Afgelopen donderdag is er een bijzondere voorstelling geweest van het stuk Koerikoeloem. Dit is een muziektheatervoorstelling naar het gelijknamige gedicht van Tjitske Jansen. Komponist Miranda Driessen heeft hierop bijzondere muziek gemaakt voor acht zangers, blokfluiten en sho-speler.
Het is een voorstelling voor in de buitenlucht, en een bijzondere rol wordt ook gespeeld door een achttal windharpen die rondom zijn opgesteld.
Die gaan op onvoorspelbare momenten op de turbulentie in de wind fluittonen maken.
Miranda (hieronder op de foto met filmcamera) en zangeres / Oosterwolder Noortje benaderden ons omdat ze nog een extra locatie zochten voor een try-out / voorstelling. En ook wilden ze nog een paar uur repeteren. De open plekken in onze wijk bieden daarvoor ruimte, zonder dat er veel hoeft te worden geregeld.
Alleen heeft productieleider Kas op dinsdag mijn bosmaaier geleend om de fors opgeschoten graspollen te maaien, zodat een groot rond speelkleed kon worden uitgespreid.
's Ochtends vroeg is de opstelling gemaakt met het kleed en de windharpen. Wij hebben onze Tuinkamer beschikbaar gesteld voor pauze, koffie, thee, lunch en ..... een kleine wolkbreuk, die in de lucht hing en precies met lunchtijd is uitgeregend. Van tevoren was het moeilijk in te schatten hoe het met het weer zou gaan, maar even voor drie uur klaarde het op, en tijdens de voorstelling brak zowaar de zon door.
Met een lekker windje erbij, precies goed om de windharpen aan te spreken.
Noortje had bekendheid gegeven aan de voorstelling via de Oosterwold-Facebook groep en er was in ieder geval een leuke kring bezoekers, die gezeten op het speelkleed werden omringd door de spelers.
Het gedicht van Tjitske Jansen is poetisch en krachtig, maar geeft niet veel lijn en houvast aan de luisteraar. Die in de veelheid van indrukken meegevoerd wordt. Mede daardoor kom je als luisteraar snel in een soort meditatieve houding terecht. Die wordt vanzelf weer actiever wanneer de spelers direct contact met de bezoekers gaan maken. In de loop van het stuk komen er meer lange lijnen en meer harmonie in de muziek, dat dan als een warm bad aanvoelt. Er wordt mooi gezongen, en het is leuk dat je ook de individuele zangers en instrumentalisten goed kunt horen als je er midden tussenin zit.
Ik vond het extra leuk om deze voorstelling in onze wijk in Oosterwold mee te maken.

Juist de vermeninging van deze bekende en toch ook ongeroerde grond met de toverachtige klanken en beelden maakt dat je de verbinding met de voorstelling extra voelt. Het is alsof de grond is ingewijd. Daarbij past ook, dat na afloop met veel inspanning alles weer wordt afgebroken, ingeruimd, opgeruimd, blaadjes verzameld.

Miranda, Kas en de uitvoerenden waren na afloop zeer te spreken, zowel over de repetitie, de locatie als de uitvoering. Ik hoop dat alle volgende uitvoeringen ieder weer anders en op hun eigen manier uniek zullen zijn. Het voelt als een eer om deze groep in onze wijk te ontvangen. Zie voor meer informatie en speeldata de website van Koerikoeloem. De foto's bij deze blog geven hopelijk een mooie impressie hoe de voorstelling overkomt, als je er middenin zit.