Vorige week donderdag ontving Marien een excursie van de kenniskring moestuinen uit Almere. Tegen het eind van de excursie kwam de groep weer terug op ons hoofdpad en komt één van de deelnemers het bijenpad afgelopen. Ze waarschuwt: "er hangt een bijenzwerm in de boom". Grappig is dat een grote groep dus op zo'n meter langs de zwerm is gelopen en de zwerm niet heeft gezien.
Toevallig hebben onze imkers Marije en Dennis in het weekend met buurvrouw Marjon afgesproken dat als er een zwerm komt, deze voor haar is. Ze wil graag haar eerste volk hebben. Dus Marien maakt de excursie af, de groep gaat door naar de stadsboer.
Ondertusssen ga ik bellen. Marije is onderweg naar een repetitie, Dennis pakt zijn spullen (en naar later blijkt, ook zijn dochters). Marjon komt als een haas aangefietst. Verre buurman en imker Hajo vindt het ook leuk om te komen.
Waarschijnlijk is uit onze bijenkast een tweede koningin geboren. Daarmee is waarschijnlijk de oudste koningin gaan zwermen met een deel van het volk. Als het goed is hebben de bijen dan voor drie dagen voedsel bij zich. Ze hebben hun buikjes vol gegeten.
Nu zijn ze in een duindoorn geland. Hiernaast zie je ook ingenieus de bijen elkaar en de boom gezamenlijk vasthouden
Als de excursie weg is en iedereen is gearriveerd gaan we met z'n allen kijken bij de zwerm. Dennis checkt ook nog even in de kast of niet het hele volk is gaan zwermen. Dat is niet het geval. Ook de kast is nog gevuld.
En dan is Dennis er helemaal klaar voor:
Hij maakt het volk nat met een waterspuit. Hierdoor kunnen ze niet eenvoudig wegvliegen als hij ze daarna met zijn veger in de nieuwe kast probeert te vegen.
Hij heeft zijn bezem in de aanslag.
En zo zitten de bijen in de kast. Die we dan mooi sluiten. Om het volk niet te veel te verstoren laten we de kast nog even staan.
En tevreden kijken de imkers elkaar aan: Dit hebben we goed gedaan. Marjon is heel blij met haar nieuwe volkje. Want ja, alleen met je eigen volkje ben je imker....
Marjon en Dennis moeten allebei kinderen in bed stoppen. Dus zij gaan naar huis. Hajo blijft nog even een glaasje wijn drinken.
Als ik anderhalf uur later nog even check of het fototoestel niet buiten is blijven liggen (dat blijkt niet het geval), kijk ik nog even bij de kast.
Hé, geen bijen op de plank.... Waar zijn ze dan?
Oeps! en ze hangen weer in de duindoorn.... Als ik het de heren meldt, gaan ze samen even kijken.
Tsja.. En dan gaat Hajo zijn pak toch maar weer aantrekken...
En het hele feest gaat van voor af aan weer van start. Bijen natspuiten, vegen, nu iets harder schudden om te zorgen dat de bijen in de kast zitten en maar hopen dat ze nu wel blijven zitten...
En dan zien we de bijen op de plank stetselen. Door hun gedrag laten ze aan eventueel nog rondvliegende bijen zien, dat ze hier moeten zijn.
Dat is voor ons geruststellend. Eerder op de avond van dit gedrag minder duidelijk. Mogelijk ruikt de kast toch al meer "eigen".
En dat blijkt het geval.
Twee dagen later zet Marjon de kast over naar haar prachtige bijenschuur. Daar zijn de bijtjes direct heel tevreden en beginnen meteen hun raten te vullen. We zijn benieuwd of we iets van de koninginnevlucht zullen zien.
Veel plezier buurvrouw Marjon met je eigen volkje!
