- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Het kan in Oosterwold!
In juni 2014 meldden de eerste initiatiefnemers zich bij de gebiedsregisseur Oosterwold. Dat is dit jaar vijf jaar geleden. Dat willen we in Oosterwold vieren met een aantal optredens tussen de schuifdeuren op de avond van midzomer. Voor, door en met Oosterwolders. In april deden we hiervoor een oproep om te komen optreden in ons amfitheater. Hierop hebben Sangdrangh, Kamer 2.04 en het Paradijsvogel kwartet gereageerd.
Het beloofd dus een leuke avond te worden en ook het weer lijkt mee te zitten. Het amfitheater van het Paradijsvogelbosje wordt daarmee op deze avond officieel in gebruik genomen. We hopen dat deze avond een aanzet is tot nog veel meer initiatieven rond cultuur en evenementen in Oosterwold. In de vorige blog lieten we al weten dat de ideeën over elkaar heen buitelden. Laten we het daar op deze avond vooral ook over hebben.... (tekst gaat door onder de foto)
Aanvang programma: 19.30 uur
Inloop vanaf 19 uur
Tip voor als je lekker wilt zitten: neem een kussentje mee. En vergeet niet om je te beschermen tegen de muggen! We horen graag (mail, zie foto/poster) als je komt ivm het inschatten van het aantal mensen.
Om de overlast in de wijk door parkeren tot een minimum te beperken, kom je het liefst op de fiets. Parkeer je wel in de wijk, let dan op dat je niet voor een uitrit gaat staan!
Een hapje en drankje kun je zelf meenemen. Lukt dat niet of blijf je langer, dan is er een extra voorraad limonade, wijn en bier. Laat daarvoor een bijdrge ad €1 per drankje achter.
Mede namens Cora Mulder, Emile van Pelt en Jan Kooy: wees welkom!
Naar het facebookevent
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Sinds een paar jaar hebben we bijenvolken op onze kavel van gastimker Marije en Dennis. Die voelen zich hier helemaal thuis, en groeien voorspoedig.
Het gaat sowieso goed moet de bijenpopulatie in Oosterwold. Met de imkercursus voor Oosterwolders neemt ook het aantal bijenvolken toe. Maar hoe komen zij aan hun nieuwe volken? Daar zorgen buurvrouw Marjon en haar drie zwermenvangers voor. De laatste tijd met het mooie weer komen er veel meldingen van bijenzwermen en hebben de zwermenvangers er hun handen vol aan.
Maar zo'n juist gevangen zwerm heeft niet meteen een definitieve plek en eigenaar. Daarom kwam Marjon met collega Bjorn vragen of wij wellicht tijdelijk plek konden bieden aan gevangen zwermen die nog tot rust moeten komen in hun nieuwe tijdelijke onderkomen, alvorens ze hun weg naar een definitieve plek en eigenaar kunnen vinden. Want de tuin van de Bijenvereniging was al overvol. En onze tuin biedt genoeg ruimte en bloemen om bijen te gast te krijgen.
Zodoende kwam Bjorn deze week met een gevangen zwerm en hebben we een mooi plekje gevonden op het bankje in de Westelijke Boomgaard. Bjorn laat de bijeen eerst een nacht wennen in de vangkast, met een provisorisch dakje van golfplaat om de kast te beschermen tegen de regen. Hij komt de volgende 
dag terug om de bijen over te zetten in een andere kast die goed buiten kan staan in regen en zomerweer. Behalve een beschermkap is Bjorn uitgerust met blote handen en een shirt met korte mouwen, en het is bijzonder om hem in alle rust de bijen uit de vangkast in de nieuwe kast te zien vegen, met een zachte borstel. 
Het lijkt alsof de bijen het allemaal gelaten over zich heen laten komen. Blijkbaar is de eerste noodzaak om bij de koningin te blijven en het volk bij elkaar te houden. Bjorn inspecteert alle ramen voordat ze in de nieuwe kast worden geplaatst.
Na de verhuizing stellen een flink aantal bijen zich op bij de vliegplank. Dan weten de overgebleven bijen ook de weg wel te vinden naar de kast.
De volgende dag is het
weer raak en dit keer heeft Marjon een nieuwe zwerm gevangen.
Zo staan twee nieuwe kasten gebroederlijk naast elkaar.
Een soort opvangtehuis voor ontheemde bijen dus. Volgens mij kunnen ze het slechter treffen.
Mooi ook dat onze kavel zo een extra functie krijgt in samenwerking met de imkers.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
We hebben weer een kleine mijlpaal bereikt. Of horde genomen, hoe je het maar wilt noemen. Vanavond hebben we de laatste profielen geschilderd. Dat is wel een klus met historie geworden. Op 1 februari 2017 werden voor de grote woning de stalen profielen gezet. Leuk om toch nog even een plaatje te herhalen.
De stalen profielen waren allemaal in een meniekleur geschilderd. En we hebben een zilvergrijze Hamerslagverf uitgezocht. Een poosje kon je die goedkoop bij de Action krijgen, maar ja, die houdt geen assortiment bij, dus 
moesten we de rest van de verf elders kopen. Dat was nog best een beetje improviseren, want de ene kleur zilvergrijs is de andere niet. Zeker niet met Hamerslagverf.
We zijn al snel begonnen te schilderen, maar vooral het 'laaghangende fruit', de pilaren en tot zover je er makkelijk met een trapje bij kunt.
Maar wij wilden een hoge ruimte met een nok tot zo'n vijf meter hoog. Vandaar dat ik een tijd lang andere klussen heb bedacht, en de laatste profielen tot vandaag moesten wachten voordat ze een verfbeurt kregen.
Vorige week ben ik begonnen met de hoogste stukken. Eerst nog de dakplaten afplakken, om klodders op het dak te voorkomen. Maar zelfs een simpel klusje als afplaktape plakken wordt minder simpel als je dat op vijf meter hoog op een ladder, met je kop tegen een profiel aan te volbrengen.
Voor de hoogste stukken moest ik een kunststukje uithalen: de trap was niet hoog genoeg, en dus 
hebben we de trap op de tafel gezet. Ja, ik weet het, de arbo zou er niet enthousiast over zijn.
Ook over de verf overigens niet, want professionals mogen al niet meer met alkydverf schilderen. Maar Hamerslag is altijd alkydverf. Dus toch maar. Kwasten uitspoelen doen we niet: We kopen goedkope bokkepoten bij de Action, en gooien de gebruikte kwasten weg. Beter voor het milieu (en de eigen waterzuivering) 
dan uitspoelen met terpentine of thinner. Een voordeel van de bokkepoot is dat ze een flinke steel hebben, en die heb ik tot het einde moeten gebruiken, met name om de stalen balken tussen de profielen in z'n geheel te schilderen.
Nu is alles dus één keer geschilderd. Misschien is het verstandig om over een goed jaar nog eens een ronde te schilderen. Maar voor nu even genoeg. Er zijn nog wel wat andere klussen te verzinnen.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Wij hebben een ingenieuze luchtafvoer van de afzuigkap (die mooi in het formuis zit) naar buiten. Dit is een rechthoekige buis. En hij komt buiten uit in een hoekje. Hierdoor passen reguliere roostertjes niet. En Marien had al eens een roostertje gevonden dat zou passen, toen werd iets heel anders geleverd en bleek het roostertje onbestelbaar. En zoals dat soms gaat, dan blijft het daarbij. Niemand heeft er last van... Dus ach...
Tot vorige week... op een vrije dag leek het alsof er een muis in de buis zat. Iets klapperde kennelijk. Ik ben eigenlijk een beetje bang voor de knaagdieren, dus dat was voor mij het belletje... ik keek naar het lege bierblikje van de vorige avond en dacht... dat zou ik nu moeten kunnen oplossen...
En dat heb ik gedaan. Ik knipte de boven en onderkant van het blikje, knipte het blikje open. en nam de maat op hoe groot het rooster moest worden. Wat ingenieus vouwen en een half uurtje later verras ik Marien met een roostertje.... Het past precies en zit klem zodat ie ook als de afzuiger in de hoogste stand staat blijft zitten. Ik ben er best een beetje trots op...
En dan ben ik ondertussen zo lekker aan het prutsen dat ik me enorm begin te ergeren als het plastic deksel dat nog altijd tegen het beton achter het aanrecht staat..... Dus ook daar moet iets aan gedaan...
In het toilet heb ik al eens een collage van wandelkaarten gemaakt. Voor de blog klik hier Dat truckje herhaal ik met relatief grijze kaarten...
Best okee al zeg ik het zelf...
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Wat ik mooi vind nu we drie jaar landschap hebben gemaakt en het groen begint uit te groeien, is dat plekken in het Paradijsvogelbosje zo'n verschillend karakter beginnen te krijgen. Waar ruim 3 jaar geleden het land een vlakke akker was, zien we nu een veelheid aan milieus, functies, zones of zo je wilt, kamers. En dan is het mooi dat je rozen echt uitgroeien tot een mooie heg.
En als je huis voor een groot deel klaar is, ontstaat soms ook ruimte voor wilde ideeën. En als je die dan snel kunt realiseren is dat helemaal leuk. In onze laatste blog lieten we zien hoe we schelpen op ons erf legden. De schelpen worden begrensd door cortenstaal. Dat was deels staal dat over was, maar deels kwamen we ook nog te kort. Dat hebben we deze week bijbesteld. We hadden 7 stroken nodig. Maar 10 stroken was goedkoper dan 7 stroken.... Daar vinden we wel een doel voor zeiden we tegen elkaar. Nou dat doel is er.
Ergens deze week zei Marien de kamers in het landschap wel mooi te vinden, maar ook verbinding tussen die ruimten te willen. Zonder het landschap echt heel wezenlijks te veranderen. Dus... maak ik ramen in de heggen rondom onze woning.
Van de overgebleven stroken cortenstaal. Door er cirkels van te maken!
Dat lijkt best simpel: je boort gaatjes in de uiteinden, buigt een beetje en schroeft ze met bouten aan elkaar. Zo simpel is het eigenlijk ook, maar toch ook niet... Cortenstaal is 2mm dik toch ook nog best een beetje stug. Dus we moeten m met z'n tweeën naar elkaar buigen en vastzetten. Daarna moet er nog wat hardhandig gemodeleerd worden. En dan moet je verzinnen hoe je m in de heg gaat vastzetten. Wat het staal is niet heel zwaar, maar te zwaar om aan een paar rozentakken te binden. Ik sla dus twee paaltjes in de heg en schroef daar de cirkels aan vast.
Maar dan komt het echte werk, want de rozen moeten om de doorkijkjes heen gemaakt worden. Een stekelig werkje, maar wel dankbaar. De cirkel rechts is het doorkijkje naar de boomgaard. Vanuit de voortuin naar de moestuin zijn er twee heggen. Dus ook twee doorkijkjes!
En daar hoort natuurlijk een spelletje met de fotograaf bij:
Je zou je bijna een Alice in Wonderland gaan voelen! Het cortenstaal moet natuurlijk nog mooi oranje worden, maar dat is in een paar weken gepiept!
Gisteren heb ik ook de oprit van schelpen voorzien. Wij vinden dat het daarmee nog mooier wordt.
En in de voortuin is het pad inmiddels ook uitgebreid (wat natuurlijk moet als je je tuin groter maakt.)
Hier is Marien gisteren zoet mee geweest.
En dan zien het pad en de doorkijkjes er zo uit! je kunt het in het weelderige groen bijna niet zien.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Afgelopen week hebben we niet alleen het terras, erf en de voortuin aangepakt. We hebben ook een puzzeltje opgelost met de glazen ruiten van de grote woning. Omdat de woning helemaal schuin is ontworpen, zijn de rechthoekige ruiten ook schuin in het huis gezet. Daardoor lopen ze ook aan de vloerkant schuin, en steken ze gedeeltelijk voor de betonnen vloer langs naar beneden. Dat is van buitenaf geen mooi gezicht. Dus willen we dit voor het zicht veranderen naar een horizontale lijn, gelijk aan het vloerniveau.
Daarvoor hebben we al enige tijd geleden Cortenstaal hoekprofielen laten maken. Maar omdat er isolatie tegen de fundering aan zit, kan dat Cortenstaal niet strak langs de ruiten staan. Dus hebben we besloten om de profielen op zo'n zeven centimeter afstand van de ruit te zetten. Daarvoor moest ik eerst met een houweel wat puin uit het terras weghakken, zodat de profielen op de juiste hoogte komen. Met houtjes steunen we de profielen zodat ze parallel aan de beglazing komen.
Omdat we geen zand of schelpen direct tegen de ruiten willen stoppen hebben we een strook isolatieschuim tegen het glas aangebracht. Mede om de isolatie van de vloer optimaal te maken, heb ik met pur-schuim de bodem van deze ruimte ingevuld. Het is met pur-schuim altijd maar afwachten hoe dat uitgroeid. Op een paar plekken moesten we het pur-schuim afsnijden tot net onder het vloerpeil. Daarna een klein laagje zand erop. En tenslotte: een randje schelpen bovenop het zand, zodat het randje tegen het glas er hetzelfde uitziet als de rest van het 
erf. Samen met het Cortenstaal ziet het er nu best strak uit.
Als er binnenkort een paar regenbuien vallen dan spoelt het zand van de schelpen en worden ze nog helderder van kleur. Dan nog een keer de ramen 
wissen.....
Toch weer een zeer zichtbaar onderdeel van het ontwerp uitgewerkt.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Al 3 jaar ligt er een puinweg rond ons huis. Reuze handig als je aan het bouwen bent. Maar mooi?
We schreven al eerder hoe we ons terras weer tot een puinhoop maakten en egaliseerden. Zaterdagochtend beginnen we het worteldoek te leggen. Het waait behoorlijk, dus we moeten er meteen matten op leggen en een klein laagje schelpen om wegwaaien te voorkomen.
Ik sleep met matten die de schelpen keurig op hun plek moeten houden. Zo kan ik straks ook op hakken rond het huis lopen.
We leggen de matten uit en kijken hoe het pad goed gaat lopen.
We zagen de schuinte er makkelijk in: 
En dan liggen we het driehoekje er andersom in...
En dan kan het grote scheppen beginnen.
En scheppen en scheppen....
En scheppen
En harken en scheppen
En dan komen de eerste stukjes klaar na twee dagen sjouwen.
En dan maken we de terrassen klaar! En aan het eind van de zondag rust ik even uitgebreid uit....
Ik ben ongelovelijk verrast door het grote effect van deze schelpen. En zo trots op wat er nu staat!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Nu mijn verjaardag voorbij is, de keuken klaar is er weer ruimte om na te denken over een nieuwe klus en dingen afmaken. Zo bedenken we dat we het erf af 
gaan maken met schelpen. Nieuw worteldoek besteld, en stabilisatiematten... Want schelpen is leuk, maar als ik naar mijn werk ga wil ik wel op hakken naar de fietsenschuur kunnen lopen zonder mijn schoenen vies of kapot te lopen.
Maar het begin van het werk is: heel veel puinhoop maken...
Maar eerst kijken we waar het terras precies moet komen en tekenen dat af met een verfspuit! We willen de tuin dichter bij de woonkamer, maar nog wel een aantal terrassen. En dan begint het grote vernietigen...
En het wordt zo'n woesternij dat ik even dacht: Dit was toch over, we waren toch op orde? Wat een hoeveelheid puin. En waar laten we het allemaal?
Dus beginnen we het met een schep te egaliseren.... maar daar komen we niet ver mee. Dus we schuiven het ergste glad met de schuif op de kraan en harken het aan.
En dan begint het grote trillen! Marien heeft er lol in.... En het begint er weer een beetje uit te zien. Als we de randen van cortenstaal erin zetten.
En een dag later ben ik aan het werk en krijg ik allerlei spannende foto's van mijn dochter toegestuurd van mijn dochter over vrachtwagens die heel dicht bij huis grond storten!
Best spannend als het zo dicht bij je raam staat. Gelukkig stort hij de tuinaarde meteen in de tuin en hoeven we niet alles te verplaatsen!
En zo eindigen we de dag dan....
Wordt vervolgd!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Bij mijn verjaardag kwamen mijn ouders met een verrassend kado op de proppen.
Het is een bel die enige sentimentele waarde heeft. Een echt familiestuk kun je het niet noemen. We hebben 'm zelf, midden jaren negentig, aan mijn ouders gegeven, toen zij in het buitengebied van Eibergen (Achterhoek) een boerderij hadden gekocht. De bel heeft jaren bij de voordeur gehangen. Maar toen zij vorig jaar weer "in het dorp" zijn gaan wonen heeft de bel geen plekje meer gekregen. Nu kwam ie in een schattig doosje mee. We woonden nu immers in het grote huis daar hoort een deurbel bij. 
En hij kwam... met schoonmaakinstructie. Met zout en azijn zou het weer helemaal goed komen met de bel.
Ik heb de instructie niet helemaal gevolgd en voor de azijn heb ik een citroen gebruikt, omdat je daarmee zo lekker kunt poetsen....
Maar het werkte wonderwel. Je houdt er overigens wel ongelovelijk vieze nagels aan over. ;-)
Toen ik klaar was heb ik m ingesmeerd met lijnolie in de hoop dat ik voorlopig even niet hoef te poetsen.
En toen kwam natuurlijk de vraag hoe gaan we de bel ophangen... Want aan de aluminium deurpost is het wel een beetje ingewikkeld.... We vinden een boomstam, die we in een plantenbak zetten.
En dan werkt de bel eigenlijk prima. Maar... ons huis is zo geïsoleerd dat je binnen de bel eigenlijk niet hoort. Dus op dezelfde paal maken we een nieuwerwets systeem om gasten binnen te horen.
Kortom: verwacht je ons buiten, dan weet je waar de klepel hangt... En verwacht je ons binnen, dan is het drukken geblazen!
Wees welkom!
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Vorige week zaten wij, Marien Abspoel en Marie-Jose Deckers, samen met Cora Mulder en Emile van Pelt bij cultuurscout Noortje Braat om de tafel. Reden voor het gesprek was dat we wilden brainstormen over het opzetten van een Gluren bij de buren Oosterwold (optredens door buurtbewoners in huiskamers in de buurt). Gaandeweg het gesprek buitelden de ideeën over elkaar heen. Wat kunnen we met cultuur in brede zin allemaal in Oosterwold doen? In Oosterwold zien we zoveel creatieve mensen, dat het toch mogelijk moet zijn om hen ook in Oosterwold ruimte en een podium te bieden. Eigenlijk ook omdat we niet zomaar in een doorsnee wijk willen wonen. Dat weten we en dat willen we ook laten horen en zien!
Ideeën als: series optredens, architectuurwandelingen, fietstocht langs zelfbouwers in Oosterwold, tentoonstellingen en nog veel meer kwamen op tafel. Het kan allemaal, maar misschien niet allemaal tegelijk en misschien ook niet allemaal door dit kleine clubje georganiseerd.
We willen niet alleen denken, we willen gewoon doen! We besloten daarom te starten met een eerste aanzet om mensen de gelegenheid te geven aan te sluiten, samen verder te denken.
- Dus: we maken van vijf jaar Oosterwold een cultuurfeest: Oosterwold Midzomer op 21 juni 2019
In juni 2014 meldden de eerste initiatiefnemers zich bij de gebiedsregisseur Oosterwold. Dat is dit jaar vijf jaar geleden. Dat willen we in Oosterwold vieren met een aantal optredens tussen de schuifdeuren op de avond van midzomer. Voor, door en met Oosterwolders. Als locatie stellen we het amfitheater van het Paradijsvogelbosje Oosterwold beschikbaar. Bij slecht weer kunnen we uitwijken naar binnen. Laten we de hele avond nemen. Als de aanwezigen een hapje en/of drankje meenemen en een aantal mensen/groepen/bands/.. bereid zijn een kort optreden te verzorgen, kunnen we samen nadenken over wat we allemaal nog meer in Oosterwold zouden kunnen laten zien of laten horen.
Wil je jezelf aanmelden voor een optreden? Dan hopen we binnenkort (bij voorkeur voor 10 mei) van je te horen. Mailadres in de poster hieronder.
Wij hebben er zin in! Jullie ook? Groet van Cora en Emile, Marien en Marie-José
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Afgelopen dagen hebben we al acht nestkastjes opgehangen. Daarover vertelt de vorige blog. Maar de meest geavanceerde kasten moesten nog komen.
Onze zoon Roy heeft voor de verjaardag van Marie-José samen met vriendin Anoek twee vleermuizenkasten en een een Steenuilenkast gemaakt. De Vleermuizenkasten zijn hoge kasten met een smalle ingang onderin en een stukje klimmuur waar de vleermuizen kunnen landen en omhoogkruipen. Roy heeft dit ingenieus gemaakt met satehprikkers gelijmd op de houten plank. De opening is precies groot genoeg voor de dwergvleermuis.
De Steenuilenkast is een heel gevaarte, met een extra voorkamer, die ervoor moet zorgen, dat er geen marters binnenklimmen en het nest leegroven. Dat dit geen theoretische exercitie is wordt aannemelijk gemaakt door foto's op het internet van marters die hun kopje uit zo'n nestkast steken.
Wij mochten ze nog gronden en van donkergroene lakverf voorzien.
En voor de uilenkast was nog geen ophang-voorziening bedacht. Daarvoor heb ik een achterplank gemonteerd die op de boomstam komt, en een driehoeksconstructie die de kast van onderen stut.
Die Steenuilen schijnen nogal kieskeurig te zijn, want die willen ook het liefst dat hun nest al vast is klaargemaakt met 5 centimeter stro. Bij ons is dat zaagsel met hooi geworden, want iets anders konden we niet krijgen vanmiddag. Dat levert toch een gespreid bedje op. De zijklep wordt met twee schroeven vastgezet, 
Maar nu moeten de kasten nog in de boom gehangen worden. Dus laden we de kruiwagen vol met de kasten, boor en schroefmachine, en uiteraard de ladder mee. Eerst maar de Vleermuizenkasten. Roy heeft geïnstrueerd, dat de kasten in de zon moeten hangen, en liefst donker gekleurd, zodat ze in de zon voor voldoende opwarming zorgen. Dus hebben we twee Essen in de bosrand gezocht, waar de kasten op het zuiden in de zon kunnen bakken.
Als ik op de ladder sta, dan levert dat nog een bijzonder uitzicht op de wijk op. Daar past een panoramafoto bij. 
En nu nog de uilenkast. Dat is nog een hele verhuizing. We hebben midden in de bosstrook een dikke populier gevonden, die ons geschikt lijkt. Het valt niet mee om de kast onder een arm de ladder op mee te nemen. De schroefmachine heb ik van tevoren in de boom gehangen. Dit is zeker boven je macht werken in het kwadraat! 
Lastig is vooral dat er eerst een schroef bovenin de kast moet om te zorgen dat ie blijft hangen. Maar de kast mag niet ondertussen naar beneden vallen, met mij erbij. Dat levert in ieder geval een paar dynamische foto's op door de belangstellende fotograaf.
Als de kast hangt, kan de driehoekconstructie met twee planken worden aangebracht. Ik had nog bijna mijn ladder voor eeuwig aan de boom gekluisterd, dus moesten we vanaf de zijkant werken.
Als laatste schroeven we de planken op een blok en vast verankerd op de boomstam, dan past een klein victory gebaar.
Als we de spullen weer verzamelen en de ladder afvoeren, kan je door de bladeren heen de kast zien hangen. Een beetje een zoekplaatje dus.
Laat nu de Steenuilen maar komen. En hopelijk merken we niet over een paar weken dat er een kolonie Hoornaarwespen er hun paleisje van heeft gemaakt.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
We hebben al tijden een droompje om een aantal vogelhuisjes te maken, om meer vogels aan te trekken. Vorig jaar heeft onze zoon Roy al een torenvalkkast gebouwd. En bij de kleine woning hangt een prefab huisje waar een pimpelmees een nest bouwt. Daar kunnen nog wel wat huisjes bij. En op het verlanglijstje van Marie-José stonden nestkastjes. Dus heb ik gezocht bij de restanten eikenhout panelen om nestkastjes te maken.
Dan moet je nog wel de afmetingen kiezen die passen bij de juiste vogels. Die informatie heb ik gevonden op de website van de Vogelbescherming. Daar stonden een aantal kastjes met bijna dezelfde maat maar met andere vliegopening: Voor de pimpelmees 28 mm, voor de Koolmees en de Bonte Vliegevanger 32 mm, voor de Huismus 35 mm, voor de Ringmus 40 mm. De gekraagde Roodstaart wil een Ovaal gat van 3x5 cm. En de Spreeuw heeft een grotere kast nodig met een opening van 45 mm.
En de Boomkruiper wil tenslotte een gat aan de zijkant van de kast zo dicht mogelijk bij de Boomstam.
Als je niet kunt kiezen, dan maak je dus acht Nestkastjes! Met wat overgebleven bruine Beits goed ingesmeerd.
Van overgebleven Douglashout van de bekleding van de wanden van de woning heb ik een ophangplank gemaakt en achterop de nestkasten geschroefd. Goed genoeg om op de verjaardag aan te bieden.
Maar nu moeten ze nog wel een plekje krijgen.
De Boomkruiper zien we het meeste op de dikke iepen langs de Paradijsvogelweg. Dus daar heb ik deze kast gehangen, met de opening direct tegen de boomschors aan.
Een nestkastje voor een Koolmees hebben we aan een wilg van eigen kweek kunnen hangen. Die was al hoog en dik genoeg.
Een pimpelmeeskast hebben we op een paal in de voortuin gezet. Leuk om naar te kijken natuurlijk. En hopelijk net hoog genoeg om de buurkatten te ontmoedigen.
De overige vijf kasten hebben een plekje gekregen langs de bosrand op een stevige Essenstam. Dat levert veel vrolijke plaatjes op. Zoek de verschillen.
En laat de vogels nu maar komen. Je wordt er een beetje een voyeur van, als je een rondje langs de huisjes maakt. :-)
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vorige week maandag werd ik vijftig. En op facebook had ik met de foto's hiernaast al laten weten hoe mijn collega's mij hadden verwend, in de watten gelegd en (heel subtiel) te kijk hadden gezet. En dat hoort natuurlijk ook een beetje bij Sarah. En ik vond het vooral leuk!
Afgelopen maandag (tweede paasdag) vierde ik mijn verjaardag in ons "nieuwe" huis. We zijn immers verhuisd naar de grote aardwoning, dan is er voor veel mensen iets te zien. En het leuke met zo'n jubileum verjaardag: dan nodig je eens iets breder uit dan gewoonlijk. En komen mensen uit je oude koor, uit je nieuwe koor, van je werk, uit de wijk, van de familie en allerlei soorten vrienden voor mij naar onze nieuwe plek. En wat is het dan heerlijk als de natuur zo meewerkt. Natuurlijk met het mooie weer, maar in de loop van april gaan de bomen allemaal in bloei.
En natuurlijk is zo'n verjaardag een reden om allerlei laatste klusjes nog te doen....
Marien klimt op de avond voor het feestje nog op de ladder om wat obstakels uit de kitrand te verwijderen en de lelijke witte naad nu grijs te kitten.
En we stallen op het aanrecht de boodschappen lekker uit. Fijn joh, zo'n grote aflegruimte.
Marien knutselt nog aan de kadootjes op de laatste dag. Na twee huizen bouwt hij nog ff acht vogelhuizen..... Tsja... als je je hout moet opruimen en je vrouw vogelnestjes wil. Een aparte blog hierover volgt later.
Maar dan moeten er natuurlijk ook taarten gebakken. En mijn nieuwe oven heeft van die mooie ovenplaten.... dus dan kan je bakken. Met duindoorns uit de tuin van vorig jaar, en kweepeerlikeur (mmm) in de bananen taart. Ook uit eigen tuin/brouwerij.
Een mooie voorraad, die schoon op is gegaan.
Ik heb een heleboel mooie kado's gekregen (waar soms ook veel voorbereiding aan vooraf was gegaan!). Op de dag zelf was ik het meest verrast door het effect van de actie "ramen wassen en poetsen" van Irene en Jasper. Ineens was er namelijk uitzicht!
En het zijn me oppervlakken die ze hebben schoongemaakt! Heel fijn!
Marien gaat naar buiten om brandnetels te plukken. Het moet immers soep van het land zijn! Hij komt binnen met een tas en vraagt: Zou het wel genoeg zijn? Het was enorm genoeg. Linzen en brandnetel is een geslaagde combinatie!
We koken er twee grote pannen soep van!
Zelf loop ik ook nog naar buiten om te plukken: daslook, bieslook, kervel (op het dak!) en jonge paardebloemblaadjes.... Ze gaan in de kruidenboter. Ik kan me echt de koning te rijk voelen als ik dan plukkend rondwandel. Eigenlijk neem ik hier te weinig de tijd voor...
En als tegen twee uur de koffie automaat aanstaat en de thee in de kannen staat, zegt Irene samenzweerderig: we hebben nog iets voor je.....
Ze neemt me mee naar buiten. En zie...
Saar!
En dan vult voor het eerst onze keuken zich met gezelligheid! Alsof het nooit anders is geweest.
En naast de gezelligheid binnen, ook veel gezelligheid buiten.
Wow wat een terras als er ineens niet meer allerlei klusrestanten liggen! Heerlijk!
En mensen willen worden rondgeleid!
Op de wapperbenenbank waaien opa Kees en Ives uit samen met Roy. 
Lekker kletsen, terwijl in de keuken volop (en met z'n zessen naast elkaar gekookt wordt!
Anderen zitten lekker buiten!
Het is heerlijk om zo vijftig te worden. Ik heb de hele dag enorm genoten! Dank aan iedereen die heeft bijgedragen en blijf je ook in de toekomst vooral WELKOM voelen!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Eerder heb ik weleens geblogd over en een oproep geplaatst om goede omloopbaarheid in het zonnetje te zetten. Vandaag wil ik zelf een speeltuin in het zonnetje zetten.
Vier buren in onze wijk hebben namelijk op een hoek tussen hun kavels een klein speeltuintje gemaakt. Op de kaart hiernaast zie je de locatie met een ster aangegeven.
Het realiseren van het speeltuintje was simpel (zeggen deze buren). Je spreekt af een speelplek te maken en iedereen zet aan speeltoestellen neer wat nodig is.
En het ziet er heel leuk uit vind ik. Er is een duikelstang twee wipkippen, een kinderbank/klimtoestel (dat hebben we als buurt eens op een burendag gemaakt), een autoband om door te klimmen en een schommel. Als je er dan met elkaar ook nog een heuvel maakt.... is de lol voor kinderen compleet! En naast het speeltuintje is een trapveldje met twee doeltjes, zodat ook een balletje getrapt kan worden. 
En als je dan op zondag aan de wandel bent, blijkt ook buurman Ron een omloopbaarheidspad (scrabble woord?) door zijn wijngaard in aanleg te hebben aangelegd. We lopen er gezellig over naar huis.
Dus het wordt langzamerhand wel wat met die omloopbaarheid!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Binnenkort vier ik mijn vijftigste verjaardag. Afspraak met de grote zelfbouwvakker was dat we dan in het grote huis zouden wonen. Ook al is nog niet alles af. Afgelopen weekend kwamen naar aanleiding van een concert van Marien beide kinderen Roy en Irene met hun (nog prille) partners Anouk en Jasper naar huis. Daarnaast gingen we vrijdag onze nieuwe tafel en stoelen halen en installeren.... Reden genoeg om nu de overstap te maken....
De grote zelfbouwvakker is al weken zoet met het afstellen, bijschuren en het maken van mooie binnenwerken voor de 45! lades in onze keuken. Deze lades zijn ook onze grote opslagruimte en dienen niet alleen de keuken. Maar zo'n mooi groot meubel is wel heel bijzonder en anders dan een (rechte) kast tegen deze bijzondere schuine muur.
Echt supertrots op de grote zelfbouwvakker!
En dan halen we vrijdag onze tafel. We waren er steeds van overtuigd dat het een rechthoekige tafel zou worden, maar in de ruimte lopend raakten we ervan overtuigd dat we een ovalen tafel moesten maken.
Natuurlijk moet er een bijzondere "industriele" poot onder. Daarmee wordt de eikenhouten tafel een mooi zwaar en licht element.
We lakken eerst de onderkant en schroeven m daarna in elkaar.
En gelukkig laat deze lak zich snel verwerken. Binnen 24 uur zitten er 4 lagen op... Dan moet de tafel toch ergens tegen kunnen!
En dan zijn we trots op het resultaat. Mooie slanke stoeltjes (die lekker zitten!) Laat dan die koters maar komen:
Dat het er op de foto rond de haard nog wat steriel uitziet, verandert snel als we het in gebruik nemen.
En met z'n zessen hebben we een gezellig weekend. Het is ook heerlijk weer.
Bezoekers moeten voortaan iets verder doorlopen En wij moeten weer wennen aan een huis met andere geluiden...
Nog altijd niet helemaal klaar, maar best al heel tevreden! Laat nou die verjaardag maar komen.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vorig jaar, de laatste vrijdag van september, hadden we bezoek van de Amerikaanse fotograaf Andrew Moore en zijn Londense collega Laurence Dutton, die speciaal naar Oosterwold kwamen om de ontwikkelingen hier te fotograferen. We waren zeer groots dat ze juist bij ons kwamen fotograferen. Yolanda Sikking (communicatie Oosterwold) was erbij om een en ander te begeleiden. Daarom mocht ze ook poseren op de foto.
Andrew Moore staat bekend om het fotograferen van landschappen.
De heren maken foto's, staand op een geleende ladder (ja die heb je in de bouw), maar ook met een drone.
De concentratie waarmee ze samen kijken, is mooi om te zien.
Het maken van foto's is echt een kunst. In de foto's wordt niet gefotoshopt, dus wat je niet wilt zien, moet ook echt niet in beeld liggen.... We hebben wel her en der dingen buiten beeld moeten sjouwen... Such is life...
We mochten niets vertellen over het bezoek, dus daarom hebben we er in september niet over geblogd. De foto's zouden voor een nummer over vernieuwing in steden komen.
Dat nummer kwam deze week uit. We stonden er niet in helaas. Dus toch maar even contact met de fotograaf gezocht. Jammer, maar helaas.
Gelukkig stuurde hij ons wel een aantal mooie foto's. En ik vind Marien als fotograaf creatief. Bij de foto's zaten toch een aantal nieuwe gezichtspunten. Een fotograaf die dit landschap wil laten zien aan de rest van de wereld kijkt kennelijk anders naar een plot als de onze dan wij zelf. Ik vind dat wel spannend.
Wat daarnaast leuk is, is dat nu aan het begin van de lente het landschap net weer groen begint te worden. Deze foto's zijn in het tegengestelde deel van het jaar gemaak. Het is leuk om te zien hoe overdadig het landschap in de zomer was.
Spannend doorkijkje over de vijver.
Staat Marien op of naast het dak?
Typisch een foto die deze (typische) Oosterwolder zelf niet zou maken. (maar zoals we hem wel herkennen ;-)
Spannend landschap ontvouwt zich tussen de bomen.
En typisch Nederlands (denk ik...) een fietsenstalling voor de deur!
Marjon poseert ook bij het theedrinken. En als ze wegloopt, heeft ze nog een conversatie met Andrew over..... wooden shoes.....
Endat levert in de serie een foto op....
Andrew Moore: dank voor jullie bezoek en het toesturen van de foto's.
De foto's waar Andrew en zijn assistent op staan zijn gemaakt door Marien Abspoel. Voor de overige foto's gaan de credits naar Andrew Moore.
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
