We hebben lang genoten van de houten beschieting als bekleding van onze kleine woning. Klein nadeel was dat we het hout over de ramen hadden laten doorlopen. Dat was bedoeld, om later luiken te maken. Maar dat was er een tijd niet van gekomen. Het is ook een wat ongewone klus, dus als je het druk hebt schuif je zoiets makkelijk vooruit. Met hulp van zoon Roy trekken we de stoute schoenen aan.

Eerst de luiken uittekenen, daarna een rechte houten lat als geleiderails gemonteerd, en dan met de kleine cirkelzaag door de latten. Dan nog de horizontale liggers doorzagen, wat een precisieklusje is, want als je dan te diep zaagt zit je de ramen door te zagen.

Met houten steunblokjes maken we vervolgens drie scharnieren per luik aan de bovenkant vast. En nu zetten we met een soort spalk de ramen omhoog.

Nog even zoeken welke stand we leuk vinden.

Als de luiken horizontaal staan, dan lijkt het wel een beetje een koek-en-zopie.

Als de luiken lager zijn dan houden ze de zon wat meer tegen, maar kan je ook niet zo goed naar buiten kijken.

Het doet mij een beetje denken aan het verhaal dat molenaars elkaar vroeger boodschappen stuurden door hun wieken in een bepaalde stand te zetten.  Dat kunnen we dus ook doen met onze luiken.

Als de luiken dicht zijn: niet storen.

Als de luiken laag zijn: slaperig

Als een luik open en een luik dicht: knipoog

Als de luiken recht staan: Doe maar normaal, man!

Als de luiken hoog staan: Pas op, we zijn hyper!

 Aan de noordzijde houden we de luiken voorlopig wat lager. Dat past prima bij onze nachtrust.