Zondag zijn we op excursie gegaan naar de Markerwadden. Georganiseerd door Natuurmonumenten. We hadden al twee kaartjes gekocht, toen we te horen kregen van de Natuur en Milieufederatie Flevoland dat ons project Paradijsvogelbosje in de prijzen was gevallen en dat we twee kaartjes voor het bezoek van de Markerwadden hadden gewonnen.
Hoe ze ons op het spoor zijn gekomen? Wellicht via onze website. We hebben er niet om gevraagd. Maar nu nemen we graag de gelegenheid om met onze kinderen Roy en Irene samen op bezoek te gaan.
De excursie begint bij de haven van Lelystad. Althans, begint? Het begint met een uur wachten, want in de ochtend is er zoveel mist dat de eerste boten vertraging oplopen. Een achterstand die de organisatoren blijkbaar de hele dag niet meer kunnen inlopen.
Gelukkig is het rond 11.30 uur al wel stralend weer. Dus met wat stijve benen kunnen we gelukkig 12.30 uur de boot in, want veel mensen moeten nog wachten op de volgende boot.
De boot vaart een flink eind van Lelystad naar de locatie waar Firma Boskalis met groot materieel bezig is om de MarkerWadden aan te leggen. 
Het is de bedoeling dat hier een 600 hectare nieuw land ontstaat middels de aanleg van een aantal dijken, waarachter vanzelf een systeem van kreken moet ontstaan waar het slib uit het Markermeer kan neerslaan. Daarmee hoopt Natuurmonumenten en andere organisatoren een dubbel doel te bereiken: een nieuw ecologisch rustgebied voor vogels en meer helder water in het Markermeer, zodat daar meer planten en vissen kunnen gedijen.
Het eiland is nog niet klaar, maar al wel indrukwekkend in aanleg. Toch valt in eerste instantie het oog op de kolossale baggerwerktuigen, pijpleidingen, shovels, spuitende pompen.
Ik was uiteraard zeer geinteresseerd te zien hoe de pioniervegetatie zich vestigt in zo'n gebied. Eigenlijk is dat nog een beetje mondjesmaat, gegeven dat het eiland al zo'n jaar bestaat. Er zijn wel plukjes riet, en her en der wat planten maar het is 
bepaald nog geen groene oase.
Blijkbaar heeft het zaad ook tijd nodig om 
via de lucht op zo'n vlakte in het water te komen. Zeker prachtig zijn de forse planten Moerasandijvie die met hun voeten in het water in hun element voelen.
Er waren veel mensen op de excursie afgekomen, niet alleen via het vervoer van Natuurmonumenten, want er lagen ook enkele tientallen plezierbootjes en zeilboten in de haven, en zelfs een paar driemasters. En lopen over de dijken had wel een hoog Kalverstraatgehalte. 
We hebben weinig vogels gezien, hoewel een aantal fanatiekelingen met imponerende apparatuur vast meer gezien hebben dan wij.
Het was natuurlijk prachtig weer, dus dat is genieten, zoals je ook een strandwandeling maakt. Toch is het qua natuur ook een verkenning naar de 
toekomst. Leuk om er nu geweest te zijn en over een jaar of twee jaar nog eens terug te komen en te zien hoe het zich ontwikkeld.
Een Hovercraft wordt gebruikt om riet te zaaien in het weke land. En een meneer 
die daar groot gebarend uitleg aan geeft.
In stukken gesneden rietwortels, die hier blijkbaar zijn gestrooid, maar die niet zijn aangeslagen.
Helaas was op de terugreis de achterstand nog niet ingelopen en moesten veel mensen nog een uur in de rij staan wachten. Niet erg comfortabel, maar we kunnen met z'n allen zeggen: we waren erbij. De komende tijd is de Markerwadden weer het exclusieve terrein van groteske baggeraars van Boskalis. En hopelijk van vogels die hebben geleerd die grote apparaten minder te schuwen dan die nieuwsgierige tweevoeters.
