Vandaag heb ik de houten beschieting van het dak van de kleine woning gereed gemaakt. Dat had nogal wat voeten in aarde. Allereerst heeft Marie-José als een bezetene in alle vrije uurtjes hout staan schuren, schaven en oliën. En vervolgens moesten alle latten nog in patroon gelegd worden en vastgeschroefd.

En dat alles op een dak van 35 graden schuin. Gelukkig hadden we bevestigingsbalken gemaakt, waaraan de latten moeten, maar waarop je ook kunt steunen om over het dak te manoeuvreren. Dat gaat dus goed tot de laatste latten. Want dan is er plotseling geen balk meer waarop je je voeten kunt zetten. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een brede balk eraf te schroeven, zodat ik op die ruimte zo lang mogelijk kan staan. Als laatste dus die brede balk weer terugschroeven, terwijl ik onder het dakraam nog een punt van mijn schoen kan gebruiken voor houvast. Het heeft wel wat weg van het raadsel van de kool en de geit....

Zeker als het zonnetje er strijklicht over drapeert, ziet het er mooi uit. Nu moeten alleen de twee kopse kanten van de woning nog met latten dichtgezet. Maar dan kan ik staan. Geen lamme voetjes meer op de ladder of dakbalken.

 

Nu de zon in het voorjaar al weer langer schijnt, komt hij ook rond zes uur recht door de glasgevel van de kleine woning. Om het met een spreekwoord te zeggen: waarlijk een doorzonwoning.

 

 

Verder een paar vrolijke bloemenplaatjes. Fantastisch, dat planten en struiken die we vorig jaar planten nu weer bloeien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Van boven naar beneden: Pinksterbloem, Verwilderde Rucola, Paarse Dovenetel, Klein Hoefblad in het zaad, dwerg Narcisjes, Paardebloem, bloeiende Kers, Muurbloem, Sleedoorn, geel-witte Smeerwortel.