Wanneer je zo de hele dag buiten bent, zie je (als je daar de tijd voor neemt) het voorjaar losbarsten. Het begint met kleine tekenen van sneeuwklokjes die ineens uit de grond piepen. Maar ook de eerste paardenbloem en krokussen. 

Maar ook de eerste muur (lekker als je m als salade wilt eten) longkruid en een kerstroos. De laatste vind ik er altijd heel dapper uitzien, omdat ie er ook zo kwetsbaar uitziet.

Naast de madeliefjes lopen ook de rozen uit. Ze zien er zo krachtig uit dit jaar!

En waar de eerste fruitbomen voorzichtig knoppen maken zien we overal klein hoefblad (rechts) opkomen.

Distels krijgen bij ons geen kans om zaad te vormen, maar als zo in het vroege voorjaar de kransen er al zijn, laten we die nog even staan. Genieten is ook een kunst. Te zijnertijd wordt radicaal voorkomen dat ie tot bloei komt!

Mooi om te zien dat de tuin nu echt al zoveel verder is dan een jaar geleden! Waar we nu her en der nog een boompje in de grond stoppen, is de grond volkomen doorworteld!. Wat een verschil met de boetseerklei van een jaar geleden! We kunnen niet wachten tot alles uit gaat lopen. Vorig jaar waren wij degenen die de grote veranderingen in het bos en de tuin brachten. Dit jaar gaan het bos en de tuin ons verrassen. Ik heb een gevoel als bij Sinterklaas: wat zou er in de pakjes zitten?

Laat maar komen dat voorjaar!