Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 06 augustus 2017

Gisteren waren we uitgenodigd bij onze huisimker Marije en haar man Dennis, om getuige te zijn van het honingslingeren van de eerste Paradijsvogelbosje-honing. Daphne en Hajo begeleiden Marije bij het imkeren, en zij waren er natuurlijk ook bij.

Afgelopen woensdag hebben Marije en Daphne al de raten vol met honing uit de kasten op de tuin gehaald.

Dennis maakte met een soort kam de verzegeling van de honingcellen open, zodat de honing eruit kan komen.

Marije en Dennis hebben een mooi oud honingslinger apparaat op de kop getikt en opgeknapt. Daar kunnen drie ramen met honingraten tegelijk in worden gestopt. Met een slinger breng je de trommel in beweging, en dan gaan de ramen als in een centrifuge draaien. Door de middelpuntvliedende kracht wordt de honing naar de buitenrand van de ton geslingerd, en druipt het naar beneden, waar de honing via een kraantje in een zeef loopt en daarna in de opvangemmer.

De beide dochters waren enthousiast om de slinger te hanteren. Marien mocht ook even.

En vervolgens mochten we natuurlijk proeven. Heerlijk, zachte smaak, een een rijke geur. Alsof je de bloemen kunt proeven.

Daarna hebben we met elkaar nog gezellig gebarbecued. Heerlijk. Het was gezellig en voor ons toch een happening.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 augustus 2017

Vandaag kregen onze buren Albert en Janneke hun grond eindelijk geleverd. Ze nodigden ons als buren en hun vrienden en familie uit voor een borrel op de kavel. Met Marjon en Bertel hebben we afgesproken om net als bij hen, het land van Albert en Janneke met een vlag in te wijden. Dat was even haasten, maar hij stond er op tijd. En het lukte ook nog een tafel en vlaggetjes neer te zetten.

De vlag wappert fier. Wind genoeg! We drinken (kinder) champagne om het te vieren.

Het verwerven van grond waarop je je eigen woning gaat bouwen, is toch best een dingetje. Dat moet je goed vieren. En dan is het leuk als je kind(eren) zich daar ook in de open ruimte "thuis" voelen. Dat lijkt bij dochterlief echt het geval: ze verbindt zich met de nieuwe plek:

 WELKOM NIEUWE BUREN! HEEL VEEL SUCCES MET BOUWEN. EN VEEL GELUK OP JULLIE NIEUWE PLEK

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 augustus 2017

Met acht deelnemers zijn we afgelopen woensdag verder gegaan waar we vorige week gebleven waren met het ontwerpen van de kavelbeplanting.

Leuk om te horen dat de meesten ook de afgelopen week voor zichzelf verder zijn gegaan met schetsen en ontwerpen. Hele ontwerpen zijn omgegooid!

Nu zouden we eigenlijk de diepte in gaan met veel inhoudelijke onderwerpen over grondwerk, keuze van bomen, struiken en planten, planning en kosten.

Het bleek wel veel informatie. Misschien voor een volgende keer de workshop spreiden over drie dagen?

Eerst maar de evaluatie door de deelnemers afwachten.

Aan allemaal: dank je voor je bijdrage en succes met het vervolg.

Er valt komend jaar vast veel te beleven in het groene Oosterwold.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 augustus 2017

Toen ik vanochtend wegging werden onze twee buffervaten voor de verwarming gebracht. Het uitzoeken daarvan had nogal wat voeten in de aarde, want ze moeten tamelijk precies in de ruimte passen. Eigenlijk iets preciezer dan ons lief is, maar nu zijn ze er dan!

Ze wegen alleen zo'n 150 kilo elk, dus hoe krijgen we die binnen?

Als we vanavond aan het eten zitten, waait het buiten veel te hard. Over de vlakte komen de windstoten als golven aanrollen. Net niet lollig in mijn ogen. Een beetje grappend, maar ook angstig zeg ik bij het eten tegen Marien: Die vaten kunnen toch niet omvallen en door de ruit vallen hè?

Oh maar die vaten staan allang binnen!

Hoe heb je dat gedaan dan?

Nou zo:

Dus een beetje de methode van de Romeinen: je zet er rolletjes onder en ineens heeft het een veel lager gewicht. Dat was een filmpje waard vond ik. Marien staat er natuurlijk niet op want die was in z'n eentje en om dan ook nog met een selfiestick in de weer te gaan...

Superman toch?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 augustus 2017

Gisteren heb ik een klein tuintje gemaakt op het informatiebord bij het Paradijsvogelbosje. Het dak is gevuld met wat kiezels voor het afwateren, tuingrond en een aantal vetplanten. Die kleuren nu als een wat kortgeschoren haardos het informatiebord. Hopelijk slaan de planten aan. Ondertussen hebben we al de eerste bezoekers gehad die bij het informatiebord afstappen. Zo dient het zijn doel.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 augustus 2017

Het Paradijsvogelbosje is voor veel mensen een informatiepunt. Over Oosterwold, maar ook over het maken van natuur. Vaak zijn we zelf aanwezig om iets te vertellen. Vaak ook niet of zijn we druk met.... ja met wat eigenlijk... Zo raar dat we druk zijn.

We hebben toch enige zendingsdrang over wat we willen bereiken met onze kavel: een plek waar mensen die willen werken in de natuur, ervan willen genieten, met elkaar willen zijn en muziek willen maken RUIMTE bieden. Daarom bieden we ruimte aan een imker. Geven we workshops. Organiseren we bomen en struiken dagen.

En eigenlijk vind ik het dan zo mooi om te zien dat zondag twee dames van ik denk rond de zeventig op de fiets naar het Paradijsvogelbosje kwamen. Afstapten en rustig rondkeken en met z'n tweetjes het bosje rondstapten. Toen we (ik denk drie kwartie later) in het kleine huis zaten te lunchen, stapten ze rustig over het hazelaarpad naar hun fietsen terug. Twee blije mevrouwen op zondagmiddag. Dan werkt dus wat we probeerden te bereiken.

Maar dan toch. Nu we zelf minder voortdurend in de "open ruimte" zijn, omdat we ook gewoon wonen in het Paradijsvogelbosje, is het ook fijn als de bedoeling duidelijk is. Daarom hebben we afgelopen week een aantal straatnaambordjes van de paden vernieuwd (er moeten er nog een paar..) Maar ik schreef het gisteren al op facebook: Morgen maken we bekend wat Marien aan het maken is....  

Behalve Marjon (maar ja die had voorkennis) ontstond een prijsvraag (die overigens iedereen gewonnen heeft: kom allemaal een kopje koffie drinken..). Zo werd aan een dakraam gedacht, een levend schilderij, een zelfportret, een buitenschilderijlijst en een televisie (met beeld). De bouwer voegde zelf nog "denkraam" toe, met de vriendelijke groet van Maarten Toonder. ;-)

Gelukkig kreeg ik in de loop van de dag bericht dat ik maar voor beelden in dat denkraam moest gaan zorgen. En dan lukt het toch om 's avonds nog een en ander gevuld te krijgen:

En dan is het dus een heus informatiebord. Het dak moet nog met grond en plantjes gevuld. Maar dat denken jullie er in dit denkraam allemaal wel even bij. Ik ga de bouwer een pilsje inschenken. Terecht toch!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juli 2017

We hebben lang genoten van de houten beschieting als bekleding van onze kleine woning. Klein nadeel was dat we het hout over de ramen hadden laten doorlopen. Dat was bedoeld, om later luiken te maken. Maar dat was er een tijd niet van gekomen. Het is ook een wat ongewone klus, dus als je het druk hebt schuif je zoiets makkelijk vooruit. Met hulp van zoon Roy trekken we de stoute schoenen aan.

Eerst de luiken uittekenen, daarna een rechte houten lat als geleiderails gemonteerd, en dan met de kleine cirkelzaag door de latten. Dan nog de horizontale liggers doorzagen, wat een precisieklusje is, want als je dan te diep zaagt zit je de ramen door te zagen.

Met houten steunblokjes maken we vervolgens drie scharnieren per luik aan de bovenkant vast. En nu zetten we met een soort spalk de ramen omhoog.

Nog even zoeken welke stand we leuk vinden.

Als de luiken horizontaal staan, dan lijkt het wel een beetje een koek-en-zopie.

Als de luiken lager zijn dan houden ze de zon wat meer tegen, maar kan je ook niet zo goed naar buiten kijken.

Het doet mij een beetje denken aan het verhaal dat molenaars elkaar vroeger boodschappen stuurden door hun wieken in een bepaalde stand te zetten.  Dat kunnen we dus ook doen met onze luiken.

Als de luiken dicht zijn: niet storen.

Als de luiken laag zijn: slaperig

Als een luik open en een luik dicht: knipoog

Als de luiken recht staan: Doe maar normaal, man!

Als de luiken hoog staan: Pas op, we zijn hyper!

 Aan de noordzijde houden we de luiken voorlopig wat lager. Dat past prima bij onze nachtrust.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juli 2017

Afgelopen woensdag hebben we onze eerste sessie gehouden van de Zomerworkshop Ontwerp je KavelBeplanting.

Leuk en spannend om dat voor de eerste keer uit te proberen.

Er waren acht deelnemers. Blijkbaar waren alle heren voetbal kijken....

We hebben eerst een rondwandeling gemaakt over het Paradijsvogelbosje om de verschillende aspekten van beplanting te zien en te voelen.

Daarna in de Glazen Schuur van de grote woning gewerkt. We moesten alle bouwspullen van tevoren aan de kant schuiven, en wat noodverlichting aanleggen. Toen konden we wel twee tafels kwijt waar we iedereen een plek konden geven.

Het werd een inspirerende uitwisseling van gedachten en daarna hebben de deelnemers hun ideeën uitgewerkt in een schets van hun eigen kavel.

Volgende week verder.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 juli 2017

Zoonlief Roy is over uit Eindhoven. Hij klust met Marien mee. En terwijl ik mij dit weekend met het maaien van hoge bloemen bezig houdt, zodat de boompjes ook het broodnodige zonlicht krijgen, maakt Roy planken in de grote kast die straks de schuur en de woonkamer scheidt. Als alle lijmresten zijn weggehaald, kan er ook ge-olied worden. Ook al zitten er nog geen latten tegenaan, toch ziet het er al mooi uit.

Daarnaast gaan de jongens aan de slag met het maken van een verrijdbare opbergkast. De kast is op bokwielen en van twee kanten toegankelijk. Hij past in onze schuurkast. Hij is vooral handig om bij een klus bij de hand te hebben. En de hoogte is zo dat als we bij een feestje een bar nodig hebben.... deze kast daar ook voor kan dienen. We zijn van alle markten thuis! En ja je bent jong... en... Als je vader zegt dat ie sterk genoeg is om als kleine steiger te dienen... dan klim je erop... Lol zo'n zoon in huis!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 juli 2017

Als we vanmiddag thuiskomen van het boodschappendoen (ja, ja het gewone leven gaat ook door als je aan het bouwen bent) is het een drukte van belang op de Frederik van Eedenweg. Op de weg staat een gezelschap met een drone. Het zijn Simon en Joke die achterin de Frederik van Eedenweg gaan bouwen. Met moeder en nog een vriend met zijn vrouw. (Sorry wij zien zoveel mensen dat we niet alle namen onthouden). Simon en Joke zijn blij want ze hebben deze week anterieur getekend! Wij zijn ook blij. De wijk krijgt snel vorm en het lijkt er zelfs op dat voor volgend jaar deze tijd iedereen aan de slag is... Dat zou toch wat zijn...

Maar terug naar vandaag en de drone. Simon wil zijn eigen grond vastleggen met de drone, maar is zeker bereid ook van onze kavel nog wat foto's te nemen. Alle verzoeknummers worden ingewilligd. Hieronder dus een collectie.

En vanaf de grond zijn sommige dingen die je "schept" eigenlijk nauwelijks te vatten. Als bijvoorbeeld hoeveel groter het water geworden is bij de laatste graafactie. Maar ook hoe het grote huis van enige afstand eruit ziet. Waarbij de ideeen waar wij inmiddels jaren mee rondlopen nu toch gaan werken.
Dank voor de foto's Simon!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 juli 2017

Op de site oosterwold.info van grootschalig initiatiefnemer Daan Froger verscheen gisteren onderstaand interview met Marien. Directe link naar dit artikel: Marien Abspoel - zelfbouwvakker met idealen

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 juli 2017

Uitnodiging zomerworkshop
Wie heeft er zin om mee te doen aan een zomerworkshop: Ontwerp je kavelbeplanting ?
Begeleiding: Marien Abspoel, Stichting Paradijsvogelbosje
Wanneer: twee woensdag-avonden: 26 juli en 2 augustus
Tijd: 19.30 tot 22.30 uur
Locatie: Paradijsvogelbosje
8 deelnemers maximaal
Voor wie: initiatiefnemers uit Oosterwold die nu of binnenkort op hun kavel aan de slag kunnen met ontwikkeling en beplanting.

Zie de folder

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 juli 2017

Zaterdag was het weer zover! Op ons erf kwamen de buren van de Frederik van Eedenweg bijeen. Wederom was het heerlijk weer. Wel waren er een aantal mensen op vakantie of een weekendje weg. We horen hoe het gaat met archeologisch onderzoek, hoe iedereen moeizaam probeert grip te krijgen op hoe ze om moeten gaan met slagschaduw van windmolens (om half zeven 's ochtends ongeveer 6 uur per jaar!) en het al dan niet vereiste onderzoek, waar je bij de buren een pony kunt stallen en hoe we de berekeningen voor de weg gaan doen (of de cijfertjes kloppen). Maar ook: hoe de voorbereidingen voor een huwelijk worden getroffen! Kortom: buurtbabbels! 'T Was weer gezellig!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 juli 2017

Ik liep afgelopen vrijdag langs ons tuinschuurtje, en toen viel mijn ook op een grote wesp die rond mijn eco-toilet zwermde, en uiteindelijk via het uitgezaagde hartje naar binnen vloog. Wij gebruiken het eco-toilet al een tijd niet meer omdat we in de kleine woning een normale toilet met spoelwater hebben, dus we komen niet vaak meer in het kleine aanbouwhokje. Toen ik de deur opende zag ik tot mijn verbazing een aanzienlijk bouwwerk tegen de muur onder een plank zitten.

We hebben al eerder Hoornaar wespen gezien, dus het was al snel duidelijk voor mij: een Hoornaar nest. Zij maken een komvormig nest van vermolmd hout dat de wespen zo mengen met speeksel dat ze er een kartonachtig bouwwerk van kunnen maken. En onder die kom zie je duidelijk de honingraatstructuur waarin het broed zit waar de jonge hoornaars uit moeten komen.

De Hoornaar is weliswaar groter dan de gewone wesp, en de koningin helemaal, en als ze rondvliegen zijn ze imponerend, maar ze zijn doorgaans minder lastig dan gewone wespen, omdat ze niet van boterhammen met jam houden. Het zijn rovers, die veel andere insekten buitmaken, met name voor het jonge broed.

Maar als je te dicht bij het nest komt, dan willen ze toch wel laten weten wie er de baas is, en dat je beter weg kunt blijven. Met een duikvlucht direct uit het nest recht op je af en dan met kleine cirkels om je heen. Dan ga je toch gauw een eindje verderop staan.

Overigens schijnt de steek van een Hoornaar bijzonder pijnlijk maar niet meer gevaarlijk te zijn dan een gewone bijen- of wespensteek.

Dat levert wel het dilemma op of we het nest moeten laten weghalen. Voorlopig hebben we er niet zoveel last van als we niet te dicht in de buurt komen. En het is wel bijzonder, deze Hoornaars te gast te hebben. Laten we het maar proberen. Onze imker Hajo maakt zich wel een beetje zorgen, als het er straks duizenden zouden kunnen worden, en ze misschien het bijenvolk gaan plunderen als er niet genoeg meer te eten is in het najaar. We gaan het zien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 juli 2017

We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is onze grote woning echt wind en waterdicht. Tenminste als ik niet net zoals vanavond het dakraam open laat staan terwijl het regent.

Vandaag heeft de glaszetter Dick Renes alle ruiten die een maand geleden verkeerd geleverd waren, opnieuw gezet. Gelukkig waren de ruiten nu goed, en hoefden we ook niet op de levering uit Duitsland te wachten. Dus konden we vanochtend om acht uur direct aan de slag. Met de kleine kraan die de ruiten kan tillen waar wij niet aan moeten beginnen. Eerst moesten de verkeerde ruiten eruit: eentje die geleverd was met een barst erin, en drie die verkeerdom geplakt waren zodat de folie aan de buitenkant zit en oxydeert aan de lucht. Daarna dus de nieuwe ruiten weer plaatsen en met hardhouten glaslaten vastzetten. Daar heeft de glaszetter een geweldig schietapparaat voor. 

Alle apparaten zijn tegenwoordig op accu's. Schietapparaat, zuignap voor de kraan, afstandsbediening voor de kraan, kitspuit, ja zelfs de afkort-cirkelzaag. 

Ook hebben we aluminium strips geplakt over de naden van de ruiten. Het zagen van die strips was een mooi klusje voor mij. Die strips worden met dubbelzijdig plakband geplakt. En daarna wordt alles afgekit. Een dikke laag kit tussen de ruiten in, en een streep kit langs alle kanten.

De aluminium strips zijn allemaal al zwart gespoten. Nu moet ik alleen nog het aluminium zwart schilderen dat ik zelf geregeld heb voor de hoekstukken en horizontale balk. Als het dus de komende week nog even droog kan worden.... Maar nu ziet het er al zo anders uit, dat alle ruiten met een zwarte strook afgezet zijn. Marie-José kreeg spontaan de neiging om ruiten te gaan wassen. Ze moet nog 3 dagen wachten tot de kit droog is geworden.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 01 juli 2017

In het hele bouwproces komen er ook futiliteiten langs, die toch moeten gebeuren.

Zoals een bel aanleggen. Dat hebben we en tijd uitgesteld om een of andere reden, en onze dochter Irene heeft ons een handje geholpen door een creatief huisnummer zes te maken met spijkers en touw op een eikenhouten bord.

Waar moet de bel komen?

Nu we stroom en electrakabels in de grond hebben en het pad is gelegd, kunnen we de bel bij het begin van het pad opstellen.

Nu is dan eindelijk de paal met een grondboor in de grond gezet. Met een kromme paal oud hout, door zoon Roy gekapt.

En een zendertje doet de rest om de bel tot in het huis te laten klinken.

De dames maken er vanzelf een act van.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2017

Vanmiddag kwamen adviseurs van MVRDV op bezoek, samen met de programmadirecteur van Floriade Almere en ons aller gebiedsregisseur.

Adviseurs van MVRDV hebben als ontwerpers van Oosterwold aan de wieg gestaan van de eerste ideeën over Oosterwold. Ze waren dan ook benieuwd om te zien hoe Oosterwold zich ontwikkeld. Zij gaan Almere nu ook helpen met de opzet van de Floriade, dus hun belangstelling voor landschapsontwikkeling stond ook vandaag in de aandacht.

Ondanks dat de wandelpaden en overhangende bloemen nat waren van de regen, hebben we een rondwandeling gemaakt over de paden.

Een van de vragen was hoe wij denken over beheer van de publieke ruimte in onze wijk. Ik heb toegelicht dat wij al contact hebben met alle mensen die in onze wijk zullen gaan bouwen. En die willen allemaal iets anders. Het is belangrijk dat iedereen zijn droom hier gestalte kan geven. Dus variatie zal er zijn en die moeten we ook koesteren.

Natuurlijk hebben wij een Vereniging waarmee we de aanleg en onderhoud van de weg en nutsen in goede banen zullen leiden. Maar we proberen niet teveel in regels vast te bakken, omdat we als bewoners een heleboel doen en aanpakken zonder dat dat helemaal in regels moet worden gebakken. En we proberen eventuele problemen met beheer op te pakken als ze zich voordoen, en niet als een abstrakt probleem in het luchtledige.

Maar ik denk vooral dat het belangrijk is dat het in Oosterwold dezelfde mensen zijn die hun kavel kiezen en vormgeven, en die later ook het beheer gaan doen. En ze zullen ook de gebruikers en genieters zijn van de mooie natuur en hun hondje uitlaten over de wandelpaden door de wijk. Korte lijnen dus en bij elkaar komen buurten werkt vast beter dan handhaven of sanctioneren.

Natuurlijk heb ik ook nog even genoemd dat we de Stichting Paradijsvogelbosje hebben opgericht om verbindingen te versterken in de landschapsontwikkeling op het gebied van natuur, recreatie, kunst, educatie en samenwerking (Ja wij zijn ook niet vrij van deftige volzinnen :-)). 

Ook ben ik natuurlijk benieuwd hoe de Floriade zich gaat ontwikkelen. Wellicht kunnen Oosterwolders ertoe bijdragen dat het een mooi project wordt, dat verbonden raakt met de bewoners.

Naschrift: Ivonne de Nood stuurt mij een dag later deze foto's. Met dank!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 juni 2017

Afgelopen donderdag kwamen twee mensen van Omroep Flevoland langs om ons te interviewen over de vertragingen bij de Nutsen en met name bij de uitvoerder firma Baas.

Ze namen uitgebreid de tijd voor het interview met mij en mijn buurvrouw Marjon, die net als ik meer dan 14 weken langer moest wachten dan verwacht. Dat is samengebracht in een filmpje op de website http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/148583/lelystad-nutsbedrijf-baas-bv-maakt-excuses-voor-vertraging 

De directeur van Baas hoopt dat alles na de bouwvak beter gaat. Bijzonder om te horen als wij al 14 weken te laat zijn aangesloten. Dat betekent volgens mij dat er na mij alle aanvragen van de afgelopen 14 tot 16 weken hopen nog voor de bouwvak te worden geïnstalleerd. Dat zal toch niet liggen aan de wens voor een snelle aansluiting voor de bouwvak? Keep on dreaming.

Wat er volgens mij nodig is: dat Baas samen met Liander, Vitens en Reggefiber goed gaan kijken hoe het er in de uitvoering aan toegaat, en waarom uitvoerders vaak halve dagen zitten te wachten voordat opdrachten goed zijn overgedragen.

Ik ben benieuwd. Het lijkt mij goed als Omroep Flevoland na de bouwvak nog eens poolshoogte neemt. Misschien dat ik dan ook weet of ik internet heb....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 juni 2017

Gisteren, maandag 19 juni was ik op uitnodiging van het Waterschap Zuiderzeeland bij een gesprek in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Er waren drie gesprekspartners: Roelof Kruize, Directeur Waternet, Peter Dortwegt van het Stadslab Buiksloterham en Eef Spronck, strategisch adviseur van De Coöperatieve Samenleving en De Gezonde Stad. Gespreksleider / moderator was Rindert de Groot en het gesprek was voorbereid door Joachim Meerkerk. Het onderwerp was Democratie en de Circulaire Stad. Circulaire Stad? Daarmee wordt bedoeld, dat de stedelijke gebieden zodanig duurzaam worden gemaakt, dat ze liefst alle grondstoffen inclusief water, electriciteit, voedsel en afval hergebruiken. 's Middags was er een bijeenkomst van wetenschappers en beleidsmakers op het gebied van watermanagement. Daar mocht ik ook bij aanzitten en meediscussieren. Ik merk dat ik een beetje allergisch ben geworden voor wetenschappelijke en beleidsjargon. Maar in mijn vorige leven heb ik mij ook langdurig bezig gehouden met business-cases en verdienmodellen en coalitievorming en stakeholderanalyse en .... dus ik mag eigenlijk niet zeuren. Er was wel een duidelijke gemeenschappelijke interesse 's middags en 's avonds, en dat was de relatie tussen centrale sturing door het rijk en grote instituties (waterschappen, waterleiding- en energiebedrijven) enerzijds en decentrale, regionale organisatie anderzijds. En uiteraard was ik door Zuiderzeeland uitgenodigd, omdat Oosterwold een voorbeeld is van regionale organisatie en circulaire waterbehandeling. Wij moeten immers zelf ons water zuiveren omdat er geen riool wordt aangelegd in Oosterwold. Ik heb benadrukt dat in Oosterwold het zelf doen veel breder is dan duurzaamheid en ook veel breder dan waterbeheer. En daarin schuilt ook de kracht. Bewoners van Oosterwold snappen dat als je veel zelf doet, dat je ook op duurzame manier kunt omgaan met water, energie, natuur, voedsel, en sociale samenwerking in de wijk. Ik vond het prettig om in het gesprek dicht te blijven bij de dagelijkse praktijk die ik meemaak (en waarvoor ik ook was uitgenodigd). Je kunt anders zo vaag gaan zweven in toekomstbeelden en mooie beleidstermen. Ik vond het wel bijzonder dat de urgentie voor duurzaam omgaan met water niet door iedereen gevoeld wordt. Water is eigenlijk te goedkoop. Maar voor ons in Oosterwold is niet niet een kwestie van urgentie: je moet gewoon zelf je waterzuivering regelen. Dit gespreksprogramma ( er zijn nog zo'n twintig andere discussies over democratie en de circulaire stad) legt de verbinding met democratie. Dat blijkt in Oosterwold uiteraard in de eerste plaats uit participatie: zelf doen. Ik heb ook aandacht gevraagd voor inspraak wanneer zaken niet helemaal gaan zoals de regels bepalen of wanneer de regels schuren tegen de werkelijkheid. En ik kon niet nalaten om de actuele problemen bij aansluiting door de nutsen als voorbeeld te gebruiken hoe je je weg moet zien te vinden in ondoorzichtige werkprocessen. Uiteindelijk kwam er wel een gemeenschappelijke lijn uit de discussie, dat er in de toekomst een verdeling zal ontstaan tussen grootschalige organisatie en regionale organisatie van recycling, water- en energie-hergebruik. Hoe dat evenwicht moet worden gevonden, en hoevaak er daarbij nog obstakels opdoemen, dat blijft nog verborgen in de toekomst. Ik houd mij eraan vast, dat zelf ontwikkelen in Oosterwold ons energie geeft, en daarmee kunnen we verder.

Organisator en voorbereider van deze bijeenkomst, Joachim Meerkerk heeft een introductietekst opgesteld over mij. Die las ik overigens pas na het gesprek. Maar dan hoor je het eens van een ander :-)

Marien Abspoel Aan het Paradijsvogelbosje in Almere Oosterwold is iets aan de gang. Tegen de bosrand van het Staatsbosbeheerbosje ontstaat een nieuw landschap. In dit landschap bouwen Marien en Marie-José een houten pionierswoning en een kaswoning met ruimte voor tal van creatieve initiatieven. Ook is de Stichting Paradijsvogelbosje opgericht om de landschapsontwikkeling in Oosterwold en rondom het Paradijsvogelbosje te bevorderen, zoveel mogelijk in samenwerking met andere mensen en organisaties. De gemeente Almere heeft besloten in Oosterwold op een nieuwe manier om te gaan met bouwen en wonen. Zij geeft daarbij initiatiefnemers de gelegenheid om hun eigen omgeving vorm te geven. Op tal van plaatsen wordt zelfbouw vormgegeven. De schaal en de mate waarin de gemeente Almere hieraan vormgeeft is bijzonder. Meer hierover op de site van Oosterwold of onder Oosterwold op http://www.paradijsvogelbosje.nl. Als zelfbouwpionier in een gebied waar de zelfbouwer echt alles zelf moet organiseren ben je volgens Marien extra kwetsbaar voor slecht functionerende overheidsorganisaties. En die kom je veel tegen. Het project van het Paradijsvogelbosje leunt op veel vrijheid en het ontbreken van regels, maar in die vrijheid ontstaan juist veel nieuwe regels, maar dan in de praktijk. En ze ontstaan vaak door tekortkomingen, zoals een gebrek aan capaciteit, ondoorzichtigheid, afspraken die niet nagekomen worden et cetera. Juist door het ontbreken van formele regels en een institutionele organisatie aan de initiatiefnemers kant, ontstaan ‘gewoonteregels’. Die worden niet goed doordacht en vooral éénzijdig vastgelegd door het machtsverschil. Je invloed als initiatiefnemer is veel minder, want je hebt weinig middelen en instrumenten, bijvoorbeeld om te ‘escaleren’. In de vrijheid van het experiment ontstaan daardoor allerlei gebruiken die nadelig zijn voor initiatiefnemers, zoals leveringstermijnen en voorwaarden, en je kunt er weinig aan doen om die gebruiken te veranderen als ze negatief uitpakken. En de gevolgen voor intiatiefnemers zijn juist extra groot. Daar bovenop komt ook dat instituties vaak helemaal niet kunnen leveren wat initiatiefnemers echt nodig hebben, want dat zijn vaak zaken die niet tot het standaardpakket behoren. De vraag is dus vooral hoe er een nieuw soort regie, coördinatie of matching kan ontstaan om processen beter te laten verlopen.

 De blog van Marien geeft een inkijkje in deze ‘dagelijkse’ rompslomp van een pionier: http://www.paradijsvogelbosje.nl/blog  www.maakoosterwold.nl  https://www.facebook.com/Stadsarchiefalmere/videos/1109799452401952/

het interview is te beluisteren via de podcast op de website https://dezwijger.nl/programma/democratie-in-de-circulaire-stad of direct

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 17 juni 2017

We proberen eens per maand een bijeenkomst voor de wijk de organiseren, die in de volksmond al buurtbabbel is gaan heten.

Vandaag was het weer zover, en het weer werkte zeer goed mee. Er moest zelfs een parasol aan te pas komen.

Iedereen heeft wat te eten en drinken meegenomen, en zo kunnen we rondom een volle tafel met elkaar van gedachten wisselen. De wijk wordt al aardig vol, en dus vormt zich ook een flinke groep.

Er wordt vooral informeel uitgewisseld en gekletst. Maar er was ook een onderwerp: hoe zit het met de planning van ieder initiatief. Daarom is iedereen gevraagd op een blaadje de meest optimistische en meest pessimistische datum op te schrijven wanneer ze denken de kavel te verwerven en aan de slag te kunnen met het bouwen. De nieuwe buren Alice en Judith hebben de taak voortvarend opgepakt om de blaadjes in de volgorde van de kavelindeling op een ruit te plakken.

Zo ontstaat er een mooi overzicht. Buren kunnen nu met elkaar gaan afstemmen zodat initiatieven niet onverwacht op elkaar hoeven te wachten.

Jong en oud komen ook niets te kort, en het was vooral gezellig. Op naar de buurtbabbel van de volgende maand.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 juni 2017

Begin juni heeft de Oosterwoldorganisatie op haar youtube kanaal het voorjaarsfilmpje over Oosterwold geplaatst. We zijn uitgebreid in beeld! Heel grappig om buurvrouw Marjon op de fiets aan te zien komen en bij hun vijver te zien kijken.

Maar wat is er al immens veel veranderd sinds begin mei....

Hieronder het nieuwe filmpje::

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 juni 2017

We hebben al enige tijd twee groepjes studenten van de Aeres hogeschool rondlopen op het Paradijsvogelbosje om vogels, insekten en planten te inventariseren.
Nu kwam een van hen, Dennis, met het voorstel om een groep van tien 1e jaars MBO studenten te leren insekten te zoeken en determineren. Dat is voor hem ook een opdracht om te leren studenten te begeleiden. Een docent komt ook mee op deze excursie.
Na een introductie door Dennis heb ik de groep rondgeleid over de kavel om een beeld te krijgen van de verschillende biotopen: vijver, moeras, oever, aardwal, bosrand, paddenpoel.

Daarna lichtte Dennis de paraplu-methode toe: Je houdt een paraplu op z'n kop onder planten, en dan schud je flink aan de plant zodat allerlei kruipende en klimmende beestjes uit de plant in de paraplu vallen.

Die kan je dan onderzoeken met boekjes, als ze niet wegvliegen of springen zoals lieveheersbeestjes en sprinkhanen plegen te doen. Zo zie ik allemaal groepjes studenten met paraplu over de kavel lopen, en dan terug naar de tafel om de oogst te bestuderen.
Als het flink gaat waaien wordt de opdracht afgerond; Dennis laat de foto's toesturen zodat hij thuis het determineren nog kan voortzetten.

Ik vind het erg leuk dat de studenten zo enthousiast zijn dat ze zelf met nieuwe ideeën over opdrachten bij ons aankomen. Er is zeker voldoende te beleven hier. En ondertussen worden wij ook nog wat wijzer van de uitkomsten van de inventarisatie.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2017

Dacht ik afgelopen woensdag dat ik met definitieve stroom en water en afkoppelen van de tijdelijke stroom, een hoofdstuk zou kunnen afsluiten, nee, de soap over nutsen wordt nog steeds vervolgd.
Ik belde woensdag Volker Wessels, opdat die met een kastje aan de glasvezelkabel onze installatie zou kunnen afmaken. Ik had immers in februari al met ze gesproken en begrepen, dat met een huisaansluiting alles gereed zou zijn, omdat het electriciteitshuisje al signaal zou hebben.
Nu werd ik vanochtend teruggebeld, en werd mij ijskoud verteld, dat ze mij niet konden aansluiten, omdat er nog anderhalve kilometer kabel ontbreekt.
Denk je alles geregeld te hebben, via de coördinator van de Nutsen, met de formele aanvraag via MijnAansluitingen.nl en met de bevestiging van Reggefiber. Zo wordt mij verteld, dat Staatsbosbeheer nog dwarsligt.
Staatsbosbeheer? Wat heb ik nu met Staatsbosbeheer te maken als het gaat om mijn internet aansluiting, telefoon en TV? Samen met SBB boompjes planten dat vind ik leuk, maar ik ben toch helemaal geen partij in dit partijtje touwtrekken.
En het is vooral te bizar voor woorden, dat geen enkele partij de moeite neemt om ons te berichten, dat levering vertraagd is, en dat er complicaties zijn.
Het begint steeds meer op een piepshow te lijken: Als je niet piept of moord en brand schreeuwt, doet niemand iets.
Ik kan even geen NUTSEN meer zien of horen. Of om met Jacques Brel te spreken voel ik mij "De nutsenlozen van de nacht"

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juni 2017

Maandag zouden we na meer van veertien weken wachten eindelijk onze definitieve stroom en wateraansluiting krijgen. Maar er kwam niemand. Wij bellen naar de contactpersoon voor Oosterwold escalaties Tracy. Tsja, er staat nu in het systeem dat wij woensdag staan ingepland, maar dat was binnen de Baas-organisatie niet gecommuniceerd.
Dan maar hopen dat ze woensdag komen.... Groot was dan ook onze verbazing toen vanochtend, dinsdag dus, een keet van Baas en een graafmachine kwamen aanrijden. Ja, er was wat uitgevallen. Dan moet ik mijn dagplanning omgooien, en op stel en sprong de buurvrouw bellen, want die moet ook aangesloten worden.
Tot zover verliep de dag onverwacht voorspoedig. Maar dan stapelen de onduidelijkheden en verwarringen zich op. Kabel aansluiten? Daarvoor hebben we geen opdracht. Oude aansluiting loskoppelen? Daarvoor hebben we geen opdracht, moet Vitens en Liander zelf doen... Bouwaansluiting voor de buren? Daar hebben we geen opdracht voor.
Dus beginnen de werknemers van Baas eerst maar te bellen en naar kantoor te gaan. Dat levert niets op. Dan gaan buurvrouw Marjon en ik maar weer bellen, met Vitens, Liander, de uitvoer-coördinator. En halverwege de dag zijn de opdrachten zo aangepast dat Baas alles mag aansluiten en de oude aansluiting mag loskoppelen. Dat kost niet alleen veel adrenaline, halve paniek en boosheid, maar ook veel tijd, want er worden al met al uren gewacht en gebeld. En dat lijkt mij niet zo handig als de nutsen met elkaar al zo'n onvoorstelbare werkachterstand hebben opgelopen.
En iedereen is zeer behulpzaam. En iedereen doet z'n best om de problemen op te lossen.

Maar ik hoop dat er bij Baas, Vitens, Liander en Reggefiber een paar mensen zijn die er gezamenlijk naar willen kijken wat er nu aan problemen ontstaan in het werk, en hoe dat beter kan. Het lijkt net alsof ze aan zo'n evaluatie niet toekomen, en alleen nog maar brandjes lopen te blussen.
Maar goed: Halverwege de middag heb ik een werkende stroomaansluiting!

En dan kan ik nog snel naar de bouwmarkt om aansluitmateriaal te halen voor het water, want Baas legt alleen de watermeter aan. Dat begrijp ik ook wel, want de aansluiting op de waterleidingen is in ieder huis weer anders.
En dan kost het mij altijd weer een uur om voor zo'n winkelschap de juiste verbindingsstukken bij elkaar te zoeken. Dat krijg je als je als zelfbouwvakker alles maar een een paar keer in je leven doet. Maar dan heb je wel voldoening als aan het einde van de middag de wateraansluiting werkt. Zelfs met een doorkoppeling naar een aansluiting in de grote woning met een lange tyleenbuis.

Vanavond de planten en struiken weer terugplanten, zo goed als het gaat. En morgen moeten we nog de oude stroomkast en watermeterkast omzetten naar de buren.
Laten we dit hoofdstuk afsluiten. We willen door met opbouwende zaken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 juni 2017

We hebben onze hypotheek geregeld bij de Rabobank. Daar zijn we blij mee. De Rabobank is daar ook best een beetje trots op, zeker nu de eerste initiatieven met een Rabobank hypotheek succesvol worden uitgerold. Dus werden we benaderd of we niet wilden meewerken met een artikel in het Rabo nieuwsblad.

Klein paradijs in de polder. Zo voelen we dat wel.

Dan begint de intro met "Op een kale akker..." Wel, zo kaal is ie niet meer.

En het artikel begint met : Zelfbouwvakker. Ja dat is weer herkenbaar.

Daarvoor kwam onze contactpersoon Marlies van Ooijen eerder met een fotograaf en interviewer naar het Paradijsvogelbosje.

Nu hoorden we voor ons onverwachts van collega's dat we in het blaadje te zien waren. Dus ik ben maar even langs de Rabobank gefietst om een exemplaar op te halen.

Wil je het artikel digitaal lezen? Klik dan hier

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 10 juni 2017

We hebben al eerder draadalg uit de vijver gevist, maar met het warme weer werd het weer hoogtijd. zie de eerdere blog. Draadalgen wijzen erop dat er iets van overtollig voedsel in het water zit, waarvan de draadalgen als een van de eersten profiteren. Dat zie je met name als de natuurlijke plantengroei nog tekort schiet om te groeien.

De draadalg in onze vijver is groen en niet schadelijk, omdat ze met zonlicht zuurstof produceren, en daarmee dit zuurstof ook in het water brengen.

Maar een overtollige algengroei belemmert het zonlicht voor de planten die daaronder groeien. Dus met het mooie weer van afgelopen weekend hebben we onze opblaasboot in stelling gebracht, en wilden onze buurjongen en meisje Thomas en Vera zich wel opofferen om dit klusje aan te pakken.

Marie-José was toen ook zo dapper om een badpak aan te trekken en zwemmend de algen weg te vangen met een hark.

Zo eindigen we met een forse berg algen op de kant, en een redelijk open zicht op het water. Nu maar te hopen dat de andere waterplanten zoals waterpest en fonteinkruid hun kans grijpen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 juni 2017

We hebben er lang op gewacht, maar eindelijk is het glas in de grote woning gezet.

Dat ging niet zonder slag of stoot. In eerste instantie hebben we al lang gezocht naar een glaszetter die met ons een goede manier kon bedenken om het glas erin te zetten. Die hebben we uiteindelijk gevonden met de glaszetter Dick Renes. Die heeft alle ramen ingemeten. Maar toen het glas zou komen, kregen we te horen dat het glas voor de onderruiten twee weken vertraagd geleverd zou worden. Dat was balen, vooral omdat we in de tussentijd moeten verhuizen. Maar nu wordt het wel gebracht. Althans, het zou 's ochtends om zeven uur gebracht worden, en de glaszetter was er om half acht. Maar het glas kwam om half vier, dus de glaszetter had alsnog een extra dag moeten wachten. Toen het glas aankwam moesten we hemel en aarde bewegen om de chauffeur te overtuigen dat hij heus de bocht kon nemen om zijn wagen achteruit de oprit op te sturen tot aan de woning.

Daarna konden de glasbokken worden afgeladen. Helaas blijkt al direct dat een grote ruit kapot op de bok staat. Die zal vervangen moeten worden. Maar we laten het glas er toch inzetten, anders zitten we nog twee of drie weken met een open gevel.

Dick Renes heeft een kleine rupskraan met een zuignap die de ruiten kan tillen. Dat is geen overbodige luxe, want de grote ruiten zijn tot meer dan 300 kilo per stuk. Daar valt weinig aan te tillen.

Zo'n rupskraan met steunpoten (spin) wordt bediend met een afstandsbediening, die Dick als een kastje op zijn buik draagt. Zeer geconcentreerd manoeuvreert hij de arm van de kraan met het glas totdat het glas helemaal op z'n plaats zit. Eerst de onderkant in het Aluminium U-profiel. Daarna het glas langzaam rechtop duwen, en met een glaslat aan de bovenzijde vastzetten.

Omdat onze woning een scheef ontwerp heeft, worden alle ruiten in de zuid-gevel scheef in de gevel gezet. Een voordeel is dat de ruiten wel rechthoekig zijn. Dat is veel goedkoper en gemakkelijker te maken. En aan de westzijde staat het glas zelf onder vier graden schuin.

Omdat het glas zo laat kwam, moest de glaszetter op zaterdagochtend terugkomen. Gelukkig kon buurman Henk met zijn grote kraan helpen om de glasbokken aan de westzijde van de woning te tillen. Dat gaat een stuk beter dan die kleine kraan, omdat de bokken te zwaar zijn.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

En als wij dan verhuisd zijn, vallen we moe maar voldaan op de stoelen in het atelier van onze grote woning neer.... We hebben afgesproken vanavond nog kranen uit te gaan zoeken.. Nog effe door. Dan roept Marien mij omdat ie een enorme herrie hoort, alsof er een helicopter is langskomt. Hij rent binnen op zoek naar zijn telefoon en probeert de imker te bellen. "Ik denk dat de bijen zwermen" Een enorme wolk van bijtjes boven het margrietenveld bij de boomgaard. 100.000 zijn het er wel, zal Daphne later zeggen. Onze imker kan zich niet vrijmaken, dan zouden patienten niet geholpen worden. Ondertussen loop ik naar buiten. Ik loop via de Singel. Op gepaste afstand kijk ik. En zie hoe de zwerm voorzichtig uit de lucht op een klein perenboompje neerstrijkt. de perenboom heeft een stam van zo'n 3 cm dik. Als de bijen erop zitten is het al gauw meer dan tien centimeter.  De mentor van de imker Daphne komt met man Hajo. Ze wonen iets verderop en zijn er dus zo. Toch een beetje opgewonden. Ze weten wat ze doen, maar zwermen is toch bijzonder.
	De bijen worden eerst nat gespoten om wegvliegen moeilijker te maken. Daaraan worden ze met een borstel in een bak/mand geveegd en in een bijenkast geduwd. Steeds na een paar "ladingen" wordt gekeken of de andere bijen naar de kast vliegen. Doen ze dat, dan heb je de koningin te pakken en een nieuw volk. Als het volk grotendeels binnen is wordt het op zijn plek gezet en vinden de andere bijen de kast op basis van de feromonen van de koningin en het stetsel gedrag van de andere bijen. (dan gaan ze met hun kontje omhoog op de plank van de kast zitten om anderen te seinen: hier moet je zijn...)

In de oude kast is nu geen koningin meer. Daar wordt een eitje omgebouwd tot koninginnecel. Deze larf krijgt alleen koninginnegelei en moet uitgroeien tot een koningin. Wordt vervolgd.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

Nadat wij maandag verhuisd zijn, komen 's avonds de vogelaars van de Aeres hogeschool hun veldwerk doen. Ze moeten aan de bosrand in de avondschemering kijken naar de vogels in de bosrand. Maar ja, we wonen in een agrarisch gebied ... en er rijdt de hele avond een trekker over het boerenland. Dat maakt tamelijk veel herrie. Niet irritant, maar wel als je vogels wilt observeren...

Als we 's avonds gaan zitten, zwemt ineens de moedereend met 8 jonge eendjes door de vijver! Zo leuk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2017

Maandag 29 mei was het dan zover! Eindelijk gingen we verhuizen! Helaas zit het glas nog niet in de grote woning, waarmee we een risico nemen. Daarom ook deze verlate blog (het glas zit er nu wel in!)

We hebben grote hulp van dochter Irene die helpt met het inpakken van de keuken (nadat we haar donderdag zelf naar Leiden hebben verhuisd). En met het schoonmaken van het huis in de middag als we al naar Oosterwold zijn vertrokken.

De mannen van Banis sjouwen stevig door en om half twee rijden zij in Oosterwold het terrein af...

	En hiernaast is het huis te zien. De berging is klaar. Helaas nog geen glas.... Maar alles krijgt een plekje. En wij zijn thuis in Oosterwold!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 mei 2017

Vandaag kwam Piet Harlaar om de betonnen vloer te polijsten en te impregneren. Eerder heeft hij het beton gestort en gevlinderd om een supergladde betonlaag te krijgen: http://www.paradijsvogelbosje.nl/blog/403-een-vloer-in-het-grote-huis. Die betonlaag is afgedekt met vilt dekens en nat gespoten om het beton langzaam te laten uitharden. Ook hebben we rondom zeilen opgehangen om het uitdrogen door de wind te voorkomen.

Nu is het droog genoeg om te polijsten en te impregneren. Alhoewel? Droog? Vanochtend regende het rond een uur of zeven. En dan blijkt dat de dakramen nog steeds niet helemaal waterdicht zijn. Dus snel dweilen. Gelukkig is de toplaag van het beton zo dicht, dat het water niet diep doordringt, en na een uurtje oogt de vloer weer droog.

Piet gebruikt een slijpmachine met een diamantschijf om kleine oneffenheden langs de randen glad te polijsten. Omdat het zo'n grote oppervlakte is, vallen die randen wel mee. Alleen bij de badkamer, precies bij de afvoer zit een scheurtje. Dat moet later worden opgevuld met epoxy-hars. Als Piet de vloer schuurt met fijn schuurpapier kan ik met de polijstmachine de muren nog afwerken.

Daarna kan Piet de vloer impregneren met een vloeibaar goedje dat Artcrete AF50 heet. Het maakt de vloer in ieder geval goed waterafstotend, want als je na het impregneren wat water laat vallen, blijft het er als ronde drupjes op liggen.

Nu kunnen ook de zeilen weer weghalen. Immers, maandag komt de glaszetter. Dus kunnen we nu sinds weken weer eens van het uitzicht vanuit het grote huis genieten.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 mei 2017

Vanmiddag kwam Imker Marije haar volk inspecteren. De vorige keer was de bijenkast uitgebreid met twee kasten, dus het was spannend of de bijen zich de nieuwe ruimte al hadden eigen gemaakt.
Dochter Adelinde was meegekomen en ze had schoolvriend Bram meegenomen. Een mooi stel als ze samen boterbloemen plukken. Ze hebben ruimte genoeg om zich op de kavel te vermaken.
Imker Marije opent de kast met een speciaal gereedschap. Bijen maken de kast vaak hermetisch dicht. In de bovenste kast zijn wel wat bijen te vinden maar ze hebben nog geen cellen opgebouwd op de raten.
In de volgende laag is al veel meer activiteit. Er is broed te zien, en een aantal raten zijn duidelijk zwaar van de honing.
Maar het wordt pas druk in de onderste kast. Je kunt de raat haast niet zien omdat er zo'n dikke krioelende laag bijen op zit.
Imker Marije versuft de bijen een beetje met rook, maar eigenlijk is het niet eens nodig. Met het prachtige zwoele weer voelen ze zich blijkbaar goed op hun gemak.
Maar er is wel iets wat Imker Marije zorgen baart. Grote bolletjes, die zij zwermcellen of moerdop noemt. Daarin worden waarschijnlijk nieuwe koninginnen grootgebracht. Als die uitkomen, gaat die eropuit en neemt die een deel van het volk mee. Dat wordt dan een zwerm bijen. Vandaar zwermcel.
Zeker omdat de kast net is uitgebreid is het niet de bedoeling dat ze nu al gaan zwerven.
Dus wordt er consult gehaald bij ervaren imkers Daphne en Hajo. Voorzichtig worden de zwerfcellen uit de raat gehaald.

Ondertussen leren we veel: we zien broed: jonge larven, aangewezen met het haakvormige gereedschap. En aan het einde kijken we een bijenlarve recht in de ogen.
Het is voor ons als leek vooral onvoorstelbaar hoeveel bijen in zo'n kast samenwerken.
Er zijn in ieder geval bloeiende bloemen genoeg. Hopelijk blijven ze nog lang in deze bijenkast.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 mei 2017

Zoals ook incidentele lezers zullen weten, zitten we al maandenlang op de aansluiting van stroom, water en kabel te wachten.

Sinds de uitvoerder, firma Baas, een week te laat, namelijk op 21 februari was wezen schouwen, ligt alles bij ons klaar om onze definitieve aansluiting te krijgen. Maar sindsdien is het erg stil geworden. Zo stil, dat de Firma Baas onbereikbaar is. Gebeld en gebeld. Je wordt nooit terug gebeld. Firma Liander gebeld, daarmee hebben we immers een contract en ook vet betaald voor onze aansluiting: Tsja, wij kunnen niet veel meer.

Ook de gebiedsregisseur Ivonne de Nood op de hoogte gesteld en coördinator Oosterwold: Co van Paassen: Ja, er zou een verbeterprogramma zijn. En ja Firma Baas heeft een achterstand van vijf weken.

VIJF WEKEN????? Ze zouden twee weken na het schouwen aansluiten. Dat is week 10. Nu leven we in week 19! Dat is al NEGEN weken. Krijgen wij in Oosterwold soms een bijzondere behandeling?

Maar het lijkt ook wel alsof het niemand iets kan schelen. Het lijkt toch dat geen van de betrokken partijen ervaart of dat wij dit als een vernedering en machtsmisbruik ervaren.

De coördinator Oosterwold kan niets voor ons doen, omdat het een huisaansluiting is. Firma Baas reageert helemaal niet. Van Firma Liander krijgen we na een vriendelijk en meelevend telefoongesprek ook niets te horen. Van de uitvoerder van Reggefiber krijgen we wel een attent telefoontje, maar daarna ook geen reactie.

Afgelopen dinsdag werd ik plotseling gebeld door Baas. "Ja ik zal worden aangesloten, maar we weten nog niet wanneer. Daarover bel ik u donderdag of vrijdag terug". Er moet nog materiaal besteld worden. Ik nog protesteren: "Mevrouw, de kabel van Reggefiber ligt al langs de weg ingegraven." Heeft natuurlijk geen zin. Het is toch een smoes. Natuurlijk moet er niets besteld worden. Firma Baas doet niets anders dan water, electra en kabel. Zouden ze voor deze dertig meter plotseling materiaal moeten bestellen. Nee, dat heeft iedere medewerker in zijn auto liggen!

En natuurlijk werd ik niet terug gebeld. Tegen mijn buren werd gezegd, dat ik maandag een planning te horen zou krijgen. Natuurlijk heb ik niets te horen gekregen.

Vanmiddag moest ik met het toppunt van vernedering meemaken. Ik weer bellen met Baas. Het telefoonnummer in Lelystad neemt niet op. Dan maar het landelijke 088 nummer. Een antwoordbandje: Er zijn twee wachtenden voor u. Dan maar wachten. Irritant muziekje. Dan na twee minuten een ander bandje: "De gemiddelde wachttijd bedraagt: twee minuten". "U bent de tweede wachtende". Dan weer vijf minuten later: "U bent de tweede wachtende". Shit moet ik weer hebben. Dan weer vijf minuten verder: "U bent de laatste wachtende". Nou, het duurt lang, maar ik ben de volgende, dus nog maar wachten.

Dan vijf minuten later: "Het is momenteel erg druk. Wij adviseren u om op een ander tijdstip terug te bellen. De verbinding wordt nu verbroken". Klik

Sic! Hadden ze dat niet een kwartier eerder kunnen melden!?

Tenslotte nog een kleine cynische noot. Op het internet vond ik een presentatie van Liander, met de spreekwoordelijke titel: "geen stroom, wel spanning".

Als iemand weet hoe het verder moet, mag die het zeggen. Zucht. Ik ga maar weer even therapeutisch distels trekken....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 mei 2017

In een eerder blog hadden we al gemeld dat studenten van de Aeres hogeschool bij ons planten en dieren komen determineren. Afgelopen week zijn de plantenstudenten weer langs geweest.

Grappig om te merken dat bij het determineren toch nog altijd de determineerboekjes erbij worden gehaald. Ditmaal is de raadselachtige plant een plant met gele bloemetjes. Maar welke?

Na enig zoeken ontstaat toch overeenstemming het is waarschijnlijk Barbarakruid. Toch handig om twee Flora's te vergelijken. De blaadjes zien er in de Heimansflora toch anders uit dan in de Heukels. Een beetje voer voor hobbyisten en haarklovers, maar toch.

Cynthia, Damian, Lotte, dank en tot een volgende keer.

En de insektenjagers komen alleen met mooi weer, als de insekten uit hun schulplaatsen komen.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 mei 2017

Gisteren zijn we in Hoofddorp begonnen met inpakken. Eerder hebben we weliswaar een hele vracht naar onze ouders in de Achterhoek gebracht, maar dat voelde nog niet als verhuizen. Nu wel. We hopen drie of vier ritten met een (over)volle aanhangwagen en auto te rijden. Dan kunnen we tenslotte op 29 mei met een verhuiswagen in één keer alles te verhuizen.

Dat brengt je soms wel tot een verzuichting: Wat heb ik toch een hoop troep! Boeken zeulen, CD's, bloempotjes, gereedschap. En voor je het weet raak je verzeilt in een nostalgisch terugkijken: och weet je nog (oudje).

Maar het is begonnen. Een stapel dozen is tijdelijk in ons tuinschuurtje opgeslagen. Dat kan blijven staan totdat de grote woning voldoende gereed is.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 mei 2017

Toen de glazen puien werden geleverd voor de kleine woning, stond het glas op een houten bok. Deze bleef achter. Blijkbaar is dat goedkoper dan dat de transporteur of leverancier hem weer komt ophalen. Toen het glas er eenmaal afwas leek het ons wel wat op een pergola of een bankje. Maar dat vroeg nog wel wat ombouwen. Dit weekend hebben we eerst het breekijzer gehanteerd, en de zaag, om vervolgens een rugleuning te monteren.

Marie-José heeft de planken geschuurd en in de lijnolie gezet. Nu op een paar stapeltjes stenen, en voorwaar hebben we een bank van zo'n drie meter op het erf van de grote woning staan. Kunnen we bij de volgende BuurtBabbel met de wijkbewoners verder inwijden.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 mei 2017

Succes heeft vele vaders en moeders als het eenmaal begint te lopen!

Eén van de partijen die net als veel initiatiefnemers vanaf het begin zijn nek heeft uitgestoken in Oosterwold, is de Rabobank. Als Monique ons belt voor een interview voor het Rabobank magazine zeggen we eigenlijk direct ja.

Dat je dan toch zo'n twee uur kwijt bent aan het vertellen van je verhaal en het maken van foto's kwam eigenlijk achteraf niet zo heel handig uit....

Maar we zijn er wel van overtuigd dat Mona Alikhan hele mooie foto's heeft gemaakt. Met zonder jas natuurlijk want de foto's zijn voor het zomernummer.

Ook wij horen nieuwtjes die we nog niet wisten. De rabobank heeft ook financiering die onderzoeken en kosten in de anterieure fase mogelijk maken, middels een persoonlijke lening, die na afloop overgaat in de hypotheek. Toen wij een tijd terug bezig waren, was dat bij verschillende financiers best lastig om te organiseren. Zo konden alleen initiatiefnemers met een saldo op de bank instappen. Leuk dat dat nu goed georganiseerd is.

Uiteindelijk was het adagium van de Rabo: als wij niet instappen wie dan wel. Laten we het mogelijk maken. En dat is het begin van ieder succes: een aantal partijen die zeggen laten we het gewoon gaan doen.

Natuurlijk kijken we ook buiten rond. Marien laat Monique van Oijen de kikkervisjes in de paddenpoel zien. En ook het amfitheater (al maanden in aanbouw) wordt door dochterlief bezocht. Ze laat zich uitnodigen er te dansen. Leuk toch?

Publicatie laat nog even op zich wachten. Maar hier vast onze foto's:

We kijken natuurlijk ook nog even in het grote huis.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 30 april 2017

Vandaag prutsen we een beetje met nuttige en semi-nuttige klusjes. Zo slopen we een houten rekwerk waar ramen op gekomen zijn uit elkaar. Het hout is mooi en zo besluiten we er een bankje in de boomgaard van te maken. Simpel op twee stapels stenen met daarop twee netjes afgewerkte planken aan elkaar gemaakt. Om het af te maken olie ik ook de kabelrol die al een paar maanden op z'n kant staat. Op steentjes gezet, zodat ie niet wegrot is het een tafel voor de koffiekopjes. We kunnen in de boomgaard zitten om naar de bijtjes te kijken. Zo kunnen we hergebruik maken van wat is overgeschoten in de bouw en eigenlijk afval was. (Of de kachel in zou gaan.) Als je op het dak staat kan je een mooie overzichtsfoto maken van de Westelijke Boomgaard maken met bankje, tafeltje en BijGebouw.

Marien heeft voor zichzelf ook een aanmodderklus bedacht. Eerst het dak schoonspuiten. Dan loopt het water via de profielen naar de lage kant. Daar kan alles schoon en droog worden gemaakt. Daarna wordt de aansluiting van de dakplaten en de dakramen rondom in de rubbercoating gezet om deze waterdicht te maken. Daarvoor hebben we 10 liter vloeibare rubber gekocht. Dat ziet eruit als modder. Letterlijk aanmodderen dus. De meest kritische aansluiting is tussen de dakplaten en de boeidelen aan de lage Oostzijde. Daar blijft uit zichzelf altijd water staan in de profielen. Dat moet dus echt waterdicht zijn. Lekker dik smeren dus, zodat de lage kanten met een dikke laag smurrie (rubber) zijn afgedekt. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 30 april 2017

Zo'n twee weken geleden plaatste imker Marije haar volk met bijen in onze boomgaard. In deze blog deden we daarvan verslag. Het gaat goed met het volk. Ze zwermen lekker in en uit en lijken zich (zeg ik met lekenogen) thuis te voelen. Wij vinden het gezellig. Vandaag komt Marije om de kast uit te bouwen, zodat het volk meer ruimte krijgt, en hopelijk dan ook meer gaat groeien. Als het volk groot genoeg is, kan de kast later gesplitst worden, door een nieuwe koningin met de helft van het volk in een andere kist te verhuizen. 

Mag dat eigenlijk wel? Een BijGebouw uitbreiden in Oosterwold? Ja, want er zit geen vloer in. Het huis is gewoon drie keer zo hoog gemaakt. En dan komen er dus niet meer BVO's. Bijen hebben ook geen trap nodig.... dus geen extra BVO's! Hmm, onbruikbare tip natuurlijk, maar ja, dat krijg je met al die lange procedures... 

Daphne demonstreert ons hoe de extra kast eruit ziet en laat de honingraten zien die van tevoren geprepareerd zijn met echte bijenwas.

Eerst trekken Imker Marije en Supervisor Hajo het gloednieuwe imkerpak aan. Het heeft wel wat weg van maanmannetjes zo. Vervolgens maakt Marije in een ingenieus blaasbalgapparaatje rook, waarmee ze de bijen kan versuffen.

Dan gaat de kast open, en kunnen we een blik werpen op de activiteiten van de bijen. Met wat rook erbij hebben Marije en Hajo tijd genoeg om de kast te verhogen en het deksel erop te doen. Dan zit een groot deel van het bijenvolk buiten op de kast. (Zou ik ook doen met al die rook). Marie-José en Daphne (en ik ook achter de camera) kijken dus op gepaste afstand toe. Je weet maar nooit.

Als alles dicht is, gaan de bijen voor de opening een specifiek bijendansje doen om aan andere bijen uit te leggen dat het toch nog steeds hun oude vertrouwde huisje is.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 29 april 2017

Vanmiddag was er weer een burenborrel op de Frederik van Eedenweg. Gelukkig werkte het weer mee zodat we buiten konden bijpraten met een kopje koffie, thee, koek, worstje, olijf, kaasblokje en wat de buren nog meer hadden meegebracht.

Leuk dat er ook veel kinderen meewaren. Die vinden meteen hun weg over de wandelpaden naar het bruggetje en naar de bosrand.

Er zijn dit keer geen onderwerpen plenair ter sprake gekomen. Dat doen we de volgende keer wel, als we hopelijk verhuisd zijn. De meesten kennen elkaar en dan komt er vanzelf uitwisseling van ideeën tot stand.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2017

Om het met een lied uit Schaap met de Vijf Poten te zeggen: "weet je wat ik niet zou willen missen: vissen!"

We willen graag vissen in onze grote vijver. Daarmee hebben we het eerste jaar gewacht om waterplanten de gelegenheid te geven te groeien en een stabiele waterkwaliteit te laten ontstaan.

Nu het voorjaar aanbreekt willen we het gaan proberen met vis. Maar het valt niet mee om andere vissen dan de standaard goudvis te vinden. Maar die zijn direct voer voor de reiger. Of van die Koikarpers voor de kapitaalkrachtigen.

Uiteindelijk met wat zoeken op internet terecht gekomen bij Alméér Plant. Daar kon ik zowel Blauwe Winde krijgen, Elrits en zelfs Zoetwatermosselen.

Marien kan net zijn vangst ophalen voordat bezoek langskomt. Boris, collega van Marie-José komt langs met zijn zus, zwager en moeder. Zus en zwager zijn stedenbouwkundige en landschapsarchitect in Duitsland, dus alles wordt gründlich geïnspecteerd. Zo experimenteel wordt in Duitsland niet gebouwd. Wij nemen dit als een compliment.

Ook de broer van Marie-José, Mark komt langs met twee van zijn dochters: Marieke en Eva-Lotta. Die mogen de vis loslaten in de vijver nadat ze een tijdje hebben gedobberd om aan de temperatuur van het water te wennen.

Tijdens de rondwandeling wisselen zon en wolken elkaar af, en is ondanks de frisse temperatuur goed te zien dat het voorjaar de kavel groen kleurt.

Mark benut zijn bezoek om de stenen rond het kruidenwiel in ere te herstellen. Want een goed half jaar geleden had hij de stenen al mooi in patroon gelegd. Maar in de tussentijd hebben een paar hijskranen daar hun stempels ingezet. Een mooie gelegenheid dus om het kruidenwiel te herstellen en met verse compost te voorzien. Marieke en Eva-Lotta zaaien de veldjes in. Fantastisch!

Dan is er nog tijd om de aardwal te beklimmen, en bij uitzondering het uitzicht vanaf het dak te verkennen. Het kruidenwiel is zo ook mooi te zien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 april 2017

Afgelopen week hebben we een paar koude nachten gehad. Nadat het in maart zo warm is geweest, zijn veel planten, struiken en bomen voortvarend uitgelopen, ook diegene waarvan de bladeren of takken niet tegen koude kunnen.

Als ik een rondje over de kavel loop, doet het toch wel een beetje pijn om kromgebogen en verslakte Asperge te vinden,

verschrompelde druivenbladen

en frambozen,

kleine tamme kastanjes waarvan de knoppen bruin verdorren.

En de Kiwibes scoort ook geen florisante aanblik.

Aan de vruchtbeginselen van de Perzik is niet veel te zien. Maar te hopen dat we de vruchten ervan kunnen plukken.

Keep fingers crossed

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2017

Vandaag kwam Alex, de lasser om een verbinding aan de westgevel te maken waar straks de ramen boven en het kozijn en de ramen onder kunnen komen. Door die constructie kan het grootste deel van de ramen (behalve de deuren) straks kozijnloos worden geplaatst. Dat lassen is een precisie klusje, maar ook imposant om te zien.

En als je zo stoer werkt, moet je je goed verstoppen in een machtig mooi masker, dat door het vuur wordt bijgelicht:

 

 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2017

Deze dag begint al vroeg, facebook ik om zeven uur 's ochtends. Piet Harlaar (die bij ons monolytisch afgewerkt beton komt maken) houdt van vroeg opstaan.... En dan staat je erf ineens heel vol. Met betonwagens, betonpomp, en de werkbus van deze en gene.

Best gezellig. Ik vind het zo leuk om naar het storten te kijken dat ik het begin van een vergadering op mijn werk mis..... Jongens (en meisjes), dat was om deze werkzaamheden.... 

Binnen ziet het er ondertussen gezellig uit met de gordijnen voor alle toekomstige ramen. Jacob bedient het uiteinde van de slang behendig door de balzaal heen. Er staan nog geen binnenmuren, dus iedereen kan overal bij. Alleen in de badkamer moet de vloer natuurlijk wel naar het putje aflopen.... Dus daar doet Piet zijn best voor.

Bewonderd loop ik rond. Piet houdt steeds een stok op het beton en ik denk dat hij op het oog ziet dat het beton overal op de juist hoogte is (voelt) Als de betonwagen even weg is en er niet gepompt wordt, blijkt het minder prosarisch: er zit een piepend lasertje op de stok die maakt dat Piet keurig ziet en hoort of het beton hoog genoeg is.... Fijn zo'n vakman!

Tegen half tien zit het laatste beton er wel in. Dan begint het grote wachten tot het beton hard genoeg is om te bewerken. Daarvoor moet je erop kunnen staan en er met je "wrijf en schuur" machines op aan het werk gaan. Gelukkig is het lekker weer.

Maar er wordt natuurlijk ook gepoetst en geschuurd: en de hoekjes waar het met de hand gaat, moeten op de knietjes geschuurd!

Piet maakt de klus in de middag en avond af. Wij gaan onderwijl naar huis. Piet legt aan het eind van de avond een dekentje op het beton om het beton lekker nat te houden. Het beton mag namelijk niet te hard en te snel drogen. In de avond krijgen wij een appje dat de vloer klaar is en Piet naar huis gaat.

Tot de volgende keer Piet! (hij komt de vloer nog impregneren!)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 20 april 2017

Vandaag kreeg ik een vertraagd verjaardagskado van de kinderen:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 april 2017

De afgelopen Paasdagen hebben we doorgebracht al worstelend met slangen. Dat klinkt als een Griekse tragedie, maar het ging om het monteren van 1200 meter vloerverwarmingsslang. Met de aannemer hadden we eerst isolatiefolie en stalen netten gelegd. Daarop kunnen de vloerverwarmingsslangen gemonteerd worden met kleine staaldraadjes. Van de aannemer Gerard had ik een handig apparaatje te leen, waarmee je de ijzerdraadjes om elkaar kan draaien door aan het handvat te trekken. Een soort handboortje, maar dan door te trekken.

We hadden van tevoren wel een tweetal offertes opgevraagd om de vloerverwarming te laten leggen, maar die waren absurd duur. Blijkbaar hebben installateurs het druk genoeg en vragen ze de hoofdprijs voordat ze een opdracht aannemen. Dus hebben we maar zelf verwarmingsbuis besteld.

Voor het woonhuis hebben we zeven groepen van 100 meter buis. Je kunt per groep 100 tot maximaal 120 meter aansluiten. Als je een langer stuk slang neemt, wordt de interne stromingsweerstand te hoog, en wordt de vloer dus niet meer warm. Die 100 meter zit op een rol. De verwarmingsslang is tegenwoordig van een soort plastic dat duurzaam waterdicht is. Die buis is behoorlijk stug, en als het van de rol komt blijft de winding als een reusachtige krul staan. Zo kan die natuurlijk niet op de vloer. We hebben twee manieren uitgeprobeerd om dit op te lossen. Voor de eerste manier was het goed dat we een kavel hebben met een lange oprit. We rollen de rol uit tot ruim vijftig meter. Dan haak ik de buis achter een rijplaat en rol de rol verder uit terwijl ik terugloop naar het huis. Dan ligt er dus een gigantische lus van 50 meter over de oprit, die als het goed is weinig draaiing meer heeft. Dan maak ik de twee uiteinden vast, en maak de beide slangen vast met de binddraadjes, iedere 50 centimeter.

Het beste is om vloerverwarming met dubbele buis als een slakkenhuis te leggen. Dan leg je dus om en om de heengaande en teruggaande buis, zodat er een gelijkmatige temperatuur wordt bereikt. Bovendien hoef je niet zoveel scherpe bochten in de slang te trekken, want dat wil die slang niet, en er zouden zelfs ook knikken in kunnen komen.

Voor een paar kleine ruimtes vond ik deze methode niet handig werken, en heb het anders aangepakt. Daarvoor begin ik bij het begin van de rol, en leg de slang in slakkenhuis, zodanig, dat ik ruimte overhoud voor de retourslang. Het wonder der techniek wil dat op de slang een markering staat voor iedere meter, zodat je weet waar je bent bij het leggen. Als je op deze manier halverwege bent, moet je één lus leggen en de terugweg aanvaarden. Uit onze praktijktest bleek echter, dat als je halverwege keert, dat je toch zo'n vijf meter overhoudt. Dat is toch een beetje magisch, maar onze analyse was dat je op de heenweg toch een halve ronde meer aflegt dan de retourbuis. Oftewel, je neemt iedere keer de binnenbocht van de heenweg, waardoor je minder slang gebruikt bij de terugweg.

Voor de schuur hadden we een grote rol besteld met 500 meter. Om niet duidelijke reden heeft de leverancier een rol met 600 meter afgeleverd. Daarvan hebben we vier groepen van 120 meter slang geknipt. Dat ging voor de eerste delen wel goed. Toen we het laatste stuk wilden scheiden van het restant van ruim honderd meter, bleken de beide stukken ernstig in elkaar gewikkeld te zitten. Zie dan maar eens twee slangen van meer dan honderd meter uit elkaar te krijgen! Het is geweldig dat vriend Ronald dinsdagmiddag komt helpen. Deze mocht het gevecht met de slang dan ook in alle hevigheid meemaken. Maar de aanhouder wint, en zo zijn uiteindelijk alle meters vastgebonden aan de stalen netten.

Daarvoor zijn we maandag wel tot de late uurtjes bezig geweest, zodat we bij lamplicht konden doorknopen. Dinsdagmiddag liggen alle slangen gebonden, en biedt een zonovergoten vloer een wonderlijke aanblik die wel wat doet denken aan een schilderij van Hundertwasser.

Dat was wel drie dagen buffelen, en met een gevoel van opluchting dat we het hebben gehaald. Dat levert ook spierpijn en een licht RSI gevoel van het binden van alle ijzertjes. Morgen moeten de bovennetten geplaatst en donderdag wordt de betonnen vloer gestort, dus net op tijd klaar.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 april 2017

Vorige zomer zaten we te filosoferen (gezelig met een wijntje en een kampvuur) met onze buren aan de Paradijsvogelweg. Het zijn de bewoners van het Wetterskip. (het rode houten huis met het schip ervoor).  Beiden zijn zeer actief in de imkervereniging Zuid Flevoland. 

Trots lieten ze ons bij een eerder bezoek hun bijenvolken zien. Nou willen wij veel zelf doen, maar bijen verzorgen hoort daar niet bij. Wel willen wij graag ruimte bieden aan anderen om dat wel te doen. Wat is er dan mooier dan imker Marije de gelegenheid geven om bij ons haar bijenvolk met Carnica bijen neer te zetten. Zo'n anderhalve week geleden hebben we kennis gemaakt en afgetast hvoe we het met elkaar zouden doen, waar een kast zou kunnen staan en of er nog wel genoeg voedsel zou zijn voor de bijen die de buurvrouw volgend jaar gaat houden. Voor alles was een oplossing. Dus tweede paasdag was de grote dag... het volk zou komen.

Marije heeft 's ochtends het bijenvolk "ingepakt", door het luikje dicht te doen en de kist in een laken te verpakken. We hebben samen afgesproken dat de kist op een pallet op een paar stenen in klaverweide in de boomgaard komt te staan. Water is dan dichtbij genoeg, mensen komen wel in de buurt, maar niet dicht bij de kast en er zijn heel veel bloeiende bomen en planten in de buurt. Rechts zien we het kadootje staan met een grote strik er omheen.

Het is wel bijzonder om zo'n bijenvolk achterin een klein personenautootje aan te zien komen. Hajo en Daphne, onze buren, (Hajo is voorzitter van de imkervereniging) komen langs om te helpen met uitpakken.

We kijken het met elkaar nog een tijdje aan, maar de bijen gedragen zich precies zoals verwacht.

Er staat dus nu een volk op het land. Een volk van imker Marije. En als we elkaar willen bereiken over de bijtjes, appen we elkaar. In de app groep: bijenparadijs!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 april 2017

Afgelopen week werden wij verrast door Staatsbosbeheer die ineens bomen en struiken beschikbaar hadden om in de diverse bosranden in Oosterwold te planten. In een eerdere blog  hebben we dit al gemeld. Bij een eerdere "inventarisatieronde" was al bedacht waar dit jaar met planten begonnen kon worden. Ook in de bosrand van Staatsbosbeheer aan de Paradijsvogelweg worden struiken geplant. Als ik op woensdagavond om hulp mail heb ik binnen de kortste keren voor de hele vrijdag hulptroepen. Ik herken het gevoel dat je graag iets wilt doen en eindelijk lekker bezig kunt zijn. De struiken zitten er dan ook snel in en krijgen ook allemaal nog een flinke scheut water. Volgende jaar zal goed te merken zijn hoe de bosrand veranderd. Dat moet ook want in het essenbos heerst essentakziekte. Dit zal leiden tot een ernstige uitdunning van het bos. Het is dan fijn als er al nieuwe ondergroei is.
Eduard en Zilla schrijven op hun projectblog op facebook:	Natuurlijk voorzien wij iedereen (lekker warm) van een natje en een droogje. Dat hoort bij werkdagen. In het bos ontdekt Sietse een actief spechtennest! Weer een extra buur!
Op tweede Paasdag leveren we bij Egon en Noortje de planten af voor de andere bosstrook die nu ingeplant kan worden. We helpen even met de eerste planten. Al met al een geslaagd plantweekend. Weer een bijdrage geleverd aan een groener Oosterwold.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 april 2017

In onze vijver drijven dikke plakkaten van groene draadalgen. Dat komt waarschijnlijk doordat er nog te weinig waterplanten in de vijver groeien, en wellicht omdat er nog teveel voedsel in het water zit. Afgelopen week schepte ik wat water uit ons slootje om planten water te geven. Het water rook naar mest. Zou dat via de drainagebuizen wellicht vanuit de landbouwakker in onze sloot terecht komen?

Wat doe je aan zo'n algensoep? Op zich zijn groene algen niet zo erg. Misschien zelfs wel goed omdat ze een groot deel van de zuurstof die ze met fotosynthese aanmaken aan het water afstaan. Maar als het een dikke plakaat wordt dan schermt het het zonlicht af van de andere waterplanten.

Wij hadden deze week al wat alg vanuit de kant weggeschept, maar het meerendeel ligt midden in de vijver. Om het naar de kant te krijgen hebben we een overgebleven pallet aan een touw gebonden, en met z'n tweeën - ieder aan een kant van de vijver, de pallet als een vlot over de vijver getrokken, totdat de soep met dikke rimpels tegen de oever aanligt. Dan kunnen de algen met de hark of cultivator uit het water gevist worden.

Als de algen de volgende dag aan de zon opdrogen, ontstaat een merkwaardige viltachtige substantie. Wellicht kunnen we daar nog eens een creatieve herbestemming aan geven.

Na de ietwat treurig stemmende foto's van afgelopen week van aangevreten bomen door onze niet genode gasten: reeën, hieronder graag een paar mooie voorjaarsplaatjes van planten en bloemen, om te beginnen met de power van de Asperges die nu naar boven komen. Vorig jaar nog zieltogend en sprieterig, nu een stuk zelfverzekerder.

Vervolgens een ontluikende Lindeboom (heel klein nog), Judaspenning, Muurbloem, Sierkwee, ontluikende knoppen van Tamme Kastanje, Notenboom en Douglasspar.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 april 2017

Vorig jaar waren we één van de genomineerden voor de Growing Green Cities speld. Daar volgen ook een aantal "ceremoniële" verplichtingen uit. Zo wordt er binnenkort een interview gepubliceerd. En daar horen foto's bij. Jan Dekker maakte de foto's.
En natuurlijk moet de grote bouwer dan ook geportreteerd worden. Da's best goed gelukt toch?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 april 2017

Gisteren zijn we begonnen geweest om dakramen te maken in de grote woning. Dat begint met meten en nog eens meten, want de dakramen moeten straks ingepast worden tussen de zonnepanelen, dus als ze verkeerd worden geplaatst passen ze niet. Daarom hebben aannemer Gerard en Jan eerst een mangat gezaagd. Het voelt toch gek als de reciprook zaag zich met oorverdovend lawaai door de gloednieuwe stalen dakplaten zaagt. Als daarna het stuk van de dakplaat met enig geweld naar beneden wordt gedrukt, kijk je in het grijnzende gezicht van Jan. Zo'n klus schept toch ook enige voldoening.

Vandaag beginnen we toch weer met meten, om te zorgen dat de ramen zowel in hoogte als breedte goed terecht komen. Gelukkig kan je op de richels van de dakplaten redelijk houvast vinden, zodat je geen wilde dakhaas hoeft te zijn om op het dak uit de voeten te kunnen.

Vervolgens wordt de raammaat zeer precies uitgezaagd. Aan het einde van de dag zit het raam nog niet vast, maar is ie wel op z'n plek gelegd. Morgen hebben we hopelijk twee ramen om de lucht te bewonderen. Nu zien we nog even twee gaten in het dak.

 Hoewel de uitdrukking 'gat in het dak' ongetwijfeld een contaminatie is past het nu wel bij onze situatie.

(mix van 'gat in de lucht springen' 'er geen gat in zien' en 'je kan het dak op', of 'van de daken schreeuwen'........)

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 april 2017

Vanmiddag kwam Johan van Staatsbosbeheer onverwachts langs met zes bossen met plantgoed voor de bosrand. Een aantal weken geleden zijn we met Freek en Johan en een aantal omwonenden van nieuwe Oosterwold wijken op bezoek geweest bij een drietal bosstroken. Toen is besproken dat met name de bosrand bij de Frederik van Eedenweg en bij Tureluur Zuid verrijkt zouden kunnen worde met struiken die passen in de bosrand en voor meer variatie zorgen.

En nu ontvangen we dus bossen met rozen (wilde Hondsroos), Kardinaalsmuts, Meidoorn, Gelderse Roos (Viburnum), Gele Kornoelje.

Ik heb ze snel ingekuild in de hoop compost die ik nog heb liggen.

Fantastisch en leuk uiteraard om hiermee de bosrand te versieren. Omdat het de laatste week zulk mooi weer is, lopen de struiken al flink uit. Daarom is er wel wat haast bij om de struiken te planten.

Daarom ook een oproep: Wie heeft de komende dagen, 's avonds of overdag zin om een handje mee te helpen om het plantgoed langs de bosrand te planten?

Een eerste begin is gemaakt. Ik heb vanavond gewapend met een spade,  twee kruiwagens compost en een paar emmers water al vast de eerste 25 struikjes geplant in de bosrand. Bij onze bosrand ligt er nogal wat hakhout in de bosrand. Dat is aan het vergaan en daaronder is prima bosgrond voor de planten. Met een schep compost en scheut water moeten ze wel gaan groeien.

Succes is niet helemaal verzekerd, want ik zag vandaag ook dat twee van mijn Lijsterbessen zijn geschild door de reeën die hier de afgelopen dagen blijkbaar op strooptocht zijn geweest. En zelfs een Robinia met indrukwekkende stekels is aardig geschild. Laten we maar zeggen dat er af en toe wat aan de goden moet worden geofferd.

Als we voldoende planten dan blijft er ook voldoende over wat groeit. Dat is nu ook al te zien in onze tuin, die iedere dag groener wordt.

Het zou leuk zijn om de komende week met een paar mensen de resterende boompjes en struiken te planten. Bij de Frederik van Eedenweg en ook een aantal wellicht bij Tureluur Zuid. Wie O Wie?

En Freek en Johan van SBB: Zeer veel dank!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 april 2017

Marien zaagt de laatste houtjes van beschieting van de kleine woning op lengte af.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 april 2017

Helaas kan deze blog niet alleen gevuld met vrolijke plaatjes en mooie resultaten. Wij zitten nu al weken te wachten op de uitvoering van de definitieve aansluiting op electra, water en kabel. De firma Baas voert hier de activiteiten voor de aansluitingen uit in opdracht van Liander, Vitens en Reggefiber. Of althans .... uitvoeren? Ze voeren helemaal niet uit.

Vier weken geleden zijn ze komen schouwen. Dat was toen al een week te laat. En dan krijg je een standaard bericht dat ze binnen twee weken aansluiten. Twee weken geleden maar eens bellen. Ik heb immers nog niets gehoord of geen planning doorgekregen. Maar ik krijg geen gehoor. Het hoofdkantoor uit Lelystad staat doorgeschakeld naar Rotterdam. Ik zal binnen twee dagen worden teruggebeld. Niet dus. Maar weer eens bellen. Ja de telefoniste uit Rotterdam heeft ook gehoord dat Lelystad het druk heeft. Ik zal binnen twee dagen teruggebeld worden. Niet dus.

Dan de contactpersoon van Liander maar eens bellen. Die zou een email bericht sturen, want zij dacht ook al dat bellen geen zin had, omdat niemand opneemt. Ik ben benieuwd.

Eind vorige week eindelijk een berichtje over de email: ze zouden in week 14 aansluiten. Dat zou mooi zijn. Weliswaar 4 weken te laat, maar ja. Toch geen datum gehoord. Nog maar weer eens bellen. Kom ik weer uit bij de telefoniste op het kantoor in Rotterdam.

Lelystad zeker??? De telefoniste aan de lijn klinkt zo ongeveer nog wanhopiger dan ikzelf.

Maar er is gewoonweg niemand die de moeite doet om uit te leggen hoe het zit. En ook geen planning waar je van opaan kunt. Niemand belt of mailt terug. SMS gestuurd. Geen reactie. Firma Baas uit Lelystad kan net zo goed opgeheven of dood zijn. Zou de telefoniste de actie in de cartoon hebben uitgevoerd?

Ik begrijp niet dat de firma Liander, Vitens en Reggefiber accepteren dat Baas als uitvoerder zo omgaat met planning en gebrek aan informatie. Is er nu geen uitvoerder denkbaar die zich aan zijn eigen planning houdt, en tenminste communiceert als er iets aan de hand is?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 april 2017

We zijn met ons latjesproject weer een stap verder gekomen. Aan de zuidzijde is de gevel nu geheel met douglashout betimmerd. Geheel? Ja dat betekent in dit geval ook over de ramen heen.

Architect Reitsema was met het idee gekomen, om de twee houten blokken geheel gesloten te maken, en de middenzone geheel van glas. Omdat we uiteraard toch uit onze ramen willen kijken, komen er luiken in de noord en zuidzijde. Omdat de latjes precies moeten doorlopen als je de luiken dicht doet, laten we de latten eerst helemaal doorlopen, en zagen we later de luiken eruit.

Dat wordt dus over een paar weken de volgende aflevering uit dit feuilleton.

Met een beetje gepuzzel komen we precies uit met de hoeveelheid hout. Bij de luiken heb ik een aantal latten uit twee delen gemaakt, omdat die later toch worden doorgezaagd.

Het vlak met de zonnepanelen is nu mooi omzoomd door het hout. Het glimt nu nog oranje-geel in de voorjaarszon. Het hout zal wel verkleuren en vergrijzen. Maar dat hoort erbij.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 april 2017

Vandaag heb ik de houten beschieting van het dak van de kleine woning gereed gemaakt. Dat had nogal wat voeten in aarde. Allereerst heeft Marie-José als een bezetene in alle vrije uurtjes hout staan schuren, schaven en oliën. En vervolgens moesten alle latten nog in patroon gelegd worden en vastgeschroefd.

En dat alles op een dak van 35 graden schuin. Gelukkig hadden we bevestigingsbalken gemaakt, waaraan de latten moeten, maar waarop je ook kunt steunen om over het dak te manoeuvreren. Dat gaat dus goed tot de laatste latten. Want dan is er plotseling geen balk meer waarop je je voeten kunt zetten. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een brede balk eraf te schroeven, zodat ik op die ruimte zo lang mogelijk kan staan. Als laatste dus die brede balk weer terugschroeven, terwijl ik onder het dakraam nog een punt van mijn schoen kan gebruiken voor houvast. Het heeft wel wat weg van het raadsel van de kool en de geit....

Zeker als het zonnetje er strijklicht over drapeert, ziet het er mooi uit. Nu moeten alleen de twee kopse kanten van de woning nog met latten dichtgezet. Maar dan kan ik staan. Geen lamme voetjes meer op de ladder of dakbalken.

Nu de zon in het voorjaar al weer langer schijnt, komt hij ook rond zes uur recht door de glasgevel van de kleine woning. Om het met een spreekwoord te zeggen: waarlijk een doorzonwoning.

Verder een paar vrolijke bloemenplaatjes. Fantastisch, dat planten en struiken die we vorig jaar planten nu weer bloeien.

Van boven naar beneden: Pinksterbloem, Verwilderde Rucola, Paarse Dovenetel, Klein Hoefblad in het zaad, dwerg Narcisjes, Paardebloem, bloeiende Kers, Muurbloem, Sleedoorn, geel-witte Smeerwortel.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 april 2017

Het was een prachtig weekend. Zaterdagavond was er een prachtige roze lucht te bewonderen voor een kwartiertje.

Dochter Irene was meegekomen, en heeft zondag in de zon drie stoelen en haar Ukelile geschilderd.

Ondertussen zijn Marie-José en Marien druk bezig met het verwerken van de latten op de kleine woning. Marie-José schuurt, schaaf en oliet alle latten.

En Marien probeert die op het dak te krijgen. Dat vraagt nog enig beleid, omdat je alleen kunt lopen over het dak zolang je er nog geen latten op geschroefd hebt.

Irene heeft deze foto ingenieus genomen, zodat Marie-José gebogen staat over de Lijnolie, en Marien door het raam op het dak te zien is.

Wat een creativiteit :-)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 31 maart 2017

Vandaag komen de medewerkers van de provincie weer langs, met hun dronefilmpjesmaakapparaat.... De filmbeelden komen later, maar in de middag krijg ik al een paar foto's toegestuurd. En op de dronebeelden nu voor het eerst ook buren in beeld!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 31 maart 2017

Gisteren was een bijzondere dag voor mij. En vandaag gloei ik daar nog een beetje op na.

Langzamerhand hebben we al heel wat werkbezoeken gehad (Marien nog veel meer dan ik). Maar de grondleggers van Oosterwold waren nog niet bij ons langs geweest. En dat is best bijzonder omdat ik met twee van hen in het verleden ook heb gewerkt.

Op bezoek kwamen Jan-Eelco Jansma van de WUR (hoe worden maatschappelijke doelen aan landbouw verbonden), Carolien Schippers (als directeur Ontwikkeling van het Rijksvastgoedbedrijf beslisser over deelname aan Oosterwold) en Adri Duivesteijn (destijds wethouder toen de eerste plannen over een radicaal andere ontwikkeling in Oosterwold zijn gemaakt). De laatste twee ken ik ook uit mijn werk. Natuurlijk komen wethouder Tjeerrd Herrema en Ivonne de Nood als gebiedsregisseur mee "het veld in".  Miriam Geurts maakt het gezelschap compleet (dank voor het toesturen van een aantal foto's!).

We beginnen lekker ongeorganiseerd. Iedereen arriveert na elkaar en gaat lekker individuele gesprekken aan. Marien vertelt Adri Duivesteijn over onze huizen en hoe we eerst natuur en daarna "de stenen" bouwen.  Hoe wij juist door het creëren van landschap zijn gegrepen. Tijdens het lopen verzamelen we langzamerhand bij de paddenpoel. De kikkerdril drijft vet in het water. Adri vertelt over hoe hij met zijn visie Oosterwold wilde realiseren en daar Carolien Schippers bij het Rijksvastgoedbedrijf  niet meteen vanzelfsprekend meekreeg. Waar wij als Oosterwolders pionieren, hebben anderen (waaronder de bezoekers gisteren) vele jaren eerder bedacht dat dat mogelijk moest worden. Voorwaar pioniers.

Ik realiseer me voor mezelf dat ik eigenlijk niet zozeer heb gekozen om te pionieren. Voor ons was de kans om onze droom om een landschap waar mensen, musici, kunstenaars en anderen elkaar kunnen ontmoeten en samen aan de slag kunnen, te realiseren, toch echt de motivatie. En daarvoor was nodig dat iemand bedacht had dat er mensen zijn met dromen, die ze zouden moeten kunnen realiseren. Ik durf inmiddels zelf te zeggen dat wie echt een droom heeft, diegene heel veel kan realiseren. Daar hoef je geen geschoold ontwikkelaar voor te zijn. Je moet er wel de kans voor krijgen. En niet iedereen hoeft het te doen. En dat dit vergt dat een overheid (waar ik zelf ook voor werk) zich voortdurend afvraagt hoe dat mogelijk gemaakt kan worden.  Maar ik realiseer mij met name in het verhaal van Adri Duivesteijn dat hij dat een beetje(!) eerder doorhad dan ik. En ook hoe hard hij zich daarvoor heeft gemaakt.

Wat me dan in zijn verhaal raakt, is hoe goed hij snapt en aanvoelt (doorvoelt) dat pionieren (maar ook elk (ver)bouwen van een huis) veel onzekerheid en twijfel met zich meebrengt. Da's geen reden om het niet te doen, maar het is wel voortdurend zoeken van evenwicht tussen verantwoorde keuzes maken en je droom leven. En het is precies dat evenwicht wat mij als "maker" doet dromen en mijn droom doet leven, maar juist ook waar de voortdurende twijfel vandaan komt (of het allemaal wel lukt, of we het kunnen betalen, of het op tijd klaar is, of je ideeën voor een huis wel werken, of je er niet veel te moe van wordt etc.) En het als overheid mogelijk maken van dit soort initiatieven vergt een leren omgaan met initiatieven die precies in die spanning zitten. En mooi dat dit voor hem als wethouder precies de motivatie is geweest om "Oosterwold" mogelijk te maken. En daar heeft hij Carolien Schippers en Jan Eelco Jansma voor nodig gehad. Want dat het rijksvastgoedbedrijf zo anders werkt dan anders (door kaveltje voor kaveltje te leveren) is binnen die organisatie niet eenvoudig bevochten geweest.

Het was mij dan ook een eer om een deel van het realiseren van onze droom (die natuurlijk nog niet af is) gistermiddag aan dit geinteresserde publiek te mogen laten zien. Natuurlijk droeg het zonnetje haar steentje bij.

We hebben aan het eind heel hard tot ziens tegen elkaar gezegd. Tot de volgende keer! Wees wederom welkom.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 maart 2017

Sinds kort is het op deze site mogelijk om de blogs te volgen met een RSS feed. De link hiervoor vind je via het menu onder RSS. 

Natuurlijk vinden we het ook leuk als je ons via Facebook blijft volgen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 maart 2017

Wat was het gisteren geweldig weer! We konden buiten werken zonder jas of trui. 

Aannemer Gerard en Jan hebben een belangrijke stap mogelijk gemaakt: de kunststof balken zijn aan de betonnen vloer vastgemaakt, zodat het onderkozijn van de ramen kan worden bevestigd. Omdat onze grote woning schuinstaat, moeten de onderkozijnen ook schuin worden gezet, zodat we rechthoekige ruiten kunnen plaatsen. Dat laatste zal nog wel even duren, maar met deze balken maken we toch een grote stap.

's Middags kwam broer Peter met Christof en Bruno. Irene was ook van het station opgehaald. Kan Irene weer eens met haar twee neven socialiseren. Uiteraard maken we een rondje over de kavel. Op zoek naar de kikkers in de paddenpoel. En de kikkerdril met eigen ogen zien.

Bruno moest een tent uitproberen, voordat hij de volgende dag op vakantie kan. Er is geen betere gelegenheid om je vakantiegevoel te prikkelen dan de tent op te zetten in Oosterwold.

Daarna kunnen we een drankje en een hapje gebruiken zittend voor de kleine woning in het zonnetje.  

Vervolgens hebben we voor het eerst met zes personen gegeten in onze kleine woning. Als we de schuifdeur open zetten wordt ik binnen aan tafel bruin. Heerlijk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 maart 2017

Net als in elke wijk verspringt het aantal initiatiefnemers steeds. Ook waar ze landen wil nog wel eens wijzigen. Voor nu lijkt er weer even een stabiel punt bereikt. Voor nu betekent dat, dat driekwart van de wijk is ingevuld. Hieronder een overzicht met daarin een geprojecteerde kavelweg. De kavelweg kan waar nog geen kavels staan nog iets anders worden. 

Heb je belangstelling om te landen in de wijk de Frederik van Eedenweg dan is dit wellicht het moment om je kavel in te tekenen. 

Een stip zetten kan bij de gebiedsregisseur. Informatie over de wijk kun je verkrijgen via de knop contact op deze site of via verenigingfrederikvaneedenweg [AT] gmail.com.

Dank aan Bertel en Jan voor het voorbereiden van de kaart! 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 maart 2017

Vandaag was een prachtige dag in Oosterwold.

Aan het begin van de dag zag Marien de sondeerwagen die de woning van Jan kwam sonderen. Marien had Jan eerder aan de lijn dan de Sondeermeneer. De tamtam van de buren werkt altijd sneller! ;-)

De foto hierboven kreeg ik halverwege de dag van Marien geappt. "Kunnen jullie ze zien?" Hij twijfelde aan het fototoestel van zijn telefoon. Zou de dril zichtbaar zijn. Zonder reden. Ons eerste orkest dat in de lente gaat kwaken in Oosterwold is onderweg...

En als ik 's avonds thuiskom, kook in zuurkool (lekker in het voorjaar). En we zeggen tegen elkaar: Zullen we buiten eten? Niet omdat het moet, maar omdat het kan....

En dan lekker vanavond nog wat plankjes geschaafd.

En o ja, gisteren stuurden de buren ook een spectaculaire foto:

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 maart 2017

oen begin deze maand de toeloop van mensen die in onze wijk een kavel willen ineens heel groot was, werd ook de behoefte uitgesproken elkaar weer eens te zien. Maar ja, waar doe je dat als je inmiddels met een groep van zo'n 40 mensen bent? Nou dan doe je dat in de ruimte die voor het ontmoeten gemaakt wordt, toch? Je hangt wat vlaggetjes op, zet een pot koffie of drie, zet de waterkoker voor de thee klaar, en vraagt simpelweg aan degenen die komen, de rest aan te vullen. En dat kan je aan initiatiefnemers overlaten! Om drie  uur was het dus volle bak, in een zonovergoten tuin(kamer). Het was ons duidelijk gegund!

De tafel rond de koffie en thee vulde zich snel en iedereen bediende zichzelf. Fijn ook dat een aantal mensen ook nog hun eigen stoel meegenomen hadden. Hieronder een sfeerimpressie:

We beginnen met een rondje voorstellen. Iedereen heeft elkaar natuurlijk de hand geschud, maar het is ook handig om te weten waar iedereen "woont". En wat iedereen van plan is. Namen van aannemers en ontwerpers gaan over en weer. Soms kan je je verbazen over iemand die twee weken geleden een plek aanwees: daar wil ik zitten, ineens een ontwerp van een huis en de kavel laat zien. Okee, tempo! Terwijl anderen het heel rustig aan doen. Prima zolang anderen daardoor niet vertragen. En je ziet hele "gewone" huizen, maar ook hele bijzondere huizen. Zo ontworpen dat je nooit meer iets op de trap laat liggen bijvoorbeeld.... (een reden waarom wij juist geen trappen meer hebben) of een woning gecentreerd langs het water.

Iets dat we zelf wel eens vergeten als je met je kop en je lijf midden in de bouw zit, wordt je door buren nog eens uitgelegd: je bent al zoveel verder dan een maand geleden! En dat is natuurlijk ook zo.

We benoemen met elkaar onderwerpen die de komende periode in de vereniging aan de orde moeten komen. En we wisselen de nieuwtjes van de vereniging uit. Welkom aan Marjon als bestuurslid en het feit dat er nu een brandkraan is.....

En verder:

Ach we genieten met elkaar van het mooie weer en van elkaar! 't Wordt wel wat in die wijk van ons. We zijn met elkaar toch allemaal onze droom aan het realiseren. Genieten.

Zo en als iedereen weg is (en Marien een concert zit te geven) schaaf ik nog snel een tafel met smalle houtjes. Gelukkig zijn er nog geen buren die daar last van hebben. Dat apparaat maakt zo'n herrie. Gelukkig heb ik oordoppen. Ze moeten morgen in de olie, want dat lukte niet meer met beperkt bijlichten.

 En daarom klink ik nu (van een overgebleven flesje rode wijn van vanmiddag): Proost en tot de volgende keer!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 maart 2017

Bij het ontwerp van de kleine woning hebben we enthousiast gekozen voor een houten beschieting. En even enthousiast hebben we een partij douglashout laten zagen. Dat moest alleen nog geschuurd, in de lijnolie en dan op de wand geschroefd. Daarin hebben we ons wel enigszins verkeken. Wat een klus!

Gelukkig krijgen we ook hulp. Afgelopen week van Mick. Zeer welkom, en ook heel gezellig.

Als alle latten op de wand geschroefd zijn, komt de decoupeerzaag eraan tepas om de contour van het dak te zagen.

Als deze wand klaar is, mag er wel een juichkreet ontsnappen. 

Als de volgende dag de steiger kan worden weggehaald kunnen we de gevel zien met een zonnetje erop. De tuin op de voorgrond moet duidelijk nog vorm krijgen. Maar er moet iets aan de fantasie worden overgelaten.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 maart 2017

Afgelopen donderdag 16 maart hebben we met Freek en Johan van Staatsbosbeheer drie bosstroken in Oosterwold bezocht. Het doel was om te bekijken hoe het gesteld is met de bosstroken, en wat er de komende tijd gewenst is aan beheer. En daarbij uiteraard wat de bijdrage van vrijwilligers kan zijn om dat beheer in samenwerking met SBB uit te voeren.

Ook aanwezig waren Ferry en Gerard van het Houthakkersgilde. Zij beheren nu al bosgebieden van de gemeente en SBB door hout te kappen en weg te halen. Als we de bosstroken meer gevarieerd willen maken dan is selectieve snoei en kap nodig. Bij SBB noemen ze dat een kartelrand maken aan de bosrand. En daar kunnen dan struiken worden geplant die zich in zo'n bosrand thuisvoelen. Met name bloeiers en besdragers zoals Sleedoorn, Lijsterbes, Meidoorn, Krentenboompje, Hazelaar, Vlier, wilde Mispel, Sporkehout, Kardinaalsmuts, Liguster, Wilde Rozen, en wellicht ook Kamperfoelie, en Frambozen. keuze genoeg.

Waar Essen zijn geplant zijn deze in vele gebieden aangetast door essentaksterfte. Dan is het belangrijk om die essen langzaam te vervangen door andere bomen. SBB noemt dat het planten van ondergroei, omdat die bomen in eerste instantie uiteraard lager zijn dan de uitgegroeide Essen. Daarvoor zijn bijvoorbeeld Eiken, Tamme Kastanjes, Boskriek geschikt.

Tijdens de bezichtiging heb ik vooral een foto-verslag gemaakt. Dat is de makkelijkste manier om aandachtspunten te onthouden, zonder met je neus in pen een papier te duiken. Een mooie gelegenheid dus om met foto's deze activiteit toe te lichten.

Het was donderdag prachtig weer, dus we konden al een voorjaarsgevoel opsnuiven. We zijn begonnen aan de Paradijsvogelweg, bij de bosstrook waaraan onze kavel grenst. Daar zijn een aantal Essen ziek, en zijn er door kap in het verleden ook wat open plekken in het bos ontstaan. Daar kan in feite al ondergroei worden geplant zonder te kappen. Hoewel veel liggend hout op de bodem een rommelige indruk wekt, is dat ook een bron voor gevarieerde flora en fauna. We vonden twee vossenholen en ook veren van een parkiet die waarschijnlijk door een Sperwer te grazen is genomen.

 Vervolgens zijn we naar de bosstrook aan de Auguste Compteweg (VTN Noord) gegaan en hebben met Jetta die daar gaat wonen de bosstrook bekeken. Die bestaat voor de eerste paar honderd meter uit gezond en prachtig beukebos, dat vooral in de winter met de zon op de stammen een prachtig silhouettenspel speelt.

Achter het beukenbos is een vrij open ruimte met enkele losstaande hoge populieren. Dat zou in de toekomst wel een gebied kunnen zijn waar bijgeplant kan worden. 

 Tenslotte zijn we naar de Durkheimweg gegaan en hebben we achter Bosveld 1 met Egon, Jos en Jacqueline het bos bekeken. Daar staan ook Essen, die iets gezonder uitzien dan bij de Paradijsvogelweg. Maar er is ook woekerende Bosrank (Clematis) en Reuzenberenklauw te zien. In deze wijk zijn ook voorstellen gedaan voor de aanleg van paden door en langs de bosstrook. Het ligt voor de hand om hier in oveleg met SBB bij het beheer de plannen voor bospaden en ecologisch beheer van de bosrand gezamenlijk te bespreken. 

Hoe nu verder? Johan van SBB zal voorstellen doen een plan voor beheer, waarin we de activiteiten voor vrijwilligers kunnen inpassen. Hopelijk lukt het al om dit voorjaar nog een begin te maken. Ferry en Gerard van het Houthakkersgilde hebben er ook zin in en kunnen een flinke groep vrijwilligers mobiliseren.

Bij de drie bezochte bosstroken groeien de wijken, en komen er ook meer omwonenden bij die bij activiteiten als snoeien en planten en onderhoud van wandelpaden kunnen helpen.

Het valt vandaag meteen op, dat het bezoek van de bosstroken enthousiasme opwekt, en mensen bij elkaar brengt. Dat is natuurlijk ook de bedoeling in Oosterwold. Hopelijk kunnen we binnenkort verslag doen van de eerste activiteiten.

Met dank aan Freek en Johan van SBB, Ferry en Gerard van het Houthakkersgilde en Jetta, Egon, Jos en Jacqueline voor hun betrokkenheid.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 maart 2017

Wanneer je zo de hele dag buiten bent, zie je (als je daar de tijd voor neemt) het voorjaar losbarsten. Het begint met kleine tekenen van sneeuwklokjes die ineens uit de grond piepen. Maar ook de eerste paardenbloem en krokussen. 

Maar ook de eerste muur (lekker als je m als salade wilt eten) longkruid en een kerstroos. De laatste vind ik er altijd heel dapper uitzien, omdat ie er ook zo kwetsbaar uitziet.

Naast de madeliefjes lopen ook de rozen uit. Ze zien er zo krachtig uit dit jaar!

En waar de eerste fruitbomen voorzichtig knoppen maken zien we overal klein hoefblad (rechts) opkomen.

Distels krijgen bij ons geen kans om zaad te vormen, maar als zo in het vroege voorjaar de kransen er al zijn, laten we die nog even staan. Genieten is ook een kunst. Te zijnertijd wordt radicaal voorkomen dat ie tot bloei komt!

Mooi om te zien dat de tuin nu echt al zoveel verder is dan een jaar geleden! Waar we nu her en der nog een boompje in de grond stoppen, is de grond volkomen doorworteld!. Wat een verschil met de boetseerklei van een jaar geleden! We kunnen niet wachten tot alles uit gaat lopen. Vorig jaar waren wij degenen die de grote veranderingen in het bos en de tuin brachten. Dit jaar gaan het bos en de tuin ons verrassen. Ik heb een gevoel als bij Sinterklaas: wat zou er in de pakjes zitten?

Laat maar komen dat voorjaar!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 maart 2017

Afgelopen woensdag had ik vrij genomen. Er moesten nog zoveel latjes geschuurd en geolied.... Bovendien was het mooi weer en wat moet je dan in zo'n kantoortuin, terwijl in je eigen tuin.... 

Dus schuren maar en olien maar... En heel langzaam maar zeker vormt zich een beeld van hoe het gaat worden.... Mooi, maar ik ga nog lang aan die uurtjes schuren denken....

Halverwege de dag komt Jaap met twee jongeren uit zijn project, een nalevering van Heg en Landschap halen. We raken wederzijds aan de praat over de aard van onze projecten. Wat nodigt Oosterwold toch uit tot bijzondere projecten! Kom vooral nog eens langs Jaap en consorten! (zeker als je zulk mooi weer meebrengt!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 maart 2017

Hallo allemaal,

Deze week is onze persoonlijke pagina van facebook offline gegaan. Hij doet het niet meer en wij kunnen er niet meer bij. Ik kan ook onze vrienden niet terugvinden. Daarom willen wij iedere vriend vragen om de facebookpagina te liken: Facebookpagina Paradijsvogelbosje Oosterwold.

Je kunt met ons persoonlijk vrienden worden via bijgaande links: Marien  en Marie-José. Dat laatste is nodig om via messenger te kunnen communiceren.

Ik wil iedereen bedanken voor het meehelpen aan het snel hetopbouwen van onze account!

Marie-José

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 maart 2017

We hebben eindelijk een aardwal tegen het grote huis. Het was misschien wel ons eerste idee om een woning te maken die met een langzaam oplopende heuvel en aardwal in het landschap zou verzinken. En hoewel er na het uitgraven van de vijver al een jaar een grote berg grond gereed ligt, had die geen vorm en geen aansluiting bij het huis. Dat kon ook niet omdat we eerst het huis moesten bouwen. 

Na de betonnen muren en het plaatsen van de dakplaten hebben we eerst een laag van 12 cm dikke pirplaten op de muur geplakt. De afgelopen week konden we op de enige min of meer droge dag de EPDM-folie aan het dak en aan de isolatie plakken. 

Er waren nog een aantal piepschuim platen over van het isoleren van de vloer. DIe gebruiken we om de EPDM te beschermen en extra isolatie te geven, met als bijkomend effect dat er minder directe druk op de muur terecht komt. Die platen zijn nu nog zichtbaar, maar ze zullen helemaal onder de aarde verdwijnen.

Hiernaast zie je de laatste foto die gemaakt is van de oude hoogste berg. Die ligt er nu niet meer. Aan het einde van donderdag was er nog een bescheiden aardwal. Die heeft Gert-Jan Bon de volgende dag nog een flink stuk opgehoogd, zoals je op de laatste foto mooi kunt zien.

Bij het plannen van de werkzaamheden met grondwerken Gert-Jan Bon vroegen we voorzichtig of hij ook de oever van de vijver kon verlagen. Dat bleek uitvoerbaar. Daardoor hebben we nu een hele lage oever van tien centimeter boven waterniveau. Vanaf de oever loopt de heuvel nu gelijkmatig naar de aardwal bij het huis. Het was heel leuk om samen met Gert-Jan Bon op de kraan de juiste hoogte te bepalen. Soms even bukken of afstand nemen. Is de helling recht? Zit het hoogste punt van de heuvel op de goede lijn naar de aardwal? Aangezien die kraan nogal lawaai maakt, kan je met gebaren het beste aangeven dat het iets dieper afgegraven mag.

Ondertussen was Liander bezig om in het elektriciteitshuisje de aansluiting te maken voor de hoofdleiding langs onze kavelweg.

Aan het einde van de werkzaamheden ligt er een flinke berg, hoger dan het dak naast het huis. Toch is er nog wat te weinig grond.

We moeten ook nog de boeidelen maken en waterdicht inpakken en verbinden met de EPDM op de muur. Dan pas kan de aardwal echt contact maken met het dak waar een kruidendak zal worden ingericht. Maar dat zal nog wel een paar maanden duren.

Als we nu vanuit de weg kijken kunnen we al wel een goede indruk krijgen hoe het zicht op de woning en de kavel wordt. En nu de oever op niveau is kunnen we deze strook nog dit voorjaar opnieuw inzaaien en beplanten. 

Aan het einde van de middag kwamen onze neef en nicht Geert en Geertje onverwachts op bezoek. Ze konden onderweg van Groningen zowaar vanaf de snelweg A27 onze kavel ontdekken. Ze hebben zelf net een huis in Rotterdam verbouwd, dus dat schept een band en veel herkenbaarheid.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 maart 2017

Vorige week realiseerde ik mij, dat zich kort na elkaar liefst zes nieuwe stippen in de wijk en bij ons als vereniging hadden gemeld.

Omdat het ons in november heel goed was bevallen, bedachten we dat het ook nu (als nog niet een aantal mensen zich helemaal op een kavel hebben vastgelegd) goed was om elkaar tijdig te ontmoeten. Ik belde iedereen, stuurde een mail uit en een datumprikker. En wonder boven wonder konden we elkaar binnen anderhalve week ontmoeten. Ik had iedereen in onze nieuwe woonkamer uitgenodigd. Dat kan best dacht ik.... Maar 6 nieuwe stippen bleken niet allemaal maar met z'n tweetjes en er kwam er nog eentje bij... Dus dinsdagavond hebben we Marjon en Bertel gebeld, die inmiddels in Almere Buiten wonen, of wij ... misschien toch bij hen konden komen met de groep. Even denken en vijf minuten later waren we welkom. En dat was fijn, want zelfs daar pastte het maar ter nauwernood...

 We starten met een rondje: vertel over je droom, waarom wil je in deze wijk landen, wat is je motivatie én wat wil je hier vanavond komen halen. Een aantal mensen zitten nog best aan het begin van hun project. Maar da's ook heel leuk, want dan kan je samen zoeken. Maar ook een initiatiefnemer die anderhalf jaar geleden twijfelde mee te doen, stapt nu echt in!

Marien vertelt over hoe we de vereniging vorm hebben gegeven, welke dingen we wel en welke we niet geregeld hebben in afwachting van andere initiatiefnemers die meedenken. Het wordt echt gezellig als we de tekeningen van de wijk op tafel leggen. Potloden, stiften en pennen worden gepakt. Aan twee kanten van de kamer wordt voor twee kanten van de wijk getekend. Als we dan uit de hoeken bij elkaar komen, blijkt het niet te passen. Maar in goed overleg en met wat passen en meten, blijkt er toch meer te kunnen dan we eerst dachten. En ligt er aan het eind van de avond een doorlopende weg in de wijk getekend. De ideeën van iedereen zien we nu in de kaart.

Het is een schets en er moet nog van alles uitgerekend worden. Daarom wordt de kaart nu digitaal uitgetekend en uitgerekend. Zoals het er nu uitziet, is de hele buitenbocht gevuld. Nu komen de binnenste plekjes aan de beurt.

Marjon schrijft in haar blog 4littledreams heel mooi dat de groep bijzonder gevarieerd is inmiddels. Hele jonge mensen, maar ook mensen die hun pensioen in de wijk gaan genieten. Mensen met kinderen, mensen zonder kinderen. Van alles wat.

Eind maart komen we met alle oude en nieuwe bewoners bij elkaar. Bij mooi weer kan dat bij ons onder het afdak, maar bij minder mooi weer gaan we op zoek naar een andere locatie. Suggesties (vooral betaalbaar) zijn welkom! Voor nu zijn we vooral blij!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 februari 2017

 In week 7 zouden de hoofdleidingen gelegd worden. Iedereen bij gemeente en rijksvastgoedbedrijf had hard gewerkt om de levering van de kavel van onze overburen tijdig te laten passeren, zodat het opstalrecht voor de nutsen tijdig gevestigd was. Het aanleggen kon beginnen....

Ook de onduidelijkheid over de afslag (het deel dat de gemeente heeft aangelegd) en die een halve meter fout lag is inmiddels uit de wereld. Er ontstaat gedoe over wie nou wat fout heeft gedaan. Uiteindelijk krijgen we alle gegevens (coordinaten) is is duidelijk dat alleen de afrit fout ligt. Kennelijk vinden de gemeente en de nutsen samen dat okee. Het vervelende is dat je je gegijzeld voelt door de grote organisaties. Zij kunnen op alles NEE zeggen. Maar het gaat over de voorzieningen waar jij van afhankelijk bent. Wij vinden het ingewikkeld om daarmee om te gaan. Het levert ons stress op.

Als dan ook nog een schouw voor de persoonlijke aansluitingen niet doorgaat.. De buurvrouw die hiervoor in de kou een dag staat te wachten. Wij die van niets weten en aan het eind van de dag zegt Baas (die alles aanlegt) dat er een stoplicht op rood staat bij Alliander. Als we Alliander bellen, zeggen ze dat het stoplicht op groen staat. Het probleem blijkt een rekening die we twee dagen daarvoor ontvingen die nog niet betaald was.

Het stoplicht staat op rood, het stoplicht staat op groen, in Almere is altijd wat te doen.

Maar... Nu wat er gegraven en gaan er allerhande kabels de grond in. Je zou bijna vergeten dat je daar ook blij van kunt worden... En dan... Blijkt ineens dat ze op de erfgrens met de volgende initiatiefnemers een brandput zetten..... Wonderlijk want die zou of bij de volgende buren, of op de Paradijsvogelweg komen, maar niet daar. We laten het nu even voor wat het is. Inmiddels (begin maart) hebben we ook onze installatie goed gekeurd gekregen. Ergens in de komende drie weken worden we aangesloten. Ook op de glasvezelkabel (die tot het electriciteitshuisje loopt...)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 20 februari 2017

Afgelopen zaterdag. De dag na de bomen en plantendag. Hoe ontzettend leuk ik zo'n dag ook vind, het is natuurlijk ook vermoeiend. Dus wij verheugden ons op een dagje pielen en klooien in de tuin. Lekker kijken wat er allemaal opkomt. Hoe de natuur aan een nieuw seizoen begint. De 30 struiken en bomen die we zelf hebben besteld de grond in werken en vooral genieten. En een mooie dag werd het!

's Ochtends halen we Mick op in Amsterdam. Met laarzen natuurlijk, want we gaan in de tuin werken. Mick heeft vorig jaar ook veel meegewerkt, toen we in februari in de kou met aan elke voet 2 kilo klei, de eerste lading bomen en planten hebben geplant. En hoe goed is het om te merken dat op veel plaatsen de grond al goed doorworteld is en een compleet andere structuur heeft dan vorig jaar. Deze plek is ook op deze manier al echt ONZE plek geworden! In het veld steken voorzichtig de bloembolletjes de toppen van hun eerste blaadjes op. Van de elzen zwellen de paars grauwe koppen al. Sneeuwklokjes heb ik nog niet kunnen ontdekken, net als de daslook. Maar ik denk dat de polder echt nog een stukje kouder is dan de Haarlemmermeerpolder, dus dat we ook nog even geduld moeten hebben.

Wat deze dag vooral kenmerkt is het grote aantal bezoekers! De laatste twee plantenladingen worden opgehaald. De gebiedsregisseur doet een rondje door Oosterwold en maakt veel foto's. Een heel aantal buren laten zich zien. Onze overburen planten hun eerste boompjes. De buren van verderop komen overleggen over de kavelweg. Onze directe buurman komt met een vriend langs en veel, heel veel nieuw geinteresseerde initiatiefnemers lopen langs. Van Ivonne hoor ik later dat ze verderop in Oosterwold Jos bessenstruiken ziet planten die hij de dag ervoor bij ons heeft gehaald. Het is zo'n leuk gevoel om bij te dragen aan groene sporen in Oosterwold. We zeggen tegen elkaar: "Dit was nou een belangrijk deel van de droom. Een gemeenschap samen werkend aan en met het groen. Die elkaar dan ook bij ons mogen ontmoeten." We blijven natuurlijk wel rare idealisten en daar gaan we niks aan veranderen.

Het vele bezoek maakt wel dat ik aan het eind van de dag denk: "ik heb nog een beetje weinig gedaan." Dus de heren koken (en ruimen op, wassen af) en ik ga buiten met de schep en de grondboor nog even los: Die palen van het amfitheater (wilgenstaken) moeten nog effe de grond in. Het resultaat is dankbaar (maar op de foto slecht te zien).

Ik doe mijn ogen dicht en waan mij op een toneel.....

Ik loop nog even door en maak onderstaande foto uit de levenden wilgentenenhut (die ook al knoppen heeft!)

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 februari 2017

Afgelopen week heb ik de installatie voor warmte-terug-win ventilatie werkend gemaakt. Ik heb er een tijd tegenaan gehikt, al is het alleen al omdat het installatiehok zo propvol zit dat je geen ruimte hebt om te manoeuvreren.

Het hart van de ventilatie is een WTW-unit, een doos met alleen een stekker en vier openingen. Daarin zitten ventilatoren, die de lucht aanzuigen en afblazen. En de truc van warmte-terug-win ventilatie is dat de koude lucht die wordt aangezogen eerste wordt opgewarmd door de lucht die wordt uitgeblazen. Daardoor verlies je veel minder warmte bij het ventileren. Uiteraard moeten er wel buizen aan die unit, om te beginnen twee naar buiten. De aanzuigende buis door de wand en de afblazende buis door het dak. Daarvoor hebben we een speciale boor gekocht waarmee we 127 mm grote gaten kunnen uitzagen. Dat is toch wel een spannende klus om zo'n groot gat in het dak te boren. Je moet ook van twee kanten boren, anders kom je nooit door die 22 cm dak heen. Dan hang ik dus boven op het dak met een betonboor en een haspel. Gelukkig was het mooi en droog weer.

Dan moet de dakdoorvoer er doorheen. Na veel zoeken kon ik een flexibele dakplaat vinden waarin de dakdoorvoer past, en die op een schuin dak kan worden toegepast. En dan moet ie ook nog waterdicht worden afgekit. Wat kunnen we tegenwoordig nog zonder polymeer kit?

Vervolgens moeten de ruimten in huis nog worden geventileerd. Wij hebben maar een klein huisje, dus wij kiezen ervoor om alleen de vertrekken die aangrenzen aan het installatiehok te ventileren. De badkamer wordt uiteraard afgezogen, en ook de slaapkamer.

Het valt nog niet mee om de juiste type buizen aan elkaar te zetten. Uiteindelijk kies ik onconventioneel voor een combinatie van flexibele ventilatieslang met PVC buis, omdat ik geen andere goed passende bocht-stukken kan vinden.

Voor de woonkamer is het wenselijk om zowel af te zuigen als in te blazen, omdat de warme lucht naar boven trekt.

We hebben alle deuren gemaakt met een luchtkier van 2 centimeter boven de vloer. Uit de meterkast kunnen we zo met overdruk de verse lucht onder de deur door in de woonkamer blazen. Daardoor komt er in de woonkamer een luchtcirculatie op gang.

Als het installatiehok openstaat, kan je de WTW-ventilatie een beetje horen ruisen. Als het hok dicht gaat, valt dat eigenlijk niet meer op. Niet onbelangrijk, zeker als we muziek willen maken in huis.

Gelukkig hebben we een roostertje voor de luchtinlaat gemaakt. Want al is het nog winter, met de eerste zachte avond van dit jaar barst het opeens van de muggen. Die dansen met duizenden rond de woning. Misschien iets voor de studenten van de hogeschool om deze insekten te determineren?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 februari 2017

Vandaag was de dag dat we voor de tweede keer een bomen en planten dag hielden. Waar het vorig jaar nog vooral over ons eigen plantgoed ging, hebben we dit jaar vooral voor anderen gezorgd.

De dag begon met een telefonisch interview van Omroep Flevoland met Marien (om half acht 's ochtends!).

bron: www.omroepflevoland.nl

Almeerders maken Oosterwold groen Almere 17 februari 2017 Het stadsdeel Almere Oosterwold wordt opgefleurd met honderden bomen en struiken. Het plantgoed is vrijdagochtend gebracht. Tientallen bewoners stoppen de bomen en heesters dit weekend in de grond.  De vracht plantgoed is naar Almere gehaald door Marien Abspoel van de stichting Paradijsvogelbosje Oosterwold. De vrachtwagen heeft ongeveer 2000 bomen en struiken gebracht. De omstandigheden zijn volgens Abspoel nu goed om te planten. Het vriest niet meer, af en toe valt een buitje en de sapstroom in de planten is nog niet op gang gekomen. Verder hebben veel planters compost en tuinaarde gereed liggen, om te voorkomen dat de wortels moeten aarden in de kale klei. In het stadsdeel Oosterwold moeten huizenbouwers alles zelf doen: wegen, riolering en nutsvoorzieningen aanleggen. De aankleding van hun kavel hoort daar ook bij. lees verder

Daarna vertrekken we naar Oosterwold. En op het moment dat wij aankomen staat de vrachtwagen met plantgoed al voor de oprit.

Het plantgoed komt wat door elkaar heen aan. Het komt van verschillende leveranciers en daardoor ligt niet alles bij elkaar. Het een kunst om het uit elkaar te houden. Daarom heb ik grote labels gemaakt en neemt de vrachtwagenchauffeur gelukkig de tijd om uit te laden. Rond half 10 hebben we alles buiten de wagen liggen. En voorzien van een label. Daarna kan het grote verdelen beginnen. Gelukkig helpen Egon, Noortje, Gerie en Hans ook een handje mee.

En hoewel er af en toe een druppeltje valt is het NIET koud en heel gezellig. Toch wel lekker om af en toe binnen te kunnen gaan zitten.

Rond één uur komt Sneeuwwitje nog langs op de fiets. Dapper van school (in Almere Buiten) naar Oosterwold gefietst. En als je mama er nog niet is, eet je gezellig je boterhammetjes op bij de buren.

Behalve voor Oosterwold waren wij dit jaar op verzoek van de Stichting Heg en Landschap ook verdeelpunt voor een aantal Amsterdamse projecten en voor een project in Bergen en in Schoorl. Het leuke is dat je dan mensen ontmoet die met een zelfde soort (gekke?) droom bezig zijn als wij.  Dus weer wat bijgepraat met Myriam van Het voedselbos Schoorl (niet lang genoeg), met Marjolein gesproken over Ecodorp Bergen en Zonnestad en met een aantal Amsterdamse voedselbos collega's.

Aan het eind van de dag ruimen we samen de laatste restjes op. We vinden de eerste rups van dit jaar. Er is hoop op nieuw leven dit jaar (en ja, opnieuwe vraat ;) Morgen worden nog twee ladingen gehaald en gaan we zelf onze planten  in de grond zetten.

Dank wederom aan de stichting Heg en Landschap en hun sponsor de Fondation Yves Rocher, voor het gestelde vertrouwen, de bijdragen én voor het feit dat wij vandaag mochten bijdragen aan dat er komend jaar 3500 bomen en planten extra in deze grijze wereld staan. En noem het sentimenteel, maar dat vinden wij best bijzonder! Dank aan iedereen die vanmiddag nog mee heeft geholpen en succes met planten op jullie projecten allemaal!

Enne: op naar de de derde bomen en plantendag?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 februari 2017

Afgelopen week maakten we kennis met twee groepjes studenten van de Aeres Hogeschool. Die gaan komend seizoen onderzoek doen op het Paradijsvogelbosje naar de planten en dieren die er voorkomen.

Maandag kwamen Damian, Cynthia en Lotte op bezoek. Na een korte toelichting hebben ze een rondwandeling over de kavel gemaakt en konden ze alle verschillende plekjes al vast bekijken. In de wintertijd zijn sommige stukken moeilijk begaanbaar en moet je soms om de boomtakken manoeuvreren.

Zij gaan onderzoek doen naar het voorkomen van vooral wilde planten op het Paradijsvogelbosje. Omdat dit nog een relatief nieuw gebied is, waar tot januari vorig jaar ieder jaar werd omgeploegd, zijn we benieuwd of er zich na een jaar nieuwe planten weten te vestigen. En welke planten van vorig jaar terugkomen, doorgroeien of zich verder uitzaaien. Waarschijnlijk gaan ze verschillende plekken op de kavel selecteren: bij het water, opgehoogde aardrug, bij de bosrand?

Vrijdag kwamen Sienna en Laura kennismaken. Dennis, Marieke en Vincent waren voor deze gelegenheid verhinderd, maar zullen wel in het project meedoen. Hun taak is om ongewervelde dieren (insekten, spinnen, pissebedden, duizendpoten, wormen ....) en vogels te inventariseren. We hebben ze vast een paar foto's toegestuurd van beesten die we afgelopen seizoen tegen het lijf zijn gelopen zoals deze nieuwsgierige tor.  

Beide groepjes zullen gedurende het seizoen een aantal keren langskomen om hun onderzoek uit te voeren. Wij vinden het leuk om deze studenten bij het Paradijsvogelbosje te betrekken, en we hopen dat ze een leuk project zullen uitvoeren, dat voor hen en ook voor ons bijzondere wetenswaardigheden boven water tilt.

Wellicht dat de studenten ook nog een bijdrage aan deze blog willen schrijven om hun ervaringen te delen. We hopen jullie regelmatig gastvrij te kunnen onthalen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 februari 2017

Op de site maakoosterwold.nl is weer een update van de Oosterwold kaart gepubliceerd. Ook de weg is een stukje verder geprojecteerd.

De lege vlek heeft weer een eigenaar. Achteraan zijn mensen aangesloten. De kavel van de achterburen van Marjon en Bertel (369) is eindelijk ingetekend. Achter in de hoek zijn een drietal nieuwe initiatieven geland, waarvan ik nog niet van iedereen weet wie het is.

Dus: Initiatieven 496, 447 en 449 willen jullie bij ons bekend maken wie jullie zijn? Misschien hebben we elkaar al eens gezien. We vragen dan alleen naar namen en niet naar nummers....

Inmiddels zijn dan al zo'n 15 kavels belegd. Wij zeggen wel eens tegen elkaar: zou voor het eind van het jaar de wijk helemaal ingetekend zijn? Dat zou toch leuk zijn!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 februari 2017

Deze keer geen fancy fotoverslag. Ik ben daarvoor niet echt in de stemming. De afgelopen dagen heb ik een aanvaring gehad met de landmeter van de gemeente. Van onze buren hoorde ik dat hij de kavel van de buren ging uitzetten. Prima natuurlijk. Hoewel het op zich al bijzonder is dat we hiervan door de gemeente niet op de hoogte worden gesteld. Toen hij eergisteren al vast het peil ging uitzetten sprak ik hem aan. Tot mijn verbazing liet hij mij weten dat hij het hoekpunt in aansluiting op onze buren 50 cm uit het midden van de weg ging zetten.

Nu is de afslag van de weg door de gemeente zelf aangelegd, in aansluiting op het paaltje waarmee dat dezelfde landmeter vorig jaar onze kavel had uitgezet. Ik heb tot de aanleg van die afslag die markeringspaaltjes verdedigd met mijn leven. Vooral om hierover nooit gezeur te krijgen. Dat gezeur hebben we dus nu toch. Hoe kan het dan dat de landmeter meent dat die afslag met betonplaten niet goed ligt? Laat ik er duidelijk over zijn dat ik niet weet welk meetpunt er goed ligt. De gemeente geeft namelijk geen inzage in de coördinaten die ze gebruiken om de kavel in te meten. Ik heb daarom al in het vergunningstraject gevraagd. Niet gekregen. Ik heb nu opnieuw gevraagd welke coördinaten de landmeter uitzet. Hij geeft aan die gegevens niet met mij te delen. Hij kijkt alleen naar zijn GPS, en vertrouwd daarop alsof het GOD zelf is. De gemeente heeft de uitvoerder mijn kavelpaaltje laten weghalen, omdat de Stelcom platen een centimeter of 30 over de grens van onze kavel liggen. Daar is dus niets meer van terug te vinden. En het is natuurlijk een omissie van de gemeente dat ze bij de aanleg van de afslag niet de landmeter erbij vragen. Die kan dus nu de andere dienst van de aanleg de schuld geven. Alleen zijn meting is goed. En het is ook onmogelijk dat hij vorig jaar iets anders heeft gemeten. De vraag is niet wie er gelijk heeft. De vraag is hoe je het oplost. Want de gemeente bepaalt nu de grens met onze buren. En als wij het nu of later niet eens worden, krijgen we ruzie, en dat wil ik natuurlijk niet. Dus blijf ik zitten met het knagende gevoel, dat deze landmeter zonder mij enige toestemming te vragen een gat boort in de betonnen plaat die naar mijn indruk 50 centimeter op mijn kavel ligt. En hij vraagt mij niets omdat hij opdracht heeft om de kavel van de buren uit te zetten en niet de mijne.

Natuurlijk heb ik contact gezocht met de Oosterwold organisatie. Ik sprak van tevoren met de projectleider voor de afslagen en nuts-tracé's. En vanmiddag kwam de verantwoordelijke ambtenaar voor de aanleg van de afslag ook nog kijken. Maar ze konden allen niets anders dan toekijken hoe de landmeter zijn stip zet en zegt dat het daarmee klaar is. Wie neemt nu verantwoordelijkheid voor het gegeven dat de afslag 50 centimeter scheef ligt?

Zie hiernaast twee foto's van 15 juni vorig jaar. Keurig met draadjes vanaf de uitgezette palen. Allemaal fout dus. Toch??

Wie draagt er de kosten voor het feit dat de buren (voor gezamenlijke verenigingskosten) de weg 50 centimeter moeten omleggen?

Ik krijg de indruk dat de gemeente zich niet realiseert hoeveel onrust zo'n toestand teweeg brengt. Het is absurd dat de gemeente geen informatie geeft over de coördinaten waarmee zij de kavels uitzetten. Ik heb al een jaar geleden bij de gemeente gepleit voor gronduitgifte met definitieve grenzen. Dat was onbespreekbaar. Nu hanteert de gemeente voorlopige grenzen. Maar als je vervolgens het Kadaster belt, dan zeggen zij dat zij geen informatie hebben over waar de grens ligt. Het is immers niet vastgesteld. Dus kan de gemeente bij iedere nieuwe kavel gewoon opnieuw de grenzen uitzetten, en niemand kan zich ergens op beroepen. Er IS namelijk geen grens totdat het Kadaster langskomt. Dan vragen zij aan wederzijdse eigenaren of zij de grens kunnen aanwijzen. Pas dan wordt de werkelijke grens ingemeten. En als de eigenaren het niet eens zijn, dan gaat Kadaster weer weg. Wel kosten, geen grens. Dan zit je als eigenaar met gebakken peren, en als het tegenzit met ruzie. Als de gemeente vorig jaar mijn kavel met definitieve grenzen had opgeleverd, dan had ik het Kadaster of iedere andere landmeter kunnen vragen om de kavel na te meten. Maar nu kan dat niet, omdat de grens niet is vastgesteld en de gemeente zelfs op herhaald verzoek de coördinaten niet vrijgeeft.

Ik ben een beetje misvormd door mijn verleden als wetenschapper en ik heb geleerd iedere bewering te wantrouwen die er niet bij vertelt waarop deze gebaseerd is. Ik hoef de gemeente of de landmeter niets te vertellen over meetfouten en betrouwbaarheid van meetinstrumenten, maar als er niet over te praten valt, dan is vertrouwen teveel gevraagd. En bovenal hebben mijn buren en ik er last van. Wie zegt dat deze toestand zich niet bij iedere volgende uitgifte van kavels gaat herhalen?

Laat ik besluiten met positief bedoelde (maar wellicht ongewenste) adviezen:

1.  gemeente: geeft kavels svp uit met absolute rijkscoördinaten op alle hoekpunten.
2. gemeente: als jullie een nieuwe kavel inmeten, stel de buren dan op de hoogte als je hun kavelgrens ook opnieuw vaststelt.
3.  gemeente: als je een afslag aanlegt, laat dan de landmeter de positie uitzetten, zodat er later binnen de gemeentelijke diensten geen onenigheid over ontstaat.
4. alle initiatiefnemers: bewaak alle door de gemeente uitgezette hoekpunten met je leven. Ook als de gemeente een afslag aanlegt. Vertrouw er niet op dat dat goed gaat, en je wordt geen mogelijkheid geboden hieraan aanspraak te ontlenen.
5. gemeente: overweeg opnieuw om voor Oosterwold kavels uit te geven volgens de methode definitieve kavelgrens. Dan ben je in één keer van dit soort toestanden af.

En medewerkers van de gemeente: er staat altijd koffie klaar als je langskomt. Maar denk mee aan een oplossing voor dergelijke problemen. Als we met z'n alleen kijken naar een GPS meter alsof het een goddelijk orakel is, dan worden we niet wijzer.

==========================================================================================================================

Naschrift: Op ons verzoek hebben we enkele dagen na deze blog van het team-GEO-informatie de coördinaten van onze kavel ontvangen. Waarvoor dank. Die kunnen we goed gebruiken wanneer het Kadaster de kavels met definitieve grenzen komt inmeten.

Of de afslag van de Paradijsvogelweg op de huidige plek (dus verschoven t.a.v. de kavelweg) blijft liggen is momenteel nog ongewis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 februari 2017

 Onze buren Marjon en Bertel hebben vandaag hun helft van de kavelweg aangelegd. Tegelijkertijd hebben we onze weghelft een onderhoudsbeurt gegeven, zodat de weg er nu weer strak bijligt. En breed! We hebben een jaar geleefd met een weg van drie meter, en nu hebben we plotseling ruim 5,5 meter liggen. Vanochtend begon met een vrachtwagen die een enorme berg zand en puingranulaat storte. De oprit lag helemaal vol.

Bertel heeft zelf de trilplaat ter hand genomen om het granulaat vast te drukken.

 Het lijkt zo wel een landingsbaan!

Ook kwam vandaag een heer in bijzondere kleding langs: een fel-geel regenpak en een kastje op zijn buik en een stok in zijn hand. Ik ging uiteraard even een praatje maken. Het bleek een beheerder van de bomenrij te zijn, die - boom voor boom - de conditie van de bomen onderzoekt. Of er takken gesnoeid moeten worden, hoe hard de boom groeit. Met de stok controleert hij of de wortels stevig zijn. Ik vroeg hem of hij ook keek naar de bomen in het Staatsbosbeheer bosje. Maar nee, zover gaat de samenwerking niet. Wat je allemaal niet te weten komt als je een kopje koffie aanbiedt!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 februari 2017

Gisteren is in één dag het dak op de grote woning gezet. 's Ochtends om 7 uur stond de kraan al klaar, in het donker. De meer dan 15 meter lange dakplaten waren al eerder gebracht door firma Falk.

De monteurs Arnoud en Reinard van Agraro hebben een apparaat met zuignappen meegenomen, die aan de kraan wordt gehangen. Daarmee kunnen de platen worden vastgezogen en zonder gedoe en beschadigingen van banden of singles worden opgetild.

Maar eerst moeten de eerste platen worden gezaagd om ze te kunnen inpassen. En zoals het hele huis schuin is moeten de platen ook schuin gezaagd worden.

De platen worden met lange zelftappende schroeven regelrecht op het dak aan de metalen spanten geschroefd. We zouden tegenwoordig niets meer kunnen zonder accuboormachines!

 Deze monteurs maken vaak daken van deze panelen, maar doorgaans worden de panelen anders gemonteerd: van de nok naar de goot. Bij ons dus overlangs. Dat wil zeggen scheef natuurlijk, omdat het hele dak 4 graden schuin staat. Dat watert ook lekker af. En voor de monteurs handig dat je op de nokken van het damwand profiel kunt staan tijdens het monteren.

En terwijl de platen er één voor één opgaan, zie je vanuit de binnenzijde plotseling een ruimte ontstaan. Een woon- en leefruimte!

Als we over de vijver kijken, zien we het huis ook mooi weerspiegelen.

De laatste plaat had nog wat voeten in de aarde. Die was iets te groot gezaagd, en moest eerst worden bijgezaagd voordat het paste. Tenslotte werden er nog metalen zetstukken over de nok gezet zodat de bovenkant is afgewerkt en waterdicht is.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 04 februari 2017

De dag begint met Ellen die voor de deur staat en een kopje koffie meedrinkt, terwijl de jongens op het sportpark rugby spelen. Gezellig! Onderwijl snijd ik de laatste pompoenen van het land tot een pompoensoepje. Marien sleutelt de meegenomen tafel in elkaar en een half uurtje later stappen mijn ouders en broer over de drempel. Met mijn ouders in de Achterhoek en mijn broer (met vrouw en kind) in Slowakije, kun je bouwend mensen best verrassen. Ferrie had alleen nog funderingen gezien en dan zijn we nu toch een stukje verder. Ook al vinden wij dat het misschien niet snel genoeg gaat.

Omdat we de tafel hadden meegenomen, konden we in het opgeruimde huis lekker zitten en eten aan tafel. Dat ziet er dan ineens toch heel echt uit! Niet dan?

Tot de volgende keer!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 februari 2017

Eindelijk hebben we buren gekregen. Gisteren konden Marjon en Bertel bij de notaris John Heldoorn de akte tekenen. Toen ze vanmiddag aankwamen stond er al een vlag op ze te wachten. Waar zo'n koninginnedag vlag niet al voor dient. Met een verwarmingsbuis in de grond en een pvc buis als verbinding staat de vlag er fier bij. Zoon Thomas begon spontaan rondjes om de vlag te rennen.

En daarna kon hij in het bos hout gaan sprokkelen. Heerlijk om hier te kunnen opgroeien in Oosterwold toch?

Een mooie gelegenheid voor koffie met gebak om de komst te vieren.

Toen moest de kavel uiteraard opgemeten en uitgezet worden. Blijkbaar kon de GeoDienst van de gemeente niet tegelijk met de gronduitgifte de inmeting uitvoeren.

Maar met twee meetlinten kom je een heel eind. En de twee meetpunten die grenzen aan onze kavel, die lagen uiteraard al vast.

Een mooi klusje ook voor dochter Vera die geholpen door Thomas het 100-meter meetlint mocht afrollen tot ruim 50 meter. En als dan de bocht gemaakt moet worden, dan rolt het lint helemaal af.

Bertel had mooi groen gespoten paaltjes meegenomen en een camping hamer. Dat is geen overbodige luxe, want in deze klei druk je de paaltjes er niet zomaar in. Zeker niet als je lichtgewicht bent.

Aan het einde van de middag brak de zon zowaar nog door en werd het een mooie zonsondergang.

Alsof de zon haar goedkeuring gaf aan het nieuw verworven land.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 februari 2017

In aller vroegte moesten we naar Oosterwold, omdat de Staalbouwer om half acht wilde beginnen. 

Gelukkig betekent dat ook zonder file rijden, dus konden we klokslag half acht aanrijden.
Toen was het nog donker maar gloorde het ochtendlicht toen de vrachtwagen met staal achteruit de kavel opreed. Dan krijg je wel respect voor die vrachtwagenchauffeurs. Met een transportwagen, kraanwagen en busje van de staalbouwers is het al gauw druk op de kavel.

Nadat al het staal met een kraan was afgeladen, konden de eerste palen direct op de ankers worden geschroefd. Dan komt de zon ook boven de boerenschuur van de buurman tevoorschijn. Hoewel het al gauw betrekt is dit een mooie sfeer.
Het is een vorm van magie, dat deze zware en grote stukken staal zo precies passen, dat ze als mecano in elkaar geschroefd kunnen worden.

En vooral omdat alle palen niet vertikaal staan, maar onder een hoek van 4 graden. De staalbouwers Ron en Matthieu, hadden een magnetische waterpas met gradenboog. Superhandig. Als die op 4 graden is ingesteld, kan je de palen met waterpas op 4 graden afregelen. Als de eerste spanten staan krijgt de woning langzaam aan contour. En zie je hoe de schuine ook  het uitzicht gaat bepalen. Ook wordt er extra versteviging voor toekomstige dakramen gemonteerd.

Spannend is uiteraard of de lange spanten precies passen op de betonnen wand. Dat is een precies werkje, en met een paar vulstukjes wordt alles exact opgesteld.

Staalbouwen is vakwerk. Gerard kan als aannemer supervisie bieden. Mijn rol is vooral om koffie te zetten, en om die rol aan te vullen ben ik ook wat isolatie tegen de betonnen muur gaan lijmen. Dat doen we met PUR-schuim. Stutten zijn dan nodig om te zorgen dat de platen op z'n plaats blijven terwijl het PUR-schuim uithardt.

Als laatste wordt de spant bij de oostelijke wand gezet. Dat wordt ons raam met uitzicht op de ochtendzon. Omdat die spant ook de hoek van de woning vormt moet die heel precies worden gesteld, en met metselkoord bemeten zodat alles strak en recht staat. Aan het einde van de middag staan we in de woning, die nu voor het eerst als een ruimte voelt en niet als een bouwput. En als we tenslotte nog even rond de kavel wandelen zien we de contour op afstand. 

Zoals het eerste idee is ontstaan: dat vanuit de hoek van de kavel een aardwal overgaat in het grasdak.
Dat gras zal nog wel even wachten, maar de fantasie wordt hierdoor wel geprikkeld.

De volgende dag is het mooi weer en maken de staalbouwers het karwei af. Bij zonsondergang schijnt de zon tussen de spanten van de woning door.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 februari 2017

Zondag rijden we naar Oosterwold via Amsterdam. We halen Mick op en praten onderweg al uitgebreid bij. En met Mick is dat altijd heel vertrouwd.

Mick heeft een uitgebreide klus ervaring, dus dat werkt lekker weg met z'n tweetjes. Terwijl ik mij bekommer over het olien van de keuken (ja, ja, het wordt net echt!), gaan de heren samen met heel veel latjes aan de slag. En aan het eind van de dag is ook deze wand voor een groot deel onder de latjes vastgezet.

Gedurende de dag komen er veel mensen langs. Eén van koppels (Inge en Hendrik-Jan) beloven over ons te schrijven in hun blog... Spannend!

Samen werkend schiet het lekker op! 's Avonds eten we lekker in Hoofddorp. 't Was een lekkere dag!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 januari 2017

Vandaag is het prachtig weer! Heerlijk winters, maar het is helemaal niet koud, omdat het niet (zoals voorspeld) hard waait. Als we thuis vertrekken is dochterlief even ontsnapt aan het studeren voor haar examens en schaatst samen met de buurkinderen op het slootje achter ons huis.

Als we in Oosterwold aankomen, nemen we niet de tijd om het huis open te maken. Eerst moet er gewandeld worden. Het is buiten zo mooi! En er ligt ijs op de vijver waar we deze zomer nog gezwommen hebben! Betoverend. Alle zonnebloemen zijn inmiddels door de vogels leeggegeten. Ze moeten het hebben van het vetlaagje dat ze daarmee hebben gekweekt. De zonnebloemstaken zijn een soort dinosauriers van het pionierlandschap van het eerste jaar.

Als we veel bomen van dichtbij bekijken zien we de knoppen zwellen. We denken aan een jaar geleden: toen moest alles nog beginnen! De cyclus van de natuur voor komend jaar is al in volle gang. Genieten geblazen.

En Marien probeert natuurlijk niet alleen de grote vijver, maar ook de paddenpoel. Da's eigenlijk wel zo spannend, want daar is veel meer bladgroen in de bovenste laag ijs, waardoor het spannend is of het ijs het wel zal houden. (En het heeft Marien gehouden)

Wat vandaag wel heel opvallend was: er waren megaveel mensen die langskwamen, langsreden (met een heul laag tempo), langs kwamen wandelen etcetera. Van Joyce Analbers bij de Durkheimweg begreep ik ook dat het heel druk was. Hebben wij iets in het nieuws gemist, of zijn dit de naweeën van de aandacht van de NOS voor Oosterwold in de kerstvakantie?

Overigens: reuze gezellig, ik zwaai braaf terug en was jij een van die mensen: stap de volgende keer lekker uit en loop een rondje op het Paradijsvogelbosje. Je bent welkom!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 januari 2017

Ons huis is een zwarte doos. Maar dat gaat niet zo blijven. Het blijkt steeds heel moeilijk om uit te leggen en in te voelen hoe het er aan de buitenkant uit gaat zien. En we kunnen het nu aan de buitenkant nog niet klaar maken, omdat we het daar nog niet kunnen verwerken bij deze lage temperatuur. Dus daarom eerst de beschieting binnen!

We trekken namelijk de beschieting zoals die buiten wordt ook binnen door op die delen van de bouw die dicht zijn. Het eerst wandje daarvan is vandaag klaar gekomen, dus dat kunnen we nu laten zien.

Rechts kun je zien dat de beschieting plank voor plank moet worden bevestigd. En alles moet passen. En als er dan een deur in de wand zit, moeten ook die naden nog passen. Kortom, een heftig zondagmiddagklusje!

Zelf zijn we heel trots, maar het is wel heel veel werk, dus daarom: komt allen helpen, of heb eventjes geduld (allebei opties mogen)

Hoera! Klaar.	Kijk er zit een kamer in.....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 januari 2017

Sinds een week hebben we een echt bed in Oosterwold. De lattenbodems en matrassen hebben we gekocht. De ombouw zetten we in elkaar van panelen van massief beukenhout. De verbindingen van hoekijzers. Als het hout op maat gezaagd is, zetten we in een avond tijd het bed in elkaar.

We moeten nog lades onder het bed maken, maar het beukenhouten front is door onze aannemer met zijn mooie invalzaag uit de panelen gezaagd, zodat straks de laden met mooi doorlopende houtnerf zichtbaar zijn.
Marie-José heeft ondertussen twee kamers met vliesbehang beplakt en met muurverf gesaust. Heerlijk zo'n heldere witte kamer.
En voor zover we dat nog niet gemeld hebben: de verwarming doet het. Het voelt iedere dag als een wondertje, dat het behaaglijk warm is in het huisje.

Welterusten!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 januari 2017

Vanavond zijn we na werk en klus naar Hillegom gereden. Het was de afsluiting van de periode die begon met het te koop zetten van ons huis. Ik schreef hier op eerste kerstdag over. Omdat we via Makelaarsland verkopen, heb ik zelf alle bezichtigingen gedaan. Dat was heel spannend, maar ook heel leuk om te doen. En vanavond was het dan zover, de mondelinge overeenkomst die midden vorige week tot stand was gekomen, is omgezet in een schriftelijk contract. We hebben dat bij de kopers thuis ondertekend. Zij zorgden voor het gebak, wij voor de tulpen. We hadden allebei iets te vieren!

Ik kon vanavond het contract uploaden naar Makelaarsland en die verzorgen weer de gang naar de notaris. En daarmee ging de status op verkocht onder voorbehoud. Dat moest nog tot een ander ritueel leiden:

Nu is er geen weg terug meer!

Daar drinken we er vanavond één op! Proost!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 december 2016

Net voor het nieuwe jaar willen we er langzamerhand toch warmpjes bijzitten. Vandaag komt daarom Julian de Rooij om voor Houtstookenzo een houtkachel bij ons te plaatsen. Als wij aankomen op de kavel is hij net gearriveerd. Eerst worden we nog afgeleid door de ree die zoekt naar het Paradijs. Daarover in de andere blog meer.

Binnen warm zitten betekent vandaag heel veel buiten op een koud dak zitten. Bikkels zijn het hoor, Julian en Marien.

Met een handig karretje (en wat hulpmiddelen, want in de klei is het toch niet altijd even handig) brengen Julian en Marien de kachel naar binnen. Hij staat meteen prachtig in de ruimte. Maar er moet natuurlijk een lucht aanvoer (We werken met een gesloten systeem) en een schoorsteen geplaatst worden. Daarvoor moet er een gat in het dak komen. Daarbij moeten we de dragende raveel (houten verstevigingsbalk) worden vermeden. Als je die doorzaagt, komt je dak naar beneden: niet de bedoeling. Met wat pielen en uitproberen lukt het om de kachel zo te plaatsen dat de pijp netjes recht door het dak kan.

En dan moet het serieuze werk weer door. De heren keuvelen gezellig met elkaar op het dak:

Onderwijl prepareert Roy binnen de wanden voor het glasvliesbehang. Het hout zuigt erg en moet daarom voorgestreken worden.

En aan het eind van de middag is het dan nog zover: de haard kan aan.... En hij doet het! We vinden het prachtig. Toekomstige buurman Ron komt ook nog even om de hoek kijken. Hij heeft ook een blijde boodschap. Hij kan anterieur tekenen omdat zijn hypotheek verstrekt kan worden! Leuk Ron! Het gaat volgende jaar nog druk worden! 

	Mooi man zo'n vuurtje!

 En Julian: tot over een paar maanden als je in het grote huis de installatie komt plaatsen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 december 2016

Vanochtend kwamen we even na negen uur op onze kavel, en deden we een wel heel vreemde ontdekking. Een meter van ons tuinhuisje lag een dode ree. In de door de vorst berijpte tuin die een winterse stilte uitstraalt. Hoe bestaat het dat een ree ons tuinhuisje uitzoekt om de laatste adem uit te blazen. Er lagen wat uitwerpselen rond het huisje, en het kampeertafeltje was omver gestoten, dus blijkbaar had het hert geruime tijd rondgelopen.

Wat doe je met zo'n beest? Omdat de waterleiding dichtgevroren was gingen we water halen bij buurman Cor, en legden onze ontdekking voor. Hij belde de jachtopzichter Hans Postma, en die kwam met een goed half uur aanrijden. Dan is het toch gek dat hij bij het voorstellen zegt: Ja ik herken je wel, van de televisie! Omroep Flevoland wordt blijkbaar goed bekeken.  

Hij vond dat het anderhalf jaar oude reegeitje mager was en een ongezonde ruige vacht had. Ook had het een scheve kaak en een soort ontsteking aan de kop. Wellicht heeft het beest al eens een aanrijding gehad en is het daarna vermagerd omdat het niet goed kon eten. Hans Postma heeft het beest meegenomen in een plastic krat die hij blijkbaar voor die reden achterin zijn four-wheel-drive heeft staan. Hij zou het beest ergens in een afgelegen bos neerleggen zodat de natuur haar loop kan hebben.

's Avonds bij thuiskomst lag er een postpakketje voor mij met een boek van Boswachter Arjan Postma (familie van?): "Buiten Gebeurt Het". Kado van onze vriend de Belevenisonderwijzer Guido. Een leuk boek met wetenswaardigheden en ideeën over de natuur. En fantastisch vormgegeven. Mijn oog viel op een hoofdstuktitel: "Survival in je achtertuin". Hoewel die hoofdstukjes gaan over kamperen in je achtertuin en vuurtje stoken, krijgt deze titel vandaag wel een wat wrange bijsmaak. Maar ja, zo is het leven. En in Oosterwold is de natuur dichtbij.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 december 2016

Twee weken geleden waren onze toekomstige buren Michel en Alie bij ons op de kavel om kennis te maken. Zij waren niet de enige die vroegen waar nou de grens van Oosterwold was. Die loopt bij ons namelijk dwars door de akker. Aan de andere kant hoort de akker bij bestemmingsplan Nobelhorst.

Dus: hoever loopt nou de wijk. Met Michel heb ik die dag met een reststokje hout en een groot meetlint bij het einde of begin van de wijk een paaltje gezet, waar op de kaart de pijl staat. Kijk, dan is het ineens duidelijk...

Maar ja, dan weet niemand wat dat paaltje betekent. En het staat ook nog eens volkomen illegaal op de grond van staatsbosbeheer. (bij ERF heeft geen zin, want die ploegen het sowieso om) - Oeps en dan meld ik deze illegale actie ook nog op internet.... (niet boos worden boswachter Freek)

Dus toen we bij het opruimen van het huis een bedankkistje dat de eerste pioniers kregen bij een presentatie (in het tijdperk Esther als gebiedsregisseur) opdook - een kistje met lekker dingen Almeerse Weelde, met een mooi stempel Oosterwold erop, moest ik er iets mee doen. Ik ontsnapte daarom vandaag aan het serieuze werk en heb ik het plankje met stempel Oosterwold hergebruikt! (en het huis daarmee opgeruimd...) Ik zet er een tweede paaltje naast en heet eenieder welkom....

Enne.... Het is maar goed dat Marien het huis timmert.... vinden jullie ook niet?

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 december 2016

Vandaag heb ik met hulp van mijn zoon Roy de electriciteit in het huis gereed gemaakt.

Dat ging aanvankelijk niet soepel. Ik heb aan verschillende electriciens gevraagd om een offerte voor een groepenkast en electrawerk. Een aantal wilden alleen een groepenkast aanleggen als ze ook alle leidingen zouden aanleggen. De eerste leidingen hadden we al in het beton gelegd. en we wilden de leidingen aanleggen tijdens het opbouwen van de hout-skelet wanden.  Dan zou de electricien de hele tijd moeten wachten om per wand een leiding te leggen. Dus uiteindelijk hebben we zelf de leidingen getrokken en electriciteitsdozen ingebouwd.

Daarvoor hebben we uiteraard een groepenindeling gemaakt, zodat grote stroomvreters zoals een inductiekookplaat en een boiler en wasmachine op een aparte groep staan.

Uiteindelijk hebben we in ZeemanElektro een prima leverancier voor een groepenkast gevonden.

Maar toen moesten alle stopcontacten en schakelaars nog aangelegd worden. Dat is toch een behoorlijk gedoe, met stijf koperdraad. En in de centraaldozen moet je aardig wat draden samenbinden, zodat het bijna niet in zo'n doos te proppen is.

Dan gaat ook nog wel eens een draadje los, zodat het niet allemaal in één keer vlekkeloos werkt.

Daarom voelt het toch als een Eureka! moment als je de stroom inschakelt, en er branden ineens drie heldere lampen in de versgetegelde badkamer. Met mijn telefoon geklikt, dus de foto is een beetje ondersteboven.

En dat je in alle kamers stroom hebt in alle contacten. Toch een stuk handiger dan al die verlengsnoeren en haspels.

Gisteren zijn de zonnepanelen met omvormer aangesloten op een speciale aardlekgroep, zodat we al eigen energie opwekken.

Vervolgens hebben we netjes van alle stroomgroepen opgeschreven welk contact bij welke groep hoort. Zodat je weet welke stop je moet uit- en inschakelen. 

Nu nog een paar werklampjes ophangen, zodat je bij binnenkomst meteen de schakelaar kunt overhalen.

Weer een stap dichter bij een bewoonbaar huis!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 december 2016

En dan is het eindelijk zover! De zonnepanelen gaan er de dag na kerstmis op.

Zonnefabriek belt 's ochtends dat ze op de Emile Durkheimweg staan, maar de Frederik van Eedenweg maar niet kunnen vinden. Marie-José instrueert ze vanuit de thuisbasis in Hoofddorp dat je er met Paradijsvogelweg 10 ook kunt komen. Tegelijk met Marien en Roy arriveren de heren van de Zonnefabriek.

En dan ligt zo'n dak er maagdelijk bij aan het begin van de dag. De mannen komen met z'n drieën, een busje en een aanhanger vol panelen. Ze beginnen met het stellen van de houders op de houten balken. Roy begint onderwijl met het schuren van het hout voor de afwerking van de buitenkant. Dat blijkt nog een klus die veel tijd gaat vergen.

Dan beginnnen de mannen gestaag te stapelen.

En als je de jongens van de Zonnefabriek bent, breng je de zon mee en kun je een week na de langste nacht, buiten in de zon je bammetje eten. Goed geregeld heren!

Behalve dat de panelen op hun plek moeten komen te liggen, moeten ook alle kabels op de juiste manier aan en doorgehaakt worden. 't Is mooi om te zien dat de panelen al mooi zon vangen. (hoewel het het mooiste is als de meter terug gaat lopen. )

En dan stofzuigen de heren nog even de ruimte waar ze hebben gewerkt (dat moet ook een keer voor de eerste keer gebeuren) en dan..... loopt de meter terug....! Hiep hiep hoera.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 december 2016

Marien wordt niet alleen door Radio 1 geinterviewd, maar ook door omroep Flevoland. Ook Frank laat van zich horen. (klik op de foto voor de link)

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 28 december 2016

Vandaag is de hele dag Oosterwold dag op NPO1. Vanochtend om 6.33 uur werd een interview met Marien uitgezonden. Klik op het plaatje en je komt in de link terecht. Want uh... Jullie waren vast niet al om 6.33 uur op. (net als wij overigens!)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 december 2016

De laatste weken mocht ik minder mee naar Oosterwold en nam ik vrij om in ons "oude" huis, op te ruimen, op te knappen enzovoort. Nu we al een jaar met een ander project werken, heeft ons oude huis wat weinig " tender love and care" gehad. Dat moest ingehaald.... 

En dan moet je met de makelaar een strategie uitstippelen. Die gaan we hier natuurlijk niet delen... Da's niet zo handig met een strategie. Gisteravond hebben we in de buurt uitgebreid gefolderd. In de hoop dat dat foldertje met de kerst en oud en nieuw als vrienden over de vloer komen blijft liggen. Een mevrouw belt eigenlijk direct dat ze het zo'n leuke actie vindt.... Ze heeft net zelf verkocht dus daar hebben we niet zoveel aan. Maar toch, het voelt een beetje raar om te folderen voor je eigen huis, dus het is ook leuk als mensen enthousiast zijn. 

Inmiddels staan we op funda en zijn de eerste afspraken in de planning. We gaan het zien!

Wie de link wil delen of zijn vrienden of kennissen wil attenderen.... dit wordt gewaardeerd!

 Klik hier om naar FUNDA te gaan

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 december 2016

Vanmiddag staat het stadhuis bol van de mensen uit het hele land die initiatieven meer kansen willen geven. De conferentie Maak de Buurt vindt plaats in de Burgerzaal. Daarbij is er een opening van minister Plasterk die het heeft over " deliberatieve democratie ". Het klinkt heel mooi, maar je hebt er een woordenboek bij nodig. Wat nou dichter bij de burger en meer mensen bereiken. Dan wethouder Peeters, die het motto " Dromen, durven, drammen " hanteert. 

Daarna zijn er workshops in de verschillende ruimtes. Ivonne de Nood geeft een korte toelichting op Oosterwold. Ik loop op dat moment binnen. Ze gaat in rap tempo door de regels heen. Ik ken ze, maar de luisteraars niet. Zouden ze het snappen? Daarna geven Tjalf en Marien beiden een presentatie. 

Tjalf vertelt over zijn initiatief. Het verhaal uit de praktijk illustreert hoe de regels van Oosterwold tot een concreet voorstel leiden. Het maakt in een klap duidelijk hoe groen initiatieven in Oosterwold kunnen zijn. Zeker als ze tegen de Eemvallei aan komen. Er ontstaat een discussie of wel iedereen aan de Karl Marxweg wil wonen. 

Marien vertelt over wat ons heeft gedreven om in te stappen, waar we tegenaan gelopen zijn, hoe je kunt leren van initiatiefnemers (communiceren!) en welke rol verenigingen kunnen en moeten hebben. 

Er komen veel vragen. En Marien heeft opgelet vanmiddag... Als Ivonne hem wil laten afronden, wil hij beslist zijn laatste dia ook laten zien. " Ik moest toch drammen van wethouder Peeters, dit wil ik nog vertellen!". En daar legt Ivonne zich bij neer...

En Marien vertelt over de gemeenschappen die ontstaan lang voordat mensen in Oosterwold bouwen. ;t Is bij elkaar best een bijzonder proces. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 19 december 2016

Deze blog is eerder geplaatst. Er leek zich een initiatief te hebben gemeld, maar die is naar elders doorverhuisd. Dus ... Opnieuw in de aanbieding!

Op 2 november zaten we gezellig met buren bij elkaar (zie blog). Die avond zijn er zowel voor het deel van onze wijk dat direct op onze kavel aansluit, als voor het zuidelijke deel voorlopige tekeningen gemaakt. Daarbij zijn mensen naar andere plekken gegaan, hebben mensen nagedacht over de vorm van de kavel etcetera. Van het zuidelijke deel heb ik nog geen tekeningen gezien die bij de gebiedsregisseur zijn ingediend, maar van het noordelijke deel wel.

Op de kaart van de gebiedsregisseur van 10 november zijn de wensen van de initiatiefnemers nog niet volledig ingetekend. Maar als dat wel zo is ziet de kaart er als volgt uit:

 Zoals jullie zien, zou de weg met deze initiatiefnemers snel kunnen vorderen. Initiatiefnemers 258 en 405 kunnen vaart maken in het ontwikkelen van hun kavel. Wil je daarop meeliften dan zou je voor de kavel met het vraagteken kunnen kiezen. de kavel is ongeveer 1800 m2 groot. Je zou een van onze buren worden.

Volgens de voorlaatste stiphouders (die doorverhuisd zijn in de wijk) is archeologisch onderzoek niet nodig (uitzonderingsregel), maar dit moet je zelf controleren.

Ben je geinteresseerd in de kavel, dan is natuurlijk de gebiedsregisseur degene bij wie je je moet melden om een stip te zetten. De kavel wordt met de reguliere procedure aangeboden. Je kunt daarvoor bijgaande kaartje gebruiken. Wij horen heel graag ook, als jij dat doet. Dan is er namelijk overleg met de aanliggende kavels mogelijk (wij krijgen je gegevens niet van de gebiedsregisseur). Zij kunnen je dan ook over hun plannen vertellen. Bovendien voorkomen we zo dat 10 mensen zich hoopvol voor deze kavel gaan melden. (zou ook een beetje gek zijn)

Je kunt ons bereiken via de contact knop op deze website.

Voor de beeldvorming zet ik toch het kaartje van de gebiedsregisseur erbij omdat je daar de ligging ten opzichte van de Paradijsvogelweg goed kunt zien.

Kortom een kavel voor het inkoppen of inkopen, net wat je wilt. We heten je graag welkom in de wijk!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 17 december 2016

Vandaag zijn de ruiten in de grote puien gezet. We zijn eindelijk wind- en waterdicht!

We hadden deze week al de puien gezet en gesteld. De kleine ruiten konden we er zelf met wat spierballen inzetten. Maar de vier grote ruiten waren niet te tillen en niet te manoeuvreren.
Toen ik twee glaszetters had gebeld en te horen kreeg dat ze pas half januari tijd hadden, zonk de moed mij in mijn schoenen. Gelukkig wist een derde glaszetter mij een kraanwerker aan te bevelen: Engelage uit Veenendaal. Die kon alleen zaterdagochtend. Dus wij en onze aannemer Gerard op zaterdagochtend vroeg naar Oosterwold.
Aart Engelage was zijn kraan al aan het uitladen. Hij heeft een kleine rupskraan bij zich om achter het huis de ruiten te kunnen tillen. En de kraan aan zijn vrachwagen heeft een enorm bereik, zodat hij vanaf de oprit met gemak het glas tot in de woning kan brengen.

Aart had aan de telefoon al gezegd dat hij zijn kraan buiten zou zetten, en het glas van buiten naar binnen brengen. De glaslatten zitten namelijk aan de binnenzijde. Dan moet je het glas dus wel eerst binnen brengen om ze met de glaslatten te kunnen klemmen.
Aan de beide kranen zitten enorme zuigers. Een plaat met een stuk of twintig zuignappen. Daarmee kan zo'n zware ruit worden vastgeklemd, en met de kraan in allerlei standen gemanoeuvreerd.

Maar het valt nog niet mee om zo'n ruit diagonaal door de kozijnopening te krijgen. Maar Aart blijft heel rustig en houdt overzicht. Zo krijg ik ook op mijn donder als ik zonder na te denken onder de ruit doorloop.
Voor 12 uur zat het glas erin. Er moest nog wat met rubbers om de plintlatten vast te zetten.En we hebben de kleine spleten tussen het kozijn en de muren met PUR-schuim dichtgemaakt.

We zijn heel blij met een gesloten huis!

Als Aart bijna klaar is, komen twee van de nieuwe buren (groene stip 455, Michel en Alie) een kijkje nemen. Omdat we net klaar zijn hebben we ook tijd voor een kopje koffie en een rondje over de kavel en langs het bos. Ondertussen sluiten Aart en Gerard de werkzaamheden nog een samen af.

We hebben vanmiddag nog tijd om geitenmest op te halen bij de Simpliade (in de wijk Eenvoud bij de Noorderplassen).En daarna hebben we de keuken geschilderd.

En kerstverlichting opgehangen! Daarvoor is Marien bovenop het dak geklommen en heeft de streng met ledlichtjes over de nok getrokken.
Tenslotte hebben we de vloer leeggemaakt. Er lagen viltmatten sinds het monolytisch beton was gestort. En stuclopers erop tegen beschadiging. Nu de vloer uitgehard is moet ie droog worden, voordat Piet Harlaar het beton kan polijsten en impregneren.
Als het donker wordt zie je pas goed hoe hoog de ruimte is. Met het licht erin lijkt het wel wat op een kerkruimte :-)
En op een doorzonwoning. 's Ochtends vroeg en 's avonds laat, kan de zon recht door de woning schijnen. Nu alleen de zon nog ;-)