Vanochtend kwam een medewerker van het Waterschap Zuiderzeeland om watermonsters te nemen van ons vijverwater. Dat was aangekondigd, en ik had ook met het Water schap van gedachten gewisseld over wat er gemeten zal worden. Het voorstel van het Waterschap was om bacteriologisch onderzoek te doen naar aanwezigheid van darmbacterien. Ik heb gevraagd of ze ook willen meten wat de kwaliteit van het water is op de waarden waarop onze helofytenfilter wordt beoordeeld, dus met name stikstof en fosfaat. Omdat onze vijver al 2,5 jaar oud is, vindt het Waterschap deze metingen ook zinvol.

Omdat het water op een halve meter diep moet worden geschept, heeft de medewerker lieslaarzen aan, en moet hij te water om op de goede diepte te kunnen scheppen.

Dat is een beetje glibberen, maar vanaf het grasveldje is de oever tenminste niet steil.

De medewerker van het Waterschap heeft ook het zuurstofgehalte gemeten en gekeken naar de helderheid. De Helderheid was goed met meer dan een meter zicht. Het zuurstofgehalte vond hij wat aan de lage kant. Waaraan dat ligt is niet duidelijk.

Waterplanten zijn er genoeg, lijkt mij.

Het Waterschap heeft een soort rijdend laboratorium in de auto gebouwd. Een aantal metingen kunnen ze dus direct verrichten. Op de werk-laptop kan je een aantal waarden al direct aflezen. De rest van de metingen wordt in een extern laboratorium gedaan. Ik ben benieuwd. Ik juich het toe als we betrokken worden bij de metingen om te beoordelen hoe goed of slecht de kwaliteit van de vijver en waterzuivering is. Vorige week was is even te gast bij een symposium over de toekomstige verwerking van afvalwater in Flevoland, en bij de lancering van het Living Lab Waterkwaliteit. Ik hoop dat het lukt alle betrokkenen bij elkaar te krijgen om gezamenlijk naar optimaal waterbeheer te streven.