- Gegevens
- Geschreven door Marien
In onze grote woning hebben we de Tuinkamer ontworpen als een multifunctionele ruimte, voor klussen, planten, muziek en ook als ontmoetingsruimte voor workshops en vergaderingen. Gelukkig maken we daar al lange tijd gebruik van. En niet wij alleen!
Maar de afscheiding met de woonkamer was nog altijd niet gemaakt. Er staat een grote kast in het midden, maar daaromheen moest de afscheiding nog gemaakt worden.
Op 23 september hebben we een reuze stap gemaakt door met vereende krachten glazen ruiten in de vier grote kozijnen te zetten. Daarover hebben we al eerder geblogd. Maar deze ruiten lieten nog vier ingewikkelde hoeken vrij, die niet zo makkelijk met glas waren in te vullen: Stalen profielen lopen dwars door deze tussenwand heen. We hebben gekozen voor Acrylglas oftewel plexiglas om deze hoeken in te vullen.
Maar de vormen van die hoeken zijn zo ingewikkeld, dat ik eerst mallen heb gemaakt van hout, om te passen. Niet alleen of de vorm past, maar ook hoe je de mal op z'n plek kunt krijgen, met al dat staal en scheve hoeken. Die mallen maken was al een hele puzzel. Toen ze eindelijk in hun plek pasten, waren ze natuurlijk op een paar plekken te klein gezaagd. Dus dat heb ik aangetekend op de mallen.
Vervolgens werden de Acrylglas platen van 12 millimeter dik gebracht. Gelukkig zijn ze minder zwaar en minder scherp dan glas. Er zit aan beide zijden folie op, omdat Acrylglas sneller krast dan glas. Toen de mallen erop gelegd, en de vorm afgetekend. En dan zagen! Ik heb nog wel bij de leverancier nagevraagd, en hij adviseerde een fijntandig blad in de invalzaag, en kleine stukjes met de decoupeerzaag. De plaat moet wel goed afgesteund worden, want Acrylglas kan wel barsten. Eigenlijk ging het zagen toen heel soepel.
Maar dan moet het glas nog wel op z'n plek getild worden, op een ladder met één arm. En natuurlijk is het dan nog een paar keer net niet passend. Gelukkig kon Marie-José helpen en aanpakken, want anders wordt het toch een hele circustoer.
En dan lukt het om ze er één voor een in te zetten. De folie moet eerst losgetrokken worden aan de randen, zodat het niet ingeklemd zit tussen de glaslatten.
Een laatste uitdaging is de hoge vertikale spleet tussen de stalen steunpaal en de glasgevel van het huis. Dat vullen we ook in met Acrylglas in twee delen. Tegen het plafond maak ik ook eerst een mal van hout. Je kunt er haast niet bij om dat stuk in te passen. En als het stuk dan eindelijk zit, geef ik het net een te hard duwtje, en valt het stuk aan de andere kant naar beneden, in twee stukken op de grond. Gelukkig is dit maar een klein stuk, en kan ik het vervangen. Dit langgerekte vertikale stuk zet ik alleen met kit vast aan de stalen paal en de aluminium strip langs de glaspui.
De Acrylglas ruiten passen goed, en zien er wonderbaarlijk doorzichtig uit, misschien nog wel helderder dan het glas. In de aansluiting met de stalen profielen zitten nog een aantal kieren, en die kit ik dicht met speciale transparante Acrylglas siliconenkit.
En dan is de tussenwand ineens dicht! Je kunt het vooral merken in de woonkamer, waar het nu veel minder galmt. Er zitten nu alleen nog een paar kieren bij de aansluiting van de tussendeuren. Als het nodig is kunnen we daar met tochtstrips wellicht nog een eind komen.
De laatste actie is om de ruiten te kitten. Er zit wel overal kitband, maar kit zorgt voor een betere steun en afdichting. En ook voor een strakker gezicht. Alhoewel. Kitten is niet mijn grootste specialiteit. Dan komt toch wel in mij op: Kitten is K*tten..... Dus gesmeer blijft het toch. Maar proberen een beetje met een raamkrabbertje te fatsoeneren, 
en een laatste kwast verf erop.
Van een afstand ziet het er best strak uit! Weer een grote klus geklaard! Nog een paar te gaan.
Oh, ja, er komt ook een bijzonder fenomeen aan het licht: Wat zijn toch deze gemarmerde patronen op het Acrylglas??
Behalve kunstwerken en een prima Rorschach test is het ........
Stof! Met dank aan de 
statische electriciteit die dat Acrylglas opwekt. We hebben wel speciale antistatische schoonmaakvloeistof bijbesteld. Moeten we toch wat meer schoonmaken misschien?
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Net als de afgelopen vier jaar gaan we weer een gezamenlijke boomplantactie voor Oosterwold organiseren in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap.
Daarvoor houden we vrijdagavond 8 november een informatieavond.
Locatie: Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12. Aanvang 20.00 uur. Inloop vanaf 19.45.
Op de informatie avond vertellen we over de keuze van het plantgoed, het invullen van de aanvraag en bestelling en de procedure.
De Stichting Heg en Landschap organiseert een boomplantprogramma met subsidie van Yves Rocher, dat erop gericht is om historisch en cultureel landschap te stimuleren. Met de subsidie van Yves Rocher kunnen bomen en struiken als bosplantsoen worden aangeschaft tegen gereduceerde prijs vanaf 40 cent per stuk.
In Oosterwold maken initiatiefnemers het landschap, en richten zij ook publieke ruimte en wandelpaden in met veelal inheemse bomen. Ook worden door velen principes van Voedselbos omarmt, om gevarieerde, bloeiende, en eetbare hagen te maken. Dat past goed bij de doelstellingen van Heg en Landschap en het Boomplantprogramma.
Je kunt meer lezen over het Boomplantprogramma van Stichting Heg en Landschap op hun website https://www.hegenlandschap.nl/boomplantprogramma/
Vanuit de Stichting Paradijsvogelbosje ondersteunen we deze boomplantactie, omdat dit veel Oosterwolders in staat stelt om mooie hagen en andere beplanting te realiseren.
Omdat we gezamelijk de aanvraag doen, versterken we de motivatie dat we een waardevol nieuw landschap creëren, waardoor onze aanvraag beter gehonoreerd wordt.
En ook kunnen we vanwege de gezamenlijke bestelling het plantgoed in Oosterwold laten afleveren, zodat niet iedereen naar Nijmegen hoeft te gaan om de bestelling op te halen.
Net als vorig jaar maken we weer een speciale bestellijst voor Oosterwold, die je kunt invullen en toesturen naar ons. Wij verzamelen de bestelllingen en maken er één bestelling van naar Heg en Landschap.
Meld je aan voor de informatie avond. Als je wel wilt bestellen maar niet op de informatieavond komt, laat dat dan ook weten.
Zowel de informatieavond als het uitleveren van het plantgoed wordt vast weer reuze gezellig.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
De Frederik van Eedenweg bestaat (in z'n allereerste vorm) al sinds februari 2016.... Zo'n drie-en-een-half jaar dus. Nog altijd kent google maps de Frederik van Eedenweg. Even leek het te lukken, maar toen bleek googlemaps de hele Paradijsvogelweg tot Frederik van Eedenweg gedoopt te hebben. Dat leverde ons boze mail op van Paradijsvogelwegbewoners op .... Ook niet de bedoeling. Dat had googlemaps hersteld na een week, maar daarna vele meldingen door individuele bewoners van onze straat, maar geen actie van googlemaps... En na verloop van tijd is dat toch best irritant. Dus.... Samen met Jan Kooy die we altijd weer inschakelen voor technische computervraagstukken, stellen we een instructie op voor leden van de kavelweg vereniging om de straat te melden bij google. Daarna vragen we iedereen zo veel mogelijk melding te maken. Kijken of google op (enige) massa reageert. En eigenlijk had ik er niet zoveel vertrouwen in... Maar weet je wat plesant was (behalve dat we in Vlaanderen op vakantie waren) ? Nou dat ik daar een app-je van Jan kreeg dat de Frederik van Eedenweg op google maps stond..... Afijn, heel fijn dus....
En toen we gisteravond thuis kwamen bleek:
Inderdaad bleek de weg zichtbaar te zijn.
En toen we vanochtend wegreden zei de dame van google maps, toen we de uitrit uitreden: Rij naar het oosten op de Frederik van Eedenweg en ga rechts naar de Paradijsvogelweg...
Wat een heerljik gevoel dat de weg nu bestaat!
Het enige wat nu nog niet goed gaat is dat de huisnummers van de straat nog niet bekend zijn.
Daarom nog een verzoek aan alle bewoners van de straat om je huisnummer nog in te vullen in google maps! Ook dit gaat ons lukken! Let op: de postcode wordt bij een adres toevoegen niet automatisch goed ingevuld, dus verander in de goede postcode.
Hoera voor de wijk! En dank aan Jan en google maps!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Zo was de keuken begin april toen we gingen verhuizen van het kleine huis naar het grote huis. Lekker industrieel met links achterin een echte computerhoek. Prima! En fijn dat ie af is. Nu we een half jaar verder zijn is af niet goed genoeg meer, maar komt de vraag wat dan toe te voegen. Zo hingen we eerder een kleed met een verhaal aan de muur om gezelligheid toe te voegen.
De hoek van de computer was wat donker en we kregen de bovenste rand van het beton niet mooi. Dan is de vraag blijf je daarmee pielen of ga je een echt statement maken. In eerdere woningen hebben we "grapjes" met spiegels uit gehaald. En telkens leverde dat uiteindelijk leuke plekken op. Maar je moet een beetje handig zijn, want spiegels waar je voortdurend in zit te kijken zijn niet fijn. Kijk je dan in zo'n computerhoek niet voortdurend jezelf aan? Nou nee, als je het beeldscherm voor de spiegel zet niet. En de lol is: ik kijk nu voortdurend via de spiegel naar onze voortuin...
Dus.... toen we de spiegels voor de badkamer bestelden hebben we ook spiegels voor deze wand besteld. En dat is best spannend... want het stukje muur boven het aanrecht linksonder en rechtsboven een rechte hoek, maar twee niet rechte hoeken. En dat ging dus eerst mis. We weten niet waar in de communicatie we elkaar niet hebben begrepen, maar het moest over.... Gelukkig ( ;-) ) was de spiegel in transport beschadigd geraakt en moest ie sowieso over of ie nou goed was of niet.
Dus niemand hoefde ingewikkeld te doen, dit werd gewijzigd... En ja wat is dan het resultaat?
Dat zie je hieronder: 
Spiegeltje, spiegeltje, weg is die wand!
Wij zijn best tevreden!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Begin oktober was het weer zover: tijd voor onderhoud van de weg. Gelukkig stond er een borrel in de planning, dus stuurden we een mail uit wie voor de borrel tijd had om mee te werken aan het herstel van de weg. Gert Jan had twee grote bergen puin bij gestort op woensdag. 
In de ochtend begonnen Jan, Jan, Edith, Joost en Aletta al. Zij konden 's middags niet en hebben 's ochtends al een hele berg weg gewerkt. Dat was nodig want in het nieuwste deel van de weg was veel gebouwd en hadden een aantal grote wagens de bochten helemaal kapot gereden. Nu het weer nat wordt ontstaan daar heel vervelende kuilen.... 
En dan gaat 's middags een nieuwe ploeg aan de slag. Ik kwam met het fototoestel pas laat, daarom heb ik vooral "gezellige" foto's gemaakt. Er is echt keihard gewerkt. Mooi werk mensen!
En als het werken klaar is.... is het tijd voor een borrel!
En de twee buurmeisjes van 4 en 7 vinden elkaar en gaan er samen vandoor....
Leuk hoor zo'n wijkje buiten...
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren was een spannende dag. Afgelopen donderdag was al een glasbok afgeleverd met een veel te grote vrachtwagen. Het helpt ook niet dat je daarover van tevoren afspraken probeert te maken met de leverancier, want de transporteur is weer een andere als de verkoper. 
Buurman Henk moest eraan tepas komen om met zijn Heftruck de Glasbok via onze oprit bij de voordeur te zetten. Dat ging overigens ook maar net, met glas van 3 meter overdwars over de oprit. 
Maar in mijn eentje krijg ik dat glas uiteraard nooit op z'n plek. Daarom heb ik in onze wijk een oproep geplaatst wie mij maandagochtend kon helpen. En zo zaten we maandagochtend om tien uur met vijf man extra aan de koffie om de aanpak te bespreken.
Van tevoren had ik alle plintlatten klaargemaakt, op maat, geschilderd, met schroeven klaar om in te draaien, en een strook kitband erop geplakt. En een verzameling werkhandschoenen uitgezocht, want dat glas pak je niet zonder handschoentjes aan...
Op de vloer heb ik voor beide ruiten U-profiel aluminium latten geplakt. Net voordat het glas erin spuit ik daar grijs-transparante siliconenkit in, zodat het glas vol in de kit komt te staan.
De twee grootste ruiten zijn 12 mm gelaagd geluidsdempend glas (Optiphon, waar blijkbaar extra geluidsdempende folie in het midden van de ruit is geplakt), die aan weerskanten van de grote kast op de vloer worden gezet. Maar het vraagt nog heel wat om met z'n allen zo'n ruit van tegen de honderd kilo te verplaatsen. Gelukkig heeft Jan goede driepunts-vacuum-glas-zuigers. Het glas moet eerst liggend, verticaal door de voordeur, en dan op een paar plankjes met bescherming gezet om rechtop gezet te worden. En dan naar z'n plek getild, waarbij het nauwgezet manouvreren vergt om de ruit ín het kozijn te krijgen. Zodra de ruit staat, moeten twee mensen de ruit op z''n plek houden, en één plintlat direct vastgeschroefd, zodat de ruit niet meer kan vallen. Bijkomende complicatie is dat we het ruit niet helemaal recht, maar net als alles in onze woning zo'n 4 graden schuin in de sponning zetten. Maar als het glas in het kozijn zit geeft die schuinheid niet veel belasting.
Na de eerste ruit konden we de tweede op dezelfde manier doen, behalve dat we ingewikkeld moesten manouvreren, omdat de ruit scheef is, en we ook nog om een stuk staalprofiel heen moesten, maar ook die ging erin.
Toen moesten we nog twee ruiten boven op de kast doen.
Ik had - enigszins naief - gedacht dat we dat met een ladder een een trap zouden kunnen regelen. Maar terecht gingen de helpers daarin niet mee. Gelukkig heeft Simon een stabiele rolsteiger, en die hebben we eerst hier naartoe gehaald. Toen konden we de ruit in twee stappen naar z'n plek tillen. Eerst bovenop de steiger, en daarna met twee man op de steiger en twee man aan de zijkant meetillen.
De ruiten passen precies. Te precies? Het is mooi dat we slanke kozijnen hebben ontworpen, maar dat levert ook weinig speelruimte, en de ruit moet toch eerst schuin over de kast in de sponning worden getild. Dus sta je een tijdje te pielen met vijftig kilo in de hoogte. Maar net als je denkt, oeps het past niet..... dan floept de ruit erin en dan zit ie met één plintlat vast. 
We zijn met de kleine ruit boven begonnen, dus dan moet daarna de zwaarste klus nog: de rechter ruit is bijna 3x1 meter, dus een flinke brok glas van 72 kilo. Bijkomend probleem is dat het H-profiel waarop het dak rust hier dicht bij de ruit zit, dus daar moeten we omheen. En nadat we met vereende krachten de ruit bijna in de sponning hebben, blijkt dat de ruit net klem loopt op een uitstekende scharnier van nog geen centimeter hoog. Dus moet de ruit terug op de steiger, en schroef ik de scharnier eraf. En dan heeft iedereen al een beetje lamme armen en moet de ruit opnieuw omhoog. Weer manouvreren om het staa heen, en heen en weer bewegen als de ruit klem raakt in het kozijn of op de kastrand. En dan, als het lijkt of het net niet lukt, floept de ruit ineens op z'n plek. Wow! en een Zucht van verlichting. 
Het heeft langer geduurd, en heel wat zweetdruppels en lamme armpjes.
Hulde Jan, Jan, Simon, Harry, Ruud, geweldig bedankt voor jullie hulp en geduld en inzicht om deze klus te klaren!!
En wat hebben we een fantastische wijk, dat we elkaar zo helpen met klussen die je niet alleen kunt doen!
Nadat de helpers zijn vertrokken heb ik eerst maar even shakend een extra kop koffie gedronken. Bij het vastschroeven van de resterende plintlatten, merkte ik nog wel wat trillende armen van de inspanning.
Nu het glas erin zit, moeten de resterende openingen tussen de woonkamer en de Tuinkamer nog ingevuld worden met Acrylglas. Volgende klus.
En het is best even wennen, dat we nu niet meer om de kast heen kunnen lopen. Nog geen minuut nadat de eerste ruit geplaatst was, pak ik een kitspuit van de grond, en wil ik omlopen, om meteen m'n kop ongenadig tegen de ruit te stoten. Wel, hij trilde, maar kon er tegen. Mijn hoofd ook. Misschien tijdelijk van die vogeltjes op de ruit plakken zodat we ze tenminste zien....
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Sinds wij in het grote huis wonen, hebben we in onze eigen badkamer nog geen spiegel. Want die zou tegelijk met het glas besteld worden en dat doen we komende week, volgende maand, nou ja later dus....
Maar nu was het dan zover. De laatste dag dat ik mijn haren op de wc moest kammen was aangebroken...
En dan kan je natuurlijk heel uitgebreid in tekst bloggen over zo'n verandering ... Want o een spiegel in zo'n ruimte maakt veel uit....
En ja, zoals mijn dochter zei: dit is een van de dingen in het huis die niet schuin zijn.... (want ovaal)
Maar de wijze van aandrukken en kracht zetten op de lijm zijn toch weer een beetje bijzonder ....
Door een lat tegen de overliggende muur te spannen blijft er druk op de spiegel en de lijm....
En dan is het verschil best groot: rechts voor en onder na.... (maar dat hadden jullie wel begrepen!
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Vanochtend zijn we met tien gasten zaden gaan verzamelen in het Paradijsvogelbosje. Eerst hebben we met een kopje koffie of thee papieren zakjes gevouwen om het zaad te bewaren.
Vervolgens zijn we gewapend met snoeischaar en zakken een rondgang gaan maken om de verschillende zaden te verzamelen. Echt zoeken hoefden we niet want er is genoeg aanwezig. Wel is het leuk om verschillende inheemse bloemen en planten te vinden en het zaad uit de planten te halen.
Omdat ik het hele jaar de planten volg, weet ik de meeste planten die groeien wel te vinden. Hier een lijstje van de opbrensten:
Damastbloem, Boerenwormkruid, Duizendblad, Wilde Bertram, Zeepkruid, Teunisbloem, Reuzenbalsemien, Grote Toorts en Zwarte Toorts, Paars Vlasbekje, Kaasjeskruid, Grote Kaardenbol en Slipbladige Kaardenbol, Harig Wilgenroosje, Rode Klaver, Judaspenning, Zwartmoeskervel, Rood Havikskruid, Prikneus, Moerasspirea, Canadese Fijnstraal, Canadese Guldenroede, Agrimonie, Gele Morgenster, Paarse Morgenster, Heelblaadjes, Koninginnekruid.
Tijdens de rondwandeling kwamen we ook nog een Egel tegen. Leuk om te zien dat die hier leeft, en het schijnt dat de Egel ook naaktslakken eet. Wel, dan hoeft die niet van de honger om te komen.
Omdat sommige zaden heel makkelijk vallen hebben we een aantal planten als bos afgeknipt en binnen op de vloer uitgeschud. Net of je aan het dorsen bent. Leuk omdat ook met een groepje te doen.
Adeline, Willem, Jenette, Janny, Barbera, Irene, 
Marjon, Loes, Hanneke, Bianca, bedankt, en hopelijk komen er veel planten in Oosterwold tot bloei.
De actie was bedoeld omdat we zoveel zaad hebben die we graag over Oosterwold zouden verspreiden. Omdat we veel zaad hebben verzameld, eindigen we de dag nog weer met meer zaad dan toen we begonnen!
Dus we kunnen in Oktober nog wel een keer zo'n actie ondernemen, als er genoeg belangstellenden zijn.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Zondag 15 September, aanvang 11 uur. Paradijsvogelbosje, Frederik van Eedenweg 12 Almere Oosterwold
Het is echt herfst. Toch bloeit er nog van alles. Vooral de veelvormige Zinnia's. Maar het valt vooral op dat veel planten zaad hebben geproduceerd.
Dat kan je uiteraard goed gebruiken om zaad te winnen en volgend jaar weer uit te zaaien.
Op onze kavel Paradijsvogelbosje hebben we vooral, maar niet alleen inheemse planten staan. Wil je ook inheemse planten op je kavel uitzaaien, en heb je zin om aanstaande zondag 15 september zaad te verzamelen? Kom dan naar het Paradijsvogelbosje. Aanvang 11 uur.
We starten dan met een rondleiding en toelichting voor het verzamelen van zaad.
We gaan ook nog zaadzakjes vouwen van papier. Daar kan je de verschillende zaden in stoppen en bewaren.
Heb je zelf al zaden verzameld en vind je het leuk om zaden te ruilen of met anderen te delen? Uiteraard ben je dan ook meer dan welkom.
Welke planten hebben we zoal met zaad in de tuin 
staan?
- Teunisbloem
- Grote Toorts
- Koninginnekruid
- Kamille
- Boerenwormkruid
- Kaardenbol
- Stokroos
- Reuzenbalsemien
- Wilde
- Duizendblad
- Engelwortel
- Koekoeksbloem
- Knokig Helmkruid
- Canadese Fijnstraal
- Wilde Peen
- Harig Wilgenroosje
- Smeerwortel
- Wilde Cichorei
- Zeepkruid
- Heelblaadjes
- Kardoen
En wie wil uitproberen, kan ook zijn hart ophalen met Rozenbottels, Gelderse Roos, Kardinaalsmuts, Sleedoorn, Bosrank.....
Nu een aantal planten nog half in bloei en half in het zaad staan levert dat leuke plaatjes op, die ik graag deel.
Past overigens ook mooi bij onze themabijeenkomst over Vergankelijkheid op 23 september...... 
Kardoen is een bijzonder geval
Deze reuzeplant staat al voor het tweede jaar in onze moestuin, met een groot aantal enorme bloemen op twee meter hoogte te bloeien. En daarna grote zaadhoofden, vol met pluis.
Maar niet al dat zaad is pluis. Dus na het verzamelen van dat pluis moet je de zaden er nog uitzoeken. Soms zitten de zaden als kleine zonnebloempitten los tussen het pluis, en soms zit het vast aan een pluisje. Zie het plaatje linksonder. Maar er zijn ook veel pluisjes zonder zaad. Van Kooten en de Bie zouden dat 'neukebootjes' noemen :-) Zoals het plaatje rechtsonder.
Hopelijk ontmoeten we komende zondag veel enthousiaste verzamelaars van inheemse zaden.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren heeft het Kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje. Ik speel mee en zit ook in het bestuur van dit ensemble. We maakten van de nood een deugd, want op deze dag konden we in Amsterdam geen geschikte repetitieruimte regelen. En hier op het Paradijsvogelbosje konden we van tevoren eten regelen en na afloop een borrel.
Met een carpool schema konden de meeste spelers per auto Oosterwold bereiken (wel onhandig met een afgesloten afrit van de A6). En dirigent Simon Murphy en soliste Aleksandra Kwiatkowska heb ik van het station gehaald.
Nog niet eerder hebben we zo'n grote groep musici in de Tuinkamer gehad. En bovendien heeft een kamerorkest een ruime opstelling nodig om te kunnen spelen. Het was dus reuze spannend om deze groep te ontvangen. De dag ervoor hebben we de tuinkamer zo veel mogelijk leeggeruimd en schoongeveegd, de piano in de hoek en alle tafels naar buiten. Dan valt weer op hoeveel ruimte de Tuinkamer biedt. Ook de opstelling met stoelen in een kring biedt voldoende ruimte voor een flink kamerorkest!
Een uitdaging bleek om de ruimte voldoende te koelen. Dat is ook niet helemaal gelukt, maar met een groot dekzeil hebben we overdag de zon zoveel mogelijk buiten gehouden. Toch was het net als overal buiten ook binnen heel warm. Daarom hebben we de deuren toch maar open gezet. En na het eten was de Tuinkamer grotendeels uit de zon voordat we begonnen met repeteren.
Van tevoren heb ik wel de buren op de hoogte gesteld van onze plannen, en nogmaals excuses voor de overlast die het repeteren heeft bezorgd. Want Barock-Sommer maakt al met al behoorlijk wat geluid. Misschien moeten we een volgende keer experimenteren met wat meer demping, bijvoorbeeld met gordijnen of een grote lap stof.
Samen met violiste Aleksandra Kwiatkowska hebben we het derde vioolconcert van Mozart gerepeteerd. Om zich voor te bereiden op het concert speelde zij met de rug naar het orkest toe, en dus voor de open deur.
Na afloop was er nog gelegenheid voor een borrel, en na zo'n warme avond is het heerlijk om even buiten na te genieten.
Het is een mooi experiment, zeker voor herhaling vatbaar; en als het wat koeler is volgende keer met de deuren dicht.
Oh Ja, en voor wie belangstelling heeft, bezoekers zijn uiteraard meer dan welkom op 31 augustus in de Burgwalkerk in Kampen, en 1 september in de Engelse Kerk op het Spui in Amsterdam.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
In begin 2016 hebben we zo'n 2300 boompjes en struiken geplant. Die zijn begonnen als sprietjes, maar in een paar jaar zijn de bomen flink gegroeid.
De wilgen voorop. Die hebben we sindsdien al ieder jaar geknot. De Acacia's (Robinia pseudacacia) kunnen er ook wat van. Die zijn vanaf het eerste groeiseizoen met meer dan een meter per jaar gegroeid, en hebben vorm en beschutting gegeven.
Nu bereikt onze tuin een mate van volwassenheid, waarbij we bomen de ruimte moeten geven. En waar de eerste jaren beschutting belangrijk was, staan een aantal bomen elkaar nu in de weg. Dat geldt zeker in de bosschage ten westen van onze grote woning. Daar stonden drie flinke Acacia's op de opgehoogde rand. Maar er staan ook lariksen en berken en krenteboompjes. 
Daarom heb ik hier nu rigoureus ingegrepen en de grootste Acacia geveld. De twee overgebleven Acacia's zijn meer dan genoeg, en ik hoop dat de lariks en berken die in de luwte van de Acacia stonden nu beter kunnen uitgroeien. 
Deze uitdunning zullen we de komende jaren vaker gaan uitvoeren, zodat de bomen en struiken met de meeste waarde voor het landschap een optimale kans krijgen.
Omdat deze Acacia zo prominent ons uitzicht bepaalde kan je mooi zien dat er ook visueel meer ruimte is ontstaan, die uiteraard door de bosrand wordt ingevuld.
Het afzagen heb ik met een accu-reciprookzaag gedaan. Het kost twee accu-ladingen, maar scheelt veel zaaginspanning. En het kan geen kwaad om de imponerende doorns van de Acacia te ontwijken. Ik had al moeite genoeg om de boomgrote takken af te voeren en klein te zagen. De dikke takken bewaren we voor het stoken in de winter. De kleine takken gaan op een speciale compostberg voor planten met doorns, zodat we bij het gebruik van normale compost niet in deze doornige restanten grijpen. Ik voel me steeds meer een bosbouwer.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Toen ik studeerde (meer dan 30 jaar geleden denk ik inmiddels) had ik contact met de zus van mijn oma. De zus van mijn oma van non, zuster in een klooster. Eigenlijk wel drie zussen van mijn oma, maar met de andere twee had ik geen of weinig contact. Ik weet niet meer helemaal hoe het contact is ontstaan, maar wij schreven elkaar brieven. Lekker langzaam, kon je rustig twee of meer weken wachten op antwoord. Ze had een prachtig handschrift. Zo'n ouderwets langgerekt en zeer regelmatig handschrift. Ik herinner mij hele zorgzame brieven. En door de jaren heen kreeg ik van Zuster Marie Gonzega (zo heette ze), twee cadeaus. Het ene was een van schelp gemaakte haarspeld. Verstuurd per post kwam het naar me toe en een licht doosje en wat keukenrol. Echt een wonder dat het heel overkwam! En later een gehaakt rond tafelkleed. Prachtig gehaakt, wit, maar door de jaren heen heb ik het eigenlijk nooit gebruikt. Of ik nou bang was om het vies te maken, het toch niet heel mooi op tafel vond, ik weet het niet. Duidelijk was wel dat ik het niet gebruikte... En toch moet het wel drie keer mee verhuisd zijn, had het toch een waarde voor me. Nu we langzamerhand gesettled raken, moest toch maar duidelijk worden of ik het ook echt ging gebruiken en hoe dan. Ik heb veel varianten door mijn hoofd laten gaan, maar toen Ellen na een logeerpartij in ons huis zei: "iets huiselijker mag best" ging ik echt denken en ontstond een plannetje.
En toen was de vraag .... durf ik het? Want als het mislukt, moet ik het kleed weggooien...
ik wilde het kleed met ecoline verven en vervolgens stijf maken zodat het aan de muur kan hangen. En ja hoor: de eerste keer verven ging mis. Ik verdunde de verf teveel en het werd lichtgroen.... Dat was niet de bedoeling en ook echt niet mooi.
Dus.... lang leve de action, want daar koop je op zondag een (grote) hoeveelheid ecolines en meng je de kleur die je wilt. Dit keer verleng ik vrijwel niet en kom ik in de buurt van de kleur die ik wil. Doordat ik geen overdaad verf gebruik, wordt de kleur lekker ongelijk. Ik droog het in het zonnetje buiten op een dekzeil. Dat proces vond ik zo eng dat ik vergeten ben foto's te maken.
En dan: kijken hoe de vorm het doet op de plek waar je m wilt hangen.
Wow dit kleed is best groot...
En dan moet het nog stijf worden, want zo kunnen we het niet ophangen. Ik heb al eerder met houtlijm en hennep lampen gemaakt, dus ik grijp naar een mij bekende techniek.... houtlijmen. Niet helemaal voorbereid en goed gerekend, dus ik heb veel houtlijm nodig.... Marien komt de volgende dag bij een klus tekort en heeft mij erom vervloekt... Alles voor het goede doel.
Belangrijk is het om het kleed goed uit te trekken en een regelmatige vorm te maken. Da's eigenlijk niet helemaal gelukt, maar dat mag de pret niet drukken...
En dan puzzelen over de preciese ophangmethode. Het wordt een ijzerdraadje op de betonnen muur.
Ik ben helemaal niet ontevreden met het resultaat. Natuurlijk is ons huis al heel eigen, maar dit nestje is weer een beetje verder ingekleurd.
Zo kent ook dit nieuwe huis zijn rituelen en verhalen: something old, something blue!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vanmiddag kwamen zo'n twaalf mensen langs voor een excursie bij Paradijsvogelbosje. Wij waren het derde bezoek vanmiddag, omdat de bezoekers eerst bij Johan van Stadsbomerij en bij Tineke van de Stadsboerderij Vliervelden zijn langsgeweest. Zodoende kon ik tijdig uit mijn repetitie terugkomen en de groep begeleiden. Deze excursie komt voort uit het Stadslandbouwplein, Oosterwold Ontkiemt, waar we 22 juni een intekenlijst voor de excursie in onze kraam hebben gelegd.
We hebben regelmatig bezoekers op onze kavel. Maar bijzonder aan deze excursie is dat mensen op bezoek komen met specifieke belangstelling voor de beplanting en invulling van stadslandbouw. Dus dat levert hele leuke vragen op en je merkt dat mensen met 'andere ogen' naar de beplanting kijken.
Er waren ook een aantal mensen die de Workshop Kavelbeplanting volgen, dus het was voor mij een uitdaging om wat anders te vertellen dan in de workshop. Het grote verschil is dat ik nu echt iets over ons project kan vertellen. In het ontwerp, beplanting en onderhoud laten we ons inspireren door ideeën van Voedselbos. Niet zozeer als zaligmakend principe, maar wel als een goed plan om je kavel te beplanten en alle functies die wij op onze kavel willen combineren allemaal een plekje te geven. Omdat we een combinatie van landschaps- en landbouwkavel hebben, willen we in het publiek toegankelijk landschap graag natuur en stadslandbouw combineren. Dus vind je overal waar je loopt ook planten en bomen die iets opleveren, zoals bramen en bessenstruiken en notenbomen. 
Marie-José was nog bezig om de Wilgenhut bij te snoeien, zodat die weer in vorm is, en uitnodigt om even rustig uit te kijken over de vijver.
Nu het volop zomer is, zie je goed dat bijna vier groeiseizoenen het Paradijsvogelbosje een volwassen tuin is geworden, waar al heuse bomen te vinden zijn. Sommige paadjes worden al echte kruip-door-sluip-door-paadjes.
We zullen komende winter al keuzes moeten maken om sommige bomen de ruimte te geven ten koste van omringende bomen. Zo kunnen we de meest waardevolle bomen behouden. In een Voedselbos zijn dat vooral de bomen die noten en vruchten opleveren. Vooral de Tamme Kastanje en Notenbomen kunnen tot formidabele bomen uitgroeien. Ik hoop het mee te maken. We hebben best wel geduld, als de bomen ondertussen doorgroeien.
En heel leuk om zulke enthousiaste mensen te ontmoeten op onze kavel. Voor herhaling vatbaar dus.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Een week of wat geleden plaatste ik bijgaande foto op facebook met de tekst: Liefde is: dat ie meedoet als jij een gek project bedenkt.
En ja, wat wordt een hoop van dit soort plankjes dan...
Nou het begon vorige week donderdag toen we samen het begin van het weekend vierden bij de voorstelling ROBOT van Vis à vis bij het Almeerderstrand. Eén van de beste voorstellingen van Vis à vis door de tijd. Goed te begrijpen, maar ook een en ander om over na te denken. Kortom: zie je nog kans om te gaan: GAAN!
Maar ook: dit buitentheater vindt plaats in een mooie omgeving. Lekker alternatief. Ontworpen door Makers! Op een bepaalde manier lijkt het dus op Oosterwold! Ik werd terplekke verliefd op de bewegwijzering. En ja, als je zelf je huis bouwt is er ook altijd resthout. Dus samen tekenden we de vorm van bordjes en zaagden en schuurden die...
En daarna begon het grote schilderen!
De lol van bordjes is dat ze allemaal verschillend zijn. Dan moeten de bordjes ook veel verschillende kleuren hebben.
En dat levert stapeltjes in verschillende kleuren en vormen op. 
Zwarte, blauwe, rode, maar ook groene en steenrode. En soms gaat er met het opdrogen zo iets mis (komt er water op) dat er mooie patronen ontstaan. Die poetsen we natuurlijk niet weg. En dan begint het geconcentreerde schilderen. En dat vind ik heel leuk. Enerzijds omdat het een precisie klusje is, maar anderzijds omdat je je ook kunt laten gaan in het maken van mooie en creatieve letters. Daar ben ik deze week best een aantal avondjes heel leuk mee zoet geweest. 
.
En als er dan eenmaal bordjes klaar zijn, dan moeten ze ook gefotografeerd:
Dat het schilderen een concentratieklus is, blijkt wel uit de fout die ik op de rechterrfoto maakte. Ik was een beetje vol van de alternatieve gele verf die ik terugvond, denk ik, toen ik het bordje Singel probeerde te schilderen. Gelukkig was de verf nog nat van deze fout, dus kon ik het prima herstellen.
Als ze allemaal op de palen geschroefd zijn, lak ik ze nog een keer om te voorkomen dat de letters te makkelijk beschadigen. En dan loop ik nog een rondje met het fototoestel:
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Op 22 juni stonden wij als Stichting Paradijsvogelbosje samen met Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap samen in een kraam op Oosterwold Ontkiemt, het stadslandbouwplein van 2019. En het was weer fantastisch weer, net zoals vorig jaar.
Heg en Landschap stimuleert de aanleg en behoud van natuurlijke en historische beplanting in Nederland. Lex is daarvoor ook veel bezig met het oude ambacht van Heggenvlechten. Daarover heeft hij ook boeken geschreven en kan hij zeer aanstekelijk vertellen.
Samen met hun sponsor Yves Rocher hebben zij ook het idee van Voedselbos omarmt, en volgen zij met aandacht de ontwikkelingen in Oosterwold, omdat initiatiefnemers daar zelf beplanting van hun kavels doen. De afgelopen jaren hebben veel initiatieven meegedaan met de Boomplantactie, waarbij in totaal al zo'n 45.000 boompjes en struiken hun weg hebben gevonden naar Oosterwold.
Goede rede om samen een kraam op Oosterwold Ontkiemt te bemensen. Lex heeft een heuse banner en mooie platen bij zich om de kraam aan te kleden.
Ik doe het met een tafelkleedje en een aantal plaatjes van Paradijsvogelbosje.
Net als vorig jaar organiseren we weer een excursie samen met de Stadsbomerij van Johan, Stadsboederij van Tineke en wij dus, Paradijsvogelbosje. Op 13 juli vanaf 14.30 bij de Stadsbomerij. Er zijn nog een paar plaatsen over. Aanmelden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Ook ga ik weer een workshop Ontwerp je Kavelbeplanting geven. En daar is veel belangstelling voor! bijna twee lichtingen vol in Juli en in September. Alleen in September is er nog een plekje over.
Leuk ook om veel bekenden te spreken, waaronder Stadsboerin Tineke.
En wat ziet er er gezellig uit met alle kraampjes en uitstallingen. Hulde ook aan de organisatoren Arjan en Yolanda!
Gisteren kwamen twee mensen van Yves Rocher, ja de cosmeticafirma, langs bij het Paradijsvogelbosje. Samen met Lex en Louis van de Stichting Heg en Landschap maken zij een rondrit langs projecten waar met de Boomplantactie plantgoed is verkregen, die door Yves Rocher is gesubsidieerd.
Omdat de aanplant van dit voorjaar nog jong is, moet je soms veel fantasie hebben om te zien wat het gaat worden. 
Omdat wij al in 2016 onze bomen hebben geplant, zie je nu wat bijna vier jaar groeien doet met bomen en struiken. Er is een volwassen landschap aan het ontstaan, waar je tussen bomen door kunt kruipen.
En ook onze Wapperbenenbank was weer zeer in trek evenals het Amfitheater! Dat zijn uitnodigende plekjes die mensen laten zien dat je iets kunt doen in dit nieuwe landschap!
Ik heb de mensen van Yves Rocher ook toegelicht dat het Boomplantprogramma voor Oosterwold veel meer is dan een subsidiepot. Het helpt veel 
initiatieven op gang om met inheems plantgoed structuur te geven aan hun Kavelbeplanting, met name ook de publiek beloopbare delen. En dat is heel belangrijk om van Oosterwold een groene regio te maken met veel biodiversiteit, en veel natuurschoon om te bekijken en van te genieten.
Natuurlijk heb ik ook een pleidooi gehouden voor onze aanpak die losjes gestoeld is op het idee van Voedselbos: hiermee kan je veel verschillende functies combineren zoals wonen, stadslandbouw, natuur, biodiversiteit, privacy, beschutting, waterberging, mooi uitzicht...........
De mensen van Yves Rocher waren zeer enthousiast. Lex was zeer tevreden, en hoopt dat deze bezoekronde bijdraagt aan het voortzetten van het Boomplantprogramma in de komende jaren.
Wellicht komt er dan ook weer een ronde in Oosterwold. We houden jullie op de hoogte.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Afgelopen vrijdagavond is een droom van ons in vervulling gegaan. En daarmee hopelijk een begin van een lange reeks herhalingen.
En ja, hoe breng je daar verslag van uit... Nou vooral met foto's. Maar ook een filmpje. Dus blijf kijken, lezen en luisteren.
Rond zeven uur stroomt het lekker vol. Van de buurtborrel die we ervoor hielden, waren nog enkele hapjes over. Dus wie had moeten haasten om er op tijd te zijn, kon nog een stukje pizza naar binnen werken.
Maar toen was het op naar het theater! Dat dat was ineens afgeladen vol!
Tegen de dichte wilgentenen achterwand is het echt heerlijk zingen.
Omdat we over alles best zenuwachtig waren, beten we zelf de kop af. Dat gaf ons de gelegenheid om iedereen welkom te heten. Maar dan waren we ook van een deel van de zenuwen af!.
Hoewel we als twee koppels al jaren madrigalen zingen, was optreden er nog weinig van gekomen en spannend.
Daarna was het woord aan de heren Berkhout (team Oosterwold) en Dijkhuis (gemeente Almere) die met ons mee terug keken over de vijf jaar dat initiatieven nu Oosterwold vorm geven met hun ideeën, plannen en investeringen.
Fijn om samen een balans op te maken van de waarde die het voor vele Oosterwolders heeft om binnen het concept dat de gemeente heeft gekozen, dromen te kunnen realiseren. En daarmee bijzondere plekken aan het Almeerse plaatje toe te kunnen voegen. En zoals we deze avond hebben ervaren: bijzondere mensen naar Oosterwold te trekken.
Nadat wij klaar waren met zingen, kwam PYR , speler in het berenhol van de Speelwildernis trommelend uit het bos te voorschijn. In de Oosterwoldse tijd, noemen we hem Bart Corduwener en woont hij (uiteindelijk) aan de andere kant van het bos. Hij gaf een mooi inkijkje in de avonturen waar hij grote en kleine kinderen in meeneemt!
En dan is het tijd voor Sangdrangh.
Sangdrangh is het ensemble van waarin Cora en Emile onze mede-organisatoren, zingen. Nederlandstalig, maar gebaseerd op klassiekers, vaak 16e eeuws, maar ook gemengd met meer recente klassiekers.
Door de goede verstaanbaarheid, leuke arrangementen en toch de aankleding, was het leuk om naar te luisteren. Fijn dat ze in de tweede helft nog een keer terugkomen!
En dan is het tijd voor pauze. Ik ben zelf verbaasd over dat het nog altijd niet donker wordt.
We doen wat praktische mededelingnen (als de mogelijkheid om digitaal te betalen via de knop "bijdragen" in het menu, zodat er geen gedoe met kleingeld is)
In de pauze lopen we terug naar de Tuinkamer. Een wandelingetje door de overdadige tuin. (we hebben wel zes keer gesnoeid afgelopen week. Theatergasten zijn kieskeurig... ;-) Het amfitheater ligt zo dat voorzieningen als electriciteit en water, makkelijk doorgetrokken kunnen worden, maar waarbij je wel een flink rondje moet lopen...
En dan start na de pauze het optreden van Kamer 2.04. Dit niet voor het eerst optreden bij het Paradijsvogelbosje. De vorige keer was alleen binnen.
De foto geeft een fijne indruk van de beslotenheid en ruimte van het theater.
Opnieuw kijken en luisteren we daarna naar Jos Bregman. In het dagelijks leven BoomButler in de stadsboerderij Vliervelden. Hij neemt ons mee in het door-leven van de laatste Beginbos Es. Wij kunnen daar als publiek aan bijdragen. En velen nemen daarom een deel van deze es mee naar huis.
En dan volgt nog een optreden van Sangdrangh.
En het hoogtepunt van de avond is wat mij betreft het Oosterwoldlied dat Sangdrangh samen met de aanwezigen ten gehore bracht. En dat gelukkig door Sander is opgenomen. Dank voor het toesturen.
En Oosterwolders laten zich de kans natuurlijk niet ontzeggen om IETS ZELF TE DOEN.. Gelukkig maar.
En wat zou het leuk zijn als dit het begin van een serie concerten is. Dus wie ideeën heeft: wees welkom!
|
|
|
Ons feestje bleef ook in de media niet onopgemerkt. Omroep Flevoland schreef het volgende:
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
