Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 december 2016

Vrijdag hebben we de holle wanden van de grote woning neergezet. Deze holle wanden moeten vol beton worden gestort. Eigenlijk ziet het er al enorm imposant uit.

Een van de betonkorfen pastte vrijdag niet onmiddelijk goed op z'n plek. En omdat het donker werd, gingen Peter en Gerard daar maandag mee verder.

Dat vergt heel veel en goed kijken waar ie nou precies wel en niet past. Dat levert een beetje komische taferelen op. (Sorry Peter) Maar... het gaat allemaal wel passen!

Verder worden de uiteinden van de muren beplaat, zodat het beton als het er van bovenaf ingegooid wordt, er niet direct weer uit stroomt.

Peter maakt de beplating op de kop goed vast. Rond een uur of twee stelt ook Eric Fijma (toezicht gemeente) zich nog even op hoogte en dat levert een fraai plaatje op!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 10 december 2016

Afgelopen donderdag kwamen de (holle) betonnen muren aan zodat ze vrijdag gezet kunnen worden. Gerard had een wagen besteld met zelfdraaiende wielen, zodat deze de bocht kon nemen. De man van de betonnen muren zei nog op basis van de drone foto: dat gaat lukken met onze wagen. 

Helaas was het een voorbeeld van hoe ingewikkeld haakse hoeken in wegen zijn.  De holle betonne wanden worden op de kavelweg neergezet. Gelukkig hoeven er vandaag nog geen buren langs. ..

's Avonds gaat Marien naar Staatsbosbeheer, dus de ondergaande zon wordt bestudeerd. De volgende ochtend komt Dave met een kraan. Gerard, Peter en Dave houden staande beens werkoverleg.

Dave zal met de kraan de wanden halverwege de oprit leggen, waar de vrachtwagen ze gisteren had moeten achterlaten. Daarvandaan takelt hij ze naar het huis. 

Als de platen eenmaal liggen kan het takelen en opzetten van de wanden beginnen. Dave kijkt in zijn kraan heel precies naar de signalen van Gerard. Ietsje omhoog, vlak, ietsje naar beneden. De eerste wand moet recht komen te staan. Da's makkelijk. Je moet alleen wel zorgen dat alle metalen stekken netjes IN de holle wand terecht komen. 

Als de muur dan staat, trekt Gerard nog even zijn vrolijkste gezicht als de fotografe langshuppelt. Op de foto zie je goed hoe de wanden met metalen kikkers (llijkt op kikkerpoten) wordt vastgezet aan de vloer.

Dan is het tijd voor de wand die er haaks op moet komen. Deze moet onder een hoek van 4 graden geplaatst worden. Dit is een bijzonder element aan ons huis. Zo lijkt het voortdurend in de klei te zakken. Maar als de wand (die toch de neiging heeft recht te hangen..) SCHUIN over de stekken moet, kost het toch even pielen. Deze grote wand moet drie keer opnieuw omhoog, omdat ie vastzit op een stek. Maar dan zit ie toch....

En zo staan de eerste twee wanden.

 Als alle wanden staan, moeten tussen de wanddelen nog wapeningskorven worden geplaatst. Als komende week het beton in de wand wordt gestort, zitten hiermee de wanden stevig aan elkaar. Als dit is gebeurd, verklaren we het weekend!

Al met al is het een enerverende dag!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 december 2016

Gisteren waren we met een groep op een bijeenkomst van staatsbosbeheer. Boswachter Freek Rebel en beheerder Jaap Meeuwisse lichtten toe hoe zij beheer van de bossen zien en regelen. 

Daarna was er ruimte om wensen vanuit Oosterwold te inventariseren. Boswachter Freek heeft dit geinventariseerd. Veel wensen hebben betrekking op het gezamenlijk beheer van bewoners met vrijwilligers met Staatsbosbeheer (SBB). SBB vind het belangrijk dat de afspraken met vrijwilligers worden gecoördineerd en dat er één plan komt voor het beheer en de aanpak van de bosstroken. Daarom zochten zij een aanspreekpersoon en coordinator voor vrijwilligers. Ik (Marien) heb aangeboden deze rol op me te nemen. Dat krijg je als je veel je mond open doet! Bovendien past het heel goed bij de doelstelling van de stichting Paradijsvogelbosje, waarbij we het ontwikkelen van het landschap met en door bewoners willen bevorderen. Meer over de stichting vind je op de Stichtingpagina op deze site.

We waren verheugd over de plannen van SBB om met name de zuidelijk gelegen bosranden (op het zuiden gelegen randen van de bossen) te verrijken met gevarieerde struiken en ondergroei. Daarmee kan een bosrandmilieu ontstaan. Zo'n bosrand is ook voor het (vaak eenzijdige) bos en de ecologie een grote stap vooruit. Bij de bosrand in onze eigen wijk kan dat mooi gecombineerd worden met de aanpak van de door essentakziekte verzwakte bomen.

In sommige gevallen moet er voor bijvoorbeeld het maken paden of het uitdunnen van bosranden gekapt worden. Voor het kappen van bomen raadde SBB ons aan om contact op te nemen met het houthakkersgilde in Almere waar SBB al regulier mee samenwerkt.

Tenslotte werd er door verschillende wijkverenigingen ingebracht dat er wensen zijn voor het toegankelijk maken van het bos. SBB heeft de gelegenheid geboden om hiervoor per bosperceel zelf voorstellen in te brengen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat alles kan. Ook bij het Paradijsvogelbosje zou een bescheiden bospad zich vast op enthousiasme van wandelaars kunnen rekenen. Heb je ideeen over beheer van één van de bosstroken en wil je je melden als vrijwilliger, dan willen we je vragen om je bij Marien te melden. Gebruik hiervoor het adres: info AT paradijsvogelbosje.nl.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 26 november 2016

Gisteren was het vrijdag en ging Marie-José gezellig mee naar Oosterwold. In de ochtend waren we wat later, omdat Gerard een dakraam ging ophalen. Dat zetten we er begin volgende week in.

Toen wij aankwamen, wandelde een koppel langs de akker. We hebben kennis gemaakt met Simonetta en Gijs. Zij gaan aansluiten om de bocht tegen plangebied Nobelhorst aan. Met dat er nu ook in het zuiden van ons gebiedje mensen landen, groeit het nu snel naar elkaar toe. Ik word er toch een beetje opgewonden van. Je wilt tenslotte toch dat je wijkje echt een wijkje wordt. En als dat dan lijkt te lukken...

De koffie smaakt ons goed en de wandeling over de kavel en door het bos laat zien dat er geen wezenlijke stormschade aan bomen en planten is. Eén van de ramen van de platte kas is wel omgevallen. Dus ik moet glas ruimen in de moestuin. Wel een beetje een rotklusje. Omdat ons huis in Hoofddorp langzamerhand in de verkoop gaat, gaan de balkonbakken voorlopig in de platte kas. Ik oogst nog wat van de heerlijke worteltjes (die zijn als ze binnen een dag op je bord liggen toch echt lekkerder dan uit de winkel) en ruim de bouwplaats op. 

Als we over de akkers lopen zien we dat op de plekken waar de trekkers veel moeten draaien de grond behoordlijk verdicht is.

Ik beeld me nog even in dat we hier volgend jaar voorstellinkjes kunnen houden....

En dan gaan we weer door met de bouw. Op zich is het opbouwen van houtskelet best redelijk eenvoudig, Je moet natuurlijk alle verbanden goed organiseren en dit is het moment waarop alle leidingen weggewerkt worden, dus moet dat ook allemaal definitief uitgedacht zijn. Maar als de wanden en deuropeningen dan staan... dan staan ze ook.

Als we vrijdagavond vertrekken staan alle binnenwanden en nemen we nog even de tijd om fotograferend rond te gaan.

Hierboven staan we allebei in de keuken. En hier zie dat deze woning toch best "tiny" is. Als je beseft dat je ook nog aan beide kanten kasten moet hebben.

De groene ruimte is onze natte cel. En rechts zien jullie de technische "natte" ruimte voor verwarming etc. Deze zit boven de natte ruimte. Lekker korte leidingen....

Links staan we in de slaapkamer. Het witte gat gaat straks dicht met een luik, maar maakt het voor ons mogelijk om bij de techniek van het toilet te kunnen. In de linkernis bouwen we een inbouwkast. Rechts sta ik in de woonkamer. Door de steiger kun je de mooie hoogte niet zien. Of zoals Marjon het 's middags zei: "waar hebben jullie de woonkamer gelaten...".  En vanaf de steiger ziet het er zo uit:

En tijdens het opruimen zien we ook het appje van Marjon. De bouwvergunning lag in de bus. Nu nog 6 weken wachten en dan....

's Avonds rijden we naar huis en zijn blij dat de Paradijsvogelweg Noord is aangepakt en weer open is. (ze zijn alleen vergeten de borden 30 km per uur weg te halen... Maar een kniesoor die daarop let...

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 november 2016

Nu eens geen uitgebreid verhaal maar gewoon sfeerplaatjes van mooie herfstluchten. We hebben de afgelopen week niet zoveel zon gehad, maar als ie schijnt geeft dat mooie beelden.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 november 2016

Het drone team dat twee weken geleden langskwam, stuurde vanmiddag een aantal van de restfilmpjes die ze zelf niet publiceren, maar die ze wel van ons maakten, op.Hartelijk dank hiervoor Bart en collega's!

Met enig kunst en vliegwerk heb ik er zelf een compleet filmpje van gemaakt.

Vorige week lukte het niet om er een mooi geknipt filmpje van te maken. Nu heb ik mij met een heuse handleiding de basisbeginselen eigen gemaakt.

Bovendien is het filmpje veel scherper gebleven. Eigenlijk ben ik best een beetje trots op mezelf.

Heironder het nieuwe filmpje::

En hieronder het filmpje dat de Maak Oosterwold organisatie vorige week publiceerde:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 november 2016

Een goede week geleden hebben we met de gebiedsregisseur Ivonne de Nood van gedachten gewisseld over de aanleg en het ontwerp van de kavelweg. Aanleiding was dat de Oosterwold organisatie in onze wijk een rechthoekige kavel had uitgegeven, en wij maken ons als Vereniging van de Frederik van Eedenweg zorgen over de toegankelijkheid van de kavelweg als er haakse bochten in komen.

De uitkomst van dat overleg was, dat de gebiedsregisseur maximale vrijheid wil gunnen aan de initiatiefnemer. En dat zij daarom niet van tevoren met het bestuur van de Vereniging van de kavelweg afspraken wil maken aan welke eisen het tracé van de weg moet voldoen.

Op zich is er iets voor te voelen, dat een nieuwe initiatiefnemer zich in de keuze van een kavel niet belemmerd voelt door ideeën of wensen vanuit een Vereniging waarbij diegene zich nog niet heeft aangesloten. Maar de keerzijde is, dat diezelfde initiatiefnemer, zodra hij/zij zich aansluit binnen een wijk gebonden voelt aan de wensen van nieuwe initiatiefnemers, terwijl iedereen zich wel verantwoordelijk voelt, zowel voor de kwaliteit en toegankelijkheid van de weg, als voor de financiële consequenties.

Het probleem dat wij voorzien heeft vooral te maken met de aanleg van een kavelweg met een rechte hoek erin. De gebiedsregisseur vindt dat zij een kavelweg met een rechte hoek kan uitgeven. Initiatiefnemers en Verenigingen moeten dan maar zelf uitzoeken hoe ze die hoek omkomen.

Het lijkt erop dat er in de Oosterwold organisatie niet is nagedacht over de eisen die lange vrachtwagens stellen aan bochten. En het is vervelend als Verenigingen tegen initiatiefnemers aan een kruising of bocht moeten gaan vertellen, dat de weg anders moet liggen dan in het initiatief, het plan bij de Anterieure Overeenkomst, of zelfs in de Vergunning is vastgelegd. Dat is met name vervelend voor mensen die in de toekomst aan de binnenbocht hun kavel kiezen. Ik hoop toch niet dat ik eens aan een initiatiefnemer moet vragen om onvoorbereid een tiental meters extra verharding aan te leggen, omdat de kavelweg met een rechte hoek niet berijdbaar is.

Het probleem kan het beste worden toegelicht met een voorbeeld. Stel je legt een haakse hoek of kruising aan met rechte wegen. Als je de regels van Oosterwold aanhoudt, dan legt iedere initiatiefnemer 2,75 meter verharding aan. Dat leidt tot een kruising met rechte hoeken. In verkeerskundige termen heet dat een bochtstraal van 0. Er is immers geen bocht, maar alleen rechte hoeken, en met de standaardbreedte van 2,75 meter ontstaat aan de rand van de weg ook een haakse hoek.

0p het internet vind ik een inzichtelijke bron over de ruimte die vrachtwagens nodig hebben om een bocht te draaien. https://berkela.home.xs4all.nl/cad%20vervoer/cad%20vervoer%20draaicirkels.html#draaicirkels.

Hieruit blijkt dat een Brandweerauto (straal van 8 meter) een aanzienlijk kleinere draaicirkel heeft dan een vuilniswagen (straal van bijna 10 meter) en die nog weer korter dan een dubbelassige vrachtwagen (straal van 12 meter). (Een draaicirkel is twee keer zo groot als de draaistraal.)

Als je in Oosterwold uitgaat van een weg van 5,5 meter breed en je accepteert dat een vrachtwagen niet op zijn eigen weghelft hoeft te blijven, maar helemaal de buitenbocht mag nemen om de bocht te halen, dan kan je beredeneren dat een vrachtwagen met een draaistraal van 12 meter een bocht alleen kan nemen, als de binnenbocht een straal heeft van tenminste 12 meter minus de wegbreedte. Dat zou dus een minimale bochtstraal van 6,5 meter zijn.

Hoeveel verharding kost deze bocht? Een kleine rekenexercitie: De oppervlakte van een bochtstraal kan berekend worden als het verschil tussen de kwartcirkel van de bocht en het vierkant waarin deze kwartcirkel past. Het oppervlak van een cirkel van 6,5 meter is 132,73 m2. Een kwart van die cirkel is dus 33,18 m2. Een rechthoek van 6,5 x 6,5 meter heeft een oppervlakte van 42,5 m2. Het verschil tussen 42,5 en 33,18 is 9,32 m2.

Wat betekent dit voor een initiatiefnemer die een kavel met aan twee zijden een weg heeft?

Om ervoor te zorgen dat vrachtwagens kunnen rijden, moet de initiatiefnemer een binnenbocht aanleggen die minimaal een bochtstraal van 6,5 meter heeft. Daarvoor moet die initiatiefnemer dus ruim 9 vierkante meter extra verharde weg aanleggen. Als deze initiatiefnemer al een kavelweg aan twee zijden van zijn kavel heeft, met dus verhoudingsgewijs veel verharding, dan zal diegene niet blij zijn met de opdracht (van de Vereniging) om een bocht met ruim 9 vierkante meter meer verharding aan te leggen. 

Deze berekening gaat nog uit van het geval dat de kavelweg direct aan beide zijden kan worden aangelegd. Als één zijde voor loopt en er dus maar een halve weg kan worden aangelegd, wordt het probleem met draaicirkels alleen maar groter. Bij een weg van 3 meter vereist een draaicirkel van 12 meter een bochtstraal van 9 meter. En op een weg van 3 meter kan een vrachtwagen van 2,5 meter breed nauwelijks heen en weer steken.

Deze uiteenzetting (met excuses voor de technische details) laat zich samenvatten tot een kernvraag: wie is verantwoordelijk voor de verkeerskundige berijdbaarheid van de kavelweg? Gebiedsregisseur Ivonne de Nood geeft aan dat de initiatiefnemers en de kavelvereniging verantwoordelijk zijn, maar dat zij als gebiedsregisseur de vrijheid neemt om kavelwegen met rechte hoeken uit te geven. Staan die twee zaken niet op gespannen voet met elkaar? Dat lijkt mij in ieder geval erg kort door de bocht.

Voor nieuwe initiatieven willen wij vanuit de Vereniging Frederik van Eedenweg een paar adviezen meegeven:

1: Houd rekening met naburige kavels en het tracé van de kavelweg voor en na je eigen kavel.

2: Zorg dat het mogelijk is om bochten in de kavelweg aan te leggen met minimaal een bochtstraal van 6,5 meter (binnenbocht verharding). Of dat nu geldt voor je eigen kavel of die van je buren (of wat de vorm van jouw kavel overlaat aan jouw buren). 

3: Als je een kavel verwerft met aan twee zijden een weg, is het veel logischer om de kavel af te ronden conform het verloop van de bocht. Als je uitgaat van een minimale bochtstraal van 6,5 meter, en de kavelweg loopt voor de helft op jouw kavel, dan krijgt de kavel een bochtstraal van minimaal 9,25 meter.

4: Zoek contact met mede-initiatiefnemers, via de gebiedsregisseur en/of de Vereniging van de kavelweg. De gebiedsregisseur gaat meestal akkoord met wijzigingen als alle betrokken buren gezamenlijk een voorstel indienen.

Hopelijk komt er een mooie lusvormige weg door onze wijk te lopen, die aan alle initiatiefnemers de ruimte biedt om een kavel naar eigen wensen vorm te geven, EN het benodigde verkeer gelegenheid biedt alle kavels te bereiken.

PS: De twee foto's zijn geleend van VastGereden.nl Een aanrader om inspiratie op te doen, hoe je een mooie weg aanlegt.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 14 november 2016

Op 2 november zaten we gezellig met buren bij elkaar (zie blog). Die avond zijn er zowel voor het deel van onze wijk dat direct op onze kavel aansluit, als voor het zuidelijke deel voorlopige tekeningen gemaakt. Daarbij zijn mensen naar andere plekken gegaan, hebben mensen nagedacht over de vorm van de kavel etcetera. Van het zuidelijke deel heb ik nog geen tekeningen gezien die bij de gebiedsregisseur zijn ingediend, maar van het noordelijke deel wel.

Op de kaart van de gebiedsregisseur van 10 november zijn de wensen van de initiatiefnemers nog niet volledig ingetekend. Maar als dat wel zo is ziet de kaart er als volgt uit:

Zoals jullie zien, zou de weg met deze initiatiefnemers snel kunnen vorderen. Initiatiefnemers 258 en 405 kunnen vaart maken in het ontwikkelen van hun kavel. Wil je daarop meeliften dan zou je voor de kavel met het vraagteken kunnen kiezen. de kavel is ongeveer 1800 m2 groot. Je zou een van onze buren worden.

Volgens de laatste stiphouders (die doorverhuisd zijn in de wijk) is archeologisch onderzoek niet nodig (uitzonderingsregel), maar dit moet je zelf controleren.

Ben je geinteresseerd in de kavel, dan is natuurlijk de gebiedsregisseur degene bij wie je je moet melden om een stip te zetten. De kavel wordt met de reguliere procedure aangeboden. Je kunt daarvoor bijgaande kaartje gebruiken. Wij horen heel graag ook, als jij dat doet. Dan is er namelijk overleg met de aanliggende kavels mogelijk (wij krijgen je gegevens niet van de gebiedsregisseur). Zij kunnen je dan ook over hun plannen vertellen. Bovendien voorkomen we zo dat 10 mensen zich hoopvol voor deze kavel gaan melden. (zou ook een beetje gek zijn)

Je kunt ons bereiken via de contact knop op deze website.

Voor de beeldvorming zet ik toch het kaartje van de gebiedsregisseur erbij omdat je daar de ligging ten opzichte van de Paradijsvogelweg goed kunt zien.

Kortom een kavel voor het inkoppen of inkopen, net wat je wilt. We heten je graag welkom in de wijk!

NB (16 november 2016): initiatiefnemer 419 heeft op het vraagteken een vraagteken gezet (hoorden we van één van de andere initiatiefnemers. Hij was helaas te laat je gegevens te vragen.) We hopen dat je contact met ons opneemt, zodat we een ander kunnen uitwisselen, maar vooral: je welkom heten!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 12 november 2016

Als we vrijdagochtend op de kavel komen, is duidelijk te zien: vannacht heeft het gevroren. Vast niet heel veel maar de Cosmea's en de Afrikaantjes die dit jaar veel en heel lang hebben gebloeid zijn er voor dit jaar echt klaar mee!

Vandaag wordt voor het eerst iets duidelijk van de ruimtes. Allereerst wordt een kast gebouwd. Hiervandaan kan allerlei stevigheid gecreëerd worden. Rondom en boven de meterkast komen ook alle installaties. Kortom een kast waar van alles uit vandaan komt.

En hoewel het natuurlijk belangrijk is, dat alles in het huis voortgang krijgt, heb ik soms ook behoefte om iets te doen dat bij "de droom" hoort. Dus ik ontsnap vandaag aan het huis. 't is ook wel heel lekker weer. En waar Marien zich bezig houdt met een o zo belangrijke klus om de laatste onderdelen van de fundering echt goed te isoleren, sluip ik naar de stenen/tegels die we in het voorjaar via marktplaats van diverse plaatsen hebben weten te bemachtigen.

Eén van onze dromen is in de aardwal wij het huis een amfitheater te bouwen dat uitkijkt op de bosrand.

Om het amfitheater tegen de bosrand te bouwen moeten de stenen over de rand naar het theater gebracht worden. Een zware klus. De vloer moest nog vlak gemaakt worden en toen kon het stapelen beginnen: Ik heb het niet koud gehad! Er staat al best een mooi muurtje om op te zitten.

Misschien komen Noortje Braat en Egon Kracht hier komende zomer wel een keertje spelen?

Het is nog verre van af, maar een begin is er! Ik kan me de lol van deze plek wel voorstellen. En dan rest een gepast: Gute nacht, Freunde!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 12 november 2016

Al jaren zijn wij betrokken als vrijwilligers bij natuurtuin De Punt in Arkel.

Afgelopen jaar hebben Wilma en Kees ons vooral in het voorjaar toen er 2300 bomen en struiken geplant moesten worden, in weer en wind geholpen. Naast het planten brachten ze ook stekken uit hun eigen natuurtuin mee, die onze natuur ook mee op gang bracht.

Het laatste anderhalf jaar waren zij ook drijvende krachten achter het creeren van een Prachtlint voor bijen, vlinders en andere insecten in de Alblasserwaard.

Van Kinderdijk tot Leerdam en Gorinchem zijn overal vrijwilligersgroepen actief om de natuur een handje te helpen.

De ambitie is een bloemrijk lint door de Alblasserwaard-Vijfheerenlanden voor vlinders, bijen, vogels en iedereen die er van wil genieten.

Nu is het Prachtlint één van de 18 vrijwilligersorganisaties die gekozen is uit 400 inschrijvingen.

Genomineerd dus  voor de “Meer dan handen vrijwilligersprijs 2016”.

Een enorme opsteker voor alle vrijwilligers die in weer en wind actief zijn.

Meer daarover is te lezen op www.prachtlint.nl. Ook zijn hier veel  tips voor het inzaaien van dergelijke gebieden te vinden. Tips die ook voor Oosterwolders behulpzaam kunnen zijn, de grond in de Alblasserwaard is namelijk heel vergelijkbaar met die in de Flevopolder (lees ze dus vooral, je kunt er ook je eigen plan mee uitwerken.).

Nu is dit project genomineerd voor "Meer dan Handen 2016". Een vrijwilligersprijs.

Tijd om iets terug te doen voor de prachtnatuur die zij hielpen creëren.

Ik wil jullie oproepen dit project te steunen voor de vrijwilligers prijs. Het kost niets, je kunt iets winnen en hen steunen. Stem dus!

Stem hier!

Dank je wel!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 november 2016

Nu staat ons huis als een heilige steen in Mekka in het landschap. Blijft dat zo? Nee dat blijft niet zo! Daarom kwam deze week een enorme stapel gezaagde douglashouten latten binnen. Deze moeten de komende weken en maanden ('t is nogal een klusje namelijk) om het huis gezet worden. De heftruck waarmee de houten latten werden uitgeladen was weer een mooi apparaatje. Maar ook het inladen van de container was een aanzienlijke klus. Op de onderste foto kan je wel mooi zien dat de latten allemaal een verschillende breedte hebben. Nu moet blijken dat wij ons niet te erg hebben misrekend.;-)

Langzamerhand bouwen we ook binnen verder.

Electriciteitsdozen worden ingebouwd. Schakeldozen bedacht. Alles moet natuurlijk keurig op de juiste plek komen en worden uitgemeten.

Hieronder de muur van de toekomstige keuken.

 De impressie van de architect van de woning:

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 09 november 2016

Het drone team dat vorige week langskwam, stuurde vanmiddag een aantal van de restfilmpjes die ze zelf niet publiceren, maar die ze wel van ons maakten, op.Hartelijk dank hiervoor Bart en collega's!

Met enig kunst en vliegwerk heb ik er zelf een compleet filmpje van gemaakt.

Wie mij nog uit kan leggen hoe ik beelden uit het filmpje kan knippen (Windows movie maker light), helpt mij voor een volgende keer.

Voor nu de situatie van vorige week vrijdag:

En hieronder het filmpje dat de Maak Oosterwold organisatie vanochtend publiceerde:

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 november 2016

En toen was het vrijdag dan zover! Donderdagavond hadden de mannen tot laat doorgewerkt. En op vrijdag zou het monolitisch beton worden gestort. Voor ons is dat de definitieve afwerkingslaag. Heel spannend dus. En op vrijdag ga ik mee naar de bouw, dus dan zijn we een beetje zondagsbouwers.... We waren eigenlijk te laat voor het spectakel van het storten. Gelukkig kent aannemer Gerard inmiddels onze lust op foto's dus ik was nog niet binnen (buiten eigenlijk) of hij zei: ik heb van het storten een foto gemaakt, die app ik je zo wel..... Fijn, Gerard. De foto rechts is dus van Gerard.

Op de foto zien we Piet die de hele dag voor de vloer heeft gezorgd.

En vanaf vandaag hoor ik ook bij de groep met zo'n bouwmutsje op.

En al bij het storten hoor ik de mannen die het kunnen weten, zeggen: het beton is wel héél dun. Ik laat me uitleggen dat dat in principe niet erg is maar dat de klus daardoor wel lang gaat duren. En vandaag leer ik een nieuw aspect van bouwen....geduld. Wij zijn daar niet zo goed in. Piet wel. Die wacht en werkt onversaagbaar.

En bij veel wachten komt zo'n bouwmuts wel van pas. Het is buiten toch echt niet meer lekker warm....

Marien en ik graven nog wel het uiteinde van de hemelwaterafvoer in, zodat deze in de grote vijver loost.

En dan kijken we maar weer of er al iets met het beton kan..

Om vijf uur laten we Piet achter op de kavel. Hij heeft dan z'n lampen geinstalleerd. De verwarming in z'n auto aan. Hij komt de nacht wel door. Het beton zit er sinds 8 uur in. Vanaf een bepaalde hardheid, moet het ieder uur gepolijst worden, tot het echt hard is. Vanaf het eerste moment dat de machines erop gaan duurt het nog eens zo lang als het al duurde vanaf het storten. Piet moet dus de hele nacht doorhalen. Ik benijd het niet, maarPiet doet zijn werk en belooft ons een bericht te sturen als ie weggaat....

Dat bericht komt om 8 uur 's ochtends.... Als Marien vraagt "ben je tevreden" (ivm dunne beton), kan ik gelukkig bevestigend antwoorden. In dit proces is er een nieuwe held: Held PIet!

De volgende dag gaan we met Roy nog naar Oosterwold. 't Is geen mooi weer, dus eigenlijk kunnen we niet zoveel doen, maar we zijn nieuwsgierig.

Hierboven zie je dat er nu toch vloerbedekking in het huis ligt.... De betonvloer is met plastic en vilt afgedekt om beschadiging te voorkomen. Stiekem kijken we naar binnen. Er stiekum op gaan staan durven we nog niet.

Dus we kijken heel veel op het land. Hoe staat het erbij? Waar is het vol, waar is het leeg, welke planten doen het waar goed etc.

En als we het bos inlopen, zien we veel paddenstoelen (die blog gaat van Marien komen), maar ook.... een vossenhol! Ik vind het wel van lef (onbezonnenheid) getuigen dat Marien zijn hand er zo in durft te steken.... Maar toch leuk bij de buren. Enne onze buren die kippen willen.... 's nachts toch de kippen maar binnenhalen denk ik.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 november 2016

Nu voor vrijdag het storten van de monolitische vloer is gepland moet er even doorgebuffeld worden. Peter springt ook weer even bij. Op de vloer wordt een reflecterende laag aangebracht. Hiermee wordt de vloer nog beter geisoleerd. De wanden worden met platen bezet, nadat er een dampwerende laag is aangebracht. De electriciteitsdozen worden aangebracht. En de afvoer van de douche wordt goed in de vloer gezet. De badkamer is nu goed te herkennen omdat hier groene platen tegen de muur zitten.

Daarna worden de leidingen van de vloerverwarming aangebracht. Dat moet netjes in compartimenten, want wij willen een zeer groot deel van het jaar in onze slaapkamer geen verwarming aan hebben. Die moet dus aan en af geschakeld kunnen worden.

	Om vrijdag te kunnen storten wordt donderdagavond bij groot licht doorgewerkt.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 november 2016

Afgelopen woensdag zijn we bij elkaar geweest met alle toekomstige bewoners van de wijk Frederik van Eedenweg. En een paar belangstellenden die er hard over nadenken om in deze wijk te landen. We werden gastvrij ontvangen bij Eduard en Zilla thuis, waar we door de grote toeloop al gauw met extra stoelen moesten inschikken aan de lange tafel. 

Uiteraard was er eerst ruimte voor kennismaking, waarbij Zilla ieder van ons een kaart liet uitzoeken om zijn of haar verwachtingen voor deze avond kon toelichten. Dat bracht al meteen een levendig gesprek op gang. Niet alleen waren er nieuwe mensen die met iedereen konden kennismaken. Ook waren er nieuwe ontwikkelingen die stof deden opwaaien. Zo was een kavel aan de bosrand vrijgekomen, en zijn mensen doorgeschoven zodat een andere kavel vrijvalt.  Een lastig onderwerp in de samenwerking met de Oosterwold organisatie is hoe bochten in de kavelweg tot stand komen. Dat is nu urgent, omdat een van de initiatieven een rechte kavelweg heeft toegewezen gekregen, terwijl wij ervan waren uitgegaan, dat op deze hoogte al een bocht in de weg zou ingaan. Gelukkig begrepen alle aanwezigen, dat je rekening moet houden met bochten, zodat er in dit gezelschap tot een gezamenlijke invulling van kavels kunt komen.

Ook wordt er voor het eerst een tekening gemaakt voor de andere uitgang/ingang van de boog die door onze wijk gaat lopen.

Het is goed om bij deze mensen te zien dat ze allemaal een droom waar willen maken, maar ook dat de vereniging op termijn goed moet werken en dat we daar samen verantwoordelijk voor zijn. 

Wel vinden we het ingewikkeld om om te gaan met enerzijds de vrijheid van nieuwe initiatiefnemers en anderzijds hoe lastig het voor de vereniging is om in contact te komen met nieuwe initiatiefnemers als die (om wat voor reden dan ook) niet zelf contact opnemen of zich niet laten vinden. Gevorderde en nieuwe initiatiefnemers kunnen elkaar niet altijd makkelijk vinden. Zeker niet als een wijk ineens erg populair is.  Dan is een initiatievenkaart van meer dan een maand oud ineens mega-verouderd. 

We hebben vooral heel veel energie gezien bij de mensen die willen aanhaken. Daar krijgen wij ook weer heel veel energie van.  Over een jaar ziet de wijk er zo anders uit, dat kunnen we ons gewoon niet voorstellen!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 oktober 2016

Of de brievenbus wordt altijd twee keer bezorgd.

Vrijdagochtend zitten we er eigenlijk een beetje doorheen. We hebben hard gewerkt. En er is gedoe op te lossen, maar dat lukt effe niet zo goed.

Dan krijg ik een SMS van Guido. "Ik had geen zin om te werken en ben in de auto gestapt naar jullie." Geen somberkoffie thuis dus, op naar Oosterwold.

Guido is enthousiast over wat we al bereikt hebben. 't Is soms als je er met je kop middenin zit best lastig om dat te zien. Maar ja als je dan na afloop onderstaand plaatje maakt....

Guido is zo iemand die op hete moment ineens gewoon effe iets komt doen of brengen. Hij hielp met het maken van de maquettes en zo was hij er ook op de dag van de levering van de grond (toen dit alles nog vlak was...). Als je op de foto's klikt, kom je in de betreffende blogs terecht.

Rechts zie je de brievenbus die Guido voor ons maakte. Helaas was de brievenbus in het vervoer gehavend geraakt en bovendien gingen er op dat moment nog zulke grote en zware machines de grond op dat wij 'm niet ter plekke durfden achterlaten. De enkele keer dat we post kregen, gooide de postbode het in het wc hokje naar binnen.

Afgelopen weken hadden we verzonnnen hoe we het euvel van de beschadigingen aan de brievenbus konden oplossen. Dus vandaag gooiden we de brievenbus in de auto. Guido moest 'm zelf maar neerzetten en schilderen. (nou ja gronden dan...) En dat heeft ie gedaan:

We zijn heel blij met de nieuwe gegronde versie...

Natuurlijk krijgt ie ook nog een definitief kleurtje en gaat de klep er weer in....

Maar voorlopig staat ie mooi te wezen!

Goed gedaan Guido! Een brievenbus wordt altijd twee keer bezorgd!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 oktober 2016

Vandaag hebben we met aannemer Gerard van Wees en hulp van Peter het dak dicht gemaakt. Dat wil zeggen dat nu alle wanden en het dak geheel zijn ingepakt met een zwarte, waterdichte en dampopen foli, Multivap UV+ genaamd. Dat zou ons huis droog moeten houden, en tegelijkertijd ervoor zorgen, dat condens door de folie heen kan uitdampen, zodat het hout niet gaat rotten.

De Multivap wordt in stroken van anderhalve meter aan elkaar geplakt met de plakstroken die aan iedere strook onder en boven zitten, zodat de naad dakpansgewijs verlopen en dus de regen niet naar binnen laten vloeien. Met een wel zeer kleverige tape worden de naden extra vastgezet. De moeilijke hoekjes zijn natuurlijk bij de opstaande randen van de boeideel en in de nok. Dat soort gepuzzel vraagt vaak overleg en improvisatie in het werk, dat zelfs op hoog niveau gevoerd wordt.

We zetten over de Multivap folie vertikaal dunne plinten, die de folie goed op zijn plek houden, en het regenwater laten aflopen. Die hebben we eerst zwart geschilderd, zodat ze strak niet opvallen, als we er douglas-houten beschieting aan vastmaken.

Omdat we de noordzijde op het dak op gelijke hoogte willen als de zonnepanelen die er later aan de zuidzijde opkomen, hebben we daar meer hoogte en vervangen we de plinten door balken. Daarmee maken we meteen een soort kippetrap, die voor het lopen over het dak nu goed uitkomt. Dat was een mooi klusje voor mij. Gerard heeft ook even het fototoestel ter hand genomen, zodat ik in een paar weinig flateuze houdingen vereeuwigd ben.

Deze balken zijn nu alleen nog in de lijnolie gezet, maar de zichtbare delen verven we later zwart. Daar komt dus straks ook weer de douglas beschieting overheen.

We hebben in één van de openingen in het midden nu een dekzeil opgehangen. Dat creërt meteen luwte in de binnenruimte van de woning. Dat kunnen we goed gebruiken als we volgende week verder binnen aan de slag gaan.

's Avonds heb ik nog een afspraak bij Staatsbosbeheer, dus eet ik een geïmproviseerd hapje in het tuinhuisje, en schiet ik nog een mooi plaatje van het avondlicht.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 27 oktober 2016

Woensdag is het licht op de kavel heel bijzonder. We zijn blij dat het lekker droog blijft. Op de kou kunnen de werkmannen zich kleden . Ik vind het wel bijzonder om alle mannen in mijn omgeving ineens met een muts op te zien. ;-)

Hieronder is te zien hoe het kleine huis steeds verder waterdicht wordt. Aan de noordzijde is gisteren de onderconstructie gebouwd voor de betimmering. Aan de zuidzijde zijn nu de tengels voor onder de zonnepanelen aangebracht. 

En als dan het gebouw grotendeels is ingepakt, kijken we nog even ons wandelpad af. Lekker ruig gaan we de winter in...

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 27 oktober 2016

Dinsdag wordt een extra zeecontainer geplaatst om tijdelijk nog een aantal extra voorzieningen te hebben. 

Daarna gaan we weer verder met de andere werkzaamheden.  Ook de linkerkant van het huis wordt in de multivap gezet. Binnen wordt het langzaam donker, omdat we de multivap voor de ramen laten zitten totdat de kozijnen erin komen en we in een keer netjes af kunnen werken.  Daarna gaan ook aan de eerste zijde de tengels voor het hout dat er overheen gaat, erop. Die zijn natuurlijk ook zwart zodat je dat straks niet meer zo goed kunt zien. Tijdens zo'n bouw merk je wel dat je veel bouwt dat na afloop onzichtbaar is. (voor de balken op het dak moet straks nog iemand met een kwast omhoog....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 26 oktober 2016

Maandag gaan we aan de slag. Eerst kijken we hoe we de boel vrijdag hebben achtergelaten. (nu is er wel tijd om het dekzeil te checken) En hoewel het maar een kleine bui was vrijdag, zijn we blij dat de boel niet nat geworden is.

Vandaag moeten er allerlei afwerkingen worden gedaan, zodat alles daarna in de Multivap UV + komt. Die laatste toevoeging (UV+) is nodig, omdat straks niet alles onder het hout komt te zitten.

Daarom wordt over de Multivap ook weer een serie tengels gezet.

En aan het eind van de dag schildert Marien (binnen) de tengels die er morgen opgaan alvast zwart.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 26 oktober 2016

Mijn moeder belt vanavond: "Jullie zullen wel moe zijn van al dat bouwen, want ik zie geen foto's op de blog". En ze heeft gelijk. Er wordt op dit moment zo hard gewerkt, dat het 's avonds bijna niet te doen is om de blog nog bij te werken. Bovendien moeten de foto's op de juist plek komen (uit het fototoestel in de pc) en dat ging deze week ook een paar keer mis.

Daarom plaats ik vandaag de foto's van vrijdag. Een dag met veel spektakel!

Mijn ouders waren als bemoedigende krachten aanwezig.

Irene heeft veel van de foto's gemaakt.

Mijn vader vermaakt zich altijd enorm als er grote dingen, met veel krachten te zien zijn. Hiernaast zie hoe hij er met zijn neus bovenop staat. Hiernaast zie je hoe ik met mijn moeder ook heel goed toe kan kijken.

Aan het eind van de dag moeten we toch nog snel alles in de dekzeilen hijsen. Er is geen tijd om daarvan droog foto's te maken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 oktober 2016

Deze week hebben we de beplating van de houtskeletbouw gereed gemaakt. Het was maandag af en toe best mooi weer, zodat ik mij op de steiger waagde met fototoestel. Het is immers een goede gelegenheid om op hoogte van de nok de omgeving van Oosterwold te bezien. Wat een weids uitzicht!

Afgelopen week streek al eens een sperwer neer op de punt van ons huis. Die keek zo ongeveer zoals onderstaande beeld op ons huisje neer.

Vanaf deze hoogte kan je mooi de verhoudingen in de kavel zien, met zicht op het tuinhuisje en de betonnen vloer van de grote woning.

Op dinsdag hebben we in zeer onstuimig weer de PIR isolatie van de binnenwanden compleet gemaakt, en drie bussen PUR-schuim leeggespoten om alle kieren af te dichten.

's Avonds breekt na een flinke regenbui toch nog de zon door, en dat levert een schilderachtig panorama op, dit keer laag vanaf de grond.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 oktober 2016

Ons bordje met de naam van onze kavel: Paradijsvogelbosje was aan een opknapbeurt toe. Eerst waren de paaltjes vervangen en had ik met grondverf de vlekken weggewerkt. Nu kon Marie-José het bordje uitbreiden met een Welkom. Met de frisse kleuren en grassprietjes op de bodem maakt het zijn boodschap meer dan waar!

En rondom het bord staat de tuin in de herfst nog steeds vol met bloemen.

PIR isolatie zagen

Nu de beplating van het houtskelet grotendeels gereed is kan er isolatie tussen de spanten worden geplaatst. Daarvoor hebben we platen van 12 centimeter PIR met aluminium-laag laten komen. Maar hoe moet je die bewerken? De Piepschuimplaten onder de vloer hadden we eerder met een broodmes gezaagd, maar die tactiek werkt niet omdat het broodmes vastklemt tussen het fijnere PIR-weefsel. Omdat we lange stroken moeten zagen heb ik een bevredigende oplossing gevonden door de platen op mijn blinkendnieuwe zaagtafel te zagen (geen profi-apparatuur helaas, aanbieding bij de LIDL). Omdat de zaag maar ongeveer 7 centimeter diep zaagt, moet ik iedere plaat omkeren en twee keer zagen. Het liefst zaag ik de platen zo krap, dat ze met enig krachtsvertoon klem komen te zitten. Maar dat betekent ook dat ze soms te breed zijn, en dan moet ik

Oogst: We hebben onze schamele oogst van de verspreid geplante mais-planten verzameld. Wellicht zijn de planten door de droogte in de zomer te laat gaan groeien en komen ze nu pas laat met uitgegroeide kolven. Er zijn al wat koude nachten geweest, en volgens internetbronnen kan dat leiden tot zetmeelvorming en meer melige smaak. Dat bleek ook tijdens ons diner met eigen kolven. Volgend jaar iets eerder zaaien en oogsten wellicht. Maar wel leuk, eten van eigen tuin.Gelukkig bieden de pompoenen een overweldigende oogst en zelfs de wortelen groeien in deze klei soms tot formaat winterwortel voor Sinterklaas.

Het was vandaag misschien de laatste zomerse dag. In de late middagzon hult ons huisje zich in zachte pasteltinten, en ook de nog steeds uitbundig bloeiende Cosmea's laten zich op bijzondere wijze zien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 oktober 2016

In opdracht van de gebiedsregisseur is fotograaf Ben te Raa gevraagd foto's te maken van de initiatieven in Oosterwold, om zo ook in beeld de ontwikkelingen vast te leggen. Nou hebben wij aan mooie foto's geen gebrek. Toch legt iedere fotograaf zijn eigen accent. Met de mooie luchten krijgt het landschap een extra dimensie! Als je zo naar het land kijkt, wonen we echt in een idylle straks.

We laten een aantal foto's zien:

De foto's zijn gemaakt in opdracht van de gemeente Almere door Ben te Raa

Met dank aan Ben te Raa voor het toesturen van de foto's.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 oktober 2016

De wijk begint te groeien. Er staan al heel veel nummertjes, dus het wordt weer tijd om elkaar te ontmoeten. Vanavond is daarom een datum planner uit gegaan. Initiatief 292 is bij ons niet bekend en zullen we via de gebiedsregisseur proberen uit te nodigen.

Mochten er al meer stippen zijn gezet op deze kaart (die natuurlijk na een halve week al verouderd kan zijn.... ), laat het ons dan even weten (via contact zijn wij bereikbaar).

En collega initiatiefnemers: snel invullen he! ;-)

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 14 oktober 2016

Soms heb je zo'n dag waar alles anders loopt dan je dacht. Vandaag was wel zo'n dag.

De auto moest naar de garage om remblokjes te laten vervangen. Er was geen vervangend vervoer, dus we gingen met de trein en de OV fiets. En het woei best hard en we hadden 'm tegen, dus dat was het een forse conditie training.

Leuk vandaag was dat de boswachter Freek met een beheerder Ruud bij het bos van staatsbosbeheer kwam kijken naar schade die de essentakziekte in het bos aanricht. Nu we hem toch spreken, vertellen we over onze plannen en spreken we over het pad langs het bos en een plan voor het beheer van de bosrand.

Eigenlijk moet dat twee keer per jaar gemaaid worden. Wij hebben dat dit jaar gedaan. Ruud weet dat de trekkermaaier in de buurt aan het werk is en beloofd daar even achteraan te gaan. We spreken af om na de bewonersavond van 27 oktober terug te komen op gezamenlijke plannen.

We proberen een deel van de isolatie in de muur te verwerken. Vanuit de container hoor ik een hartgrondige vloek. Het snoer van de zaag is beschadigd. Grumpf...... We kunnen het repareren, maar oponthoud....

's Middags kwamen overburen Bertel en Marjon twee boompjes in onze kwekerij brengen. Volgend jaar verhuizen die door naar hun eigen kavel. Onderwijl staan ze bij ons in de grond en uit de wind.

Als de boompjes erin staan drinken we nog samen koffie en thee. Als je uit de wind zit is het op deze herfstdag (overdag) heerlijk in het zonnetje.

En terwijl we zitten horen we ineens een raar geluid... Wat is dat nou....

Er rijdt een trekker het pad langs de bosrand op.... om het pad te maaien.

Freek en Ruud: dank voor een goed gesprek en de snelle maaiactie! Fijn dat het weer goed beloopbaar is.

En omdat we toch de auto moesten ophalen, fietsen we als een gek naar het station en halen we de auto net op tijd op. Zo'n dag heeft dan toch eigenlijk twee uur minder dan je eigenlijk wilt. Morgen maar eens kijken hoeveel last we van die regenbui (vanavond) buiten hebben....

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 oktober 2016

In het voorjaar hebben wij met hulp van de stichting Heg en Landschap bomen en struiken in het landschap kunnen planten. In de zomer kwam de Franse stichting die Heg en Landschap weer ondersteunt, bij ons op bezoek. Wij hebben daar een verslag van geschreven in deze blog.

Nu kunnen we lezen in de nieuwsbrief van de Stichting Heg en Landschap van deze maand, dat de bijdrage die zij van de Franse organisatie ontvangen de komende jaren wordt doorgezet.

Gefeliciteerd Heg en Landschap! UIt het artikel over het bezoek van de Franse delegatie citeer ik het volgende:

"....

In juli heeft een Frans team bestaande uit de programmaleidster van de Fondation en een vertegenwoordigster van de Franse organisatie voor landelijke heggen en bomen (AFAC) ons bezocht. Drie dagen hebben we met hen rondgereisd, deelnemers gesproken en de resultaten van de boomaanplanten bekeken. De Franse delegatie was onder de indruk van onze aanpak. Een van de punten daarbij was de keuze van de initiatieven die Heg & Landschap ondersteunt. Afgelopen seizoen bijvoorbeeld veel aandacht voor voedselbossen en kleine biologische teeltbedrijven. En daarbij aandacht voor boomplantdagen en initiatieven van wijk- en bewonersgroepen. Naast de keuze van de deelnemers zag de Franse delegatie de productie van inheems, autochtoon plantgoed als een voorbeeld voor Frankrijk. In feite de hele keten van het vergaren van zaden en stekken tot de productie van jonge planten en de certificering er van.  En niet onbelangrijk voor onze samenwerking, het bezoek was naast intensief en inhoudelijk ook informeel en  ontspannen met de meest vriendelijke en warme onthalen bij de bezochte deelnemers. Het weer hielp ook nog een handje. Het resultaat van dit bezoek kon alles bij elkaar niet beter zijn. De samenwerkingsovereenkomst wordt verlengd en het jaarlijks aantal te plaatsen bomen en struiken gaat omhoog. In november zullen we op onze website bekend maken welke initiatieven we graag ondersteunen en hoe geïnteresseerden zich kunnen inschrijven. Wordt dus vervolgd.

Op bezoek bij Marien Abspoel, Paradijsvogelbosje, Almere. Op de foto Marien en Paule Pointereau (AFAC). ...."

We gaan vast nog meer met Heg en landschap samenwerken!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 oktober 2016

Nadat we afgelopen week de dakbalk geplaatst hebben, konden we vandaag de beplating aan de buitenzijde van het houtskelet frame maken. Daarvoor gebruiken we multiplex platen dat Okoumé wordt genoemd. Het heeft als het nieuw is een roze kleur. Aan weer en wind verkleurt het donkerder.

De beplating is vanmiddag nog voor het hele huis klaar. Er moeten aan de oostzijde nog wat punten aangezet worden, maar aan de zuid- en westzijde is de beplating al compleet. En daarmee krijgt de woning ook al vorm. Stond het houtskelet er een week geleden nog letterlijk als een skelet bij. Het lijkt alsof de woning een jas heeft aangetrokken.

Een bijzonder stuk beplating zit in de nok. Daar dient de multiplexplaat ook als een zogenaamde kram-plaat, waarmee de twee zware dakbalken aan elkaar worden geschroefd. Meer dan tien schroeven maken van de nok nu één stijf geheel.

Leuk om te zien dat het huis-in-wording iedere dag van vorm en uiterlijk verschiet. Nu kan je al goed zien dat in het ontwerp de dichte elementen en de transparante glaspui een contrast geven. De boeidelen boven het glas lopen over in de zijmuren, hetgeen de woning nu al iets straks en eenvoudigs geeft. 

Zo te zien kan het onze kritische aannemer Gerard van Wees zelfs bekoren. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 12 oktober 2016

Weer een dag verder. De tweede punt staat nu ook. En er zijn weer platen op de zijkanten gezet. Stapje voor stapje komen we verder.

Als in de namiddag de zon even doorbreekt, steekt de nok met contrast af tegen de hemel. Alsof daarmee het hoogste punt nog meer benadrukt wordt.  

En dan ziet het uitzicht uit het keukenraam en de studeerkamer er ook ineens weer anders uit:  

Morgen verder! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 oktober 2016

Nadat we de houtskeletwanden gezet hebben, moet er nog een extra balk op de lage kanten worden gelijmd en geschroefd, zodat die kanten niet gaan doorzakken en stevig verbonden kunnen worden met het dak. Vervolgens verbinden we de schuine delen aan weerszijden met een hulpbalk, die er voor zorgt dat de breedte van de toekomstige pui exact recht en onder en boven even groot is.

Met de eerste vier grote platen maken we van de vier schuine delen een stijf geheel, dat niet meer kan gaan scharen. Met de namiddagszon ziet het er artistiek uit.

Daarna is de volgende stap om met een samengestelde houten balk de punt in het dak te maken. Dat klinkt misschien eenvoudiger dan het is. Hoewel ons kleine huisje maar één woonlaag heeft, loopt het dak schuin op tot de nok op rond 5,5 meter hoog. En dat is voor mij toch al een hoogte waarbij je op de duikplank boven het zwembad met bibberknietjes staat te aarzelen.

Aannemer Gerard heeft een steiger meegenomen, waarmee we tot de nok kunnen komen. Om de hoogte en middenpunt nauwkeurig af te meten, hebben we een soort peilstok aan twee horizontale liggers bevestigd. De peilstok wijst met zijn punt precies aan waar de nok samen moet komen.

Deze balk mag natuurlijk niet gaan doorbuigen. Daarom is een 28 cm hoge balk gekozen, die wordt verlijmd en geschroefd op een 18,5 brede balk, zodanig dat ze samen een hoek vormen, waarin straks de pre-frabricage dakplaten kunnen worden ingepast. Eenmaal pasgezaagd en in elkaar geschroefd is zo'n balk van 528 cm toch een enorm gevaarte en zwaargewicht om op zijn plaats te schuiven.

Eenmaal op zijn plaats wordt het direct een gezichtsbepalend element in de woning.

En de nok staat erop! Eigenlijk nu al pannenbier? Laten we even afwachten tot de dakplaten erop zitten. En dan moeten er daarna nog zonnepanelen op, die het dak nog zo'n 14 cm hoger maken. Er komt dus nog een klein stukje op. Daarom hebben we die daklat ook nog zo uitsteken, zodat we die later precies op maat kunnen afzagen. Nadat de aannemer 's middags weg is, kan ik nog twee extra platen vastschroeven, zodat de wanden er al een beetje als binnenmuren gaan uitzien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 10 oktober 2016

Op facebook kwam vandaag ineens een fietsroute Almere hout langs. Je kunt de fietsroute downloaden. Hoewel in de titel niet over Oosterwold wordt gesproken, voert de route wel degelijk ook door Oosterwold. Wat mij dan opvalt is dat dit de eerste kaart is die ik vind waar onze straat op staat.

Dit zegt de route over Oosterwold:

En dan valt mijn oog (met dank aan Eva Lobach) op het laatste kopje: Frederik van Eendenweg 8. Een N teveel en weliswaar tegenover nummer 8, maar echt op nummer 6 en 12. En we zijn zomaar een bezienswaardigheid! 

Of hadden we dat met al die schoolreisjes al moeten weten?

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 09 oktober 2016

Na een zaterdag waarin we allebei muziek hebben gemaakt, moet Marie-José die muren die rechtopstaan toch echt zelf gaan zien!

Als we naar de kavel rijden zwaaien we naar buren Cor en Nel die net met hun hond aan het lopen zijn. We rijden naar de kavel om "vlug-vlug" onze aanhanger op te halen om naar de Noorderplassen rijden om bij de Simpliade weer stro en geitenpoep te gaan halen. Dat wil zeggen Marien duikt met de bewoners van de Eenvoud in de schuur en Marie-José helpt Angelica een paar huizen verder met het maken van wat ruimte in de tuin.

Twee uur later rijden we met een volle kar mest, een auto vol botanische rozen, wijnbessen en een grote hazelaar en heul veul vrouwenmantels (ja, ja, het was opruiming bij Angelica) weer naar Oosterwold. En als we terugkomen vinden we een emmer met walnoten op de tafel. Cor en Nel hebben ons niet getroffen, maar wel heel veel lekkere noten achter gelaten! Dank! Wat een leuke verrassing. Jammer dat we er niet waren!

En wat is het heerlijk in de zon. We lopen gewoon in ons tshirt rond! En dat terwijl het bijna half oktober is!

Op de kavel vermaken we ons met het verspreiden van het stro en de mest! We planten de Hazelaar zodat ie op termijn het zicht vanaf het terras van de kleine woning naar de grote woning onmogelijk maakt. Wat heerlijk om je dat gewoon voor te kunnen stellen.

De vrouwenmantels komen overal terecht. Mooi als dat plantje overal staat. In de moestuin maak ik een rijtje met de wijnbessen. Het zijn nog superkleine stekken. Daarvoor moet het deze winter maar niet te hard gaan vriezen.Anders moeten we heel veel doen om het redden!

En als de dag bijna voorbij is ontstaat er nog een heel korte brand. En hoewel we onze camera vergeten zijn (nou ja de geheugenkaart) lukt het toch de "brand" te vangen. Als de zon op het huis staat, lijkt het in brand te staan!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 oktober 2016

De wanden van de kleine woning staan nu rechtop. Nadat we de lage zijwanden dinsdag en woensdag in elkaar gezet hadden, waren nu de schuine wanden aan de beurt. Dat was nog een hele rekenklus, want uiteindelijk bleek in de tekening met de technische doorrekening een foutje te zitten, die twee keer een houtplaat van 18 millimeter verschil opleverde. Voordat je dan alles weer hebt uitgeplozen met al die schuine maten, ben je een uur verder. Maar we moesten vier identieke schuine wanden maken, dus nadat we de eerste hadden gemaakt, konden we alle maten op de werktafel laten staan en de wanden snel in elkaar schroeven. Het rechtop zetten was nog een krachtsinspanning, want zo'n wand weegt vooral aan de hoge kant behoorlijk wat.

Met een schuine schoor blijven de wanden goed rechtop staan. Je krijgt nu al een veel beter beeld van hoe de ruimte wordt. Wel komt er nog een dak bovenop met zonnepanelen, dus daarmee wordt het nog een boeideel hoger. En er komt een balk over alle vier de panelen, die een punt in het midden vormt, waar hopelijk binnenkort een glazen pui in komt.

Als aan het eind van de middag de zon even doorbreekt, geven de vertikale balken een mooi lichtspel tegen de donkere lucht en de bosrand.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 oktober 2016

Gisteren konden we opnieuw beton storten. Ditmaal voor de grote woning. En dat is een vloer van 172 m2 en wel dertig centimeter dik. Daarin komt wel 53 kubieke meter beton, oftewel zo'n 125 ton. Dat moet dus ook met vijf betonwagens worden aangevoerd, dus het was goed dat we rijplaten hadden neergelegd.

De pompwagen kwam eerst, en de chauffeur heeft met zijn wagen eerst allerlei posities uitgeprobeerd, totdat hij de beste steun had op de ondergrond om zijn pompwagen neer te zetten. De pompwagen heeft namelijk een arm van 32 meter reikwijdte, en als die pijp vol met beton zit dan weegt het veel, en zorgt die arm (oftewel giek) voor een enorm krachtsmoment. Dat vangt de pompwagen op door steunen uit te zetten. Die tillen de hele wagen op, zodat de wielen van de grond komen. Die manoeuvres doen mij even denken aan een Thunderbirdsfilmpje.

Aannemer Gerard heeft zijn maat Peter meegenomen, om samen het betonstorten in goede banen te leiden. Ik mocht de kanten afstrijken langs de bekisting. Peter geleidt de stortpijp, Gerard bediende de trilnaald, en als de pompwagen leeg is, hanteert Peter de trilplaat. Deze beide apparaten brengen trilling over op het beton, waardoor de kiezels gaan schudden, en het beton gladder uitvloeit. Bovendien kunnen luchtbellen ontsnappen. De trilplaat maakt de bovenkant mooi egaal. Met de laserwaterpas houdt Gerard bovendien de storthoogte in de gaten. Soms moet er dus even geharkt om de massa te egaliseren. Er was wel een spannend moment, toen we ontdekten, dat de bekisting onder de zijwaartse druk een centimeter begon te wijken, maar daar is het bij gebleven. Blijkbaar moesten de paaltjes in de grond hun buigzaamheid inzetten om tegen de enorme massa weerstand te bieden.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 oktober 2016

Eindelijk zijn we begonnen met het bouwen van de wanden van de kleine woning. Na alle voorbereiding, voorzieningen onder de grond, fundering en het storten van de vloer mogen we dan iets vertikaal neerzetten. We hebben veel dromen en kunnen ons het wonen in Oosterwold al bijna voorstellen, maar toch doet het veel voor het oog en het hart, als je de wanden van de woning ziet omhoogrijzen.
Ik houd van klussen met hout. Samen met mijn aannemer Gerard van Wees kan ik dan ook mijn hart ophalen aan het in elkaar zetten van de wanden. Dat begint met het maken van een tafel, zo groot dat de wanddelen erop passen. Daarop kan je dus de balken op maat zagen en precies op zijn plaats vastschroeven.

En aan het eind van de dag kunnen we van ons uitzicht genieten: links uit ons slaapkamerraam en rechts door ons keukenraam.....

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 oktober 2016

Vanmiddag kwamen een aantal leden van Gedeputeerde Staten van Flevoland op bezoek samen met een Wethouder van Zeewolde. Ze maakten een ronde door Oosterwold om de initiatieven op de verschillende locaties te zien en te horen. Wij waren vandaag de enige landschapskavel in de ronde, dus heb ik toegelicht dat wij als particulier initiatief verwachten een kleinschalig gevariëerd landschap te ontwikkelen, en dat die een eigen karakter en meerwaarde zal krijgen. Maar zeker niet als geïsoleerd plan. Wij hopen dat we in samenwerking met onze goede buur Staatsbosbeheer gezamenlijk kunnen komen tot een verrijking van de bosrand en de recreatieve waarde van de bosstrook. Het zou mooi zijn als er een samenhang gaat ontstaan en een geleidelijke overgang tussen bos en parklandschap, stadslandbouw, permacultuur, voedselbos, of welke term je er ook maar aan geeft.
Eenzelfde samenwerking zoeken we uiteraard met de toekomstige bewoners in onze wijk, en aangrenzende wijken.

Toch is het voor mij niet zo duidelijk welke rol de Provincie hierin kan en gaat spelen. Wij hopen dat de gedeputeerden in ieder geval meedenken over de inrichting van de regio. Wellicht dat ze ook kunnen faciliteren dat verschillende partijen, varierend van particulieren, projectontwikkelaars, Staatsbosbeheer, Flevolandschap, en niet te vergeten de NUTS bedrijven met elkaar werken aan een mooie, functionele en duurzame ontwikkeling van de regio.

vlnr: Jaap Lodders (gedeputeerde Flevoland), Ivonne de Nood (gebiedsregisseur), Michel Rijsberman, Jan Nico Appelman (beide gedeputeerde Flevoland) en achterin Hillebrand Koning (provincie Flevoland) en Wim van der Es (wethouder Zeewolde)

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 oktober 2016

Gisteren stopte er een busje voor de oprit, en een heer kwam een gat spitten. Wat zou die toch doen? Dus ik nieuwsgierig informeren. "ik kom een straatnaambordje plaatsen". Goh, wat bijzonder. "Wij hebben al een straatnaambordje", zeg ik terwijl ik op het bordje aan de boom wijs. Toch had de firma Reimert de opdracht gekregen om een bordje te plaatsen.
Wel handig dat het een bordje met aan twee kanten de straatnaam is, zodat de naam vanaf beide richtingen te lezen is. Maar jammer dat de naam Frederik van Eedenweg is afgekort tot F.v. Eedenweg.. Terwijl de straatnaam toch echt zonder afkorting is afgesproken, en zonder afkorting te vinden is, bijvoorbeeld in het postcodesysteem. Volgens de medewerker is het ook een voorlopig bordje, omdat er nog geen postcode opstaat. Welnu, die hebben we dus al wel een tijdje.

Omdat we er op voorbereid zijn dat je als initiatiefnemer in Oosterwold alles zelf moet doen, zeker wat de weg betreft, hebben we snel zelf een straatnaambordje gemaakt. Bijzonder dus dat de gemeente zonder overleg deze ongetwijfeld zorgvuldige actie op touw heeft gezet.
Als wij op internet spullen bestellen en laten afleveren, kunnen ze meestal ons adres niet vinden. We kunnen nu wel zeggen: Als je nu nog onze straat voorbij rijdt, dan weet ik het niet meer.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 03 oktober 2016

Op het Paradijsvogelbosje Oosterwold ontwikkeld zich nieuwe natuur. (Zonder hoofdletters en zonder subsidie van de provincie, zoals Staatsbosbeheer een paar weken geleden liet zien. )

We weten wat we hebben geplant. Wat daarvan heeft overleefd. Wat we hebben gezaaid. Maar hoe ontwikkelt het land en de begroeiing zich nou?

Daarom waren we blij toen we van de voorzitter van de stichting waarmee we het Paradijsvogelbosje Oosterwold en de wijde omgeving proberen te beinvloeden, Gerda Lenselink, hoorden dat de Christelijke Agrarische Hogeschool (CAH, nu Aeres Hogeschool) locaties voor determineer veldwerk zocht. Blommetjes zat bij ons, dachten wij. Dus wij zochten contact met Quirine, die het veldwerk voor Toegepaste Biologie organiseert.

Vrijdag kwam ze bij ons rondkijken naar de bloemetjes en de bijtjes. Die waren er genoeg.

Vanaf februari komen er studenten onderzoek doen naar de opeenvolging in de pioniers in het landschap. Een landschap dat dit jaar nog een akker was en nu beginnende natuur is. Hoe ontwikkelt zich dat door de jaren? Welke planten komen eerst welke later. En in welke hoeveelheden.

Of er ook een fauna onderzoek komt is afhankelijk van de belangstelling van studenten.

En (en daar verheugen wij ons op) als het lukt om met staatsbosbeheer in gesprek te raken over de bosrand, zou ook een afstudeerscriptie geschreven kunnen worden over een ontwikkelplan voor de bosrand.   

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 oktober 2016

Gisteren kwam de inspecteur de wapening van de grote woning keuren. We hebben een ingenieuze kist gezet, die afgesteund wordt op paaltjes die rondom de piepschuim-kist zijn geslagen. Dat is nodig omdat de kist gelijk is gesteld met het piemschuim, dus kan de kist zelf niet aan de fundering worden vastgemaakt.

Helaas bleek er een complicatie. Niet de kist, maar dat de stukken met (her-)berekening van de ijzers niet goed waren doorgekomen bij diegene van de gemeente die de beoordeling moet doen. Dat wordt dus weer wachten. Niet mijn sterkste kant.

Als afleiding hebben we een kunstwerkje gemaakt van twee bollen, gestoken in een stuk piepschuim, omkleed met een houten frame.

Hoe krijg je die middenin de vijver? Marie-José was zo dapper om de bollen tewater te laten.

's Avonds in het donker geven de ledlampjes licht, dat reflecteert op het water. Vanaf de weg kan je het net niet zien, maar vanaf de oprit wel. Een beetje magie.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 september 2016

In een blij twitterbericht van de gebiedsregisseur is zojuist te lezen:

Het bestemmingsplan Oosterwold is zojuist vastgesteld door de gemeenteraad Almere.

En het amendement CDA en Leefbaar Almere: Weidekavels bij de Paradijsvogelweg, geen bebouwing is ook aangenomen.

Voor wie het terug wil kijken: 

Klik op de link naar de vergadering kijk vanaf 3.20 uur in de plenaire zaal. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 september 2016

Gisteren waren we op een informatieavond gewijd aan duurzame energiesystemen voor Oosterwold. Enkele initiatiefnemers vroegen bij de Oosterwold organisatie een subsidie aan voor een onderzoek over energiesystemen, en met name gebruik van bodemwarmte. Onderzoekers Kalkman en Smoor van TNO hebben een onderzoek verricht en hierover een rapport opgesteld. Er is elders al een uitgebreider verslag van de avond, en de presentaties komen binnenkort beschikbaar, dus ik permitteer mij een kort-door-de-bocht samenvatting in twee zinnen:

1: Als je een duurzaam systeem wilt inrichten moet daarin een warmtepomp de centrale plek innemen.

2: een bodemwarmtepomp wordt in Oosterwold gruwelijk duur omdat je niet dieper dan zo'n 27 meter mag boren.

Hoe informatief die presentatie over warmtepomp systemen ook was, toch voel ik de behoefte om een aantekening te plaatsen bij het idee dat alleen een warmtepomp systeem duurzaam zou zijn.

Na veel overwegingen kiezen wij in onze woning niet voor een warmtepomp, maar voor zonnepanelen en electrisch verwarmen van een buffervat, in combinatie met een CV-houtkachel.

Overigens is ons belangrijkste argument voor zonnepanelen gisteren niet genoemd: wij bouwen een huis waarvan een geheel dakvlak uit zonnepanelen bestaat, zodat het architectonisch past.

Wij kiezen dus ook niet voor een zonnecollector, maar dat deze optie gisteren met een pennestreek van tafel werd geveegd lijkt mij te kort door de bocht. Het mag wel zo zijn dat zo'n zonnecollector 5% van je energie kan opleveren, maar je koopt zo'n collector inclusief installatie voor zo'n 2200 euro, terwijl een luchtwarmtepomp zo'n 10.000 euro kost exclusief advies en installatiekosten. Je kunt dus ongeveer vijf zonnecollectoren kopen voor de prijs van een warmtepomp. Dat is misschien ook weer niet zo verstandig, maar als combinatie met andere systemen kan het zeker rendabel zijn. Er is niet voor niets ook ISDE subsidie voor zonnecollectoren.

In de presentatie werd gesuggereerd dat een zgn. all-electric systeem met alleen zonnepanelen niet duurzaam zou zijn omdat zo'n systeem het energienet te veel zou belasten. Dat valt nog te bezien. Als je immers met je zonnepanelen energie opwekt en direct die stroom inzet voor verwarming, dan wordt het energienet helemaal niet belast.

Als je dus een systeem met alleen zonnepanelen (en een buffervat) wilt vergelijken met een luchtwarmtepomp, dan is de kernvraag: hoeveel zonnepanelen kan ik meer kopen als ik geen warmtepomp koop, en welk rendement leveren die extra zonnepanelen. 12 panelen extra plaatsen kost bijvoorbeeld ongeveer 3000 euro incl. installatiekosten en levert zo'n 2600 kW per jaar.

In de presentatie van Alliander kwam de voor mij nieuwe term smart-grid aan de orde. Kort gezegd komt zo'n smart-grid op lokaal niveau erop neer, dat je zoveel mogelijk lokaal energie probeert te gebruiken wanneer je het ook opwekt, en zo mogelijk op te slaan. Dat wordt in de toekomst belangrijker, bijvoorbeeld als er flexibele energietarieven komen. Er werd een plaatje getoond van een high-tech accu om stroom op te slaan.

Dat herinnerde mij eraan, dat in de meeste duurzame energiesystemen het hart gevormd wordt door een buffervat. Een buffervat met water is in feite een accu. Je slaat erin warmteenergie op voor periodes dat je die energie niet kunt of wilt opwekken. Dat geldt voor zonnepanelen, omdat je 's avonds wilt verwarmen als er geen zon schijnt. En ook voor een CV-houtkachel omdat je met een avond stoken voor een paar dagen energie kunt opwekken en opslaan in zo'n buffervat.

Kort gezegd was de avond wel informatief over warmtepompen, maar weinig geschikt voor advisering en beslissingsondersteuning voor initiatiefnemers in Oosterwold. Als ik met de beperkte bagage van mijn ervaring hiervoor een paar handvatten moet geven:

1. bepaal je budget (eventueel minimum en maximum);; betrek hierbij eventueel ook de aanschaf van warmteterugwin-ventilatie (systeem D) .
2. kies naast zonnepanelen één ander duurzaam systeem (dus warmtepomp of CV-houtkachel of zonnecollector)
3. dimensioneer je buffervat zodat je de verwachte fluctuatie in energievraag en aanbod kunt bufferen.
4. Als je moet kiezen tussen twee verschillende systemen, vergelijk ze dan bij gelijk budget. (hoeveel zonnecollectoren kan ik kopen voor een warmtepomp?)
5. Beoordeel of je verwarming en warm-tapwater in één systeem wil, of met aparte / elkaar aanvullende systemen.

Over het laatste: wij kiezen voor een aparte warmwater boiler, maar verwarmen het koudwater voor de douche voor uit het buffervat.

Tenslotte nog een suggestie uit de losse pols: als je al een vrij duurzaam systeem hebt, zoals zonnepanelen en een CV-houtkachel, dan wordt het potentiele rendement of meerwaarde van een extra komponent, zoals een luchtwarmtepomp welicht minder dan gehoopt. Waarom? Omdat een CV-houtkachel je al veel energie geeft als je dat nodig hebt. Je maakt dan minder optimaal gebruik van een extra energiebron, omdat de energievraag laag is.

Voor wat het waard is. Laten we vooral de discussie openhouden.

.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 september 2016

Eerder berichtten we al over de wapening in de betonnen vloer van de kleine woning. Nu waren we toe aan de grote woning, dus zagen we de betonvlechter Kees terug samen met twee assistenten, Ray en Mo..
Hoewel wij de bewapening van de kleine woning zwaar vonden, was dat kinderspel in vergelijking bij de bewapening in de vloer van de grote woning. De uitdaging wordt gevormd door twee betonnen wanden die met de bewapening verbonden moeten worden met de vloer. En tegen die betonnen wanden komt straks de aardwal aan te drukken.

Daarom heeft de constructeur hele zware ijzers vanuit de vloer naar de wanden laten uitsteken.

De (holle) betonwanden komen later, maar die ijzers (stekken) staan er nu al en zien eruit alsof het een olifantenverblijf uit Artis is. Nu zie je al dat de ijzers in de oostgevel vier graden uit het lood staan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 september 2016

De bekisting is eraf! Nadat het beton vorige week maandag gestort was, kon woensdag de houten bekisting eraf. Dat gaat toch met wat krachtsinspanning gepaard, omdat alle schroeven vol met betongruis zaten of onbereikbaar waren, dus moest er een breekijzer aan te pas komen om de bekisting lost te wrikken van de fundering. Maar als dat gelukt is zien we een maagdelijk strakke betonvloer kant. Dat is toch weer een stapje om de contouren van de woning beter in zicht te krijgen.

De eerste stap van de opbouw van houtskeletwand (HSB) is het verankeren van de grondbalk. Dat is een houten balk van 18,5 cm breed die op het beton verankerd wordt en waaraan de panelen voor de houten wanden worden bevestigd. Dat is een precies werkje, want deze balk vormt de basis voor alles wat daarbovenop gebouwd wordt. Dus hebben we alles weer exact uitgemeten. De betonnen vloer ligt op zich goed, maar er zitten kleine afwijkingen in de maatvoering, doordat de bekisting iets is geweken. En ook is de hoogte van het beton niet exact hetzelfde. De balk wordt vastgezet met Fisher Ankers, die zo'n twintig centimeter in het beton worden geboord. Daarna worden de hoogte gesteld door plastic wiggetjes tussen het beton en de balk te schuiven, net zolang totdat de hele balk met laserwaterpast exact op hoogte is gezet. Overigens is dit klusje geen straf als het in de nazomer zulk prachtig weer is.

Laat nu de wanden maar komen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 september 2016

Dit voorjaar waren wij als één van de eerste initiatiefnemers van Oosterwold genomineerd voor de Growing green cities speld. In de aanloop naar de Floriade vraagt de gemeente (de Growing Green Cities organisatie) om initiatieven die bijdragen aan de groeiende en groene stad te nomineren voor deze speld. Iedereen die genomineerd wordt krijgt de speld. Nou dat heeft dan niets om het lijf, zou je kunnen denken. Toch vind ik het heel sympathiek dat de gemeente initiatieven een pluim geeft en aangeeft dat de inzet van burgers (en buitenlui!) in de stad zo'n verschil maakt.

Toen de organisatie van de spelden dan ook vroeg ook anderen te nomineren, twijfelden wij geen moment. (hoewel we de feitelijke indiening tot het laatste moment uitstelden - sorry Allet).Wij hebben de Simpliade genomineerd, omdat wij hun geitenpoep mogen recyclen! Maar dat niet alleen. De Simpliade is een geitentuin op een tijdelijk lege kavel in de wijk De Eenvoud. Toen de grondverkopen niet lukten een paar jaar geleden, hebben de omliggende bewoners gevraagd de kavel, nu weide, in gebruik te nemen. Dat levert zo'n leuke plek in de wijk op die anders "zielig" leeg had gestaan. Het voortbestaan van de Simpliade is niet zeker. Ik wens de Simpliade nog een lang leven! Maar voor nu hulde aan het initiatief.

En dat heeft de wethouder afgelopen weekend onderschreven. De organisatie stuurde me daarvan een leuke foto, waarvoor dank! 

We schreven al eerder over de Simpliade in deze blogs:

Geitenmest recyclen in Almere

Oprit, waterschap en mest

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 september 2016

Zaterdag was het burendag. Een goede verkoopactie van Douwe Egberts die daarmee veel buurtverenigingen een handje helpt. Bij toeval doen wij ook een gezellige burendagactie. Begin van de zomer zijn wij bij onze "buren" (toch een tien minuten fietsen) wezen borrelen. Ze lieten ons trots hun eigenhandig verbouwde huis zien

Een rondleiding andersom was nu aan de beurt. Natuurlijk een beetje gek, want ja wat is er nou helemaal te zien aan een fundering en een gestorte vloer. Maar goed wij zijn daar trots op. We lopen ook een rondje door onze tuin. De tuin gaat al behoorlijk de herfst in. Maar het wel mooi om te zien dat veel bomen en struiken toch echt zijn aangeslagen. Volgend jaar kunnen ze lekker gaan groeien. 

De buurman en buurvrouw zijn bovendien hartstochtelijke imkers en actief in de Almeerse bijenvereniging. Verlekkerd kijkt de buurman naar de ruimte die er met deze nieuwe natuur ontstaat voor ook een aantal extra bijenvolken. De opbrengst en de mogelijkheid tot bevruchting van fruit wordt veel groter met een flink aantal bijen in de buurt. Hij ziet mogelijkheden voor imkers in opleiding. En natuurlijk houden we er dan rekening mee dat ook onze (dichtbij) buurvrouw Marjon volgend jaar met twee volkjes wil starten. 'T Moet niet te druk worden in Oosterwold toch?

We spreken af hierover contact te houden, maar hebben het daarna bij een blokje kaas en een glaasje wijn en bokbier (handig als je op de fiets kunt komen) nog heel gezellig. 

Als ze weg zijn wordt het snel kouder (de nachten zijn net zo lang als de dagen nu). Dus savonds steken we nog even een vuurtje aan.... 't Is mooi op het land!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 september 2016

Vanochtend vroeg rijden we naar Almere. We zijn extra vroeg op gestaan. We twijfelen namelijk of de A6 wel al open is. Het Kromslootviaduct is deze week afgebroken. Maar de A6 is (tenminste in onze richting) keurig open. Eigenlijk ben ik verbaasd. Je kan eigenlijk niet meer zien dat het viaduct er ooit stond. Geen resten beton, geen staal, geen zand. Er is hard gewerkt.

We rijden de A6 af bij de nieuwe afslag naar Nobelhorst. En terwijl wij naar Nobelhorst rijden zie ik de vrachtwagen met beton de Paradijsvogelweg al oprijden. "Daar gaat ie" roep ik opgetogen.

Voor het overige, mogen de beelden voor zich spreken:

	En waar het eerder een dag duurde om de funderingsbalken van het grote huis te storten, is hier de vloer in ruim een half uur gestort. Keurig vlak! En nu maar uitharden!

En dan ligt in de middag de vloer er mooi en keurig drogend bij. Maar wat komt daar nou aan? Een grote touringcar bus. Ivonne kondigt bezoeken meestal netjes aan, dit is een schoolreisje in het wild. De groep stapt uit en blijkt net bij Ivonne, gebiedsregisseur te zijn geweest en wil nu wel eens in het "wild" bekijken hoe dat nou gaat "Oosterwold". Marien ontvangt ze hartelijk (zoals hij dat altijd doet). Het is een groep van woningbouwcorporatie Woonpalet uit Zeewolde. Marien daagt ze uit te verzinnen wat een corporatie in Oosterwold zou kunnen betekenen. Niet iedereen kan het kopen van een kavel zelf betalen. 's Ochtends in het nieuws werd gezegd dat er groepen zijn die graag klein en eenvoudig willen wonen, goedkoop en dat er zo'n 10.000 van dat soort woningen tekort zijn. We zijn nieuwsgierig of we deze Zeewoldenaren op een idee hebben gebracht.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 september 2016

		Afgelopen maandag komt Kees om het betonvlechtwerk in de vloer van de kleine woning in orde te maken. De bodemwapening ligt op betonnenblokjes. Daarop wordt de eerste laat betonmatten neergelegd. Deze worden door Kees, sneller van ik kan kijken aan elkaar gevlochten, met ijzerdraad dat uit de rol op zijn heupen komt.
Vervolgens worden metalen pyramide-rijen op het vlechtwerk gemaakt. Supporters worden deze kolommen genoemd. Ze zijn bedoeld om de onderste en bovenste betonmatten op de juiste afstand te houden. Ook deze worden vliegensvlug aan elkaar gemaakt.
		Vervolgens wordt de bovenste laag betonmatten aangebracht. Die natuurlijk ook wordt vastgemaakt met ijzerdraadjes.
Zo ontstaat een stevige en samenhangende hoeveelheid betonijzer, die aan de randen vastgemaakt is aan de onderliggende betonbalken. Je kunt met gemak op de betonmatten lopen. (Dat is overigens anders dan door de bouwers niet toegestaan).
		En dan is het tijd om de inspecteur, Eric weer te bellen. Ik kwijt mij weer van mijn rol als koffiezetter, waarna de heren aannemer en inspecteur stoer op de betonwapening hun koffie drinken. Eric vindt dat wij voldoende bewapend zijn. Maandag kunnen we de vloer storten!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 september 2016

Nu er op de kavel voor jullie allemaal ingewikkelde technische dingen gebeuren, kijk ik (zwetend op zolder) eens wat het land dit jaar al heeft opgebracht:

peulen	komkommer
aalbessen	capucijners
frambozen	aardbeien en bessen
pompoen	moerbei
kool	snijbonen
snijbonen snijden	snijbonen

Zo en nu lekker naar buiten. Morgen het veld weer in!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 09 september 2016

Deze week liep ik weer eens een rondje over de kavel. Op een stukje waar ik eigenlijk alleen de als onkruid groeiende melkdistel verwacht viel mijn oog op een plantje dat qua bloemen wel op een melkdistel lijkt, maar qua blad en stengels niet. Met een takje in mijn hand pakte ik mijn oude vergeelde Heimans Flora en kwam bij de Composietenfamilie al snel de tekening van de Dubbelkelk tegen. De beschrijving was daarbij onmiskenbaar. Ieder bloempje heeft een dubbele kelk. Dat is duidelijk te zien op de detailfoto. De kelkbladen zijn de kring groene blaadjes die de gekleurde bloem omzoomen. Als een bloempje nog in de knop zit, vormen de kelkbladen vaak de omsluiting van de knop.

Toen viel mij op dat het volgens de Flora een tamelijk zeldzaam plantje is, die bijna alleen in Zeeland en Limburg wordt gevonden. Hoe komt deze Dubbelkelk in Almere in de polder? Ik heb veel gezaaid maar deze zeker niet.

Hier kan ik enorm van genieten. Het is misschien niet een heel bijzonder bloempje, en voor een onoplettende passant inwisselbaar voor een paardebloem, maar het groeit toch maar op onze jonge kavel. En als je oog krijgt voor al die verscheidenheid, dan valt er nog meer te genieten.

Komend jaar hopen we studenten aan de agrarische hogeschool uit te nodigen om op onze kavel planten te determineren. Dan heb ik deze Dubbelkelk al vast verklapt. Misschien vinden ze nog meer spannende plantjes of dieren.

Voor de liefhebber hier een link naar een uitgebreide beschrijving met foto's van de Dubbelkelk:

http://wilde-planten.nl/dubbelkelk.htm 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 06 september 2016

Een paar maanden geleden ging (onder andere op facebook) een oproep rond voor het aanmelden van je favoriete plek in Almere. Marien heeft toen de wilgentenenhut die Irene heeft gebouwd voor ons aangemeld. 

Hij werd uitgenodigd voor een interview, waarvan een (hele) korte versie in het boekje "Almere 40 jaar! Jubileumgids met favoriete plekken van 55 bewoners" terecht is gekomen. De interviewster Carla Vriend, vroeg vervolgens of ook een gefilmd interview mocht worden gemaakt. 

Afgelopen vrijdag is het boekje gepresenteerd. Helaas konden we daar niet bij zijn, dus we kregen het boekje toegestuurd. 

En inmiddels is ook de film online geplaatst. Marien vertelt het verhaal heel mooi (vind ik, maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld). Oordeel zelf:

De andere filmpjes zijn de vinden op 40jaar.almere.nl

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 september 2016

Het is zondag. En Mick komt langs. Hij heeft veel gereisd en daarom is het alweer even geleden dat hij de tuin heeft gezien. Hij is een van de helden die in het zeer vroege voorjaar (toen het koud was, en nat en het woei), meegeholpen heeft om boompje te planten in een kaal landschap.

Het is mooi om te zien dat het landschap er nu zo anders uitziet. Dat het een landschap is. Waar we ook het nodige aan moeten onderhouden.

Zo'n dag is deze zondag.

We beginnen de dag met het "planten" van de krabbescheer die we bij Wilma uit Natuurtuin de Punt twee dagen eerder hebben meegenomen.

En omdat dit gaatje (de vijver) al gegraven is gaat het planten heel eenvoudig. Een, twee, drie, .... plons! De krabbescheer gaat zuurstof in de vijver brengen, zoddat de algen een beetje minder worden.

Daarna gaat Mick in de boomgaard aan de slag. Nadat in het vroege voorjaar de fruitbomen zijn geplant, hebben we de klei ingezaaid met een grote diversiteit aan kruiden en bloemen. De ondergroei hebben we uit klaver laten bestaan.Het veld was in het voorjaar een feest voor bijen en hommels. Omdat we in de toekomst in de boomgaard willen kunnen zitten, moeten de kruiden omgemaaid worden. (we trekken ze speciaal niet omdat de wortels dan juist lekker in de grond blijven zitten.)

Mick moet de slag even te pakken krijgen, maar als we koffie gaan drinken, ziet het veld er ineens heel anders uit.

't Is altijd gezellig met Mick! Tot ziens

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 september 2016

Nadat de fundering is gestort, en voordat de isolatie en de vloer wordt gelegd, moeten de rioolbuis en afvoerpijpen voor WC, badkamer en keuken, worden gemaakt. Al die pijpen zijn van PVC. Binnenshuis worden die met lijm in elkaar gezet, vaak met tal van 45 gradenbochtjes, om precies op de juiste plaats uit te komen boven de vloer. Omdat de fundering breder is dan de buitenmuur, moet je een slingerbocht leggen, om dicht bij de muur uit te komen.

Buitenshuis hebben we gekozen voor Pvc-buizen met manchet en een rubber ring. Die blijven ten opzichte van elkaar een beetje beweeglijk, waardoor we het zakken van de grond in de toekomst beter kunnen opvangen. Waar de rioolbuis uit de fundering komt, hebben we een zogenaamd zink-stuk, een flexibele buis geplaatst. De fundering zal immers niet zakken, en de grond eromheen wel. Er lopen twee rioolbuizen uit beide huizen, naar de Bezinkingsput van de Helofytenfilter. Die beide buizen moeten precies op de goede hoogte in de grond worden gelegd, met een verval van ongeveer een halve centimeter per strekkende meter. Dat is dus weer een precies klusje, met laserwaterpas en husselen met zand eronder. Er komen buitenshuis nog twee beluchters in, waar we in de toekomst ook eventuele verstopping mee kunnen verhelpen.

We leggen grondkabels electra, tyleenbuis voor water en UTP (internet) tussen de kleine en de grote woning. De hoofdmeterkast komt in de kleine woning. Die wordt met een meterkastplaat uitgemeten, zodat de buizen op de juiste plek door de grond omhoog steken. Daar wordt straks ook de definitieve aansluiting voor stroom en wateraansluiting gemaakt. Hiervoor hebben we zogenaamde getrokken buizen onder de fundering gelegd, die met een grote bocht in de meterkast uitkomen. Dan kan de aansluitkabel later makkelijk van buiten naar binnen worden geschoven tot in de meterkast.

Omdat we op het grote huis zonnepanelen plaatsen, moet de opgewekte stroom via een aparte kabel van de omvormer naar de meterkast. Daarvoor hebben we dus een extra kabel nodig tussen de beide huizen. Tenslotte nog een kabel voor de controle-kast en pomp van de helofytenfilter.

Als alle kabels naast de riool zijn gelegd, kan de kabelgoot weer worden opgevuld met zand en een laagje klei bovenop.

Ondertussen was ook de inspecteur van Bouw en Woningtoezicht, Eric Fijma weer langsgekomen. Samen met aannemer Gerard van Wees besprak hij technische details, zoals de dakconstructie, ankerplan, vloerwapening. Onze grondwerker Gert-Jan Bon is een oude bekende, dus het gesprek wordt geanimeerd. Hopelijk kunnen we alles zo in een keer aanleveren en kunnen we door met de volgende stap.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 september 2016

Buurvrouw Marjon (ere wie ere toekomt) ontdekt deze week dat de gemeente een besluit heeft genomen om de naam Magisterhorst in te trekken. 

Het besluit luidt als volgt:

"Met het mandaat van het college van B en W heeft de afdelingsmanager Gebouwen- en Gegevensmanagement besloten om:

- In Almere Hout, de wijknaam Magisterhorst in te trekken onder gelijktijdige wijziging van de begrenzing van Vogelhorst; Vogelhorst wordt hierdoor kleiner.

Tegen dit besluit kan een belanghebbende binnen zes weken na de dag van publicatie een bezwaarschrift indienen. Het bezwaarschrift dient te worden gericht: aan het college van B en W, t.a.v. de bezwaarschriftencommissie, postbus 200, 1300 AE Almere. Het bezwaarschrift moet zijn ondertekend, de naam en het adres van de indiener bevatten, zijn voorzien van een dagtekening en een omschrijving van het besluit waartegen bezwaren bestaan.

Als tegen een besluit een bezwaarschrift is ingediend en onverwijlde spoed vereist is, kan de voorzieningenrechter van de Rechtbank Midden-Nederland (Afdeling Bestuursrecht, onder vermelding van “voorlopige voorzieningen”, Postbus 16005, 3500 DA Utrecht) op verzoek een voorlopige voorziening treffen. Als die wordt aangevraagd, treedt de beschikking pas in werking nadat hierover een beslissing is genomen. "

Het is hier in het digitale gemeenteblad te lezen.

Gelukkig waren er nog geen borden opgehangen!

Zou er werkelijk IEMAND bezwaar hebben?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 augustus 2016

En dan zit je in een gebouw te werken waarvan bij deze temperatuur de airco matig werkt.... 

En krijg je volgende foto geappt:

Daar krijg je het toch gewoon warm van? Maar gelukkig krijgen de rietplantjes in het helofytenfilter veel water. 

En dan is vervolgens de put aangesloten en kan van daaruit gepompd worden (nu vullen we die overigens nog uit de vijver, omdat de riolering natuurlijk nog niet werkt... )

Goed bezig buitenploeg!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 augustus 2016

Vandaag was er allerhande bezoek op (onder andere) onze kavel. Ivonne de Nood (gebiedsregisseur) leidde een aantal directeuren rond door het gebied Oosterwold. De foto's volgen in een volgende blog, maar de berichten vlogen ons om de oren:

En o ja voordat daar verwarring over ontstaat: wij hebben gewoon een helofytenfilter...

En dan hoor je een helikopter overvliegen.....

Even later een appje....

Heeft een van je nieuwe buren uit de helikopter een foto van je kavel gemaakt..... (zie hieronder), dank buurman en buurvrouw!

Je kunt mooi de kavel zelf zien en de kolen op de aanliggende akker geven een mooi patroon!

Vandaar: bezoekers en berichten vliegen ons om de oren!

Wees welkom!

Update: Even later volgt nog een tweet:

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

Zoals beloofd een fotoreportage van het begin van de helofytenfilter. 

Het afbouwen en inplanten van de helofytenfilter volgt!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

En alles wat daarbij misging......

Lees voor de toelichting een eerder blog

En dan ligt het erbij: alsof het niets is om zo'n fundering te storten!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

Vandaag moest het eindelijk gebeuren! Het beton kon in de fundering. Toevallig kwam het zo uit dat vandaag ook het helofytenfilter en de septic tanks geplaatst zouden worden. De activiteiten starten in de miezerregen met het uitgraven van het helofytenfilter. Drie bij vijf meter en een meter diep Een geluk van deze zware zeeklei is dat de kraanmachinist Jair mooie rechte wanden kan uitgraven. Onder supervisie van Jonas van Global Wetlands, hebben we het folie ingevouwen, de buizen erin gelegd en een eerste laag grind erin gedaan. Daarover een dikke laag zand en als laatste de drainagebuizen die we afdekken met grind. De planten zetten we er morgen in. 

Toen waren de septic tanks aan de beurt. Buurman Henk (Held Henk noemt Marie-José hem) moest eraan te pas komen om de septic tanks op z'n plek te zetten en in de kuil te laten zakken.  De septic tanks wegen ieder twee en een halve ton! 

De gaten waren ongeveer twee meter diep, dus moesten de septic tanks meteen met water vol gezet worden omdat ze anders zouden gaan drijven, We waren nog maar net klaar toen de betonwagens aankwamen rijden. Een pompwagen met zo'n lange buis en een extra betonwagen met negen kuub, Tot zover ging het voorspoedig......

De betonwagen was in z'n eentje achteruit de oprit op gereden en stuurde naast de weg, zodat ie meteen dertig centimeter naar beneden zakte en vast zat...... Toen durfde de pompwater ook nog niet te pompen, omdat ie bang was dat het beton in z'n slurf hard zou worden. De chauffeur van de betonwagen klaagde dat een zware wagen hem eruit moest trekken. Dus ik weer naar buurman Henk.....  Die kwam met z'n traktor met ploeg. Omdat de betonwegen nog te zwaar was, werd eerst het beton voor de kleine woning met de bak van de kraan gestort. Pas daarna kon buurman Henk de vrachtwagen lostrekken. Toen de betonwegen eindelijk weer op de oprit stond bij de pompwagen, begaf de pompwagen het na vijf minuten. De gigantische arm was niet meer in beweging te krijgen. 

Er moest een monteur bij komen, maar die was niet meteen beschikbaar. Ondertussen stond dat beton oud te worden en dan is het niet meer bruikbaar. De monteur is tot ongeveer half zes bezig geweest. De aannemer, Gerard moest afdwingen dat er een betonwegen met nieuwe beton zou komen. Het duurde tot zes uur voor die arriveerde. Toen kon het storten eindelijk afgemaakt worden. Het storten met de slurf was zo gebeurd. In een half uurtje zat alles erin. Maar dan moet de bovenkant van de fundering gelijk met de kisten worden gemaakt en het beton met  de trilnaad worden verdicht. Het was half acht voor we de klus konden afronden En Gerard onderweg kon naar zijn hapje in de magnetron.  

De betonwagens hadden een ravage aangericht op de oprit, die we twee weken geleden een nieuwe laag hadden gegeven. Morgen doen we de rioolaansluitingen en fatsoeneren we de weg.... Dit was een dag om nooit te vergeten..... Een enerverende dag. 

Wij groeten u vanaf een kampvuurtje....

Voor de fotoreportage over het helofytenfilter klik dan hier voor fase 1

Voor de fotoreportage over het storten van de betonfundering, klik dan hier

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2016

Gisteren is de fundering gekeurd door de inspecteur van Bouw en Woningtoezicht van Almere, Eric Fijma. Tot gisteren had de aannemer en ik de inspecteur alleen per email en telefoon gesproken. Er was wat gedoe geweest over de heipalen en een ankerplan, en dat soort afstemming gaat niet makkelijk via email. Dus het was goed om elkaar persoonlijk te ontmoeten op de bouwplaats. Ik mocht er ook bijzijn en heb mij daarna in mijn rol gevoegd om koffie te maken met gevulde koek. Ja, die afspraak ben ik nagekomen.

Het echte gesprek verliep uiteraard tussen onze aannemer Gerard van Wees en de inspecteur Eric Fijma. En die verstaan elkaar. En de fundering met piepschuim bakken en wapening ligt er ook strak bij. Dus na inspectie met de constructietekening erbij, werd de fundering goedgekeurd, en kunnen we maandag beton gaan storten.

Daarna kunnen we snel door met de aanleg van de riool en wapening van de vloer. Bij de grote woning steekt de wapening van de fundering uit, zodat het een geheel wordt met de vloer. Dat is sterker, en nodig om straks alle krachten van de betonnen muren en staalconstructie te kunnen dragen.

De inspectie is heel precies. Daarom was het ook goed dat de inspecteur aan ons heeft toegelicht hoe wij aanvullende informatie over het bouwproces moeten aanleveren. Het is bijvoorbeeld niet genoeg om te melden dat je een staalprofiel met een bout van 16 millimeter bevestigd. Je moet ook een berekening aanreiken waarom zo'n bout de te verwachten krachten op die constructie kan dragen. Daarvoor kunnen we dus nog een keer terug naar de constructeur om die specifieke informatie op te halen.

Mooi dat het contact met de inspecteur nu gelegd is, en dat daaruit vertrouwen spreekt dat we er een mooi project van maken.

Nu eerst op naar het betonstorten. Dan staat er tenminste iets solide.

Ik vind het als leek maar niets als die bouwers staan te balanceren op die piepschuim bakken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2016

Almere bestaat binnenkort 40 jaar, en voor die gelegenheid wordt er een boek samengesteld met favoriete plekjes in Almere.

Toen wij deze aankondiging zagen, konden we de kans niet laten lopen om onze kavel als favoriete plekje in de picture te spelen.

En daarbij dachten we meteen aan de wilgenhut die onze dochter Irene heeft gemaakt. Met enig speurwerk kwam er uit onze fotoverzameling een mooi beeld tevoorschijn, dat we hebben ingezonden.

Na een interview met Carla van de gemeente stelde zij voor om een kort filmpje te maken van ons favoriete plekje. Daarvoor kwam maandag Richard langs met een enorme camera. We hebben een ronde gemaakt over de wandelpaden. Ik ben benieuwd wat hij ervan maakt. Wellicht dat hij ons begin van de Frederik van Eedenweg ook nog heeft gefilmd, want die ziet er met het zonnige weer uit als een ware Via Gladiola.

Helaas lopen we met de bouw een week vertraging op omdat de fundering gekeurd moet worden door bouw en woningtoezicht, en de pompwagen voor het beton een halve week van tevoren volgeboekt is. Het bouwproject wordt zo wel een soort marathon, of een vierdaagse die zijn slogan: de dood of de gladiolen eer aandoet.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 augustus 2016

We zijn deze week weer begonnen met de aannemer. Als eerste hebben we de baak opnieuw uitgezet. 

Doordat de heimachine en het grondwerk op de kavel zijn geweest, zijn de paaltjes waarmee de maten en het vloerpeil van het huis zijn uitgezet verschoven. Blijkbaar gaat het land "golven" als je zulke zware machines toelaat. 

De aannemer heeft funderingskisten van piepschuim laten bezorgen. Maar voordat deze de grond in kunnen, moet de grond onder de fundering heel precies gelijk gemaakt worden. Dus komt de laserwaterpas weer te voorschijn. Iedere meter wordt een plankje met twee pootjes (de aannemer noemt dit een bokje) in de grond geslagen, precies op het juiste niveau. En dan moet het omliggende zand op hetzelfde niveau worden gebracht. Dat betekent wegschrappen of aanvullen. Dat is een mooi klusje voor mij, waarmee ik toch ruim een dag ben zoet geweest. 

Om te zorgen dat de kisten precies in lijn komen te staan, wordt er een balk vastgeschroefd op de bokjes, Dan kunnen de piepschuimkisten erin die aan elkaar geschakeld worden als LEGO blokjes. 

De volgende dag komt de wapening. Dat zijn kooien van staal die de leverancier in een werkplaats in elkaar heeft gelast, volgens de specificatie van de constructeur. De kooien worden op kleine betonnen steentjes in de bekisting gezet en met plastic afstandhoudertjes in het midden van de kist gehouden. De leverencier van de wapening komt zelf al die kooien aan elkaar vledchten zodat het een geheel wordt. 

Daarna komen er beugels aan de bovenkant over het piepschuim, dat moet ervoor zorgen dat de bakken goed blijven staan als het zware beton erin gegoten wordt. Tenslotte komen er aan weerskanten van de kisten nog een rij houten balken die ook de bovenkant van de kist in het gareel houden.

Ondertussen hebben we ook de doorvoer gemaakt voor de riool en waterafvoer vanuit de keuken.

Laat nu het beton maar komen! Helaas moeten we nog een paar dagen wachten omdat bouw en woningtoezicht de fundering moet komen keuren. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 augustus 2016

Nu er voor de bouw steeds vaker werkers en leveringen komen en het werk vordert, moeten we (volgens onze vergunning) ook de aannemer kenbaar maken. 

Gerard heeft daarom vandaag naast ons bord dit doek geplaatst! Net echt! En heel mooi heeft hij de impressies van de woningen van de architect erop gezet. Dan kunnen jullie al een beetje zien hoe het gaat worden! 

Wij vinden het een mooi bord geworden!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 augustus 2016

We zijn terug van vakantie! We hebben zijn met kamerkoor Amuse Vocale voor een zing/werkvakantie in Frankrijk geweest! Maar wat ontving onze tuin ons vanochtend met een prachtige bloemenzee!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 juli 2016

Afgelopen maand werden we gebeld door Lex Roeleveld, organisator van de Stichting Heg en Landschap. Deze stichting heeft ons begin februari aan goed en zeer betaalbaar plantgoed geholpen. Heg en Landschap wordt voor het plantgoed gesponsord/gesubsidieerd door de Fondation Yves Rocher. De Fondation Yves Rocher in Frankrijk is een organisatie die allerlei natuurprojecten steunt door juist bomen en struiken wereldwijd te laten planten. Ze wilden ons project met deze delegatie komen bekijken.

Afgelopen donderdag was het dan zover!

Twee dames kwamen over uit Frankrijk bekeken allerlei projecten in Nederland die met hun middelen door de stichting Heg en Landschap zijn gesteund.

Wij waren één van de jongste projecten die de dames kwamen bekijken. Ze waren verbaasd dat we goed en wel zes maanden bezig zijn. In zekere zin zijn we dat zelf ook. Een flinke hoeveelheid plantgoed en zaaien en dan de boel laten groeien. Met de dames en Lex kwam ook Louis Dolmans,voorzitter van de stichting Van Akker naar Bos mee. Leuk om met elkaar ervaringen uit te wisselen.

Lex heeft voor de Stichting Heg en Landschap ook bergen werk verzet. En zelfs een prachtige rapportage met foto's in het frans gemaakt voor Yves Rocher. Met een paar toelichtingen op Almere Oosterwold en het Paradijsvogelbosje. Leuk om te lezen.

Volgend jaar kijken we met de stichting Heg en Landschap of we ook in het doorlopend landschap in Oosterwold (en dus met onze buren) het landschap uit kunnen breiden.

In het gesprek bij een kopje thee kwam ter sprake dat de Stichting Van Akker naar Bos veel doelstellingen gemeen heeft met onze Stichting Paradijsvogelbosje. Wij zijn natuurlijk meer op Oosterwold gericht, maar we willen graag samenwerken met veel dezelfde partijen. Er is vast nog meer gelegenheid om samen op te trekken. Een geslaagde middag!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 juli 2016

Gisteren kwamen de dronefoto's binnen. Door de foto's aan elkaar te plakken ontstaat een mooi overzicht van de kavel en zijn verhoudingen mooi zichtbaar.

Meer tekst lijkt mij niet nodig.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 juli 2016

En vrijdag middag, toen we goed en wel klaar waren met het stratenmaken en zandrijden, reed ineens een auto het erf op. Belangstellende Oosterwolders was mijn eerste gedachte. He twee koppels, gezellig. Maar het was het complete droneteam Oosterwold.

Ook gezellig. De foto's waren de vorige keer niet scherp genoeg geworden. Wij vinden het niet erg. Er is weer veel gebeurd. Daar kan nog wel een plaatje bij! En als ik even met de fotografe mee mag kijken, herken ik het plaatje op de ipad helemaal niet. Wat doet die malle grijze rechthoek op mijn kavel. Da's toch niet onze kavel..... Maar zo ziet de kavel eruit als je de uitgegraven fundering van een laagje zand voorziet.... Ik ben benieuwd naar de plaatjes!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 23 juli 2016

Nu de heipalen staan, en de paalkoppen zijn gesneld, zijn de bouwlocaties nog niet bouwrijp. Daarvoor moet de fundering nog worden uitgegraven en op hoogte gebracht.
Daarom hadden we afgelopen dagen nog twee dagen een rupskraan met machinist van loonbedrijf Bertil Hut gevraagd. Jair heeft een eigen kraan, waarvan de graafbak nog twee extra bewegingsmogelijkheden heeft.
Dat geeft de mogelijkheid om vanuit alle hoeken zo'n sleuf voor de fundering aan te snijden. Super handig! Maar je moet zo'n apparaat natuurlijk wel leren bedienen.

Ik heb een kleine Shovel gehuurd bij Gertjan Bon, en kan daarmee de grond die uit de bouwlocaties komt, verder brengen naar de aardwal die straks tegen de grote woning aan komt. Want daar moeten we nog veel meer grond hebben om de hele aardwal straks op dakhoogte van het huis te brengen. Het is spannend om op zo'n machine te zitten, en je moet eerst van alles uitproberen voordat het een beetje soepel loopt. Gelukkig kreeg ik ook nog een paar tips van Jair. Houd je lading zo laag mogelijk, dan is de machine stabieler. En rijd niet met klei aan je wielen over het pad, want dan komt er straks teveel klei in het granulaat, en dan hecht het niet goed aan elkaar.

Nadat de sleuven voor de funderingsbalken was uitgegraven moest er overal nog zo'n 5 centimeter zand worden opgebracht. Dat moest precies op hoogte in de funderingsbalk, dus het was een mooi klusje voor mij om met een simpele tuinhark het zand uit te harken. Met de laser-meting konden we vervolgens overal het zand zo precies mogelijk op hoogte brengen. Dat is best aardig gelukt. Als we begin augustus de fundering gaan zetten, zal er best nog wat zand heen en weer geharkt moeten worden om alles gelijk te krijgen.
Bij de kleine woning hebben we nog een kleine complicatie. Bij het uitgraven van de fundering kwam er op ongeveer 75 centimeter onder maaiveld al water omhoog. Dat verandert het ingestrooide zand al gauw in een nat papje. Zeg maar drijfzand. Ik dacht dat ik het water wel kon laten weglopen door een gat te boren met een grondboor. Maar na 30 centimeter klei krijg ik een meter lang niets meer omhoog. Daar zit dus een zeer natte en slappe laag veen, waarop de bovenste kleilaag als het ware drijft. Dat verklaart ook, dat de baak met het bouwpeil niet meer op goede hoogte stond. Toen de heimachine er stond heeft die de grond gewoon een stuk ingedrukt. Ik begrijp nu wel dat heien met lange palen nodig is in Almere. Als we straks de fundering gaan zetten moeten we daar nog een oplossing vinden voor dat water. Misschien is het dan wel zo droog dat het geen probleem is. Anders moet er wellicht een pomp aan te pas komen.

We hebben de aanwezigheid van de kraan ook benut om de weg en de oprit te verbeteren en het toekomstige terras rondom de grote woning te verharden met puingranulaat. Daarvoor kwamen er eerst twee kiepwagens met 22 kuub. De zoon van buurman Henk was ook ingeschakeld om de vrachten te brengen. Maar dat leek ons wat weinig, dus hebben we vrijdag nog een extra wagen besteld. Dan komt er toch weer 34 kuub ofwel rond de 50 ton op je kavel terecht, nog afgezien van de 21 kuub zand. Het gaat allemaal met hoeveelheden waarin ik niet gewend ben te denken! Bertil Hut had ook een trilplaat meegenomen, waarmee Marie-José en ik af en aan zijn gereden over de weg en de oprit. We hadden oorkappen vergeten, en de muziekoortjes hielpen niet genoeg. Dus moesten we nog even naar de Bouwmaat om gehoorbescherming te regelen, want zo'n trilplaat is niet bepaald geruisloos. Eigenlijk is het gewoon een massa van zo'n 400 kilo die heen en weer geschud wordt en daarmee zo'n 5 ton slagkracht op de weg uitoefend. Het is daarmee al een wonder dat je zo'n ding met de hand kan draaien. Wel stoer, Marie-José!

's Avonds ligt het er toch mooi bij. En vredig zonder al die lawaaige machines.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 juli 2016

Nu de heipalen erin zitten, moet de grond bouwrijp gemaakt worden. Dat wil zeggen, dat de vloer en de fundering dieper liggen dan het maaiveld, en dus moeten worden uitgegraven. Dat doen we in twee stappen.
Eerst graaft de machinist van een 13-tons graver de grond af tot het niveau van de vloer, Daar moet dan nog 5 centimeter zand op, 10 cm isolatie, en dan de betonnen vloer, en tenslotte de gietvloer om tot het vloerniveau in de uiteindelijke woning te komen.
Daarvoor moet in de grote woning toch ruim 35 centimeter worden afgegraven. Dat klinkt misschien als een beetje, maar op ruim 170 vierkante meter levert dat zo'n 60 kuub klei op.
Dat vloerniveau is nog niet genoeg om de palen vrij te maken voor de fundering. Die fundering komt uiteraard onder de vloer, en de palen moeten tot 2 centimeter boven de onderkant van de fundering worden afgeknepen.

Rondom de palen worden gaten gemaakt, zodat ze gesneld (=afgeknepen) kunnen worden.

Dat afknijpen doet de Heier Van Dieren met een soort koppensneller, die hangt aan een rupskraan. Die wordt hydraulisch bestuurd, zodat er vier vervaarlijke tanden in de heipaal worden gezet, die per 5 of 10 centimeter de kop afknabbelt. Dat beton moet vergruisd worden, omdat zo de bewapening van de paal vrijkomt.

Als de paal tot het afgestreepte niveau is afgeknepen, dan geeft de kraan een enorme ruk aan het restant paalkop, zodat die met flink geraas van de bewapening wordt gerukt. De restanten worden dan door een medewerker met een schep of met een hamer weggewerkt. In zo'n paal zitten eigenlijk twee soorten bewapening. In de lengte zitten in elkaar gedraaide staaldraden. Daar omheen zit als een spiraal een massief stalen draad. Die wordt weggeknipt, zodat de vertikale draden overblijven. Die kunnen later met de wapening van de fundering worden verbonden.

Van dit laatste hebben we ook een filmpje gemaakt:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 juli 2016

 De heimachine stond al wel midden in de grote woning, maar de mast was niet lang genoeg voor de lange palen. Dus moest er eerst een verlengstuk worden tussengevoegd. Dat is met zo'n apparaat wel een virtuoos staaltje, zowel qua techniek als qua menselijke inzet.

Toen dat geregeld was lagen de heipalen nog 40 meter verderop. Die werden met twee tegelijk aan een lier over de grond naar de woning getrokken. Daarna wordt een paal met een kabel op ongeveer eenderde van de lengte vastgeklemd, en voorzichtig omhoog gehesen. Je ziet zo'n paal dan even beangstigend doorbuigen, maar buigen is nog niet barsten.

Het op z'n plek zetten van de paal is een spannende klus:

Als je met het heien begint, moet je dat doorgeven aan de gemeente. Er kwam bij het slaan van de eerste paal ook een ambtenaar van bouw- en woningtoezicht kijken. Daarbij heb ik ook een nieuw woord geleerd: kalenderen. Dat blijkt een manier te zijn om bij te houden hoe snel een paal in de grond zakt bij het heien. Er worden streepjes gezet en er wordt geteld hoeveel slagen er nodig zijn om de paal een streepje te laten zakken. Dat is een maat voor de weerstand die zo'n paal in de grond tegenkomt. Welnu, die weerstand stelt de eerste vijf meter niet zoveel voor. Eigenlijk zakt de paal op zijn eigen gewicht en de drie ton van het heiblok zo'n vijf meter, voordat er een slag heeft geklonken. Dan komt de heipaal het eerste zandlaagje tegen, maar dat is te dun om een woning te dragen. Dus dat wordt doormeppen tot dat die hele vijftien meter onder de grond is verdwenen.

Zo'n heipaal is dus van gewapend beton, en het heiblok is van metaal. Om te voorkomen dat het heiblok het beton afbreekt, wordt er een blok hout tussen het heiblok en de paal gelegd. Dat mag dus alle klappen opvangen en overbrengen op de paal. Ik ben blij dat het mijn vinger niet is. Niet alleen wordt dat blok hout samengeperst. Bij dat samenpersen komt zoveel energie vrij, dat het hout heel heet wordt, en spontaan (nou, spontaan?) begint te roken en te blakeren. Eens in de twee palen is het houtblok aan flarden en moet er een nieuw bok hout in. Het heiblok komt dan met een dikke rookpluim van de heipaal af, en het ruikt naar een goed kampvuur.

 Een video van het heien van één van de palen van het grote huis:

Het was al bijna drie uur voordat het heien in de grote woning klaar was. Omdat de medewerkers van Van Dieren vanochtend al zo vroeg begonnen waren was het de vraag of de vier palen in de kleine woning nog zouden lukken. Maar ze wilden blijkbaar de klus klaren, dus werd de hele kraan verplaatst naar de kleine woning.

Er moest nog een ander heiblok gemonteerd worden omdat de palen dunner waren.

Wij vinden ons kleine huis knus, een soort Landal vakantiehuisje. Maar als er zo'n kraan door je huisje rijdt, dan voelt dat wel een beetje als huisvredebreuk.

Hieronder kan je goed zien hoe de heibaas een paal recht draait met een zeer stevige vork.

De heier durfde het aan om deze laatste vier palen te slaan zonder rijplaten te plaatsen, en daardoor was alles wel rond kwart voor vier geheid, en is de kraan met veel gekrakeel uit de kleine woning gereden. Diepe voren zijn in de oprit getrokken, maar dat hoort erbij. Nadat de rijplaten zijn opgehaald, rijdt de kraan van de oprit, om de volgende ochtend weer de dieplader op te laden. 

Fantastisch dat het heien gebeurd is. En toch een beetje een opluchting dat die grote apparaten weer van het land zijn. Het heeft twee boompjes het leven gekost. Maar dat is collateral damage.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 juli 2016

 Het heien gaat beginnen. Maar dat gaat zo maar niet. Dat begint met het bezorgen van de heipalen. Die zijn 15 meter lang. Dat betekent dat de vrachtauto dus nog langer is dan 15 meter. Omdat die heipalen zo kunnen verschillen van lengte, gebruiken ze hiervoor een vrachtwagen waarvan ze het laadvlak kunnen verlengen. Een soort uitschuifauto dus. Als je daarmee wilt sturen dan heb je al gauw een enorme draaicirkel. Daarom kunnen bij die vrachtauto's de achterwielen afzonderlijk van de voorwielen gestuurd worden.
Zo'n apparaat stond dus dinsdagmiddag bij ons aan de afslag. Met 19 palen van 1100 tot 1700 kilo schoon aan de haak. De chauffeur keek wat zorgelijk naar onze kavelweg en de oprit, en zei toen tot mijn verbazing dat hij wel ging proberen de bocht te draaien onze oprit op. Uiteindelijk moest ik een wilg uitspitten op de hoek van onze parkeerplaats, en toen stond de wagen ineens naast de kleine woning!
De heipalen worden afgeladen met een kraan, die de heipalen op twee punten steunt. Het is merkwaardig om te zien dat die betonnen heipalen gewoon doorbuigen als ze worden opgepakt. De chauffeur wilde proberen om de heipalen voor de grote woning achterop de oprit af te laden, maar nadat de achterwielen even naast de oprit terechtkwamen, zakten ze meteen 30 centimeter in de klei. Gelukkig kon de wagen nog weer vooruit, en dus werden alle heipalen naast het kleine huis uitgeladen.

De heier Van Dieren zou de kraan woensdag brengen, om met heien te beginnen. Marie-José had een vrije dag genomen, en Roy was meegekomen om het spektakel te aanschouwen. Maar uiteindelijk kwam de kraan pas om drie uur 's middags, en moesten we nog een dagje langer wachten op het resultaat.

De kraan kwam op een reusachtige oplegger. De kraan zelf weegt zo'n 35 ton, dus met oplegger erbij kunnen we dit toch wel een gewichtig record noemen voor de Frederik van Eedenweg.

Ook deze vrachtwagen kon met afzonderlijk bestuurbare achterwielen de afslag naar de Frederik van Eedenweg opdraaien. De chauffeur reed zo ver achteruit, totdat de kraan recht tegenover de oprit stond. Deze kraan heeft rupsbanden van ieder 90 cm  breed en de totale breedte is meer dan drie meter. Breder dus dan onze oprit. Zo'n kraan draait door één rups stil te zetten en met de andere door te draaien. Zo draaide de kraan 90 graden op de oplader, zodat hij via een klein afrijblok zelfstandig van de oplader kon rijden. Dat klinkt eenvoudig, maar zo'n kraan heeft een mast van bijna 20 meter, die recht omhoog moet staan, omdat hij anders uit balans raakt.
Eenmaal op de oprit moest er nog een grote metalen kist worden meegehesen. Ook werd in de hei-machine een blok gemonteerd die past bij de afmetingen van onze heipalen (de grote heipalen zijn 22 cm breed). Toen ging het hele gevaarte over (of liever gezegd, door) de oprit naar de grote woning. Om te bekijken of de kraan op de grond kan staan, reed hij van de oprit naar het midden van de grote woning. Toen keek hij wat zorgelijk, omdat de kraan flinke sporen maakte. Daarom heeft de heier besloten om rijplaten neer te leggen. Die kwamen pas donderdagochtend. Dat zijn niet zomaar van die plaatstalen rijplaten, maar enorme dikke platen van meer dan tien centimeter. Die verdelen de druk zodanig dat de kraan goed kon blijven staan.
En dan moet het heien nog beginnen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 juli 2016

Eigenlijk zou de eerste paal gisteren worden geslagen, maar je moet dat natuurlijk niet op de 13e doen. Dus vandaag volop herrie op de Paradijsvogelweg!

Mooi om nu te starten na veel graven en zaaien!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 juli 2016

De organisatie van Oosterwold laat regelmatig dronevluchten uitvoeren om de vorderingen te zien van de ontwikkelingen in Oosterwold. Deze week is het tweede filmpje beschikbaar gekomen..

Onze kavel is de laatste die zichtbaar is.

Voor het hele filmpje: 

Vanaf 1:33 min. zie je onze kavel!

En als vergelijking: vorige keer (april) zag het er zo uit:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 juli 2016

Gisteren en vandaag hebben we met aannemer Gerard van Wees de woningen uitgezet. Dat voelt toch als dat de bouw echt gaat beginnen!

Dat wil zeggen het uitmeten van de afmetingen en hoekpunten van de beide woningen, en vervolgens de afmetingen van de funderingsbalken, en tenslotte de positie van de heipalen die onder de funderingsbalk moeten komen. We hebben de metingen op ambachtelijke manier gedaan. Eerst paaltjes om de hoekpunten van de woning. Vervolgens hebben we de peilhoogte die door de gemeente was aangegeven overgenomen door horizontale latten op de paaltjes te schroeven met bovenkant = vloerpeil.

Ik mocht als bouwknecht Gerard helpen. Dat is niet alleen leuk omdat ik daarmee het inmeten van de woning direct meemaak. Maar het inmeten moet je ook echt met z'n tweeën doen. Het Peil overnemen, en met meetlint uitmeten gaat niet in je eentje.

De gemeente heeft met de grondoverdracht paaltjes gezet. Die klopten min of meer. Maar daarop kan je niet vertrouwen als je exact wilt bouwen. Bijvoorbeeld om te zorgen dat het gebouw echt rechthoekig is en geen parallellogram. Daarom hebben we de woning eerst uitgezet met metselkoord. Door de diagonaal in twee richtingen te meten, weet je of de woning rechthoekig is, als die beide diagonalen precies even lang zijn. In beide woningen moesten we daarvoor een paar centimeter schuiven totdat we aan die eis voldeden.

Nu staan de rood geschilderde paaltjes klaar om de heipalen te ontvangen. We kunnen haast niet wachten! Dat hebben we al genoeg gedaan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 01 juli 2016

Nu de afgelopen weken het regenwater overvloedig over de akkers van Flevoland stroomt, lijkt het groen op de akker te exploderen. Op een nieuwe kavel zoals in Oosterwold profiteren zaden die al in de grond zaten of die zijn komen aanwaaien.

Wij proberen met licht dwingende hand wat sturing te geven aan de beplanting van onze kavel. Dat betekent dat we sommige planten leuker vinden dan anderen. Daarom hebben we uiteraard meer dan 2000 boompjes en struiken geplant, en kilo's zaad gestrooid. Maar al die gewenste plantenkinderen moeten de concurrentie aangaan met andere planten die er uit zichzelf gekomen zijn. En die vooral met dit groeizame weer enorm in aantal en grootte toenemen. Daarom hebben we de afgelopen weken menig uurtje besteed aan onkruid wieden, om dat beladen woord maar te gebruiken. Want wat is onkruid? Welnu, verwacht van mij geen sluitende definitie, maar wel een praktische: als een plantensoort zo in aantal en grootte toeneemt, dat je je boompje of pas gezaaide plantjes niet meer terug vindt, dan noem je die overwoekeraar dus onkruid. Langzaamaan herken ik de meeste soorten wel. En ondanks dat het onkruid wieden soms iets van een gevecht heeft, waardeer ik toch ook de enorme groeikracht en de levenskracht die uit die planten blijkt. Zie hieronder wat plaatjes van onkruiden.

Allereerst de Melde, die verdient eerste vermelding omdat het wellicht de meest voorkomende plant is in de tuin. Op de voet gevolgd door Muur en Perzikkruid. Muur is een typische opportunist, die klein begint, en zolang het droog is een zieltogend bestaan leidt. Gaat het regenen, dan knalt een klein bosje in een nacht uiteen tot een weelderige bos sappige steeltjes en bladeren, die voor het gevoel bijna helemaal uit water bestaan.

Dat Perzikkruid is zo succesvol op de klei, dat het plantje dat normaal een paar decimeter wordt, hier tot bijna een meter kan uitgroeien. Ook zijn er tal van varianten in omloop, met roze en witte bloem-aartjes, langwerpige en meer elipsvormige blaadjes, en met donkere vlek op de bladen of juist helemaal licht groen.  

Een andere kandidaat voor de titel meest voorkomende onkruid is het varkensgras. Dat groeit aanvankelijk als kruipende takjes over de grond, maar als het gaat bloeien en als de pollen groter worden, dan richt het zich op en gaat het met onogelijke bloempjes bloeien. Je hebt er wel een loep bij nodig. En wat vervelend is (voor ons) is dat de wortels van het varkensgras zo stevig vastzitten in de grond, dat je je handen bijna bezeert als je het probeert uit te trekken, als dan niet de plant afbreekt en de wortel een tweede leven gaat beginnen.

Een van de eerste bloempjes sinds het voorjaar is de Ereprijs. Die houdt het vervolgens het hele seizoen vol. Maar het is relatief een bescheiden plantje dat niet echt woekert, en als je er aandacht voor hebt, nog best leuke bloempjes heeft.

De Bastaardwederik is een tamelijk onopvallend plantje, met roze bloempjes, als je dicht genoeg bij bent. Er zijn een drietal soorten die best op elkaar lijken: de bleke, de beklierde en de viltige Bastaardwederik. Ik durf niet eens te zeggen welke van de drie deze exemplaren zijn.

De Bijvoet komt eigenlijk nu pas in de tweede helft van juni opzetten. Hier nog een bescheiden plantje, maar hij is aardig op weg naar een meter hoogte. Niet leuk voor de bijvoet, maar wel leuk voor ons, is dat ik deze week honderden rupsen in de Bijvoet vond, die zich inspinnen, en de blaadjes bij elkaar trekken en zo beschut en wel de halve plant kunnen leegeten. Met wat zoeken op internet kwam ik op het fantastische rupsenzoeksysteem van vlindernet.nl terecht. Het zou het wel eens de rups van de Atalantavlinder kunnen zijn, dus hopelijk vliegt die komende maanden overvloedig rond.

Een bijzondere verschijning is de Blaartrekkende Boterbloem. Die ziet er een beetje uit alsof de bloemblaadjes al zijn uitgevallen voordat hij goed en wel is opgegroeid. En als hij eenmaal begint met bloeien komt er een wijd vertakte tros met groene bolletjes naar boven groeien. Gelukkig heb ik van dat blaartrekken niet zoveel gemerkt. Maar ik heb ook niet geprobeerd hem op te eten.

En tsja, deze kan ik niet echt mijn favoriet noemen. De Akkerdistel. Het lijkt alsof hij alleen stekels heeft, maar de Akkerdistel heeft net als de Brandnetel wel degelijk ook netelgif.  Niet zo aggressief als de Brandnetel, maar voldoende om gemeen te steken. Zelfs door handschoenen heen. Het valt nog mee maar in de strook langs de bosrand heb ik toch wel meer dan duizend distels uitgetrokken. Als je de distels eerst met je voet plat wrijft, dan prikken ze minder. Als je ze dan zo diep mogelijk bij de steel pakt en langzaam trekt, dan komt er vaak een groot stuk van de penwortel mee. Hoewel je geprikt wordt, geeft het toch wel voldoening als je zo'n penwortel van 20 centimeter hebt buitgemaakt. Die komt niet meer terug denk je dan. En dan draai je je om en zie je er nog honderd... Maar wat de distels betreft ken ik geen pardon. Ik hoop dat ik ze de baas kan als ik ze dit seizoen rigoreus weghaal, en in ieder geval voorkom dat ze in het zaad schieten.

Ik heb overigens geen plaatje van de brandnetel. Die zijn er wel, maar hoofdzakelijk langs de bosrand en langs de Paradijsvogelweg in het gras. En daar maai ik ze zoveel mogelijk weg met de zeis, om te voorkomen dat ze overspringen naar onze kavel. En ook om de paden langs de bosrand en het paardenpad langs de Paradijsvogelweg toegankelijk te houden.

Net als de Erepreis is het Herderstasje een relatief bescheiden plant, hoewel die toch massaal voorkomt op de akker. Tegen de tijd dat de plant in het zaad staat, kan hij toch wel een ruime halve meter hoog worden.

Een andere kandidaat voor onkruidbestrijding is ongetwijfeld het Klein Kruiskruid. Het is een slordig plantje dat met wat onooglijke korfjes bloeit, en dan snel zaadpluizen maakt die je hele land kunnen bezaaien. Hoe eerder deze uit de kavel is hoe beter.

En nu komen we op een groep planten die ik soms moeilijk uit elkaar houd. Dat zijn de kruisbloemigen Herik, Raapzaad en Koolzaad. De Koolzaad heeft iets meer blauwgrijs blad, dus de knop op de foto maakt een kans Koolzaad te zijn. Herik is meer grasgroen. Ze bloeien allemaal weelderig, en zijn dan een feest om te zien. Wel kunnen ze daarmee andere planten overgroeien. Wanneer ze dan in het zaad schieten wordt het ook tijd ze weg te roeien. Misschien om het zaad later langs de kavelgrens weer een tweede kans te geven.

De Kamille is een typische pioniersplant, die houdt van braakliggende grond. Met draaddunne blaadjes komt hij uit de grond. Maar als de plant eenmaal zijn kans heeft schoongezien, kan die wel een meter hoog worden en duizenden bloemen dragen. Met de geweldige geur die we van Kamille kennen. Was alle onkruid maar zo!

Een volgende plant die vanwege zijn overweldigende aanwezigheid een kleine fotoserie mag krijgen is de Melkdistel. Er zijn wellicht een paar verschillende ondersoorten te vinden op onze kavel, zoals de geoorde melkdistel. Wat ze gemeen hebben is een ongelofelijke groeikracht, waarmee ze van een bescheiden rozetje in een paar dagen kunnen uitgroeien tot een imponerende kaars tot bijna twee meter. Die kans geef ik ze zelden en zeker niet om in het zaad te schieten, want dan ben ik volgend seizoen nog bezig, maar een paar mogen er wel bloeien, want zo'n stralende gele bloem is wel heel mooi.

Eigenlijk wel bijzonder dat de gewone Paardenbloem zo weinig te vinden is op onze kavel. Mag wel wat meer, want hij doet het goed in grasland. Komt vanzelf.

Wel ruimschoots vertegenwoordigd is de kleine roze dovenetel.

Ook de Smalbladige en Breedbladige Weegbree zijn te vinden. Het zijn natuurlijk algemeen voorkomende planten en niks bijzonders. Toch heb ik er wel een zwak voor. De simpele bloei aartjes zijn sympathiek, en ze schijnen voor grazers voedzamer te zijn dan gras.

Deze Wolfsmelk is eigenlijk een introducé want de enige exemplaren die nu op onze kavel staan hebben we zelf als verstekeling bij andere planten meegenomen. Sommige Wolfsmelken zijn prachtig, maar deze stelt artistiek weinig voor en kan zich toch gemeen voortplanten, dus ik hou ze in de gaten.

Tenslotte een zuringsoort die nu flink aan het uitgroeien is. Toch heb ik deze soort nog niet goed kunnen thuisbrengen. Hij heeft iets van Waterzuring en van Krulzuring en van Moeraszuring en van Veldzuring, maar het is het allemaal niet niet. Dus als iemand een idee heeft? Ik houd mij aanbevolen.

Update: na overleg met Henk Nijenhuis lijkt het een kluwenzuring te zijn, en wel een ruim bemeten exemplaar.

En wat zullen we van deze gast zeggen: Nee dat is eigenlijk geen onkruid, maar een historische erfenis van de boer: Uien die vorig jaar de oogst ontsnapt zijn, die komen dit jaar eigenlijk alleen nog boven de grond om te bloeien. Ze komen dan als een soort knots naar boven, met vaak een verdikking halverwege de steel. Als ze niet uit zichzelf kapseisen, wat gemakkelijk gaat, dan produceren ze een indrukwekkende bolle bloemtros. Laat nog maar even staan dus.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 juni 2016

Eindelijk, eindelijk regent het door! En het is warm, enorm warm. Groeizaam weer weten burgers buitenlui dan te vertellen. En dat is ook zo. Alles dat in de grond opgeborgen zit, omdat er ooit zaden zijn gevallen of omdat wij die zaden hebben gezaaid, knalt nu de grond uit. Waar eerst de vogelmuur, het perzikkruid en de melde de boventoon voerden komen ook andere kruiden (die de droogte gelukkig hebben afgewacht) de grond uit. Het werk op het land bestaat daarom vooral uit wieden op dit moment. Niet omdat de planten er niet mogen zijn, maar dit eerste jaar zijn er veel van de vaste planten nog niet groot genoeg om de concurrentie met de kruiden aan te gaan. We composteren de onkruiden die we weghalen terplaatse. De bedoeling is op termijn overal terplekke te mulchen, maar dit jaar als alle planten aan moeten slaan, maken we lokale composthopen. Met dit warme weer composteert het snel. (hopen van twee dagen ervoor verschrompelen onder je handen).

Dit leidt tot mooie plaatjes. Waar we bij de droogte bijna een bordje bij de sloot/moerasgebied moesten zetten is het nu heel duidelijk:

Omdat het afgelopen nacht zo hard regende, is het water met kleideeltjes ondoorzichtig geworden. Dat trekt weer weg als er weer rust in het water zit. Voorlopig is er volop opvangcapaciteit op de kavel weten we nu!

En na en dag hard werken zijn we klef en vies. Zouden we het durven? Zwemmen in.....

Oosterwold?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 23 juni 2016

Woensdag kwamen Bart en Lars van de provincie langs om wederom een drone filmpje en foto's van Oosterwold te maken. Wij vinden dat heel leuk.

Twee maanden geleden zag het er nog zo uit:

De oude beelden zijn alweer 2 maanden oud en er is wel heel veel veranderd.

We zijn natuurlijk heel nieuwsgierig naar de luchtbeelden. Maar de foto's van de filmers zijn ook al leuk! Wij wachten geduldig af.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 juni 2016

Gisteren waren we vol goede moed aan het onkruid wieden toen mijn oog viel op een rare kuil in de grond. Hier stond toch een Hibiscus boompje? Langzaam drong tot mij door dat dit boompje uit de grond is getrokken en meegenomen. Ik heb nog even op de kavel gezocht. Als een baldadige puber rotzooi gaat trappen laat hij de zooi doorgaans achter. Maar nee.
Wij hadden een paar boompjes en struiken gekocht in de uitverkoop bij Intratuin. Geen grote bedragen. Maar voor deze hibiscus op stam hadden we een mooi plekje bedacht centraal naast de kruidencirkel. Toen Marie-José 's avonds aankwam en ik het onthutsende feit liet zien, wees zij meteen op de fruitbomencirkel. Daar was ook een boom verdwenen! En ja hoor, gewoon een gat in de grond. Een perzikboompje die we in het maart hadden geplant,is er gewoon uitgehaald.
Ik was er kapot van. Niet alleen dat iemand mij bestolen heeft, maar juist waaraan wij hart en ziel hebben gewerkt. Twee maanden lang heb ik met de droogte van het voorjaar iedere dag lopen sproeien om deze boompjes in leven te houden en te laten wortelen.
Grote kans dat diegene die ze heeft meegenomen straks met twee dooie boompjes zit. Je kunt bomen in deze tijd niet verplanten. Zeker niet als je ze zo uit de grond rukt.

Toen we de container wilde openen, merkten we dat het slot stuk was. Het was nog wel dicht, maar toen we het cirkelslot met de sleutel openden, brak de cilinder eruit. Blijkbaar heeft iemand geprobeerd het slot te forceren. Dat is al de tweede keer. Het slot was amper een maand oud!
De vorige keer hebben ze de container wel open gekregen, maar niets meegenomen. NEE, WIJ HEBBEN NIETS VAN WAARDE IN DE CONTAINER ZITTEN!
Maar nu ze mijn boompjes meenemen, voel ik mij ziek van walging.

We hebben nog foto's teruggezocht van de beide boompjes. Met enig zoeken vonden we nog wel een paar foto's waarop je de boompjes kunt uitvergroten. Het helpt natuurlijk niet, maar we beelden ze toch af. Als in memoriam ....

Ik verwacht niet dat deze dief of dieven mijn blog lezen, maar als het zo mocht zijn, dan richt ik mij graag tot hem of haar.

Beste gast van het Paradijsvogelbosje. Ik heb maandenlang met hart en ziel gewerkt om iets van een landschap en tuin uit de grond te krijgen.
Je hebt mijn ziel weggenomen. Gestolen. Je hebt geen dure boom buit gemaakt. Wij hebben geen dure bomen. Wij hebben helemaal geen dure spullen. Niets dat jij wilt stelen.
Grote kans dat de bomen het niet overleven. Je kunt in juni geen bomen verplanten.
Wij maken een landschap, dat grotendeels publiek toegankelijk wordt. Hoe kan je daar bomen wegnemen? Je steelt van de gemeenschap waartoe ze zelf ook behoort.
Laat in godsnaam toe dat mensen een landschap en een tuin opbouwen, zonder dat het door jou of anderen wordt kapot gemaakt.
Wel, ik zal dat stukje van mijn hart en ziel wel nooit meer onder ogen krijgen.

Maar als je vrouw voor haar verjaardag een boompje krijgt, of je vader morgen een Hibiscusboompje of een Perzikboompje voor vaderdag krijgt, dan is het wel mogelijk dat ze het boompje te leen hebben van het Paradijsvogelbosje.

Maandag en dinsdag gaan we praten met de veiligheidsambtenaar en de wijkagent over veiligheid in Oosterwold. Daar kan ik naar toe als ervaringsdeskundige. Het is niet anders.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 juni 2016

In april zijn de bomen voor de oprit gekapt. Deze week is de aansluiting tussen de Paradijsvogelweg en de Frederik van Eedenweg (eindelijk) klaar gemaakt. Toen werd het tijd om ook ons klusje maar eens af te maken. De stammen die hier nog naast de rijplaten liggen, vormen inmiddels de begrenzing van de kavelweg. Er kwamen echter ook twee schijven vrij onder uit de boom. Schijven van zo'n 10 centimeter dik. Ideaal voor een (bijzet) tafeltje, dachten wij.

Dus als het mooi weer was, de planten gesproeid of beregend, schuurde ik aan deze schijven uit de boom. Inmiddels is de schijf glad en in de olie gezet. Ik heb daarbij de jaarringen kunnen tellen. De boom was bij de kap zo'n 33 jaar oud. In de kwekerij begon ie dus in 1982 te groeien (dit jaar heeft ie nog geen jaarschijf gemaakt. Een boom dus die een fors deel van de geschiedenis van Almere heeft meegemaakt. Ik heb geprobeerd op te zoeken wanneer de bomen aan de Paradijsvogelweg zijn geplant, maar dat kan ik niet vinden. (Ik houd mij aanbevolen als één van de lezers het wel weet!). Als ik het op luchtfoto's bekijk moet het begin jaren negentig zijn geweest. Als dat zo is zijn de iepen meteen met een flinke grootte neergezet (want al zo'n 8 jaar oud).

Dit weekend hebben we het tafelblad eindelijk van poten voorzien. Een tuingereedschapssteel van de action werd drie poten.

En het resultaat?

Kijk hieronder maar!

Best geslaagd toch?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 juni 2016

De papavers aan het begin van ons talud zijn zo prachtig dat ze voorlopig de kop van onze site vormen:

Overigens zijn ze gezaaid met maanzaad van de toko. Daarom zijn ze niet rood als wilde papavers. Maar ik vind ze mooi!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 juni 2016

Gisteren zag ik al op afstand dat er wat stond te gebeuren bij onze kavel. Onaangekondigd - we zouden in overleg de werkzaamheden plannen, maar dat was blijkbaar niet gelukt - waren werkmensen van Knipscheer bezig om de grond te egaliseren voor de aanleg van de afslag van de Paradijsvogelweg naar onze Frederik van Eedenweg. De eerste twaalf meter vanaf het asfalt van de Paradijsvogelweg loopt namelijk over rijksgrond, en dus niet over onze kavelgrond, en de gemeente Almere neemt de taak op zich om over die strook de afslag aan te leggen.

Volgens zeggen van de werkmensen (ik was er nog niet bij) hebben ze de grond tot een meter diep weggegraven en vervangen door een leemachtig zand. Gelukkig kon ik wel met de werkmensen afstemmen over de ligging van de afslag, want zij deden dat op het oog, en het paaltje dat de hoek van onze kavel markeerde hadden ze al weggehaald. Er zit een kleine knik in de richting van de weg, op de overgang tussen de strook rijksgrond en onze kavel. De afslag loopt namelijk loodrecht op de Paradijsvogelweg, en onze weg loopt parallel aan het Staatsbosbeheerbosje. En dat bosje staat dus niet loodrecht op de weg. Ik denk dat we de juiste ligging wel hebben weten te vinden en dat we onze kavelgrens kunnen reconstrueren.

De afslag is gemaakt met betonnen platen, die ongeveer 1500 kilo per stuk wegen. Het is haast onvoorstelbaar, dat de shovel die met een speciale vacuümpomp vastzuigt en dan kan optillen en verplaatsen. Met wat passen en meten zijn alle platen op zijn plek gekomen. De laatste plaat steekt bijna een meter over op onze kavelgrond (en op die van de boer, waar onze buren over een half jaar beginnen met bouwen). Blijkbaar kwamen anders de afmetingen niet uit. Volgens de mensen van Knipscheer was dat geen probleem. Als dat ook voor de gemeente geldt, dan lijkt ons prima.

Het ziet er zeer robuust uit. Heerlijk dat we nu echt een afslag hebben. Morgen schuiven ze nog het restant puingranulaat aan op onze weg. Als de rijplaten weg gaan en de bergen zand zijn opgeruimd zie het er echt uit als een weg. Zeker met het straatnaambordje erbij.

Nu maar hopen dat die afslag even onverzettelijk blijft liggen als er over een paar weken een vrachtauto met heipalen overheen rijdt. 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 12 juni 2016

Vanmiddag zijn we op de akker geweest, waarbij we opnieuw een aantal planten aan ons bosje hebben toegevoegd. Het was nog steeds droog, dus daarom moesten de planten snel de grond in. We hebben al zo vaak meegemaakt dat buitenradar zei dat er regen kwam, terwijl het niet kwam.... waarom zou het nu anders zijn.

Daarom komen we wat laat aan bij de picknick. We maken een staartje mee. Want.... het gaat zowaar regenen, en donkere luchten kondigen dat aan. Wel zien we vol bewondering dat de bouw bij de Tureluurweg snel vordert. Wat zijn sommige gebouwen groot! We zijn blij dat wij deze zomer ook met de bouw gaan starten.

Op de Emile Durkheimweg, maakt Marien twee panorama's van beide zijden van de weg:

En als we naar huis gaan (voor het eerst op de fiets in Oosterwold) laten we ons natregenen. We hopen dat het aan de Frederik van Eedenweg ook heeft geregend. En hoewel beduidend minder dan bij de Emile Durkheimweg en in Almere Stad, gaat bij ons de teller in de loop van de middag ook lopen. Rond 16 uur stopt het regenen en zijn we op de 2 mm. De score voor de laatste anderhalve maand gaat van een onvoorstelbare 4 mm regen naar 6 mm regen.

Zelden hebben druppels op het dak van de schuur zo lekker geklonken!

Weer terug bij het Paradijsvogelbosje hoeven we geen water te geven en kunnen we ons met muziek bezig houden. Van Wilma kregen we vorige week een windgong om de reeën door onverwachte bewegingen en geluiden op afstand te houden en vreten aan de bouwen minder interessant te maken. Op dat idee borduren we verder en hangen de tuin vol met windgongen. Deels zijn het eerder ingevulde kunstprojecten, deels herbruiken we materialen van eerdere projecten in een nieuwe vorm.

Waar vandaan je de kavel nu ook nadert: er zal muziek zijn! Kom je ze zoeken/bekijken/beluisteren?

En de natuur is onvoorstelbaar. Moet je kijken hoe onze sloot eruit ziet! Het is onmiskenbaar dat er nu toch echt dingen opkomen die wij hebben gezaaid.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 juni 2016

Oosterwold groeit snel. Er is in de afgelopen maanden door initiatiefnemers en team Oosterwold hard gewerkt aan nieuwe overeenkomsten. Inmiddels zijn 150 anterieure overeenkomsten getekend. Hoe dat er op de kaart uitziet? Ik heb er een filmpje van gemaakt. Ik ben onder de indruk van zoveel kracht om onze omgeving zelf vorm te geven.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 11 juni 2016

Onze eerste aanschaf als Vereniging Frederik van Eedenweg: het straatnaambordje hangt! Marie-José had met zwierige hand een straatnaambordje getekend met stift en ingekleurd. Maar tsja, die permanent-stiften zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Dus na een paar regenbuitjes en zonnige perioden was er niets meer te lezen van de straatnaam. Dan maar een bordje besteld. Maar Frederik van Eedenweg is een lange naam, dus moest het uiteindelijk een bord van meer dan een meter worden. Wel van metaal met omgebogen randen en reflecterende kleur. Misschien komt er ooit een metalen paal waarop we het kunnen bevestigen, maar nu hebben we het praktisch opgelost door het bordje vast te maken aan de houten latten die ter bescherming om de boom zitten. Creatief met takjes, touw en wel een officiële metalen beugel.

Van de twee omgehakte bomen lagen de stammetjes nog in het gras. We zijn zo vrij geweest om de draagbare stammetjes langs de weg te leggen als handige en decoratieve afscheiding van de weg en het grastalud. Dat heeft ons overigens wel een dag spierpijn gekost, want licht zijn die stammetjes allerminst.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 juni 2016

Vandaag kreeg ik bezoek van een master-student van de Erasmus Universiteit, Oleksandra, die Oosterwold gebruikt als case-studie naar de ontwikkeling van een woongemeenschap ofwel community building in het Engels.
Omdat ze nog niet eerder op bezoek was geweest in Oosterwold, en omdat het prachtig weer was, en we er langskwamen, zijn we even wezen kijken aan de Durkheimlaan naar de vorderingen al daar. Oleksandra kon daar al even kennismaken met de bewoners van de yurts die daar tijdelijk zijn neergezet.
Het gaat hard met de bouw in Bosveld en bij Ecoparkhof. Oleksandra kon meteen twee mensen vragen om ook deel te nemen in interviews over haar case-studie.
Vervolgens zijn we naar onze kavel gegaan, waar we het interview over onze ervaringen met community building hebben gehouden. Soms toch lastig om je gedachten te formuleren in het engels als je gewend bent over alle zaken in het Nederlands na te denken.
Toen ik Oleksandra rondleidde over de kavel, kwam net Jos Abbo met zijn vrouw langs. Leuk dat ze een kijkje kwamen nemen, en Oleksandra had er meteen nog een interviewkandidaat bij.
Ze heeft in totaal twaalf kandidaten nodig, dus als iemand bereid is, kan je even contact met ons opnemen, dan kunnen wij je in contact brengen met Oleksandra.
Dan kunnen we meteen in de praktijk testen of we al wel een beetje een community aan het worden zijn.

Wij zijn niet de enige die aan community building doen. Er is ook een eendenechtpaar die zijn intrek bij onze vijver heeft gekozen. Moederslief zit nu verscholen in het gras te broeden op zeven eieren. Ik ontdekte het omdat ik de eend gisteren per ongeluk natspoot tijdens het watergeven. Je ziet zo'n eend in het gras ook makkelijk over het hoofd, zoals mag blijken uit het zoekplaatje links. Ik ben benieuwd of we binnenkort kleine eendjes hebben.

Ondanks de droogte zien we toch een aantal planten groeien en bloeien. Een paar mooie plaatjes mogen niet ontbreken.

En toen we thuis kwamen bleek ons nieuw straatnaambordje bezorgd. Morgen ophangen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 juni 2016

Er is er één jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is HIJ!

's Ochtends zingen we altijd uitbundig bij verjaardagen en doen we ontbijt op bed. Gelukkig hoeft I. niet het eerste uur naar school en heb wat later in de ochtend een gesprek in Den Haag.... dus we hoeven niet zo heel vroeg op..

Marien krijgt van I. een regenmeter. 't Is duidelijk waar de focus ligt... De Catalpa Purpurea die al een week in de grond staat is een kadootje mijnerzijds. Uit Eindhoven krijgen we een verzameling jonge kastanjeboompjes.

We besluiten in de loop van de ochtend in Oosterwold te blijven overnachten. We hebben er zin in. Dan kunnen we vanavond bij een kampvuurtje ook een lekker glaasje drinken.

We maken er een rustig dagje met niet teveel bezoek van. Wilma en Kees komen langs en zien de tuin nadat ze ongeveer vijf weken niet zijn geweest. Wij vinden het heel droog. Zij zien ook hoeveel groener het is geworden. We delen de smart van plagen in een natuurtuin. Zij hebben regen (geen verdroging), maar heel veel slakken die gulzig hun planten op eten. Gedeelde smart is absoluut halve smart.

We kijken samen hoe het in en om de paddenpoel gaat. Kees doet leuk mee met sproeien. Het weer is ernaar. We zijn allemaal op enig moment nat geweest ;-)

Bij het avondeten maken we een spinaziesoep! Lekker!

's Avonds stoken we een vuurtje! Om 12 uur regent het zelfs heel kort even. We vinden het een kadootje (helaas maar 1mm, maar je moet een gegeven paard niet in de bek kijken).

De volgende ochtend worden we gewekt door het kadootje van Wilma, dat in de boomgaard de reeën op het verkeerde (lees vluchtende) been moet zetten. Gezellig.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 02 juni 2016

Vanmiddag kregen we groot bezoek op onze kavel. Gebiedsregisseur Yvonne had ons al aangekondigd dat het team Oosterwold in gezelschap van mensen van gemeente Zeewolde, provincie en het rijk een ronde door Oosterwold zou maken.
Tegen twee uur stopten er vijf auto's langs onze kavel. Daar zal je ze hebben, dacht ik. Net als een tiental mensen uitstappen zie ik dat ze van het waterschap Zuiderzeeland zijn. En tegelijkertijd stopt er een heuse bus met mensen van het Oosterwold team. "We hebben niets afgesproken" vertrouwd ons een van de waterschappers toe.
Als een schoolreisje stromen ze uit de bus en wandelen ze allemaal onze Frederik van Eedenweg op. In een korte toelichting heb ik de toehoorders iets verteld over ons initiatief; dat het een landbouw-landschapskavel is die grotendeels publiek toegankelijk is. Iedereen nam de uitnodiging aan om over de wandelpaden een rondje te lopen. Zo zwermt iedereen uit over onze kavel. Het uitgezaagde hartje in de toilet-deur maakte indruk: de foto ging meteen over de App:"just lovin' it". Vanuit het waterschap werd nog met enige bezorgdheid doorgevraagd over de drainagebuizen en de grondwaterstand.

Daarna stapt iedereen weer in de bus en de waterschapsauto's. Het doet vagelijk denken aan een blik Japanners die worden losgelaten in de Zaanse Schans. Het voegt zeker iets toe als al deze mensen die betrokken zijn bij de plannen van Oosterwold een beeld krijgen van hoe het er nu bijstaat. Het wordt groen en er groeit een landschap. Nu maar hopen dat we binnenkort echt kunnen gaan bouwen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2016

Zaterdag komt broer Peter op bezoek met vriendin Dominica uit Ghana. We genieten van een lekker bakje soep en samen lunchen. In het zonnetje en het is heel warm.

Gelukkig liggen de tshirts van NL doet nog in de schuur. Dat helpt voor Dominica die een trui aan heeft. Een grappig souvenir straks naar Ghana. En het levert vrolijke foto's op. "Over een paar jaar is dit een paradijs".

Een plaatje toch?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 mei 2016

We lopen rond op het Paradijsvogelbosje. We zien veel reeenvraat en dan ineens een "aanval" van beestjes op één struik (hazelaar?).

Wat zijn het voor beestjes? vliegende mieren? Reacties op facebook!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 mei 2016

Vanavond spinazie met verse pasta gegeten van eigen oogst. Uit de platte kas. Door Roy geoogst met een sikkel die we daarmee hebben ingewijd.

Verser en malser kan je de spinazie niet krijgen. Natuurlijk hebben we de spinazie marginaal verwarmd zodat ie op z'n lekkerst blijft.

Als ik de foto zie loopt het water me opnieuw in de mond! SMULLEN!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 mei 2016

We hebben een ruime maand geleden kikkerdril van buurman Cor in onze paddenpoel laten glijden. Die eitjes kwamen al spoedig uit en het wemelde van de kleine kikkervisjes.

Een week geleden viel mij op dat de hele oever van de paddenpoel vol stond met afdrukken van vogelpoten. Geen eendepoten, geen meeuwen. Kraaien lijken de meest logische kandidaat. En ook viel op dat het aantal kikkervisjes aanzienlijk gedecimeerd was. Blijkbaar hebben die slimme kraaien ontdekt, dat hier een kant en klare maaltijd beschikbaar was. Kikkervisjes zwemmen vaak naar de rand van de oever, omdat het water daar het warmste is. Tsja, maar daar staan ook die kraaiepoten.

Gelukkig blijken er nog een aantal kikkervisjes slim genoeg, om enige afstand te bewaren, zodat ze het overleefd hebben. Zo is de natuur.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 17 mei 2016

Tweede pinksterdag is burendag.

En dus doen we ons best iedereen goed te kunnen ontvangen. Marien maakt nog een mooi houten randje aan het "glazen" dak, met een heuse wybert tegen de nok (recht boven het hartje). Maar ja dan staan de WC rollen op de grond.... Dus dan moet er nog een plankje opgehangen. 't Voelt een beetje als een housewarming merk ik. En dat is vooral een leuk gevoel. Nu kun je hier echt verblijven!

En ook in de keuken hangen we nog een plank op. Het is net echt.

En dan moet de man op jacht! Voor een vegetarische soep, dus zonder reebout.... Maar hier zijn oogst aan brandnetelblaadjes. Zo'n jager die met z'n blote handen de topjes plukt van de brandnetels is een held nietwaar?

En dan mogen ze in de keuken in de soep:

En dan komen ze: onze toekomstige buren! En ineens is mijn jager niet meer de enige stoere man ;-) !

Iedereen brengt iets lekkers mee, we eten wat we drinken wat en de kinderen hebben de grootste lol! De bruggetjes zijn leuk, maar ook het bosje van Staatsbosbeheer wordt gretig verkend.

En als het wat kouder wordt gaat de vuurkorf aan! Zou de brandweer zich realiseren dat pioniers van fikkie stoken houden? Of moet ik dan ook een sprinklerinstallatie in mijn moestuin (wat overigens geen kwaad kan met dit weer....)

Wij hebben genoten!

't Wordt wel wat dat buurtje op de Frederik van Eedenweg!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 15 mei 2016

Al eerder schreven we over de uitbouw aan ons schuurtje. Hier lees je mee over het begin van het bouwen van het toilethuisje.

Deze week is Marien al behoorlijk gevorderd met het WC huisje. En hoewel we om andere redenen (droogte) graag wilden dat het zou regenen, was het voor de WC zonder dak best handig dat het niet regende. Vandaag moet de deur (beslag) vervolmaakt en moet het toilet een dak krijgen. Het dak wordt doorzichtig, omdat we dan tenminste overdag geen stroom en verlichting nodig hebben in het privaat. Da's handig omdat dit buiten toilet vooral overdag gebruikt zal worden.

Eigenlijk gaat het plaatsen van het dakje voorspoedig. Als je het maar met z'n tweeën doet. Niet omdat het niet alleen gaat, maar als je van de ladder af moet om de boormachine te pakken en je perspexplaat vliegt door de lucht.... blijft toch een beetje onhandig.

Hieronder zie het pleehokje min of meer af. En ook hoe mooi de binnenkant is geworden! Je gaat er bijna voor je lol zitten. 

We verhangen natuurlijk ook de instructie voor het gebruik van de WC,  waarover we al eerder publiceerden.

Maar het mooiste moest nog komen. Onze dochter had ons 's ochtends op het hart gedrukt dat nu toch echt het hartje in de deur van het toilet moest worden gemaakt.

Ik kon haar bovenstaande foto appen aan het einde van de dag. En de maker moest natuurlijk ook even op de foto.........

Dank je wel Marien!

En dank dochterlief en vriend dat we 's avonds bij de maaltijd konden aanschuiven!

Meer weten over het maken van een composttoilet: kijk dan op onze oude blog!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 mei 2016

Het is de afgelopen weken natuurlijk fantastisch weer geweest. We hebben er optimaal van geprofiteerd door met Hemelvaart te kamperen in Friesland. En wat doet dit weer met de tuin?

Je merkt dat er bepaalde bomen zijn die profiteren van het warme weer. Zo zijn onze notenbomen binnen een paar dagen uit een lange winterslaap ontwaakt. Dat is een hele opluchting, want het leek wel alsof alle notenbomen het loodje gelegd hadden. Maar de meeste komen nu tot leven. De twee ge-ente notebomen die al eerder geplant waren, lopen duidelijk voor.

 Ook de Tamme Kastanje die we van Wilma gekregen hebben, begint nu echt uit te lopen met prachtig glanzend blad en fijne kartelrand.

En de Japanse Sierkwee die dit voorjaar nog geplant is durft het aan om volop in de bloei te gaan. Een feest voor het oog. Ik hoop dat de plant het aankan en niet aan deze overmoed bezwijkt.

Maar onze tuin is toch vooral nog een tuin met veel nieuwe aanplant, waarvan de wortels nog niet diep in de grond hebben kunnen doordringen. En dat kan je zien aan veel bomen en heesters die smachten naar een beetje vocht. Dat geldt met name voor de wilde rozen die we geplant hebben, en waarvan de helft goed aanslaat, en de andere helft nu met microscopisch kleine blaadjes probeert te laten zien dat ze nog tot het land der levenden behoren.

Dan zit er niets anders op dan te gaan sproeien. Dat doen we al iedere dag met de platte kas, waar nu de spinazie royaal opkomt, en de Pompoenbladeren de afmeting van schoteltjes beginnen aan te nemen.

Op zich is dat geen straf, behalve dat het behoorlijk bewerkelijk is in een tuin van bijna 7000 m2. En het is ook niet wenselijk om alleen met kraanwater te sproeien.

Dus hebben we de pomp tevoorschijn gehaald, die al tien jaar ongebruikt in onze schuur stond. Die kan nu eindelijk zijn dienst bewijzen.  En de plekken waar de pomp niet komt, blijft het sjouwen met emmers water. Vooral op de verhoogde stukken, waar het water immers nog eerder wegloopt.

We hebben ook het hele landje ingezaaid met wilde kruiden. Dat zaaigoed kiemt heel oppervlakkig en is dus gevoelig voor droogte. We hopen dus maar dat er komende week weer wat regenbuien langs Oosterwold zullen trekken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 mei 2016

Afgelopen dinsdag waren we uitgenodigd door de gemeente om van gedachten te wisselen over afvalverwerking en afvalophalen in Oosterwold. De gedachte is dat initiatiefnemers in Oosterwold bezig zijn met duurzaamheid en daarom zelf ook ideeën hebben over hoe om te gaan met Afval. Bovendien zijn de kavels in Oosterwold zo groot, dat de meeste mensen zelf hun groenafval kunnen verwerken op een composthoop. Redenen genoeg dus om met elkaar van gedachten te wisselen. We werden uitgenodigd bij het afvalinzamelingspunt Almere-Buiten. Een achttal initiatiefnemers waren gekomen, en van de gemeente waren Ivonne, Jeanet en drie medewerkers van de dienst afvalverwerking.

Een reeks onderwerpen zijn de revue gepasseerd.

Welke afval soorten kunnen als grondstoffen rendabel worden gerecycled? Kan dat ook door een kleine groep zoals een vereniging of bewoners van een straat in Oosterwold?

Volgens Ger zijn 75 procent van de containers die aan de straat worden gezet half leeg. Dat betekent dat de gemeente heel veel werk heeft aan relatief weinig afval. Het merkwaardige doet zich dus voor, dat als we steeds minder afval krijgen, de gemeente meer werk krijgt aan het verwerken van het afval.

Krijgen de bewoners van Oosterwold een container voor de deur, of moeten ze naar een brengparkje? Volgens de Annet heeft de gemeente de plicht om een container binnen 75 meter van een huis te plaatsen.

We hebben ook over kosten gesproken. Als Oosterwolders meer doen voor afvalvermindering of ook zelf weg brengen, levert dat dan ook wat op in de zin van lagere afvalstoffenheffing? Dat lijkt vooralsnog niet mogelijk. Anders dan vele andere gemeenten heeft Almere een zgn. solidariteitsheffing per huishouden. Dus of je nu veel of weinig afval produceert, je betaalt hetzelfde. In veel sectoren in de samenleving geldt inmiddels al het parool: "de vervuiler betaalt". Maar met afval in Almere gaat dat dus niet op.

Wij kunnen een vergelijking trekken met de gemeente Haarlemmermeer, waar we nu nog wonen. Die gemeente heeft brengparkjes voor papier, glas en plastic. En je kunt kiezen voor een grote of een kleine container. Als je een kleine container kiest, betaal je ook minder afvalstoffenheffing. Sinds het plastic apart wordt verwerkt, hebben wij een kleinere container en bezuinigen wij dus op onze afvalkosten. In Oosterwold zal de gemeente geen groenafval hoeven in te zamelen. Dan is het toch niet logisch dat wij evenveel betalen als mensen die iedere week een groenbak aan de straat zetten?

De gemeente ziet wel mogelijkheden voor een pilot studie. Bijvoorbeeld om alleen containers op te halen als ze vol zijn. Dat zou kunnen met een telefoon- of email-bericht. Ook zou de gemeente speciale afvalcontainers of een big-bag kunnen leveren wanneer bewoners veel piepschuim verwerken, bijvoorbeeld als apparatuur en keukens worden geleverd.

We kregen nog een rondleiding over het afvalbrengpark. Het is indrukwekkend hoeveel afval kan worden gescheiden. Medewerkers kunnen zelfs het restafval nog scheiden, en daarmee zichzelf min of meer terugverdienen. Ook nieuw voor mij was dat piepschuim zo'n gewilde grondstof is. De gemeente heeft een speciale pers waarmee het piepschuim wordt samengedrukt en daarna op pallets wordt verkocht aan de industrie.

Als je eenmaal rondloopt op zo'n afvalbrengpark, dan valt je al gauw op hoeveel spullen worden weggegooid, die nog waarde hebben. Van tuinstoelen tot versterkers, van tegeltjes tot nieuwe straatstenen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 mei 2016

Als ik een titel moet verzinnen voor vandaag, dan moet het over zon gaan en over allerlei onverwachte bezoekers.

De eersten kwamen vanochtend letterlijk binnenvliegen. En eigenlijk waren we ze al tegengekomen. Toen we op de Hollandse Brug de polder binnenreden zagen we 3 parachutisten die akelig precies manoeuvreerden. We grapten nog tegen elkaar: ze moeten wel zorgen dat ze niet in het water belanden. .... Toen we bij het Paradijsvogelbosje kwamen stonden op de passeerstrook drie auto's geparkeerd met een windvaan ernaast. We hadden geen idee... Maar toen had het al duidelijk moeten worden.

We drinken een kopje koffie in het goddelijke zonnetje en gaan aan de slag.

En dan kijken we omhoog: wat komt daar nou aanvliegen en wat maken ze een herrie:

Ze landen met het motortje dat ze hebben keurig op het land van Boer Henk aan de andere kant van de weg. Een mooi gezicht. Wel ben ik verbaasd. De heren dragen (terecht) gehoorbescherming ivm de herrie van hun motortjes, maar als ze geland zijn houden ze die dingen op en ze schreeuwen dus keihard naar elkaar ook als dat al lang niet meer nodig is.  Maar ja, meer dan verbazing is er niet.

Daarna wordt duidelijk dat we meer invliegers hebben (gehad). Onze tulpen zien eruit als kropjes sla.... Reeëpoten verraden de daders.....

De hele dag (het is natuurlijk een heerlijke dag om te fietsen) hebben we "aanloop" gehad van mensen die ons volgen, zelf onderzoeken of ze initiatiefnemer willen worden, misschien willen aansluiten of gewoon nieuwsgierig zijn.

De wat oudere meneer uit Huizen die Marien (die in zijn jeugd heel veel heeft gezeist) wel even uit zou leggen hoe hij moest zeisen was wel lief.

In de middag schoven Gerda en Ronald aan voor de thee. Gerda met mooie witte fietsschoentjes die voor het eerst een beetje vies werden en Ronald die de hele tijd wilde uit leggen wat er Freudiaans aan reeën was (of heb ik het toch niet goed begrepen Ronald? ;-)  )

Duidelijk is dat binnenkort in de tuin van Ronald en Gerda kruidenrad komt. Of toch maar niet. Jullie zijn toch geen trendvolgers?

Mijn kruidenrad is in ieder geval klaar! nu moeten natuurlijk de kruiden nog groeien.

Marien werkt verder aan het toilethok.

En dan het hoogtepunt van deze weken: We eten voor het eerst 's avonds warm in het Paradijsvogelbosje! Eet smakelijk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 april 2016

Gisteren begon broer Mark te appen of we in Oosterwold waren en wie er zouden zijn. Bij een bezoek is de samenstelling van de delegatie nichtjes bepalend over wie aanwezig wil zijn. Logisch, maar moet altijd even afgestemd. Vanmorgen besluit Mark heel gezellig met één dochter te komen. (Wij zijn nl. zonder dochter)

Als we nog thuis zijn belt iemand aan.... Ik hoor door de deur: "Oh bakt u zelf brood, dat vind ik zo lekker!" Marien bakt inderdaad zelf brood en dat was net klaar. Marien zegt nog "heb je al ontbeten?"... Dus als Marien terugkomt heb ik geen idee waarmee hij komt. het is een pak met twee nieuwe overalls. Ik heb die van mij vandaag aangedaan, Marien dacht dat ie nog met vieze stoffen zou werken en trekt dus nog zijn oude overall aan. Het levert wel de gezellige foto links op.

Mark hoopt dat we binnenkort in Oosterwold kunnen koken (lees barbeknoeien) en brengt daarvoor attributen mee en heeft een grote zak sjalotjes om te planten mee gebracht. En wat heel fijn is: hij plant ze ook samen met nicht Eva-Lotta!

Maar ze willen nog meer doen... dus komen ze mij helpen bij het leggen van een kruidenrad: onze toekomstige kruidentuin. We leggen een cirkel met daarin een kleine cirkel en een aantal spaken. Met Mark en Eva-Lotta erbij schiet het hard op!

Als we vertrekken ziet het wiel er zo uit: Morgen nog twee spaken leggen, compost toevoegen en zaaien! 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 april 2016

De dagen zijn heel wisselend qua weer. En nu de bomen de grond in zijn hoeft niet alles even snel, dus als het slecht weer is gaan we niet altijd door en nemen soms ook tijd voor andere dingen (belastingaangifte bijvoorbeeld...)

Vandaag hadden we weer een dag waarbij ik op kantoor zat en Marien in het veld. En we zijn een aantal keren jaloers op elkaar geweest. Ik op Marien toen het buiten heerlijk zonnig was en ik wist dat je in de luwte van een schuurtje geweldig van de zon kunt genieten. En Marien op mij toen ik hoog en droog in mijn vergadertoren zag hoe het buiten goot en ik een berichtje kreeg "geweldig weer". Gelukkig kon ik op buienradar zien dat het een half uur later over zou zijn en niet meer zou gaan regenen ;-). Dat houdt de moed erin.

Na wat voorbereidende aankopen voor het WC huisje in centrum Almere ging Marien naar het Paradijsvogelbosje. Hierboven zie je in de deuropening van de schuur de aankoop die Marien niet kon laten liggen ;-),

De missie voor vandaag was het leggen van een terrasje voor de schuur, waar we als we doorwerken buiten kunnen eten en in de zon kunnen zitten. Marien legt een kunstig patroon van rozetten in het midden opgevuld met kinderkopjes die voor de kruidentuin bedoeld zijn, maar hiervoor ook goed bruikbaar zijn.

Als het terras klaar is, is ook het pad tussen de twee boomgaarden aan de beurt: Eindelijk kan je met de kruiwagen ook hier een rondje lopen. Hoewel je op ons kleine bruggetje dan wel een evenwichtskunstenaar moet zijn.....

En bij vertrek gaat Marien nog even bij buurman Henk langs om wat zaken af te handelen en schiet dit geweldige plaatje! Hoe mooi is het koolzaad! 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 april 2016

Vaste bezoekers zullen zich al hebben verbaasd. Zo kaal als het Paradijsvogelbosje er in de kop van de site uitziet is het nu toch helemaal niet meer. En dat is helemaal waar.

Dus van:

Zijn we vanavond gegaan naar:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2016

Zaterdag 23 april hebben wij als één van de pioniers van Oosterwold een Groene Speld gekregen van wethouder Tjeerd Herrema van Almere. De Groene Speld wordt uitgegeven door de Growing Green Cities. Zij hebben een wat verouderde website www.growingreencities.almere.nl
Niet alleen kregen de pioniers van Oosterwold zo'n speld. Heel veel ondernemers, stichtingen, initiatieven kregen een Groene Speld. Of zoals Tjeerd Herrema zei: "die verdienen een Dikke Speld".
Het is een hele opgave om voor al die genomineerden een verhaaltje te vertellen. Ik benijd de wethouder niet. Over de eerste pioniers van Oosterwold werd dan ook niet veel inhoudelijks verteld. En eigenlijk is dat wel jammer. Deze Groene Speld probeert initiatieven in Almere in het zonnetje te zetten, die in de aanloop naar de Floriade in 2022 Almere een groen gezicht geven.
En hoewel de Floriade en Growing Green Cities niet gespeend is van marketingdenken, zit er wel iets in, dat die Floriade moet passen bij Almere. Citaal van de website Floriade.almere.nl: "Maar de Almeerse Floriade gaat verder: kennis, producten en technologieën uit de tuinbouw worden ingezet om oplossingen te vinden voor urgente en mondiale verstedelijkingsvraagstukken op het gebied van voedsel, energie, water en gezondheid."
Ik zal niet op de plaats van de wethouder gaan staan, maar laat ik dan toch iets inhoudelijks over Oosterwold initiatieven schrijven in het licht van Growing Green Cities:
Die eerste initiatieven in Oosterwold beginnen nu inderdaad met bouwen en het inrichten van hun kavel. Al in de eerste visiestukken voor Almere kan je lezen, dat het de bedoeling is dat in Oosterwold zogenaamde Stadslandbouw zal worden bedreven. Dus we moeten Almere de eer gunnen dat zij dit groene idee Stadslandbouw hebben geplugd. En dat vraagt niet alleen landbouw in de nabijheid van een stad, maar juist dat mensen rondom hun woonomgeving kleinschalige landbouw gaan organiseren, die bovendien voor andere mensen en dieren waarde toevoegen aan het landschap.
Wel, daarmee willen we ons best vereenzelvigen. En op onze kavel Paradijsvogelbosje kan je de eerste tekenen van stadslandbouw al bespeuren. De beplanting gaat zelfs aan de bebouwing vooraf.
Ook is het best leuk om een aantal initiatiefnemers weer te zien, en van andere groene initiatieven te horen.

Als in 2022 al die Floriadebezoekers bij ons langs komen fietsen, dan kunnen ze bij het Paradijsvogelbosje hun hart ophalen.

We voelen ons vereerd met de speld. En het buffet was zeer groen verantwoord en lekker.

Dank aan Monique van der Plas voor het maken van de foto's