Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 05 januari 2020

Op vrijdag 10 en zondag 12 januari 2019 snoeien we een deel van onze wilgen. Ook halen we er enkele tussenuit (die zagen we helemaal om). Wilgen snoeien is een klus om gezellig samen te doen. Ook op 17 en 19 januari zullen we gaan snoeien. Als er dan nog wilgen over zijn zetten we de activiteit voort op 31 januari en 7 februari.

Wilgen takken, of -staken zijn ook uitstekend geschikt om nieuwe knotwilgen te kweken. Als je ze diep genoeg in de grond zet dan wortelen ze in het voorjaar, en heb je aan het einde van het seizoen al een boom met een kruin van anderhalve meter. Op onze kavel staan verschillende soorten wilgen, en bovendien zijn wilgen twee-huizig, dus mannetjes hebben stuifmeel en vrouwtjes vaak zilveren katjes. Veel variatie en een heerlijke pionier beplanting om je kavel snel te laten begroeien.

Belangstellenden voor wilgenstaken kunnen een aantal meenemen. Uiteraard krijgen mensen die meehelpen met wilgenknotten voorrang.

We beginnen om 10.30 en eindigen rond 13.00 uur. We maken een tussenstop met koffie. 

We gaan: 

- snoeien en zagen in de wilgen (we laten de 1 jarige takken staan)

- kaal maken van bruikbare wilgentenen

- afvoeren en opruimen van alle takken in de takkenril

Zodat na elke werkbeurt ook ons erf weer netjes is. 

In de regel is het gewoon lekker buiten werken. Iedereen is welkom.

Wij zorgen voor koffie en thee en koek.

Wij hebben een en ander aan snoeigereedschap, maar neem zelf liefst tenminste een grote snoeischaar mee. (een met telescoop handvaten). Ook een kleine boom- of takkenzaag is handig. Voor het dikkere werk is een electrische reciprookzaag het handigst. Wij hebben er een, maar meer maakt sneller werk.

Vooraf aanmelden is gewenst. Doe dit via de contact pagina van deze site. Aanmelden is nodig. Bij geen of heel weinig  aanmeldingen gaat een snoeidag niet door. Bij heftige regen gaat het werken niet door. Dat laten we uiteraard weten aan diegene die zich hebben aangemeld. We maken er weer een feestje van!

Voor diegenen die vol spanning wachten op de levering van het plantgoed van Stichting Heg en Landschap: reken op vrijdag 24 januari. Alle bestellingen krijgen bericht per email.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 januari 2020

Vandaag zijn twee stagiaires begonnen bij het Paradijsvogelbosje: Hester en Tijmen. Zij studeren aan de Aeres MBO in almere. Ze zochten een stage. Hoewel we eerder studenten van de Aeres Hogeschool hebben ontvangen om dieren en planten te inventariseren, was deze vraag voor een stage van 200 uur onverwachts voor ons.

Daarvoor moeten we ons ook laten erkennen als leerbedrijf. Na een aanmelding kwam een medewerker van deze Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven. Heel verwarrend afgekort als SBB. Ik dacht dus eerst dat ik met Staatsbosbeheer sprak.  Maar nee. Na dit gesprek was erkenning geregeld. In een kennismakingsgesprek hebben we een aantal taken gekozen.

Vandaag hebben we ook een rondleiding gedaan over de kavel.

Er staan nu zelfs nog een paar bloemen te bloeien: Beemdkroon en Morgenster. En de eerste Hazelaar staan met stuivende katjes al weer te bloeien.

Het is voor ons ook stimulerend om een aantal klussen op te pakken en de meerwaarde voor de stage te zoeken.

We hebben Hester en Tijmen uitgenodigd om de komende weken zelf ook een blog te schrijven, dus dan worden jullie binnenkort op de hoogte gesteld van de vorderingen. Welkom Hester en Tijmen en wordt vervolgd.....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen zaterdag hebben we met het kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje.

Dat hebben we eerder in de zomer al eens uitgeprobeerd, en nu een hele repetitiedag. De meeste repetities doen we in het Cultureel Centrum CREA in Amsterdam. Voor deze repetitiedag maken we graag een uitstapje, en het is weer een uitgelezen kans om te kijken waarvoor zich de Tuinkamer leent.

Het ensemble is deze keer wat kleiner dan afgelopen zomer. 's Ochtends repeteren alleen de strijkers, omdat die zoveel noten hebben te studeren. In de middag voegen de blazers en soliste Elvire Beekhuizen zich bij de groep.

Iedereen heeft wat lekkers meegenomen voor de lunch, dus we kunnen er een gezellige dag van maken, met overvloed aan lekkers tussen de muziek door.

Het is goed om weer te merken dat de akoestiek prima geschikt is voor deze groep. Met alle blazers erbij misschien een beetje hard. Wellicht dat we binnenkort een grote lap textiel op de kop tikken om als voor verstrooiing en demping in de ruimte te draperen.

Hoornist Wim toont trots zijn verzameling bochten in de natuurhoorn, waarmee hij bij ieder stuk in een andere toonsoort speelt.

Deze keer spelen we uitsluitend muziek van de zonen van Johann Sebastiaan Bach, een fantastisch en virtuoos programma.

Elvire Beekhuizen zingt prachtig in de Vauxhall songs, waarvan ik voor deze gelegenheid de muziek heb uitgeschreven in partijen, op basis van de handgeschreven partituur op internet. Dus wellicht nog een Nederlandse première?

Aan het eind van de middag kunnen we met een voldaan gevoel en een drankje erbij proosten op een mooie start van het project, waarin we twee concerten geven op 1 en 2 februari in Kampen en Amsterdam. We zijn best trots dat we dit in Oosterwold kunnen doen.     Voor belangstellenden: Zie www.Barock-Sommer.nl.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen week hebben we meer dan vier dagen besteed aan het knotten van onze wilgen. Dat zijn er dan ook een paar honderd, en ze groeien als ... als wilgen.

De laatste drie jaar heb ik bij bijna alle wilgen ieder jaar vier meter hout van de bomen gesnoeid. We proberen de wilgen zo te snoeien, dat de dunne takjes van vorig jaar blijven staan, en de lange dikke takken met zijtakken boven de knot worden afgesnoeid. Daardoor kan de boom in het voorjaar meteen op de jonge takken blad en bloem maken.

Tijdens het snoeien is goed te zien, dat het op verschillende plekken al een aardig ruig oerwoud wordt. Des te beter is te zien wat een groot verschil het maakt als je de hoge takken wegsnoeit. Leuk ook dat onze boomsingel er dan echt als een knotwilgenlaantje gaat uitzien.

Met een oproep via Facebook hebben we flink wat hulp gehad bij het snoeien. Het is ook heel leuk en dankbaar werk. En een bijkomend voordeel is, dat de afgesnoeide lange takken gebruikt kunnen worden om nieuwe bomen te stekken. Als je zo'n wilgenstaak van drie meter lang een kleine meter in de grond zet, dan loopt de tak in het voorjaar uit, wortelt en groeit nog hetzelfde seizoen uit tot een heuse boom met een pruik van takken van een ruime meter lang. Zo zijn een paar honderd takken verhuisd van ons Paradijsvogelbosje naar een andere plek in Oosterwold, zodat Oosterwold steeds groener wordt.

Ook onze stagiaires Hester en Tijmen werken mee. Niet alleen met het leuke snoeien maar ook met het iets minder leuke opruimwerk en het schonen van de takken. We hopen veel middelgrote takken te gebruiken om een compost container te vlechten.

Bedankt Arjan, Peter, Jeroen, Erwin, Frans, Hester, Tijmen, Karin, Zilla en Eduard, Cathelijne, Bianca, Elisa en Sebastian, Joost, Wim. En succes met planten van alle wilgen.

Het fotoverslag spreekt voor zichzelf.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Met buurman Ron hebben we een extra wandelpad extra gemaakt. Zo leuk als we het voor elkaar krijgen/hebben dat we omloopbaarheden aan laten sluiten. En dan is  het leuk als de paden ook goed herkenbaar en uitnodigend zijn. Nou vind ik het schilderen van straatnaambordjes leuk. Dus.. ik ging straatnaam bordjes schilderen. En toen was het vorige week zover dat we de bordjes ook konden ophangen. 

En het wandelpad bij Ron moest natuurlijk naar zijn kersenbomen heten. Maar.... Ron heet ook Kerseboom...... Dus hoe gaan we dat spellen: Kerseboompad, Kersenboompad of Kerse(n)boompad.... Ik heb de knoop maar door gehakt en de eer aan de buurman gegeven.... Het pad heet Kerseboompad! Ron heeft de borden opgehangen!

Er komt een bord aan onze kant van het pad, maar ook aan de wegkant.

Welkom op dit pad!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2020

Vandaag was een prachtige dag. We hebben een kleine 30.000 bomen en struiken voor Oosterwold uitgeleverd. 

Na de voorlichtingsavond in november vorig jaar,schreven 73 oosterwoldse initiatieven en collectieven zich in om (een deel van) de 50 mogelijke soorten te bestellen. Er werd een onwaarschijnlijke inschrijving gedaan. Er werden 30.000 bomen gevraagd... Gingen we dat doen? Maar wie A zegt moet ook B zeggen. We hadden ook in 2018 30.000 bomen geleverd, maar die kwamen in 3 toerbeurten. Ik had dit jaar met mijn eigenwijze hoofd gezegd, ik wil het wel doen, maar dan moet het op 1 dag kunnen... En dan is de vraag: kan 30.000 bomen op 1 dag...

Nou dat blijkt te kunnen. 

Het begon ermee dat we vrijwilligers vroegen. En die kregen we! Zo'n 20 tot 30 mensen zeiden toe te komen helpen. Zoveel dat we ze in ploegen moesten indelen om te voorkomen dat ze op elkaar zouden moeten wachten. En dat was maar goed ook. Want bij de eerste wisseling van de  wacht rond een uur of 10 merkten we het onmiddelijk dat er eventjes best veel mensen waren. En dan heeft (heel kort hoor!) even niet iedereen een eigen klusje. 

De dag begon met de komst van de vrachtwagen om half 8. Twaaf kratten en pallets, met bomen en plantjes kwamen van de wagen. Heel fijn had coordinator Lex Roeleveld geregeld dat de pallets konden blijven staan, waardoor we de pallets niet hals over kop leeg hoefden te maken. Heel fijn. 

En dan komt de machinerie op gang. 

Eerst moeten alle bomen en struiken worden gesorteerd op soort. En dat is best een kunst want de bomen liggen weliswaar op soort bij elkaar, maar er is er steeds maar 1 gelabeld. En dat is niet altijd handig als de rode en zwarte bessen op elkaar liggen! Omdat opperhoofd verdeeldienst Marien het onderscheid tussen de bomen moet maken, stroopt dit soms. Maar meestal loopt dit als een trein. Buurvrouw Marjon vond het okee dat we haar berm ok als "winkel" gebruikten en er bossen neerlegden. Onze stagiares Hester en Tijmen hadden veel in de voorbereiding gedaan. Hierdoor lagen de bordjes met soortennaam, de geschreven labels en de bestellijsten keurig klaar. 

En wat ook leuk is dat ook mijn taken als scribent deze keer heel adequaat worden vergenomen als ik "even" een interview doe met Omroep Flevoland. Resultaat van het interview zie je door hiernaast op de foto te klikken. 

Leuk dat Omroep Flevoland ons dit jaar zelf benaderde voor een item!

Dit is het radio interview. morgen komt er een "geknipt en geplakt" item. Hierbij komen ook de vrijwilligers aan het woord. Natuurlijk publiceren we dit morgen ook!

Half elf is de boel uitgesorteerd en kunnen we door naar de volgende ronde.

Handig bij een koffie moment! Dit jaar was het grootste deel op alfabet gesorteerd in de "winkel" Dat maakte rapen makkelijker. Toch was het best veel werk. Een gemiddelde bestelling bestaat uit 16 of 17 bossen plantgoed. die naar de juiste plek moeten. Toch vorderen we gestaag.

Tussen 12 en 3 werken we zelfs in een zonnetje. Heerlijk! En dan nadert het grote uitleveren.... En blijkt her en der iets op, dat nog niet op moet zijn.Of is een bestelling nog niet geraapt terwijl dat wel handig was geweest. We troffen veel geduldige mensen, maar ook vrijwillgers als Harry die na meewerken in de ochtend, inkuilen op eigen land rond drie uur ineens weer opdook om nog even te helpen en daarmee de laatste paar bestellingen samen met een van de nog overgebleven vrijwilligers raapte. Maar ook de mensen die vandaag opvallend geduldig waren. 

En ook heel fijn dat stagiair Hester in de laatste fase naast Marien "bestellingen controleur" kon zijn. Een rol die ze met verve vervulde. 

Ander nieuwigheidje dit jaar was het direct digitaal betalen. Fijn die digitale apps... Zo heb je aan het eind van de dag het geld binnen zonder dat je iedereen individueel een rekening moet sturen. (wat op een ongezellige avond achteraf toch steeds weer veel werk blijkt...)

En dan is het half zes. We kijken om ons heen. Het wordt donker. We doen met de stagiares de laatste acties. Bij elkaar vegen van planten die verkeerd terecht gekomen zijn (een paar bosjes), het weghalen van de paaltjes (goede actie van Bastiaan), opruimen van touwtjes die niet meer nodig zijn. Het binnenhalen van het bord en even kijken wat nog niet gehaald is. De drie laatste bestellingen worden gehaald voor half acht.. Dus nu we klaar zijn met eten, zijn de bestellingen weg. Morgen maken we de administratie in orde. Maar ik ben zo trots op die grote groep vrijwilligers die alemaal roepen het vooral zo ontzettend leuk te vinden, op onze stagiares Hester en Tijmen die zoveel hebben voorbereid, ook vandaag zo'n mooie rol speelden en natuurlijk op 'mijn' Marien, die zoveel kan zien aan kale struien, maar ook de hele dag op de been blijft.... 

Een was een feestje om te doen vandaag! Ja ik ben moe, maar heel erg blij en gelukkig!

En nu maar kijken waar al deze bomen en struiken terecht komen. En dromen van hoe mooi Oosterwold over een paar jaar gaat zijn! Het plaatjes hieronder van de enorme hoeveelheid mensen op de been.... blijft nog even in mijn gedachten. 

Enne blijf bedenken: alleen al met de bomen die wij de afgelopen jaren hebben geleverd planten de Oosterwolders zo'n 75.000 boompjes... We leggen met elkaar een steen in de rivier..... 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 januari 2020

Ter voorbereiding van de Boomplantaktie van afgelopen vrijdag in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap keek ik op de website van de sponsor van de Heg en Landschap: Fondation Yves Rocher. Deze cosmeticafirma wil graag goede sier maken met hun natuurlijk uitstraling, en ondersteunt daarom groene initiatieven over de wereld. Vooral de boomplantakties in ontwikkelingslanden is indrukwekkend.

Op die website yves-rocher-fondation.org kwam ik een interview met mezelf tegen, onder de titel: Le jardenier fou ... de biodiversité. Die drie puntjes laten je het laatste gauw vergeten. Le jardenier fou??? De dol-dwaze tuinier? 

De betrokken medewerkers van Yves Rocher zijn de afgelopen jaren twee keer bij ons langsgeweest op het Paradijsvogelbosje. Hoewel ze op veel plekken de boomplantactie ondersteunen is er aan die jonge aanplant nog weinig te zien, en spreekt het blijkbaar aan om hier op het Paradijsvogelbosje te zien hoe volwassen de beplanting al is, en bijdraagt aan een natuurlijk ecosysteem. Ze waren dan ook enthousiast, en dat heeft geleid tot deze toelichting op hun website. Omdat mijn frans niet zo goed is, heb ik de tekst maar even door de Google Translate gedraaid. Hier is de vertaling (een beetje geredigeerd), die ik met een glimlach lees:

"In Oosterwold verdedigt Marien Abspoel een buurtproject waarbij de waarden van het collectief de sleutelwoorden zijn en waar de natuur dankzij agroforestry (voedselbos) daar zijn plaats vindt.
Strohoed op het hoofd, stralende glimlach, Marien Abspoel is nooit zo gelukkig als wanneer hij over de paden wandelt die worden begrensd door deze bloeiende en ongetemde natuur. Vogels, vlinders, andere insecten en dieren getuigen van de levendigheid en rijkdom van biodiversiteit op deze plaatsen.
"Ik telde 315 verschillende plantensoorten op mijn perceel."
Het eigendom van Marien is een concentratie van 650m² (foutje, 6843 m²) landelijk geluk. Hij vestigde zich in 2016 in Oosterwold en neemt actief deel aan een gezamenlijk huisvestingsinitiatief (als je heel Oosterwold als iets gemeenschappelijks ziet, oké). Hij bouwde zijn huis, creëerde zijn tuin op een landbouwvlakte waar, zegt hij, niets was. Het was iets meer dan 3 jaar geleden. Door de principes van voedselbos toe te passen, is zijn tuin een echt wonder van biodiversiteit geworden.
Gepassioneerd door plantkunde, resulteert de laatste Marien-inventarisatie meer dan 300 verschillende soorten. "In dit project is het collectief essentieel", benadrukt hij. Elke eigenschap moet een voor iedereen toegankelijk pad hebben, 50% van het geconsumeerde voedsel moet ter plaatse worden geproduceerd (sic! heb ik niet gezegd, geen idee waar dit vandaan komt. Wellicht uit de Oosterwold website?) en we planten lokale soorten om de biodiversiteit te regenereren. ”Een eenvoudig, effectief recept om te leven met elkaar en met de natuur.

Hier kunnen we onze dromen waarmaken en delen."

Op dezelfde pagina staat ook een Filmpje van een stukje interview. https://www.youtube.com/watch?v=teumfV-2tIM#action=share  

Als je dat filmpje op You-Tube opentrekt, heeft het de categorie: nonprofit en activisme.

Activisme van een dol-dwaze tuinier. Laat ik het als een geuzenaam omarmen

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Gedurende het hele jaar 2019 dachten we dat we als "wijk" Frederik va Eedenweg klaar waren. Af. Alle buren bekend.

Toch een beetje verdrietig melden we dat de enige kavel die nog vrij is (de voorlaatste kavel wordt eind februari overgedragen), toch weer vrij is.

Maar ja, wat wij verdrietig vinden is voor anderen niet zo verdrietig! Voor jou (ja jou) is het misschien wel de ultieme kans! Kavel F6 op de initiatievenkaart van eind januari is namelijk vrij!

Je buren aan alle kanten hebben hun huis al gebouwd. Dat betekent dat jij niet van de tekentafel hoeft te kijken hoe je uitzicht gaat zijn, maar in je toekomstige woonkamer kunt gaan staan en het gewoon kunt zien!

En ja het is een bijzondere kavel! In het hart van de kleine wijk Frederik van Eedenweg. Waar we elkaar regelmatig op een buurtborrel treffen. Met elkaar een oudjaarsfik organiseren en af en toe werken aan de weg.

En ja, het is een kavel met een gebruiksaanwijzing.

Rechts hiernaast kun je zien dat een groot deel van de kavel (rood) archeologisch kerngebied is en een deel (roze/lichtrood) bufferzone. Hierin mag je niet bouwen. In de tekening zie je tevens de weg ingetekend. Er blijft een driehoek over waarin je kunt bouwen/roodkavel kunt realiseren. Zeker als je in twee lagen bouwt kun je makkelijk het bouwoppervlak halen.

De weg is overigens een weg die uitsluitend de woningen in de Frederik van Eedenweg ontsluit. Zeker nu het bouwverkeer afneemt, omdat veel mensen klaar zijn met bouwen.

Dus ja een gebruiksaanwijzing. Maar als die gebruiksaanwijzing je past, kan ie heel leuk zijn. Je sluit namelijk aan bij een wijk die vrijwel klaar is. Stroom en water kunnen gewoon worden aangevraagd.  Al je buren hebben al gebouwd en wonen er al. Bouwtoezicht is er volop! Voor deze kavel is geen geluidonderzoek op basis van de ontsluitingswegen nodig.

En om een beeld te krijgen van wat mogelijk is, heeft buurman Jan de huizen van je buren ingetekend in het plaatje hierboven. Zo kun je zien dat je met name in zuidelijke richting een behoorlijk ver, vrij uitzicht hebt. Het huis dat is ingetekend is 100m2 per woonlaag. Ongeveer het gebouw dat je op een kavel van 1724 m2 kunt bouwen. Wij hopen dat je aansluit en dat we onze wijk vlot kunnen doorbouwen!

Op de luchtfoto hiernaast heb ik (veel minder professioneel dan Jan) het huis en de kavel ook ingetekend. En je ziet echt hoe de huizen van je buren eruit zien. We zijn echt benieuwd hoe jij hier het laatste huis gaat bouwen. Wordt het paars, of blauw, of oranje?

Informatie over de vereniging krijg je via "contact" op deze pagina. En informatie over de archeologische zone krijg je van de gemeente zodra je je stip hebt gezet (hebben ze ons beloofd). En als je je stip hebt gezet: laat het ons even weten, dan nodigen we je uit voor de buurtborrels die we ongeveer elke zes weken organiseren. Tot ziens!

Toevoeging 31 januari 2020

Deze kavel valt onder het gewone regime van Team Oosterwold. Meer info onder.maakoosterwold.nl. De grondprijs in 2020 is €76.18 per m2. De kavel kost daarmee ruim  €130.000. Aangezien de Oostewold organisatie op dit monent een stop op de inschrijvingen hanteert kunnen alleen mensen die aan de beurt zijn om een stip te zetten op deze locatie intekenen!. . 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Vanmiddag krijg ik opnieuw een appje van zwager en schoonzus

Even later:

Net als vier jaar geleden op een hete ochtend en lieve support! Zie hier de blog van die dag: (en daaronder mijn commentaar...)

En dan valt op hoe onder de indruk ik ben van de support. Geen woord over waarom de dag zo heet was.... En het was een hete ochtend geweest omdat tot een uur voor de levering niet duidelijk was of het RVB akkoord zou geven. Het gedoe over de statuten van de vereniging was namelijk nogal groot geweest. En ook die waren pas op het laatste moment akkoord. (ze gaan overigens alweer vier jaar ongewijzigd mee..... ). En toen de kavel geleverd was presteerde de gemeente het om te bellen (een half uur nadat we tekenden) om te melden dat voorlopig GEEN afrit van de Paradijsvogelweg geregeld zou worden. Het zou niet de laatste hete ochtend worden.....

Maar zoals Kees schrijft: wat ook als alles klaar is.... Hoewel een keer een zondag op de bank... zou best fijn zijn!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 februari 2020

Er is bij ons nog één kavel niet gestipt. Daarover meer in deze blog.

Vandaag is de laatste gekleurde kavel omgekleurd! Ook Marcel en Sandra hebben vandaag hun kavel bij de notaris laten passeren. 

En daarvoor gaan wij als bestuur natuurlijk een vlag plaatsen. Dit keer heb ik er een filmpje van gemaakt.... 

Gefeliciteerd en welkom Marcel en Sandra!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Al weer een paar weken geleden, op 14 februari heeft onze stagiaire Hester een excursie voorbereid en gegeven aan negen kinderen, die thuisonderwijs krijgen, en die hier dus ook een les geleerd hebben. Hester heeft er een persoonlijk verhaal over opgeschreven dat we graag in onze blog opnemen:

Wow, wat een super dag was dit zeg! De eerste natuurclub bij het Paradijsvogelbosje.
Vanochtend was ik nog zo zenuwachtig. En ik was bang dat de hele dag in de soep zou lopen. Er zouden 2 vriendinnen komen helpen als begeleider met de groep kinderen. Maar door omstandigheden ging dat op het laatste moment niet meer door. De printer ging in diepe slaap terwijl ik nog zo veel moest uitprinten. Ik kon het verhaal dat ik wilde voorlezen niet meer vinden. Noem maar op, alles leek mis te gaan. Maar ondanks dit begin van de dag, was het een zeer geslaagde eerste keer!
Ik heb ervaring om met kinderen dit soort dingen te doen. Ik heb op 2 preschools in Amerika gewerkt waarvan 1 een boerderij was, dus ik ben ook bekend met natuureducatie. Maar daar was ik in dienst: ik hielp daar. Vandaag was ik degene die mensen had om me te helpen. De rollen waren omgedraaid.
Ik heb de dag zelf georganiseerd en zelf bedacht wat we gingen doen. Ik droeg zelf de verantwoordelijkheid voor de kinderen en moest ik ervoor zorgen dat de kinderen het naar hun zin hadden. Ik moet toegeven dat ik het best wel heel spannend vond. Ik moest me vanmorgen op de fiets echt wel moed in praten. Ik wist wel dat ik het kon; althans dat hoopte ik.
Voor dat de ouders kwamen, hebben we met zijn allen nog even de dag doorgenomen en besproken wat iedereen ging doen. Wie kon me gaan helpen en hoe gingen we de kinderen ontvangen? We hadden aan Tijmen gevraagd of dat het oké was als hij een groep kinderen zou begeleiden. Hij vond het ook best wel spannend. Hij dacht dat hij iets fout zou doen, of dat alles fout zou gaan.
Marien was er ook om Tijmen te ondersteunen. Ondanks de angst die Tijmen voelde, is het hij toch gaan doen. En daar ben ik heel dankbaar voor en de kinderen ook!
Na afloop heb ik aan Tijmen gevraagd wat Tijmen van zijn angst/ onzekerheid vond, voordat de kinderen kwamen. Hij zegt zelf dat hij de angst niet nodig vond en dat het super ging met de kinderen en dat hij het heel leuk heeft gevonden.
Toen alle kinderen er waren zijn we in een kring gaan zitten en zijn we de namen gaan oefenen van elkaar. Ravi wist alle namen meteen!!! Na het namenrondje, heb ik uitgelegd wat we gingen doen. De kinderen kregen een lijst met foto’s van bloemen die nu in bloei staan. De opdracht was dat ze die allemaal moesten vinden. Ik had gevraagd of dat ze sommigen al herkennen. Toen we naar buiten gingen, deelden we de groep in tweeën. Iedereen wilde eerst bij mij, maar toch konden we ze verdelen in 2 mooie groepen.
We hadden afgesproken om elkaar, na de speurtocht, bij de wilgenhut te ontmoeten. De timing was echt perfect, ik was er net en de andere groep kwam aanlopen.

In de wilgenhut lag een kistje met kettingen. En niet zomaar kettingen, in de hangers van de kettingen zitten bloemen. Het verhaal achter de kettingen is dat we ze gekregen hebben van de “bloemen” om dat de mens te snel de kracht van de bloemen vergeet. En dat we ze daarom bij ons moeten dragen. Om ze zo niet te vergeten.
Nadat ieder kind een eigen ketting kreeg, zijn we nog even verder gedaan met bloemen zoeken. De kinderen hadden het heel erg naar hun zin. Ze wilden graag de hele lijst met bloemen vinden. Ik probeerde bij elke bloem die we zagen steeds iets korts over de bloem te vertellen.
Het mooie vond ik om te zien dat iedereen het zo anders ervaart. Sommigen waren heel aandachtig naar de bloemen aan het kijken en een andere keek er heel even na en wilde dan weer snel door gaan. Of de ene was heel veel aan het vertellen en de andere was heel stil. Maar toch had iedereen plezier.
Nadat we de bloemen speurtocht hadden gedaan, zou ik eigenlijk een verhaal voor gaan lezen. Maar de speurtocht naar de bloemen duurde langer dan verwacht. Dat is natuurlijk prima, want met bloemen bezig zijn is ook gewoon geweldig.
Dus in plaats van mijn verhaal, hebben we besloten om naar binnen te gaan en een snack te eten. Na de snack maakten we vogelvoer. We hebben vet opgewarmd en daar vogelvoer bij gedaan en dit in dennenappels gestopt. De dennenappels hebben de kinderen later mee naar huis genomen.
Na het vogelvoer maken zijn de kinderen gaan tekenen. Ik had aan de kinderen gevraagd of dat ze hun favoriete bloem of plek die ze hier hadden gezien konden gaan tekenen.Ik had van thuis droog geperste bloemen meegenomen die ze er ook op konden plakken. De kinderen maakten de mooiste bloemen die ze gezien hadden. Een kindje heeft zelfs mij getekend met een paardenbloem (mijn lievelingsbloem)!

Van sommige kinderen kreeg ik zelf een tekening. Die tekeningen hangen aan mijn muur nu.
Toen iedereen klaar was zijn we nog heel even naar buiten gegaan. We gingen naar het amfitheater waar we ‘Anna-Maria Koekkoek’ speelden. Daarna hebben we met de kinderen in het amfitheater de dag doorgesproken. Het was zo leuk om al die antwoorden te horen. Ook kreeg ik heel vaak het antwoord dat ze alles heel leuk vonden. Als ze dat dan zeggen smelt eigenlijk mijn hart gewoon.

Ik doe dit echt om dat ik het heel leuk vind om kinderen blij te maken en over natuur te leren. En dan als ze het zo leuk hebben gehad ben ik echt heel blij en een beetje ontroerd. Ik was toch echt wel bang in de ochtend; stel je voor dat de kinderen het niet leuk gaan vinden of zoiets. Maar nee hoor, ze vonden het geweldig.
Dank jullie wel voor het vertrouwen in me en de geweldige dag. Graag tot de volgende keer. Hester.

Hester, jij ook veel bedankt voor je leuke initiatief en bekroning van je stage.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Regelmatig maken groepen gebruik van onze tuinkamer om te vergaderen, workshops te doen. Zelf gebruiken we de ruimte om muziek te maken, workshops te geven en allerlei klusjes.... 

En juist voor de groepen hebben we lange tijd een zaak aan de kapstok gehangen. Er is namelijk iets onhandigs aan zoveel ramen in je zaal. Je plaats niet zomaar een KAPSTOK in de ruimte. Mensen gooien hun jas over hun stoel. Je kunt zeggen dat geeft de ruimte iets ongedwongens, maar dat is een aardig eufemisme. Zelf wilde ik in de winter graag dingen aan een hangertje te drogen kunnen hangen. Dus we waren al een tijdje aan het denken hoe we dit, passend bij de rumte en bij ons kunnen oplossen. 

Vanmorgen hadden we ineens een (vonden wij) briljant idee van een kapstok die tijdelijk kan hangen en dus weg kan als je m niet wilt gebruiken (en dan niet enorm in de weg staat/ligt). We hangen een kapstok aan lijmklemmen aan de metalen draagbalk van de constructie. Met riemen hangen we daar een stalen buis aan een paar kleerhangers doen de rest...En zoals dat bij ons gaat op een vrije zondag.... we gaan klussend aan de slag.

Hieronder een fotoverslag:

En natuurlijk moet de grote bouwer zich even uitsloven... Dat laten we even gebeuren... En vanavond kon ik mijn was prima kwijt.... Een fijne middag! 

Enne: Dit is niet langer "een zaak die aan de kapstok hangt", want daar hangen voortaan jassen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 maart 2020

Wij hebben van Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap begrepen dat er nog wat plantgoed beschikbaar is om te leveren aan belangstellenden in Oosterwold.

Dat is niet zoveel maar wellicht dat we nog een paar mensen blij kunnen maken.

Hiervoor organiseren we op vrijdag 20 maart een klein marktje, waar mensen kunnen ophalen wat ze gevraagd hebben.

Belangstellenden kunnen uiterlijk maandagavond doorgegeven wat ze willen afnemen. Graag per email naar info (@) paradijsvogelbosje.nl 

Als er meer belangstelling is dan aanbod, gaan we verdelen.

Omdat het relatief weinig is, zijn we bereid om bossen (van 25) te splitsen, zodat er ook kleinere aantallen te koop zijn.

Dit is het aanbod:

 De vlieren zijn onder voorbehoud, als Lex die nog extra kan krijgen. Bij de vorige levering konden een aantal mensen geen Vlier krijgen. Als die nu intekenen gaan zij voor op andere belangstellenden.

Iedereen die bestelt moet op vrijdag 20 maart het plantgoed ophalen.

Ook is zeer aan te bevelen om het plantgoed nog diezelfde dag te planten, of vrijdag op te kuilen en in het weekend te planten. Bijna al het plantgoed begint uit te lopen, dus als je het langer opkuilt dan loopt het plantgoed schade op.

Hopelijk kunnen we nog wat mensen blij maken hiermee. We zien de emails graag tegemoet.

Marie-José Deckers en Marien Abspoel namens Stichting Heg en Landschap en Stichting Paradijsvogelbosje

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Afgelopen vrijdag en zaterdag zouden we met de wijk gezamenlijk gaan klussen. Er moet een aanvulling komen van reflectorpaaltjes, omdat een aantal die we een jaar geleden geplaatst hebben, gesneuveld zijn. Een mooie gelegenheid om mee te doen met de nationale actie NL-Doet. En met een aanvraag hebben we ook nog een leuk bedrag gekregen waarmee we de materiaalkosten kunnen dekken.

Maar dan komt de Corona crisis, en een paar dagen voor tijd een bericht vanuit de NL-doet organisatie dat alle vrijwilligersacties worden afgelast. Ook wel begrijpelijk, omdat veel van die vrijwilligersacties bij of door mensen uit kwetsbare groepen worden uitgevoerd.

We hebben even overlegd wat wij moeten doen. Er hadden zich een flink aantal buren aangemeld voor het klussen. Maar het is niet een noodzakelijke activiteit. Daarom hebben we de actie afgelast. 

Maar we waren zelf al begonnen met de voorbereidingen. Mooie hardhouten palen besteld, en in de gewenste lengte gezaagd. En bijgeschuurd.

En Janny had beloofd voor cake te zorgen, en die kwam die dus toch maar brengen om de individuele werkers te steunen.

Dus toen Eduard en Zilla langskwamen hebben we toch nog met z'n vieren lopen schilderen. Het was mooi weer dus we konden buiten werken en de nodige afstand houden.

En zaterdag zouden we naar de kuilen in de weg kijken. Tsja, valt dat onder NL-doet, of kunnen we toch wat onderhoud doen? Met Joost hebben we de weg beoordeeld. Ondanks het zonnetje waren er nog flinke plassen, die ook goed laten zien, waar de weg te ver is ingezakt. En als er eenmaal kuilen in de puinweg zitten, dan worden die steeds dieper doordat alle auto's erin stuiteren.

Dus heeft Joost z'n kleine trekker erbij gehaald, en hebben we nog zo'n drie kuub puin in de kuilen gewerkt. Fantastisch die trekker met schepbak. Daar kan je met een kruiwagen niet tegenaan werken. Dus voor mij het handwerk van verspreiden. Er waren een paar plekken waar het afgelopen jaar de nutsleidingen doorgetrokken zijn. Dat was duidelijk te zien aan zinken in de weg. Hopelijk hebben we die nu weer aardig onder controle. Mooi ook dat Marco een trilplaat beschikbaar had om het puin mooi glad aan te trillen. 

Toch nog een beetje NL-doet. Of gewoon burenhulp. En leuk om (met gepaste afstand) samen te doen. En dan pakken we de resterende klusjes individueel of in duo's aan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Langzaam komt het voorjaar eraan. Ofwel langzaam? Met de stormen leek het twee maanden lang we herfst, maar qua winter hebben we niet veel gekregen. En dat is aan de natuur goed te merken. Veel kruiden zijn groen gebleven. Een dagkoekoeksbloem heeft de hele winter door gebloeid. En veel voorjaarsbloeiers zijn nog vroeger dan anders.

Maar voor de moestuin kan je het niet helemaal op de natuur laten aankomen. Je moet wel op tijd met zaaien beginnen.

We hebben een paar jaar geleden een lage kas geïmproviseerd van grindtegels met vijf éénruiters. Maar met een storm vorig jaar waren er drie ruiten gesneuveld. Dus toen we een advertentie op marktplaats zagen hebben we een rit naar Alphen gemaakt om zes vervangende eenruiters aan te schaffen. Die hebben we eerst geschilderd. 

En de lage kas zat vol met onkruid, die eerst verwijderd moest worden. Vervolgens een laagje bemeste tuingrond en zand gemengd in ingewerkt. 

En uiteraard hebben we enthousiast nieuwe groentezaden gekocht. Zoveel mogelijk biologisch, maar we zijn daarin niet heel principieel. Op een spreadsheet een zaaikalender gemaakt welke zaden het eerst kunnen worden voorgezaaid. En welke binnen gezaaid kunnen en welke in de lage kas. Het blijft ook een beetje op de gok bij ons. We willen een aantal zaden voorkweken binnen, omdat vorig jaar buiten uitzaaien in de volle grond slecht is bevallen. De kiemen zijn dan later, en worden opgegeten door muizen en slakken voordat ze krachtig genoeg zijn.

En dan het zaaien zelf: spinazie op een klein veldje in de lage kas. En rijtjes van een tiental andere kruiden en groenten. We hebben een voorliefde voor wat alternatieve groenten en kruiden, zoals bladmosterd, Koolrabi, Ananaskers, Raapstelen. Het zakje omgekeerd op een houten paaltje, zodat we nog weten wat er gezaaid is. En dan de eenruiters erop. Ziet er toch weer gecultiveerd uit!

Voor het binnenzaaien maken we een tafel van drie steigerplanken en twee schragen. Daarop passen 17 kleine bakjes, waarin we van alles hebben gezaaid, van pompoen, tot verschillende soorten tomaten, en mijn favoriet: zeekool van zaad, gewonnen op vakantie in Denemarken.

En nu maar wachten op het ontkiemen. En tijdig uitplanten. Maar daarover later.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 maart 2020

Eind januari hebben we via Heg en Landschap duizenden bomen en struiken uitgeleverd. In de blog van 24 januari hebben we hiervan verslag gedaan. 

Een paar weken geleden bleek bij de organisator in Nederland van Heg en Landschap dat er nog het een en ander in voorraad was dat via hen mocht worden omgezet. Lex bood aan dat wij deze in Oosterwold konden omzetten. .

Dus maakte Marien een post in de Marktplaats Oosterwold en hield bij wie wat allemaal wilde. 

Vorige week vrijdag (de dag nadat de eerste afstands Corana maatregelen werden afgekondigd) hebben we de bomen en struiken ontvangen en uitgeleverd. 

Natuurlijk hebben we daarbij afgesproken voldoende afstand van elkaar te houden. 

Gelukkig hebben we op tijd de planten gesorteerd op naam! Dat maakt het makkelijk om het een en ander mee te nemen. Maar... Er bleken nog een aantal planten extra te zijn. Dat maakte nu shoppen op enkele boompjes van een soort mogelijk. Daar hebben veel mensen gebruik van gemaakt. Wel goedkoop plantgoed maar niet een grote hoeveelheid kopen! Win win voor iedereen. Buren uit onze wijk komen gewoon met de kruiwagen winkelen En het is prachtig weer, dus iedereen kan ook goed het plantgoed tijdig de grond in werken. Oosterwold wordt steeds groener!

En wat ik zelf heel leuk vond: één van de  laatste klanten was de bakker in Oosterwold. Die zomaar vroeg of ik nog rimpelroosjes wilde. De bottels van deze rozen zijn lekker groot en lekker. Dus prima om te verwerken. We spreken af dat ik van haar dinsdag een aantal rozen overneem. Nog zo'n win-win situatie. 

En dan zijn de boomleveracties voor dit jaar toch echt wel over! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Onze Frederik van Eedenweg grenst aan een bosstrook van Staatsbosbeheer, en aan onze zijde van deze strook bestaat de aanplant grotendeels uit essen. En die essen zijn grotendeels ziek: essentaksterfte. En dat blijft niet zonder gevolgen. De afgelopen twee seizoenen zijn er al veel bomen gekapt die een gevaar vormen voor veiligheid. En de stormen van afgelopen winter hebben een ware slachting aangericht onder de essen. Door de ziekte verzwakken eerst de takken en daarna ook de wortels, waardoor ze beginnen te rotten, en vervolgens bij een flinke windvlaag omkieperen. Sommige bomen zijn als luciferhoutjes geknakt. Als bomen omvallen nemen ze vaak andere bomen mee in hun val. Dan ontstaat een grote ravage. En dat treft vooral de haagbeuken die er gelukkig ook staan. Want die haagbeuken worden de belangrijkste bomen voor de toekomst van de bosstrook. Maar dat zijn er niet genoeg om het bos te vullen. En dus is het belangrijk om de open vallende plekken in het bos opnieuw in te planten met jonge boompjes en struiken.

Dat hebben we vorig jaar ook al gedaan met een flinke groep vrijwilligers, en gelukkig kunnen we daarvan een aantal terugvinden, die goed geworteld zijn. Maar de reeën hebben er ook een aantal opgegeten, en met de droge zomer zijn er een aantal verdroogd. Daarom heb ik afgelopen maanden gevraagd om plantgoed van Staatsbosbeheer. En vorige week donderdag kreeg ik een mailtje en sprak ik boswachters Johan en Arno, en mocht ik plantgoed uit het depot van Staatsbosbeheer ophalen.

Omdat het al zo laat in het plantseizoen is, hebben we afgelopen vrijdag meteen een kar vol gehaald, en zijn we de afgelopen dagen druk geweest met planten. We hebben een oproep gedaan onder de bewoners van de Frederik van Eedenweg en ook de John Lockeweg, aan de andere kant van de Bosstrook.

Vanwege de Corona-crisis hebben we de afspraken zo gemaakt, dat mensen het plantgoed alleen komen ophalen en alleen in het bos planten, zodat er geen contact is en we ons dus aan de regels houden. Zo hebben Bart en Hadewich van de John Lockeweg zaterdagochtend al een pakket opgehaald. En daarna hebben ook Eduard en Zilla en Judith en Mischa en Sietze zich ingezet. 

Om uitdrogen van het plantgoed te voorkomen heb ik ze tijdelijk met wortels in de vijver gelegd. 

Samen met stagiare Dagmar heb ik tot dinsdagavond bomen geplant in het bos. Telkens op zoek naar open plekken in het bos, vooral waar veel bomen zijn weggezaagd of omgevallen. En we hebben ook een kleine honderd struikjes in de bosrand bijgeplant. Meidoorn, Egelantier, Kardinaalsmuts, Gelderse Roos, Wegedoorn. En in het bos vooral Linde, Iep, Zoete Kers, Meidoorn, Berk. Als ik goed geteld heb in totaal ruim 530 boompjes en struiken.

Nu maar hopen dat ze voldoende vocht vinden. Na alle regen van de afgelopen maanden is de ondergrond nog best vochtig, maar de oppervlakte droogt heel snel uit. Vooral de modder op de straten is nu zo hard als steen. Hopelijk vallen er in het weekend een paar buitjes. En hopelijk eten de reeën niet teveel boompjes op. Ik zag al wel een Kardinaalsmuts waarvan de bast grotendeels gestript was. Nu ja, een paar boompjes offeren aan de goden.....

Dank Johan, Arno van Staatsbosbeheer voor de boompjes. Ze hebben een goede bestemming gekregen. En dank aan Bart, Hadewich, Sietze, Judith, Mischa, Eduard, Zilla en Dagmar voor het planten. 

Dat de bosstrook maar mooi en gevarieerd moge uitgroeien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Deze week ontving ik het verdrietige bericht dat mijn vriend Wijnand Uitman is overleden. Ik heb hem leren kennen in het Ombudsteam waarin we samen actief waren toen ik nog in de Haarlemmermeer woonde. En ook spraken we elkaar vaak over het beheer en behoud van bomen in de Haarlemmermeer. 

Wijnand was een hovenier in hart en nieren, en ook een zeer sociaal bewogen en geëngageerd mens. Met zijn gedrongen voorkomen en robuuste baard en markante hese stem was hij zowel fysiek als sociaal zeer aanwezig in bijeenkomsten zoals van de plaatselijke PvdA afdeling.

Toen wij begonnen aan ons project in Oosterwold, heeft hij ons zijn kleine kraantje en electrische kruiwagen geleend. Ook later kwam hij af en toe langs om te zien hoe het project zich ontwikkelde.

Toen hij afscheid nam van zijn hoveniersbedrijf, is hij verhuisd naar een mooie woonboot aan de overkant van de Ringvaart, waar het grondgebied dus onder Amsterdam valt. Daar werd ik een paar keer hartelijk ontvangen door Wijnand en zijn vrouw Machtelt. Wijnand vertelde hoe hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in zijn hoveniersbedrijf opnam, en met veel energie begeleidde om goed en efficiënt te werken en die medewerkers ook verder te helpen.

Ik vond een foto van hem in een archief van het plaatselijke gemeenteblaadje InforMeer. 

Ik wist dat Wijnand ziek was. Triest dat hij in deze periode met Corona perikelen het leven laat. Het is maar de vraag of een bijeenkomst voor de plechtigheid tot de mogelijkheden behoort. 

Deze week heb ik veel uurtjes doorgebracht om bomen te planten in de bosstrook naast onze wijk. Daarbij moet ik geregeld aan Wijnand denken. Één van de laatste jonge Lindebomen plant ik graag ter nagedachtenis aan Wijnand op een mooie plek in het bos. Opdat die boom moge uitgroeien tot een prachtig exemplaar. Als de avondzon tijdens het planten door de bomen schijnt, sta ik even stil bij dit kleine ritueel.  

Zo hoop ik Machtelt en familie in deze Corona-periode toch een hart onder de riem te steken. Sterkte gewenst.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 maart 2020

Tijdens de stormen afgelopen maanden zijn er veel essen in de bosstrook omgevallen en omgeknakt. Het Houthakkersgilde heeft ook veel essen die ziek zijn omgekapt. Omvallende bomen nemen vaak andere bomen mee. In de bosstrook tegen de Frederik van Eedenweg staan tussen de essen ook een aantal haagbeuken. De meesten zijn kleiner dan de essen, maar als de essen omvallen, worden de haagbeuken de belangrijkste bomen in de bosstrook.

Haagbeuken hebben vaak een grillige vorm, met veel horizontale takken. Het is net alsof iedere haagbeuk een eigen karakter en persoonlijkheid heeft. Die grillige vorm maakt dat veel omvallende bomen blijven hangen tegen of in de haagbeuken. Haagbeuken zijn taai, maar als er een boom van een paar ton op valt dan breken er veel takken uit. En soms kraken de stammen helemaal om, zoals deze treurig stemmende stam in het rechter plaatje.

Toen ik afgelopen week een paar honderd jonge boompjes in het bos heb geplant, zag ik hoe de haagbeuken bedolven worden onder omgevallen essen. Dat is niet alleen een zware belasting voor de Haagbeuken, maar ook heel gevaarlijk voor mensen of kinderen, als die in het bos lopen. Als zo'n schuin hangende boom afbreekt dan valt die met alle gewicht naar beneden.

Van het Houthakkersgilde hoorde ik dat het vanaf 15 maart verboden is om bomen te kappen, omdat dan het broedseizoen begint en vogels verstoord worden.

Maar we kunnen toch niet al deze kamikaze bomen laten hangen?  Daarom ben ik met een handzaag en een trapje het bos in getrokken. En in twee keer een goed uur zagen heb ik zo'n dertig Haagbeuken bevrijd van hun zware juk. Soms door de schuine bomen uit de haagbeuk te trekken. Soms door de schuine bomen eerst door te zagen en in stukken uit de Haagbeuk te trekken. 

Ik moet wel goed opletten. Zeker op zo'n huishoudtrap in het bos. Ik heb een paar keer een salto gemaakt toen het trapje wankelde. Maar gelukkig is de bosgrond zacht. En bij het zagen goed opletten hoe de beide einden van de boom gaan vallen, zodat je niet in de gevarenzone komt.

De grootste klus was een grote boom van zo'n twintig meter die als een weegschaal horizontaal balanceerde op een haagbeuk. Die heb ik in vier keer zagen klein gemaakt, en uit de armen van de haagbeuk bevrijd. Bijna letterlijk. Het laatste stuk hing als een soort kruis in de kruin, maar kon ik met een afgezaagde tak uit de kroon wippen. Hieronder zie je de verschillende fases van het zaagproject.

 Het is nog steeds een enorme chaos in het bos, maar de meest riskante bomen zijn verwijderd, en zo'n dertig haagbeuken krijgen nu weer ruimte om komend seizoen door te groeien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 maart 2020

Sinds een paar jaar biedt onze tuin gastvrijheid aan twee bijenvolken. Imkers Marije en Dennis begonnen in april 2017 met een bijenvolk. In het Paradijsvogelbosje bloeit het hele seizoen voldoende voor de bijen. We hebben toen de bijenkasten een provisorische plek gegeven op een palet en een paar stapels stenen. In de winter hebben we daar een dakjes boven getimmerd, maar het bleef wat primitief, en ook een rommeltje.

Sinds vorig jaar biedt het Paradijsvogelbosje ook tijdelijk onderdak aan een paar bijenvolken als die gaan zwermen en gevangen worden door buurvrouw Marjon of door Björn. Die zwermkasten konden we niet goed kwijt naast de vaste kasten.

Daarom hebben we samen met Marije en Dennis een ontwerp gemaakt van een bijenstal.

Twee weken geleden zijn we begonnen te bouwen met Dennis. Van Douglas palen en balken hebben we een frame gemaakt. Eerst moesten de bijenkasten verplaatst worden. De avond ervoor heb ik de vliegplank opgeklapt en dichtgeplakt met tape. Anders zouden we wel eens belaagd kunnen worden. Bijen zijn niet agressief, maar als je huis er vandoor gaat, dan zijn bijen wel bereid om hun huis te verdedigen.

Daarom was het belangrijk dat de bijen nog dezelfde dag op hun nieuwe oude plek konden worden gezet. De volgende dag was het zonnig, en 's ochtends vlogen er een paar duizend bijen rondom de kasten. Ik was bang dat ze alsnog zouden vertrekken, maar na een uurtje keerde de rust terug, en begonnen ze voedsel naar binnen te vliegen.

Het frame was nu wel gereed, maar ontbraken nog een paar schraag-planken er zat nog geen dak op. Op marktplaats kon ik gratis oude rode dakpannen ophalen. Van betonplex en vier tengels hebben we een dak getimmerd. Dat is best even uitmeten, want de tengels moeten op de juiste afstand, en er moeten een heel aantal pannen passen. Marie-José heeft voorzichtig gaatjes in de dakpannen geboord om ze vast te kunnnen schroeven.

Vandaag kwam Marije om te helpen bij het monteren van het dak. Het is behoorlijk manoeuvreren met zo'n grote plank. Met wat passen en meten krijgen we hem wel op z'n plaats. Dan moet ie nog vastgeschroefd. En vervolgens moeten de dakpannen er één voor één op. Aan de zijkanten en bovenop schroeven we de pannen vast, zodat ze met een flinke wind niet in het rond gaan vliegen.

Als het dak klaar is kunnen de vliegplanken opengemaakt worden. Marije doet voor de zekerheid een bijenpak aan, maar de bijen houden zich rustig. Na een uurtje zien we de bijen weer vrolijk vliegen en voedsel halen.

Leuk om dit samen met Dennis en Marije te doen. En we hebben ons keurig aan de anderhalve meter regel gehouden!

Met het oude pannendakje ziet het er leuk uit. Laat de komende maanden de zwermen er maar bij komen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

Dit weekend zou het mooi weer zijn (en dat was het!), maar zitten we midden in een Corona crisis. Dus het devies was: "Blijf thuis". En als je al mensen ontmoet: blijf op anderhalve meter afstand!

Nou is voor ons thuisblijven bij mooi weer geen straf. Klusjes genoeg. Genieten genoeg. Eigenlijk was het grootste probleem dat ik vorig jaar mijn klusjurk heb weggegooid. Daar kon je bijna doorheen kijken en dat is op mijn leeftijd niet meer interessant. 

Vrijdag begon het weekend (na een week met lange dagen thuiswerken!) met het opruimen van de keuken. Daar kwam ik een tasje tegen met een heel oud kunstwerkje dat Marien heeft gemaakt. Toen we voor de verhuizing in Hoofddorp inpakten, hebben we het ingepakt. Het is een zelfgemaakte mobile die bestaat uit triangels van staal, allemaal met een verschillende maat. Maar... hij hing nog niet, omdat alle triangels los waren geraakt. En.... een mobile moet helemaal in balans hangen om goed te zijn. Dus gedurende het weekend zijn de triangels in verschillende volgordes opgehangen geweest. Maar nu hangt ie goed. Wij hebben een stalen plafond en constructie. Daar kan je heel handig met magneten dingen aan het plafond hangen zonder het plafond te beschadigen. We proberen een paar locaties maar dan hangt ie goed.

We proberen terug te  rekenen wanneer Marien deze mobile heeft gemaakt. Dat moet ongeveer in 2005 zijn geweest. En met zo'n leuk kunstwerkje binnen probeer ik deze week toch een meubeltje te maken dat ik al een tijdje in mijn hoofd heb. Men neme 6 bezemstelen. Drie kort je in. De andere 3 rond je netjes af. En je zaagt een plateau met schuine gaten erin (das wel een kunststukje, want daar moeten de 

bezemstelen in passen. Verder bestaan de verbinding uit houtje-touwtje constructies. De verbindingen zijn nl. gemaakt door kleine gaatjes te boren en deze via (niet vergaand, nylon ) touw bij elkaar te binden. En als dan bij de eerste keer passen van het model, het er zomaar op lijkt dat het kan werken, knutsel je nog even door. 

Zo komen op de bovenkant 3 stokken. En dan wordt duidelijk waar het voor dient. We hebben nog altijd geen handdoekenrek in de badkamer! De bovenste stokken zijn om handdoeken op te hangen, het plateau voor de scheerzeep en andere (zwaardere) flessen die je bij de hand wilt hebben onder de douche.

Maar de draadjes en knoopjes zijn best een gepiel. Zeker als je de olie niet helemaal droog laat worden en alles dus ook een klein beetje glibberig is. 

Dat laatste is natuurlijk gewoon eigenwijzigheid....

En dan ben ik over het tussenresultaat helemaal niet ontevreden. Ik heb hard gewerkt om de boel in balans te krijgen. Want een natte handdoek moet zo'n rek natuurlijk niet omver gooien! Maar dat doet het niet!

Ik schilder het plateau nog en gooi er een laagje vernis over.

En dan hieronder nog een aantal foto's op locatie. De vernis moet nog even drogen. Daarom nog geen shampoofles op het plateau. Ik ben tevreden (en verbrandt) op deze fijne weekenddagen thuis!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

In het weekend dat we allemaal thuis moeten blijven proberen we te kijken of we al uit de tuin kunnen eten. Hoewel we veel hebben gezaaid en voorgezaaid, levert de moestuin nog niet veel op. Daarom plukken we in ons voedselbos. Daslook, winterpostelein, zevenblad, zuring, speenkruid en weegbree. Zo vroeg in het jaar moet Marien altijd even meelopen, want ik raak elk jaar in de winter toch ook veel kennis weer kwijt. 

Van de oogst maken we omelet en we stoppen het in de soep. Marien eet zijn ei op brood en ik stop m in een salade...mmmm. Zo komen we de tijd wel door. Eet smakelijk!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 april 2020

Sinds een paar weken is het een drukte van jewelste rondom de vijvers. Vooral de paddenpoel is zeer in trek, maar ook het ondiepe deel van de vijver wordt druk bezocht. Door kikkers, of liever gezegd, door kikkerparen en would-be-kikker-paren. Je ziet kikkers dan ook vrolijk door de tuin hupsen, en als mannetjes onderweg een vrouwtje tegenkomen, die dik is van de eitjes in haar lijf, dan springt hij erop en houdt vast, hopende dat het vrouwtje hem naar een geschikte vijver loodst.

Kikkerliefde gaat er vrij fanatiek aan toe. Als meerdere mannetjes geïnteresseerd zijn in een vrouwtje, dan vormt zich een soort kluwen, die op een kermis botsautootje lijken te spelen. Een gevalletje van me-too lijkt mij, en in ieder geval op de grens van ongewenste intimiteit en free-rider.

Als ik onderstaande foto bekijk dan lijkt het wel alsof het vrouwtje eraan onderdoorgaat. Worstelend in een vierkante meter kikkerdril.

Het lijdt geen twijfel dat hier nakomelingen van komen. Misschien worden er ook generaties libelle-larven, watertorren en handige kraaien mee gevoed worden.

Maar minder dan dit jaar worden het er niet. Overigens las ik dat kikkers er een jaar of drie over doen voordat ze geslachtsrijp worden, dus we kunnen nu de eerste kikkers verwelkomen, die in onze paddenpoel zijn geboren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 april 2020

De afgelopen week zijn we druk geweest met het poten van aardappelen en uiten, en het zaaien van groente en kruiden.

Dat gaat niet even terloops. De voorbereiding is best heftig. Ondanks dat we al voor het vijfde jaar de moestuin inrichten, moeten we de voren waarin de aardappelen komen nog omspitten, omdat we veel keiharde kleiklompen tegenkomen. Dus na zo'n 100 m2 voren spitten heb ik mijn working-out wel weer gehad. Ook komen we hardnekkig onkruid tegen, dat we eerst moeten verwijderen, voordat we zinvol kunnen zaaien en poten. Met name ridderzuring, smeerwortel, smalle weegbree, akkerdistel, en graspollen bedelen om aandacht. En vaak breekt de wortelstok af, en komt het onkruid na een paar weken weer vrolijk terug....

Gelukkig kunnen we het poten met z'n tweeën doen. Veel leuker en gezelliger. We hebben vijf biologische aardappelrassen gekozen, die redelijk resistent zijn voor de aardappelziekte die hier altijd in de polder rondwaard. En vijf soorten uien / sjalotten en knoflook.

Gelukkig hebben we vorige maand 15 kuub compost laten komen, en die hebben ik de afgelopen weken verdeeld over de moestuin, de aardwal en het grasdak. Inderdaad ook een working-out. Maar veel gemak als je met compost het pootgoed kan afdekken.

Ook hebben we de aardwal, de oprit, het dak, en de berm van de Paradijsvogelweg opnieuw bijgezaaid met zaadmengsels die we afgelopen jaar verzameld hadden. Vooral voor de aardwal een halve emmer vol zaad! Best indrukwekkend. We zaaien tientallen soorten bij, omdat we hopen dat we dit jaar de Akkerdistel beter in de hand kunnen houden, en dat andere soorten dan meer kans krijgen. Ook hebben we een aantal leuke groenbemesters bijgezaaid, die uit zichzelf niet ieder jaar terugkomen, zoals facelia en boekweit.

Mede om in de moestuin zoveel onkruid groeide hebben we in de winter al twee Hügels gemaakt: heuvels gevuld met verterend hout. Diep spitten lijkt de enige manier om de overgroeiing met onkruid de baas te worden.

Gisteren waren Mick en Paul op bezoek. Mick komt een paar keer per jaar een dag helpen, en nu met Paul erbij is het leuk om gezamenlijk in te de tuin te werken. Net voldoende ruimte om Corona-proof afstand te houden, ook als we in het zonnetje koffie met taartje nuttigen.

Vervolgens hebben we gezamenlijk de Hügels onkruidvrij gemaakt en ingezaaid met bieten, kolen, worteltjes, snijbiet. Extra leuk omdat we samen met Mick vorige keer de Hügels hebben opgebouwd. Eén Hügel hebben we al grotendeels volgeplant met aardbeien. Ik ben benieuwd hoe het hierop gaat kiemen en uitgroeien. Hopelijk met wat meer water dan de afgelopen weken, want

alles is gortdroog. Daar valt eigenlijk niet tegen te sproeien.

De groente die we in de lage kas hebben gezaaid groeit ook voorspoedig, vooral de spinazie en Japanse bladmoes. Die is al plukrijp voor de salade.

Gelukkig zijn er ook al wat groenten die er mooi bijstaan en goed groeien zoals deze roodgeaderde zuring, die het zonlicht mooi opvangt (en ik ook :-)).

Gisteren hebben we ook afscheid genomen van stagiare Dagmar, die hier bijna twee maanden planten heeft geïnventariseerd. Dagmar kwam speciaal terug om een taart te brengen. Heerlijk, en dank voor je werk, Dagmar!

En ook Mick en Paul, veel dank weer voor je bezoek en hulp.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 april 2020

Eens in de zoveel tijd overkomt je een idee, dat je wilt uitvoeren, dat niet zozeer heel nuttig is, maar wel leuk lijkt en misschien nuttig is.

Dat geldt vast voor ons project om drie steigers te bouwen voor in de vijvers. Dus twee in de grote vijver en een in de paddenpoel. Het hout hadden we al een paar weken geleden besteld. Maar ik aarzelde om eraan te beginnen. En ik weet ook wel waarom. Het is een leuk idee, maar toch minder simpel dan het ontwerp toeschijnt. Want palen in het water klinkt simpel. Dan een legger vastmaken, en vlonderplankjes erop. En klaar is kees.

Maar in welke volgorde ga je werken? Want de eerste palen gaan nog wel, maar de volgende palen staan telkens 90 cm verder in het water. En onze vijver is ruim twee meter diep water. Na wat hoofdbrekens heb ik bedacht om de palen en de leggers eerst voor te boren, zodat ik slotbouten en draadstangen door de gaten kan bevestigen. Dat is al een heel uitgezoek. Maar dan moeten de palen wel heel precies op de goede plek en recht in het water terecht komen. De eerste steiger is uiteraard het lastigst, want dan moet je de hele werkwijze nog uitvinden.

Het lijkt een sport om niet nat te worden, maar uiteindelijk toch maar gekozen, om de leggers te verbinden met de derde paal: twee meter van de oever, dus waadbroek aan, en gewoon het water in lopen. En dan ontdekken dat je waadbroek lek is. Als je eenmaal zover bent, dan ga je gewoon door. Het kost hooguit een extra douchebeurt. Als de leggers vastzitten aan de eerste en derde palen, dan kan ik er vlonderplankjes los opleggen, zodat ik op de provisorische steiger kan balanceren, om de volgende palen erin te slaan.

En als de palen er dan in zitten, dan blijken de gaten net zo klein, dat de bouten er niet in willen. Dan werkt het (helaas) bij mij zo dat er iets van geweld bij van pas komt, zoals met een moker en een paar flinke klappen. En een enkele verbale krachtterm....

En dan is het al aardig schemer voordat ik de eerste steiger met bouten in elkaar heb. Oh ja, ook helaas nog een engelse sleutel geofferd. En de volgende dag een lijmklem (gelukkig een hele oude). Als je die in water van anderhalve meter diep uit je handen laat floepen, dan is het einde oefening. Althans voor die tang. Die kunnen ze duizend jaar later als archeologische vondst wel weer boven water tillen.... Tip voor navolgers: de tweede tang heb ik met een touwtje aan mijn riem bevestigd. Onhandig, maar levensreddend voor een tang in de handen van weinig trefzekere klussers...

De steiger bij de paddenpoel was als tweede aan de beurt. Voordeel dat het de tweede keer altijd makkelijker gaat, en bovendien iets minder diep water, en mooi weer.

Dan de derde steiger. Kleine complicatie: deze is vijf meter lang, een meter langer dan de rest. En de legger is van snoeihard Azobé hardhout, dus moet alles goed voorgeboord. De eerste palen lijken heel goed te gaan. En dan komt de misrekening boven water (of eigenlijk: onderwater): de vijver is dieper dan ik dacht, dus de vierde en vijfde set palen is veel te kort. Shit. Dan maar eerst proberen om andere palen te krijgen. Dat lukte uiteindelijk bij een goed gesorteerde houthandel in Lelystad (tip), zodat twee dagen later de klus kon worden vervolgd. Met enige acrobatiek om niet in het water te kieperen, is dan toch weer een klus geklaard.

De volgende dag is de steiger al vrolijk in gebruik genomen door een van de buurmeisjes, die niet door wilde wandelen voordat ze de steiger had toegepast. En vandaag zag ik dat ook de wilde eenden het een prima rustplek vinden.

Ik hoop dat de steiger ook een beetje behulpzaam zal zijn om het riet in toom te houden, en ander onderhoud in de vijver te doen. Dat is dus het beetje nut. Maar vooral ook de lol om dicht bij het water te kunnen zijn en in de diepte te turen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 april 2020

Ik had mij voorgenomen om een blog te schrijven over de droogte. En na een paar dagen uitstel valt er nu sinds weken weer de eerste regen! Dat is meer dan welkom, maar naar ik vrees nog lang niet genoeg.

Druppels op een gloeiende plaat.... Het is de afgelopen weken aaneengesloten droog. Dat is heel goed te merken aan de natuur. Op het nieuws zie je dat ook, wanneer er bosbranden zijn in de Deurnse Peel. Of wanneer de waterbedrijven opmerken dat het watergebruik hoger is dan anders. Dat maakt ook dat ik mij wel zorgen maak over klimaatverandering. Je kunt al die bosbranden in de wereld niet los zien van de extreme droogte en hoge temperaturen. En je moet er niet aan denken hoeveel broeikasgassen er de lucht in vliegen bij zo'n grote bosbrand.....

Als je probeert je moestuin te beplanten, dan komt het dichtbij en is het soms om wanhopig van te worden. De kleigrond is als een steen zo hard. Wat moet je doen? Je vijver leegpompen? Of permanent de kraan opendraaien. In het Paradijsvogelbosje hebben we het grootste deel van de kavel beplant volgens voedselbos principes. De bomen die er sinds 2016 in staan, die hebben hun wortels langzamerhand diep genoeg in de klei geboord. Alleen de bomen die dicht bij de hoge iepen van de Paradijsvogelweg staan, komen in de zomer echt tekort. Die Iepen wortelen vast drie meter diep, en zuigen alle grondwater naar zich toe.

Maar nu zien we langs de oprit zien we het gras dor worden. En een paar Gagel-struikjes die we dit voorjaar plantten, hebben helaas de geest gegeven.

Het kruidendak op onze grote woning is behoorlijk verdord. Normaal gesproken verwacht ik in de loop van mei te moeten starten met bewateren, maar voor een deel van de kruiden is dat anderhalve maand te laat geweest, helaas. Het zal weer wel herstellen. De Sedumplantjes kleuren helemaal rood, maar die kunnen wel wat droogte hebben. Je zou kunnen zeggen natuurlijke selectie.

In de moestuin hebben we de afgelopen weken aardappelen en uiten gepoot, voorgekweekte bonen uitgepoot en groenten gezaaid, die in de volle grond kunnen. Die kiemende zaden en pootgoed hebben uiteraard iedere dag water nodig. En dat geldt ook voor de lage kas waar het zaaigoed optimaal van de warmte heeft geprofiteerd, maar alles iedere dag schreeuwt om water.

Gelukkig hebben wij een grote vijver, maar iedere dag 200 tot 300 liter met gieters rondstrooien is toch een intensieve taak. Het voordeel is dat je alleen water geeft bij de planten die het echt nodig hebben. Voor het bewateren van het kruidendak is dat geen doen. Daarom bewateren we dat met kraanwater, aangesloten op druppelslangen op het dak. Daarvoor gebruikten we een oude timer, waarmee we de kraan een half uur aan konden zetten. Helaas brak die deze week. Toevallig zagen we bij de LIDL een mooi alternatief, een programmeerbare kraan timer. (prijs: 20 euro). Een aanrader. Het voorkomt in ieder geval dat je de kraan aanzet en daarna vergeet uit te zetten.

Toch is het ook een wonder dat sommige planten gewoon lijken door te groeien, zelfs in de schelpen op het pad, waar ze volgens mij helemaal geen voedsel vinden. Hier zie je hoe sterk inheemse planten kunnen zijn.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2020

Huh, wilgen drinken ecoline?

Tja, je hebt een raar idee en dan ga je het ook nog uitvoeren.

Wat is het idee? In de winter snoeien we onze wilgen. Deze steken wij of anderen dan weer in de grond. De wilgen drinken water door het afgesneden oppervlak. Dus heeft de tak goed contact met water dan overleeft ie het wel en maakt wortels en wordt een boom. Wat nou als je zo'n tak ecoline (gekleurde inkt) te drinken geeft. De verwachting is dat het dan opgezogen wordt. Maar wat dan? Ik ben nieuwsgierig.

En ik ben wel een beetje onzeker en ook een beetje zuinig, dus ik begin met een klein stukje wilg. En na een nacht in met zijn voetjes in de ecoline zien ik de situatie op de foto. Rondom het kernhout zie je heel goed de kanalen waarlangs de sapstroom naar boven gaat.

Een stukje verder naar buiten nog een ring met een opgaande sapstroom.

Mooi... Dat lukt dus. Dan kan ik verder denken en experimenteren met wat er met een langere tak gebeurd.

Ik neem 10 takken en verschillende kleuren ecoline... ik fabriek een soort bakjes zodat de ecoline met een zeker niveau in de bakjes blijft staan en ik vul bij want de takken zijn gulzige drinkers.

Ik zet ze stabiel weg in een vuilnisbak, want het is niet handig als de ecoline over de vloer gaat.

Dat deed ik in januari. En zo'n twee weken later was de ecoline op.

Na een aantal weken was ik nieuwsgierig hoever in de stammen de ecoline was opgetrokken. Nou dat was overal minstens een meter. En het trok niet hoger op omdat mijn inkt op was. Anders was het nog hoger gekomen.

En dan kun je een middag lang schijfjes zagen. En elk nieuw schijfje ziet er anders uit want is op een andere plaats in de tak geweest.

En je hebt een heleboel gekleurd zaagsel. Het levert feestelijke foto's op.

Experiment super geslaagd. En dan komt de onvermijdelijke vraag: wat ga je ermee doen?

Er volgen een heel aantal leuke maar zeer bewerkelijke ideeën. En in de Corona rust heb ik de afgelopen weken 1 daarvan tot uitvoering gebracht.

Ik had 1 dikke en onregelmatige stam ertussen gestopt. Die leverde mooie asymetrische schijfjes op.

Vernissen en eindeloos schuren en nog eens vernissen en nog eens schuren, maakte dat de blauwe schijfjes waar ik mee aan de slag was een parelmoerachtige uitstraling kregen. ik wilde ze als een wolk aan de muur hangen. Maar dan moet je eigenlijk niet kunnen zien hoe ze hangen. Dus kun je iets met dun touw? Maar dat blijft niet stug genoeg. En toen kwam ik van de week een pakje buddies tegen. Zouden die zo'n blokje gewoon houden?

Het antwoord bleek ja, en toen ging het afwerken heel snel.

Gisteravond heb ik ze opgehangen. Maar zo'n patroon maken is heel spannend, dus aan het eind van de rit bedenk ik dat ik nog niet tevreden (maar wel moe) ben. Ik slaap er een nachtje over een ga een dag aan het werk. Daarna (vandaar mijn rare klusjurkje) haal ik een aantal blokjes weg en verhang nog het een en ander. Toch handig die buddies.

Tja, en hoe ziet dat er dan uit:

En dan willen jullie natuurlijk mijn hele keuken zien! De blokjes weerkaatsen mooi in de spiegel achterin de keuken!

En nog één van dichtbij:

Ik ben best trots!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 mei 2020

Vanochtend deed ik de deur open naar buiten, en hoorde meteen een gezoem als een helicopter in de verte. Dat heb ik eerder gehoord..... Ik liep naar de Boomgaard waar de bijenvolken van Marije en Dennis staan, maar voor ik daar was, hoorde en zag ik al een enorme wolk bijen boven de Paddenpoel zwermen. Bingo! Het was ook prachtig weer. Als ik een bijenvolk was koos ik ook vanochtend uit. Dus Marije en Dennis gebeld, en in onze BijenParadijs-Appgroep gemeld. Buurvrouw Marjon kwam al snel even kijken, en toen begonnen de bijen al bij elkaar te klonteren even verderop in een bosje. Tegen dat Dennis kwam met een zwermkast, en andere benodigdheden, was de zwerm in een Hazelaarstruik samengekropen. De zwermende bijen zoeken op de geur de Koningin, en gaan als één grote massa aan een tak hangen. Of, zoals nu: deels op een tak, en deels op de grond. En ze hebben een struik uitgekozen midden in een behoorlijk dicht struweel. Dat was dus even zoeken om een weg te banen en de kast neer te zetten. Liefst tikt een imker zo'n zwerm naar beneden, als de kast eronder past. Maar deze zaten al op de grond. Dus zat er voor Dennis niet meer op dan voorzichtig met zijn handen de troep bijen op te pakken en in de kast te dirigeren. Hoewel de zwermende bijen meestal niet aggressief zijn: ze hebben wel iets beters te doen: de koningin te vinden, is het toch een imponerende drukte van jewelste. Ook de takken van de Hazelaar zitten helemaal vol met bijen. Dus ik bleef zonder bijenpak een beetje op afstand. Dennis heeft met zijn handschoenen blijkbaar niet alleen de bijen, maar ook de koningin in de kast weten te scheppen, want na een aantal minuten, begonnen steeds meer bijen vanzelf op de kast te klimmen en via de kast naar binnen te kruipen. Dennis heeft zelf ook een foto van dichtbij gemaakt: Het lijkt wel een leger uit Lord of the Rings! Dennis heeft de deksel op de kast gedaan, en de kast laten staan in de bosjes. De resterende bijen kunnen dan via de vliegopening naar binnen.

Ondertussen inspecteert Dennis de twee Bijenkasten die in de bijenstal staan. Het is duidelijk te zien dat de zwerm uit de rechterkast is gevlogen. Daar zitten ook nog een aantal extra koninginnedoppen. Het is een flink groot en zeer actief volk. Niet alleen de ramen, maar ook de deksel en het koninginnerooster zit vol met raat. Ook zij een aantal ramen al vol met honing. Dennis haalt de overtollige koninginnedoppen weg, en sluit de kasten weer af. Leuk om alle details te zien: Dikke darren, Konininnedoppen, Broed in de cellen, en larven op het koninginnerooster. Hieronder nog een aantal foto's. Misschien wat veel, maar veel te leuk om het proces vast te leggen.

Dan begint het te regenen. Eerst druppeltjes, maar uiteindelijk toch nog een flink buitje. Dat had een gunstige bijkomende uitwerking: Toen Dennis de zwermkast weer ging bekijken, zaten alle bijen in de kast, te schuilen voor de regen. Klapje dicht, en dan kunnen ze mee naar de bijentuin.

Weer een enerverende gebeurtenis. En dit nieuwe volk kan weer een seizoen verder groeien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 mei 2020

Op een bepaalde manier begin ik ook aan de corona tijden te wennen. Op een bepaalde manier is niet te veel afspraken ook best lekker. Dan kan je eens lekker aan gemoedelijke klusjes doorwerken. Zo is Marien gisteren begonnen met het opruimen van de grote verrijdbare gereedschapskast. En als ie dat gaat doen dan moet de kast eerst ook maar opgeknapt. De kast is een grote verrijdbare kast waar we alle wat grotere gereedschappen en apparaten in kunnen leggen. Hij staat op bokwielen. Die willen we nu vervangen door volledig draaiende wielen. Daarnaast moet de kast een keer opnieuw in de lak. 

Gevolg is wel dat als we 's avonds het vierstemmig Wilhelmus repeteren onze medezangers tegen het uitgespreide gereedschap kijken. 

Vanmmorgen gaan we samen lakken. Marien aan de gereedschapskast en i aan de schijfjes van de wilgen die ecoline hebben gedronken. Ik schreef er al eerder een blog over..

De eerste schijfjes leidden tot dit resultaat:

En terwijl ik lekker zit te schilderen en we tussendoor koffie drinken, komt buurman Ruud en het een en ander achter de piano uitproberen. En kijken hoe dat met een microfoon werkt. 

Ik vind het erg gezellig. De schijfjes moeten erg goed geschuurd worden. Ik heb dus op te toppen van de vingers aan mijn rechterhand een heel dunne uit. Daarna worden ze een aantal keren in de vernis gezet, zodat ze mooi (zijdeglans) gaan glimmen. Op de achtergrond zie je dat door de regen de tuin echt super groen is geworden.

Halverwege de dag teken ik een verjaardagsfilmpje voor vriendin Gerda die vandaag jarig is. Je moet wat in Corona tijd.

En dan loopt Marien naar buiten en vraagt zich af: waarom hoor ik een helikopter ? Dat blijkt een bijenzwerm te zijn. We bellen onze imker en die zegt te komen. Terwijl we op hem wachten komt een trailrunner heel lief onze kavel opgerend. Hij liep langs de bosrand en zag de zwerm hangen. "Weten jullie dat er een bijenzwerm in jullie tuin hangt?" Jazeker weten we dat. De imker is al onderweg. Meer over de zwerm lees je in de blog die Marien hier vanavond over schreef. 

Ondertussen schilder ik verder. Het zijn veel schijfjes! Maar het heeft ook iets meditatiefs. Helemaal als 's avonds de Canto Ostinato op radio 4 twee uur duurt. Marien schildert de kast nog een keer. En ik kijk nog eens blij naar mijn bubbeltjes plastic, waarop mijn schijfjes liggen. Heel handig want zo plakken de schijfjes ook als je her en der eens wat vernis morst niet aan het plastic of de krant. 

En hoewel dit niet alle schijfjes zijn ligt er rond etenstijd toch ineens een heel mooi pallet op de tafel. Dat is een fotootjes waard!

We eten een lekker maaltje spinazie uit de kas, met super grote bladeren. Lekker.  

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 mei 2020

Vanavond, 75 jaar na de vooravond van de bevrijding van heel Nederland, herdenken we ook in Oosterwold de doden. Simpel, kort, stil, hoorbaar en samen.

Zilla leidde het samenzijn in en sloot dat af met het volgende gedicht.

STIL

Floortje Agema

vanavond ben ik stil

voor wat verloren ging

in voorbije oorlogstijd

onschuld, veiligheid, vertrouwen,

leven

bevroren in de tijd

vanavond ben ik stil

voor wie verlies nog draagt

voor wie in oorlog is gestorven

angst, onmacht, strijd

diepe sporen

voordat vrijheid werd verworven

en vanavond ben ik stil

voor wie de stilte raakt

aan eigen diepe pijn

zonder grenzen, zonder tijd

in stilte

zullen we verbonden zijn

Het begon met een uitdaging van trompetten onderling om in deze Corona tijd op 4 mei, net voor 8 uur de taptoe te spelen. In onze wijk hebben 4 buren op de hoeken van hun kavels een speelplek voor kinderen gemaakt, met klimrekken, een voetbalveld en een speelheuvel. Marjon besloot vanaf deze heuvel te spelen. Gezinnen die wilden komen konden bij elkaar opstellen en zo aanwezig zijn.

Marien bewerkte het Wilhelmus naar een vierstemmige zetting, die we één keer kort met een aantal bewoners uit de wijk oefenden (Fijn zo'n grote tuinkamer, zodat je afstand kunt houden). Toen Marjon klaar was met de taptoe, hielden we twee minuten stilte en daarna zongen we samen met onze buren het Wilhelmus. Klinkt zo vierstemmig wel echt heel plechtig.

En daarmee was de korte herdenking ten einde.

Niet alleen de mensen op het veld genoten mee. Ook de buren in hun tuin, de pubers zittend op het dak en de buren van vier straten verder die lieten weten meegenoten te hebben.

Zo zijn we dichtbij, veraf, ook in Coronatijd even heel erg samen!

Ik denk zomaar dat we dit ritueel niet voor het laatst op deze manier uitvoeren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 mei 2020

Afgelopen dinsdag was er een uitvaart plechtigheid voor onze oude tante Henny. Zij overleed 19 mei op bijna 90-jarige leeftijd, aan ouderdom gecompliceerd door een val en het Coronavirus. Dat klinkt als een voltooid leven, en dat was het ook, maar de omstandigheden voor de plechtigheid in deze door de Coronacrisis gedomineerde tijd zijn toch op z'n minst gezegd treurigstemmend. Want hoe graag willen we bij dierbare vrienden en familie zijn tijdens deze plechtigheid. En hoe treurig is het dat de echtgenoot van Tante Henny, Oom Jules voor ons, in een verzorgingshuis zit en er vanwege Corona niet uit mag. Zelfs niet naar de uitvaart van zijn eigen vrouw. 

Wel mooi dat de kinderen van Tante Henny met de uitvaart organisatie hebben geregeld dat de plechtigheid op afstand bij te wonen is met een lifestream video. Daar hebben we zeker tijd voor gemaakt. Voor de gelegenheid maar een paar kaarsjes opgestoken en een bloemetje uit de tuin geplukt, en een foto. En dan met z'n tweeën achter de laptop. Indrukwekkende woorden van de drie dochters, en zelfs een levenslied door de drie schoonzoons. Gelardeerd met toch ook vrolijkstemmende foto's die voor de gelegenheid zijn opgedoken uit het archief.

Dan glijden mijn gedachten vanzelf terug naar mooie momenten die wij bij deze tante Henny en oom Jules en kinderen hebben doorgebracht. Vanaf vroegste kindertijd gingen we een paar keer per jaar bij elkaar op bezoek, en vonden we bij de kinderen van bijna gelijke leeftijd speelmaatjes. En het was fantastisch om te ervaren hoe mijn ouders genoten van het gezelschap van tante Henny en oom Jules, en omgekeerd. Er werd veel gelachen, en er was een gevoel van intieme vriendschap die al geboren was op de opleiding huishoudschooldocent waarop mijn moeder en tante Henny elkaar ontmoeten.

Toevallig kwamen we afgelopen week bij het opruimen oude foto's tegen van de 40?-jarige bruiloft van tante Henny en oom Jules, toen onze kinderen Roy en Irene een jaar of vier en zes waren. Bijzonder om mijn lang overleden moeder geanimeerd in gesprek te zien. En hoe verlekkerd kijkt Irene met Oom Jules naar de fantastische taart?

Als kinderen gingen er met z'n zessen vaak op uit, in Delft, wandelen door de polder. Er mocht veel. We kwamen dan ook regelmatig thuis met modder als ik in de sloot gevallen was, of mijn laars was blijven steken in de klei.

Dierbare herinneringen. Je wilt elkaar graag ontmoeten tijdens dit soort gelegenheden. Dat moet opgespaard worden tot een later moment. 

Veel sterkte gewenst voor oom Jules en Francis, Monique en Sandra, en alle familie.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 mei 2020

Ken je dat misschien: je bent altijd gericht bezig met een klus, maar alle schroefjes, spijkers, haakjes, schuurschijfjes en ... noem het maar op.... die spelen alleen een rol, zolang je ze kunt gebruiken in je klus. Dat betekent als eerste vaak dat je niet kunt vinden wat je zoekt. Waar is die ene tang gebleven, of die lasdop? En als je klaar bent met je klus, dan probeer je de resten zo snel mogelijk kwijt te raken, waardoor ze op een 'tijdelijke' plek terecht komen. Op de werkkast bijvoorbeeld, of op een klein leeg plekje in de opbergkast, of ....

Het was zo ver gekomen, dat ik niet alleen niks meer kon vinden, maar ook niet meer wist waar ik alles moest neerleggen. Dus afgelopen week toch maar de stoute schoenen aangetrokken, en een paar halve dagen vrij gemaakt om op te ruimen.

Voor een keertje ben ik redelijk systematisch aan de slag gegaan: Alles uit dozen en uit kasten en uit de rijdende werkkast. Dat leverde een halve Tuinkamer vol met zooi op. Maar wel een lege kast en lege opbergdozen. Vervolgens begint het met uitsorteren. Want alles ligt door elkaar: schroeven, spijkers, moeren, bouten, electra, ringetjes, pluggen, boortjes, bitjes.......  Op de foto's hiernaast ben ik eigenlijk al halverwege met sorteren. Het geeft een indruk!

Ook blijkt nu dat ik van sommige zaken zoveel heb dat ik het mijn hele leven niet meer hoef te kopen: plastic pluggen, ringetjes.

Dan moet je nog bekijken wat je waar opbergt, en liefst zo dat je het terug kunt vinden, en in dozen geordend in de kast kunt werken. Welnu: er is een goede start gemaakt.

En sinds maanden hebben we de Tuinkamer weer eens redelijk aan kant!

Dan zie ik kans voor een ander klusje dat jaren is blijven liggen: De Luidsprekers ophangen. Die heb ik zelf gemaakt, en in de vorige woning in Hoofddorp hingen ze ook aan het plafond. Ze stonden nu gestapeld op een kast; heel onhandig voor de Tuinkamer. Nu hangen ze met een flink touw en haakjes aan het stalen profiel, op mooie brede afstand aan weerszijde van de achterdeur.

Met Eduard hebben we een nieuwe activiteit opgepakt: Muziek beluisteren. Twee weken geleden bij Eduard, nu kan het bij ons. Dus zetten we drie stoelen op Corona-afstand in de tuinkamer en gaan we concertzaaltje spelen. Ook proberen we nog de twee muziekinstallaties te vergelijken. Leuk om zo kritisch te luisteren naar muziek en de ruimte.

Bijzonder is ook dat je na zo'n luistersessie anders naar de ruimte luistert. Zelfs een gesprek gaat dan anders klinken: je hoort de echo en de reflecties van de ruimte. Fijn dat we zoveel mogelijkheden hebben in ons huis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juni 2020

Geïnspireerd door een paar positieve initiatieven om de wandelpaden in Oosterwold mooi en aantrekkelijk te maken, heb ik twee filmpjes gemaakt. Ondanks de droogte groeien veel bloemen en de struiken en bomen doen er niet voor onder. Daarvoor lopen we eens per week om met een snoeischaar de overstekende takken af te knippen zodat je kunt rondwandelen. Begin vorige week maakte ik een filmpje, toen veel planten het pad aardig in beslag leken te nemen.

Daarna heb ik met de bosmaaier alle paden gemaaid. En Staatsbosbeheer heeft de bosrand gemaaid. En toen heb ik weer een filmpje gemaakt. Met het maaien heb ik een paar duizen margrieten om zeep geholpen. Een fractie heb ik in een grote emmer gezet bij wijze van bloemenvaasje. Sorry Margrieten, maar wij moeten ook kunnen lopen....

Om jullie aandacht toch maar beperkt te claimen heb ik een kleine versnelling ingebouwd, waardoor het een beetje op een kermisattractie gaat lijken.

Dus veel plezier met deze roller coaster, en, wie mag ik uitnodigingen het stokje over te nemen?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 juni 2020

Dat het regent dat is heerlijk. En gelukkig best stevig. In een paar dagen nu zo'n 39 mm regen. Maar zoals al door anderen opgemerkt, als je in de grond graaft, is de ondergrond nog kurkdroog. Dus alle regen is welkom, maar het mag nog wel even doorregenen.

Vanavond vroeg ik mij wel af of het druppels regent, of..... slakken. Nu het eindelijk vochtig is, komen de naaktslakken overal tevoorschijn. Het moeten er nog veel meer zijn dan we zien, want die slakken die mijn terras met gebroken schelpen willen oversteken zijn natuurlijk niet goed wijs.

Een genoegdoening is, dat slakken dol zijn op distels. Ze hebben blijkbaar geen last van de stekels en netels van de Akkerdistel. Maar, zo te zien aan deze foto vinden ze de gekroesde melkdistel nog lekkerder. Ik telde 21 exemplaren op dit toch niet al te florisante plantje. En dan nog zo'n 10 onderweg.

Toen ik toch eenmaal vieze handen had, ben ik nog maar even doorgegaan met rapen. Binnen de korste tijd meer dan honderd slakken uit mijn achtertuintje. Die heb ik maar losgelaten in de bosrand, in de hoop dat ze niet in een dag teruggekropen zijn.

Is dit iets voor Floris z'n nieuwe Facebookgroep Fenologie? Zeldzaam zijn ze niet te noemen.

De slakken hebben al behoorlijk huisgehouden, zodat we een paar Courgettes en een reeks bonen hebben geofferd. Dat betekent dat mijn bonen niet groeien, maar mijn bonenstokken des te meer! Met een vrolijke pruik op de top lijken ze te roepen: Wat nu droogte?

De aardbeien blijven ook niet onberoerd, zoals we op de bovenste foto een slak op heterdaad betrappen.

Maar laat ik niet in mineur eindigen. Ondanks alle droogte is onze tuin nog best indrukwekkend gegroeid, en met de regen lijkt het meteen een groene explosie.

Een sprookjesachtig detail wil ik jullie niet onthouden. Weten jullie waarom dit Amerikaanse

Klaproosje Slaapmutsje wordt genoemd? Kijk zelf maar naar zijn mooie puntmutsje, dat 's avonds los komt van het knopje, zodat er de volgende dag zo'n prachtig oranje bloem (links) tevoorschijn komt.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juni 2020

Vanaf het begin dat wij op de kale akker in Oosterwold zaten heeft er een bord bij onze kavel gestaan met ons logo en dat ons project Paradijsvogelbosje heet. Handig want heeft jaren geduurd voor we in google maps te vinden waren. Een paar maanden later hebben we er nog een "welkom" bord boven geschroefd. Rechts op de foto kan je m begin 2017 zien bij een van de bomen en struiken acties voor Oosterwold. 

Een paar weken geleden was het bord van de paal gevallen. Tsja, wat nu. Eerst begon ik het bord op te knappen, maar al snel vroeg ik Marien, of ie niet nog een goed stuk multiplex had staan. Het vorige bord was gemaakt van chipwood, watervast, maar een beetje in vliegende vaart geproduceerd. En we hadden nog een mooi stuk multiplex staan.. Dus ik ben even helemaal opnieuw begonnen. 

Ik schilder het bord mooi groen. Lekker glanzend. En dan is het nog best spannend om op zo'n groot bord te schilderen. En ik heb ons logo natuurlijk al talloze malen getekend, geschilderd en bewerkt, maar zo groot is toch weer even spannend. Het logo hebben we zelf ontworpen voor de website en om herkenbaar te zijn. Het is een vioolsleutel (muziekmaken) die zich uitdost als Paradijsvogel. Dat vonden we wel passen bij onze kavel. Ik ben er nog altijd content mee. 

En dan moet de tekst erop. Ik ben niet zo van het helemaal precies uitmeten, maar toch wil je goed uitkomen en moeten "uitstekende" letters als een IJ of een G geen ruzie met de regels eronder krijgen. Dus begin je soms midden in een woord te schrijven en begin je met de middelste regel, zo kom je tot een redelijk regelmatige verdeling zonder lijntjes te moeten trekken. En dat lukt uiteindelijk. 

En dan moet er nog een mooi welkom boven!

Het doet mij denken aan mijn vader die vroeger twee keer in de week nieuwe "reclameborden" schreef voor de groentenwinkel die we hadden. Het waren krijtborden die langs de weg werden opgehangen. Van deze borden heb ik zo een twee drie geen voorbeeld, maar van de mooie platen die hij schreef, vond ik deze nog: De kraam in een tent van een dorpsfeest (SEN feest) in Neede, waar we een winkel hadden. Het bord achterin is sierlijk door hem geschreven. 

Dat schrijven was voor hem natuurlijk een "klusje" maar hij vond het meestal ook leuk om te doen. Ik deel dat wel met hem... 

En dan is mijn bord geschilderd: (en zijn de foutjes hersteld..)

Maar dan moet het natuurlijk nog opgehangen worden....

Marien heeft nieuwe palen langs de erfgrens gezet. En er nu een schraag bij geregeld, want zo'n groot bord kan best wind vangen. En we willen het natuurlijk wel een tijdje op deze plek houden!

Best een beetje trots! Enne... wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2020

De aanleiding was niet prozaisch. We kregen een OZB belastingaanslag, en daarop was de WOZ waarde sinds vorig jaar opeens zo'n 45% hoger gesteld. Ook ontbrak de bijpassende taxatie, dus ik maar bellen. Een paar dagen later werd ik teruggebeld door de taxateur: Hij stuurt een nieuwe taxatie toe. Ter volledigheid vraag ik hem: is de woning soms gereed gemeld? Het antwoord: Ja per 1 januari 2020. Maar ik heb de woning niet gereedgemeld! En daar hebben we redenen voor: we moeten nog een paar projecten uitvoeren, om de woning conform de vergunning te realiseren. In onze grote woning is het nog vooral het WTW Ventilatiesysteem.

Wie heeft de woning dan gereed gemeld? Daarop blijft het antwoord schuldig. Dus ik een bezwaarschrift opstellen.

Weer een paar dagen later worden wij vergast op een bezoek van de bouwinspecteur Dhr. Fijma. Ja, hij kreeg de vraag om te beoordelen of de woning al gereed was. Anders mocht ik er niet wonen. Tsja, volgens mij kunnen we de woning pas gereedmelden als die conform de vergunning is gerealiseerd. Maar we moeten in de tussentijd moeten we ook ergens wonen. Voor ons is er nog een escape: de kleine woning (met afgesplitste logeerkamer) is eerder wel gereedgemeld. Maar toch.

Hierop heeft de inspecteur een antwoord: Hij kan de woning gereedmelden voor bewoning. Dan is het nog niet gereedgemeld voor oplevering conform vergunning.

Maar dan moeten er nog wel brandmelders worden opgehangen, midden in de woonkamer op de vluchtroute naar de buitendeur. In de vergunning hadden we voor de grote woning één brandmelder ingetekend, in de Tuinkamer. En niet in het Kleine Huisje. Maar volgens de inspecteur moeten die brandmelders er toch komen, en wel conform de bouwvoorschriften, dus met een netstroom aansluiting. Dat is niet altijd triviaal, omdat je niet in iedere woning overal netstroom kunt trekken, als dat er niet in het ontwerp is ingetekend.

Ik was geïrriteerd, omdat je meningsverschil krijgt omdat het niet goed is geregeld in de vergunning. Maar ja, eigenlijk heeft Dhr. Fijma wel een punt. Een woning moet veilig zijn, en daar horen nu eenmaal brandmelders bij. Het is een beetje paternalistisch als de overheid eist dat dit een brandmelder met netstroom moet zijn, want een versie met batterij werkt ook goed. (De redenatie is, dat bewoners dan de batterij eruit halen, wat zo iets is als zeggen dat je dom bent en dat je tegen jezelf beschermd moet worden.)

En de enige brandmelder die ik had, die was volgens de inspecteur niet goed omdat die niet horizontaal hing. Daarover heb ik veel gezocht op het internet, maar er komt geen duidelijkheid. Een probleem is ook dat de NEN norm 2555:2008 niet publiek beschikbaar is: die moet je kopen voor 80 euro. Dat doe je dus niet als particulier. Een puntje voor de toekomstige participatiesamenleving....

Maar genoeg gezeurd, dan maar een paar extra brandmelders bestellen, en drie wigjes knutselen. In de grote woning voor zo'n 14 graden en in de kleine woning 35 graden. Je kunt alles berekenen, maar soms kan je het maar beter uitproberen en een beetje bijstellen. Omdat het plafond in de grote woning van staalplaten is gemaakt, willen we daar geen gaten in boren. Daarom bevestigen we alle voorwerpen met krachtige magneten aan het plafond. Met wat improvisatie heb ik netstroom naar het plafond gebracht, en met een kabelgootje afgedekt. Ik bleek nog een spuitbus met zilververf te hebben. Mooi om het kabelgootje in kleur te spuiten. Zoals je ziet moet de balk nu nog opnieuw worden bijgewerkt met Hamerslagverf, maar dat komt later wel weer.

Ik zal de inspecteur Fijma berichten dat hij gerust kan zijn over de brandmelders. Maar hoe zit het nu met de gereedmelding. Hij meldt de woning nu gereed voor bewoning. Maar wanneer is een woning voldoende gereed, om ook volgens de taxatie als gereed te worden aangemerkt? Als we aannemen dat de WOZ waarde bepaald wordt op basis van een taxatie van een fictieve marktwaarde, dan moet je meewegen, dat een huis dat nog niet afgebouwd is volgens de vergunningscriteria, in de markt ook minder waard is. Daarom wordt volgens de wettelijke regels tot het moment van gereedmelding 40% van de getaxeerde waarde bij gereedheid afgetrokken. Maar de taxateur van Almere heeft er dus blijkbaar geen zin in om deze regel te blijven toepassen.

Kan je het gereedmelden dan eindeloos rekken? Los van of je dat wilt? Ik denk dat dit toch specifiek hoort bij Oosterwold, tenminste bij zelfbouwers en zelf-afbouwers. Dat doen initiatiefnemers vaak naast een baan en een hele opgave voor stadslandbouw en inrichten van Kavelwegen, Verenigingen enzovoort. Dus het mag niet verwonderen dat het jaren duurt om een huis geheel af te bouwen. Dat brengt ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld dat mensen tijdens de bouw nog in de problemen komen, of hun project niet kunnen voltooien. Dat risico nemen vele Oosterwolders bewust. Maar is het dan niet wenselijk, dat ook de taxateurs hiermee rekening houden, in plaats van de WOZ waarde zo hoog mogelijk op te plussen, om de belastinginkomsten van de gemeente te maximaliseren?

Misschien hebben wij onze woning en onze kavel wel niet ontwikkeld om de geldelijke waarde te maximaliseren. Wie wil er een Tuinkamer in een scheef huis en een grotendeels publiek toegankelijke kavel? Wij wel, maar dat vertaalt zich niet direct naar een marktwaarde. Daaraan moet Almere nog wennen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2020

We zijn in februari 2016 begonnen met het vormgeven van het Paradijsvogelbosje. Direct in dat eerste voorjaar hebben we 2300 boompjes en struiken geplant, hoofdzakelijk bosplantsoen, dat van een klein sprietje tot heuse boom moet uitgroeien. Daar gaan jaren overheen. Eerst om goed te wortelen, en daarna om in verschillende jaren met groeispurts meters omhoog te groeien. Kampioen in snel groeien zijn de wilgen, die per jaar soms wel twee meter groeien, en die we afgelopen winter al voor de derde keer stevig hebben gesnoeid tot knotwilg. Nu zie je dat ook andere bomen zoals Els, Berk en Robinia beginnen al overtuigend hun rool als boom te spelen. Zelfs een paar lariksen en douglassparren overtuigen. 

Wij hebben ons bij het ontwerp van de beplanting laten leiden door de principes van Voedselbos. Dus we kijken uiteraard met aandacht naar de soorten die iets te eten opleveren. Daar zijn inheemse soorten bij zoals sleedoorn en duindoorn, en wilde mispel en hazelaars. Maar ook veel fruitbomen in alle soorten en notenbomen. Gelukkig groeien een aantal fruitbomen krachtig en dragen ze ook royaal fruit. De notenbomen vormen een laantje langs de bosstrook, en we hopen dat ze dit jaar voor het eerst een beetje oogst opleveren.

We hebben in het ontwerp ook rekening gehouden met snel- en langzaam groeiende soorten. Nu na zo'n vijf jaar merk je dat de bomen zo groot worden dat we een selectie moeten maken, en dat sommige pionierbomen het veld moeten ruimen om ruimte te maken voor meer waardevolle soorten in het Voedselbos. Dat gaat vooral om Wilgen, maar als we vooruit kijken moeten er komende jaren meer keuzes gemaakt worden. Dat was overigens geen fout in het ontwerp. Deze pionier beplanting heeft een belangrijke functie vervuld om beschutting en schaduw te creëren en de distels te bezweren. 

In Voedselbos is belangrijk dat er verschillende lagen in de begroeiing zijn en dat die allemaal op evenwichtige wijze tot ontwikkeling komen. Van wortelgoed en kruipende planten via verschillende hoogte struiken tot kleine bomen en ten slotte de bomen die volledig uitgroeien tot de kroon op het Voedselbos. Dat zijn bijvoorbeeld de tamme kastanje en notenbomen. 

Ook essentieel voor Voedselbos en permacultuur is dat er een evenwicht komt in het ecosysteem. Daarvoor is biodiversiteit belangrijk. En biodiversiteit drijft op de variatie van inheemse planten, struiken en bomen die er groeien. Daaraan is geen gebrek in het Paradijsvogelbosje. Alles bij elkaar telden we afgelopen jaren meer dan 350 verschillende soorten planten. Aan dieren ben ik niet begonnen want herkennen van alle soorten (vooral insekten) is niet mijjn sterkste kant. Maar dat het er honderden zijn, vooral de insekten staat buiten kijf.

Belangrijk voor onze keuze van Voedselbos is ook, dat dit ontwerp andere doelen dient en functies vervult dan alleen voedsel produceren. En dat heeft alles te maken met Oosterwold: inrichting publieke ruimte, waterberging, luwte en beschutting, privacy, mooi uitzicht, en fijne plekjes om te lopen of te zijn.

Als je de huidige begroeiing vergelijkt met de plaatjes uit het begin (zie de blog vanaf het eerste begin) dan is het landschap onvergelijkelijk veranderd. En niet alleen omdat er een hele wijk bij is gekomen met buren. De bomen maken overigens dat die buren er wel zijn, maar toch vrijwel uit zicht zijn, en dat is tot wederzijds groot genoegen. Dat hoort ook bij de successen van Oosterwold: je kunt elkaar opzoeken en vinden, maar zit niet op elkaars lip.

Ook is het een genoegen dat steeds meer mensen onze wandelpaden weten te vinden en te waarderen om een ommetje te lopen. Dat laat zien dat er echt landschappelijke kwaliteit ontstaat in Oosterwold. Hoe anders dan de kale akker die het begin 2016 nog was! De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Op zaterdag 27 juni geef ik een rondleiding voor belangstellenden. Aanvang precies om 10.30 uur. We doen het Corona-proof op 1,5 meter afstand. Maximaal 15 personen of 10 stellen. Ik zal dan ook een toelichting geven op Voedselbos en ontwerpen voor Oosterwold, en uiteraard een toelichting van biotopen en beplanting. Belangstellenden kunnen zich aanmelden per email naar info (apestaartje) paradijsvogelbosje (punt)nl. Geef dan aan met hoeveel mensen je komt. Wie het eerst komt.... vol is vol. Deelnemen is gratis. De  foto's geven een impressie van de onstuimige groei die de tuin afgelopen jaren hebben doorgemaakt.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2020

Een paar dagen geleden heb ik mensen uitgenodigd voor een Rondleiding door het Paradijsvogelbosje. Die uitnodiging was uiteraard laat, dus voor de snelle beslissers. Er waren vijf deelnemers, dus dat bood ook de gelegenheid om van tevoren een kopje thee of koffie te serveren.

Ik gebruik zo'n rondleiding niet alleen om mensen te vertellen over het Paradijsvogelbosje. Het is ook een gelegenheid om zelf na te denken over wat je doet en waarom je het doet. En nu, in het vijfde groeiseizoen is het zeker ook leuk om te bezinnen wat er gegroeid is, en wat mooi is en wat wellicht met beheer wat kan worden bijgewerkt. De royale rietkraag bijvoorbeeld die zo omvangrijk geworden is dat die het zicht op de vijver grotendeels beneemt. Maar wat overheerst is een bevestiging dat een aantal keuzes van het eerste seizoen heel goed hebben uitgepakt: Bijvoorbeeld het rigoreus aanpakken van het grondwerk, het graven van een grote vijver, en de beplanting met veel inheemse bomen en struiken.

Ook zien we dat de kwaliteit van de grond in vijf seizoenen veranderd is. Van vette en glibberige en ondoorlatende klei, tot een meer open grond, met een hoger organisch gehalte. Vooral in de moestuin waar we vorig jaar een dikke laag houtsnippers hebben uitgespreid. Dat werkte vorig jaar niet ideaal voor de kweek, maar nu gedraagt de grond zich meer als een humeuze toplaag. Gelukkig hebben we dit jaar ook iets minder last van muizen en slakken. Afkloppen maar.

De afgelopen jaren heb ik ook een keer of vijf een Workshop 'Ontwerp je eigen kavelbeplanting' gegeven. Dat is er dit seizoen vanwege de Corona crisis nog niet van gekomen. Maar ook in zo'n rondleiding kan ik kort ingaan op de principes die wij gekozen hebben, en hoe die uitgewerkt zijn tot een ontwerp dat past bij ons, en de vele functies die wij op onze kavel hopen te realiseren.

Het is ook leuk om tijdens de rondleiding het gevoel van bijzondere plekken te demonstreren, zoals het kleine weitje aan de waterkant bij de wilgenhut, of in de Westelijke Boomgaard, die nu al geheel omgeven is door fruitbomen. Of op boven op de aardwal, waar je 2,5 meter hoog al een ander uitzicht krijgt op het landschap.

Uiteraard kijken we ook naar wat er groeit en rondspringt, zoals dit kleine kikkertje van een paar centimeter, die dit voorjaar in een van onze vijvers geboren is.

En de bijenstal met twee grote kasten van gastimkers Marije en Dennis biedt een aanknopingspunt om uit te leggen, dat insekten het nodig hebben dat er het hele seizoen bloemen bloeien. Vanmiddag kwam Dennis nog even de bijenvolken inspecteren. Het gaat ze goed. We kregen een paar potten heerlijke honing, en Dennis kon nog weer wat nieuwe raten vol met honing oogsten.

Als er voldoende belangstelling is, kunnen we in de nazomer nog een rondleiding en/of een Workshop Ontwerp je eigen Kavelbeplanting organiseren.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 juni 2020

Ik ben uiteraard mijn hele leven al muziekliefhebber, en als tiener al raakte ik gefascineerd om zelf luidsprekers te bouwen. Daar is van alles uit voort gekomen, meer en minder succesvol, maar de huidige speakersets in de woonkamer en in de Tuinkamer gaan al een aardige tijd mee. De vorige subwoofer was met de verhuizing overleden, dus sindsdien deed een noodspeaker uit de vorige zolder dienst. Een paar weken geleden zijn we begonnen samen met Eduard en Zilla om af en toe een avondje muziek te luisteren (zie de blog). Met kritisch luisteren viel mij op dat de lage tonen van de installatie in de Tuinkamer niet helemaal goed tot hun recht kwamen. Dat had zeker met de noodspeaker te maken. Dus is het plan geboren om nieuwe subwoofers te bouwen. De reden om een subwoofer te kiezen is dat je dan een betere opstelling kunt maken in de ruimte.

Welnu, dit verslagje met veel foto's is wellicht vooral interessant voor mezelf en voor later, maar wie weet raken lezers ook geïnspireerd.

Wat gaat er dan werken in de Tuinkamer? Het voordeel van een subwoofer is dat de luidspreker niet richtingsgevoelig is, en dus kan de luidspreker ook op z'n kop hangend onder aan een dichte doos worden opgehangen. Dan beschadigt het niet snel, en kan je de doos gebruiken als krukje, als het echt druk wordt.

Het ontwerp begint ook met uitzoeken hoe groot de subwoofer moet zijn, en welk chassis je uitkiest. Dat is dus niet een auto frame, maar de luidspreker elementen die je in de kast zet. Om goed laag te krijgen is een flinke speaker gewenst, en ook een flinke kast. Als de kast te klein is dan kan de speaker niet vrij trillen en komt er alsnog weinig bas uit. En dan wil ik een mooie speaker die toch weer niet te duur is, want je kunt, als je wilt heel veel geld kwijt in speakers. En het maakt ook uit waar je ze koopt. Soms betaal je twee keer zoveel voor hetzelfde chassis. Uiteindelijk heb ik bij Amazon een MHB-15 PA speaker van McGee gekocht voor een kleine 40 euri per stuk.

Ik heb een ontwerp gemaakt, dat kwa grootte past bij het installatiemeubel dat ik heb, en dat prima bruikbaar is. De hoogte is zo'n 45 centimeter, een prima zithoogte voor een krukje. Het materiaal is watervast verlijmd MDF van 18 mm dik. Met een beetje passen en meten kan het allemaal uit één plaat. Voor versteviging gebruik ik 43x43 mm balkjes, die tegelijk de pootjes vormen. Onder de schotjes verbreed ik de poten zodanig, dat ze gelijk komen met de buitenkant van de kast. En zoals je hier links kunt zien, wordt er tot 's avonds laat gewerkt, zodat het roze avondlicht via de ruiten het projectje in een mooi daglicht stelt.

Ze zeggen dat een luidspreker niet vierkant mag zijn, omdat er dan ongewenste resonanties gaan ontstaan. Daarom heb ik assymmetrische schotten ingebouwd, zodat er een soort onregelmatige werveling in de box ontstaat, die staande golven tegengaat. Ook dat gaat een beetje op het gevoel...

Een box moet dus de speaker zo vrij mogelijk laten trillen, maar moet zelf niet mee gaan trillen. Behalve de schotten, is er ook dempingsmateriaal voor nodig, en daarvoor worden doorgaans eierschuim platen gebruikt. Die heb ik met een nietmachine aan alle kanten op de binnenkant van de kast getackt. Dat is handig, want met een hamer of schroef kom je nergens in zo'n kast.

Bij een speaker hoort overigens ook een filter. Voor de subwoofer heb ik niet een hele nieuwe filter gebouwd. Die zit al in de satelietspeakers. Er is alleen een grote smoorspoel nodig die alleen het laagste doorlaat. Daarvoor heb ik dus twee spoelen van 15 mH uitgekozen. Dat zijn flinke klompen koper met een ferrietkern. Die laten vooral geluid door onder de 100 Hz, dus waar de satelietspeakers niet meer voldoende presteren.

Ook moeten er nog aansluitklemmen op. Ik heb gekozen voor klemmen, waar je banaanstekkertjes in kunt steken.

Hoewel ik flinke kasten bouw, is het chassis ook groot, en moet ik woekeren met de ruimte om de aansluitklemmen en een kleine basreflex een plek te geven. De basreflex is ervoor om de speaker nog wat meer vrijheid te geven. Zonder reflexpoort houdt de lucht in de kast de speaker als het ware tegen. Nu kan er telkens wat lucht ontsnappen. Die buis mag ook weer niet te groot zijn, want dan krijg je zogenaamde 'akoestische kortsluiting': dan gaat het geluid uit de reflexpoort het geluid uit de speaker uitdoven, omdat het in tegenfase is. De afstemming maakt dat er minimale uitdoving ontstaat, en zeker niet op één resonantiepunt. Dat heb ik niet echt getest maar doe ik een beetje op het gevoel. Misschien is deze reflexpoort wat aan de kleine kant, maar voldoende voor de ruimte die ik de speaker wil geven (hoop ik).

Als de kast in elkaar is geschroefd en gelijmd, dan moet ie eerst geschilderd worden: grondverf, de gaatjes van de schroeven plamuren, en weer grondverf. Gelukkig droogt de acrylverf tegenwoordig lekker snel. Voor het uiterlijk kies ik voor hamerslagverf, die wij ook op alle zichtbare staalconstructies in de Tuinkamer gebruiken. Dat is een beetje gekke verf, helaas met tolueen, dus niet zo milieuvriendelijk. Het droogt ook heel snel. De eerste laag smeerde ik er in de volle zon en middagwarmte op. Dan kleefde mijn kwast zo ongeveer aan de kast vast, zo snel droogde het in. De volgende laag dus maar uit de zon en in de ochtend erop gebracht. Helaas komt er geen typerend hamerslag patroon. Dat moeten we dus eerst nog maar op de staalconstructie proberen. Desnoods later nog een laagje verf er overheen. Het zijn wel strakke blokken geworden zo.

Onder de pootjes zit dik vilt tegen krassen, en ook tegen het trillen van de speakers.

Als de verf droog is, komt het magische moment dat je de speaker erin kunt monteren, doorverbinden met de aansluitklemmen en smoorspoel. En dan aan de versterker.

En...... hoe klinken ze? Ik ben wel tevreden. Stevig laag geluid. Het gaat mij niet zozeer om hard laag, maar goede diepte. Dat is vooral bij orkestrale klassieke muziek een belangrijk criterium. Goede diepte voorkomt dat de speakers gaan 'boemen', dat is ongenuanceerd hard in het middenlaag. Zeg maar de disco-frequentie. Echt laag voel je in je onderbuik....

Op de foto hiernaast kan je mooi zien dat de nieuwe subwoofer in alle afmetingen de oude noodspeaker 'overklast'. 

En nu kunnen we dit hoekje van de Tuinkamer ook weer opnieuw inrichten. De installatiekast kan strak tegen het glas, en aan weerskanten een subwoofer.

De satelietspeakers hangen mooi aan de stalen balk. Ik kan de verleiding niet weerstaan, om de installatie even flink open te draaien, en uit te testen.

Sorry buurtjes. Wees welkom.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 augustus 2020

Gisteren hebben we samen met Oogsterwold en Alie Raatjes van Kruiderij Hof van Eeden een rondleiding verzorgt, waarbij de deelnemers ook zaden kunnen verzamelen. Altijd leuk om een fotoverslag te maken. Bij deze:

An van Elst heeft de aanmelding geregeld via Oogsterwold. Er waren 15 deelnemers, best een grote groep om in Coronatijd goed te hanteren. We verzamelden bij Alie, waar we na een kopje koffie haar kruidentuin hebben bewonderd. Ongelofelijk dat de meeste planten niet meer dan een jaar oud zijn! Alie vertelt over alle kruiden de naam en de manier waarop de kruiden gebruikt kunnen worden, en ook hoe het zaad kan worden geplukt. In de kruiderij is ook een wilde kruidentuin met veel wilde peen, en een groentetuin met veel pompoenen. Na een goed uurtje lopen we via de doorwaadbare zone naar ons Paradijsvogelbosje.

Leuk ook aan de combinatie van deze twee tuinen is dat ze zo verschillend zijn. In de Kruiderij van Alie staan alle planten keurig onderhouden op soort bij elkaar. Terwijl in de natuurtuin van het Paradijsvogelbosje alles door elkaar groeit. Zeker nu, aan het einde van het groeiseizoen is het een flinke ruigte op sommige plekken.

Bij de rondleiding vertel ik dat we voedselbos als principe omarmd hebben om de kavel te ontwerpen, te beplanten en te beheren. Dat betekent dat de vaste planten, bomen en struiken de basis vormen, en zorgen voor een permanente begroeiing van de kavel. Dat past ook heel goed bij onze landschaps- en landbouwkavel, die voor een groot deel publiek toegankelijk is. Dan is het fijn, dat de bomen niet alleen groeien, maar ook voor voedsel en andere opbrengsten zorgen; dat ze schaduw en luwte geven, en zorgen voor onze privacy, terwijl bezoekers welkom zijn op onze kavel.

Tijdens de rondleiding heeft iedereen een zak en snoeischaar bij zich, en verzamelen we zaden van de planten die we tegenkomen.

Aan het Paradijsvogelbosje kan je wel zien dat de meeste bomen vijf jaar oud zijn, waardoor je op vele plekken in de schaduw en luwte loopt van de bomen en struiken die meters boven ons uit groeien. Wij gaan komende maanden een flinke selectie maken, zodat bomen, die de toekomst hebben goed kunnen doorgroeien. Daarvoor zullen dan andere bomen moeten wijken. Die hebben vijf jaar goed hun rol gespeeld om luwte, beschutting en privacy te regelen.

Na de rondleiding leggen we alle verzamelde zaden in onze Tuinkamer neer, zodat iedereen kan selecteren wat ze graag meenemen. Ik had de afgelopen weken al veel zaad verzameld van planten, die al rijp zaad hadden. Er is dus heel wat te kiezen, ook uit het zaad dat mensen van de Kruiderij van Alie hebben meegenomen.

 We schenken nog eens koffie en thee, zodat de gasten in kleine groepjes in de Tuinkamer hun zaden verzamelen. Zo houden we ons ook nog zoveel mogelijk aan de Corona-regels. Marie-José heeft al een flinke stapel zaadzakjes gevouwen van kranten, en geeft een minicursus zaadzakjes vouwen.

De stomste actie was van mij. Toen iedereen afscheid nam met wat zaden in de pocket, zou ik voor de laatste gasten nog even wat korfjes van het Kroonkruid afknippen, en met mijn nieuwe, scherpe snoeischaar knip ik een flinke jaap in mijn wijsvinger. Dus na deze genoeglijke ochtend moest ik met Marie-José eerst naar de dokterspost in Almere-Poort om mijn vingertop te laten hechten. Nu maar afwachten. Te hopen dat ik over een paar weken weer altviool en piano kan spelen.....

Vandaag maken we nog een ronde terwijl we bramen oogsten. Uit de moestuin oogsten we appelbessen, courgettes, pattisons, appels, aardappelen. Een tafel vol!

Ook drogen we de resterende kruiden en zaden in onze nieuw kruidendroogrek. en proberen we de rest van de zaden in bakjes en zakken te ordenen, zodat we de Tuinkamer weer een beetje toonbaar kunnen maken.

Er zijn nog genoeg zaden om meer Oosterwold te laten begroeien. Ook kunnen we verwachten dat er over een maand nieuwe en andere zaden afgerijpt zijn. Dus wellicht volgende maand opnieuw.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2020

Wat ging het tekeer gisteravond! Er viel niet alleen zo'n 30 mm regen in een goed half uur, het stormde ook, en het werd bijna donker, zodat je alleen de schimmen van bomen zag zuchten onder de rukkende wind. Het deed mij het meeste denken aan die onwezenlijke filmpjes van Hurricanes uit Amerika. Er cirkuleren indrukwekkende filmpjes op internet. Duidelijker dan grauwe vage foto's die ik heb geschoten.

Net toen de wind ging liggen kregen we een telefoontje van buurvrouw Marjon, dat er een grote iep langs de paradijsvogelweg was omgevallen. Hoewel het weerbericht sprak over een noord-oosten wind, kwam de korte maar heftige storm evident uit het zuiden. Daardoor ontstond er een soort fuik tussen de bosstrook van Staatsbosbeheer en de iepenrij langs de Paradijsvogelweg. De eerste iep, precies midden in die fuik heeft het begeven. Hij is als een lucifer afgeknapt en lag dwars over de weg. 

Marjon had boer Henk van de overkant al gevraagd, en die kwam met zijn wielkraan om de boom langs de kant te schuiven. Geweldig, zo'n buurman! Het bleek ook dat de brandweer handen tekort kwam om bomen elders in Oosterwold en Almere weg te ruimen. Toch hebben we de politie nog maar gebeld om te vragen de boel vandaag op te ruimen. Dat kwamen ze ook doen, tenminste de boom in een paar stukken zagen. Ook moet er nog een gebroken tak uit een andere boom gezaagd worden, om te voorkomen dat iemand die op z'n hoofd krijgt.

Bij ons op de kavel zijn er een paar flinke takken uit wilgen gebroken. De auto lag er bijna onder bedolven, maar geen schade, omdat de gebroken takken nog aan de stam bleven haken. En de wilg groeit wel weer aan. Die is, laten we zeggen, wat vervroegd geknot. Onze paden zijn veranderd in een woestenij van kriskras neergeslagen kruiden. Dat vraagt een flinke snoeiactie. En helaas heeft onze grootste zonnebloem van meer dan twee meter het hoofd moeten buigen. Die mag een poosje verder leven op de vaas.

Ook hebben we de drie zonwering doeken geofferd. Twee zijn los gescheurd, en de derde zat met magneten op het dak geklemd. Het heten supermagneten, maar hiertegen waren ze niet bestand. Maar er is dus ook niets gescheurd. 

Het is natuurlijk zonde van de grote iep. De verkeerde boom op de verkeerde plaats....

Als we optimistisch zijn, kunnen we zeggen dat de plantjes lekker water hebben gehad. Het voelt wel gek als het nu weer dik boven de 25 graden is. Zo lekker als het gisteren was opgefrist. Iets subtieler dan gisteren mag er deze week nog wel een paar keer een buitje bij vallen.

(met dank aan Marjon voor de eerste foto met de boom over de weg).

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2020

We zijn al een tijd aan het experimenteren met onze vijver en helofytenfilter. Dat komt omdat wij met z'n tweeën zo weinig water gebruiken, dat daarmee de belasting van het filter niet optimaal is. Ook is het een raar seizoen, met extreme droogte in het voorjaar, en opnieuw in het midden van de zomer, met hoge temperaturen. Daardoor ontstaat er veel troebel water en rotting van plantenresten.

We hebben nu twee pompen in gebruik genomen. Eén pompt iedere dag 200 liter water in de pompput en over het helofytenfilter. Daarmee wordt het huishoudelijk water verdund, en wordt voldoende water toegevoerd naar het helofytenfilter.

Een tweede pomp laten we een deel van de dag water pompen in een kanaaltje aan de bovenzijde van ons 'schiereiland' bij de vijver, zo'n 1,5 meter boven waterhoogte. En met een grote bocht laten we dat water via een beekbedding stromen naar de andere kant van de vijver. Hierdoor creëren we circulatie in de vijver, en door het stromen en bubbelen van het water, neemt het zuurstof op, waardoor er, met name in de zomer meer zuurstof in het water van de vijver komt. Omdat er met deze warme dagen een soort bacterie-film op het water komt te liggen, is de toevoer van zuurstof belangrijk om anaerobe bacteriën te minimaliseren.

De beekbedding heb ik uitgestoken uit de weide. De ondergrond is nog behoorlijk kleiïg. Maar toen we voor het eerst de pomp aanzetten, verdween een groot deel van het water in de grond. Daarom hebben we met klei de bodem van de bedding ingewreven, en de volgende dag ben ik met blote voeten de bodem wezen 'masseren', totdat een mooie modderige maar gladde en ondoordringbare bedding ontstaat.

Dat probeer ik op een avondje te doen, en dat wordt natuurlijk een heftig avondje, tot in de schemering.

Ons mini-beekje is ook goed voor het vakantiegevoel, als we op het bankje uitkijken op de vijver. Dan hoor je het water zachtjes borrelen en klateren. Misschien later nog wat plantjes erin, maar het eerste resultaat is al leuk. Heerlijk als je zondagochtend een kopje koffie drinkt op het bankje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 augustus 2020

Sinds vorige week lopen er weer twee stagiaires mee op het Paradijsvogelbosje: Senna en Finn. Zij volgen de opleiding toegepaste biologie bij de Aeres MBO. Hopelijk kunnen zij veel opsteken van de activiteiten die we hier doen. In dit seizoen zien we al het fruit aan de bomen. Ook gaan we bomen snoeien en een aantal rooien om ruimte te maken voor andere, meer waardevolle bomen die nu steeds groter worden.

Afgelopen week hebben we met Senna en Finn al een flinke klus opgepakt: De wilgenhut bijsnoeien. Deze hut staat er nu zo'n ruim vier jaar toen onze dochter Irene de hut gebouwd heeft als Beeldende Vorming project op de middelbare school. Als we nu naar die blog terug kijken herkennen we de hele kavel niet meer! Ieder jaar groeit de hut flink. Het eerste jaar nog voorzichtig, zoals je op de blog van augustus 2016 kon zien van ons meest favoriete plekje van Almere. Nu stond er een enorme pruik van meer dan twee meter op. En het snoeien lijkt dan wel op een bezoek aan de kapper. Eerst de grote happen eruit, en dan bijknippen totdat de vorm weer helemaal top is. 

Vandaag zijn we ook even naar Buitengewoon Almere gegaan met twee gevulde tassen met grote courgettes en pattisons, die voor ons teveel waren, maar die via Buitengewoon Almere terecht komen bij gezinnen die deze groente graag ontvangen. Organisator Millicent ontvangt ons hartelijk, en geeft uitleg aan de stagiares over de doelstellingen en werkwijze van Buitengewoon Almere. Leuk ook om de vrijwilligers aan het werk te zien met alle waren, om in kratten de verdeling te maken. 

We gaan zes weken samen met de stagiares leuke en productieve dingen doen. We verheugen ons erop. Misschien maken ze er wel een blog van.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 augustus 2020

Afgelopen week werden we opgeschrikt door een korte maar hevige stortbui met storm, als een orkaan. Een Iep langs onze Paradijsvogelweg moest eraan geloven, zoals we eerder berichten. Toen ik eergisteren in de bosstrook rondkeek, bleken er nog een drietal flinke essen te zijn omgestormd. Of tenminste, omgestormd: geknakt, vanaf de wortel. Dat is meestal een teken dat de boom redelijk gezond was. Anders zou de boom in de grond van zijn wortels scheuren. Bomen zijn extra kwetsbaar voor zomerstormen, omdat juist de meest gezonde bomen de grootste boomkruin hebben, en vol in het blad vangen ze dan enorm veel wind.

In één essenboom langs de bosrand hadden we vorig jaar geleden een vleermuizenkast gehangen, gemaakt door onze zoon Roy. De behoorlijk dikke boom hing schuin in een tweetal Haagbeuken, waardevolle bomen die de lacune van omvallende essenbomen moeten omvallen. Die kunnen niet maandenlang die druk van een paar ton gewicht torsen. Bovendien is zo'n schuin hangende boom gevaarlijk wanneer er toevallig iemand onderdoor loopt. Daarom heb ik voorzichtig de boom in stukken gezaagd met mijn reciprookzaak, en uit de Haagbeuken laten zakken. Wat een enorme hoop stammen en takken en bladeren van één boom! Maar de Haagbeuken zijn weer vrij.

De vleermuizenkast heb ik losgeschroefd. Dat biedt ook de gelegenheid voor een inspectie. En jawel, er zitten poepresten in de kast, bewijs dat de vleermuizen hun weg naar deze kast hebben weten te vinden. Geweldig! Vervolgens heb ik een nieuwe plek voor de kast gezocht en

opnieuw vastgeschroefd in een nieuwe essenboom. Hopelijk blijft die weer een paar jaar staan.......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 september 2020

Op Zaterdag 19 september houden de Kruiderij Hof van Eeden en het voedselbos van Paradijsvogelbosje open tuin. Twee totaal verschillende tuinen waarin ecologisch wordt getuinierd. En waarin het nodige te oogsten en te zien valt.

Alie kweekt in de Kruiderij een groot assortiment kruiden voor allerlei gebruik. Het Paradijsvogelbosje is ingericht volgens voedselbosprincipes met overwegend inheemse bomen, struiken en planten.

Vorige maand hebben we al een rondleiding gegeven. Er zijn nu weer andere planten en zaden te vinden, en vorige maand moesten we een aantal mensen teleurstellen, omdat de groep anders te groot zou worden. 

Vanwege de Corona regels ontvangen we twee keer een kleine groep van acht mensen. We bezichtigen de tuinen en ondertussen vertellen Alie en Marien alles wat je weten wilt over deze tuinen. De tuinen gaan nu langzaam naar hun herfsttooi en zien er weer heel anders uit dan een maand geleden. Even gluren bij de buren en inspiratie opdoen voor je eigen tuin!!

Na afloop van de rondleiding bestaat de gelegenheid om vers geplukte zaden uit beide tuinen te kopen en vervolgens te gebruiken op je eigen kavel. Voor de zaden vragen wij een kleine bijdrage die op de zakjes staat aangegeven.

De entree is gratis alsook de koffie en thee die natuurlijk klaar staat. Schrijf je snel in, want vol=vol. 

Rondleiding 1 start 's ochtends om 10 uur. Rondleiding 2 start 's middags om 13.00 uur.

Inschrijven kan bij Marien van het Paradijsvogelbosje per mail Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . Graag je naam/ adres en telefoonnummer meesturen. Geef ook aan of je voorkeur hebt voor 's ochtends of 's middags.

Uiteraard leven wij de Coronaregels na en vragen we u om bij klachten niet te komen. We verheugen ons op leuke rondleidingen. Voor informatie over de Kruiderij Hof van Eeden kan je op Facebook kijken. Binnenkort ook een website.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 september 2020

Afgelopen zaterdag hebben Alie en ik twee rondleidingen verzorgd door de Kruiderij Hof van Eeden en het Paradijsvogelbosje. Alie heeft hierover al geblogd op haar nieuwe website KruiderijHofVanEeden.nl. Leuk! Zeker een tip om deze website en blog regelmatig te bekijken.

Vanwege de Corona maatregelen hebben we de groepjes kleiner gemaakt. Dat is ook fijner omdat je makkelijker iedereen kunt bereiken en verstaan. Vorig jaar heb ik ook al twee keer een rondleiding gehouden rond het thema zaden verzamelen. En in augustus dit jaar een keer samen met Oogsterwold in het kader van Struinen door Tuinen. Maar het is nu weer een maand later, en er zijn weer andere zaden.

Nieuw deze keer is dat we niet ter plekke de zaden knippen. Dan ben je heel erg afhankelijk van de zaden die toevallig die dag rijp zijn. Als je te vroeg bent zijn de zaden niet rijp, en als je te laat bent zijn alle zaden al in het rond gevlogen. Daarom hebben Alie en ik na afloop van de beide rondleidingen in de Tuinkamer een klein winkeltje ingericht met zaden. Alie had alle zaden van kruiden al keurig in zakjes verpakt. Omdat onze zaadvoorraad van inheemse planten zo groot is, met soms grote hoeveelheden van soorten zoals Koninginnekruid, Kaardebol, Gele Morgenster enz, vraag ik de deelnemers eerst uit te kiezen wat ze willen, en dan vul ik ter plekke een zakje met zaad.

Onze stagiaires hebben afgelopen week meegeholpen met het verzamelen van zaad. Dat helpt want het is toch best een heel werk.

Er waren veel deelnemers die nog aan het begin staan van hun Oosterwold avontuur, en zich daarom afvragen: waar moeten we beginnen? Behalve de tip, dat het winterseizoen er aan komt, en dat dat de beste gelegenheid is om bomen en struiken te planten, brengen we ook het advies, dat je het niet zo gauw fout doet, als je begint met een aantal planten uit te zaaien. En je kunt uiteraard ook later terugkomen. Zaden hebben we voorlopig nog wel in voorraad, en dat geldt ook voor de Kruiderij van Alie.

Het sterkt mij wel in het voornemen om ondanks Corona toch binnenkort weer een cursus Ontwerp je eigen Kavelbeplanting te gaan geven. Een aantal deelnemers heeft al aangegeven belangstelling te hebben, dus er zullen er zeker meer zijn.

Het is fantastisch, dat tuinen in Oosterwold zo verschillend zijn. Dat zie je zeker aan de Kruiderij van Alie, in vergelijking met het Voedselbos in het Paradijsvogelbosje. Waar Alie de kruiden zeer nauwgezet kweekt en onderhoud, staat bij het Paradijsvogelbosje het ecosysteem centraal. Ook zie je de invloed die vijf groeiseizoenen op de tuin uitoefenen. Bomen groeien groot uit, niet alleen de wilgen, maar na deze vijf jaar zeker ook andere bomen zoals berken, Robinia, elzen, hazelaars, notenbomen. Om de fruitbomen in veel verschillende rassen niet te vergeten. Dat betekent dat er ook veel meer schaduw-minnende planten komen, die groeien onder de bomen en struiken. En de fruitbomen profiteren zeker van de luwte die ontstaat achter de boomsingels.

Marie-José maakt de afgelopen jaren veel jam, gelei en likeur van het fruit dat groeit op het Paradijsvogelbosje. Daarbij gebruiken we bijzonder fruit, zoals duindoornbessen en rozebottels, kweeperen, mispels, appelbessen, druiven, en sleedoornbessen.

Zaterdag hebben we die voor het eerst ook in ons winkeltje neergezet, en hoe leuk is het als deelnemers potjes met jam en gelei kopen!

Marie-José heeft ook nog plaatkoek gebakken met havermout, appels, peren en mispels erop. Heerlijk! En het weer werkte fantastisch mee.

Dus voldoende reden om nog een paar mooie plaatjes te delen. Alie en Michel hebben ook foto's gemaakt, waarvoor dank. Sta ik er ook op, hoewel niet altijd even flateus.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 september 2020

Sinds twee weken hebben we een nieuwe maaimachine aangeschaft, en een heggenschaar. Ja, hoor ik denken, had je dat niet vijf jaar eerder moeten doen?

Ja, helemaal gelijk, maar dat ontdek je soms pas later. Tot die tijd hebben we ons beholpen met de zeis en bosmaaier. De zeis blijft natuurlijk mijn hart veroveren, dus die schrijven we niet af. Evenmin als de benzine-bosmaaier, het werkpaard om grof maaiwerk te doen. Maar om de wandelpaden van onze kavel een beetje netjes te maaien is dat een heel gedoe.

Maar hoe kies je de juiste maaier? Je wordt op het internet uiteraard dood gegooid met maaiers, maar de meeste zijn bedoeld voor die gazonnetjes, die erbij liggen alsof er een golf-toernooi op wordt gehouden. Wel, die associatie heb ik niemand bij onze kavel horen maken. Wij gingen dus op zoek naar een maaier, die ook op ruw terrein met hoog onkruid uit de weg kan.

Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij een balkmaaier, met een maaibreedte van 78 cm, aangedreven op benzine. Een voordeel van zo'n balkmaaier, is dat die met weinig geweld en weinig geluid het mes heen en weer laat gaan. Zo snijdt of knipt ie het gras en onkruiden door. Het alternatief is een maaier met snel ronddraaiende messen, een soort bosmaaier dus. Een nadeel hiervan, is dat het mes zo snel ronddraait; als die een steen tegenkomt, dan kan die steen 50 meter verder worden geslingerd.

De maaier kwam als een klein pakketje met de postbezorger. Haast te klein naar het leek. De maaier was in delen, en de maaibalk paste er net diagonaal in.

Het was nog een hele klus om de maaier in elkaar te zetten, omdat de beschrijving alleen in het Engels was. Nu kan ik best wel Engels lezen, maar mijn kennis van motoronderdelen in het Engels bleek toch nogal beperkt. En de beschrijving is uitgebreid, zoals blijkt uit deze toelichting van de motoronderdelen. Gelukkig zat dat grotendeels in elkaar. Ik moest mij wel in bochten wringen om de onderdelen aan elkaar te knopen.

Als je zo'n nieuw apparaat hebt, is het uitproberen voor de eerste keer toch spannend. En stagiaires Finn en Senna vonden het reuze spannend om hiermee te werken, dus ik had ook twee kritische pottenkijkers :-).

Olie en benzine erin, en dan starten maar. Eigenlijk liep de motor meteen als een zonnetje. Toen nog leren omgaan met de koppeling en het inschakelen van de maaibalk. Als eerste hebben we het rondje om onze kavel gemaaid, waarbij we alle paden in één keer gemaaid hebben. Langs de bosrand zijn we drie keer heen en weer gegaan, om het pad ietsje breder te maken, maar ook om de machine beter te leren kennen. Ook een goede plek om de stagiaires Finn en Senna te leren werken met deze nieuwe maaier.

Heel belangrijk is dat de maaier zelf rijdt.Dat hebben we vooral op de aardwal uitgeprobeerd, want daar stond het onkruid meer dan een meter hoog, met flink houtige stelen. Eigenlijk maait ie er moeiteloos doorheen. Het meeste werk is dan nog om de afgemaaide plantenresten af te voeren. Op de takkenril, naar de composthoop of op een soort hooibergje.

Nu gaat het maaien van de paden dus een stuk makkelijker. Maar dat is niet genoeg, want het gras en kruiden groeien niet alleen op het pad. Ze groeien ook hoog naast het pad, en met regen en wind vallen ze om en komen ze dwars over het pad te hangen.

Daarvoor hebben we nu een Accuheggenschaar gekocht. Daarmee  kunnen we alle overstekende planten in één keer afmaaien, zodat er geen planten meer over het pad vallen. Ook hebben we de heggenschaar uitgeprobeerd op de haag met botanische rozen. Dat is met een snoeischaar altijd een heel gedoe, met schrammen en half gescheurde kleren als gevolg. Nu kunnen we beter afstand houden en een mooie haag scheren. Goede uitvinding zo'n heggenschaar, en O zo handig, een accu zonder snoer.

Wel ben ik nog voorzichtig met deze apparatuur. Het is niet bedoeld om vingers of tenen tussen te steken. Want een heggenschaar ziet niet het verschil tussen een rozentak en een vinger. Dus dat is de eerste les aan de stagiaires (en aan mezelf). Wel mooi dat zo'n heggenschaar een dubbele schakelaar heeft: alleen als je de heggenschaar met twee handen indrukt, gaat de moter aan. Als je dan een beetje bij elkaar uit de buurt blijft (anderhalve meter Corona-afstand is een goed idee) dan is het veilig genoeg.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 september 2020

Al eerder hebben wij bevlogen Almeerders voorgedragen voor een groene speld. 

Vandaag heb ik Renze Borkent voorgedragen voor de waardering van een groene speld. Waarom? Dat lees je hieronder: 

Renze is ras-Almeerder. Met zijn kinderen en vrouw Willemijn woont hij in Almere Buiten. Hij is fervent vogelaar en wandelaar. Hij verstaat de kunst over zijn waarnemingen in de natuur beeldend, betrokken en vooral  "engagerend" te schrijven. Door ons mee te nemen in hoe hij de wereld ziet leren wij (ik in ieder geval) anders kijken naar wat ik om mij heen zie. Maar ook hoe ik mij hiertoe kan verhouden. Door de verhalen en de ogen van Renze zie ik meer!

Hij publiceert zijn verhalen op facebook en op zijn eigen website:

renzeborkentblog.wordpress.com.

Jullie doen mij en met mij vele volgers een groot plezier dit in Almere te waarderen met een groene speld! Alvast hartelijk dank, mede namens Marien Abspoel, Paradijsvogelbosje Oosterwold, Marie-José Deckers

Ik laat jullie graag meelezen met de laatste blog die ik las:

Dank Renze voor deze mooie verhalen die een glimlach op je gezicht, maar ook een nieuwe blik op de wereld brengen:

Als je gevloerd bent, zie je meer hemel!

Ik bewonder dat jij de wereld zo kunt aanschouwen. Door hierover te schrijven stel je mij in de gelegenheid om dit kunstje heel langzaam van je af te kijken. 

Voor wie de blog niet kent: klik eens door en laat je verrassen. 

En Renze: dank je wel voor al je verhalen en foto's! ik kom graag naar de uitreiking van de speld.

Tot dan! (of eerder)

Foto's: (uiteraard)

Renze Borkent

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 30 september 2020

Vandaag heeft Gert-Jan Bon met hulp van Kees Limburg op de reusachtige Shovel onze kavelweg, de Frederik van Eedenweg een opknapbeurt gegeven. Dat was best hard nodig, want door alle regenbuien waren er behoorlijk veel kuilen ingekomen, en zinken waar door bouwwerkzaamheden en aanleg van nutsleidingen de weg was opengegooid.

We hebben met onderhoud van de weg gewacht totdat Jan, Debbie, Marco, Loes en Harry een droom konden realiseren: een duiker onder de weg door, om de beide vijvers met elkaar te verbinden. Eerst zou Jan een bovenmatige duiker ingraven, maar dat bleek met de lopende leidingen niet haalbaar. Nu is het een iets bescheidener buis geworden, wel met een regelbare uitvoer, doordat de bochten aan beide zijden kunnen worden gedraaid. Een mooi projectje voor Erik Brouwer en zijn mannen, onder toeziend oog van opper-meester Jan. Gelukkig hebben ze een goed plekje voor de lunch gevonden.

Met de bouwwerkzaamheden is de kavelweg een gebruiksweg geworden. Door het vele gebruik zijn sommige bochten net even verschoven. Dat hebben we al geconstateerd toen het Kadaster eind november vorig jaar de definitieve grenzen kwam inmeten. De landmeter had toen op hoekpunten in de weg grote spijkers met een ring ingeslagen. Met enige moeite konden Jan en ik er nog een groot aantal terugvinden, om de juiste begrenzing van de verharding te bepalen.

Op een paar plekken konden we zodoende de ligging van de weg verbeteren. Ook was de weg niet overal de volle 5,5 meter breedt. Een stukje verbreding helpt ook om het fundament van de weg te verbeteren, vooral als we volgend jaar (wanneer we dat besluiten met de Vereniging) de definitieve weg laten aanleggen.

Er zijn nog een stuk of 6 grote wagens puin over de weg gereden, en met de Shovel geëgaliseerd. Gert-Jan Bon bracht vervolgens zijn wals in stelling. Deze walst niet alleen, maar trilt tegelijkertijd de weg aan. Een hoop herrie, maar dan heb je ook wat! En het gaat een stuk sneller dan met zo'n trilplaat.

Vanmiddag heb ik nog maar eens een rondje door de wijk gelopen. Het ziet er weer een stuk strakker uit. Geen plassen meer, en weinig losliggende stenen. Genoeg om met vertrouwen de winterperiode in te gaan. Al met al ook een reden om leuke plaatjes te schieten, met al deze mega-apparaten.

Nu moeten er nog een aantal reflectorpaaltjes vervangen worden. De paaltjes liggen al een tijd te wachten op de aflaklaag om hun plek langs de weg in te nemen. Dat wordt een projectje voor de komende weken.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 oktober 2020

Deze winter houden we weer een Boomplantactie Oosterwold samen met de Stichting Heg en Landschap. Deze Stichting biedt voor een kortingsprijs een enorme hoeveelheid inheemse bomen, die ingezet kunnen worden om gemengde hagen en natuurlijke beplanting op je kavel te maken. Een mooie kans om te starten met de beplanting van je kavel in Oosterwold.

Dit is al het zesde jaar dat Stichting Paradijsvogelbosje samen met Heg en Landschap deze Boomplantactie organiseert. Op deze  manier hebben we al zo’n 75.000 bomen en struiken voor Oosterwold geleverd. Het voordeel is dat we daardoor het plantgoed op locatie in Oosterwold afgeleverd krijgen. Ook biedt dit uiteraard de mogelijkheid om onderling plantgoed uit te ruilen.

De bestellijst is informatief omdat je hier ook kunt lezen uit welke soorten je kunt kiezen. Niet alleen bomen en struiken, maar ook bessenstruiken en rozen.

Net als vorige jaren organiseren we weer een informatieavond, waarbij we belangstellenden tips geven over hoe te bestellen en hoe te kiezen. Lex Roeleveld van de stichting Heg en Landschap zal aanwezig zijn bij deze avond. 

Wij vragen iedereen die belangstelling heeft om te bestellen om uiterlijk 6 oktober een email te sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Geef daarbij ook aan of je wilt deelnemen aan de informatieavond. Dat is niet verplicht. Als je bijvoorbeeld vorig jaar al hebt besteld, en je wilt een aanvulling, kan je ook alleen de bestelling invullen. Alleen als je je per mail hebt aangemeld sturen wij je een bestelformulier toe. De bestellijst moet op 18 oktober 2020 weer bij ons binnen zijn.

Levering zal in overleg met de leverancier plaatsvinden, maar waarschijnlijk in januari in een vorstvrije periode. Dit is tevens de beste periode om planten in rust te kunnen planten. 

NB: gebruik NIET de bestellijst die op de website van Heg en Landschap staat. We gebruiken in Oosterwold een aangepaste bestellijst. Bestellijsten van Heg en Landschap kunnen we niet in behandeling nemen, en die kunnen ook niet op locatie worden afgeleverd.

En niet onbelangrijk: de informatie avond is ook heel leuk. Ook al zullen we het deze keer online doen via Zoom of Teams. We sturen twee dagen voor de informatieavond de link hoe je kunt deelnemen.

We zijn benieuwd hoeveel nieuwe en oude Oosterwolders er dit keer weer meedoen. Vorig jaar waren het er bijna 80. Oosterwold wordt steeds groener!

Hopelijk tot volgende week donderdag!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 oktober 2020

September en Oktober zijn de oogstmaanden. Dat hebben we veelvuldig gedaan, appels, peren, zelfs de drie amandelen hebben goede oogst opgeleverd.

Bijzonder voor ons is de oogst van duindoorns. Bij de inrichting van ons voedselbos hebben we bewust gekozen voor een aantal gewassen die bijzondere oogst opleveren die goed passen bij het voedselbos. En die bijzondere oogst biedt ook een mooie aanvulling op de reguliere oogst die je ook in de supermarkt kunt kopen. 

En ook was het een verrassing voor ons dat de duindoorns in de Oosterwoldse zeeklei uitgroeien tot forse struiken van meer dan drie meter hoog. Zeker dicht bij onze woning was dat eigenlijk niet helemaal de bedoeling. Maar de manier van oogsten van de duindoorn biedt uitkomst: om de imposante doorns een beetje te ontwijken zijn handschoenen, telescoop takkenschaar en accu-reciprookzaag onontbeerlijk. We zagen dus de uitgegroeide takken af tot snoeihoogte van zo'n anderhalve meter, en nemen de takken dan mee naar een tafel om ze vervolgens in stukjes te knippen. Van de kleine takjes kunnen we de bessen er veel gemakkelijker afrissen.

Een andere oplossing is om de hele takken met bessen in de vriezer te leggen, en de volgende dag te rissen. Het voordeel is dan dat de bessen hard bevroren zonder smet kunnen worden gerist. Maar onze vriezer is eigenlijk altijd te volg om deze takken kwijt te kunnen. Dus rissen we de bessen vers, en verwerken we ze meteen.

Dat gaat na het afspoelen eerst in een pan, en worden de bessen kort gekookt, tot de bessen stuk zijn. Dan kan de pulp door de roerzeef, waarbij de pitjes en een deel van de velletjes in de zeef achterblijven. 

Het snoeien van de duindoorns hebben we dit jaar gedaan met de stagiaires Finn en Senna. Duindoorns zijn tweehuizig. Dat betekent dat sommige planten vrouwelijk zijn en bessen dragen en de mannelijke planten wel voor bevruchting zorgen (vooral via de wind) maar uiteraard geen bessen dragen. Daarom hebben we nu voor de snoei de mannetjes en vrouwtjes apart gemerkt. Dan kunnen we daarmee ook in de toekomst beter rekening mee houden bij het snoeien. Je kunt ook meer vrouwtjes hebben tegenover de mannetjesplanten. 

Niet alle struiken dragen evenveel bes. Duindoorns zijn evidente zonneaanbidders. Hoe meer zon, hoe meer bessen. Er zijn er een paar die boordevol zitten met bessen. De takken lijken dan wel bijna op maaiskolven! Ook grappig om te zien dat er twee kleuren zijn, een licht-oranje en een donker-oranje variant, zoals je op deze foto kunt zien. Omdat het inheemse duindoorns zijn, is het toch verrassend dat er zulke verschillen zijn.

Het rissen van de bessen heeft vooral Marie-José gedaan, met wat hulp van Marien, Finn en Senna. Daar zijn heel wat uurtjes in gaan zitten. En vervolgens het koken en zeven. Daarbij komt de losse inductieplaat goed van pas (tip). Marie-José houdt ook de hoeveelheid bij, en de teller staat op ruim 13 kilo duindoorns!

Het sap is rijk aan zuur en vitaminen, en kan heel goed worden toegevoegd aan jam en gelei. Ook maakt Marie-José er likeur van, voegen we smaak toe aan appelmoes en stoofpeertjes, kweeperen en mispels. 

Bij de Brouwmarkt heeft Marie-José alle soorten potjes en flesjes gehaald, die vervolgens met mooie etiketjes zijn beplakt, op naam, datum en natuurlijk met onze naam en logo.

 Bedankt Senna en Finn voor jullie stage bijdrage!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 oktober 2020

Het was spannend gisteravond, of het zou lukken, onze eerste online informatieavond gewijd aan de Boomplantactie samen met Stichting Heg en landschap.

Helaas moest Lex Roeleveld van Heg en Landschap om persoonlijke redenen afzeggen, dus moesten we het samen doen, Marie-José en ik.

Wel even geoefend van tevoren, hoe we moeten wisselen als spreker, zonder dat de microfoons en luidsprekers gierend gaan rondzingen, en hoe we presentaties kunnen laten zien. Het blijft improviseren, en lang niet zo gezellig als de drukbezochte bijeenkomsten in de Tuinkamer van voorgaande jaren. Maar toch lukte het.

En er waren een overweldigend aantal van 122 aanmeldingen voor bestellijsten. Uiteindelijk hadden we 51 bezoekers online. Een mooie groep. Vragen konden de mensen stellen via de Chat, en die konden we beantwoorden per onderwerp in de presentatie.

Het hele verslag met bijbehorende informatie kan je lezen op onze website onder deze link

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 oktober 2020

Marien blogde al eerder dat wij in september een enorme oogst duindoorns hadden. Maar liefst zo'n 13 kilo oogsten we in ons voedselbos! Een heerlijke voedzame en zure vrucht! Met zo'n enorme oogst moet je ook een beetje creatief worden in hoe je het verwerkt. Naast een grote oogst duindoorns, hadden we ook een enorme oogst aan appels in diverse soorten en formaten.

In ons voedselbos hebben we best veel wilde appels gezet. Goed voor de ecologische omgeving, goed om andere appels te bevruchten. Meestal leveren ze vrij klein appeltjes maar dit jaar zijn de appels bijna allemaal zo groot als een kleine handappel. Dus oogsten we ze ook echt.

En dan hebben we nog de rozen. Die hangen vol rozenbottels. Prachtig. Dus op veel plekken laten we ze netjes hangen. Om naar te kijken en voor de vogels. Rozen zijn in deze tijd heel belangrijk voor vogels. Zo tegen de winter zijn dit soort struiken veilige plekken voor vogels. Als ze zich namelijk tegen roofdieren (vossen, roofvogels en uhm katten) willen wapenen, hebben ze in de winter geen blad meer om zich te verschuilen. In de rozenstruiken kunnen ze dat wel. Daarom hebben wij op een aantal plaatsen in ons voedselbos een forse strook rozen staan. Dat maakt ook dat ik nu her en der fors kan oogsten. Dan dat doe ik net als bij de duindoorns rigoreus. Gewoon de takken afzagen (heggenschaar) en daarna de bottels plukken. Zo plukte ik een emmer vol. Goed wassen uitkoken en daarna door de passeerzeef. En dat ruik zo ontzettend lekker! Jullie kennen vast de reclame uit de jaren tachtig nog wel van Roosvicee: Mama mag ik pompen? Voor de lol heb ik m hierin de blog gehangen.

Er gaan nog wel een paar oogstjes komen komende weken.

Ook de druiven zijn binnengehaald. Geen enorme oogst, soms een beetje zuur. Om te verwerken lekkerder dan zo te eten.

En dan kan het grote heksen beginnen en trek ik mij een weekendje terug om brouwsels te maken. Daarbij haal ik laatste restjes oogst uit de tuin. Een paar handjes bramen, de bramen die in de likeur hebben gezeten, een paar takjes munt enzovoort.

En dan is aan het eind van het weekend mijn tafel tjokvol! Potjes groot en klein voorzien van etiketten, met wat erin zit en waar het vandaan komt.

Met Marjon van Maren (onze overbuurvrouw) van 4littledreams spreek ik af dat zij (een groot deel) van de jams verkoopt. Klik door op het logo van haar winkel en vind de gegevens over locatie en bereikbaarheid. Vanaf deze week staan de potjes ook bij haar in de winkel.

Zo kunnen jullie ook meegenieten van de oogst van Paradijsvogelbosje.

Laat jij je betoveren? Ik hoor graag wat jullie ervan vinden!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 oktober 2020

Sinds afgelopen week werkt er weer een nieuwe stagiaire van het Aeres MBO Toegepaste Biologie mee in het Paradijsvogelbosje: Micha.

Uiteraard is het fijn dat hij meewerkt met de lopende activiteiten in het Paradijsvogelbosje, waarbij we ons vooral richten op het beheer van bomen en struiken.

Maar hij richt zich vooral ook op het beheer van de grote vijver. Die begint behoorlijk vol te groeien met riet. Er staat een rietkraag van ruim twee meter rondom de vijver. Die ontneemt grotendeels het zicht op de vijver. Belangrijker is dat er op deze manier teveel verlanding ontstaat.

Als we niets doen, zal over een paar jaar de hele vijver één grote rietkraag zijn. Dat is ook niet optimaal voor de biodiversiteit. Het is fijn als meer oeverplanten en waterplanten een plek krijgen en behouden in en rondom de vijver.

Samen proberen we ook uit wat het beste werkt in het beheer. Daarmee zijn we deze week begonnen door de rietkraag te maaien. Eerst met de nieuwe maaimachine strak langs de oever, en daarna met de bosmaaier zo ver mogelijk reikend tot in het water. Dan blijft er evengoed nog een kleine meter rietkraag staan. Dat is de volgende uitdaging.

We zijn benieuwd met welke plannen en aanpak Micha komt. Hij maakt er ook een fotoverslag van, waarvan we graag gebruik maken in onze blog. Wordt vervolgd. Welkom Micha!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 november 2020

Er is de afgelopen weken veel te doen over handhaving in Oosterwold. Nadat het rapport eind juli is gepubliceerd, ging er al enigszins lacherig maar ook verontwaardiging de ronde over normen voor een goede stadslandbouw. Hoeveel varkens en kippen passen op een vierkante meter......

Nu gaan afgelopen week twee berichten de ronde via Omroep Flevoland over handhaving op doorwaadbare zones en stadslandbouw. Het is op zichzelf al nieuws van Omroep Flevoland, dat de gemeente twee Boa's aanstelt om Oosterwold te controleren. Het was ook passend geweest, als we dat direct van de gebiedsorganisatie zouden vernemen. Maar dat is ook de functie van de media.

Ook horen we dat er drones over Oosterwold vliegen om de percelen in kaart te brengen.

Toen Oosterwold begon waren velen zeer verheugd, dat al bij de start een grote stap richting vrijheid was genomen: er zou geen Welstand zijn, die beoordeelt of bouwplannen al dan niet door de beugel kunnen. Wie kent niet de verhalen van enthousiaste plannen van bewoners, die oplopen tegen een negatief advies van een Welstandscommissie, die zich beroept op behoud van het beschermd gezicht van de stad, dorp of wijk. Een voormalig architect, die vind dat alleen die ene kleur groen de enige goede uitstraling geeft aan het straatbeeld. Of de dakkapel die tien centimeter te breed is.

Toen Marie-José en ik jaren geleden, als student nog, ons in onze eerste volkstuin gingen uitleven, kregen we te maken met een ballotage-commissie. Ze stoorden ons sinds het begin aan onze experimenten met gele mosterd (allemaal onkruid) en natuurlijke inrichting. Na een paar jaar ontvingen we een heuse brief in de bus, die begon met de voor ons ondertussen onsterfelijke aanhef: "Geachte heer Abspoel, u wist dat het er eens van moest komen.....". En daarna een litanie aan klachten over onkruid en zorgen van keurige buurtuiniers. Het moge duidelijk zijn dat dat het einde was van ons volkstuin avontuur in die Vereniging.

Nu gaan Boa's controleren of Oosterwolders wel op de goede manier aan stadslandbouw doen. Ik snap best dat je iets moet met handhaving, als er misstanden zijn, maar het idee dat Boa's met een centimeter en bonnenboekje in de hand de tuinen gaan langslopen doet mij aan als een gruwel.

Trouwens, wie gaat die Boa's betalen? Wordt dat ook betaald uit onze exploitatiebijdrage? Of gaat dat van de OZB belasting? Of moeten de Boa's zichzelf bedruipen met boetes, zoals dat ook bij de politie werkt? Kan die investering niet beter besteed worden?

Maar mijn grootste zorg is het gevoel van privacy. Privacy gaat niet alleen over het gevoel of je beroofd wordt, maar ook je gevoel dat je zelf kunt doen op de kavel wat jij wil en denkt nodig te hebben. Het idee dat er Boa's gaan rondlopen, waaraan je moet uitleggen wat je aan het doen bent, en waarom je nog niet tien procent van de Almeerders aan het voeden bent. Mijn energie lekt nu al weg.

Initiatiefnemers die niks aan stadslandbouw doen hebben niet mijn sympathie, maar als initiatiefnemers zich moeten gaan verdedigen tegen boetes van de gemeente, verdienen ze onze solidariteit. Laten we in plaats daarvan, elkaar helpen aan een mooie inrichting van kavels, met respect voor ieders wensen, en behoefte aan samenwerking.

Ook over omloopbaarheid is veel te doen. En wellicht terecht nog meer dan over stadslandbouw, want de omloopbaarheid bepaalt de kwaliteit van de publieke ruimte. Waar is het 'park van de wijk'? Maar mede door verwarring en negatieve berichtgeving vanuit de gebiedsorganisatie hebben velen het idee dat je niets mag in de doorwaadbare zones. Je moet toch niet in de situatie komen, dat de Boa's met een centimeter jouw paadjes gaan opmeten, en je gaan sommeren om bomen en struiken te rooien, omdat Werner met zijn shovel er niet door kan....

In de nieuwsbrief van afgelopen week schrijft Werner Brouwer: "een beetje Oosterwold bestaat niet". Maar wiens Oosterwold dan wel? Is dat het Oosterwold van Werners' shovel? De gemeente die exploitatiebijdragen van Oosterwolders inzet om riool aan te leggen en Boa's op de loonlijst te zetten?

Het idee over Boa's die handhaven versterkt een gevoel van onveiligheid, en belemmering van de mogelijkheden om zelf invulling te geven aan je kavel. Dat schuurt zeer tegen het idee van Oosterwold. Het doet me te veel denken aan het televisieprogramma van Jort Kelder: 'Hoe heurt het eigenlijk'.

Is de schade van wantrouwen en onveiligheid en privacy-schending niet veel groter dan de winst van handhaving? Gaat de handhaving niet teveel uit van een ouderwets idee van maakbaarheid van de samenleving. Als we genoeg financiële prikkels uitdelen, gaan mensen zich vanzelf goed gedragen...... Het is een klassieke denkfout dat we er vanuit gaan dat wat wenselijk is (verbeteren van stadslandbouw en doorwaadbaarheid) ook kan zonder dat de maatregelen erger zijn dan de kwaal. Of zoals de filosoof Badiou het uitdrukt: het is nu eenmaal zo in de wereld, dat veel zaken noodzakelijk zijn, en onmogelijk.....

Wat mij betreft kunnen de Keurmeesters van de gemeente wegblijven. Er is een veel bredere discussie over handhaving nodig voordat we als Oosterwolders met een warm gevoel gaan samenwerken om Oosterwold nog mooier te maken. Hoe zou de dialoog tussen de gebiedsorganisatie, de Boa's en Oosterwolders eruit moeten zien, om die Boa's op een zinvolle manier hun werk te laten doen?

Als ik in Oosterwold rondloop, dan laat ik mij graag verrassen door initiatieven van anderen. En ik stel mijn oordeel uit. Het maakt mij benieuwd naar de ideeën van mensen achter hun plannen. Die ideeën delen, dat is Oosterwold. Ik vraag mij ernstig af of de Boa's de linking pin zijn in deze ontwikkeling.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 november 2020

En dan hebben we oogst en hele mooie oogst!

Bijgaande kweepeer is echt moeders mooiste! Kweeperen zijn tamelijk ouderwets fruit. Zo van de boom eigenlijk niet te eten. Maar gekookt.... super lekker. Het leuke van dit soort vruchten is dat we vaak niet meer weten hoe we ze moeten gebruiken en dan is het internet een goede leermeester.

Dus deze keer maak ik (naast kweeperen likeur...mmmm) membrillo: kweepeerpastei. De kweepeer aangelengd met suiker wordt schier eindeloos ingekookt. Je staat een paar uur te roeren.... jaja het brandt snel aan! Weer een echte heksenactie!

En hij is pas goed als ie zo stijf is geworden dat de pastei ook echt als pastei gestort kan worden.

Het is een gerecht uit de spaanse keuken en super lekker bij een pittige (schapen) kaas. Gewoon een blokje/schijfje zoet op de pittige kaas.

Ik heb zo'n voorraad dat Marjon mijn Membrillo verkoopt. Kom je ook proeven? Klik op het logo van 4 little dreams en vind informatie over de winkel!

En dan komen we verder in het seizoen. November treedt in en de oogst gaat door! Nu zijn de mispels aan de beurt!  We hebben een geënte in de moestuin staan die grote mispels geeft (zo'n  3 a 4 cm) en een aantal wilde die leuke kleintjes geven. We oogsten ze allemaal. We hebben gelukkig een kleine nachtvorst gehad. Dan worden de mispels zoeter. Nu hoeven ze niet in de vriezer. (want dat doe je als je geen nachtvorst krijgt.... gewoon simuleren. ) Ik laat ze een paar dagen liggen zodat ze lekker zacht worden... Zo rot als een mispel... Het betekent eigenlijk vooral zacht. Want rot is echt anders.

Aan de vorm van de vrucht kun je goed zien dat het familie is van de roos. Ik vind ze zelf best op grote rozenbottels lijken.

Als je ze zo uit de hand eet zijn ze zoet, melig en een beetje fris zuur. Je eet ze door de aanhechting van het stengeltje eraf te bijten en het vruchtvlees uit te zuigen. Zo blijven de grote pitten ook in het "zakje" achter en krijg je vooral het vruchtvlees in je mond. 

Ik heb van de helft lekkere mispelmoes gemaakt. (ook lekker bij kaas ) en de andere helft zijn op sterk water (wodka) gezet.... Die van vorig jaar was zo lekker!  De mispellikeur is voor eigen gebruik. De mispelmoes kun je ook bij Marjon kopen! Eet smakelijk.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 november 2020

Met een buurvrouw die in kaas doet en een voorraad duindoornbessen in de vriezer, pak ik eind oktober een nieuw heksenprojectje op. We gaan mosterd maken met duindoorns. Mosterd wordt gemaakt van mosterdzaadjes (goh!) en zuur. Daar kan je allerlei soorten azijn voor gebruiken, maar ook zure vruchten. De zaden die we gebruiken hebben we gekocht. Biologisch dat wel, maar het oogsten van dit soort zaadjes is handmatig echt een ongelofelijke klus. We maken drie mengsels: een mengsel met zwarte en witte mosterdzaden die we met duindoornbessen verrijken. Een deel zoeten we met honing van de imkers op ons land. Als de mosterd net klaar is, is ie ontiegelijk scherp! Niet te doen.

Na verloop van tijd wordt dat beter. Maar we maken een derde soort met alleen witte mosterdzaden. Dat moet milder zijn en dat is ook zo. Inmiddels hebben we de mosterd in potjes bij de buurvrouw afgeleverd. Mosterd met zo'n 10 % duindoorn is elders niet verkrijgbaar. (de waddenmosterd komt met 2% niet in de buurt). Biologische mosterzaden en azijn, duindoornbessen uit het Paradijsvogelbosje.Lekkerder kunnen we het niet maken. Wel makkelijker. U rijdt/fietst of wandelt namelijk naar Marjon en gaat zo'n potje kopen ;-) Eet smakelijk! 

Op naar 4little dreams!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 december 2020

Sinds 2016 geven wij namens Heg en Landschap bomen en struiken uit. Tot nog toe zo'n 75.000. Lijkt me een wezenlijke bijdrage aan de CO2 en stikstof reductie. Maar juist op zo'n uitgiftedag realiseer ik mij altijd dat dit geenszins onze verdienste is, maar de verdienste van heel veel Oosterwolders samen. Wij zijn (dat hopen we tenminste, daarover later meer) aan het eind van de dag klaar. De Oosterwolders die hebben besteld, beginnen dan pas, want wij moeten al dat plantgoed planten. Daar hebben ze gelukkig even de tijd voor. Voor eind maart moet alles erin zitten.

Aan de uitgiftedag gaat altijd  een en ander vooraf. En ik ben Marien en Micha (onze stagiair) heel dankbaar voor veel voorbereidingen. We hielden een informatie-avond. Dit jaar digitaal. Super kaal. Ik schenk echt veel liever koffie en thee in een net te vol zaaltje waar we mekaar kunnen zien. Maar minder gezellig, toch heel effectief. Dit jaar zijn er ca 90 bestellingen met ongeveer 35.000 bomen en struiken. Dt vraagt om twee uitgifte dagen. Min of meer op voorkeur wordt een deel half december en een deel 22 januari. (Let op heb je hierover op 19 november geen mail ontvangen laat dat Marien AT paradijsvogelbosje.nl even weten. Check wel echt even of je m hebt gekregen) Marien heeft van al die individuele lijsten een totaal lijst gemaakt. En de bestellingen met Lex van Heg en Landschap doorgesproken.

Ik vind het altijd grappig dat veel mensen happen op de betaalbaarheid van het plantgoed. Op de totale bouwkosten zouden de planten ook zonder korting prima in het bouwbudget passen. Wat gebeurt en veel meer betekent voor hoe groen Oosterwold wordt, is dat iedereen die meedoet hiermee nadenkt over het maken van doorgaande heggen en bosjes. Voor zowel de ecologie (geborgenheid van beestjes), als voor hoe groen de omgeving waarin je loopt/verblijft eruit ziet, zijn juist heggen en bosjes van veel grotere betekenis dan individuele bomen. En de fruit en notenbomen zijn ook heel belangrijk (begrijp me niet verkeerd), maar die kiest iedereen toch omdat men opbrengst wil.

Zelf vind ik deze uitgiftedagen iets om heel dankbaar voor te zijn. Mits je je kleed op de kou en het niet echt gaat regenen (en dat heeft het nog nooit gedaan).  Maar meest dankbaar ben ik altijd voor de vrijwilligers die meedraaien. Het leek in de voorbereiding even een klein ploegje te zijn. Maar uiteindelijk zijn er in de loop van de dag voldoende "aanklevers". Bijzonder om te melden vind ik twee groepjes: Jurre en Tim die met vanaf 's ochtends vroeg met stagair Micha meekwamen. Jurre en Micha bleven ook helemaal tot het bittere einde toen het alweer koud en donker was: TOP JONGENS. En verder zijn Zilla en Daan onmisbaar geweest, omdat zij de catering deden. Fijn als vrijwilligers naar binnen kunnen gaan en je weet dat er koffie, thee, cake en soep (laatste twee van de hand van Marien) warm zijn... En fijn dat de tuinkamer fors groot is en we er ook in een groep op afstand kunnen zijn.

De bomen en struiken komen op 6 grote pallets binnen en liggen dan weliswaar gesorteerd maar ook bovenop elkaar. Dat leggen we uit in een "winkel". Fijn dat we daarvoor de berm van de weg bij ons en onze buren kunnen gebruiken. Helaas is een van onze pallets verwisseld met een pallet die niet voor ons is. Daarmee zijn de elzen, de aalbessen en een deel van hazelaars nog niet geleverd. We gaan zien wanneer die nageleverd worden. Helaas hadden we hierdoor wel de hele dag 1500 esdoorns onnodig in de weg liggen. Laten we het een corona-rotonde noemen. De esdoorns zijn inmiddels ook op de definitieve bestemming.

Om 11 uur is de winkel gereed en kan het grote rapen starten. Samen met Micha instrueren we de vrijwilligers bij een kop koffie. We melden waar ze niet naar hoeven zoeken, omdat het er niet is. Hoe om te gaan met bossen van afwijkende aantallen etc. Fijn dat we ruim uit elkaaar kunnen zijn ook als we binnen zijn. 

En dan start het grote rapen. We werken sjouwend en soms met kruiwagens als winkelwagentjes. Dat gaat prima!

Vanaf 13 uur komt de eerste van de vier ploegen om de bestellingen op te halen. Marien en ik krijgen er een taak bij: we controleren de bestellingen en laten mensen betalen. Controleren kost even en zorgt soms voor rijen.... ook op de corona rotonde! Dank voor het geduld allemaal. En dan rapen we door.

Echt fijn dat Jurre en MIcha tot het einde blijven om mee te helpen opruimen, te kijken waar dingen fout zijn gegaan, wat teveel geleverd is etc. We tellen in het donker, bellen iemand die vergeten is op te halen (terwijl ie zelf heeft geraapt ;-) ) en bellen iemand die het bericht voor afhalen heeft gemist. Ook die bestelling wordt snel gehaald. De dag is over. Een potje bier en de laatste vier kommen soep doen ons goed!

Onderwijl is iedereen zijn plantgoed keurig aan het inkuilen of planten. Oosterwold is echt weer een stukje groener dit jaar!

Zaterdag regelen we de doorlevering met Lex van Heg en Landschap.

Dan rest nog een groot compliment voor de ploegen vrijwilligers: naast Micha, Jurre en Tim, Zilla en Daan, waren er (in ieder geval) Michelle, Sarah, Tara, Iris, Fred, Roswitha, Peter, Michel, Maaike en nog een Peter, Barbara en Emmy.  Een topploeg waren jullie! (PS: geef me even een seintje als ik een vrijwilliger oer het hoofd heb gezien... )

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 december 2020

Het einde van een bijzonder jaar nadert. Een jaaroverzicht gaan we niet maken. Ik stel voor dat jullie daarvoor onze blogs teruglezen. ;-)

We wilden dit jaar toch weer een heel aantal mensen een zo fysiek mogelijke wens sturen/brengen. Daarom hebben we dit jaar weer echt een fysieke nieuwjaarskaart gemaakt. Die kwamen gisteravond binnen. Dus vanochtend hebben we de kaarten geschreven.

Vanmiddag gingen de exemplaren met een postzegel op de bus. En we wilden Oosterwold het beste wensen. Dus hadden we speciaal mooi weer besteld, om met z'n tweeén fietsend door Oosterwold te fietsen. Ik moet zeggen dat het een fijne fietstocht was. Goed om voortgang en allerlei nieuwe huizen en buurten te zien.

En wie geen fysieke kaart heeft gehad: evengoed het allerbeste voor het nieuwe jaar!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 januari 2021

We hebben lange tijd geleefd met de positieve ervaring dat het 's nachts mooi donker is in Oosterwold. Dat is ook zo en moet ook zo blijven. Toch kan het geen kwaad om te laten zien waar je oprit loopt, en het wandelpad naar de kleine woning. Op menige donkere nacht ben ik van het pad de struiken in gestrompeld.

We hebben ons lange tijd beholpen met goedkope zonnepaneel-lampjes, maar uiteindelijk doen die het vooral in de zomer redelijk, en na een paar regenbuien houdt het merendeel er mee op, en in de winter dan zijn de lampjes een half uur na zonsondergang al uitgeteld. Dus toch maar een nieuw plan gemaakt.

Van de eerste bouwfase hebben we nog een honderd meter grondkabel overgehouden. Die kan zonder mantelbuis ingegraven worden in de grond. Het probleem om op te lossen is, hoe je lampen doorschakelt van de ene naar de andere lamp, zonder dat er water bij komt, en kortsluiting dreigt. En op z'n Paradijsvogelbosjes.... willen we niet de hoofdprijs betalen voor buitenlampen. Want een korte surfactie op het internet leert dat je daar een fortuin aan kunt uitgeven.

Dus hebben we gebrainstormd over de wensen en mogelijkheden: we willen dat eigenlijk alleen de grond wordt verlicht, dus geen lichtvervuiling in de omgeving. Het moet weinig stroom gebruiken: dus LED-lampjes. En het mag een beetje elegant, dus geen grote protserige armaturen.

Uiteindelijk hebben we bij de favoriete koopjeswinkel 21 glazen weckpotten gekocht, waar we de deksels vanaf haalden. En we hebben gekozen voor LED-spotjes met GU10-fitting. Daar heb je kleine keramische lamphouders bij. Met PVC buisjes, waar we aan de onderkant twee inhammen in zagen voor de taaie grondkabel, die we met enig geweld ombuigen, zodat ze in de goede richting terecht komen. En betonijzer om de paaltjes in de grond te verankeren. Dan zijn vervolgens alleen nog drie-voudige stroomklemmetjes nodig om de lamp aan te sluiten en de kabel door te verbinden naar de volgende lamp in de reeks.

Toch is het een flinke klus. Dat begint al met het doorsnijden van de gewapende grondkabel, en prepareren van de aansluitingen. 21x2 aansluitingen van zo'n stijve grondkabel, bedoeld om een verkeerd ingestoken tuinspade te weerstaan. Zo hebben we 15 lampjes achter elkaar geschakeld langs de oprit naar de grote woning. Bij de afslag naar de kleine woning hebben we een aftakking gemaakt zodat we verlicht tot aan de voordeur kunnen komen.

Bij de parkeerplaats aan de weg hebben we onlangs een nieuwe brievenbus gemaakt. Daaronder hangen we een breedstraler met een bewegingssensor. Die geeft een flinke hoeveelheid licht als je langsloopt of komt aanrijden met de auto. Ook fijn dat deze grote lamp na een paar minuten weer uitgaat. Anders zou het wel lichtvervuiling opleveren.

Als laatste hebben we nog roestvrijstalen bakjes als een spiegelend hoedje op alle lampen geplakt, die extra licht weerkaatsen naar de grond. Zo lijkt het niet of er een rijtje soldaatjes langs de weg op wacht staan 😸.

Tenslotte ben ik al begonnen met het rotste klusje: het ingraven van de kabel. Dat gaat nog wel even duren; iedere dag een paar meter met de hauweel. Helaas is bij de aanleg van het pad nogal wat puin naast het hoofdpad terechtgekomen. Dus spitten werkt niet. Degelijk handwerk, oftewel hauwwerk.

Tenslotte nog een impressie van de lampjes. Vrolijke foto's in de tijd van kerst en nieuwjaar.

.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 januari 2021

De afgelopen twee weken hebben we de kerstvakantie met lockdown gebruikt om het laatste grote bouwproject voor onze kavel te realiseren: het ventilatiesysteem met de Warmte-terugwin-unit, gewoonlijk afgekort met WTW-ventilatie. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Ik zag ook wel tegen deze klus op: niet alleen een nieuwe techniek waarmee je vertrouwd moet raken, maar vooral omdat we dit project eigenlijk in de verkeerde volgorde aanpakken. Het was logischer geweest (tip voor alle toekomstige bouwers) om de ventilatie te ontwerpen en in te bouwen voordat alle kamers worden afgewerkt. Dus voordat badkamers zijn betegeld en voordat de slaapkamer al bewoond is, en voordat de woonkamer is afgewerkt. Nu moest dat achteraf, en dan moet je door alle nette afwerking heen werken. Dus dwars door de mooie witte badkamertegels en betimmering van de Tuinkamer.

Deze blog is lang, het is ook een ingewikkeld project, en het is vooral voor onszelf dat we de bevindingen in uitgebreidheid beschrijven. Wellicht hebben belangstellende lezers er iets aan, als ze zelf nog een WTW-ventilatie systeem willen aanleggen.

Het begint met het ontwerp, en dat is niet triviaal, omdat je alle ruimtes moet ventileren. Daarbij moeten de natte ruimtes worden afgezogen, de slaapkamer ingeblazen, en de woonkamer en Tuinkamer zowel ingeblazen als afgezogen. Een WTW-ventiliatie is een balans-ventilatie, wat betekent, dat er een evenwicht is tussen de toevoer en afvoer van lucht, waarbij de warme uitgaande lucht in de WTW-unit de koudere inkomende lucht opwarmt. Zo voorkom je dat er veel warmte verloren gaat. Maar waar laat je al die buizen? In onze woning zitten geen verlaagde plafonds waar je die buizen makkelijk kunt wegwerken. Alles moet dus zichtbaar. Toch hebben we ervoor gekozen om de installatie grotendeels weg te werken in de natte cel bij de Tuinkamer, en een deel van de buizen de leiden door de slaapkamer, zodat de Tuinkamer en woonkamer ontzien worden. Ondertussen ventileren we ook de installatieruimte waar vooral de hout-CV-kachel voor veel extra warmte zorgt.

Ik ben het project begonnen met aanleg van badkamerventilatoren in de toiletruimte en in de badkamer. Dat is een kleine maar bewuste afwijking van het traditionele balansventilatie-concept. Die actieve badkamerventilatoren drukken de lucht actief naar de installatieruimte. Omdat daar de afzuiger van de WTW-unit afzuigt, komt de lucht uit de toilet en badkamer dus uiteindelijk weer in de WTW-unit terecht. Die aparte ventilatoren zorgen ervoor dat de toilet en badkamer bij gebruik met hogere intensiteit worden afgezogen, zodat je niet eerst je ventilatie harder moet zetten voor je hele huis. De ventilator in de badkamer past de snelheid aan op basis van licht en vocht. Heel handig!

Het hart van de ventilatie is de WTW-unit, een flinke doos met twee verbindingen naar buiten: ingaande en uitgaande lucht. Dat betekent ook twee gaten in het dak zagen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ons dak bestaat uit sandwichpanelen van twee lagen staal met daartussen isolatieschuim. Eerst heb ik de WTW-unit opgehangen met de daarvoor beschikbare stalen houder (foto linksboven). Dat was al een uitzoekwerk, omdat de natte cel best klein is, en we zowel in hoogte als breedte alle ruimte nodig hebben.

Vervolgens heb ik de locatie van de gaten door het dak bepaald, en met een gatenzaag de onderste staalplaat weggezaagd. Daarna met een mes de isolatie laagje voor laagje weggehakt (daar loopt de gatenzaag op vast), totdat de bovenste stalen plaat in zicht komt. Die heb ik eerst doorgeboord, omdat we met de boorgaten kunnen bepalen waar we buiten, boven op het dak uitkomen. Daar moesten we eerst de kruidenlaag en grond verwijderen, om bij het dak met beschermende EPDM-laag en viltlaag uitkwamen. Zo konden we ook de bovenste staalplaat (met damwandprofiel) doorzagen, en kijk ik van onderuit naar de buitenlucht. Met enig slijpwerk waren de gaten groot genoeg om de RVS pijpen door te laten. Die heb ik vastgekit met HiTack kit.

Voor op het dak heb ik twee speciale EPDM hoezen gekocht, waarmee we het dak en de aansluiting van de pijpen weer waterdicht moeten maken. Daar hebben we vervolgens een

paar kitspuiten op leeggeknepen. Dat was ook een intensief klusje met z'n tweeën, vooral omdat in dit natte seizoen overal water vandaan sijpelt, die het kitten en afdichten bemoeilijkt. Dus toen we het dak waterdicht hadden, was het donker, en moesten twee plastic zakken voorkomen dat het naar binnen zou regenen. De volgende dag hebben we twee schoorsteenpijpen gemonteerd, op verschillende hoogte en verschillende richting, om te voorkomen dat de uitgaande lucht weer direct naar binnen wordt gezogen.

De verbinding van de stalen dakdoorvoerpijpen met de WTW-unit heb ik gemaakt met een flexibele buis, om ervoor te zorgen dat ik de WTW-unit kan demonteren als het nodig is. Met vaste pijpen had ik de WTW-unit vastgeklonken; nu is demontage voor onderhoud mogelijk.

Ventilatie wordt bepaald door de capaciteit van de ventilator en de weerstand. De weerstand ondervindt de lucht door het hele systeem. Je kunt de weerstand beïnvloeden door keuze van de diameter van de buizen, en regelen door het sluiten of openen van filters, of toevoegen van dempers. Die dempers zijn op zich weer van belang om geluidsoverlast te voorkomen, een veelgehoorde klacht van WTW-systemen. Daarom hebben wij gekozen voor brede kanalen: die beginnen met doorsnede van 180mm en vervolgen na de eerste splitsing met 160mm buis. Door die brede buizen hoeft de lucht niet hard te blazen om toch voldoende capaciteit rond te pompen.

Brede kanalen klinken logisch, maar hoe maak je een gat van 180 mm in een muur? Daar kan je gelukkig gatenzagen voor kopen. Maar dat zijn behoorlijk indrukwekkende apparaten. Die koppel je op een boor (liefst een betonboor die niet al te snel draait). Een probleem is dat de boor zelf een aardig gewicht heeft, en vanwege die diameter met flink geweld ronddraait. Grote kans dat die boor een paar keer vastslaat wanneer deze een hard stuk tegenkomt, of juist half door een wand heenzaagt. Ik heb een paar keer een flinke klap gekregen van de boor, en wist mij gelukkig staande te houden op een trap of ladder. Het heeft mij zelfs een boormachine gekost, omdat bij één zo'n klap het handvat doormidden brak. Inderdaad een ontzaglijke klus.

De gaten in de badkamer met witte tegels heb ik met een haakse slijper en diamantschijf gemaakt. Ook al zo'n ontzagwekkende machine. Zeker omdat je een enorme hoeveelheid stof produceert. En ik kan als brildrager niet werken met een stofmasker, want dan beslaat mijn bril ogenblikkelijk. Dat betekent dus een grote hap adem, dan zonder adem slijpen, en binnen zo'n twintig seconden proestend de badkamer uitstrompelen.

Na het uitzagen van de gaten begint het monteren van de kanalen. Omdat het ontwerp in ons schuine en scheve huis ingewikkeld is, was het ook lastig om in één keer alle juiste onderdelen te bestellen. Dus heb ik het in fases gebouwd, en telkens bijbesteld wat ik tekort kwam. Zo stond in de Tuinkamer wel een aardig assortiment aan Spirobuizen en hulpstukken beugels en bijbehorend gereedschap.

In de slaapkamer hebben we Spirobuizen met isolatie gekozen, om ervoor te zorgen dat de slaapkamer niet te warm of te koud wordt door de geleiding van de pijpen. En om wat geluidsoverlast te dempen. Voor de luchtinlaat in de slaapkamer zagen we een gat in de buis en monteren we een regelbaar rooster.

Met een uitgekiende bocht vanuit de slaapkamer in de Tuinkamer is het gelukt om zowel voor de Tuinkamer als de woonkamer lucht in te blazen. Daarvoor is het wel nodig om een gat te zagen in de glazen tussenwand. Gelukkig zijn de platen in de hoek en in de nok gemaakt van plexiglas, en kan ik daarin een gat zaken. Ook een bijzonder klusje, want het plexiglas smelt onder de warmte van het zagen, en als je niet oppast, smelt de zaag vast aan het glas. Gelukkig is het gelukt zonder het glas te breken.

Het afzuigen van de woonkamer en tuinkamer doen we in de nok: daar verzamelt zich in de zomer de meeste warmte. Daarvoor moet er wel zo'n zes meter buis opgetild worden tot vijf meter hoog. Ook

hier zagen we een gat in het plexiglas van de tussenwand om de woonkamer af te zuigen. Het is vervolgens wel passen en meten (op vijf meter hoogte op een wankele ladder) om de buis precies door dit gat te loodsen, en niet de hele stellage inclusief jezelf naar beneden te laten lazeren....

Het meest ingewikkeld was de montage van buizen in de natte cel, omdat daar zowel de buizen vanuit de slaapkamer uitkwamen, alsook de afzuigbuis vanuit de Tuinkamer. Er is zo weinig ruimte, dat ik een flexibele buis nodig heb om de buis uit de Tuinkamer te verbinden met de juiste buis naar de WTW-unit.

Bij de afwerking hoort uiteraard ook nog het vastzetten en afdichten van alle gaten, met pur-schuim en hybride kit. In de natte cel moet dat in de juiste volgorde gebeuren: eerst de buis van de luchttoevoer afkitten, want als de afzuigbuis wordt gemonteerd, kan je niet meer bij de andere buis. Het heeft iets van 'de kool en de geit...'

Tenslotte sluiten we de buizen (met de indrukwekkende geluidsdempers) aan op de WTW-unit. Eigenlijk wel gek dat de WTW-unit alleen openingen heeft van een soort hard piepschuim. Want daaraan kan je Spirobuis van staal niet vastmaken. Dat heb ik geïmproviseerd door het koppelstuk in te zagen en vervolgens met een klemring vast te klemmen. Je wordt wel inventief van zo'n project.

De natte cel is nu wel aardig vol met de WTW-unit en de buizen. Er is een panorama-montage nodig om alle buizen op één foto te krijgen. Zo krom als ze hieronder op de foto lijken, zo recht zijn ze gemonteerd!

Het systeem draait! En het geluid valt reuze mee. Alleen in de hoge stand is het duidelijk hoorbaar, maar dat gaan we alleen doen als het overdag in de zomer heet is. Ik ben mezelf tijdens deze klus wel een paar keer tegengekomen. Vloeken en smijten met spullen als het tien keer tegenzit. Dus trots? Zo voelt het niet. Wel blij dat met deze laatste grote klus het huis min of meer gereed is en overgaat in de fase van (achterstallig) onderhoud en restklusjes.

Gisteren hebben we de laatste vakantiedag benut om op te ruimen en de glazen tussenwand te wassen. Over achterstallig schoonmaakwerk gesproken. Maar wat een verschil! Het draagt wel bij aan een leefbaar huis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 januari 2021

De winter is de tijd om wilgen te knotten. En ook om wilgenstaken te planten, zodat ze het volgend seizoen uitgroeien tot een nieuwe boom. Dat gaat heel gemakkelijk bij wilgen. Eigenlijk hebben ze alleen een beetje natte voeten nodig bij het wortelen. Wilgen hebben stoffen in hun bast, die werken als een soort stekpoeder. Zelfs andere planten gaan met deze stoffen beter wortelen. Maar wilgen zeker. Het is heerlijk dat je op nieuwe kavels met flinke wilgenstaken een begin kunt maken, zodat er nog hetzelfde jaar een pruik van zo'n anderhalve meter groeit op een nieuw geplante wilgenstaak.

Vanwege Coronatijd organiseren we niet een wilgenknot werkdag, omdat teveel mensen niet verantwoord is. Wel maken we met liefhebbers individuele afspraken om te helpen met knotten en wilgenstaken mee te nemen.

We waren deze winter al wat eerder dan gebruikelijk begonnen. Stagiaire Micha, onze zoon Roy en vriendin Anouk hebben even voor de kerst al een begin gemaakt.

En onze buurman aan de andere kant van de wijk, Joost kon de wilgen goed gebruiken om zijn grote kavel met nieuwe doorwaadbare zone aan te kleden.

Joris heeft twee keer een lading wilgen gesnoeid en meegenomen om een levende Wilgenhut te bouwen. De tweede keer hielpen zoons Lian en Tim dapper mee. Alle wilgenstaken passen natuurlijk niet in de auto, dus die moest Joris met een stevig elastiek vastbinden, zodat de takken net niet over de weg slepen. Niet helemaal volgens de verkeerswet, maar hemelsbreed 500 meter over een polderweg moet kunnen! De tweede keer mochten Lian en Tim op de wilgen zitten, dat is al weer een spannend avontuur. En 's middags krijg ik een foto toegestuurd van de hut met de nieuwe takken geplant en samengebonden. Die hut ziet er indrukwekkend uit!

Ook hebben we vijf flinke takken gesnoeid van de drie kronkelwilgen die we hebben staan. Die hebben we via Marktplaats Oosterwold aan een andere eigenaar geholpen. Het is heel leuk als deze kronkelwilgen kunnen uitgroeien tot nieuwe bomen.

 We hebben nog heel wat wilgen te gaan. Vanmiddag heb ik weer een nieuwe lichting geknot, en ligt de hele parkeerplaats weer vol met wilgentakken. Uiteindelijk wordt alles hergebruikt. Wat niet wordt meegenomen, hakken we klein voor de houtkachel, of versnipperen we op de paden, of leggen we als natuurlijke beschutting en composteren op een grote houtril op onze heuvel naar de aardwal van ons huis.

Als er dan aan het einde van de middag nog sneeuw valt, dan is het zeker de moeite om nog een paar plaatjes te schieten voor een fotoverslag.

Als er nog belangstellenden zijn voor wat wilgenstaken, kunnen we daarover de komende week nog afpraakjes maken.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2021

Afgelopen vrijdag hebben we weer de Boomplantaktie Oosterwold georganiseerd. Uiteraard samen met Stichting Heg en Landschap die het plantgoed levert met subsidie / korting met dank aan de Yves Rocher Foundation.

In Oktober hebben we een digitale informatieavond gehouden, en vervolgens hebben zich 99 Oosterwolders gemeld om planten te bestellen. Eigenlijk waren het er nog meer, want veel mensen hebben ook gezamenlijke met hun buren een bestelling geplaatst. Daardoor kwamen we op het duizelingwekkende aantal van 35.000 boompjes dit jaar. Dat is uiteraard veel te veel om in één dag te sorteren en uit te geven. Daarom hadden we 11 december al de eerste lichting met 17.500 boompjes. En vrijdag dus de resterende 17.500 stuks.

De vrachtwagen kwam even na 7.30 's ochtends vroeg, terwijl het nog donker was. Het plantgoed is opgepakt op 7 Ferro's stalen rekken, en ingepakt in plastic. Minpuntje is dat onze aanhanger nu nog vol met plastic ligt. De vrachtwagenchauffeur kan met zijn kooiaap de Ferro's uit de vrachtwagen tillen en bij ons op de parkeerplaats zetten. Het plantgoed wordt vervolgens op de onderliggende pallet uit de Ferro's getild. Dan kunnen die Ferro's weer mee terug in de vrachtwagen.

Gelukkig waren er vrijdag ook weer mensen die wilden meehelpen. We hebben wel regels bedacht zodat iedereen zo veilig mogelijk kan werken. Het is buiten, en iedereen kan zelfstandig taken uitvoeren, zodat je niet te dicht bij anderen hoeft te komen.

En wat hebben we een geluk, dat het prachtig winterweer is. Een lekker zonnetje en niet teveel wind. Wat wil je nog meer!

De eerste taak is om het plantgoed te sorteren op soort. Dat klinkt eenvoudig, maar de bossen met bosplantsoen liggen op elkaar gestapeld, en er is doorgaans maar één bos met een label eraan. Oppassen geblazen dus, en het uitsorteren doet Marien zelf, met hulp van twee of drie anderen: een die de bossen telt (ik kan niet bossen verplaatsen en tellen tegelijk) en anderen die de bossen in kruiwagens uitstallen langs de berm, op alfabet, van de A van Acer (esdoorn) tot de V van Viburnum / Gelderse Roos. De soorten met grote aantallen laten we liggen op de parkeerplaats, maar ook dan nog liggen de planten over honderd meter uitgespreid langs de berm.

Gelukkig klopt de bestelling deze keer vrij goed. Dus om half elf kunnen we aan de koffie met koek omdat alle planten op soort klaar liggen. Daarna gaan we de bestellingen klaar leggen, per besteller dus. En dat zijn er deze keer 53, een record voor één dag. Om 11 uur komt er ook weer een nieuwe lichting helpers bij om bestellingen klaar te maken. Er zijn hele grote bestellingen met 1500 stuks, en ook mensen die vorig jaar al hebben besteld en nu nog een paar bosjes erbij willen. Zo lopen er de hele tijd helpers met kruiwagens bestellingen te rapen. Wij doen ook zoveel mogelijk mee met rapen.

Vanaf 13.00 uur komen de eerste klanten om hun bestellingen op te halen. En de helpers nemen ook hun eigen bestelling mee naar huis.

We hebben langzaam aan ervaring opgedaan met een procedure. Marien controleert alle bestellingen samen met de klant, zodat we beiden weten dat de bestelling klopt. Eventuele afwijkingen kunnen we corrigeren of aftrekken van de rekening als er te weinig is. Helaas klopt het toch niet bij alle klanten. Vervelend, maar onvermijdelijk als je 17.500 boompjes van eigenaar verwisselt. Helaas ook een klein foutje van ons, met gevolgen voor een paar klanten: één bestelling was twee regels verschoven in de Excel. Daardoor kwamen we 75 hulstplantjes tekort. Helaas zullen een paar klanten een jaartje moeten wachten.

En er was nog een afwijking: een besteller bleek buiten ons om dubbel geadministreerd, waardoor er 500 boompjes over waren. Daarom hebben we zaterdag op Marktplaats Oosterwold de restanten aangeboden. En binnen een half uur was alle uitverkocht. Wat werken de informatie verspreiding in Oosterwold toch fantastisch! En het is heel leuk als je nog een tiental Oosterwolders onverwachts blij kunt maken me extra plantgoed.

Na zo'n Boomplantaktie zijn we allebei tamelijk gesloopt. Goed dat het dan ook weer voorbij is. Voor ons. Niet voor de bestellers: die kunnen nog dagen aan de slag om alles te planten. Succes gewenst ermee.

We hebben ook nog een mijlpaal bereikt: als we alle bestellingen bij elkaar optellen, van de afgelopen 6 jaar, dan zijn we nu over de 100.000 boompjes heen! Oosterwold wordt steeds groener. En dan hebben we nog niet de honderden wilgen meegeteld die we de afgelopen jaren als staak van het wilgenknotten aan andere Oosterwolders hebben meegegeven om als nieuwe bomen in de grond te steken.

Als laatste willen we graag alle helpers bedanken: Janny, Harry, Will, Patricia, Elian, Wendy, Ragna, Michèle, Stanford, Durk. En ook alle bestellers die zelf hun bestelling hebben verzameld.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 februari 2021

Vandaag heb ik het grote winterproject: wilgenknotten afgerond. Het is ieder jaar bijzonder, omdat je iedere boom aankijkt en kiest hoe je de boom snoeit. Zo zie je ieder jaar de bomen ook verder groeien. Door de dikke, tweejarige takken weg te snoeien blijven de bomen in principe dezelfde maat, maar de stam en de knot wordt steeds dikker. Daardoor zijn er nu al een paar echt karakteristieke knotwilgen gegroeid. Ook heb ik dit jaar weer een paar wilgen helemaal weggezaagd, waar ze een andere boom in de weg staan, zoals een beuk of berk. Er blijven er nog meer dan genoeg over. Ook in de winter zie je de verschillende soorten aan de kleur van de takken. Vooral de geel-oranje kleur van de Salix alba 'Chermesina' is nu heel mooi in de zon. Ook grauwe wilg, boswilg, geoorde wilg en amandelwilg zorgen voor de variatie. Ik kan bijna niet wachten totdat ze over een maandje of wat weer in bloei staan!

Vanwege Corona heb ik het meeste knotwerk alleen gedaan. In ieder geval het zagen. Dan ligt na een uurtje zagen het hele wandelpad vol met halve bomen. Want als de takken op de grond liggen lijken ze nog groter dan recht omhoog.

Die berg verschuift vervolgens naar de parkeerplaats waar een berg ontstaat waar je niet meer omheen kunt.

Bij het schonen van de takken heb ik hulp gehad van een paar vrijwilligers die ook graag wilgen willen stekken. Zodoende hebben een paar honderd royale takken van zo'n vier meter lang een andere eigenaar gevonden. Donderdag heb ik de laatste 40 takken via Marktplaats aangeboden om te planten, en er was zoveel belangstelling, dat ik helaas een paar mensen heb moeten teleurstellen. Wel heel leuk dat al die honderden gesnoeide takken in Oosterwold een plekje vinden om uit te groeien tot nieuwe wilgen. Laten we Oosterwold groener maken!

Alle takken die niet geschikt zijn om te stekken gebruiken we op de kavel. De dikke stukken zaak ik in stukken om volgend jaar in de Hout-CV kachel te branden. Dus was vanmiddag het houthok weer helemaal vol. Middelgrote takken versnipperen we om een paadje langs de vijver te bedekken. En de resterende takken en takjes gaan op de takkenril, die al een aardig formaat krijgt.

Deze week heb ik ook nog een pleidooi gestuurd naar de werkgroep / pilot doorwaadbare zone om

meer bomen in de doorwaadbare zone te planten. Als het nodig is

moet de gemeente daarvoor maar een plaatselijke verordening maken. Oosterwold wordt alleen groen, als er veel bomen in de doorwaadbare zones komen. Uiteraard wel met wederzijdse instemming van betrokken buren, maar dat heb je toch ook nodig om een leuk wandelpad aan te leggen.

Als het goed is krijgen alle wilgen

nog een plekje voordat komende week de winter losbarst. En dan maar weer snel naar het voorjaar.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 februari 2021

En toen was het plotseling toch nog winter! Eigenlijk kwamen we afgelopen zaterdag tot niets. Lockdown en noodweer in aankomst. We waren, zeg maar, druk met wachten. De voorspellingen waren onheilspellend: tot 30 cm sneeuw. Dus toen we zondagochtend opstonden waren we wel een beetje opgelucht en teleurgesteld tegelijkertijd. Maar koud was het wel, vooral als je je kop in de wind stak. De miniscule sneeuwvlokjes kolkten rondom het huis. Toch is dat moeilijk vast te leggen op een foto. Zelfs een filmpje dat ik maakte uit het raam ziet er vaal uit in vergelijking tot 'the real thing'.

Bijzonder was ook dat de sneeuw in de luwte van de westgevel alle ruiten bedekt. Alsof we in een cocon zitten, met een paar gaatjes om doorheen te loeren naar het winterlandschap.

Vannacht ging het weer sneeuwen, en het sneeuwt nog door! De wind is niet meer zo sterk, dus ook een goed moment om even de deur uit te gaan en een kleine inspectie over de kavel te maken. Je kunt mooi zien, dat de sneeuw over de vlakte komt aanstriemen, en neerdaalt achter alle obstakels. Met name tussen de struiken en bij de greppel aan de kant van de Paradijsvogelweg ontstaat zomaar een hele golf, als een bevroren branding aan het strand!

Vogels hebben het niet makkelijk om eten te vinden. Leuk om voor het eerst een Graspieper te zien. En de Grote Bonte Specht is op zijn manier bezig om eten te vinden: hij hakt mijn vogelvoertafel om!

Onze kavelweg is door twee grote tractoren met schuivers begaanbaar gemaakt. Fantastisch, en ook bijzonder, want ik heb geen idee wie het zijn. Iemand een idee? Dat creëert ook sneeuwwallen naast de weg.

Voordat ik er met de auto uit kan, moet ik eerst nog een half uurtje scheppen. Maar als het niet hoeft, wachten we wel op tijden met iets meer rij-confort.

Hoewel we dus voor het grootste deel van de tijd binnen zitten, is het toch ook mooi om een paar kiekjes te maken en te delen. We willen toch alle seizoenen meemaken in Oosterwold?

Noot achteraf: inmiddels is bekend wie de held is die sneeuwschuivers heeft geregeld......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 februari 2021

Fantastisch natuurlijk die sneeuw. Maar als die sneeuw op de zonnepanelen blijft liggen, dan wek je geen stroom op. En zeker als het zonnetje doorbreekt dan wil je in de winter wel profiteren van die energie. Ons dak was niet helemaal bedekt, maar zeker voor de helft wel. Wij hebben zonnepanelen die in twee serie-geschakelde lussen de stroom opwekken en doorgeven aan de omvormer. Dat betekent dat als er ergens in de lus een paneel geen stroom levert, dat de hele lus dienst weigert.

Tijd voor een list. We hebben een telescoop steel, die we doorgaans gebruiken om (heel zelden hoor!) de ramen te wassen. Nu kunnen we daar een wisser op monteren. Daarmee kunnen we zo'n drie meter verder reiken dan mijn hand. Dan kan ik met een sprongetje bijna bovenaan het dak komen. Een behoorlijke sneeuwlawine komt dan naar beneden zeilen, dus het heeft zin om even terug te springen. Voor de nok moet ik op een keukentrap gaan staan. Dus ja, ik heb ook nog een sneeuwdouche gehad, want terugstappen is er dan niet bij.

Het resultaat mag er zijn. 's Ochtends voor het schoonmaken bleef de omvormer staan onder de kilowatt. En daarna schoot de stroomopbrengst door tot bijna 5 kilowatt. Zo hebben we de afgelopen twee dagen toch enkele tientallen kilowatts meer opgewekt. Kunnen we goed gebruiken omdat we in de winter toch meer stroom gebruiken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 februari 2021

Wat een sneeuw. Het is jaren geleden dat we dit gezien hebben. Het is ook voor het eerst sinds de 6 jaar dat wij hier leven, dat heel Oosterwold onder een sneeuwlaag ligt. Prachtig om te wandelen, hoewel je soms strand in de sneeuwduinen. Nog beter is om de langlauf-ski's onder te binden.

Wij zijn absolute beginners; we hebben een paar wintervakanties de latten ondergebonden. Alleen langlaufen, skieën gaat ons beiden te snel. Dus liggen onze latten al ruim twintig jaar in de schuur. Ze zijn er één keer eerder uitgekomen, maar dat was nog in onze vorige woonplaats Hoofddorp.

Nu doet zich weer een gelegenheid voor. En wat is er mooier dan dat je direct vanuit je eigen woning kunt beginnen met langlaufen. De sneeuw is nog zo vers dat je zelf je spoor kunt maken (loipe in het ski-duits).

Gisteren hebben we in de namiddag het laatste uurtje zon benut om een ronde om de bosstrook te skieën. Met de sneeuw en laagstaande zon geeft dat prachtig licht op een prachtig landschap. Leuk ook om alle dierensporen in de sneeuw aan te treffen. We zijn niet alleen!

Vandaag zijn we midden op de dag gaan langlaufen. Wat een stralend wit licht ketst er terug van al die sneeuw. Tot diep in de bosstrook dringt de zon in de winter door en geeft ook prachtige schaduw en licht patronen. Ook een goede gelegenheid om van een afstand naar onze groeiende wijk te kijken, die langzaamaan aansluiting vindt bij andere wijken.

We skieën aan de andere kant van de bosstrook terug, en zien dan de John Lockeweg met de vele huizen in aanbouw. Dit zijn wel dagen dat je opnieuw beseft hoe ooi Oosterwold wordt, en welke potentie het heeft om nog mooier te worden.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 februari 2021

The things you do for love!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 februari 2021

De afgelopen zomer heb ik samen met stagiaire Micha al gewerkt aan een beheerplan voor de vijver. En toen hebben we de rietkraag zo ver mogelijk weggemaaid. Zover als we erbij konden met de balkmaaier en met de bosmaaier. Maar het riet staat tot meer dan twee meter uit de oever, dus de laatste halve meter konden we niet bereiken.

Welnu, met deze ijsperiode, eens in de tien jaar, een goede gelegenheid om het resterende riet te maaien. Dat doet mij denken aan het oude ambacht van rietsnijder, zoals dat tegenwoordig nog maar in een paar plekken in Nederland wordt uitgevoerd. Ik zie nog wel eens stapels riet liggen in de Amblasserwaard. De oude rietsnijders maakten ook gebruik van ijsperioden om het moeilijk bereikbare riet te snijden wanneer je op het ijs kon staan.

We vertrouwen het ijs echter niet helemaal. Vooral niet waar er een dikke laag sneeuw op ligt. Af en toe hoor ik het dan ook kraken als ik mij op het ijs waag, met de zeis in de hand. Gelukkig gaat het goed in de grote vijver. Met de hark haal ik de restanten van de vijver.

En dan pas ik dezelfde truc toe op de paddenpoel. Daar ligt nog meer sneeuw, en inderdaad zak ik daar tot twee keer toe door het sneeuw-ijs. Meer dan een natte poot houd ik er niet aan over.

Het riet is natuurlijk al dood, maar toch helpt het wel om de restanten weg te halen, want dan kan in het voorjaar de zon ongehinderd in het water doordringen. En ook voorkomen we zo dat er teveel organisch materiaal gaat rotten in de vijver. En het voelt toch wel als een heroïsch klusje. :-) En vooral in de Paddenpoel is het verschil heel goed te zien!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 maart 2021

Vorige week is een nieuwe stagiaire Katja begonnen bij het Paradijsvogelbosje. Ze studeert Toegepaste Biologie bij het Aeres MBO. Met de Stichting Paradijsvogelbosje begeleiden we regelmatig stagiaires. Omdat wij een voedselbos ontwikkelen met veel diversiteit is het een mooie plek om te leren van biodiversiteit, vooral van planten, maar ook natuurlijk vogels en insekten.

Katja werkt mee met de lopende activiteiten in het Paradijsvogelbosje, maar ze doet ook eigen onderzoek. De belangrijkste opdracht is het inventariseren van soorten en aantallen planten op een aantal verschillende plekken op de kavel. Uiteraard hebben we vijf verschillende plekken uitgekozen, waar we ook verschillende planten kunnen verwachten. Eén plek is in de bosrand. We hebben samen kaders uitgezet van 2x2 meter. Dat is net te behappen om planten te inventariseren en groot genoeg om redelijke kans op een aantal verschillende soorten te benutten.

Katja is ook een echte vogelaar, dus daar kan ik ook van leren. De vaste gasten op de kavel herkennen we uiteraard wel, zoals koolmezen en pimpelmezen. De laatste weken kunnen we iedere dag onze 'huisbuizerd' verwelkomen. Een mooie bonte, die we daarom maar 'Bontje' noemen.

Woensdag hebben we ook de steenuilen-nestkast geïnspecteerd. Dat is sinds de plaatsing twee jaar geleden niet gebeurd. We moeten er ook flink hoog de boom in klimmen. Het is een speciale steenuil kast met een voorkamer, die er voor moet zorgen dat er geen ongewenst bezoek komt. Berucht is dat deze kasten vaak bezocht worden door boommarters, die vervolgens geen aardige dingen doen met uilen, kuikens en eieren. De voorkamer zorgt ervoor dat de boommarter het bochtje niet kan maken en onverrichterzake moet afhaken.

Als we twee schroeven losmaken, kunnen we met enige moeite het zijluik openen. En ...... ja dat nest is zeker bewoond geweest. We

schuiven de inhoud van de kast in een emmer. Twee jaar geleden hebben we er een laag zaagsel in gelegd. Daarop ligt een grote hoop poep. Dat moet toch haast wel uilenpoep zijn, ondanks dat we hier nooit steenuiltjes hebben kunnen

spotten. Maar ja, daar zijn het misschien wel uilen voor.

En we treffen nog een verrassing aan: in de voorkamer hangen twee honingraten van een klein honingbijennest. Blijkbaar is er vorig jaar een kleine bijenzwerm geweest die deze plek heeft

uitgekozen. Maar ze hebben de winter blijkbaar niet overleefd. Wel belangrijk dat we de raten weghalen, omdat die de ingang van de voorkamer naar de eigenlijke nestruimte blokkeren.

We zullen met aandacht de kast blijven spotten.

Welkom Katja, fijne stage gewenst en leuk om samen te werken!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2021

Als je dan in Corona-tijd je niet met vrouwen mag verenigen (en al helemaal niet als de avondklok is ingegaan) moet ik toch blogje over twee vrouwenprojectjes van de afgelopen weken. 

Eerder schreef ik al over wilgen die ik vorig jaar ecoline heb laten drinken. De wilgentakken heb ik in schijfjes gezaagd die ik vervolgens heb geschuurd en gelakt. Ik schreef hierover al eerder een blog

Ik had nog grote hoeveelheden van deze schijfjes. Dus daar moest een nieuw kunstwerkje bij komen.  Een vrouw die parachute springt! Het begint met het maken (lijmen) van de parachute. Om m mooi rond te maken werk ik op een ballon. Levensgevaarlijk met een (heet) lijmpistool!

Dus ik dek de ballon af met bakpapier, zodat de temperatuur overdracht niet zo direct gaat. En eigenlijk gaat dat heel soepel. Maar het is natuurlijk wel een precisie klusje en elk schijfje moet apart gelijmd.... Maar ach, naar buiten mogen we toch niet.

En als de parachute af is maak ik het vrouwtje... mooi roze! En ik geef haar ook nog een mooi rokje aan. En dan kan ik haar ophangen Aan een magneetje, zoals we alles aan ons metalen plafond ophangen...

En dan is het wachten op een mooie zonnige dag waar de zon verrassend door het daklicht valt! En je de schaduw prachtig op de spierwitte muur ziet vallen. 

Dit project heb ik begin februari afgerond. En dit weekend ontstond een volgende project. Het is nog niet helemaal af, maar toch al wel grotendeels. 

Het werk is dit weekend ontstaan. Marien heeft met onze nieuwe stagaire "de eendenkooi" gesnoeid. Dit is een constructie die lijkt op een eendenkooi, die we natuurlijk niet als zodanig gebruiken, over een van de sloten op onze kavel. Het zijn allemaal prachtige gele wilgen. En vanaf mijn werkplek in het vijverhuis keek ik de hele week verlekkerd naar de stralende gele takken. 

Er ontstond een idee om te kijken of het zou lukken om er mooie bollen van te maken. Best lastig want je moet een bol maken, uit het niets.... Zodra de vorm een beetje stabiel is kun je de vorm steeds stabieler maken door steeds maar weer nieuw door te weven. 

En je merkt dat het voor de takken letterlijk buigen of barsten is. Dus soms lukt het niet en moet je met de volgende tak verder. Maar na de eerste bol komt een tweede bol. En ik heb de smaak te pakken. Ik probeer zaterdag in de heerlijke zon eens of het ook lukt om een grotere bol te maken. Zou het lukken om een pop en mensbeeld te maken?

En zo'n grote bol is toch echt een stukje lastiger. Het duurt langer voordat de bol een soort van stabiel wordt. Als ie dat eenmaal is, dan is het ineens niet meer zo moeilijk. En dan durf ik te denken aan het bouwen van een pop. Dit moet natuurlijk wel lekker zichtbaar worden. Dus ik bouw m op op het talud dat naar de achterkant van het huis loopt. Uitkijkend op de vijver, goed zichtbaar op een groot deel van de kavel, maar ook vanaf de weg en de wandelpaden.

En zo begint BIG MAMA te groeien!

Een MAMA groter dan ik! Kwetsbaar, want je kijkt er zo doorheen. En ook de wind blaast er dwars doorheen. Maar sterk omdat de elementen er ook geen grip op hebben. 

En grappig door de plek waar ze staat, ben ik me voortdurend van haar aanwezigheid bewust. 

Zaterdagavond maak ik een begin met het vlechten van de rok en op zondag (beetje kouder) ga ik ermee door. 

En aan het eind van de middag heeft ze een jurk aan. 

Met een kleine reparatie (een tak toevoegen zet ik nog even het hoofd recht. 

En dan wordt het maandagochtend en ga ik braaf in mijn kamertje aan het werk. In de loop van de dag stromen ineens allemaal whatsapp berichtjes binnen van vrouwen die mij een aangename vrouwendag wensen!

Die Corona tijd brengt toch ook bijzondere gewoontes met zich mee!

En dan moet ik natuurlijk vanavond even gaan zitten

 . 

Want vandaag kan ik jullie hiermee nog een HELE FIJNE VROUWENDAG WENSEN! Ik groet u hartelijk met mijn twee lokale vrouwen!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 21 maart 2021

Gisteren hebben we met de bewoners van onze Frederik van Eedenweg eindelijk weer een gezamenlijke werkdag gehouden. Dat is er vanwege de Corona eerder niet van gekomen. Dat heeft ertoe geleid dat er sinds een jaar bij ons dertig paaltjes klaar liggen om geschilderd te worden en klaargemaakt als reflectorpaaltje langs de weg.

Ook zijn er afgelopen maanden met het natte seizoen een flink aantal kuilen in de puinweg gekomen. We hebben vrijdag een grote vrachtwagen met 34 ton puin laten komen, en die op drie plekken laten storten. De helft van de mensen is dus zaterdag aan de slag gegaan met kruiwagens en scheppen om kuilen te dichten. En voor de grote kuilen heeft Joost zijn kleine tractor ingezet.

Het nieuwe puin wordt op ietwat primitieve manier aangestampt: met de voeten, of in het geval van Jan: met de klomp. Alleen brak Jan z'n klomp! letterlijk. Vandaar dat hij vol trots zijn nieuwe glimmende klompen showt.

Gelukkig werkte het weer mee, en konden we een paar uur lekker in het zonnetje werken. Dat was zeker voor het opknappen van de reflectorpaaltjes nodig. We hebben alle paaltjes uit de weg gehaald, schoongemaakt, geschuurd, en een nieuwe laag witte verf gegeven. De kapotte reflectoren zullen we vervangen.

De afgelopen twee jaar hebben de paaltjes wel geleden onder de perikelen van bouwprojecten. Er zijn wel wat paaltjes en reflectoren gesneuveld tegen een bumper van een bouwbusje. Hopelijk zal het iets beter gaan nu bij de meeste bewoners de bouw achter de rug is.

Wat is het ook leuk om gewoon met elkaar een klus op te pakken! En omdat we allemaal buiten werken kunnen we dat prima Corona-proof doen. Daar hoort zelfs een kop koffie bij met zelfgebakken appelflappen van Edith en oliebollen van de jarige Anna! En we hebben eigengemaakte pastinaak-soep geserveerd.

Aan het einde van de ochtend hebben we alle paaltjes weer geschilderd en zijn alle kuilen van een nieuwe laagje puin voorzien. Over drie weken gaan we weer een werkdag doen, om alle reflectorpaaltjes opnieuw langs de weg te plaatsen. Zo worden we weer echt een buurtschapje!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 april 2021

De afgelopen week hebben we weer bijna 600 boompjes geplant in de bosstrook. Eduard en Zilla hebben meegeplant, en onze stagiaire Katja, en ook onze zoon Roy en vriendin Anouk hebben een flink aantal bomen geplant. Eerder in deze winter hebben we al een aantal Iepen-zaailingen en een overtollige eik een plekje in het bos gegeven. Vanmiddag heb ik de laatste drie boswilgen uit onze moestuin gespit en geplant in het bos. In totaal zo'n 590 boompjes.
In de bosstrook langs de Frederik van Eedenweg heeft Staatsbosbeheer een jaar of dertig geleden veel Essen geplant. Die zijn grotendeels ziek door de Essentaksterfte, een infectie met een soort klein zwammetje. Daardoor gaan de dunne takken dood, en uiteindelijk sterft de hele boom. Dit draagt eraan bij dat er afgelopen winter met de storm weer veel bomen zijn gekapseisd. Het houthakkersgilde heeft veel bomen weggezaagd. Daardoor zijn er grote open plekken gekomen in het bos. Het gevaar is dat er weinig bos meer over blijft. Gelukkig staan er in de bosstrook ook redelijk wat Haagbeuken, die de grote bomen in de toekomst zullen worden. Maar dat zijn er niet genoeg.

Daarom hebben we afgelopen twee jaar al boompjes en struiken geplant. Helaas zijn er daarvan een aantal opgegeten door reeën, en ook heeft een aantal boompjes het leven gelaten bij het vallen en kappen van bomen en weghalen van het hout met een tractor. Het behoud van de Haagbeuken is van groot belang voor het in stand houden van de bosstrook. Dat maakt ook dat Staatsbosbeheer niet mechanisch kan herbeplanten zoals dat eerder in de open plantvakken is gebeurd. Daarom is het zinvol dat we ons als goede buur inzetten om het bos opnieuw te beplanten. Gewoon met de spade, en als het droog is met een paar gieters water bij de hand.
Daarom hebben we ook dit jaar weer gevraagd om extra bomen en struiken aan Staatsbosbeheer. Helaas weten zij pas heel laat in het plantseizoen of er nog boompjes over zijn, dus konden wij pas donderdag voor Pasen boompjes gaan halen. Die staan ingekuild bij de Kemphaan, dus we zijn de bossen gaan halen met de aanhanger. Er stonden er nog best veel. Fijn dat we zelf ook soorten konden uitzoeken. We hebben vooral boompjes gekozen die ook wat opbrengen vanuit de Voedselbos-gedachte: Walnoten, Tamme Kastanjes, Wilde Kers, Sleedoorn. En daarnaast ook: Meidoorn, Eik, Beuk, Haagbeuk, Zachte Berk, Linde, Kardinaalsmuts, Wilde Liguster, Rode Kornoelje, Zwarte Els en Vogelkers. Het bos wordt gevarieerder!

Bij een bezoek aan een bos afgelopen najaar heb ik eikels en kastanjes verzameld. Deze heb ik gestratificeerd: In een pot met grond in de winter de koude periode door laten maken. Dat is nodig om de eikels te laten kiemen. Dat bleek goed gelukt, want bij het uitgraven waren er wel 100 gekiemde eikels en kastanjes. Die heb ik ieder een plekje gegeven in de bosstrook, in de hoop dat daar eikebomen en kastanjes staan als ik het mag meemaken en heel oud wordt. Genoeg om de 600 boompjes vol te maken. 

Maar toch is het ook schrikken als je grote open plekken ziet, waar geen volwassen boom meer overeind staat. Hopelijk zal een groot deel van de boompjes aanslaan. We merken wel dat er meer druk komt op de bosstrook: er lopen meer mensen, ook met loslopende honden, en er spelen kinderen. Ook van de jonge boompjes van vorig jaar zien we er veel geknakt en omvergetrapt terug. En bij het vallen en zagen van bomen raken ook veel Haagbeuken beschadigd, omdat de Essen in de grillige takken van de Haagbeuk blijven hangen, die dan uitbreken. Ik vind het best lastig om mee te denken met Staatsbosbeheer hoe je nu het beste beheer op deze bosstrook kunt doen, zodat het bos zich kan herstellen.
Hopelijk dat we met deze extra 6000 boompjes toch weer een stap in de goede richting hebben gezet. Laten we met z'n allen trots zijn op het bos en zorgzaam voor de jonge aanplant. Bedankt Zilla en Eduard, Roy en Anouk, Katja, en ook Marie-José natuurlijk. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 10 april 2021

Vandaag hebben we weer een werkdag gehouden voor onze Frederik van Eedenweg. Nadat we drie weken geleden kuilen gevuld hebben en de paaltjes geschilderd, was het nu tijd om de paaltjes weer opnieuw langs de weg te plaatsen. Daarvoor moesten ze eerst uitgemeten worden: om de elf meter. Eduard had een touw van elf meter meegenomen: reuze handig. Ook moeten we een beetje improviseren omdat er uiteraard 26 inritten zijn, waar je geen paaltje kwijt kunt. Dan moet je een beetje schuiven.

Als we de paaltjes hebben uitgelegd, kan een andere ploeg beginnen met ingraven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een wens van de Vereniging om de paaltjes dichter langs de weg te plaatsen. Maar dat betekent wel dat je veel puin tegenkomt als je gaat graven. Vandaar dat ook de houweel eraan tepas komt, naast de spades, grondboren, voorhamers en slaghouten. Een hele klus dus, en het was dus maar goed dat er een flinke ploeg op de been was gekomen. Als iedereen een stuk of vijf paaltjes in de grond werkt, dan staat de weg vol.

Het weer dreigt wel, maar het blijft gelukkig droog en rond het middaguur zitten de paaltjes erin. Komende week zullen we met een paar mensen de reflectoren op de paaltjes schroeven, en hebben we weer een duidelijk gemarkeerde weg. Toch fijn als je in het donker over een onverlichte kavelweg rijdt. De paaltjes schitteren je tegemoet. 

Marie-José heeft weer voor de catering gezorgd, met een kruiwagen vol met thermoskannen, kopjes en paaseitjes. We worden creatief van die Corona-regels.

Dank allemaal en het was weer gezellig. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 april 2021

Afgelopen dinsdag ontvingen we een groep studenten van het Aeres MBO toegepaste biologie op onze kavel.

Voor de studenten was het een week na de afronding van stages en voordat het onderwijs weer opstart. Mede door Corona is er voor de studenten weinig gelegenheid voor praktijklessen.

Samen met onze stagiare Katja heb ik een excursie voorbereid.

Er is een bescheiden groep van vijf studenten plus Katja, die voor deze excursie als stagiaire terugkomt. Docent Kim is er bij de start van de dag om de studenten ook welkom te heten. Gelukkig is het fantastisch zonnig weer. Dan draag ik een hoed, en dat was zo populair, dat er verschillende hoeden uit onze bescheiden verzameling zijn opgezet.

We beginnen met een rondleiding waarbij we de principes van voedselbos in Oosterwold toelichten. Daarbij gaan we in op de verschillende functies van voedselbos, zoals inrichting van publieke ruimte, creëren van luwte en privacy.

En we bespreken de ontwikkeling van onze kavel, van een kale akker tot een jong voedselbos wat het nu aan het worden is. Ook de verbinding met omliggende tuinen en de bosstrook komt naar voren: wat maakt een Oosterwoldse kavel nu tot een volwaardig ecosysteem?

Na de rondleiding kunnen de studenten zelf aan de slag: verschillende soorten planten tellen. Daarvoor hebben we een duidelijk formuliertje opgesteld met instructie en een tabel om in te vullen. Het biedt de studenten gelegenheid om met aandacht naar de verschillen tussen planten te beoordelen, en ondertussen ook hun plantenkennis wat op de proef te stellen. Maar het tellen van soorten is belangrijker dan het benoemen, zodat alle studenten met een bruikbare totaaltelling de opdracht afronden. Ze komen uit op zo'n 30 soorten op een gebied van zo'n 5 m2. Dat geeft een idee van de biodiversiteit. Katja begeleidt de studenten, en maakt ook leuke foto's om verslag te doen.

Als derde onderdeel hebben we een kruidenproeverij voorbereid. Voor ons voedselbos is het een belangrijke toevoeging, dat er niet alleen fruit- en notenbomen staan, en een moestuin voor groente, maar dat we ook inheemse kruiden laten groeien die eetbaar zijn. Deze proeverij slaat heel goed aan bij de studenten.

We zoeken de planten in de tuin, en we proeven blaadjes. Omdat iedereen zelf een blaadje kan plukken, kunnen we zelfs deze proeverij Coronaproof uitvoeren. Ik vind het zelf ook heel leuk om te doen, nu in het voorjaar de kruiden zulke mooie verse blaadjes hebben. En opnieuw valt mij op, dat je met deze inheemse kruiden smaken proeft die je nergens mee kunt vergelijken. Wat een heerlijke toevoeging ook wanneer je een salade samenstelt.

Zo hebben we radijsblad geproefd, bieslook, wilde marjolein, citroenmelisse, zevenblad, daslook, look-zonder-look, munt, barbarakruid, veldzuring, kleine veldkers, zwartmoeskervel.

Tot slot hebben we nog een paar vragen voor de studenten: Wat vertellen zij hun klasgenoten, wat er leuk is aan het Paradijsvogelbosje? Het is vooral de biodiversiteit en praktisch met inheemse planten werken dat aanspreekt.

En wat zou je later kunnen doen in Oosterwold, als je afgestudeerd bent als bioloog of ecoloog? Daarbij komen verschillende ideeën naar voren: ontwerpen, onderzoeken, inrichten en beheer van tuinen, plannen voor biodiversiteit en versterken van het ecosysteem.

Wat is het leuk om na zo'n lange periode Corona weer een groep te ontvangen en een excursie met enthousiaste studenten te doen! Hopelijk biedt de zomer meer gelegenheden als deze. Bedankt ook Katja: een mooi einde van de stage.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2021

Gisteren hebben we een bescheiden zadenruilbeurs gehouden voor Oosterwolders. Alie heeft vanuit haar Kruiderij Hof van Eeden een assortiment kruiden meegenomen, en wij hebben zaden van veel inheemse planten in de aanbieding. En het was heel leuk dat de bezoekers zelf ook zaden in de aanbieding hadden. Van een bijzondere Pompoen Gem Quash uit Zuid-Afrika van Loes tot bijzondere soortjes van Daan en Emmy. En zelfs eitjes van de loopeenden van Murk. We waren in totaal met zo'n 14 mensen, aanhang en familie meegeteld.

Wat hadden we fantastisch weer! Daar hoopten we al op, dus we schoven buiten een schraagtafel en twee andere tafels aan elkaar tot één lange tafel, waar we de zaden konden uitstallen. Het was een beetje op het randje met de wind, maar meestal ging het goed.

We gebruikten de Tuinkamer om koffie en thee te schenken en zaden in kleine zakjes te schenken. Omdat de mensen zich over buiten en binnen verdeelden konden we ook prima Corona-proof werken.

Een paar deelnemers beginnen net met hun tuin-avontuur, en kunnen nu hun beplanting een boost geven met een extra verzameling Oosterwoldse zaden. En wij zijn ook weer een paar bijzondere soortjes rijker. Aan het einde

hebben we nog wat plantjes uitgespit die bij ons in het terras groeien of in de paden: Damastbloem, Zwartmoeskervel en Doorwaskervel. Leuk om dat te kunnen uitdelen.Bovenal was het een super gezellige activiteit. Fijn als het weer kan in deze goede weersomstandigheden. Nog fijner als we straks allemaal gevaccineerd zijn en ons niet hoeven te laten dicteren door de voorzorgsmaatregelen. Leuk om naar terug te kijken en naar uit te zien!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 mei 2021

Een half jaartje geleden heb ik meegewerkt aan een bundel verhalen over bomen. Deze bundel wordt samengesteld in opdracht van het ministerie van LNV. In een breder verband valt het onder de nieuwe Bossenstrategie die de beleidmakers aan het uitdenken zijn, en deze bundel dient ter inspiratie.

Het is een aardig interview geworden door Berny van der Donk. En de overige verhalen zijn ook minstens zoveel de moeite waard. Fotograaf Olivier Middelkoop kwam foto's maken, maar uiteindelijk hebben we zelf ook een aantal foto's aangedragen. 

De hele bundel met negen verhalen en inleidende teksten en veel foto's is HIER te downloaden via . Let wel: het is bijna 60 Mb! Ik heb ook een kleiner bestand gemaakt met alleen ons verhaal. Dat kan je HIER downloaden (4Mb).

Ik heb verteld dat voedselbos heel goed past bij Oosterwold, omdat je daarmee zoveel functies kunt combineren, waaronder uiteraard wonen, stadslandbouw, waterberging, windkering, privacy. En ook hout om zelf te kappen en om CO2 te binden. En om de natuur een beetje mooier en diverser te maken.  

Leuk dat Oosterwold zo ook weer positief op de kaart staat als een inspirerend verhaal voor de toekomstige BossenStrategie. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2021

Dit weekend heb ik een project afgerond, dat een lange aanloop geschiedenis heeft. In ons industriële huis waren we op zoek naar "gezellige" verlichting. Ik borduurde voort op kunstwerkjes die ik al eerder maakte met bladmuziek. Bolletjes (vooral niet zo regelmatig)  gemaakt van een vochtbestendige papiermache. Maar dan 16 en voorzien van een lampjes.

Papier gekleurd met ecoline. Daarna van binnen of van buiten koperkleurig gemaakt. En dan heb je 16 bolletjes, maar hoe ga je ze ophangen? Ik maakte een plafondplaat die we aan het plafond hangen. Dat klinkt triviaal, maar wij kunnen niet in ons plafond boren. Dat is nl. een stalen plafond met isolatie. Gaten zijn niet te herstellen en de isolatie in het stalen dak kan niets dragen. Daarom maken we 3 sterke magneten aan de plaat waarmee we 'm aan het plafond kunnen hangen.

Om te weten hoe lang alle draadjes moeten zijn maak ik een proefopstelling. Tussen 2 deuren om te kijken hoe alles uithangt en welke bol waar moet. Om alles te kunnen "onthouden" krijgt elke lamp een nummer en maak ik een registratie in excell. Want... tussen de deuren hangt het recht, maar het plafond is (in twee richtingen)  schuin. Van alles moet opgeteld en afgetrokken. Maar als ik alle draadjes op maat heb gemaakt, blijkt het wel te kloppen. Toch fijn zo'n excell fetish.

Dan moeten alle 16 lampjes met het centrale punt worden verbonden. Dat is een heel gepriegel en ze zijn zuinig met kroonsteentjes.... Puzzelen dus. En de kroonsteentjes moeten ook nog plat blijven zitten zodat de magneten er geen last van hebben.

En dan is het uur u... alles zit vast, maar het moet nog in het net gehangen worden. En daarvoor moet een gaatje door de stalen balk geboord worden. Daar zagen we tegenop, maar was een eitje. En dan aansluiten.... doen alle lampjes het? Wat is het effect? Nou... zeg er maar wat van!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2021

Op de hoek van onze kavel met de Frederik van Eedenweg heten we sinds jaren bezoekers welkom met een informatiebord en het begin van het Hazelaarpad, waar bordjes de weg wijzen. De afgelopen jaren hadden we van wilgenstaken een poort geïmproviseerd, waar nu ook een kamperfoelie gaat groeien. Maar de wilgenstaken waren ingestort, dus het was niet meer een royale entree.

Ik heb al maanden in mijn hoofd gelopen met een wens om een nieuwe poort te maken. Maar wat voor ontwerp dan? Uiteindelijk heb ik een schets gemaakt die geïnspireerd is op een ruitvormig klimrek voor klimplanten. Maar zoals altijd kan ik mij niet aan een herhaling van een bestaand idee houden, dus heb ik een paar variaties ingebouwd. De hoek van de ruiten wordt in de hoogte groter. Dat had ik wel zo'n beetje berekend, maar uiteindelijk ga ik dat toch meer proefondervindelijk in het veld bouwen.

Ik wilde de poort graag maken van douglas hout, omdat we dat overal gebruikt hebben. Ik vond de beste maat door 32 mm steigerplanken te kopen en met een zaagtafel in drie gelijke delen van 6,3 cm te zagen. Daarna schuur ik de latten met de haakse slijper en zet ik ze in de lijnolie. Dat is dan weer de geur der herkenning, omdat we in het verleden maanden lang latten hebben ingeolied.

Ik ben begonnen met vier paalvoeten en vier korte paaltjes die de basis vormen. Daarop komen aan weerszijden vier balken. Zo bouwen we telkens twee latten extra omhoog.

Terwijl de constructie hoger wordt, heb ik een trapje nodig om er bij te kunnen. Ook kom ik handen te kort, dus hang ik de boor en schroeftol in het rek terwijl ik jongleer met de latten en schroeven. Helaas heb ik wel drie bitjes geofferd, want die vallen uit de boor, onvindbaar in het struweel. Een belangrijke toets is of de beide helften wel op dezelfde hoogte uitkomen. Daarvoor heb ik een waterpas bij de hand.

In het begin ging de constructie nog een beetje scharen, omdat de latten de pootjes in de grond een beetje uit elkaar duwen. Dat heb ik opgelost met vier driehoeksconstructies onderin.

Na het bouwen tot de definitieve hoogte, moeten we de verbinding maken. Daarbij is het idee gekomen om de beide delen van de poort schuin te maken, zodat ie naar boven toe enigszins toeloopt. De schuinheid moet ik in de praktijk uitproberen.

De verbinding maak ik met één dwarse balk en vier diagonalen, die vier stabiele driehoeken maken om het geheel (hopelijk) voldoende stabiliteit te geven.

Tenslotte zaag ik bovenin nog de balkjes af die te veel uitsteken, zodat het meer een poort met een punt wordt. Daarna kan de kamperfoelie weer aan het rek verbonden worden, en is de nieuwe Poort voor het Paradijsvogelbosje gereed.

Maar..... als ik er zo naar kijk: is dit niet 'een  bouwwerk niet zijnde een gebouw'? En hij staat niet op m'n roodkavel. En misschien is het wel een belemmering voor de doorwaadbare zone? Hmm, wie belt de BOA?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 juni 2021

Eén van onze belangrijkste motieven om te ontwikkelen wat we wilden maken, was ruimte met anderen delen. Dat betekent dat je anderen ook uitnodigt om er gebruik van te maken. Straatnaambordjes zijn daar  een onderdeel van. Helaas betekent uitnodigen soms ook duidelijk maken waar dat niet zo wenselijk is of waar dingen door wandelen stuk kunnen gaan. Dus een enkel privé bordje hoort er dan ook bij. Maar ook die kun je er leuk uit laten zien. Verder dus geen betoog, maar louter plaatjes.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2021

Gisteren hebben we met z'n tweetjes in het begin van de avond een rondje gefietst vanuit de Paradijsvogelweg via de Ibisweg naar de Grote Trap.

Daar kwamen we de eerste grote windmolens in aanbouw tegen. Met onwaarschijnlijk grote hijskranen erbij. Je kunt het niet op foto's vastleggen hoe enorm en beeldvullend die kranen opdoemen. Langs de Ibisweg staat ook een turbine op de grond. Dan zie je pas hoe reusachtig die ook is. En het schijnt dat de molens aan de Grote Trap (Wulptocht) vanwege de nabijheid van vliegveld Lelystad nog veel lager zijn dan de molens langs de A27 zullen worden opgericht.

Met de avondzon werd het dus onvermijdelijk dat we de zon ook door de molenwieken zouden zien. Dat was nog best even zoeken. En wat blijkt dan: De zon schijnt om de wieken heen, omdat die aan de punten dunner zijn dan het beeld van de zon. En vervolgens konden we ook de zon achter de reusachtige palen zien verdwijnen. Die palen zijn nog veel dikker dan de wieken.

Of...... verdwijnen? Wat je ziet is dat het licht van de zon om de rand van de paal heen afbuigt. 

Verwacht hier geen wetenschappelijke verhandeling over Slagschaduw. Daarvoor moet je maar bij kameraad Jimmy Corrigan aankloppen. Maar het fenomeen van afbuigen van licht heet in natuurkundige termen diffractie (Op wikipedia zijn artikeltjes hierover te vinden). 

Ik krijg de indruk dat de berekeningen van vermoedelijke slagschaduw niet rekening houden met de dikte van de molenwiek en de diffractie van het zonlicht rondom de wiek. Daardoor zou het wel eens zo kunnen zijn dat in de praktijk de hinder door slagschaduw van woningen minder is dan rekenkundig voorspeld wordt.

Dat effect is waarschijnlijk groter, omdat de windmolens onvoorstelbaar groot zijn, en hun schaduw dus ook enorm ver weg werpen, maar daardoor is de afstand van de molens tot de slagschaduw vaak ook groot, waardoor deze verbuiging van het licht meer kan meespelen. En de zon is overal even groot, maar de molenwieken worden steeds dunner als je meer afstand neemt. 

Op verschillende plekken zie je ook de enorme wieken al klaar liggen. Die zijn waarschijnlijk groter dan de grootste vliegtuigvleugel. Bij de Vogelweg kan je er aardig dicht bij komen voordat je op het Verboden Toegang bordje stuit.

Dit is dus niet het resultaat van een diepgaande studie, maar van een genoeglijk fietstochtje in de zomerse avondzon. En bij de kruising tussen de A27 en de Vogelweg werden we nog tijdelijk opgehouden door een speciaal transport van een paaldeel. Onvoorstelbaar, wat een apparaat. En wat een vrachtwagen met 15 assen. Spectaculair! De weg moest afgezet en zelfs een verkeersbord verwijderd omdat het gevaarte anders de bocht niet kon nemen.

Ik begin toch steeds nieuwsgieriger te worden. Wellicht in de toekomst nog maar eens een experimentele slagschaduwmeting herhalen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 juni 2021

Gisteren hebben we weer met z'n allen een Algemene Leden Vergadering gehouden met onze wijk Frederik van Eedenweg. De afgelopen twee vergaderingen hebben we noodgedwoningen digitaal gedaan, maar nu hebben we weer gekozen voor een fysieke bijeenkomst. En het weer was ons goed gezind, want een flinke bui dreef over, en het was heerlijk zacht weer. 

Dus kwam iedereen met kampeerstoeltjes en een flesje drinken aanwandelen, om te verzamelen bij Joost en Aletta in de ruime achtertuin. Marie-José had de agenda en bespreekpunten op grote vellen op het raam geplakt. 

Het grote bespreekpunt was uiteraard de voorbereiding van de aanleg van het definitieve wegdek. We zijn een stuk verder gekomen. De wegcommissie kan weer verder.

Na afloop hebben we een buurtborrel gehouden. Heerlijk om weer informeel te praten met alle buurtjes. 

Weer een stapje naar normaal!

Bedankt allemaal en vooral Joost en Aletta voor de gastvrijheid.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2021

Het grootste deel van het jaar, en zeker in de winter vinden wij het een voorrecht om te wonen in een ruimte met heel veel glas en licht. Met een beetje zon hebben we dan ook gratis verwarming. Maar in de zomer kan het soms iets teveel van het goede zijn, ondanks dat het overstek van het dak op het zuiden aardig wat zon tegenhoudt. Maar als de temperatuur oploopt tot dertig graden en meer, met een stekend zonnetje, en meer dan 16 uur per dag zon, dan is zonwering in onze woning wenselijk. En in het ontwerp van de woning hebben we daarin niet voorzien. 

Vorige jaren hebben we ons al wel beholpen met twee driehoekige zonweringsdoeken die we buiten aan de nok van het dak hangen, wat onze woning ook een beetje het aanzien geeft van een schip met bollende zeilen. Maar een nadeel is dat deze doeken niet bestand zijn tegen een flink windje. We hebben ze dan ook al een paar keer moeten repareren omdat draden of zelfs het hele doek scheurde. 

Daarom zochten we naar aanvullende zonwering, die we binnen kunnen aanbrengen zodat we onafhankelijk zijn van de wind. Daarvoor hebben we een reflecterende en zonwerende stof gevonden, waarvan we zo'n twintig meter hebben gekocht. Als eerste heeft Marie-José daarvan een lap genaaid, die we gebruiken aan de zuidgevel. Als het mooi weer is, hangen we die het liefst aan de buitenkant met sterke magneten op de goot van Cortenstaal. Maar het kan uiteraard ook binnen, als we de lap tussen de grote cactussen door weten de manoeuvreren.

De meeste zon en warmte komt in de Tuinkamer binnen via de westgevel, omdat daar veel glas is, en vooral, omdat in de zomer de zon daalt, en verder de Tuinkamer in schijnt. De blauwe driehoeksdoeken buiten helpen wel iets, maar nu maken we extra zonwering aan de binnenkant.

Zoals bijna alles in ons huis zijn de raampartijen ook schuin, dus het vraagt wel passen en meten. We bevestigen de lap met klittenband aan het kozijn, en kunnen de pasvorm dan aanpassen. Zo hebben we eerst de kleinere lap gemaakt aan de linkerkant van de westgevel, van binnenuit gezien. En daarna komt de grotere rechterkant. Dat is een lap van ruim acht meter lang. Als we die uitleggen in de Tuinkamer past het maar net. 

Gelukkig heeft Marie-José dit jaar een nieuwe Naaimachine, die zich met weinig moeite noch storingen door die meters stof heen werkt. Uiteraard moeten we vaak passen, en daarvoor mag ik apenkooien op de ladder, en met één been op de staalconstructie om klittenband te bevestigen, en de lap op te hangen. Als de grote lap ook passend is gemaakt en opgehangen, hebben we een serieuze zonwering!

Er zullen vast momenten in de zomer zijn, dat we verlangen naar uitzicht op de lucht boven de bosrand, maar in de warme maanden is de temperatuur in de Tuinkamer leidend. En als het mooi weer is leven we toch buiten.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 augustus 2021

Vandaag hadden we een feestje. Erwin en Suzanne hebben vandaag bij de notaris de overdracht van de grond van de laatste kavel in onze wijk geregeld. 

En daarmee realiseerden we ons vorige week dat hiermee alle grond in de wijk van wijkbewoners is. Onze wijk is compleet met alle leden! Tijd voor een spandoek, vonden we! Daarom maakten Jan en ik van een oude dekbed hoes een spandoek! En een bak met tubes Acrylverf.

Hier ging een uitgebreide app wisseling aan vooraf.  Wat moet er dan op zo'n spandoek staan? Teksten in hele volzinnen kwamen eraan te pas. Maar het werd uiteindelijk heel simpel: HOERA COMPLEET. Je zou er bijna activistisch van worden, zo leuk is het om samen een spandoek te schilderen.  

Om het spandoek staande te houden zijn er ook nog scheringen nodig. Het blijft improviseren.

En net als bij alle buren, planten we een vlag om het veld te koloniseren. En zetten we een van de wijkbankjes die we met z'n allen hebben gemaakt op de kavel, zodat ze de komende weken ook een zitplek hebben als ze hier zijn. 

En als semi verrassing hadden we met een paar kannen koffie en thee, en wat flesjes bubbels de hele buurt uitgenodigd om Erwin en Susanne met hun zoons welkom te heten. Leuk dat er zoveel mensen waren. De kavel stroomt vol! Erwin en Suzanne planten nog ritueel een boompje en steken gezamenlijk hun maagdelijke spade in de Oosterwoldse grond. Een fotoverslag is op z'n plaats. 

En dan slaan we aan het mijmeren. 5 1/2 jaar geleden kregen we zelf onze kavel... Wat was het toen nog kaal en vlak. Maar ook voor ons waren er toen mensen die onze plek bijzonder maakten. Zucht wat een tijd.

Hoeveel reden heb je nodig voor een buurtfeestje?

En vooral: Welkom Erwin, Suzanne, Josia, Benjamin, Nathan en Aaron.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 oktober 2021

Deze winter houden we weer een Boomplantactie Oosterwold samen met de Stichting Heg en Landschap. Deze Stichting biedt voor een kortingsprijs een enorme hoeveelheid inheemse bomen, die ingezet kunnen worden om gemengde hagen en natuurlijke beplanting op je kavel te maken. Een mooie kans om te starten met de beplanting van je kavel in Oosterwold.

Dit is al het zevende jaar dat Stichting Paradijsvogelbosje samen met Heg en Landschap deze Boomplantactie organiseert. Op deze  manier hebben we al zo’n 110.000 bomen en struiken voor Oosterwold geleverd. Het voordeel is dat we daardoor het plantgoed op locatie in Oosterwold afgeleverd krijgen. Ook biedt dit uiteraard de mogelijkheid om onderling plantgoed uit te ruilen.

De bestellijst is informatief omdat je hier ook kunt lezen uit welke soorten je kunt kiezen. Niet alleen bomen en struiken, maar ook bessenstruiken en rozen.

Net als vorige jaren organiseren we weer een informatieavond, waarbij we belangstellenden tips geven over hoe te bestellen en hoe te kiezen. Wellicht is Lex Roeleveld van de stichting Heg en Landschap ook aanwezig bij deze avond. Wij organiseren deze informatieavond op donderdag 7 oktober om 20.00 uur. Als er maximaal 25 mensen aanmelden, doen we het fysiek in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje. Als er meer aanmeldingen komen dan maken we er een digitale bijeenkomst van via MS Teams. We sturen twee dagen voor de informatieavond de link hoe je kunt deelnemen.

Wij vragen iedereen die belangstelling heeft om te bestellen om uiterlijk 6 oktober een email te sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Geef daarbij ook aan of je wilt deelnemen aan de informatieavond. Dat is niet verplicht. Als je bijvoorbeeld vorig jaar al hebt besteld, en je wilt een aanvulling, kan je ook alleen de bestelling invullen. Alleen als je je per mail hebt aangemeld sturen wij je een bestelformulier toe. De bestellijst moet op vrijdag 22 oktober 2021 weer bij ons binnen zijn. Er zijn dit jaar minder bomen beschikbaar. We nemen de bestellingen op volgorde in behandeling.

Levering zal in overleg met de leverancier plaatsvinden, maar waarschijnlijk in januari in een vorstvrije periode. Dit is tevens de beste periode om planten in rust te kunnen planten. 

NB: gebruik NIET de bestellijst die op de website van Heg en Landschap staat. We gebruiken in Oosterwold een aangepaste bestellijst. Bestellijsten van Heg en Landschap kunnen we niet in behandeling nemen, en die kunnen ook niet op locatie worden afgeleverd.

En niet onbelangrijk: de informatie avond is ook heel leuk. 

De soortenlijst (geen bestellijst) kan je hier downloaden.

We zijn benieuwd hoeveel nieuwe en oude Oosterwolders er dit keer weer meedoen. Vorig jaar waren het er bijna 100. Oosterwold wordt steeds groener!

Hopelijk tot volgende week donderdag 7 oktober!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 oktober 2021

Hallo allemaal. Mijn naam is Lukas van den Berg. In de periode van augustus, september en oktober 2021 loop ik stage bij het Paradijsvogelbosje Oosterwold. Een leuke activiteit wat mijn stagebegeleider Marien Abspoel en ik hebben gedaan is het maken van pesto met eetbare wilde planten uit het voedselbos. In deze blog wil ik met jullie het recept en de ervaringen delen van het maken van de ‘wilde pesto’. Laten we beginnen met hoe het begonnen is.

Er zijn veel eetbare wilde planten in het voedselbos Paradijsvogelbosje Oosterwold. Deze eetbare wilde planten worden tot nu toe nog niet zo vaak benut. De wilde pesto is een manier om met veel verschillende soorten eetbare wilde planten iets lekkers te maken. Voor deze pesto staat de hondsdraf in het zonnetje.

Hondsdraf is een fijne plant voor de pesto, onder anderen omdat de blaadjes lekker zacht zijn. Maar je kunt veel meer planten verwerken in een pesto. Volgens het recept waar we onze eigen uitvoeren op baseerden zijn de volgende planten ook lekker: brandnetel, zevenblad, look-zonder-look, duizendblad, munt, paardenbloemblad, madeliefje, daslook en rucola. Dit is volgens het recept voor wilde pesto uit het boek ‘wild plukken’ van Leoniek Bontje.

Ons recept week wat af van het originele recept. Wij gebruikten voor onze wilde gemengde pesto naast hondsdraf: engelwortel, zwartmoeskervel, paardenbloem, brandnetel, spaanse zuring, lievevrouwebedstro, look zonder look, duizendblad, bijvoet, rode klaver, smalle weegbree en bieslook. Dat zijn er heel wat!

Ingredienten:                      Omgerekend bij 100g kruiden

30g knoflook                                         10g knoflook

70g kaas                                               25g kaas

270g gemengde kruiden                      100g gemengde kruiden

75g hazelnoten                                     30g hazelnoten

30g zonnebloempitten                          10g zonnebloempitten

340g olijfolie                                         125g extra vierge olijf olie

10g balsemienzaden                            4g balsemienzaden

10g bramen                                          4g bramen

 Bereidingswijze

Rooster de geroosterd noten goudbruin in een droge koekenpan. Daarna mag de kaas worden fijn geraspt en de knoflook in kleine stukjes gesneden. De kruiden worden gewassen en in een kom gedaan samen met alle andere ingrediënten. Snij eerst alle kruiden fijn zodat ze later goed kunnen worden fijn gemaald. Maal dan alle ingrediënten samen tot een puree. De puree moet geen moes worden, daarom is het handig om op te letten wanneer de massa dun genoeg is. Na smaak kan er peper en zout worden toegevoegd.

Uiteindelijk hebben we 7 mooie potjes als resultaat. In eerste instantie zat er te weinig olijfolie in te pesto. Deze werd later aangevuld tot de hoeveelheid dat aangegeven staat in de ingrediëntenlijst. Dit is de eerste keer dat we pesto hebben gemaakt. De eerste potjes zijn niet helemaal gemaakt met biologische ingrediënten. Behalve de zelf geplukte kruiden zijn ook de Extra Vierge Olijfolie en knoflook biologisch. De zonnebloempitten, hazelnoten en kaas waren deze keer niet biologisch. Als er meer pesto gemaakt word zal deze bestaan uit alleen maar biologische ingrediënten zodaes worden, daarom is het handig om op te letten wanneer de massa dun genoeg is. Na smaak kan er peper en zout worden toegevoegd.

De pesto hebben we op het eind gevuld in kleine potjes. Om luchtbellen in de potjes te voorkomen word de pesto goed aangedrukt. Zo word de houdbaarheid gewaarborgd. Er moet ook voldoende olijfolie in de pesto zijn als je de pesto langer dan een aantal dagen wilt bewaren. Als je de pesto aandrukt, dan zou er op de oppervlakte olijfolie te zien moeten zijn. 

Uiteindelijk hebben we 7 mooie potjes als resultaat. In eerste instantie zat er te weinig olijfolie in te pesto. Deze werd later aangevuld tot de hoeveelheid dat aangegeven staat in de ingrediëntenlijst. Dit is de eerste keer dat we pesto hebben gemaakt. De eerste potjes zijn niet helemaal gemaakt met biologische ingrediënten. Behalve de zelf geplukte kruiden zijn ook de Extra Vierge Olijfolie en knoflook biologisch. De zonnebloempitten, hazelnoten en kaas waren deze keer niet biologisch. Als er meer pesto gemaakt word zal deze bestaan uit alleen maar 

biologische ingrediënten zodat het ook biologische pesto mag heten. 2 dagen na het inrotten van de pesto kwamen we nog wat anders tegen. De olie is uit de potjes gaan lekken omdat schijnaar er in de potjes druk is gaan opbouwen. Dat is dan een tweede aandachtspuntje voor de volgende keer. Dat doet ons afvragen hoe de supermarkt die potjes zou lang houdbaar krijgt. Je kunt de olijfolie immers niet koken… Als oplossing vriezen we onze pesto in.

De pesto smaakte "groen". een beetje wild. Je hebt al die verschillende kruiden met hun eigen smaken die samen een sterke smaak vormen. Zelf eet ik graag pesto met pasta of geroosterd brood samen met pijnboompitten, kaas en tomaat.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 11 december 2021

Dit jaar hebben we een record aantal van 147 klanten en 43.000 stuks bomen en struiken in de bestelling. We hebben weken gepuzzeld hoe we de uitlevering kunnen organiseren. Samen met Lex van de Stichting Heg en Landschap zijn we uitgekomen op twee leverdagen, waarin we telkens de helft van de soorten leveren. Gisteren dus de eerste dag.

Gisterenochtend startte de dag vòòr zeven uur met een telefoontje van de transporteur, die 25.000 boompjes kwam brengen. opeen gepakt in vier reusachtige Ferro's, stalen pallets. Anders dan vorige jaren had de transporteur geen kooiaap, en daarom hebben we buurman, boer Henk gevraagd te assisteren met zijn heftruc. Het was nog helemaal donker, dus we hebben een bouwlamp opgezet, en met het licht van de heftruck konden we de Ferro's uitladen.

Dan begint de echte klus met het uitsorteren van de verschillende soorten. Mara was er al vroeg bij om ons te assisteren. Het werkte wonderwel, dat we minder soorten op één dag hebben, want we konden alle soorten op onze parkeerplaats kwijt. Zo hebben we een 'winkeltje' ingericht, waar mensen zelf hun eigen bestelling konden rapen.

Marie-José houdt de administratie bij in een grote map met alle bestellingen. Gelukkig komen de mensen verspreid over de hele dag. Er is maar één keer een aardige rij ontstaan, die we natuurlijk op de foto hebben gezet. Je krijgt toch het idee dat we even het dorpsplein van Oosterwold zijn! Er is ook voldoende te kletsen, dus niemand heeft zich verveeld.

Marien krijgt de rol om alle bestellingen te controleren, voordat ze worden ingeladen. Omdat het allemaal plantgoed zonder bladeren is, moet je aan het hout onderscheiden wat welke soort is. En sommige soorten zijn per tien verpakt en andere per 25. Jan heeft er z'n taak van gemaakt, om de rozen per 5 en 10 stuks om te pakken, zodat mensen direct het juiste bosje kunnen meekrijgen.

We hebben veel hulp van mensen die komen helpen, met sorteren van plantgoed, het verzamelen van bestellingen, en ook met de catering van koffie, koek, gebak, broodjes, en goed gelukte bonen-pompoensoep. Ook hebben we uit de buurt vijf extra kruiwagens geleend, die als winkelwagentjes dienst doen.

We hadden ons voorbereid op een natte dag met sneeuw, maar eigenlijk was het fantastisch weer. Niet te koud, en op een paar druppels na droog. Op de drukke momenten staat een groot deel van de straat vol met ladende mensen, kruiwagens en auto's met aanhangers. Fijn ook dat we meedenkende buren hebben, die een beetje overlast toelaten en kruiwagens leveren. Dank!

Het einde van de dag is iedere keer weer spannend, omdat we dan pas merken of de aantallen kloppen. En het klopt nooit helemaal. Het blijft mensenwerk. En je kunt ook nooit achterhalen of er bij de kweker of bij het tellen wat afwijkt. Maar aan het einde van de dag is er heel veel goed gegaan. Maar 1 procent van de bestellingen vraagt een correctie, en wellicht kunnen we dat met de levering van volgende week nog aanvullen.

Dus volgende week nog een keer voor de meeste bestellers. We kijken er naar uit. En nogmaals veel dank aan alle helpende handjes, vooral Froukje, Richard, Mara, Jan, Daan, Loes, Arjen. En omdat het zo'n vrolijke bedoening is volgt uiteraard een foto-verslag.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 december 2021

Dit jaar hebben we een record aantal planten uitgeleverd in de Boomplantactie samen met Stichting Heg en Landschap. Om alles goed af te handelen, hebben we de levering verdeeld over twee weken, met telkens de helft van het aantal soorten. We hebben geleerd van voorgaande jaren, toen het lastig bleek om in één dag een vijftigtal soorten te sorteren. Door te splitsen blijft er per dag nog een  ruime 20 soorten over. Met een beetje passen en meten kunnen we dat net kwijt op en rondom onze parkeerplaats (die wordt dus marktplaats...)

Ook afgelopen vrijdag stond de vrachtwagen al ruim voor zeven uur voor de deur. Boer Henk kon ons weer helpen met zijn heftruck, om de reusachtige pallets (Ferro's genoemd omdat ze van staal zijn) uit te laden. Omdat de Ferro's weer terug moeten met de vrachtwagen, tilt Henk het plantgoed uit de Ferro. Dat is een beetje riskant, en dat bleek bij de derde Pallet, die de kweker onvoldoende had ingepakt. Toen het plantgoed omhoog werd getild, brakt de stapel plantgoed door de verpakking, waardoor er een berg planten bovenop de Heftruck belandde. Gelukkig heeft die een stevig dak. Met wat kunst en vliegwerk konden we de heftruck bevrijden. Het vraagt ook wat extra aandacht om de planten goed te sorteren. Omdat het nog donker was, konden we eerst nog even een stevige kop koffie drinken samen met de eerste vrijwilliger, Froukje, die zich in alle vroegte al had gemeld. Zodra het licht werd, hebben we al het plantgoed gesorteerd per soort. Zo hebben we even na negen uur al het 'winkeltje' ingericht, en kunnen we met vrijwilligers beginnen om bestellingen te rapen en gereed te leggen.

Vanaf een uur of tien kwamen de eerste bestellers al hun plantgoed ophalen. Veel mensen konden zelf hun bestelling verzamelen, met de krui/winkelwagens die we in de wijk geleend hebben.

Er zijn wel wat drukke momenten geweest, maar de meeste bestellers konden direct aan de slag en hun bestelling ophalen.

Marie-José checkt met de bestellers alle facturen, en Marien controleert alle bestellingen. Gelukkig kloppen de meeste bestellingen helemaal. Alleen aan het einde moeten een paar bestellingen gecorrigeerd worden.

We hebben weer heel veel hulp van vrijwilligers en we maken er met elkaar een fantastische dag aan. Lex Roeleveld van de Stichting Heg en Landschap komt ons ook een ochtend helpen, en hij krijgt zo een mooie indruk van hoe gestroomlijnd de uitgave van het plantgoed verloopt. Ook bij de bestellers kan je het plezier van het gezicht lezen om aan de slag te gaan met het plantgoed. De Boomplantactie is ook een sociale gebeurtenis. We voelen ons weer even het dorpsplein van Oosterwold.

Tussendoor maken we even tijd om te lunchen met de vrijwilligers. Stevige bonen-pompoensoep en broodjes en kerstbrood, aangevuld met koffie. Zilla ontfermt zich over de catering en aan het einde van de dag is zelfs de afwas gedaan. Dat voelt als een warm bad!

Veel plantgoed is groot dit jaar: Rode Bes, Sporkehout, Egelantier, Duindoorn, Kamperfoelie, Katwilg: geweldig.

Aan het einde van de dag heeft bijna iedereen de bestelling opgehaald. Zoals ieder jaar gebruiken we de zaterdag om de laatste restjes via Marktplaats Oosterwold te verkopen. Omdat het 'bosplantsoen' allemaal bloot wortelgoed is, moet het liefst binnen een dag verkocht en ingekuild. Dat lukt aardig. Alleen blijft er nog wat Gelderse Roos (Viburnum) over, die we vorige week al hebben ingekuild.

Nu kan iedereen verder aan de slag met planten. Wij hebben dit jaar alleen wat Duindoorn ter aanvulling van onze bestaande beplanting. Dat gaan we de komende week planten. Het is leuk dat er ook een levendige handel is tussen verschillende bestellers. Omdat 25 stuks van een soort voor velen te veel is, komt het goed uit als mensen halve bossen met elkaar uitruilen. Wel fijn dat wij dat niet moeten regelen, want aan deze Boomplantactie hebben we onze handen vol.

Gelukkig storen de buren zich niet te veel aan de enorme toeloop. Op momenten staat zowel de hele kavelweg als de Paradijsvogelweg vol met auto's, aanhangers en kruiwagens met plantgoed. Dank buren voor het leveren van jullie winkelwagens (kruiwagens) en geduld met de overlast van hen die plantgoed ophalen.

Als we bedenken dat er in de afgelopen 7 jaar ruim 150.000 stuks plantgoed is geleverd, en dat al die bomen en struiken een plekje krijgen in Oosterwold, dan kunnen we met recht zeggen dat Oosterwold een groene wijk wordt. En dan vullen bewoners dit plantgoed uiteraard nog aan met tal van andere planten en bomen.

Hoewel het plantgoed klein begint, zien wij na zes groeiseizoenen al hoe groot de bomen worden. Ik ben heel benieuwd hoe Oosterwold er over vijf jaar uitziet.

Tot slot bedanken we graag weer al onze vrijwilligers: Froukje, Richard, Jan, Wilma, Nenneke, Michèle, Koos, Arjen, Marion, Els, Zilla, Daan en alle anderen die nog even bleven meewerken: super bedankt. En natuurlijk weer een foto verslagje.

En wat zijn we blij dat we de laatste dag voor de lockdown zo mochten vullen!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 januari 2022

We proberen het knotten van de wilgen ieder jaar te plannen rond half januari. Dan zijn de wilgen allemaal in winterslaap, en verstoren we niet de sapstroom die tijdens het groeiseizoen door alle takken stroomt. Ook is januari de beste tijd om de staken van de wilg te planten als je die wilt laten uitgroeien tot een nieuwe boom. En het geeft ons altijd een fantastisch gevoel als wilgenstaken elders in Oosterwold een nieuwe bestemming vinden.

Een weekje geleden ben ik al begonnen met het knotwerk. We hebben een paar honderd wilgen staan, dus dat vraagt een aantal dagen. Omdat het best pittig werk kan zijn, spreid ik het zagen over een aantal dagen. En niet onbelangrijk: als je een uurtje lekker hebt gezaagd, dan hebben we de hele oprit en terras volliggen met indrukwekkende bomen. Want hoewel de takken ter hoogte van de knot worden afgezaagd, is er in twee jaar tijd meer dan vijf meter hout gegroeid, en sommige takken zijn meer dan tien centimeter dik.

Als we de takken klaar maken om te kunnen planten, halen we alle zijtakjes eraf. Ook kromme onderkanten zaag ik eraf. Die kunnen we prima opstoken in onze houtkachel.

We hebben hulp gekregen bij het knotten, en ook hebben een aantal mensen wilgen meegenomen om thuis te planten. Vrijdag hebben Suzanne en Richard meegeholpen. Zaterdag hebben Marc en Wilma geholpen. Marc heeft zijn eigen zaag meegenomen, en we konden hem nauwelijks onderbreken voor een koffie of een kop soep. We kunnen stellen dat wilgen knotten verslavend werkt.

Emmy heeft veel takken schoon gemaakt en een aantal kruiwagens met takken meegenomen om haar takkenril te vullen.

We spreken makkelijk over wilgen, maar er zijn veel verschillende soorten, en ik heb er een vijftal gesnoeid: schietwilg, gele (kraak-)wilg, geoorde wilg, katwilg, amandelwilg en grauwe wilg. We hebben ook boswilg, maar die kan je niet stekken; die moet je zaaien als je die wilt vermenigvuldigen. En dan zijn wilgen ook nog tweehuizig; dat betekent dat iedere plant een mannetje is of een vrouwtje, maar niet allebei. Daardoor bloeien de mannetjes anders (met stuifmeel) dan de vrouwtjes (met nectar).

Jos is langsgekomen om een aantal aparte soorten wilg mee te nemen. We konden samen rondlopen en een paar mooie takken uitkiezen. Een extra uitdaging was dat hij met de bakfiets was, en met kunst en vliegwerk is het gelukt om alles op te laden.

Een zevental takken van de kronkelwilg vonden grif aftrek via een advertentie op Marktplaats Oosterwold.

Ook Helga kwam met haar dochter om een wagen vol te laden met takken. De wilgen verspreiden zich over Oosterwold. Het lijkt wel een virus. Maar er is geen vaccin nodig.

Er blijven ontelbaar veel kleine takjes over. Daarvoor heeft Marie-José een nieuwe methode bedacht. Met de accu-heggeschaar zaagt ze deze takjes, samengebonden tot een grote bundel, in kleine stukjes, en die gebruiken we als houtsnippers op het pad langs de vijver. Dit werkt vooral goed als Marie-José het krat gebruikt dat we nog hebben staan van Heg-en-Landschap, zodat ze op hoogte kan zagen.

Een aantal wilgen krijgen ook katjes, en het is leuk om die takken op een vaas te zetten, zodat de katjes gaan bloeien. Van het snoeien hebben we genoeg takjes met katjes en dikke knoppen over om ze weg te geven aan bezoekers. Ook een aantal bezoekers van het winkeltje van Marjon hebben een bosje meegenomen. Zo kan je het voorjaar uitdelen.

Dank voor alle hulp, Richard, Marc, Wilma, Suzanne, Emmy. Het zijn supergezellige dagen om zo samen te werken en takken een nieuw leven te geven. Daarbij past ook een fotoverslag.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 januari 2022

We dachten even dat we bijna klaar waren met wilgen snoeien. Afgelopen maandag kwam mijn jeugdvriend Mick een dag op bezoek met de wens om een flinke klus buiten op te pakken. Toen we een eerste rondje liepen zagen we al dat er nog een flink aantal wilgenstaken stonden, die vroegen om een stevige knotactie.

Omdat we twee accu-zagen hebben kunnen we allebei flink aan de slag. Behalve wilgen, zien we ook nog twee Boskrieken (of zoete kers) staan, die dicht bij elkaar staan maar zo gegroeid zijn dat ze niet allebei groot kunnen worden. Daarom vellen we de kleinste, die toch zeker zo'n zes meter hoog is en een stam heeft van zo'n tien centimeter doorsnede. Het gaat even aan m'n hart, om zo'n mooie boom om te zagen, maar als ik dan zie dat we een nog mooiere boom extra ruimte geven, dan is het duidelijk een goede beslissing.

Na het zagen moeten alle takken, of liever halve bomen naar de parkeerplaats gesleept en ontdaan van alle zijtakken. En dan ligt toch weer de hele parkeerplaats vol! Gelukkig lukt het om de meeste takken weg te werken, zodat de parkeerplaats ook weer vrij komt.

's Middags breekt nog heel even de zon door en zien we de berken en gezaagde takken mooi de zon reflecteren.

Uiteraard eten we 's avonds, en beëindigen we de dag met een brede discussie waarin filosofie, de wereldpolitiek en hele mensheid langskomen, maar daar hebben we geen foto's van.

Mick, dank en tot een volgende keer.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 februari 2022

Voor de Frederik van Eedenweg komt de aanleg van het definitieve wegdek steeds dichterbij. Volgens planning begint Erik Brouwer Bestratingen rond 1 maart met de werkzaamheden. Die zullen wel een kleine twee maanden duren.

Donderdag hebben een begin gemaakt met de voorbereiding. Omdat we een puinweg hebben, zijn de grenzen vervaagd, en moet het definitieve tracé van de weg weer worden vastgesteld. Daarvoor hebben we een Harm ingehuurd, dezelfde landmeter die twee jaar geleden de kadastrale grenzen heeft uitgemeten. In onze vereniging nemen we de officiële coördinaten die we van de gemeente hebben gekregen als maatstaf.

Die punten hebben we dus van tevoren aan de landmeter doorgeven. Hij kan die punten dan van tevoren in zijn systeem inladen. Dat is een kastje aan een paal. Die maakt contact met de GPS informatie van satelieten, en daarmee kunnen de coördinaten tot de centimeter nauwkeurig worden bepaald. Harm gebruikt een spijker met een grote carosseriering om het midden van de weg vast te leggen. Harm was de spijkers vergeten, maar gelukkig bleek ik nog een pot met lange verroeste spijkers en ringen te hebben. Het lijkt wel of we voorbereid zijn!

Samen met Eduard en Joost verklikken wij deze punten midden in de weg met piketpaaltjes aan weerskanten van de weg, zodanig, dat straks de stratenmakers hun werk kunnen doen, en dat de paaltjes kunnen bljiven staan. We schrijven het paalnummer en de afstand van het midden op de paal en spuiten fluorizerende roze verf op de paal voor de herkenbaarheid. Dat gaat mooi met z'n drieën. Er ontstaat een natuurlijke taakverdeling. Joost houdt in het midden het meetlint op 4 meter, en Eduard en ik slaan aan weerskanten het piketpaaltje.

Ook hebben we samen met de landmeter het hoogtepeil van de weg opgemeten. Gelukkig ligt die weg behoorlijk vlak. Er zit nauwelijks meer dan vijf centimeter verschil over de 480 meter lengte!

Met vijf flinke palen hebben we ook het hoogtepeil verklikt. Op die palen staan nu streepjes op -4,5 en -4 meter NAP. Op basis van deze meting kan Erik Brouwer het gewenste bouwpeil bepalen, en met de laser door de hele wijk aflezen. De weg wordt straks ook rond oftewel bol gelegd, zodat het water goed naar de zijkanten kan aflopen. Dus er moet ook nog wat hoogte bijkomen op de kruin van de weg.

We kunnen haast niet wachten, maar hebben in ieder geval weer een stap gezet. Met veel dank Eduard en Joost! En Harm voor de plezierige samenwerking.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 februari 2022

Deze week heb ik het riet gemaaid dat groeit in het Helofytenfilter. In de winter verdorren de rietstengels boven de grond, terwijl de wortels blijven leven. Het verdorde riet moet worden afgevoerd, omdat dit riet anders gaat composteren en teveel voedsel inbrengt in het filter. Ook kan in het voorjaar het jonge riet makkelijker opgroeien. Ik heb net een nieuwe zeis met een kort ruigteblad. Maar ik moet constateren dat de rietstengels zich maar moeizaam met zo'n zeis laten ommaaien. Dus toch maar de accu-bosmaaier met stalen mes erbij gepakt. Die heeft zoveel snelheid, dat het riet mooi kort boven de grond kan worden afgemaaid. Daarna moet uiteraard al het riet worden afgevoerd. Het valt op dat er behalve de rietstengels best veel bladresten van riet op het filter ligt. Met een hooihark kunnen we het blad zover weghalen dat de schelpenlaag weer zichtbaar wordt. Het riet gaat naar de houtril. Weer een klusje voor de winter.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 februari 2022

Sinds het eerste jaar hebben we een wilgenhut, die gebouwd is door onze dochter Irene. Hoe? Dat lees je hier. Deze hut snoeien we ieder jaar bij, omdat er telkens een pruik van anderhalve meter hout op groeit. In de hut hadden we een provisorisch bankje gemaakt van een berg dunne wilgentakjes. Maar die waren vergaan.

In de wilgenhut hebben we vier stammetjes neergezet die we twee jaar geleden van het Houthakkersgilde hebben gekocht, maar nog steeds niet opgestookt. Die kunnen mooi dienst doen als pootjes.

Van de oude tuinbank die we gedemonteerd hebben, kunnen we resthout gebruiken, en uit de beste en dikste plank hebben we twee planken gezaagd die we met drie dwarsbalkjes aan elkaar hebben geschroefd. We hebben de gaten gevuld met houtlijm, zo goed als het gaat bij deze hergebruikte planken. Vervolgens een schuurbeurt, en twee lagen grondverf, en dan twee lagen mooie glanzende groene verf. Voorwaar ziet dat er weer uit als een nieuw bankje. Even poseren in het zonnetje dus.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 maart 2022

Vandaag zijn de wegwerkzaamheden begonnen om de definitieve bestrating aan te leggen. Een mijlpaal voor de Frederik van Eedenweg, waar we jarenlang naar uit hebben gezien. Een paar weken geleden hebben we met de landmeter al de weg opnieuw opgemeten (in ligging en hoogte) en 'verklikt' op paaltjes langs de weg.

Daarna hebben we met de aannemer Erik Brouwer Bestratingen het hoogtepeil voor de aanleg vastgesteld. De weg wordt enigszins bol gelegd, zodat de weg goed afwatert naar beide bermen. Het werk is ingedeeld in vijf etappes van ieder zo'n 100 meter lang, zodat de woningen zo veel mogelijk bereikbaar blijven.

Vanochtend vroeg zijn de afzettingsborden al aan beide kanten van de weg gezet. Aan het begin van de weg om aan te geven dat de weg verderop is versperd, en een echte afzetting waar de werkzaamheden worden uitgevoerd.

Vanochtend ook nog de brandweer gebeld en van tevoren een schema toegestuurd voor bereikbaarheid voor de hulpdiensten. Het hoort er allemaal bij.

De Frederik van Eedenweg krijgt bestrating met betonklinkers, en aan weerszijden kunststof grastegels. De bouwers met voorman Jaap en Nick beginnen met het uitzetten van de opsluitband die straks de klinkers op hun plek zal houden. Er moet worden uitgegraven omdat die band hoog is en dieper komt te liggen dan het huidige niveau van de puinweg.

Tegelijk met de weg zal de aannemer alle inritten voor de 26 woningen aanleggen. Dat is stuk voor stuk maatwerk, maar krijgt toch een uniforme uitstraling. Het is ook nodig omdat de inritten uiteraard niet over de grastegels zullen rijden. In die inritten wordt de bestrating doorgetrokken.

Het worden spannende tijden. Als het met dit prachtige weer kan,

knijpen wij in onze handen. En de wegwerkers kunnen ook goed uit de voeten. We zijn op weg! en wordt vervolgd.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 maart 2022

Onze Jaap en Nick zijn namens Erik Brouwer klaar met het leggen van de banden in het eerste wegdeel van de Frederik van Eedenweg. Daarom leggen we gezamenlijk op 12 maart de eerste stenen van de Frederik van Eedenweg.

Toen duidelijk werd dat het aanleggen van de weg nu echt van start gaat (en de corona maatregelen fors versoepelen) is de behoefte om feestjes te vieren groot. Daarom hebben we bij de laatste ALV een commissie "ritueel" ingesteld. Hoe vier je wat je met elkaar bereikt hebt of gaat bereiken? Nou uitgebreid dus!

In de ochtend doen we een NL doet werkdag, waarbij we bloembakken in elkaar schroeven. Bloembakken die op de weg komen te staan. Binnenkort hierover ook een blog. 

En dan is het half vijf en stromen de bewoners van de Frederik van Eedenweg toe. Bijna iedereen is er. Het is ook wel zo leuk om elkaar weer eens uitgebreid te spreken.  De buurtbankjes die we 4 jaar geleden samen hebben gemaakt worden erbij gehaald.En kunnen wij ons zetten aan het leggen van de eerste stenen. Of nou ja, het leggen van stenen is toch zo specialistisch dat Jaap en Nick dat voor ons voorbereiden. Zo kunnen wij leggen wat we willen en wordt het toch een stevige weg. 

Grote trekker van de rituele commissie, Zilla,  neemt als eerste het woord. En dat doet ze met verve. Er is geen weg naar geluk, maar geluk is de weg. Het geeft weer hoe blij we samen zijn in dit stadium te komen. En ook zoals Edith deze week appte: We krijgen de mooiste weg van Oosterwold. En hoe doe je dat dan het leggen van een eerste steen als je met 26 huishoudens en met nog meer mensen bent? Dan bedenk je een patroon om in de weg te leggen, zodat iedereen een zwarte of witte steen bij kan dragen aan de eerste stenen.Maar eerst pakken we allemaal een steen vast en wegen samen hoe zwaar dat is, voordat we met z'n allen aan het leggen van het patroon beginnen. 

Judith licht toe dat we een patroon  FvE (Frederik van Eeden) en 2022 (het jaar van aantal) vereeuwigen in de weg. In het wegdeel dat Jaap en Nick hebben voorbereid leggen we met z'n allen de zwarte en witte stenen. 

En dan begint het grote krioelen, waar woorden niets aan een foto verslag toevoegen: 

En langzaam maar zeker vordert het leggen van de patronen. Gelukkig let Jan goed op want als we denken klaar te zijn blijken er toch twee stenen fout te zijn gelegd. Snel corrigeren we die twee stenen nog. We zijn allemaal zo trots dat we allemaal het beeld goed op de foto willen vastleggen.

En wat is er dan te zien?

Maar het ritueel is nog niet voorbij!

Want naast een heleboel gezelligheid waar we van genieten, is voor de opening van de Frederik van Eedenweg idoor Ruud, Erwin en Beatrijs een heus lied geschreven op de melodie van Our House (Crosby Stills Nash en Young) Nadat Beatrijs en Ruud hebben voorgedaan hoe het lied gaat, zingen we het allemaal met een (beetje) volle borst mee. 

Ruud speelt de piano en Beatrijs heeft de gitaar weer uit de hoes gehaald. 

 Ën daar zijn korte filmpjes van: 

En dan rest ons alleen nog te proosten op het resultaat! Op naar de mooiste weg van Oosterwold!

Dank Zilla, Janny, Ron, Erwin, Ruud, Judith, Beatrijs. Fijn dat ik ook mee mocht doen.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 14 maart 2022

Afgelopen zaterdag hadden we een dubbel feestje. Aan het eind van de middag hebben we de eerste stenen gelegd in de Frederik van Eedenweg. Daarvan hebben we gisteren al een blog gepost. Aan het begin van de middag hebben we met een grote groep bloembakken in elkaar gezet. De acht bloembakken worden gebruikt als snelheidsremmende maatregel op onze kavelweg, door ze zo op te stellen dat auto's bochtjes om de bloembakken moeten maken, en dus niet met volle vaart over de weg gaan scheuren (hopen we). Rob heeft het plan en ontwerp gemaakt. We beginnen met een binnenbak van betonplex. Rob kon een betaalbare partij hergebruikte platen op de kop tikken. Samen met Jan heeft Rob alle stukken voorgezaagd, zodat we ze zaterdag met z'n allen in elkaar kunnen zetten.

Dinsdag komt het douglashout, dat we als omkleding op de bakken zullen aanbrengen. Helaas kon dat er niet op tijd zijn, maar dit was precies een mooie klus voor zaterdagmiddag. De rest komt dus later. Houden we de spannning er nog een beetje in.....

Wat was het heerlijk weer, en wat is het geweldig om weer met de mensen van de buurt samen aan de slag te gaan! Dat zijn we met twee jaar Corona bijna vergeten, maar gelukkig niet verleerd.

Voor de gelegenheid van deze klus hebben we ons ook laten inspireren door de landelijke vrijwilligersactie NL-Doet. Via onze Stichting Paradijsvogelbosje hebben we het plan voor de bloembakken ingediend en zowaar een bijdrage ontvangen om deze buurtactiviteit te ondersteunen. Mooi meegenomen! En we kregen er ook een pakketje met een vlag en vlaggetjesslinger bij. Dat fleurt de boel nog extra op.

Rob en Jan super bedankt voor je voorwerk. En uiteraard alle andere klussers ook bedankt! We kijken uit naar het vervolg. Daaraan zullen we vast ween een nieuwe blog wijden. Een fijn fotoverslag kan niet uitblijven.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 maart 2022

Restanten laatste plantgoed Heg en Landschap te bestellen en te koop op 2 april. 

Heb je de Boomplantaktie Oosterwold gemist, of wil je nog aanvullend plantgoed gebruiken, of ben je net begonnen met de inrichting van je kavel?

Op 2 april komt Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap naar Oosterwold om het laatste beschikbare plantgoed van dit seizoen aan te bieden.

In de bijlage kan je zien welke keuze nog beschikbaar is.

Je kunt plantgoed bestellen door een mail te sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. graag met een cc naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De bestellingen zullen gereserveerd worden op volgorde van aanvraag.

Op zaterdag 2 april is het niet-gereserveerde plantgoed ook ter plekke te koop.

We maken er een gezellige markt van.

Waar: Paradlijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12, Almere Oosterwold

Van 10:00 tot 14:00 tot zover de voorraad strekt.

Ophalen moet op 2 april, en direct dezelfde dag uitplanten of inkuilen is gewenst om de kwaliteit en kracht van het plantgoed te bewaren.

Betalen met een Tikkie of QR-code of contant.

Met koffie en thee.

 Een bestellijst in Excel is ook te downloaden. Klik Hier

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 30 maart 2022

Wat was het fantastisch weer de afgelopen weken! Daarvan heeft onze aannemer van de bestrating van de Kavelweg zeker ook geprofiteerd. Maar wij zeker ook, terwijl het voorjaar ontwaakt in het voedselbos.

Zon betekent uiteraard ook meer energieopbrengst van de zonnepanelen. En gratis opwarming van de woonkamer en Tuinkamer door de instralende zon.

Maar rond 17 maart hoorden we al op het weerbericht, dat er Saharazand zou neerdalen. Dat konden we goed merken. Eerst aan de glimmend zwarte kas die ik met onze zoon Roy aan het bouwen ben, en die er 's ochtends uitzag alsof er iemand met een oranje-oker spuit had rondgezwaaid. Maar ook de zonnepanelen lagen bedekt met een laag stof.

Daar heeft Marie-José een remedie op verzonnen: een dweil op een telescoop stok. Daarmee is ze op het dak geklommen, en kon ze net het hele vlak van de zonnepanelen bereiken.

Bij het kleine huis mocht ik de zwabber bedienen, want daar zijn de zonnepanelen drie lagen hoog, en dan kan ik net iets verder reiken met mijn armen. Met de ladder erbij lukt het dan net.

Dat scheelt voor de opbrengst van de zonnepanelen vast een slok op een borrel. Hoewel ik hoorde dat er deze week al weer Saharazand neerdaalt. Maar wellicht ook weer een buitje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 maart 2022

We hebben sinds een paar jaar een mooie ruigtemaaier met een maaibalk, die zich overal doorheen maait. Overal? Welnu, ook door tuinslangen. We hebben een mooie 20mm dikke, 40 meter lange slang, die van de enige buitenkraan naar de moestuin is gelegd. Daarvoor moet ik twee wandelpaden oversteken. Eigenlijk hoef ik bij het maaien alleen de maaier een beetje op te tillen, zodat die over de slang kan heengaan. Dat gaat inderdaad soms goed, maar toch ook tenminste twee keer niet goed. Dus heb ik de tuinslang op twee plekken doorgemaaid. 

Nu we een nieuw kasje hebben gebouwd, is het toch wel handig dat we daar met de tuinslang bijkunnen.

Dus maar een goede oplossing gezocht: de slang in een pvc-buis onder de paden doorgraven. En uiteraard komen er nog twee koppelstukken aan tepas om de slang te repareren. Zowaar, het werkt. En hopelijk hoef ik niet opnieuw een koppelstuk eraan te besteden.......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 maart 2022

We hebben al wel een paar jaar een lage kas geïmproviseerd, maar een echte kas is er tot op heden niet van gekomen. Een complicatie was ook dat we niet de ideale plek konden vinden. Daar is verandering in gekomen sinds het nieuwe bestemmingsplan toe gaat staan dat een kas (van max.15 m2) buiten de roodkavel mag staan. Daardoor konden we ons plan omgooien en een kas in de moestuin maken. Dat was wel precies de plek waar de lage kas stond, dus de eerste actie was om de lage kas te verplaatsen naar een ander veldje in de moestuin.

We wilden graag een kas met zwarte stijlen. Die hebben we gevonden bij ACD, een leverancier uit België, die via verschillende tuincentra in Nederland deze kas levert. De kas is 306 x 445 cm, maar die komt als een compakt pakket met zes dozen en een pallet met glas uit de vrachtwagen.

Ik heb hulp ingeroepen van onze zoon Roy, die zich een paar dagen kon vrijmaken. We hebben de afmetingen van de kas uitgezet in de moestuin, en de grond globaal losgemaakt en geëgaliseerd, en vervolgens zes putten gegraven voor de verankering van de kas. Daarna zijn we naar binnen gegaan om de panelen van de kas in elkaar te zetten.

Het is een zelf-bouw pakket met een uitvoerige maar daardoor ook onoverzichtelijke handleiding, en een grote berg onderdelen. Vrijwel alles zit met boutjes en moeren in elkaar. Het oogt niet super degelijk en stabiel, maar hopelijk wordt het steviger als alles straks in elkaar zit. De eerste uren gaan dus op aan het lezen en bestuderen van alle onderdelen. Daarna zijn we begonnen met de achtergevel en hebben we alle onderdelen uitgelegd om overzicht te krijgen. Vervolgens de zijgevels en voorgevel.

Daarna moeten de vier zijden aan elkaar worden geschroefd. Dat doen we uiteraard ter plekke, en met wat acrobatiek lukt het om twee zijden in elkaar te zetten. De andere twee zijn meer van hetzelfde. Vervolgens moeten de ankers worden aangeschroefd. Die zorgen ook voor extra stabiliteit, omdat daarmee de hoekpunten ook beter vast komen. De fabrikant heeft maar 4 ankers op de hoekpunten van deze kas. Over de lengte van de kas, 4,45 meter vond ik dat te weinig, dus ik heb aan iedere zijde een extra anker gemaakt van een draadstang met een hoekplaat.

Voordat we de kas kunnen vastzetten, moet die eerst horizontaal afgesteld worden. Dat doen we door de kas te stutten met stenen. Daarna storten we bij ieder anker een zak betonmortel.

De volgende dag is de verankering stabiel genoeg om verder te bouwen aan het dak. Eerst de stijlen, en daarna het glas. Het is wel fijn dat deze kas geleverd wordt met gehard glas. Dat maakt de kans groter dat het bij een storm heel blijft. In het dak zit gebareld glas om het licht te verstrooien. Handig dat er bij de werkset een goede zuignap zit, waarmee we het glas op z'n plek kunnen tillen. Dit is ook bepaald een klusje dat je niet in je eentje kunt klaren. Het is ook gezellig om samen te klussen en we hebben bovendien prachtig weer.

Het glas moet met rubbers worden vastgezet in de aluminium profielen. Dat vraagt wel een handigheid, die je pas na een paar keer leert uitvinden. En op het dak moet je je ook in bochten wringen om bij de nok het rubber te kunnen bevestigen.

 We hebben gekozen voor een dubbele schuifdeur. Ook heeft de kas twee ramen, die met een automatische raamuitzetter wordt uitgerust. Dat is een fantastische uitvinding: een cilinder met een soort olie reageert op de temperatuur en door het uitzetten drukt die cilinder het raam open als het warm wordt. Zonder verdere bediening of stroomgebruik!

Als de kas staat zijn er nog een aantal extra klussen. Om te beginnen hebben we ook een werktafel en zaaitafel bij de kas gekocht. Die hangen aan weerskanten aan de zijgevels. Dat is heel handig want daardoor blijft de grond vrij om te beplanten.

De kas zit wel met zes ankers vast, maar er zitten nog kieren onder de kas. Die vul ik in door betonnen opsluitbanden in te graven. Dat is toch nog een flinke klus, vooral om die banden goed te stellen. Ik heb de kunst een beetje afgekeken van de aannemer, die bij ons in de kavelweg de opsluitbanden met beton vastzet. Dat heb ik dus ook gedaan. Daarmee zijn nog niet alle kieren dicht, dus dat regel ik met montagekit en purschuim. Dat lijkt voldoende om slakken voorlopig buiten de kas te houden. Muizen kunnen wellicht onder de fundering doorgraven, maar we hebben het ze wel een beetje moeilijk gemaakt zo. Voordeel van de kit is ook dat de gevels niet meer zwabberen maar over de hele lengte aan de fundering vastzitten. Vooral bij de deur is dat geen overbodige luxe.

Rondom de kas moeten we een nieuw looppad door de moestuin aanleggen. Het vorige pad was ook door woelratten ondergraven en schots en scheef geworden. Met een stuk of 15 zakken zand egaliseren we de ondergrond. Via markplaats kon ik 24 grindtegels ophalen, waarmee we het looppad meteen wat konden upgraden. Ook in de kas komt een looppad met tegels.

Hoewel we van tevoren de grond hebben afgegraven en al een paar kruiwagens compost hebben neergelegd, is de kleigrond onder de kas in de twee droge weken weer heel hard geworden. Dat wordt dus spitten. En na een paar uur ligt de kas vol met kleibrokken. Gelukkig heb ik ook compost laten komen, en na zes kruiwagens compost ziet het er toch al weer bijna uit alsof je iets in de kas kunt planten.

Nu het plotseling weer winter wordt met sneeuwbuien, merk je meteen wat de kas doet. De olijfboompjes en een paar kwetsbare planten kunnen prima de nachten doorkomen. De kas is gereed om te zaaien. Nog wat zaaigrond mengen, maar dat komt zodra we aan het zaaien toezijn.

Roy, zeer bedankt voor je werk en assistentie.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 april 2022

Sinds een maand hebben we een AED voor hartreanimatie in de wijk. Een mooi initiatief opgestart door Marjon. Een groot deel van de bewoners hebben bijgedragen, en zo konden we een AED aanschaffen en ophangen bij het winkeltje van Marjon.

Maar een AED alleen is niet genoeg. Het is ook belangrijk dat omwonenden kunnen reanimeren. Daarom hebben we de afgelopen twee weken vier keer een reanimatiecursus gehouden, en hebben 23 bewoners deze cursus gevolgd. Marjon heeft de inschrijvingen geregeld, en wij hebben de cursus gefaciliteerd in de Tuinkamer met onze mooie beamer erbij.

De cursus wordt gegeven door Johan Neuts, onze buurman van de John Lockeweg, die gecertificeerd trainer is van EHBO- en reanimatiecursussen volgens de internationale Emergency First Respons methodiek. Hij komt met veel materiaal, zoals een oefenpop, oefenbaby, trainings-AED en beschermingsmaterialen. En een zorgvuldige presentatie.

De training gaat niet alleen over de AED maar in bredere zin over hulpverlening bij hartstilstand, inclusief reanimatie. Ook oefenen we door het ensceneren van een noodsituatie, waarbij de deelnemers verschillende rollen aannemen, van eerste hulpverlener, helper, AED-bediening en observator. Johan zelf speelt de 112-lijn.

Johan bespreekt telkens de observaties, en zo leren we door het oefenen en verbeteren. Best inspannend overigens om tien minuten reanimatie te geven. Gelukkig kan het in ontspannen sfeer met koffie en thee, en niet in een echte crisis-situatie.

Het geeft wel het gevoel dat we enigszins zijn voorbereid mocht het ooit nodig zijn om te reanimeren. Laten we hopen dat het niet hoeft, maar voorbereid zijn is goed. In ieder geval hebben we allemaal al een hulpmiddel bij ons: de 'Kiss of Life', een plastic lap met een ademdoekje, als bescherming bij het mond-op-mond beademen; past aan je sleutelbos.

Toen afgelopen week een ambulance-helicopter laag over de wijk cirkelde, hield ik m'n hart vast, maar het leek toch een oefenvlucht. Gelukkig maar.

Dank Marjon voor het organiseren en Johan voor de fantastische trainingen.

Ik mocht een van de avonden meedoen, en op de laatste avond met toestemming van de aanwezigen een aantal foto's maken, waarvoor dank.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 03 april 2022

Twee weken geleden hoorden we van Lex Roeleveld, dat er nog een restant was van bomen en struiken die Stichting Heg en Landschap dit jaar geleverd heeft.

Dat willen we uiteraard nog een goede bestemming geven, en Lex dacht aan Oosterwold, omdat we hier een goed netwerk hebben. Dus heb ik een advertentie gezet op Marktplaats Oosterwold, en daarna stroomden de bestellingen binnen. Voor het totaal van zo'n 800 planten kunnen we 21 Oosterwolders blij kunnen maken.

Omdat veel bestellers meer plantgoed wensen dan er beschikbaar was, heb ik een verdeling gemaakt om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen. En veel mensen zijn blij met een paar exemplaren van iedere soort. Dat is wel een aardige administratie, want we kunnen uiteraard niet verkopen wat er niet is. En we moeten alle bossen plantgoed lostrekken en planten tellen voordat we ze uitleveren.

Op zaterdagochtend kwam Lex dus met zijn aanhanger, en om 10:00 uur stonden de eerste afnemers al klaar. En we kregen zelfs nog een zonnetje; na al die sneeuw was dat zeker een bonus.

Er bleek zelfs nog wat meer plantgoed te zijn, dus hebben we mensen nog blij kunnen maken met extra krenteboompjes en hazelaars.

Voor veel bestellers is het de laatste kans om in dit groeiseizoen bomen en struiken in de tuin te planten, dus dat geeft een enorme boost aan de tuin; je boekt een jaar winst in de groei van het plantgoed.

Er is altijd wel gedoe in Oosterwold, maar hoe fijn is het dat we met het leveren van plantgoed alleen maar positieve impulsen kunnen delen!

Gelukkig kunnen we nu in de meeste gevallen direct afrekenen. We hebben een geplastificeerde QR-code gemaakt, en dan is de betaling met een paar klikken op de smartphone geregeld.

Leuk dat Lex van Heg en Landschap er zelf ook bij was om het plantgoed en de bestellingen te sorteren.

Er was de hele ochtend aanloop, en om goed één uur 's middags waren we los.

Vanmiddag heb ik de laatste berken in de bosstrook geplant, en een zakje planten afgeleverd en geplant in de tuin van Daan.

Mooie aktie. In de loop van het voorjaar komen een paar mensen van de Yves Rocher Foundation op bezoek. Hopelijk kunnen we ze dan een leuke rondleiding geven door Oosterwold, en wellicht is er dan volgend jaar weer een Boomplantaktie.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 april 2022

Een paar weken geleden hebben we tijdens NL-Doet al met de buurt de basis gelegd voor de bloembakken die we op de weg gebruiken als snelheidsremmende maatregel. Dat kan je teruglezen in Deze Blog. Toen hebben we de binnenbakken gemaakt van gerecycled betonplex. Zaterdagmiddag zijn we weer aan de slag gegaan om de buitenkant te maken. Daarvoor heeft Rob een mooi ontwerp gemaakt, waarin hij al zijn kunde als meubelmaker heeft gelegd. Ook heeft hij alles goed voorbereid, zodat al het douglashout gezaagd en al gereed lag om te monteren. Zelfs hulpmallen om de gaatjes op de juiste plek te boren.

Zo konden we aan de slag met een flinke groep buren in de achtertuin van Rob en Tessa. Mooi om te zien dat er vanzelf een soort productielijn ontstaat van duo's die samen een deel van het het werk oppakken. Staanders monteren, zijplanken vasttacken, bovenranden bevestigen, en vervolgens op z'n kop de hardhouten staanders vastmaken.

Als de montage van de bak gereed is, zetten we deze in de gekookte lijnolie, waarvan we zo'n vier liter hebben verwerkt met een viscose sponsje op het ruwe hout. En als kers op de taart monteren we reflectoren aan twee zijkanten op de bak. Grappig is dat het idee pas laat is ontstaan om de bakken in de lengterichting langs de weg te zetten. Dat heeft als voordeel dat ze helemaal op de betonklinkers staan, en niet op de grastegels, die nog moeten worden ingezaaid. Daar moest wel een besluit over genomen worden, zodat we de reflectoren aan de goede zijde monteren. Rood en wit, zoals het hoort, en opdat auto's hopelijk niet per ongeluk tegen de bakken zullen oprijden.

En vervolgens moeten de bakken uiteraard nog een plek krijgen en gevuld worden. We vragen op de ALV wie er een bloembak wil adopteren, wat vooral vraagt dat de bakken in droge tijden voldoende water krijgt. Aan het eind van de middag zetten we er één al vast op z'n plek. We hebben Alie van de Kruiderij Hof van Eeden gevraagd om de samenstelling van het plantgoed in de bakken te coördineren. Bij Elias van het Bomencentrum hebben we een mooie deal gemaakt om drie struikjes per bak te kopen. Daarbij hebben we gelet op struiken die niet te groot worden en zich in een bloembak kunnen redden. Zoals lage conifeer, roos, sierkwee, kleine perenboom, Kruisbessen, kronkelhazelaar en een Photinia. En Alie levert een assortiment kruiden, zodat er een mooie samenstelling in iedere bak komt. 

We vullen de bak eerst met een laagje grind, en compost gemengd met wat zand. Dan maken we een keuze uit de struikjes en kruiden. Het vullen van de bakken wordt vanzelf ook een kinderfeestje. Anna en Bram helpen met grote inzet. Ze hebben wat hulp nodig om water te geven.

Zo is de eerste bak ritueel ingewijd. Nu nog een mooie plek vinden voor de andere zeven. Het duurt nog een kleine maand voordat de weg helemaal klaar is, dus het gaat stapje voor stapje. De bakken zullen de weg zeker opfleuren, en hopelijk niet uitnodigen tot slalomrace.

Bedankt Rob en Jan voor de voorbereiding en alle helpers. Uiteraard weer een mooie gelegenheid voor een fotoverslagje, met een mooie namiddagzon als cadeautje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 april 2022

We zijn zo ongeveer halverwege met de aanleg van de weg. Aannemer Erik Brouwer Bestratingen legt de weg aan van betonklinkers met aan weerszijden een strook met kunststof grastegels. Hoewel de weg er nu al best robuust uitziet, moet de weg volg Erik Brouwer nog 'zetten'. Dat wil zeggen, dat het voegzand in alle kieren tussen de stenen moet kruipen, en met een paar regenbuien komen alle stenen steviger in de ondergrond te zitten. Als we te vroeg de weg zouden belasten met zware vrachtwagens dan zouden er voren in de weg kunnen staan, of de opsluitbanden aan weerszijden zouden naar de zijkant gedrukt kunnen worden. Daarom krijgen wij het advies om de weg gedurende tenminste zes weken niet zwaarder te belasten dan 10 ton. Dat is dus niet de asdruk, maar het gewicht van de hele vrachtwagen inclusief belading.

Daarvoor hebben we van Erik Brouwer twee overtollige verkeersborden gekregen. Daar halen Jan en Marie-José eerst de stickers met pijlen af. Dan komt de föhn goed van pas. Je wordt als Oosterwoldse bouwvakker vanzelf creatief. Lekker bijpassend kleurtje shirt trouwens, Jan....

Vervolgens maakt Marie-José een sjabloon voor de tekens: 10 ton. Als het sjabloon eraf is getrokken ziet het er al strak uit. Na een avond knutselen en een nacht drogen zijn de borden klaar voor gebruik.

De borden worden aan weerzijde van de weg gezet, waar de nieuwe bestrating is aangebracht.

Dat biedt Jan een mooie gelegenheid om zijn grote houten Slegge in te zetten.

Dat is in ieder geval duidelijk. Nu maar hopen dat alle bezoeker zich eraan houden.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2022

We zijn met de wijk actief geweest afgelopen week, dus dat levert veel blogjes op. Afgelopen zaterdagmiddag hebben we een ledenvergadering van de Vereniging Frederik van Eeden gehouden. Sinds Corona doen we de vergadering het liefst buiten, en dit keer werkte het weer zeker mee. Dus toog iedereen rond vier uur met eigen stoeltjes naar de grote tuin van Joost en Aletta.

Marie-José heeft als voorzitter de agenda minitieus voorbereid; bij gebrek aan een powerpoint presentatie in de buitenlucht plakt ze een flapover op het raam.

We zitten midden in onze grootste klus: de aanleg van de definitieve toplaag voor de kavelweg. We hebben afgesproken de leden goed op de hoogte te houden, en een vergadering bijeen te roepen, wanneer we de grens van de onvoorziene kosten bereiken.

Om de opdracht bij de aannemer Erik Brouwer Bestratingen tot een goede afronding te brengen, hebben we aan de leden een iets ruimer mandaat gevraagd, zodat we naar verwachting de aanleg kunnen afronden. Maar dat weten we uiteraard pas bij de eindafrekening. Mooi dat we de besluiten met unanieme stemmen kunnen nemen.

Het is heel fijn dat we de werkzaamheden zien vorderen, zowel voor de klinkerweg, de bermen alsook de 28 inritten, en de 8 bloembakken die dienen als snelheidsremmende maatregel.

Na afloop is er nog tijd voor een buurtborrel. Ook de jongste buurtbewoner van de nieuwe bewoners Tim en Maite vermaakt zich prima. Fijne wijk hebben we!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 mei 2022

We zijn over de helft met de aanleg van de toplaag van de Frederik van Eedenweg. De laatste stap voordat de aannemer de bermen en grastegels gaat inzaaien, is dat we reflectorpaaltjes langs de weg zetten. Bij de bouwweg hadden we ook wel paaltjes staan, maar van de dunnere varianten waren er aardig wat gesneuveld. Mede door het bouwverkeer. De nieuwe aanleg was dus een mooie gelegenheid om de paaltjes te vernieuwen. De bruikbare oude palen geven we een opknapbeurt. Omdat het zonde is om de goede dunne paaltjes weg te doen, plakken we ze telkens met z'n tweeën op elkaar, zodat we ze extra stevig maken. Omdat we meer paaltjes willen plaatsen hebben we uit hardhouten balken nieuwe paaltjes gezaagd.

Samen met Zilla, Harry en Bert schuren we de paaltjes, en schilderen ze wit. Eerst met grondverf en dan met hoogglans. Dat is geen moeilijke klus, maar als het om meer dan honderd paaltjes gaat, dan is het heel fijn om dat met een paar mensen uit de wijk samen te doen.

Daarna moeten de paaltjes nog geplaatst. Dat vraagt nog enig beleid. We hebben 27 inritten. Daar zetten we telken aan weerszijde twee paaltjes, en verdelen de paaltjes vervolgens over de weg zodat er een regelmatig patroon komt. Het uitleggen en uitlopen van de paaltjes heb ik in een paar ritten met de kruiwagen gedaan.

De volgende dagen zetten we de paaltjes, met hulp van Harry, Jan, Harry en Eduard. En als laatste schroeven we de reflectoren op de paaltjes. Rode rechts en witte links, zoals het hoort. En de foto's van Eduard met mij zijn gemaakt door Kya.

De berm kan ingezaaid, en nu maar hopen op een paar druppels regen. Veel dank: Zilla, Harry, Bert, Eduard, Harry en Jan!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 mei 2022

Gisteren was het 4 mei. De dag van de Nationale dodenherdenking. In de laatste twee jaar werd in verband met de COVID maatregelen geen of een zeer beperkte lokale dodenherdenking georganiseerd. In het eerste jaar van COVID was er een oproep aan trompetisten in Nederland om in hun straat de taptoe te spelen.

De taptoe was traditioneel een militair commando dat in het begin van de zeventiende eeuw is ontstaan. Het werd toen dagelijks gespeeld om in de kazernes het eind van de dag aan te kondigen. Taptoe komt van ‘tap toe’: aan het einde van de dag ging de bierkraan dicht.

Dus in 2020 hebben we Marjon uitgedaagd of zij bij ons in de straat de taptoe wilde spreken. Die uitdaging pakte ze op en daarbij ontstond het idee om ook het Wilhelmus te zingen. Marien heeft een zelf een vierstemmige versie gemaakt omdat hij de versies op het internet niet goed vond. Zo hebben we in 2020 met z'n achten gezongen en in 2021 met z'n vieren (toen waren de maatregelen heel streng) buiten.

Deze kleinschalige herdenkingen in COVID tijd zijn eigenlijk heel goed geweest. Het is zo bijzonder om dit in je eigen omgeving te doen, dat we half april tegen elkaar zeiden: dat doen we weer.Dus hebben we de zangers van vorige jaar gevraagd, of ze ook dit jaar mee wilden doen, zodat we zeker wisten een vierstemmigheid te kunnen doen. In de aanloop konden we alle stemmen verdubbelen. Nu de corona maatregelen waren opgeheven konden er ook meer mensen komen. Daarom stuurden we een uitnodiging naar onze buurwijken. We waren voorzichtig met een hele brede uitnodiging verspreiden.

Zilla startte met een inleiding en sprak een tekst naar aanleiding van het gedicht Drenkelingen van Ruben van Gogh.

Marjon speelde het taptoe signaal en was keurig om acht uur klaar. Waarna we twee minuten stil waren.

Daarna was ons "koortje" aan de beurt. Als sopraan mag ik altijd de "gewone" melodie zingen. Ik vind het altijd heel bijzonder op zo'n beladen lied te zingen op de liggende accoorden die daaronder gezongen worden. Hadewych, die dit jaar met me meezong, had dat gevoel ook.

En na twee coupletten Wilhelmus, waar dit jaar goed werd meegezongen (!) was het ritueel alweer voorbij! Het voelt zo goed om dit te doen.

Dit jaar waren we voorzichtig met anderen in/uit Oosterwold uitnodigen. Is het veld daar groot genoeg voor? Komen er niet veel te veel mensen? Maar we gaan het volgend jaar gewoon weer doen en jullie zijn van harte welkom! Als het succes zo groot wordt dat het echt dringen wordt, gaan we naar een andere oplossing zoeken. En we proberen een iets completer programma/ritueel van te maken, zonder het heel groot te maken. Want compact is heel fijn.

Dank aan Zilla, Marien, Jan, Bart, Ruud, Maja, Marjon, Jirja, Hadewych en Eduard voor het faciliteren en de foto's!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 mei 2022

Op Oosterwold Ontkiemt hebben we de Workshop al aangekondigd: Ontwerp je eigen kavelbeplanting. Op 8 en 22 juni, twee avonden met daar tussening en individueel coachingsgesprek. Aanmelden per email, vragen per telefoon:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 juni 2022

Deze week heeft onze aannemer Erik Brouwer Bestratingen de weg gereed gemaakt. De bermen met grastegels zijn met grond afgevlakt. Alleen moet er nog gras ingezaaid worden. Maar voor die tijd willen we de witte reflectorpaaltjes plaatsen langs de weg. Eerder hebben we de eerste helft al van paaltjes voorzien. Nu is de noordelijke helft van de weg aan de beurt. 

In de voorbereiding heb ik weer paaltjes geschilderd en oude paaltjes gerenoveerd: dikkere palen konden met een verfbeurt volstaan, en de dunnere paaltjes heb ik telkens met twee stuks aan elkaar gelijmd. We zijn zunig en gooien ook niks weg. 

Gisteren heeft Erwin geholpen met het uitleggen van alle paaltjes. Het is telkens weer puzzelen hoe de paaltjes het beste geplaatst kunnen worden. Aan weerszijden van de inritten, en dan een paar paaltjes tussen de inritten in. Dus geen wetenschap maar op het gevoel.

Vandaag waren we met een flinke ploeg: Joost, Jan, Zilla en Maite, en wat hulp van de kleine bewoners uit de wijk.

De langere oude palen zijn meer werk omdat ze dieper in de grond moeten. Meestal lukt het goed, maar soms loop je vast in puin. Dan komt er behalve een spade en een grondboor ook nog een houweel aan te pas, of moeten we hakken met een spade.

En met de hand uitgraven. Maar uiteraard geven we ons niet gewonnen. Na een kleine twee uur zitten alle paaltjes erin! Nu komende dagen een paar paaltjes bijwerken met een likje verf en dan alleen nog reflectoren erop schroeven.

Dank Erwin, Joost, Jan, Zilla, Maite!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 juni 2022

Komende zondag, 19 juni houden we twee rondleidingen over het Paradijsvogelbosje. Dat doen we samen met organisaties Avanti uit Almere en Pakhuis de Zwijger uit Amsterdam. Onder de bezielende slogan: We make the City Green. Er doen veel initiatieven mee in Amsterdam en in Almere. Die zijn te zien op de website van de Open Groen Dag.

In Oosterwold doen ook de Kruiderij Hof van Eeden het het Polderhuyske mee, Boerderij Uniek Leven, de Stadsbomerij, Atelier de Amtelijke Korf, Live to Be, Imkerij KirstenBosch en Land Art Groene Kathedraal (de stip staat niet op de goede plek op de kaart). En er zijn nog meer activiteiten in Almere.

Wij geven een rondleiding om 10 uur en om 14 uur, met een kopje koffie erbij. Het is bijna midzomernacht, en de bomen en struiken in ons voedselbos zijn weer flink gegroeid. Zo kunnen bezoekers zien hoe een jong voedselbos er na zeven jaar uit kan zien. We kunnen ieder jaar weer een ander verhaal vertellen, omdat we zelf meegroeien met het Voedselbos. Met het groeien verandert het landschap en het evenwicht in de natuur. Vorige week hebben we vijf flinke bomen van 6-7 meter met flinke stammen gekapt, om ruimte te maken voor omringende bomen. Waar het twee jaar geleden nog prima paste, moeten we nu kiezen, en dan kiezen we voor bomen die duurzaam een rol kunnen spelen in het voedselbos, zoals tamme kastanje, hazelaars, notenbomen en besdragende struiken. 

Uiteraard zijn mensen uit Oosterwold en de rest van Nederland meer dan welkom. start om 10 uur en 14 uur. Frederik van Eedenweg. Hopen op twee leuke rondleidingen met geïnteresseerden uit Almere en Amsterdam.

Zie hier onze pagina op de website van Open GroenDag. Voor een actuele foto ben ik maar weer eens op ons dak gaan staan om een panorama van ons voedselbos te maken. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 juni 2022

Net voor het grote oogsten van dit jaar weer begint heb ik een paar weken geleden de laatste oogst van vorig jaar naar jampotten gewerkt. Zo'n 70 potjes zijn naar buurvrouw Marjon gegaan om in de winkel van 4 little dreams te verkopen: brave bramenjam (gewoon lekker), brutale bramenjam (met dronken rode bessen), rode bessen met duindoorns in de jam, kortom allemaal lekkers!

En als klap op de vuurpijl ook een nieuwe voorraad pittige en witte duindoornmosterd gemaakt!

Nieuw is de vlierbloesem gelei. Heerlijk. Hij is een beetje dun, maar goed smeerbaar op brood of pannenkoek. Maar een scheutje op ijs of in het toetje is ook heel lekker. 

Eet smakelijk!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 juni 2022

Vorige week zijn de werkzaamheden aan de Frederik van Eedenweg afgerond. We hebben een weg!

Behalve dat de weg is aangelegd, hebben alle bewoners ook een inrit gekregen. Dat was bij de meeste bewoners maatwerk, zo ook bij ons.

Wij wilden een extra brede strook grastegels langs de weg, omdat er bij ons regelmatig extra geparkeerd wordt. En omdat er regelmatig auto's bij ons op de inrit keren, hebben we de inrit met betonklinkers een meter dieper laten aanleggen. Zo kunnen de auto's keren, zonder dat ze van de inrit af hoeven te draaien.

Toen de wegwerkers aan onze inrit begonnen, merkten we, dat de banden met een straal van R=2, dus een straal van twee meter, toch krap aanvoelen. Daarom hebben we de inrit een ruimere bocht meegegeven. Een aantal banden van R=6, en de inrit begint al in een hoek die direct breder wordt. 

De wegwerkers hebben de berm eerst flink uitgegraven. Vandaar dat er halverwege het werk een forse berg puin op de weg ligt. Als de banden zijn vastgezet met stampbeton en de bodem voor de grastegels is aangetrild, ziet het er weer strak uit. 

Nu de weg gereed is, kunnen we onze eigen inrit laten aansluiten op de inrit die de wegwerkers hebben aangelegd. 

Daarvoor laten we vijf bigbags van ieder een kuub gewassen schelpen leveren. De vrachtwagen kan net de weg op draaien en met z'n kraan lossen.

We kunnen 28 kunststof grindtegels van onze buren Marjon en Bertel hergebruiken. Fantastisch! 

Het is onhandig, dat twee bigbags schelpen op de inrit staan. Dus die moet ik eerst leegscheppen, voordat ik de grindmatten in de inrit leggen. Daarna vullen we de matten met schelpen, en is de inrit zowaar gereed. Op deze warme dagen wel een klusje dat je met een douchebeurt beëindigt. Maar dan heb je ook wat. Als we ook het jonge gras zien ontkiemen, dan wordt het straatbeeld compleet. We zullen de afzetpaaltjes en lint nog een aantal weken houden, om te voorkomen dat het jonge gras wordt overreden en kuilen ontstaan voordat de grasmat stevig genoeg is. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 juni 2022

Afgelopen zondag hebben we met de bewoners van de wijk de Frederik van Eedenweg feestelijk ingewijd. Dat begon 's middags met een lezing over Frederik van Eeden, waaraan we een aparte blog zullen wijden.

Daarna verzamelden we bij de noordelijke oprit vanaf de Paradijsvogelweg. Daar heeft Zilla de ceremonie ingeleid, waarna officieel de weg werd geopend door het doorknippen van het vlaggetjeskoord door de jongste bewoners (die een schaar konden vasthouden). Daarna ging de optocht op luidruchtige wijze met rammelende blikken en muziekinstrumenten wandelen door de hele lus die de Frederik van Eedenweg maakt. Voorop loopt Kia met de vlag met logo die Marie-José speciaal heeft gemaakt met Cyanotype blauwdruk. Bram op de tractor, Henri op klompen, Vera met rammelende blikjes. Het lijkt Luilak wel!

Aan de zuidzijde heeft jan een ereboog gezet met vlaggetjes en een riante tafel samengesteld uit vijf picknick-tafels.

Daar aangekomen zingen we met z'n allen het lied 'Onze Weg', waarvoor Beatrijs een nieuwe tekst heeft gemaakt. Beatrijs op de gitaar en zingend met microfoon. Marien heeft de electrische piano en luidsprekers meegetorst.

Daarna is er natuurlijk feestelijk drinken en eten, zoals we traditioneel buurtborrels houden, een goede traditie om in ere te houden.

Wat is het heerlijk, dat er zoveel unaniem enthousiasme is voor de keuze van het type weg, het overleg om in drie jaar zover te komen, en natuurlijk het mooie eindresultaat. Hulde ook voor de aannemer Erik Brouwer Bestratingen, met Jaap als voorman en collega's!

En goed om met een lekker feestje in te wijden. Tevens heten we onze nieuwe buren Leendert en Linda welkom. Voor de hele buurt een gelegenheid om ook bij te praten, voor de kinderen om op de weg te spelen. En om de jongstgeboren bewoner, Frederieke te bewonderen.

En natuurlijk weer een reden voor een fotoverslagje.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 juni 2022

Afgelopen zondag hebben we niet alleen onze weg ingewijd, maar ook een lezing gehouden in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje, over Frederik van Eeden. Hij is de naamgever van onze weg, en niet voor niets. Volgens de bedenkers van de straatnamen moesten we namen kiezen van Grote Denkers en sociale vernieuwers. Oorspronkelijk had de naamgevingscommissie voor ons de naam van Robert Fruin in gedachten. Dat vonden we niet klinken. Toen bleek dat deze Fruin het niet zo op had met algemeen stemrecht, hebben we dat aangegrepen om een andere straatnaam te vragen. Daarbij hebben we een lijstje ingediend waarop Frederik van Eedenweg als eerste prijkte. Zo is het gekomen.

We hebben beide wel De Kleine Johannes gelezen in onze schooltijd, en we wisten ook van de Kolonie Walden, maar verder niet zoveel. Dus het was heel leuk en interessant om de presentatie van Roel Jonker van het Frederik van Eeden Genootschap bij te wonen. Hier zien we Frederik staan voor één van de hutjes die op Walden zijn gebouwd.

Na alle Corona perikelen vind ik het nog steeds niet gewoon dat we een flinke groep mensen in onze Tuinkamer kunnen verwelkomen. Maar daar is die wel voor gemaakt! We wisten niet van tevoren hoeveel buren de lezing zouden bezoeken, maar al een half uur van tevoren stromen ze binnen.

We hebben de beamer gereed gezet, en zo'n dertig stoelen, maar we moeten er zelfs nog wat bijzetten. Het voelt ook feestelijk, en sommigen hebben al lawaai-instrumenten bij zich voor de volgende inwijding van de Frederik van Eedenweg. Vandaar deze compromitterende foto van Jan en Harry.

Roel Jonker heeft veel te vertellen, maar maakt er graag zelf ook een uitje van en heeft zijn vrouw ook meegenomen. Jannie, die voor de lezing het contact heeft gelegd, raakt al snel persoonlijk in gesprek met Roel en zijn vrouw.

Roel leest enkele gedichten voor en fragmenten uit De Klein Johannes. Direct valt weer op wat een innemende en poetische taal Frederik van Eeden schrijft. Frederik van Eeden maakte veel contacten in binnen- en buitenland, in artistieke kringen van schrijvers, en vooruitstrevende artsen en psychiaters, tot en met Freud. Hij reisde ook veel en in Amerika deed hij bij Thoreau inspiratie op voor een sociale Kolonie, die hij naar het voorbeeld van Thoreau ook Walden noemde. Die verrees in Bussum, mede met steun van de familie van zijn toenmalige vrouw Martha van Floten en andere gegoede kringen.

Walden was niet een enorm succes, door de botsing van idealisme en gebrek aan praktische uitwerking. Volgens Van Eeden moest je alleen werken als je er zin in had, en zo waren er veel die in de Kolonie wilden zijn, zonder bij te dragen aan de productie van eten, landbouw, bouwen enz. Wel lijkt een bakkerij enkele jaren succesvol, todat deze na ruzies uit Walden vertrekt, maar wel de naam Bakkerij Walden blijft voeren.

Het was een roerige tijd tussen 1898 en 1907, en de jaren erna leiden naar de Eerste Wereldoorlog, waarin Nederland weliswaar neutraal was, maar het ontnam Frederik van Eeden wel veel internationale contacten.

Aan het einde van zijn leven zou Frederik van Eeden geestelijk zijn gaan 'dwalen'. Alzheimer en Parkinson worden genoemd. Een filmpje doet mij ook wel denken aan psychiatrische toestand. We zullen het nooit weten. Frederik van Eeden zal wel verbitterd zijn geraakt door het verlies van contacten met kunstenaars en internationale voorvechters van sociale vernieuwing. De dood van zijn zoon Paul, heeft geleid tot het boek Paul's ontwaken, maar heeft grote impact op zijn leven. En z'n financiële situatie zal er ook niet aan hebben bijgedragen. Wel schijnt hij met zijn tweede vrouw Betsy van Hoogstraten een aantal jaren gelukkig te hebben samengeleefd. Voor onze wijk is het nog een leuk weetje, dat Frederik van Eeden ook schreef onder het pseudoniem Cornelis Paradijs. Dan zitten we met de Paradijsvoelweg en het Paradijsvogelbosje toch dicht bij dezelfde bron van inspiratie.......

Roel en z'n vrouw lopen nog mee in de stoet voor de inwijding, wat gelegenheid biedt voor een goed belichte foto. Roel, en de 'rituelen commissie', dank voor het organiseren. Het was informatief, leuk en gezellig. En hiervoor hebben we de Tuinkamer zeker ook gebouwd.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 17 juli 2022

Gisteren hebben we een traditie nieuw leven in geblazen: Paradijsvogel Podium hebben we het genoemd. De afgelopen jaren hebben we vaker een muziek- en theaterpresentatie gehouden. Door Corona was daar de klad in gekomen, maar graag pakken we de draad op.

We hebben getwijfeld of we de presentatie in het Amfitheater zouden houden, maar het leek ons toch te donker, iets te koud, en te veel muggen 's avonds buiten. Dus hebben we de Tuinkamer ingericht. Tafels eruit; dan voelt het meteen weer als een grote ruimte!

Voor de uitvoerenden hebben we van tevoren een linzen-courgettesoep gemaakt, met broodjes en een Quinoa-salade. En een kruisbessentaart. Kortom de catering was op orde. Het weer was geweldig, dus we hebben buiten in een grote kring gegeten.

Marie-José opende de avond en zong drie liederen van Brahms.

Beatrijs speelden een Sonate van Loeillet op tenor-blokfluit begeleid door Wilma op de piano.

Onze dochter Irene zong een klassieker: Se tu ma mia, toegeschreven aan Pergolesi. En samen met Marie-José een duet van Purcell.

Ruud speelde een improvisatie solo op trompet. Marien zong en begeleide zichzelf in een lied van Frank Bridge en twee liederen van Vaughan-Williams.

Wilma zong een Engels volkslied, the Ashtree, begeleid door Christof.

Carolien en Truus zongen twee duetten van Brahms, begeleid door Marien.

Tot slot zongen vijf leden van het zang-oktet 'Kamer 2.04', Saska, Mureen, Ad, Hans en Jan liederen van Hindemith en Mendelssohn.

Veel zang deze keer, en toch zeer afwisselend met een grote groep uitvoerenden.

Leuk ook dat iedereen de moeite neemt om zelf de uitvoering in te leiden met een korte toelichting. Zo krijgt ieder stuk een persoonlijk noot.

Na afloop wordt er uiteraard nagepraat met een drankje en hapje. Leuk dat velen ook wat extra te eten en te drinken hebben meegenomen. Hartverwarmend in alle opzichte.

Graag maken we hier weer een traditie van, zodat we vier keer per jaar zo'n open Paradijsvogel Podium kunnen houden. Daar werden al meteen nieuwe plannen voor gesmeed. Ook nieuwe aanmeldingen zijn uiteraard meer dan welkom.

Onze voorlopige data (onder voorbehoud) zijn: 8 oktober, 17 december, 15 april en 24 juni. Locatie: Paradijsvogelbosje, in Juni in het Amfitheater en de andere keren in de Tuinkamer.

Ook voor deze keer: super veel dank voor alle uitvoerenden en leuk dat er mensen kwamen luisteren. Tot een volgende keer!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 september 2022

In overleg met de Stichting Heg en Landschap organiseren we dit jaar weer een Boomplantaktie Oosterwold. 

Net als vorig jaar organiseren we vanuit de Stichting Paradijsvogelbosje een gezamenlijke bestellijst, waarbij we regelen dat de bestellingen op locatie in Oosterwold worden afgeleverd. Dat levert ieder jaar weer leuke dagen met mooie ontmoetingen en gesprekken, en ook fantastisch plantgoed op.

Er zijn een aantal aandachtspunten dit jaar:

Heg en Landschap heeft de bestelling in Oosterwold gelimiteerd tot 25.000 stuks. Daar gaan we niet overheen. Dat betekent dat we proberen iedereen te bedienen. Bij overtekening kunnen we in overleg met Heg en Landschap wellicht grote bestellingen met grote aantallen per soort inperken / afromen. Hopelijk is dat niet nodig. Ook proberen we vroege bestellingen te honoreren. 

In overleg proberen we een paar extra soorten geregeld te krijgen: Paardekastanje, Klimmende Kamperfoelie en Walnoot. Je kunt deze invullen op de bestellijst, maar de levering is onder voorbehoud. Mogelijk kunnen er ook nog wat prijsverschillen ontstaan, bijvoorbeeld als de kweker authentiek Nederlands genetisch materiaal kan leveren. De Soortenlijst (dit is geen bestelformulier) kan je HIER downloaden.

De bestellijst werkt hetzelfde als vorig jaar: je kunt deze BESTELLIJST HIER downloaden. Vul op het eerste werkblad de aanmeldgegevens in, en op het tweede werkblad de bestelling. Stuur de bestellijst op ALS EXCELL. Bestellingen als pdf. opgestuurd kunnen we niet in behandeling nemen!

De deadline voor bestellingen is uiterlijk 14 oktober. Latere inzendingen worden niet in behandeling genomen.

Voor belangstellenden houden we weer een informatieavond op dinsdag 27 september om 20:00 uur. Het bijwonen van deze informatieavond is niet verplicht. Veel initiatieven hebben al eerder besteld en weten prima hoe en wat. Voor belangstellenden wordt dit vast weer een leuke bijeenkomst met ruimte voor uitwisseling, zowel over de wijze van bestellen als ook de keuze uit de soorten en inpassen in het ontwerp van je kavelbeplanting. Save the date!

De afleverdatum voor het plantgoed is al bekend: vrijdag 9 december. Er komt maar één leverdatum. Save the date!

NB: Maak gebruik van deze gezamenlijke bestel-actie Oosterwold. Bestellingen die buiten deze actie om apart naar Heg en Landschap worden gestuurd, kunnen niet samen met de grote bestelling in Oosterwold afgeleverd worden.

Het meeste plantgoed wordt geleverd in bossen van 25 stuks, gebundeld, en zonder pot of aarde. Heb je teveel aan één bos van 25, maak dan met anderen afspraken over het delen van een bos via Marktplaats Oosterwold. Het is belangrijk dat we niet teveel bestellen en daardoor over de limiet van 25.000 heen gaan. 

Het wordt vast weer een mooie Boomplantaktie met een leuke informatieavond en uitlevering van fantastisch plantgoed. We zien de bestellingen graag tegemoet. En voor velen: tot de informatieavond op dinsdag 27 september en uitlevering op 9 december.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 september 2022

Gisterenavond heeft Marie-José de informatieavond voor de Boomplantactie Oosterwold gehouden. Ik was samen met Johan Neuts naar het Waterschap om in te spreken voor beter waterbeheer in droge periodes. Dus aan het einde van de avond mocht ik nog even aanschuiven en deze foto maken van het kleine groepje, dat graag meer informatie wil over de soorten en bestelling. 

Veel informatie is ook terug te vinden op het verslag dat we vorig jaar van de infomatieavond hebben gemaakt.

Het was dit jaar een klein groepje van 10 mensen. Zeker ook heel gezellig. 

Vanochtend sprak ik Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap, en hij wist mij te bevestigen dat de extra soorten op de lijst inderdaad verkrijgbaar zijn. 

Ook zijn er nog een paar extra soorten bijgekomen: Larix, Wilde Clematis (ofwel Bosrank) en Wilde Peer. Dat biedt een mooie aanvulling op het assortiment. Larix is een mooie naaldboom. En Wilde Peer groeit ook heel goed in een gemengde haag, zoals ik op vakantie in Normandië heb kunnen constateren.

Mensen die de Bestellijst opnieuw downloaden treffen deze soorten aan in de lijst. 

Mensen die al besteld hebben en toch nog extra willen bestellen kunnen dit per email laten weten. 

NB: De deadline is 14 oktober, maar het loopt aardig storm en 25.000 stuks is een absoluut maximum dit jaar. Dus wacht niet te lang. Mogelijk moet ik de aanmelding eerder stoppen.

We maken er weer een feestje van op 9 december

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 september 2022

Op de informatieavond voor Heg en Landschap hebben we weer inspiratie opgedaan om de Workshop Ontwerp je Eigen Kavelbeplanting te geven. En we hebben al drie aanmeldingen! Er kunnen er nog maximaal vijf bij. Twee avonden 19 oktober en 2 november, en een individueel coachingsgesprek er tussenin. Aanmelding welkom, liefst vòòr 12 oktober. Zie verder de tekst op de flyer hieronder. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 oktober 2022

Eind mei hadden we een calamiteit, omdat een busje dat post kwam brengen bij buurvrouw 4LittleDreams ons straatnaambord inclusief paal omver had gereden.

Dat leek op een simpele schade dat we in een korte administratieve handeling met PostNL zouden kunnen afhandelen. Niets was minder waar. Eerst konden we PTT niet bereiken. Toen hebben we het schadeformulier naar hun hoofdkantoor gestuurd. Bleek, dat het busje formeel niet van PostNL was, maar van een onderaannemer. Het kwam zodanig in een impasse terecht, dat we de verzekering van de Vereniging hebben aangesproken om rechtsbijstand te verlenen. Dat heeft dus geduurd tot vorige week. Maar toen kregen we toch groen licht voor het vervangen van de kapotte paal en borden.

De nieuwe paal en borden hebben we vanmiddag geplaatst. Zo ziet het er weer spik en span uit. Het is toch de entree van de wijk!

Blij dat het weer geregeld is.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 oktober 2022

In de droge zomermaanden hebben we deels water kunnen geven uit onze grote vijver, maar toch ook van leidingwater gebruik moeten maken omdat we niet de hele tuin kunnen bereiken met de pomp en slangen.

Toen het Waterschap in de zomer aankondigde dat in de nieuwe Waterverordening een meldingsplicht zou gelden voor het slaan van putten in Oosterwold, heb ik een zienswijze ingediend, dat het mij wenselijk lijkt dat het Waterschap eerst zorg draagt voor een integraal waterbeheerplan, dat voorziet in voldoende water in de zomer. Mede uit nieuwsgierigheid, hoe zo'n melding dan wel zou verlopen, heb ik de proef op de som genomen.

Het leek ons toch al een goed plan om een put te slaan. Wij beschikken zelf niet over een sloot waar in droge periodes water aangevoerd kan worden. Zelfs als het Waterschap de bestaande sloten zou vullen.

We hebben PulTechniek uit Putten bereid gevonden om een put te slaan. We hebben dit eerst gemeld bij de omgevingsdienst. En daarna nog eens bij het Waterschap. Voorheen kon je een put laten spuiten. Dat gebeurde met een soort hogedruk spuit. Dat is goedkoper en minder werk. En bovendien kan de uitvoerder zowat overal zo'n installatie aan de slag. Maar dat mag niet meer, omdat de overheden vrezen dat daarmee de verschillende lagen van de grond en daarmee waterlagen in contact met elkaar komen. Daarom moet het gat geboord worden. Dat noemen ze een spoelboring. En daarvoor gebruikt PulTechniek een rupsvoertuig van 4 meter lang, dus daar moet je wel rekening mee houden als de je locatie bepaalt voor de bron. Van tevoren had ik al gehoord van de uitvoerder dat hij gecertificeerd is voor de uitvoering van spoelboringen en in dat gesprek klonk trots door dat hij zich zorgvuldig aan het protocol houdt. Na afloop levert hij ook een rapport op van de uitvoering van de boring.

We kregen vrij snel goedkeuring van de Omgevingsdienst om de put te laten slaan. Het Waterschap stuurde een formulier en vroeg daarna nog meer informatie. Ook eist het Waterschap dat je de boring vier weken van tevoren aanvraagt, terwijl de omgevingsdienst tevreden is als het twee weken van tevoren wordt aangevraagd. Opgeteld bij de weken afstemming met het Waterschap dus een behoorlijke rompslomp. Je krijgt ook de indruk dat de Omgevingsdienst en het Waterschap niet met elkaar afstemmen. Dat bevreemt omdat de omgevingsdienst toch de verschillende overheden bundelt? Of is het in de praktijk toch alleen de Provincie?

Kortom, donderdag om 9.00 uur stond de vrachtwagen voor de deur. Met een kleine kraan om te graven en de boorinstallatie. We hebben de locatie zo gekozen, dat de boormachine met rupsbanden over de hele oprit rijdt en langs het huis totdat hij op de tuin stuit. Dat was zo ongeveer ook de enige plek waar het apparaat kon komen.

Ik hoorde pas die ochtend dat er een flinke bak werd neergezet, dus heb ik fanatiek zoveel mogelijk planten uitgespit om ze te redden van de modderdood....

Het was ook bijzonder om te horen van de eigenaar dat hij als werktuigbouwkundige zelf deze machine heeft ontwikkeld, zodanig dat het mogelijk wordt om voor particulieren putten te boren van bescheiden afmetingen, en voor een betaalbare prijs (nog altijd zo'n 1600 euro).

Eerst wordt een stalen koker ingegraven, waarbinnen de boring zal plaatsvinden. Dan plaatsen ze met de kraan een stalen bak (zonder bodem) om deze koker. Daar komt een plastic folie in, met een gat rondom de koker, zodat het water wordt opgevangen.

Daarna wordt de boor in stelling gebracht. De buis van de boor is hol, en daardoor wordt met een pomp water gespoten. Tijdens het boren wordt zo het losgeboorde zand en klei en veen naar boven gespoeld en opgevangen.

De boor bestaat uit allemaal elementen van zo'n 4 meter lang die machinaal in elkaar worden geschroefd. De machine begint dus met één lengte van 4 meter, en kan, als het moet tot een diepte van 40 meter boren. Maar bij ons mag dat niet, omdat de bodem onder 20 meter onder NAP beschermd drinkwatergebied is. Rekening houdend met een maaiveld van 4,7 meter onder NAP, mogen we ongeveer 14 meter boren.

Tijdens het boren bekijkt de uitvoerder per meter wat voor grond er uit de boorput komt. Ze vangen dit op met een emmer. Als ze het water afgieten blijft voldoende monster over om te beoordelen wat de grondsamenstelling is. De reden hiervoor is dat alleen de zanderige lagen geschikt zijn om water te verplaatsen. De kleilagen zijn zo dicht dat ze ook zo goed als ondoordringbaar zijn voor water. Daaruit krijg je dus geen water. Zo ligt er in de loop van de ochtend op het dekzeil een rijtje met monsters, ter beoordeling.

De omgevingsdienst had al gevraagd hoe laat de uitvoerder zou gaan boren. En even voor elf uur kwamen twee mensen langs om de boring te controleren. Er werd vriendelijk overlegd met de uitvoerder, en het voelt goed dat de omgevingsdienst veel zorg besteedt aan de zorgvuldigheid van de uitvoering.

Nadat de uitvoerder 12,5 meter diepte had bereikt constateerde hij dat dieper gaan geen zin heeft, omdat daar een kleilaag begint. Daarom is onze put op 12,5 meter gestopt. Er is nu dus een gat geboord, maar er zit nog geen pijp in. Die wordt nu gemaakt, met eerst een filterstuk met kleine spleetjes overlangs. Er worden van een stuk tyleenbuis afstandhouders gemaakt die ervoor moeten zorgen dat de buis in het midden van het boorgat blijft.

Het filterstuk wordt met pvc-buizen verlengd totdat de pijp boven de grond uitsteekt.

Daarna wordt er eerst grof filterzand in het boorgat gestrooid, dus rondom (en niet in de pijp). Dat filterzand zorgt ervoor dat het water kan doorstromen, maar dat er geen klei- en veendeeltjes de pijp in komen.

Vervolgens wordt met een paar zakken kleikorrels de bovenlaag waterdicht afgesloten, zodat er geen contact ontstaat tussen de onderlagen met zuiver water en de bovenlaag, waar met regenwater vervuiling mee zou kunnen spoelen. Die kleikorrels zetten uit in de grond, en vormen dan weer een ondoordringbare laag. Mooi dat zo'n eenvoudig middel zo effectief is.

Vervolgens eerst de stalen koker weer verwijderd en daarna de stalen bak. Dan blijft er een hoop modderig zand over, waaronder de plastic folie, die voorzichtig wordt weggetrokken. Dat modderige zand krijgt wel weer een plekje in de tuin.

De PVC buis wordt op de juiste hoogte afgezaagd met een haakse slijper.Vervolgens pompt de uitvoerder met z'n industriële pomp al het vuile water met kleiresten uit de put, totdat er schoon water naar boven komt.

Van een kunststof tegel en een pallet wordt een plateau'tje geïmproviseerd, waarop de pomp kan worden opgesteld.

Nu wordt de pvc-buis afgesloten met een dop waardoor een tyleenbuis past, die wordt aangesloten op de pomp. Nu nog een verlengsnoer, en kan

de pomp z'n werk doen. Eerst vullen, want anders pompt ie droog. En dan hebben we water! en met flinke waterdruk. Daar kan mijn buitenkraantje voor leidingwater niet aan tippen!

Het is een goed gevoel dat ik volgend seizoen de hele tuin rondom deze bron met eigen water kan beregenen. Evenals het grasdak op de woning. Dat scheelt al gauw een aantal kuub leidingwater. Ook weer een stapje duurzamer.

Dan is het alleen nog wachten op een goed waterbeheerplan waarmee het Waterschap en gemeente zorgen dat het grondwaterpeil in droge periodes

op peil blijft. Anders dan krijgen we ongetwijfeld te maken met versnelde bodemdaling. Dat is de volgende opgave, waarvoor we aan de slag gaan met de gemeente en het waterschap en wellicht ook de gemeente.

Voor nu is de nieuwe pomp een mooie aanwinst voor ons voedselbos. Er moet nog een mooie plateau en ombouw gemaakt. Dat is een goed klusje voor mij alleen.

En uiteraard weer een mooie gelegenheid voor een actie fotoverslag.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 november 2022

Afgelopen donderdag werd ik 's ochtends opgeschrikt door het geluid van kettingzagen. Ik dacht eerst dat ze vanuit Staatsbosbeheer begonnen waren met het beheer van de bosstrook. Maar bij nader inzien blijkt dat een aantal mensen in opdracht van de gemeente bezig zijn om de grote iepen langs de Paradijsvogelweg om te zagen.

We hebben hierover wel een bericht gelezen in de nieuwsbrief en op de website MaakOosterwold . Daar lezen we:

"De gemeente Almere heeft de iepen van de Goudplevierweg en de Paradijsvogelweg laten onderzoeken. De conclusie van dit onderzoek is dat de iepen last hebben van ‘uitgestelde onverenigbaarheid’. Uitgestelde onverenigbaarheid is het op latere leeftijd ‘afstoten’ van de ent (het bovengrondse deel) van de onderstam waardoor ze kunnen omvallen.

Een vervolgonderzoek is nodig om mogelijke schade te voorkomen en deze risico’s nader in kaart te brengen. Het advies- en ingenieursbureau Groenadvies Amsterdam start in week 46 (vanaf 14 november 2022) met het onderzoek. Dit vervolgonderzoek bestaat uit een aantal trekproeven. Hierbij wordt gekeken hoe de bomen reageren als er aan getrokken wordt. In principe blijven deze bomen gewoon staan.

Daarnaast graaft het adviseursbureau een aantal bomen vrij om te kijken hoe de ent-onderstam zich heeft ontwikkeld. Voor deze bomen geldt dat ze na het onderzoek niet meer levensvatbaar zijn. Dit onderzoek is nodig om een goed beeld te krijgen van het probleem."

Maar wat is 'een aantal bomen'? Wat ik direct zag, was meer dan een aantal. Ik ben naar de uitvoerders toegelopen en gevraagd wat ze aan het doen waren. Daarbij werd toegelicht dat zij de opdracht hadden om veertien iepen om te zagen. Veertien! Dat is geen onderzoek. Dat is preventief ruimen! Op één boom na, die al dood was, zien alle omgezaagde iepen er gezond uit. Vol in het blad. Geen rot in de omgezaagde stammen.

Er is al jaren gedoe over deze Iepen. Ambtenaren hebben zich al eerder uitgesproken dat ze het liefst een rij of zelfs alle Iepen zouden willen omzagen.

Van onderzoek onder het maaiveld, is tot op heden geen enkel spoor.

Bewoners waaronder wijzelf hebben hun plek in Oosterwold vaak juist uitgekozen omdat ze in de nabijheid van deze fantastische volwassen Iepen wilden wonen.

Er is veel te doen over Stikstof en CO2. Het spreekt voor zichzelf dat iedere Iep langs de Paradijsvogelweg of Goudplevierweg voor tonnen aan Stikstof en CO2 bindt. 't Zijn immers mooie volwassenbomen. Als je zo'n boom omzaagt, duurt het wel twintig jaar voordat een nieuw geplante boom evenveel CO2 en Stikstof bindt per jaar. In het Bomenkader laat de gemeente dit zelf in een mooi figuur zien.

Wij hebben net als iedere andere Oosterwolder bij de start van ons project ecologisch onderzoek moeten doen. Daarbij is er vanuit gegaan dat de dubbele bomenrij langs de Paradijsvogelweg onderdeel uitmaakt van de ecologische hoofdstructuur. Zo staat het ook in het Bomenkader, opgesteld door de gemeente Almere. Ze behoren tot de meest volwassen bomen in heel Zuidelijk Flevoland en Almere. Ze zijn ook belangrijk als orientatieroute voor vleermuizen in de regio.

Onze ecoloog Ben Kruijsen ontdekte op de stammen van de Iepen zeldzame mossoorten die hij nergens anders in Nederland heeft aangetroffen.

Door veertien bomen uit de rij weg te zagen wordt ook de continuïteit van de bomenrij doorbroken. Alleen al dat doorbreken maakt, dat de overgebleven bomen kwetsbaarder worden voor storm. Hun goede buur is immers verdwenen en die eerste boom na het gat in de rij, moet de volle laag in z'n eentje opvangen. En dan kan de gemeente zeggen: zie je wel!

Het argument waarmee de gemeente telkens schermt, is dat de bomen zouden kunnen omvallen en dat ze ziek zijn. Ja, als het stormt valt er wel eens een boom om. Maar als je het nieuws volgt, vallen er heel vaak ook gezonde bomen om. Dat is grotendeels toeval. En als het windkracht 12 waait, dan stuurt niemand z'n kinderen op de fiets alleen over de Paradijsvogelweg. Het probleem is dat je onder het mom van veiligheid alles kapot kunt maken, zolang je dat niet afweegt tegen de waarde die die bomen vertegenwoordigen: cultureel, milieutechnisch, ecologisch, stikstofproblemen enz. En die afweging wordt niet gemaakt. Als je alle bomen die misschien niet voor honderd procent betrouwbaar zijn, preventief gaat ruimen, dan pleeg je kaalslag, en draag je bij aan klimaatschade, nog afgezien van de culturele schade die voor tientallen jaren onherstelbaar zal blijven.

De hamvraag, naar aanleiding van de aankondiging van de gemeente is natuurlijk: als je onderzoek doet, om de bomen te sparen, dan ga je toch eerst één boom onderzoeken en uitgraven? En als je dan nog twijfelt, misschien nog één boom. Maar bij voorbaat 14 bomen omzagen is geen onderzoek. Dat is vernietiging.

Wat gebeurt er nu verder? Uiteraard wordt er een soort onderzoek gedaan. Maar omdat de aangerichte schade al zo groot is, is er de gemeente veel aan gelegen dat de uitkomst van dat onderzoek wordt, dat de bomen te ziek zijn en dat ze gerooid moeten worden. Anders zouden ze aangesproken kunnen worden, dat ze disproportionele schade hebben toegebracht.

Het kan er bij mij, ook als onderzoeker en methodoloog niet in dat de gemeente zo grof te werk gaat. Ik kan het ook niet anders uitleggen, als dat de gemeente voorsorteert op het ruimen van al deze waardevolle bomen.

Wat het met mij doet? Ik word er vooral heel verdrietig en moedeloos van. Die bomen zijn na jaren een stuk van mijn ziel geworden, en iedere omgezaagde boom is een kras op mijn ziel. Vooral vanwege de harteloosheid die uit deze actie spreekt. Dat wordt nog versterkt door de misleidende toelichting: 'een aantal', je verwacht dat alles wordt gedaan om levens van bomen te sparen. Veertien bomen preventief ruimen, die wellicht ook kerngezond kunnen zijn. Dat is destructief, misleidend, respectloos en nu al onherstelbaar.

In Oosterwold moeten wij als bewoners een duurzame wijk inrichten. Maar als de gemeente de meest waardevolle bomen omhakt, gaat het niet lukken met die duurzame, organische ontwikkeling.

Dat respect lees ik nog wel in een citaat van één van de peetvaders van Almere, die in 2008, twee weken voor zijn dood het voor zich sprekende citaat liet optekenen.

(PS: Op de foto met uitvoerders zijn de gezichten geblurd)

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 11 december 2022

Afgelopen vrijdag was het weer zover: De Boomplantactie Oosterwold beleefde de eerste uitleverdag.

Het is de achtste keer dat we samen met Stichting Heg en Landschap een Boomplantactie Oosterwold organiseren. Het begon in 2016 als een uitbreiding van onze eigen bestelling, die op verzoek in Oosterwold werd afgeleverd. Inheemse bomen en struiken vormen een mooie start voor iedere Oosterwoldse kavel. Dat gold zeker in 2016 voor ons voedselbos ontwerp. Sindsdien is voedselbos een vlucht gaan nemen in Oosterwold, naast de vele hagen en boomsingels die sindsdien zijn geplant.

Aanvankelijk kregen we van Heg en Landschap in Oosterwold een limiet van 25.000 stuks opgelegd. Maar de bestellingen bleven komen, en Lex Roeleveld van Heg en Landschap heeft toegelaten dat we de bestellingen tot ruim 35.000 stuks konden honoreren. Maar dat past niet in één leverdag. Dus moesten we splitsen. We hebben ervoor gekozen om in de eerste dag alle soorten te leveren waarvan grote aantallen zijn besteld. Dat levert de eerste dag 22.000 stuks op.

Vandaag dus de eerste dag. De chauffeur van Transporteur De Haan stond keurig om half acht gereed bij onze oprit, Het is helder en het heeft licht gevroren. Het is nog donker dus we zetten een bouwlamp neer en lopen het eerste half uur rond met hoofdlampen. We hebben speciaal gevraagd om een vrachtwagen met kooiaap, want anders krijgen we de enorme stalen pallets (die Ferro's worden genoemd) nooit uit de vrachtwagen. De Chauffeur draagt iedere Ferro eerst uit de vrachtwagen, en daarna snijden we het plastic weg en tilt hij het plantgoed op een pallet uit de Ferro en op z'n plek op onze parkeerplaats. Daar kunnen we alle stapels net kwijt. Maar dan begint het pas voor ons. En het begint met sorteren, want alle soorten liggen op elkaar gepakt. En omdat van iedere soort telkens maar één bundel een label heeft, komt het erop aan om alles keurig te scheiden en per soort op stapel te leggen. Dan tellen we ook tegelijkertijd de aantallen, om de bestelling te controleren. Dat vraagt een speciale coördinatie, Marien pakt de bundels, twee anderen leggen die bundels op de stapel, en de vierde telt. De ervaring leert dat je niet kunt sjouwen en tellen tegelijk. Zo ontstaat meteen een efficiënte samenwerking. Helaas zijn er ieder jaar wel afwijkingen in de bestelling, en zo ook dit jaar. Helaas geen Gele Kornoelje, geen wilde Peer en te weinig Hazelaar en Kardinaalsmuts. Dan moeten we meteen gaan schakelen om te bedenken hoe we dit gaan oplossen met de 140 bestellingen.

Een voordeel is dat er twee dagen zijn, en dat we kunnen proberen de tekorten van de eerste dag na te laten leveren op de tweede dag. Laten we hopen dat dat gaat lukken.

Vanaf acht uur krijgen we al hulp van vrijwilligers. Logan loopt een maatschappelijke stage, en we hebben hem de dag van tevoren al een toelichting gegeven van het werk. Ook andere vrijwilligers zijn vroeg van de partij.

Na het sorteren, gaan we de grote bestellingen voorbereiden. Dat wil zeggen de bestellingen met meer dan vier verschillende soorten. Er zijn ook kleinere bestellingen en bestellingen met heel veel van één soort. Dat kunnen de mensen het beste zelf rapen. Maar alle vrijwilligers zijn druk met het voorbereiden van de grotere bestellingen, en na een uur ligt de hele oprit en langs de weg vol met bergjes bestellingen.

Marie-José coördineert zoals altijd de bestellingen. We hebben van iedereen de bestellijsten uitgeprint en in plastic mapjes gedaan. Ook hebben we voor alle bestellingen labels voorbereid, zodat iedereen het plantgoed gelabeld mee kan nemen. Vanaf tien uur komen de eerste bestellers al langs om op te halen. Soms zetten we ze aan het werk om zelf te verzamelen. Anderen liggen al klaar.

Marien controleert alle bestellingen voordat ze worden meegenomen. We hebben immers precies zoveel plantgoed als besteld is. Als er bij één bestelling iets fout gaat, dan gaat er ook bij andere bestellingen iets fout. Gelukkig is bijna alles correct, en alleen een paar afwijkingen maken dat het controleren niet voor niets is.

Gelukkig hebben we af en toe ook even tijd om koffie te drinken, met koek, gebak, en om 12 uur met Winterse Soep en broodjes. Als een groep vrijwilligers in de kou druk bezig is, dan hoort daar ook Catering bij. Fijn dat An meehelpt om alle catering te regelen.

Het was fijn dat deze keer vrijwel alle bestellers vroeg kwamen, zodat we rond drie uur de meeste bestellingen al kwijt waren. Uiteraard moet iedereen met dit licht vriezende weer zelf het plantgoed nog inkuilen. Maar wij zijn ook blij dat we na een lange dag, rond vier uur de levering kunnen afronden. Een paar overgebleven bundels heb ik nog snel in de moestuin opgekuild.

Alle bestellers wensen we uiteraard succes met het inkuilen en uitplanten. En we zien iedereen nog de tweede leverdag terug. Even duimen dat het niet te hard gaat vriezen, want dan is er een kans dat de levering wordt uitgesteld....

Het was weer een geslaagde dag. Met veel dank aan alle vrijwilligers: Logan, Laurette, Ronald, Margriet, Danielle, Michelle, José, Lynda, An, Wendy, Sanneke, Vincent, Lea, Richard en Jan. En de buren voor het lenen van de kruiwagens.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 december 2022

Gisteren hebben we weer een Paradijsvogelpodium gehouden. Dat leverde deze lichting een zeer gevarieerd programma op. Dat is zeker iets waarnaar we streven, maar je weet dat nooit van tevoren. De week van tevoren waren we al druk met repetities. En de hele zaterdag werd gevuld met voorbereidingen, zowel van repetities als het eten en de opstelling in de Tuinkamer. Gelukkig was Mick, Irene en Jasper al eerder aanwezig.

Geweldig ook dat veel spelers en gasten ook eten en drinken meenemen, inclusief fantastische zelfgebakken taarten. Wij hebben ons toegelegd op soep, broodjes, salade en krentebrood. Met verschillende taarten, hartig, zoet, wraps met zalm en een uitgebreide kaastafel toch zowaar een vorstelijke tafel.

De avond begon daarom rond half zeven met eten, en dan maken veel deelnemers al informeel met elkaar kennis. We zijn zelf dan nog aan het redderen, dus het is ook een soort opluchting als we beginnen met de presentaties iets na acht uur.

Omdat we het leuk vinden om in de kerstsfeer te komen hebben we een gelegenheidskwartet samengebracht bestaande uit buurman Jan, dochter Irene, en Marie-José en Marien. Waarbij ik buiten mijn confortzone moet, om als bariton de tenorpartij te zingen en Marie-José zich als sopraan stort op de altpartij. Zo hebben we 's middags een vijftal bekende kerstcarols ingestudeerd. Dat is best hard werken, en ook nog aan elkaar wennen.

Voor de afwisseling hebben we de bijdrage van verschillende deelnemers opgeknipt. Zo begint het gelegenheidskwartet, dat we de Paradijsvogeltjes hebben genoemd met drie Carols.

Daarna draagt Hendrik-Jan de Wit een aantal gedichten en een zeer-kort-verhaal (ZKV) voor. Hij heeft ook speciaal een paar Haiku's geschreven voor deze gelegenheid, die wij u uiteraard niet willen onthouden:

                achter de bomen / ligt een voedselbos verstopt / paradijs aan huis

En een andere Haiku beschrijft Oosterwold als geen ander:

                God schiep de wereld / de mens schept in de modder /  Oosterwoldse klei

Daarna spelen Mick en Marien een selectie van zeven walsen die Brahms componeerde voor piano quattre-mains. Dus met vier handen op één piano.

Vervolgens zingen Truus en Marie-José twee duetten van Purcell en vervolgt Truus, begeleid door Marien met twee delen uit het Nisi Dominus van Vivaldi, waarbij vooral het Cum Dederit heel spannende dissonanten en een gloedvolle uitvoering kreeg.

Daarna luidt Irene de pauze in met een lied van Stef Bos. Ik mocht begeleiden, en Irene wilde dat ik ook zou meezingen, maar dat was beste veel gevraagd. Ik ben niet veel verder gekomen dan het scanderen van een tweede stem bij het refrein: Papa, ik lijk steeds meer op jou!

Na de pauze spelen Mick en Marien nog een Slavische dan van Dvořak voor quattre-mains, gevolgd door Jos Bregman, die een demonstratie gaf van het klimmen in een boom, in vol ornaat met tuig en touwen, waarbij twee buurvrouwen haast zijn meegesleurd. Zo weet hij zijn beleving van de natuur en bomen in het bijzonder heel goed over te brengen. Dat doet Jos door van bomen en van hout en landschap kunst te maken. Dat licht hij toe aan de hand van een bord, waarop de hele akker van Vliervelden is omgetoverd tot een omlijsting van een kunstwerk: de akker zelf.

Marie-José zingt vervolgens een bekende aria uit Purcell's Dido and Aeneas in een hertaling van de dit jaar overleden Jan Rot: Als ik straks dood ben.... Niet zo'n vrolijk lied, maar dat heb je vaker bij opera.

Daarna draagt Hendrik-Jan de Wit een tweede serie gedichten voor, waaronder een ode aan de slak, waarbij hij bovendien een klein boekje met 15 Haiku's aanbiedt aan Marien. Wat een heerlijk kado. Dat maakt veel van de slakken goed.......

Het gevarieerde progamma wordt voortgezet met een vrije vertolking door Caroline van Angel Eyes van Earl Brent en Matt Dennis. Dit lied is beroemd geworden door de vertolking door Ella Fitzgerald, en Caroline brengt hiermee ook een ode aan Ella. Dit is een vrije jazz-versie, en Marien kan de ingewikkelde akkoordschema's niet lezen. Daarom hebben we van het internet een pianopartij geregeld, die tamelijk virtuoos bleek te zijn. Gecombineerd met de vrije vertolking maakte het tot een spannende sessie. Leuk dat Caroline met microfoon zong, zodat ze ook zacht zingend met het warme geluid in de buurt kwam bij de sfeer van Ella Fitzgerald.

Bijna aan het einde kwam een bijzondere bijdrage van Sharmili en Noortje, die in een improvisatie twee Bengaalse liederen ten gehore brachten. Sharmili gebruikt een achtergrond akkoord dat zij via de tablet aanroept, en dat je al in Indiase sferen brengt. Noortje volgt de zang en ze reageren op elkaar. Zo horen we voor westerse oren hele ongebruikelijke klanken met veel stembuigingen en verglijdende tonen. Heel bijzonder, en we zijn trots dat we ook aan Sharmili en Noortje een podium kunnen bieden om dit ten gehore te brengen. Sharmili heeft een doel om deze klassieke Bengaalse muziek meer onder de aandacht te brengen. Dat doel krijgt hier een mooie start, en smaakt naar meer.

We beëindigen de avond zoals we hem begonnen met het gelegenheidskwartet de Paradijsvogeltjes. Met twee kerstliederen, waarbij O Holy Night op muziek van Adam even opnieuw moet worden opgestart, omdat het met een uurtje repeteren 's middags toch ambitieus was.

Na de voorstelling is er uiteraard ruimte voor een drankje en hapje en een praatje. Het is heel fijn dat uitvoerenden en publiek met elkaar uitwisselen. Dat levert een heel andere sfeer op dan een officiëel concert. Het is ook heel Oosterwolds. Leuk ook dat er een aantal extra bezoekers uit de wijk gekomen zijn.

We hopen volgend jaar ook weer vier keer zo'n Paradijsvogelpodium te organiseren. De eerste op 15 april, daarna midzomernacht op 24 juni, wellicht buiten in het Amfitheater. Ideeën voor een bijdrage, ook en juist van mensen die nog niet hebben opgetreden zijn meer dan welkom. Ook theater, poezie en verhalen, het past allemaal. En vooral dank aan alle deelnemers voor alle bijdragen.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 december 2022

Afgelopen vrijdag hebben we de tweede sessie van de Boomplantactie, lichting 2022-23 georganiseerd, uiteraard weer samen met de Stichting Heg en Landschap. Het was eigenlijk een week eerder gepland, maar toen vroor het zodanig, dat het plantgoed niet uit, en niet in de grond kon. Nu was het een stuk zachter. En zeker de ochtend prima weer; toen nog droog en best warm. Zo stonden we weer om half acht de vrachtwagen op te wachten in het donker, hoofdlamp op, nadat we voor zeven uur de bouwlamp op de parkeerplaats hadden geïnstalleerd. Het plantgoed werd gebracht op Ferro's en houten pallets. Helaas was één pallet krakkemikkig, zodat de chauffeur met z'n kooiaap mopperend trucs moest uithalen om de pallet met plantgoed op z'n plek te krijgen. Uiteindelijk stond alles weer opgesteld en konden we gaan beginnen met sorteren. Het duurde even voordat we overzicht hadden, omdat een bestelbon van één van de kwekers verstopt zat in een pallet met plantgoed. Maar uiteindelijk was de bestelling wonderwel compleet, inclusief het plantgoed dat twee weken geleden ontbrak. Daarmee hebben we veel klanten extra blij kunnen maken.

Het was ook even spannend of we voldoende vrijwilligers konden vinden, want die hadden ook op een week eerder gerekend. Ronald en Wilma waren er al vroeg bij, en zo konden we gaan sorteren. Dan leggen we al het plantgoed per soort bij elkaar, en tellen we of de aantallen kloppen. Dat is best een klus want van iedere soort is er maar één bos met een label, en de rest moet je dus zorgvuldig op de stapel leggen. Als alles door elkaar raakt, kan je de soorten vrijwel niet uit elkaar halen. Gelukkig hebben we langzamerhand wel routine opgebouwd. Een slimmigheidje, is dat we de soorten die je snel door elkaar haalt op de twee verschillende dagen hebben laten komen. Dus de eenstijlige meidoorn twee weken geleden, en vrijdag de tweestijlige. En de hondsroos eerst, en vrijdag de Egelantier.

Wel lastig is dat sommige bossen uit 25 stuks bestaan en anderen uit 10. Dat is oppassen met sorteren en met verzamelen van de bestellingen.

We wisten dat de kans groot was dat het 's middags zou gaan regenen, dus we hadden in de reminder mail aangegeven dat mensen liever eerder dan later moesten komen. Daarbij hebben we er niet op gerekend dat sommigen al om negen uur aan kwamen lopen, toen we nog aan het sorteren waren. Maar iedereen was bereid mee te helpen, of zelf zijn/haar eigen bestelling bij elkaar te rapen.

Het is ieder jaar weer fantastisch om dit plachtige plantmateriaal te zien van inheemse bomen en struiken. Er zijn ook flink uitgegroeide exemplaren bij: populieren en katwilgen meer dan manshoog. wilde appel, zwarte bes ook fors uitgegroeid. In overleg met Heg en Landschap heb ik gevraagd of we wat extra soorten konden toevoegen aan de bestellijst, zoals bosrank, klimmende kamperfoelie, walnoot, lariks en paardenkastanje. Vooral de Walnoot is ook een aanwinst voor stadslandbouw. Veel klanten hebben dat ook besteld en het is dankbaar om dit assortiment te benutten.

Dit jaar hebben we iedereen met kleine bestellingen zelf laten rapen. Dat scheelt veel werk, en met meer dan 140 bestellingen is dat noodzakelijk om binnen een dag iedereen te bedienen. De grotere bestellingen zijn door de vrijwilligers en door ons geraapt.

Na een mooie droge start begon het rond een uur 's middags te regenen, en dat hield niet meer op. Gelukkig waren we er enigszins op gekleed, en vrijwilligers kwamen met regencapes en en regenbroeken. Maie-José vroeg om een regenfoto te maken. Je ziet de druppels op de lens.

Vooral onhandig was dat alle bestellijsten ook in de plastic hoesjes nat en modderig werden, en dat een bril niet helpt als het regent, omdat je zicht dan tamelijk blurry wordt. Dus heeft Marien als een kippige rondgelopen om zonder bril de bestellijsten te ontcijferen bij de controles. Er is heel veel heel goed gegaan. We hadden één bestelling dubbel geraapt, waardoor we eerst wat mensen moesten teleurstellen, en vervolgens aan het einde van de dag konden vertellen, dat er toch nog een paar bossen waren.

Van twee weken geleden was er nog wat over, wat we hadden ingekuild. En het restant van vrijdag hebben we zaterdagochtend via Marktplaats verkocht. We konden één klant helpen, die zijn bestelling naar een verkeerd emailadres had gestuurd, en nu toch nog een start kon maken met een aardige verzameling.

Aan het einde na de boomplantdag volgt dan alijd nog de administratie, waarbij we een aantal mensen terugbetalen, omdat ze boswilg of amandelwilg minder hadden gekregen. Dat ziet er dan wel meteen chaotisch uit. Een paar honderd hoesjes en afgevinkte natte bestellijsten op de grond. Dan maken we de totaalrekening en maken we het geld over naar Stichting Heg en Landschap.

We maken Oosterwold dit jaar weer groener met 35.000 boompjes. Met de voorgaande zeven edities hebben we al 185.000 boompjes over Oostewold verspreid! Dat is toch naar alle maatstaven indrukwekkend! Dank aan alle vrijwilligers, die volhardend in de regen bezig bleven om bestellingen te verzamelen.Hulde aan Ronald, Wilma, Richard, Lynda, Leah, Vincent, José, Eva en iedereen die spontaan is aangehaakt om te helpen. En iedereen succes met planten.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 december 2022

Nu het nieuwe jaar bijna aanbreekt, past natuurlijk een groet aan jullie allemaal!

Laten we er weer een memorabel jaar van maken, met grote en kleine, en genoeg lieve en leuke herinneringen. 

Voorzichtig met de jaarwisseling en tot in het volgende jaar!

Marien en Marie-José

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 januari 2023

Wat heeft het veel geregend de afgelopen tijd! En het is nog niet voorbij. Maar in onze vijver is de hoogste stand vandaag voorbij. Dat kan ik vrij nauwkeurig bekijken, omdat bij hoog water de onderkant van de steiger onder water komt. Maar heel zelden, komt de bovenkant van de steiger ook onder water te staan. En dat was deze week ook het geval.

Als het achter elkaar dagenlang grauw is, dan ervaar ik wel een gebrek aan licht, dus ik was blij met een paar momenten waarop de winterzon scheen. De lage zon gaf mooie reflecties in de vijver, zeker in combinatie met de dreigende wolken. Op onze kavel, met volwassen uitgegroeide tuin hebben we feitelijk helemaal geen last van hoog water. Het past voor ons bij het seizoen, en de meeste planten profiteren ervan. Zeker de wilgen langs het water, die goed gedijen, ook als ze een poosje met natte voeten staan. Ik maak me veel meer zorgen om de droogte in de zomer, dus wat dat betreft, mag het nog wel even nat blijven.

Zon en water en een rietkraag, mooi genoeg voor een paar sfeervolle plaatjes. Pas bij het bewerken van de foto's zag ik, dat de foto van mijn voeten op de steiger ook een zelfportet is, omdat de reflectie van mijn hoofd bedekt met mijn telefoon in het water weerschijnt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 februari 2023

We hebben in 2016, toen we begonnen met ons avontuur in Oosterwold botanische rozen geplant, Dat wil zeggen, vooral Hondsroos en Egelantier, maar ook Heggenroos en Bosroos. Dat waren kleine struikjes, die het eerste jaar zelfs nauwelijks blaadjes maken. De opvolgende jaren zijn ze flink gaan groeien. Flink? Enorm. Het vraagt moeite om die rozen te snoeien.

Veel rozen die we tot haag kunnen snoeien, zagen of knippen we af, en in ieder geval de grote takken die meer dan drie meter omhoog schieten.

In ons optimisme hebben we een aantal rozen dicht bij onze voortuin geplant. Dat zijn ondertussen halve bomen geworden. En stekelige wel te verstaan. Het vraagt moed en beleid om hier mee om te gaan. Dikke leren handschoenen. Maar voor deze was snoeien geen optie. Daarom hebben we ze bij de grond afgezaagd met een Reciprookzaag. De rozen haken in elkaar alsof het een haag uit het sprookje van Doornroosje was. Ik moet alle kracht zetten om de afgezaagde stronken met een lengte tot vier meter uit de omgeving weg te trekken.

De onderkant van de Rozen is dik en houtig alsof het een boom is. Aan de voet groeien de takken ook nog eens samen tot een soort knolvoet.

We hebben achter het huis een plek gemaakt waar we alle rozen en bramen met stekels stapelen. Daar krijgen ze jaren de tijd om te verteren, zonder dat we die per ongeluk tegenkomen en onszelf open halen aan de doorns die nog jaren kunnen blijven haken.

 Nu maar afwachten hoe of ze terug groeien.

En vermoedelijk kunnen we niet alle rozen laten staan. Een Doornroosje haag voor je deur is niet voor iedere prins of prinses een goed idee.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 maart 2023

Vandaag kwam het bericht dat Adri Duivesteijn is overleden. Ik ga niet een necrologie schrijven. Dat is aan anderen. Toch wil ik bij zijn overlijden stilstaan. 

Met Adri heb ik gewerkt aan de groei van de stad Almere. Hij was een founding father van het beeld van de stad dat een volgende groeispurt gaan maken. Vanmorgen dacht ik aan het overleg dat we 10 jaar geleden samen met (toen) minister Plasterk hadden. We maakten Lelystad mooie financiele afspraken maakten waar de stad nog lang plezier van heeft.Toen was al bekend dat ie een paar weken later in Almere zou stoppen. Daar speelde zijn gezondheid een belangrijke rol in.

Maar wij kennen 'm ook in de rol van de zorgzame ouder over een goed plan: Oosterwold. Als geen ander geloofde hij in de kracht van mensen die hun eigen ideeën ontwikkelen, hun eigen omgeving scheppen. Hij wist ook dat dit tot heel nieuwe vormen en ideeën kan leiden. Visionair, maar ook zorgzaam. Want van hem kwam ook altijd de vraag: Lukt het? Het was lastig hë? Maar ook: je kunt het! 

Dankbaar voor alles wat je voor de stad hebt betekent! En voor hoe persoonlijk je daarin kon zijn. 

We wensen Liesbeth en de kinderen alle kracht om je te blijven herinneren. 

Wij herinneren je met de foto's van je bezoeken met PvdA vrienden Rick van der Ploeg en Felix Rottenberg. Met alle founding fathers en mothers van Oosterwold en met founding fathers van Almere. En van al die keren dat je even je hoofd met om het even wie je hoofd achter de deur liet zien! Dank originele denker, die door ruiten en riemen ging om voor hele gewone mensen hun woonwensen uit te laten komen. Dank!

VAARWEL ADRI!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 maart 2023

Op 12 mei komt Quirine Melssen een Connectieconcert geven in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje.

Ze zingt engelstalige ballads uit haar programma REVEAL, waarbij ze zichzelf begeleid op piano, met begeleiding van Martin Alvarez op cello.

Bij REVEAL komen twee verschillende werelden bij elkaar; de klassieke en de lichte muziek. Dat is een muzikale metafoor voor connectie.

We stellen graag ons Paradijsvogelpodium ter beschikking van kunstenaars die hun eigen programma willen brengen. Daarvan is dit een eerste initiatief.

Voor bestellen van kaarten, zie onderaan deze pagina

Uit de website www.quirinemelssen.nl: 

 “Muziek is zo krachtig en helend. Die kracht wil ik inzetten om zachtheid teweeg te brengen”

Bij de connectie-concerten creëer ik een gevoel van thuis en verbondenheid door een concert waarbij ik mijn persoonlijke gevoelens en ideeën deel. Daardoor ontstaat er een band tussen mij en het publiek maar eventueel ook tussen het publiek onderling. REVEAL bestaat uit Engelstalige ballads waarbij persoonlijke en uiteenlopende thema’s aan bod komen.

WAAROM IS DIT OPTREDEN ANDERS DAN ANDERE CONCERTEN?

Bij het Connectie Concert stel ik mezelf open en kwetsbaar op en ga hiermee een gelijkwaardige band aan met de toeschouwer.

WAAROM CONNECTIE CONCERTEN?

Bij mijn vorige voorstelling “Vannacht naar Dag” ontdekte ik de waarde van het delen van een persoonlijk verhaal. Met name het helende effect en de verbindende werking. Tenslotte zijn we allemaal mens en zijn gevoelens universeel.

Ik mis vaak in de omgang tussen verschillende mensen/groepen het daadwerkelijk openstaan voor de ander. Dat is niet altijd een kwestie van niet willen. Je moet daarvoor ook een situatie hebben waarbij je de ruimte voelt om je open te stellen.

HOE ZIJN DE LIEDEREN VAN HET ALBUM REVEAL ONTSTAAN?

De liederen die ik gecomponeerd heb zijn het resultaat van momenten uit mijn leven waar ik in de knoop zat met iets of nadacht over een thema dat me bezighield. De liederen zijn een antwoord daarop en hebben bijgedragen aan een oplossing. Ze zijn een ideaal uitgangspunt om verder over door te praten en elkaar beter te leren kennen. Ik hoop met de muziek in het hart te raken en tot troost te zijn maar ook te in inspireren en wellicht anderen op nieuwe gedachten te brengen.

Kaarten bestellen:

Graag van tevoren de kaarten bestellen door het gewenste aantal x 15 euro over te maken naar IBAN: NL10 RABO 0192 3749 31  t.a.v. Stichting Paradijsvogelbosje o.v.v. Quirine Melssen 12 mei. 

U kunt ook klikken op deze link met betaalverzoek of de QR code hiernaast scannen

NB: U kunt aan de zaal wel contant betalen maar en met een betaalverzoek of QR code op uw betaalapp, maar niet met PIN.

Wilt u meer weten? 

Er is meer te lezen op de website van Quirine Melssen, en er staan ook een paar video's en een speellijst op Spotify.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 04 april 2023

Komende maandag, tweede Paasdag organiseren de Kruiderij en het Paradijsvogelbosje gezamenlijk een zadenmarkt. Neem zelf zaden mee als je die hebt. En je kunt ook zaden ruilen of kopen voor een bescheiden bedrag of vrijwillige donatie.

De locatie is dit jaar bij de Kruiderij Hof van Eeden, Frederik van Eedenweg 40, Almere Oosterwold

Aanvang: 10.00 uur met koffie en thee. Eindtijd: 13:00 uur

Ook jonge plantjes kunnen natuurlijk gebracht, geruild en gegeven of gekocht worden.

We hebben de voorgaande jaren vaker een zadenmarkt gehouden, en dat is iedere keer weer een feestje.

Laten we er deze keer weer een feestje van maken.

Aanmelden hoeft niet. Mag wel.

Zet het in je agenda! Laat die meubelboulevard dit jaar links liggen, kom naar de Zadenmarkt.

De foto's zijn van de vorige lichting

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 april 2023

Het was weer zover! Ik werd weer een jaartje ouder. En.... we hielden weer een Paradijsvogelpodium. en rijkelijk (misschien iets te rijkelijk) gevulde avond, met muziek en vermaak van alle soort. Om te beginnen is het zingen van LANG ZAL ZE LEVEN door 30 behoorlijk geoefende stemmen een feest om te horen! Vrienden en familie van dichtbij en verderaf kwamen langs! En heel langzaam pakte ik mijn podiumcadeau uit. Gabrielle die Schubert speelde, Bart die springmuis vertelde (of was ;-) ). 

 Hendrik-Jan kwam met een feestboekje vol toepasselijke haiku's, ik mocht zelf zingen en met Marien en Irene vulden we een blokje net Nocturne, En prière en Ave Verum van Fauré. 

Spannend en heel leuk om samen met je dochter te zingen!

Na de pauze is John aan de beurt met Fauré en Hándel. 

En dan is Jos Bregman aan de beurt. Die een dag vol optredens heeft, omdat ie eerder op de dag ook al een kunstwerk bij de Prieelvogelweg heeft onthuld. Hij laat processen in de iepen langs de Goudplevierweg en Paradijsvogelweg zien. 

Na een Weesgegroet Maria (Ave maria van Verdi) mijnerzijds, zingt Irene met Ronald op de piano J'attendrai. Fijn dat Ronald als pianist instapte, en leuk dat ze bij het volgende concert een project van Ronald gaan doen. 

En dan is het tijd voor de diva van de avond, "Caroline: ik moet met microfoon zingen van Marien"

Nou dat zeg ie terecht, want het klonk heerlijk!

En dan is het uitpakken afgelopen! We drinken er met elkaar nog een borrel op en hebben het gezellig!

Het volgende podium is waarschijnlijk in het amfi theater op 24 juni 2023. 

Vind je het leuk om op te treden op dit laagdrempelige podium, of vind je het leuk om een keer te komen kijken en luisteren en wil je daarvoor op de maillijst stuur dan een mailtje naar INFO     (AT)    PARADIJSVOGELBOSJE.NL, dan zetten we je op de mailinglijst!

We zien u graag!

Foto's: Martin Schepers

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 mei 2023

We discussiëren wat af in Oosterwold, en er komen ook steeds meer theatrale of muzikale evenementen. Maar open gesprekken zoals we dat kennen van bijvoorbeeld Pakhuis de Zwijger kennen we nauwelijks. Misschien kunnen we daarin verandering brengen.

Dave Pendle en Michelle Holliday willen daarvoor een eerste aanzet geven in een presentatie en dialoog over Thrivability? ThrivaWat? Thrivability is een nieuw woord dat Michelle Holliday heeft samengesteld uit de engels woorden to Thrive: na te streven of te floreren en Ability: vermogen. Dus het vermogen om te floreren. Dat zijn ingewikkelde woorden voor iets wat wellicht toch heel basaal is: hoe mooi zou het zijn als we niet alleen goed zouden zorgen voor elkaar en voor de natuur, ecosystemen, leefomgevingen, en bij al dat zorgen ook zelf nog zouden opbloeien, tot bloei komen?

Michelle heeft hierover een boek geschreven: The Age of Thrivability. Dat is de aanleiding voor een presentatie die inleidend zal zijn op een aantal vragen waarmee de deelnemers aan de slag zullen gaan. Als er genoeg deelnemers komen, kunnen we uiteen gaan in verschillende groepjes, en daarna plenair uitwisselen.

De voertaal tijdens de presentatie is Engels. In de discussiegroepjes, kan waarschijnlijk ook voor Nederlands gekozen worden.

Dave heeft een evenement aangemaakt op www.Oosterwold.info. Je kunt daar ook een kaartje regelen via Event-Brite. We gaan er vanuit dat het niet uitverkocht zal zijn, dus kan je je ook melden aan de zaal. Er wordt een vrijwillige bijdrage of donatie gevraagd voor de gastspreker en een beetje voor de organisatoren en een kopje koffie.

Voor meer informatie lees de beschrijving op Oosterwold.info

Locatie: De Tuinkamer van Paradijsvogelbosje

Aanvang 19:30 uur. Inloop vanaf 19:15 uur. Inclusief koffie of thee. Vrijwillige bijdrage.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 mei 2023

De afgelopen jaren hebben we al ervaring opgedaan met het Paradijsvogelpodium, waar vooral Oosterwolders met en voor elkaar muziek maken, gedichten voordragen en samenspelen. Op 12 mei hebben we een nieuwe vorm uitgeprobeerd. Enige tijd geleden zijn we in contact gekomen met Quirine Melssen, die samen met cellist Martin Alvarez Engelstalige Ballads zingt en speelt. Zelf noemt zij haar werk 'Connectie concerten' omdat ze verbinding maakt met het publiek van verschillende komaf, zoals ook voor nieuwkomers. Haar concertprogramma heet 'Reveal' omdat ze zichzelf voor het publiek wil openstellen.

Ze was geïnteresseerd om een concert te geven in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje. Nieuw voor ons is dat Quirine en Martin als professionele musici een toegangsprijs vragen. Terecht natuurlijk, maar dat zijn wij niet gewend, en ook het Oosterwoldse publiek niet. Toch goed om hier ervaring mee op te doen, en te beginnen, al is het klein. We hebben samen met Quirine een poster gemaakt en een evenement aangemaakt op Oosterwold.info en op onze website en marktplaats Oosterwold. Een dag van tevoren hebben we nog afgestemd: wat gaan we doen? Is vijf verkochte kaarten genoeg? Afzeggen is ook jammer. Uiteindelijk heeft Quirine besloten het concert toch door te laten gaan.

's middags voor het concert hebben we de Tuinkamer leeggeveegd, tafels eruit en een opstelling gemaakt met een kleine kring rondom de piano. Quirine en Martin repeteren van tevoren in de namiddag zon. Het is meteen te horen dat de Tuinkamer zich akoestisch heel goed leent voor een dergelijke uitvoering.

Als voor het concert het publiek binnenkomt, serveren wij koffie en thee, en prepareren Quirine en Martin zich voor de opkomst. Quirine heeft een metamorfose doorgemaakt in een lange knal-rode jurk. Ze praat het concert van engelse ballads aan elkaar met persoonlijke toelichtingen. Martin ondersteunt de ballads met zingende tegenmelodielijnen. Je kunt horen dat ze zeer goed op elkaar zijn ingespeeld.

Centraal in de ruimte zijn drie groene, donzige herten opgesteld, die een rol krijgen in het concert, omdat Quirine op die dieren haar emoties en gedachten projecteert.

Het kleine publiek was enthousiast en de kleine setting

biedt ook de gelegeneheid om na afloop samen na te praten. Dat is zeker de charme van zo'n presentatie met de sfeer van een huisconcert.

Quirine en Martin, heel veel dank, en wellicht een volgende keer met meer publiek. We hebben een start gemaakt van wat hopelijk een terugkerende concertreeks kan worden, met kunstenaars en musici van zeer verschillende pluimage.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 28 juni 2023

Op vrijdagavond 16 juni hebben we drie ecologen uitgenodigd om op het terrein van het Paradijsvogelbosje nachtvlinders te tellen. Dat is niet de eerste keer. In 2018 hebben Ton, Victor en André, die zich het 'Biotrio Almere' noemen, ook nachtvlinders geteld. Een mooie gelegenheid dus om te bekijken of er verschillen zijn. In het landschap zijn de verschillen we enorm. Zaten we in 2018 nog op een open vlakte, nu zitten we in een een ruige bosschage die de term Voedselbos begint waar te maken. 

In het Amfitheater heeft Victor een nachtvlinderval neergezet. Dat is een Kist met een sterke lamp erin, en twee doorzichtige plastic platen, die ervoor zorgen dat de vlinders die op het licht afkomen in de kist vallen en er niet uitvliegen. 

Op twee plaatsen op het terrein hebben we een wit laken opgehangen, met een sterke lamp erop. Het licht trekt vlinders aan, en vele gaan na enige tijd op het laken stil zitten. Dan zijn ze goed te observeren. Dat gaat tegenwoordig relatief makkelijk door met een telefoon een ingezoomde foto te maken, waarna een identificatie-app de soort met grote betrouwbaarheid identificeert. Het BioTrio zet deze waarnemingen vervolgens op het internet op waarnemingen.nl. 

Er komen niet alleen nachtvlinders af op het licht. Ook ontelbaar veel muggen, torretjes, wantsen, sprinkhanen, sluipwespen, bootsmannetjes, langpootmuggen, een paar Sint-Jansvlinders (wat dag-actieve nachtvlinders zijn). Op de foto hiernaast kan je mooi zien hoe vol het laken zit.

Het was die vrijdag heel mooi weer. De ecologen hadden speciaal een nacht uitgekozen zonder maanlicht, want dan kunnen de vlinders veel beter gelokt worden met het licht. Naast het observeren is er ook voldoende tijd en gelegenheid om te kletsen met een glaasje van 't een of ander erbij. En tegelijkertijd verwonderd te zijn over zoveel nachtelijk leven.

Spectaculair waren vooral twee soorten Pijlstaarten: de Populierenpijlstaart en Ligusterpijlstaart. Hele grote beesten, die na verloop van tijd stil gaan zitten op het laken, of zelfs op je vinger. Maar de ecologen zijn minstens even gebiologeerd door hele kleine motjes; want de sport is vooral om zeldzame soortjes te spotten, ook als dat een normale sterveling ontgaat, omdat alle motjes op elkaar lijken. Als je overigens de gelegenheid krijgt om deze kleine beestjes uitvergroot te bekijken dan wordt de verwondering alleen maar groter over zoveel schoonheid. En dat voor insekten die vooral 's nachts leven!

Ton heeft zelf een bijdrage geschreven voor deze blog, die we graag hieronder weergeven: 

In de nacht van 16 op 17 juni 2023 heeft het Biotrio Almere voor de tweede keer een nachtvlindersessie gehouden in het Paradijsvogelbosje. Het Biotrio (bestaande uit André van de Berg, Victor Eggenhuizen en Ton Eggenhuizen) hebben zich een aantal jaren geleden ten doel gesteld om de biodiversiteit van Almere in kaart te brengen. Dat het Paradijsvogelbosje een prima plek is om die biodiversiteit te onderzoeken, blijkt wel uit het feit dat het Biotrio voor de tweede keer te gast was. De eerste keer was op 23 juni – 24 juni 2018. De nagenoeg gelijke datum in het jaar maken een vergelijking bovendien goed mogelijk.

In 2018 werden 53 verschillende nachtvlindersoorten geregistreerd, vijf jaar later maar liefst 83 soorten. Toch zijn er niet alleen maar 30 soorten nieuw bijgekomen, want slechts 19 soorten zijn in beide jaren gezien. Dat maakt dat nu in totaal 117 nachtvlindersoorten in het Paradijsvogelbosje zijn genoteerd.

Er waren deze keer ook bijzondere waarnemingen: De Gegolfde Lichtmot en de Grote Spikkelspanner zijn pas een keer eerder waargenomen in Almere

In Nederland komen ongeveer 2400 verschillende soorten nachtvlinders voor, dus die 117 soorten lijkt maar betrekkelijk weinig. Toch is dit aantal voor twee vangsessies heel behoorlijk. De teller van een tuin in Muziekwijk waar al veel langer (en van april tot in oktober) een nachtvlinderonderzoek loopt, staat op 250 soorten en de teller in de Hoekwierde waar ook al veel langer in zelfs drie tuinen wordt gekeken staat op 500 soorten.

Veel soorten nachtvlinders vliegen in een beperkte periode van het jaar, iedere soort heeft zijn eigen vliegperiode. Daardoor lijkt een vangsessie vroeger of later in het jaar in het Paradijsvogelbosje zeker kansrijk om de soortenlijst nog verder uit te breiden.

Ton, Victor, André, veel dank en uiteraard zijn jullie opnieuw welkom, op andere momenten in het seizoen, en over een paar jaar ook weer, om de groei van biodiversiteit in het Paradijsvogelbosje te monitoren.

De laatste vier foto's zijn van Victor Eggenhuizen, van boven naar beneden: Koperuil, Grote Spikkelspanner, Hopwortelboorder, Oranje Bruinbandspanner.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 04 september 2023

Zaterdag 16 september houden we weer een open podium onder de naam: Paradijsvogelpodium. Dat proberen we ieder kwartaal te doen, maar rond midzomernacht kwam het niet goed uit. Nu hebben we een mooi programma met zang, gedichten en instrumentale muziek. Wij vinden het heel leuk en positief dat er meer aanmeldingen komen van groepen die ook zonder onze inbreng een presentatie verzorgen. Dat is deze keer een saxofoonkwartet Quatuor Antran en Sangdrangh, de zanggroep die al eerder in 2019 hebben opgetreden in ons Amfitheater, zoals je op de foto hieronder kunt zien.. 

We combineren het programma voor de liefhebbers met een hapje en drankje vooraf en achteraf. Wij zorgen voor soep, broodjes, koffie en thee.

Als je wilt komen luisteren, stuur dan een mailtje naar info (apestaartje) paradijsvogelbosje (punt) nl.

Als je een optreden of act of presentatie wilt aanmelden voor de volgende keer, horen we dat uiteraard ook graag. En als je op de verzendlijst voor uitnodigingen wilt staan.

Binnenkort maken we de nieuwe data bekend. Dat wordt waarschijnlijk een datum in eind november. 

Hopelijk tot gauw op 16 september of een volgende keer.

 (foto Quator Antran: Miriam van der Pol)

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 28 september 2023

De Stichting Heg en Landschap is weer bereid om plantgoed met korting beschikbaar te stellen voor Oosterwold in het komende plantseizoen. Dat is goed nieuws voor een aantal Oosterwolders die mij al bestookten met vragen hierover.

Er is wel minder plantgoed beschikbaar dan vorig jaar. Maximaal 25.000 stuks.

Uiteraard is dit vooral een mooi aanbod voor Oosterwolders die hier pas zijn gekomen, en nog hun kavel moeten beplanten. Daarbij bieden inheemse bomen en struiken een mooie start. Op de bestellijst van Heg en Landschap staan er zo’n vijftig verschillende soorten, waarbij ook eetbare soorten, zoals bessenstruiken, notenbomen, rozen en bijvoorbeeld klimmende kamperfoelie.

Bestelformulier en voorwaarden

Net zoals vorig jaar is er een bestelformulier speciaal voor Oosterwold. Die vind je hier.

Je kunt je bestelling indienen uiterlijk 14 oktober. Er worden geen bestellingen meer in behandeling genomen die later komen! Stuur je bestelling naar info@paradijsvogelbosje,nl door de BEIDE tabbladen van het Excelformulier in te vullen. Op het eerste formulier vul je je persoonsgegevens in, en op het tweede tabblad je bestelling.

Op het tabblad staat hoeveel stuks je tegelijk moet bestellen. Veel plantgoed is samengepakt in bundels van 25 stuks. Je bestelt dan dus 25 stuks of 50 stuks enz. De prijs is per stuk, dus voor 25 stuks betaal je 25 keer de opgegeven prijs.

Een paar soorten kan je bestellen per 5 of 10 stuks. Kies dan 5 of 10 of 15 enz.

NB: stuur het bestelformulier terug in het originele Excel bestandsformaat. Dus niet als pdf en ook niet als Apple .numbers bestand.

De Stichting Heg en Landschap licht in een document de voorwaarden toe. Deze vind je hier. Door te bestellen ga je akkoord met deze voorwaarden.

PS: De prijzen zijn de kosten die Stichting Heg en Landschap berekent. De Stichting Paradijsvogelbosje verleent hieraan belangeloos en zonder kosten medewerking.

Het plantgoed en de administratie en het transport met een vrachtwagen naar Oosterwold wordt ondersteund door de Yves Rocher Foundation, waarmee Lex Roeleveld (zie foto) van Stichting Heg en Landschap de organisatie en rapportage voorzijn rekening neemt. Zie ook Boomplantprogramma | Hegen & Landschap (hegenlandschap.nl)

Als je je bestelling instuurt, zullen wij deze verwerken, en sturen we een bevestiging dat we deze bestelling in behandeling nemen. Daarna sturen we een betalingsverzoek, die je dient te betalen voor 1 november.

Voor belangstellenden houden we ook een informatie avond waarin we een toelichting geven over het soort plantgoed en de bestelprocedure.

Uitleveren op 24 november

De uitlever dag is al vastgesteld op vrijdag 24 november. Dat is laat genoeg dat het plantgoed in winterrust is, en vroeg genoeg dat er nog geen vorst is en de drukke dagen van december nog wachten. Bovendien is er in november de grootste kans dat het plantgoed nog verkrijgbaar is, want het plantgoed schijnt schaarser te worden bij de kwekers (waaronder Staatsbosbeheer).

Het plantgoed wordt afgeleverd door een vrachtwagen bij het Paradijsvogelbosje in Oosterwold. Je kunt het plantgoed ophalen met een personenauto of aanhangwagen, afhankelijk van de hoeveelheid uiteraard. 

Bovenal is de uitleverdag ook altijd heel gezellig. We zoeken ook weer vrijwilligers die willen helpen met het uitladen, sorteren op soort en op bestelling. Wil je meehelpen, stuur dan een berichtje.

Zorg dat je het plantgoed op dezelfde dag, dus 24 november al kunt inkuilen in je tuin. Maak bijvoorbeeld van tevoren een plantgeul, en regel wat losse grond en/of zand om de wortels af te dekken. Het betreft grotendeels bloot wortelgoed, dat bij blootstellen aan zon en wind snel verdroogt, waardoor de wortels beschadigen, en het plantgoed minder goed zal aanslaan.

Je hebt dan tot maart de tijd om het plantgoed op z’n definitieve plek te planten.

Informatieavond 6 oktober

Voor belangstellenden houden we op vrijdag 6 oktober een informatieavond, waarbij we ingaan op de keuze van het plantgoed en de manier van bestellen. Als je hiervan gebruik wilt maken, stuur ons dan een email bericht. De avond gaat alleen door bij meer dan 8 aanmeldingen. Je krijgt daarvan bericht als je aanmeldt. De avond is in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12, aanvang 20:00 uur.

Wil je meer lezen over de Boomplantactie Oosterwold, lees dan deze pagina

We zijn benieuwd naar je bestellingen. Let op de deadline: 14 oktober en bij het overschrijden van 25.000 stuks stopt de inschrijving.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 september 2023

Afgelopen dinsdag was er een bijeenkomst gewijd aan de plannen van de gemeente om de Iepenbomen langs de Paradijsvogelweg en Goudplevierweg te rooien en te vervangen. Ik heb bij die bijeenkomst gevraagd om in te spreken. Dat is mij toegestaan, en ik heb in ruim vijf minuten met een presentatie bij de hand geprobeerd de aanwezigen te attenderen op aanvullende informatie. 

De bijeenkomst was aangekondigd in de Burgerzaal, maar werd gehouden in de Zaal Stad. Er waren naar schatting ongeveer 40 Oosterwolders aanwezig (ik heb ze niet geteld). Er werden wel veel zinvolle vragen gesteld. Hopelijk is dit een start van een doorgaande participatie waarbij echt geluisterd wordt naar bewoners.

De gemeente heeft haar onderzoek uitsluitend gericht op de vermeende ziekte (uitgestelde onverenigbaarheid van de ent en de onderstam) en risico's van de bomen. Als er uitgebreide onderzoeken worden aangeleverd, ligt het altijd voor de hand om je te verdiepen in die onderzoeken. Dat heb ik zeker gedaan. Maar minstens zo zinvol is om je af te vragen wat er ontbreekt in de onderzoeken. Daarop heb ik mij gericht. 

Dat gaat over drie zaken:

1. Ecologisch onderzoek ontbreekt
2. Onderzoek naar ontbrekende bomen ontbreekt
3. Onderzoek naar beschadiging van de bomen.

Breed ecologisch onderzoek

Bomen langs wegen leveren voor overheden altijd een dilemma op. Als een boom omvalt kan de overheid aansprakelijk gesteld worden. Maar de overheid heeft ook een zorgplicht voor goede gebiedsinrichting en behoud van natuur en kwaliteit van de natuur en het ecosysteem. Ook heeft de overheid een rol bij het tegengaan van klimaatverandering en negatieve beïnvloeding van bv. Natura2000 gebieden. Oosterwold is geen Natura 2000-gebied, maar toch is het ook een kwetsbaar gebied. Het bestaat uit versnipperde initiatieven die allemaal hun eigen kavel inrichten met stadslandbouw, natuur, doorwaadbare zones, waterberging enzovoort. Maar dat levert niet vanzelf continuïteit en verbinding tussen al die kleine stukjes natuur. En wat is er nu meer duidelijk een verbinding dan de dubbele rij Iepenbomen langs de Paradijsvogelweg, en in het verlengde hiervan de Goudplevierweg en het Paradijsvogelpad. 

Daarom heb ik in mijn betoog een pleidooi gehouden voor een hoogwaardig ecologisch onderzoek. In overheidsland kennen we feitelijk twee soorten ecologisch onderzoek. Het eerste, marginale onderzoek toetst alleen aan de wet natuurbehoud, of er beschermde diersoorten voorkomen die schade zouden kunnen leiden door een maatregel. Dit kennen we ook van de ecologische onderzoeken die wij als Oosterwolders moeten doen om te starten met ons eigen project. 

Het tweede type ecologisch onderzoek probeert een goed beeld te krijgen van de kwaliteit en kwetsbaarheid van het ecosysteem in het te onderzoeken gebied. Daarbij wordt er gekeken naar biodiversiteit, en kwaliteit van de bodem, en algehele beplanting. Daarmee kan je zien hoe dit gebied een biotoop vormt waar dieren en planten zich duurzaam thuisvoelen en kunnen ontwikkelen. Dat geldt niet alleen voor wilde dieren, maar juist ook voor de stadslandbouw die we allemaal moeten uitvoeren, of het nu gaat om dieren (kippen, schapen, paarden, eenden, konijnen enz.) of fruit- en notenbomen, of gewassen in de moestuin. Fruitbomen hebben bijvoorbeeld veel profijt van de luwte die de hoge Iepenbomen creëren. Als het te hard waait, ontwikkelen de fruitbomen zich niet goed, en worden ze ook slechter bevrucht, en waait het fruit snel stuk bij een zomerstorm zoals Poly afgelopen juli.

Ik kreeg een ecologisch onderzoek toegestuurd, maar dat dateert van 2021. Daarbij is een inventarisatie gemaakt van beschermd dieren in Almere Hout. Maar daarbij is bijna uitsluitend geïnventariseerd in Nobelhorst, Vogelhorst en het oude buurtschap van de Paradijsvogelweg. Dus de waar de plannen met de bomen de gehele Paradijsvogelweg en Goudplevierweg betreffen, is er weinig te vinden in dit onderzoek. Bovendien is dat onderzoek niet gedaan om de impact van de maatregel van het vervangen van de Iepenbomen te bepalen. 

Als je wat verder zoekt zie je adviezen die beginnen met een waardebepaling van bomen die een veel breder zichtveld kiezen. Van rooien naar waarderen: totale ecologische boomwaarde als afwegingskader (boomzorg.nl) is hiervan een goed voorbeeld. 

Ook bestaat er een Boomwaardecalculator, die helpt om niet alleen de waarde te berekenen maar ook aandacht vestigt op een aantal andere aspecten van bomen, anders dan alleen het risico dat ze omvallen.Waardebepaling | VVOG 

Onhoudbare extrapolatie en conclusie in advies

Zorgwekkend is dat de onderbouwing en conclusies uit het Vervolgrapport van GroenAdvies niet kloppen. Op p.10 van hun vervolgonderzoek schrijven zij, dat de trekproeven aantonen dat bij windkracht 10 acht van iedere 14 bomen zouden omvallen. Bij windkracht 9 zouden dat er 3 zijn, bij windkracht 11 zelfs 11. Maar dit rapport is gemaakt voordat superstorm Poly op 5 juli over Nederland, en ook over Oosterwold raasde. Die was ruimschoots windkracht 11 aan de kust, maar in het binnenland met rukwinden ongetwijfeld windkracht 10. Als je de conclusie van GroenAdvies doortrekt naar de 800 bomen langs de Paradijsvogelweg en Goudplevierweg, dan zouden er bij windkracht 10 457 bomen omvallen. Zelfs bij windkracht 9 zouden nog steeds 171 bomen omvallen. Maar hoeveel vielen er om? 3. En in heel Almere zijn er bij die storm kerngezonde bomen omgevallen. Hoe kan de gemeente haar conclusies over de risico's van de bomen baseren op deze onhoudbare berekening en extrapolaties? Daar kan maar één advies worden gegeven: Laat GroenAdvies haar methode en berekening opnieuw doen. 

Onderzoek naar ontbrekende bomen

De gemeente richt het onderzoek alleen op de aanwezige bomen. Maar zoals alle Oosterwolders weten, zitten er al veel gaten in de bestaande dubbele bomenrij. Om dat preciezer te bepalen hebben we onderzoek verricht, waarbij we gebruik hebben gemaakt van het onderzoek van GroenAdvies Amsterdam, dat de gebiedsorganisatie zelf heeft laten uitvoeren. Hieruit komt naar voren dat er naast de ca.800 bomen 508 bomen ontbreken. De hele bomenrij bestaat in feite uit 1250 bomen, waarvan er dus 508 ontbreken. Waarom zijn die nooit vervangen? In andere bomenrijen is die vervanging wel gebeurd. Zoals je bijvoorbeeld kunt zien langs de Ibisweg. Maar ook in vele wegen in Almere stad en Buiten. Dat deze bomen nooit zijn vervangen is zonder meer achterstallig onderhoud. Is het dan niet zinvol dat de gemeente eerst begint met het planten van de ontbrekende 508 bomen? Daarvoor is geen aanvullend onderzoek nodig. Dat kan deze komende winter nog starten! 

Onderzoek naar beschadiging Iepen door maaien.

Tijdens wandelingen langs de Paradijsvogelweg is ons opgevallen dat veel bomen beschadigingen hebben. Bij nadere beschouwing blijken veel van deze beschadigingen het gevolg van het maaibeleid, waarbij de uitvoerder grof te werk gaat, en met de maaibalk diep in de schors snijdt. Om te onderzoeken of dit incidenteel is en op welke schaal dit speelt, heb ik met onze stagiar Ruben 233 bomen langs de Paradijsvogelweg beoordeeld. Alle beschadigingen hebben we gemeten en ook beoordeeld of een spoor aanwezig is dat de oorzaak van het maaien aantoont. Dat blijkt het geval bij wel 31 % van de onderzochte bomen. Maar bij 65% van de bomen zijn grote verwondingen aangetroffen. Te verwachten is dat bij meer dan 31% de oorzaak bij het maaien ligt, zeker omdat alle beschadigingen aan de voet van de bomen wordt aangetroffen. Als we dan concluderen dat bij ongeveer de helft van de 700 bomen de uitvoering van het maaien deze bomen ernstig heeft beschadigd, dan wordt pas duidelijk hoe omvangrijk deze schade is. Dat kan ook worden beschouwd als een serieuze aantasting van de levensvatbaarheid van deze bomen in de toekomst.

Helaas is in de onderzoeken door GroenAdvies Amsterdam en Pius Floris geen aandacht besteed aan deze complicatie. Daardoor wordt het ook niet duidelijk of een deel van de zwakte van de Iepen kan worden gewijd aan de beschadiging en niet aan de 'uitgestelde onverenigbaarheid van de ent'. Of daar ooit aanvullend onderzoek naar wordt uitgevoerd mogen we betwijfelen. We eindigen dit onderzoek wel met aanbeveling om per direct ander maaibeleid in te voeren, en controle uit te voeren om beschadigingen in de toekomst te vermijden.

Van de beide onderzoeken hebben we een rapportage gemaakt, die we hebben aangeboden aan de gemeente.

Het onderzoek naar ontbrekende bomen tref je onder deze link

Het onderzoek naar beschadiging van bomen door maaien tref je onder deze link.

Er is een uitgebreide serie foto's gemaakt om de beschadigingen te documenteren. Deze stuur ik op verzoek toe via WeTransfer

De presentatie die ik gebruikt heb bij de bijeenkomst tref je hier aan.

Hoe gaat het nu verder? De gemeente heeft voorgesteld 23 november verder te willen spreken. Save the Date!!!! en laten we met veel bewoners betrokken blijven.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 oktober 2023

Op 16 september hielden we weer een Paradijsvogelpodium. 

Aangekondigd was ook een saxofoonkwartet, die helaas ten onder gingen aan de heersende griep. Daarom moest in de laatste dagen toch deels een alternatief programma gevonden worden. Dat lukte met dank aan de Emile en Walter.

Als gebruikelijk starten we rond zes uur met een gezellig eten. We kunnen heerlijk buiten zitten. Naast de pan soep van Marien brengt iedereen lekkers mee. Mmmm!

Met ons Paradijsvogelkwartet beten we het spits af! Een heel religieus blokje muziek. Heerlijk zingen.

En ook Walter speelt een aantal gezellige melodieën. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 oktober 2023

Afgelopen week liep ik met onze stagiair Ruben en promovendus Anna een ronde over de kavel. Toen we bij onze rij notenbomen kwamen, zagen we een man met een stok in de weer om noten uit de bomen te slaan. En hij had een hele Action Big Shopper vol geplukt en geraapt uit onze bomenrij. Ik heb de man aangesproken wat hij kwam doen, en dat dit bomen zijn op privé terrein en dat je in Oosterwold niet zomaar mag plukken. 

In gebrekkig Nederlands sprak hij dat hij niet wist dat het niet mocht. Dat is natuurlijk onzin. Als je niet weet of je bij iemand in de tuin noten mag rapen, dan ga je dat toch eerst vragen. En bovendien ga je dan niet met een telescoopstok op de takken slaan. Bladeren en halve takken lagen naast de bomen. Onrijpe noten in de groene bast in zijn tas. Ik was onthutst. Maar ik was ook helemaal niet voorbereid om als een politieagent of een instant BOA op te treden! 

Ik heb de tas gepakt, gevraagd of de man mee kwam, en heb een ruim deel van de tas omgekieperd in een emmer. Ik heb de man een derde laten houden. Achteraf ben ik daarover helemaal niet tevreden. Het is nog te veel een beloning voor iemand die gewoon iemand anders z'n stadslandbouw oogst loop te stelen.

In de wereld van de wildplukkers geldt de ongeschreven regel, dat je een paar handjes mag meenemen voor privé gebruik. Daar leek dit natuurlijk niet op. Het was wel 15 kilo! En ik weet niet of deze heer niet al eerder is langsgeweest. Want hoe weet hij (woont vast niet in Oosterwold) dat hier notenbomen zijn, en komt hij met een stok speciaal naar deze plek om onze noten weg te halen?

De meneer vertrok met de resterende noten. Omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde, liep ik een kwartier later opnieuw naar de noten, en daar stond dezelfde meneer nog. Hij klaagde dat hij de haak die op de telescoopstok zat niet terug kon vinden, want die hing ergens in de boom! Ik heb hem opgedragen weg te gaan. 

Enerzijds ben ik onthutst dat dit gebeurt in schaamteloosheid. Anderzijds voel ik mij ook een botterik dat ik zo moet optreden. Hoe kunnen we hier iets aan doen? Het is toch al onmogelijk om in Oosterwold rendabel stadslandbouw uit te voeren. Maar als enkelingen vervolgens je halve oogst weghalen, dan heeft het hele Stadslandbouw idee toch geen zin?

Ik heb niet het idee dat het plaatsen van bordjes met huisregels helpen. Mensen die beleefd zijn, plukken uit zichzelf niet (behalve een enkele braam tijdens het wandelen, wat ik ze gun). En mensen die op zoek zijn om illegaal te plukken trekken zich ook niets aan van bordjes.

Ik ben reuzeblij dat we na acht groeiseizoenen eindelijk wat noten beginnen te oogsten. Maar dan doemt dit probleem op. Goed om ook van andere mensen te horen welke ervaringen jullie hebben, en of er al suggesties of oplossingen zijn bedacht om hieraan wat te doen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 oktober 2023

Afgelopen woensdag 11 oktober hebben we sap geperst van eigen fruit. Met dank aan Johan Smits van de Stadsbomerij, die geregeld heeft dat DeSapPers langs is gekomen in Oosterwold. Zij hebben een mobiele Sappers installatie.

Half oktober zijn bij ons alleen de late appels nog geschikt om te persen. De zomerappels zijn uiteraard al op. Wel hebben we ook stoofpeertjes en nog een paar kilogram druiven. Als je meer dan 75 kilogram fruit hebt, mag je je eigen sap persen. Maar wij kwamen tot ruim 50 kilo, dus hebben we ingeschreven op het 'happy hour' vanaf 15:00 uur. Dan worden alle kleinere partijen fruit bij elkaar gegooid en tot een gezamenlijk sap geperst.

We waren een half uurtje te vroeg, en dat was maar goed ook, want Douwe van de SapPers vroeg of wij de druiven wilden ontstelen. Dat klinkt simpel maar voor een bak vol met kleine druiventrosjes (het was geen geweldig druivenjaar), ben je toch wel even bezig. Gelukkig kreeg ik hulp van onze stagiar Ruben. We hebben een grote mand met mooie hele appels en ook een mand met appels waar we een plekjes moeten afsnijden. Op advies van Douwe doen we dat op het allerlaatste moment, als het fruit al op de band ligt, want dan verkleurt en oxideert het fruit niet.

In het 'happy hour' wordt sap van vijf Oosterwoldse telers samengevoegd. Wij hadden het fruit van tevoren gewogen (op de personenweegschaal, met en zonder fruit). Douwe neemt het beschikbare fruit op en schat de hoeveelheid. Dat zijn verschillende appelrassen, en peren, en onze stoofpeertjes en druiven. Dat maakt best een spannende mix.

Als het fruit op de band is verzameld en de plekjes opgeschoond, gaat de band lopen, en worden de appels gewassen voordat ze in een vijzel in stukjes worden gemalen. De druiven gaan bovenin de machine, zodat het sap niet wegwast. Via de vijzel komt het in de pers. Die maakt een hele grote druk, en perst daarmee het fruit door een heel fijne zeef. Onder de zeef is een vacuumbuis. Dat heeft twee voordelen. Ten eerst trekt het vacuum het sap uit de pers, en ten tweede voorkomt de machine dat het sap oxideert door blootstellen aan zuurstof. Zo komt het sap in een verzamelketel.

Er komt ongeveer de helft van het fruitgewicht aan sap uit de machine. Een doorzichtige buis doet dienst als peilglas, zodat je kunt zien hoeveel sap er in de ketel zit. Aan de zijkant wordt de uitgeperste pulp opgevangen in teilen. Nu kunnen we ook het vers-geperste sap proeven. Er zit een heerlijke geur aan en het smaakt ook fantastisch. Ook de mensen van SapPers zijn zichtbaar enthousiast: Juist bij het 'happy hour' krijg je vaak een mooie mix met een

goede smaak.

Vanuit de ketel wordt het sap doorgevoerd naar een pasteuriseermachine. Daarmee worden vijf-liter zakken gevuld met een automaat, die zelf het kraantje plaatst, zodat er zo weinig mogelijk lucht bij komt. De zak komt tenslotte in een fleurig kartonnen pak. De zakken voelen behoorlijk warm aan. Het sap koelt maar langzaam af van de goede 80 graden Celcius die het pasteuriseren vereist.

Zo eindigen we het happy hour met 25 vijf-literpakken. Wij kunnen er 6 meenemen. Fantastisch om zo een houdbaar product van ons fruit te maken. En dit fruitsap kunnen we ook gebruiken bij onze eigen evenementen. Een kleine

winstwaarschuwing: Als je in het happy hour je eigen sap meebrengt, dan betaal je voor zo'n pak met 5 liter sap 6,50 euro. Dat is 1,25 euro per liter. Voor biologisch sap is dat niet duur. Maar als je bij de Supermarkt op steenworp afstand appelsap

koopt is dat niet duurder dan dit sap. En hiervoor heb je je eigen vruchten geperst, geplukt, schoongemaakt enz. Kortom, een fantastisch product, maar in feite niet commercieel te verhandelen, als er nog een tussenhandel bijkomt.

Misschien ligt hier een uitdaging voor de Coöperatie in oprichting voor Oosterwold. Als we ons organiseren en dan een industriele sappers kunnen veroorloven, dan kunnen we hopelijk een aantal keer per seizoen (10 keer?) uit heel Oosterwold oogst combineren en sap persen. Zou dat zoveel kunnen zijn, dat het voor een lagere prijs zou kunnen worden geleverd, aan de biologische markt, of in het winkeltje van 4-little-dreams? Dat lijkt mij een interessante business-case om te onderzoeken. Wie pakt de handschoen op?

Het was zeker een feestelijk evenement. Met veel dank aan Johan Smits, de SapPers en de andere deelnemers aan de 'happy hour'. Het levert ook een vrolijk fotoverslag op.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 november 2023

Afgelopen vrijdag was het weer zover: voor de negende keer organiseren we de Boomplantaktie Oosterwold in samenwerking met Stichting Heg en Landschap. Er hebben zich 124 Oosterwolders gemeld met een bestelling van in totaal bijna 26.000 stuks jonge bomen en struiken, rozen, bessenstruiken, klimplanten. Als je de bestellijst bekijkt realiseer ik mij ieder jaar hoe rijk het assortiment inheemse bomen en struiken is. 

We bereiden deze uitleverdag voor, door alle bestellingen uit te printen en in hoesjes te stoppen, zodat ze hopelijk de regen overleven. En we hebben 1000 labels geschreven om alle soorten van naam te kunnen voorzien. Het weerbericht voorspelde een onstuimige dag, en we hebben dan ook het hele spectrum van regen en wind, maar ook een paar momenten met een lekker zonnetje.

Voor veel bestellers was het niet de eerste keer, en eerder een aanvulling op de inrichting van de tuin. Toch waren er nog een flink aantal grote bestellingen van meer dan 400 stuks en soms tot 32 verschillende soorten. Van tevoren hebben we met Lex Roeleveld van Heg en Landschap overlegd, en een maximum gesteld van 25 duizend stuks. Daar zijn we dus een beetje overheen gegaan, maar de gedachte was ook dat we deze bestelling in één dag zouden kunnen leveren. Dat is een uitdaging, en dat wisten we van tevoren. 

Daarom was de vrachtwagen ook om 7 uur 's ochtends besteld. In alle vroegte heb ik een bouwlamp geïnstalleerd. Iets later dan gepland konden we beginnen met het uitladen van de pallets. Het was zo voorbereid dat de soorten met grote aantallen op onze parkeerplaats konden blijven. Toch moest er nog veel worden gesjouwd. En uiteraard kunnen we dat niet alleen, en daarom zijn we weer enorm blij met de vrijwilligers die helpen met sorteren, sjouwen, en het rapen van bestellingen. En natuurlijk zijn we ook heel blij met de gezelligheid die dat met zich meebrengt. Want het blijft een feest om met elkaar zoveel prachtig plantgoed te verdelen. Alle klanten komen ook in de verwachting om met dit plantgoed hun tuin een stuk mooier te maken. Velen blijven ook even meehelpen, of drinken een koffie of een kop soep met een broodje en koek. Zilla helpt ook dit jaar weer met de catering, en heeft fantastische soep en muffins en broodjes gemaakt. Niet te onderschatten hoe belangrijk het is, als je de hele dag hard werkt, om dan even bij te tanken met een koffie, soep, broodje.

Het is een lange dag, en wij, Marie-José en Marien worden geleefd door wat zich ieder moment aandient. Marie-José houdt de bestelling bij, en helpt mensen met een kleine bestelling om zelf het plantgoed te rapen. Marien controleert alle grotere bestellingen, omdat het niet altijd goed gaat. Als je het niet gewend bent, lijken veel soorten op elkaar. Ook was het lastig dit keer, dat een aantal soorten in bundels van 10 ingebonden waren, terwijl ze per 25 stuks verkocht zijn. Dus moet je telkens bundels losmaken en delen. Dat geldt nog meer voor de rozen en bessenstruiken die allemaal geteld moeten worden.

Als het in de loop van de ochtend druk wordt lijkt het wel een Poolse Landdag. En toch gaat het best snel en gestroomlijnd. We hebben ook in de loop van de jaren geleerd om niet overal van in paniek te raken. Het vraagt improvisatie. Zo blijkt 's ochtends pas dat er te weinig Linde en geen Lariks en Walnoot is geleverd. Daarom moeten tientallen bestellingen worden aangepast. Wellicht worden de ontbrekende soorten nog nageleverd, maar dat zullen we niet weten voor januari. 

Een paar mensen hebben vergeten hun bestelling op te halen, en die bellen we vrijdagavond. De laatste bestellingen worden zaterdagochtend opgehaald. Dan blijft er nog wat plantgoed over, dat we via Marktplaats Oosterwold aanbieden, en uiteindelijk zijn we zondagochtend verlost van (bijna) al het plantgoed.

Dat is voor ons toch ook weer een opluchting. Dan volgt nog de administratieve afhandeling, want hoewel iedereen betaald heeft, moeten we veel mensen iets terug betalen omdat plantgoed niet geleverd is. Dat doen we met z'n tweeën: de ene ingelogd in de BankApp, en de ander typend in het Excel verzamelbestand. Langzamerhand zijn we een efficiënt team geworden.

Als we de bestellingen van alle negen jaar bij elkaar optellen, dan hebben we dit jaar de grens van 200.000 stuks plantgoed gepasseerd. zo'n 210.000. Dat is een bijna onvoorstelbaar aantal, wat ook aangeeft hoe groot Oosterwold is, en hoeveel groen, hagen, bomen, hoeveel tuinen hun start hebben gemaakt met dit plantgoed van Heg en Landschap. Daarvoor zijn we Lex Roeleveld ook zeer dankbaar. Hij heeft zelfs nog tijd gemaakt om vrijdagmiddag zelf ook een paar uur mee te helpen. 

Veel mensen hebben geholpen. Graag noemen we onze grote hulp: Eduard, Zilla, Vincent, Anna, Gwen, Danielle, Richard, Annemarie, Wilma, Paula, Joep, René, en Lex. Dank voor de hulp en de gezelligheid.

En nu kan half Oosterwold weer fanatiek gaan planten. Het wordt steeds groener in Oosterwold!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 maart 2024

24 februari was het weer zover! Er was weer een Paradijsvogelpodium. Het podium van september was alweer te lang geleden! Voorafgaand aan de avond eten we met elkaar. Een potluck waarbij iedereen iets te eten en/of te drinken meebrengt. Een zoete inval is het dan. Her en der nog wat oefeningen op het laatste moment. Zo kruipen vriendinnen en achternichtjes Maud en Irene nog even samen in het kleine huis. Auto's worden niet alleen bij ons maar ook bij Eduard en Zilla geparkeerd.

En dan gaat de deur van de Tuinkamer nog even dicht. Ook ik loop nog even met Marien wat door. Onverwacht komt Matthieu binnen met zijn accordeon. De sfeer zit er snel in.

En na een lekkere soep, salades, brood, toost, smeersel en 2 toetjes, schenken we koffie en thee en gaan we om 20 uur van start.

De alt van ons kwartet is ziek, dus daarmee kunnen we niet openen. Daarom bijt ik zelf het spits af samen met Marien. Spannend om Allerseelen van Strauss dat ik vorig jaar met mijn kamerkoor Victoria zong, nu alleen te zingen.

Dan zijn Wilma en Josien aan de beurt. Op piano en klarinet spelen zij uit opera's van Bizet en Mozart en daarna Ierse volksmuziek. Behalve samenspelen blijken ze ook voor elkaar te denken, horen we in de onderlinge opmerkingen.

 Dan improviseren Cora en Ileine met een rode neus. Op de foto zien we de fascinatie voor de camera.

Dan neemt John ons mee naar de Winterreise van Schubert.

Daarna speelt hij viool in het (ad hoc) strijktrio met Marien (altviool) en Maud (cello), dat Carolien begeleidt. Ze zingt en zij spelen 2 prachtige liederen van John Dowland.

Net voor de pauze laat ik accordeonist Mathieu inbreken op het programma. We zetten gezamenlijk "De klok van Arnemuiden" in. Gelukkig nam Mathieu ons mee in de tekst! En dan is het pauze!

Irene en Maud zingen twee "volksliedjes" kondigen ze aan.

Het tweede lied "Ik hou van mij" van Harry (zij noemen m Herrie) Jekkers kwam heel erg binnen. En zo leuk dat deze achternichtjes elkaar hier en hiermee vinden!

Dan is Christof aan de beurt. Die laat zien dat zo'n podium een fijne stok achter de deur is om ook zelf weer liedjes te schrijven. Zingen over waar je blij mee bent, het spelen met dino's en het kijken naar beeldschermen. We herkennen wat ie zingt. En zijn nieuwsgierig naar meer.

Opnieuw kijken de dames met hun rode neuzen nieuwsgierig de zaal in.

En dan is het de beurt aan Quatuor Antran om de avond af te sluiten. Dit saxofoonkwartet zou in september al optreden, maar toen lag de helft van het kwartet ziek op bed. Nu sloten ze de avond af! En hoe!

Het was weer een fijne avond!

Het volgende Paradijsvogelpodium is op 15 juni 2024.

Wil je uitgenodigd worden als publiek of om op te treden stuur een mail naar: info <  AT  >  paradijsvogelbosje.nl

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 maart 2024

Afgelopen zaterdag 16 maart 2024 hebben we in de wijk weer eens een ouderwets gezellige burendag georganiseerd. We hebben daarbij een beetje meegelift op het initiatief Burendag van het Oranjefonds. We hebben ons aangemeld en zowaar 350 euro subsidie gekregen voor het maken van vier extra bloembakken voor de straat. Dat is uiteraard meer dan welkom, en tegelijkertijd een mooie gelegenheid om de buren weer eens bij elkaar te vragen voor een klus en daarna voor een buurtborrel.

Het doel van de extra bloembakken is om het verkeer over de Frederik van Eedenweg iets meer af te remmen. Er zijn nog steeds te veel bezoekers die veel harder rijden dan de toegestane 30 km/u die toch al te snel is om de weg echt veilig te houden voor kinderen en andere weggebruikers. En om schade aan de weg te voorkomen. Want veel auto's nemen de binnenbocht, dat wil zeggen, ze snijden de bocht zo ver af, dat ze meer dan een halve meter van de verharding af raken. Dat beschadigt de berm en dat is natuurlijk niet de bedoeling. De sporen en kale modderstroken vertellen het verhaal.

Bertel heeft de taak op zich genomen om de Bloembakken voor te bereiden: ontwerp uitwerken, hout bestellen, zagen en de binnenbakken in elkaar zetten. Menig avonduur en ochtenduur is hierin gaan zitten. Overigens is het ontwerp eerder gemaakt door Rob, en hetzelfde als de acht bloembakken die we twee jaar geleden eerder maakten, zoals te lezen in deze blog. De binnenbak is gemaakt van betonplex, dat redelijk weersbestendig en waterresistent is.

Marien heeft de latten van tevoren al geschuurd en in de lijnolie gezet. Daardoor kunnen de bakken meteen op z'n plek gezet worden als ze klaar zijn.

We hebben onze parkeerplaats leeggeruimd en vlaggen en een banner van NL-Doet opgehangen. Dat verhoogt meteen de feestvreugde.

De buitenbak is gemaakt van douglasbalken en latten. Omdat Bertel de binnenbakken al

in elkaar heeft gezet, kunnen we nu de buitenkant erop schroeven en toplatten erop zetten. Er is een flinke groep vrijwilligers, die uitgerust met gereedschap en menskracht de klus met beide handen aanpakt.

Zo gaat het snel, en het is ook heel gezellig werken.

Zelfs het weer werkt mee: droog en we krijgen af en toe een streep zon. Ook kinderen doen mee, compleet met skelters en gereedschapskoffers. Uiteraard is er ook koffie en thee, en zelfgemaakte cake. Dorien van de VMCA (vrijwilligersorganisatie Almere) komt zelfs nog langs om ons aan te moedigen en extra koeken als versterking te schenken. Heerlijk!

Niet voordat er aanbeide kanten vier reflectoren geschroefd zijn, zodat de bakken ook in het donker goed te zien zijn. Aan de binnenkant leggen we een folie, die de onderkant van de bak waterdicht maakt. Dat voorkomt dat er permanent water op de binnenkant drukt, en ook dat in de zomer de bak te snel uitdroogt.

We hebben van tevoren nagedacht over de opstelplek voor de extra bakken, maar het blijft een beetje improviseren en schuiven.

De bakken moeten werken om het verkeer af te remmen, maar ze moeten niet hinderen voor bewoners die hun inrit in of uitrijden. We maken drie chicanes, dat wil zeggen twee bakken geschakeld aan weerskanten van de weg, zodat een voertuig er enigszins schuin tussendoor moet rijden. Dat geldt voor personenauto's maar uiteraard ook voor lange vrachtwagens, die niet klem mogen komen te zitten. Één bak stellen we op in de binnenbocht waar veel auto's door de berm rijden.

Als de bakken op z'n plaats staan, komt er eerst een zak grind in voor de afwatering, en vervolgens 5 zakken tuingrond gemengd met een zak zand. Ik dacht van tevoren dat we het wel met 3 zakken grond zouden redden, maar mijn rekensom klopte niet helemaal, dus moest ik 's middags nog even heen en weer naar het Bomencentrum om extra grond te halen. Gelukkig dichtbij.

Marien heeft ook van tevoren heestertjes gehaald bij het Bomencentrum, en Alie van de Kruiderij regelt een vijftal kruiden per bak. Zo zien ze er meteen mooi en groen uit. Nu maar hopen dat ze ook een beetje werken om het verkeer af te remmen. In ieder geval hebben we hiermee de weg weer wat meer aangekleed.

Als alle bakken klaar zijn is het tijd voor de buurtborrel die we in de Tuinkamer houden. Iedereen neemt wat te eten mee, Zo zitten we in een flinke kring, en we halen ook herinneringen op aan de eerste buurtborrels, toen we nog allemaal aan het bouwen waren, zeven jaar geleden. Er is veel gebeurd sindsdien, gelukkig ook veel samen, en het is een mooi initiatief om in ere te houden: Burendag en buurtborrel houden we erin. Niet te vergeten: Heel veel dank aan iedereen, als eerste aan Bertel voor de geweldige voorbereiding. En ook: Albert, Jeroen, Eduard, Harry, Marc, Joost, Erwin, Suzanne, Hien, Marjon, Alie, Jan, Kya en tenslotte iedereen die is aangeschoven bij de buurtborrel.

 Omdat de klussen zo fotogeniek zijn kan een foto-verslag uiteraard niet ontbreken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2024

Ik heb al een hele tijd een bijzonder boek te leen van Hajo, verre buurman. Hij woont in het voormalige huis van de schrijver van dit proefschrift uit 1994, met de titel:  Buiten Westen; planologie op avontuur aan de stadsrand. De auteur is Han Wezenaar.

Het is bijzonder voor mij als inwoner van Almere Oosterwold, omdat dit promotieonderzoek grotendeels gaat over Oosterwold, voordat Oosterwold bestond. En ook omdat Wezenaar zijn studie wijdt aan de rafelranden van de stad, en daarbij zoekt naar de positieve ontwikkelingen aan die rafelranden. Dat was zeker in 1994 nieuw, en zo nieuw dat Wezenaar als ambtenaar, in ieder geval naar eigen bevinden, te weinig grond onder de voeten kreeg, en gedesillusioneerd naar het buitenland is vertrokken.

Ik kan het (uiteraard) niet laten om dit boek te lezen als een prelude op de latere ontwikkeling van Oosterwold. Was Wezenaar zijn tijd te ver vooruit? De sympathie en aandacht voor rafelranden van de stad en de kansen en wensen van burgers om daarvan gebruik te maken, resoneren met de plannen voor Oosterwold, die zo’n twintig jaar na het verschijnen van dit proefschrift gestalte kregen.

Een lange tijd heb ik aangehikt tegen het afronden van deze boekbespreking, en ik wist niet waarom. Nu vermoed ik waarom: dit boek schrijft in positieve termen over de rafelranden van de stad, als broedplaats van vernieuwing en creativiteit. En wat zich de afgelopen jaren voltrekt in Oosterwold is te interpreteren als het weg-organiseren van juist de rafelranden in Oosterwold. Oosterwold moet in vrijwel alles voldoen aan dezelfde eisen als de rest van het aangeharkte Almere: riolering erbij, de gemeente gaat kavelwegen en nutsvoorzieningen aanleggen. Om maar een paar zorgpunten te noemen. Daardoor raakt dit boek mij ook persoonlijk. Maar het zou zonde zijn om daarom deze recensie niet af te ronden en te delen. Er is dertig jaar na het verschijnen van dit promotieonderzoek nog veel van te leren.

Wezenaar kan een positieve waardering van de ongeregelde rafelranden aan de stedelijke ontwikkeling zeker opbrengen. Zelfs met een licht anarchistisch tintje, en soms met een stijl die een beetje ruikt naar geiten-wollen-sokken. Maar het boek stemt niet altijd optimistisch. Ook Wezenaar constateert al in 1994 dat ambtenaren en juristen zich niet voldoende openstellen om de wensen van bewoners van de rafelranden te leren kennen, en zich verschuilen achter regels. Terwijl deze rafelranden juist baat hebben en gedijen bij ongeregelde ruimte.

Wezenaar beschrijft het ontstaan van het buurtschap bij de Paradijsvogelweg als een groep ‘paradijsvogels’ die aan de stadsrand ruimte zoekt voor hun uit de hand gelopen hobby. Hier ziet hij ook zelforganisatie en community-vorming zoals dat later ook van Oosterwold verwacht wordt. Misschien is wel een zwakte van Oosterwold, dat ambtenaren toch proberen de regels voor organische ontwikkeling vast te leggen in bestemmingsplannen, en recentelijk ook in nieuwe ‘verbeterplannen voor Oosterwold’.

Ook lezen we in dit boek een waarschuwing, om de bouwdichtheid niet te hoog te maken. Een advies wat de ambtenaren en gemeenteraad niet ter harte hebben genomen, ondanks de vele zienswijzen van bewoners tegen de plannen zoals we de in het project ’t Groene Wold gestalte hebben zien krijgen.

Ondanks dat Wezenaar geen standaardoplossing ziet voor stadsrandproblemen, verwacht hij wel dat oplossingen van onderop komen, uit de initiatieven van bewoners zelf. Dan zal de gemeente daarvoor wel open moeten staan, en ruimte maken om deze rafelige initiatieven positief te waarderen. Zou het Oosterwold gegund worden om rafelrand te blijven? Ik vrees met grote vrezen.

De boekbespreking is uitgebreider, en dat verdient het boek, te meer omdat het niet meer te verkrijgen is. Daarom heb ik in het bijgevoegde document veel citaten opgenomen, die Han Wezenaar zelf aan het woord laten. Van harte aanbevolen, voor Oosterwolders en ook ambtenaren, bestuurders en raadsleden.

Oh ja, voor ik het vergeet: Hajo, super dank voor het veel te lang lenen. Ik nodig je uit voor een borrel op Wezenaar, zijn mooie huis, nu van jullie, en op een rafelige toekomst van Oosterwold.

Boekbespreking Wezenaar Buiten Westen

 Hieronder een afbeelding uit het proefschrift met de verwachte ontwikkeling anno 1993-4 voor Almere Hout.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 juni 2024

Afgelopen zaterdag 15 juni was er weer een Paradijsvogelpodium. Dat proberen we vier keer per jaar te organiseren als een laagdrempelig open podium voor Oosterwolders, kennissen, familie en wie maar zin heeft. Meestal lukt het ook drie keer per jaar om een mooie avond samen te stellen. Behalve een podium regelen we ook altijd een stevige kop soep en broodjes, en nemen gasten ook wat mee zodat er vanzelf een Potluck ontstaat. In de tussentijd wordt er gerepeteerd, dus het is een drukke planning, maar toch ook ontspannen. Na een aantal keren kunnen we de meeste taken op routine doen. Niet het repeteren natuurlijk. Dat blijft altijd spannend. Zeker als er wat experimentele zaken bij zitten zoals een combinatie van zang met toneel, of improviseren op een akkoordenschema, wat voor mij ook wat uit mijn comfortzone is.

Deze avond hebben zich vooral zangers ingeschreven, het werd dus een liederenavond. Maar wel met veel afwisseling in stijl, combinaties, bezetting, leeftijden. En omdat de spelers en zangers ook publiek zijn, hebben we ook een heel gemengd publiek. Er wordt nog wat gewisseld, dus het programma wordt tijdens het eten nog bijgesteld en uitgeprint.

Martin heeft foto's gemaakt. Fantastisch. omdat er altijd teveel foto's zijn heb ik ze maar gecombineerd in animted gifs.

Om acht uur begint het Paradijsvogelpodium.  Marie-José heet iedereen welkom en bijt het spits af met drie liederen van Vaughan-Williams. Twee van de Four Last Songs, die ze onlangs hoorde op de radio en spannenden liederen zijn van een componist in z'n laatste dagen op teksten van zijn tweede vrouw.

Daarna speelt Isolde het Andante voor fluit en orkest, waarbij Marien het pianouitreksel speelt. Er moest nog wat aangepast worden aan de partij zodat Isolde het slot van het deel ook kon meespelen. Isolde heeft een mooie toon en speelt op de houten fluit waarop Rutger vroeger speelde.

 Daarna zingt John een lied van Purcell gevolgd door een Evergreen uit de West-Side Story van Bernstein: Something's Coming! Daarbij zet een flitsende pianopartij, waarop Marien flink heeft zitten oefenen, en ook moest Irene helpen met blaadjes omslaan, want daarvoor waren geen handen vrij. John bracht beide liederen met flair, waarbij de energie van het toneel spatte.

Dan is het de beurt voor Maud, die eerst samen met haar vriendin Azumi twee stukjes speelt van Lully voor viool en cello, en daarna begeleid Maud Caroline op de gitaar in een Franse chanson pour l'Auvergnat. Omdat de microfoon en versterking moet worden ingeregeld, loopt Marien druk rond voor de juiste opstelling en verbinding van snoertjes, zonder dat er ruis of brom of knallen uit de luidsprekers komen. Het lukt en dat geeft veel warmte aan de stem.

Dan sluit hetParadijsvogelkwartet de eerste helft van de avond af. Samen met Theo en Annet zingen Marie-José en Marien drie koorzettingen van Mendelssohn, Brahms en John Ireland. Het is voor het eerst dat wij een laat-romantisch lied zingen, en Ireland is niet makkelijk maar het gaat goed.

Na de pauze open John met een theatrale entré: als een heuse zwerver komt hij aanlopen terwijl hij met z'n viool flarden speelt van het lied The Vagabond van Vaughan Williams. Het lied wordt gloedvol gespeeld met begeleiding van Marien, en aan het einde pakt John z'n viool weer op om door te tuindeur uit het zicht te verdwijnen. Hij maakt er een mini-opera van!

Vervolgens zingen Irene en Maud samen twee Disneyliedjes als duet. Een lied van Alladin wordt op een heus zwevend tapijt ten gehore gebracht. Dan blijft Maud op het toneel om haar zus Suze te begeleiden, eerst in een duet en daarna in een lied van Froukje.

Dan komt er in deze liederenavond weer een instrumentaal intermezzo met Karel die, begeleid door Roos een spannend stuk speelt van Elaine Fine: Phrygian Phandango, voor hoorn en altviool. Bijzondere combinatie en het klinkt fantastisch!

Dan zijn er nog twee optredens. Irene zingt een bekend lied van Reynaldo Hahn: A Chloris. Haar stem past heel mooi bij deze licht klassieke stijl.

En Caroline besluit de avond met het lied Je Veux van ZaZ. Marien begeleid alleen met een akkoordschema, dus dat voelt buiten de comfortzone. Maar het lied kwam mooi voor het voetlicht, en met versterking erbij ook een echte uitsmijter. Tenminste: daarna was er nog ruimte voor een borrel en gezamenlijk napraten. Heel gezellig.Bedankt voor alle bijdragen in muziek, voorbereiding en lekker eten. Martin bedankt voor de foto's.

We gaan gauw weer plannen voor nieuwe data in het najaar. Dan kunnen er ook weer nieuwe initiatieven aansluiten. Uit Oosterwold, kennissen of belangstellenden uit alle kunstvormen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 september 2024

De Stichting Heg en Landschap organiseert zoals afgelopen jaren weer een Boomplant programma.

Oosterwold doet al negen jaar mee aan dit programma door de bestellingen in Oosterwold en omgeving te verzamelen en een gezamenlijke bestelling te doen bij de Stichting Heg en Landschap. 

Dit jaar doen we het anders. In overleg met Lex Roeleveld van de Stichting Heg en Landschap loopt de aanmelding en bestelling dit jaar direct via Heg en Landschap. Wij, dus Marie-José en Marien van Stichting Paradijsvogelbosje ondersteunen Heg en Landschap bij de administratie, maar het loopt niet meer via ons.

Wanneer er voldoende bestellingen uit Oosterwold zijn, zal Heg en Landschap er wel naar streven om het plantgoed weer af te leveren in Oosterwold. Dat kan dan weer bij ons zijn, of eventueel op een andere locatie in Oosterwold. Tegen de tijd dat de levering komt, zullen we dan weer melden, en vrijwilligers zoeken voor het helpen met het uitleveren en samenstellen van de bestellingen.

Zie de NIEUWSBRIEF van Heg en Landschap

De toelichting van het Booomplantprogramma: Boomplantprogramma | Hegen & Landschap (hegenlandschap.nl) Daar tref je ook het bestelformulier aan.

Hopelijk worden er weer veel Oosterwolders enthousiast, en kunnen we Oosterwold nog groener maken en nog meer beplant met inheemse bomen en struiken. En wordt het weer een gezellige uitleverdag ergens in December.

Lex Roeleveld van Heg en Landschap hielp in 2022 met de uitlevering.

Zie ook de toelichting en adviezen over bestelling en soorten. Klik hier