Ik was een paar dagen niet bij het aardbeienveld geweest. Ik dacht dat dat wel kon. Marien was pessimistisch. "Die kan je toch niet van de slakken redden" was zijn commentaar. Want ja... waar we het eerste jaar nog helemaal geen slakken hadden ( en dus heel veel cosmeabloemen) was het vorig jaar iets meer, maar dit jaar is het een explosie! Maar bij het aardbeienveld, werd ik overvallen! Jeempie wat waren er veel aardbeien. En toen ik de eerste dubbele rij had afgelopen, was de vergiet vol. Dus ik ga naar binnen en verras Marien. Gelukkig blijk ik geleisuiker en jampotten in huis te hebben. Dus terwijl Marien kookt, pluk ik nog een tweede lading aardbeien!

Mooi rood en lekker zoet. Zomerkoninkjes stond er altijd op de reclameborden bij mijn ouders in de winkel (die hadden en groentenwinkel). Dat klopt wel, zo bij de langste dag koninklijk fruit!

Voor het eten maak ik de aardbeien nog even schoon en na het eten klim ik (en Marien) in de kasten om jampotten, deksels en trechter op te duiken. Ik kook de potjes nog even uit.

Onderwijl plet ik de aardbeien en meng ze met de suiker. Ik gebruik altijd de geleisuiker waarvan je minder suiker nodig hebt. Aardbeien zijn zoet genoeg van zichzelf. De aardbeien passen perfect in de pan. Ze hoeven maar kort te koken. Na het vullen heb ik 12 kleine potjes en twee grote potten. Om goed afgesloten te raken zet ik ze eerst een tijdje op z'n kop. Dan sluiten ze goed.

En dan merken we dat het fijn is dat we sommige dingen al vaker hebben gedaan: voor de etiketten hoef ik alleen een bestand te openen en de naam van de jam te veranderen, printen en hup plakken maar. Dat is ook een handig trucje dat ik vorig jaar van de imker leerde: etiketten plak je het makkelijkst met een prittstift, dan krijg je ze er na gebruik ook weer makkelijk af. Kun je volgend jaar je potjes weer gebruiken. ;-)

Enne o ja: 't is lekker geworden!