Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 september 2018

Vorige week kwam Jan Peter Fiering in opdracht van de Zonnefabriek (die onze zonnepanelen hebben geplaatst) foto's maken van onze huizen en zonnepanelen. Het leuke was dat hij een statief van 8 meter hoog bij zich had. Dat levert een beeld op tussen dat wat een drone hoog uit de lucht doet en wat we zelf op de grond zien. Nu de kavel zo groen is en belangrijke delen van het grote huis (aan de buitenkant) af zijn, levert dat toch wel heerlijke plaatjes op.

Dank voor de mooie foto's Jan Peter!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 23 augustus 2018

Vandaag hebben we weer eens een grote klus geklaard. De grote kast die als een scheidingswand tussen de woonkamer en de Tuinkamer staat hebben we vandaag gereed gemaakt. Ik ben meer dan een jaar hiermee bezig geweest, van het opbouwen van de wanden, het bekleden van de wanden met douglas-houten latten, tot het maken van de dubbele openslaande deuren en kastdeuren.

Na de vakantie heb ik me gestort op het afstellen van de kastdeuren, en het aanbrengen en afstellen van het hang- en sluitwerk. De kast bestaat uit 10 kastdeuren en dubbele openslaande deuren. Omdat de deuren 2,40 meter hoog zijn, heb ik schuif-beugels met verlengd handvat gekozen, zodat ook Marie-José aan de bovenkant de schuiven kan losmaken zonder op een trap te staan.

Ook hebben we de dubbele openslaande deuren aan de Tuinkamerkant nog bekleed met dunne planken. Hiervoor heb ik geen douglas hout gekozen, omdat ik graag dun hout wilde hebben. Anders zou de deur zes centimeter dik worden. De vijf van nu is al heftig genoeg. Bovendien contrasteert het blanke hout mooi met de donkere hardhout-multiplex achtergrond in deze donkere nis.

Een uitdaging vormde de kastdeuren boven de deur. Links en rechts konden geen gewone vertikale scharnieren geplaatst worden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor scharnieren aan de bovenkant, zodat de kastdeuren naar boven openklappen.

Vandaag hebben we het laatste schuurwerk gedaan, en extra planken gemaakt. Daarna de enorme hoeveelheid stof schoongemaakt, en konden we de kastinrichten. Dat is maar voorlopig, want als er in de keuken en slaapkamer meer kasten komen, moeten we nog veel schuiven. Maar het schept wel veel ruimte, en daarmee kunnen we ook de andere schuren beter inrichten.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 19 augustus 2018

Zo. De vorige blog is alweer zo'n maand geleden. Facebook begint mij dit keer terecht (meestal doen ze dat al na 3 dagen) lastig te vallen, omdat ik onze volgers al zo lang niets meer van ons heb laten horen. En hoewel wij op facebook en de blog best open zijn, voelt het melden van afwezigheid door vakantie toch als gek. Je bent zo zuinig op wat je aan het opbouwen bent, daar mag niemand aankomen. Maar... wij waren dus (eigenlijk voor het eerst sinds we in Oosterwold zijn echt...) op vakantie.

Ik hoop daar nog wel een inspiratieblogje over te schrijven, want we waren echt op mooie plekken in Normandie en Bretagne. Het was daar in ieder geval niet zo ongelovelijk bloedheet als hier... Maar daarover later. Als ik nu niet weer start met bloggen over nu, ga ik het niet volhouden. Want zo onderweg naar de 500e blog merk ik toch dat ik me ertoe moet zetten. Ik ben benieuwd hoe we dat over een jaar doen.

Maar nu dan de oogst... We hebben prachtige druiven. Voor het eerst een echte voorraad. Niet genoeg voor wijn, maar wel teveel om zelf helemaal op te eten, dus ja... wat doen we ermee. Ik vind op het internet een recept voor druivenjam met kruiden en port.. Dat inspireert. Dus ik breid het uit tot een jam van druiven, vlierbessen en wat appel. En ik neem de tip om te kruiden (nootmuskaat, kaneel en jeneverbessen) over, bij gebrek aan port.

Verder staan in de buurt veel vlierbessen. Daar hebben we ook veel van geoogst. Om vlierbessen-appeljam van te maken.

Maar... ik heb mij misrekent. Voor de vlierbessen heb ik een passeerzeef nodig. En in de voorbereiding van de verhuizing was de mijne stuk. Maar dat herinner ik me te laat. Daar sta ik dan...

Waar haal je op zondag een passeerzeef? Nou bij de brouwmarkt. Ik haal daar ook mijn jampotjes en deksel. Ik dacht dat Marien daar allang was geweest, maar dat bleek niet. De brouwmarkt is voor de zelfbrouwer (van jam tot wijn en cider tot bier) een enorme snoepwinkel. Iedere soort installatie, maar ook alle onderdelen en ingredienten (behalve de verse) kun je hier (of in de webwinkel) kopen. En het is leuk om de verwondering te zien, die ik herken van toen ik er de allereerste keer kwam. Echt een snoepwinkel. We houden het nu bij een passeerzeef en een boek over hoe je cider kunt maken. We gaan het zien, maar komen zeker terug.

Vanmiddag heb ik de druivenjam en de vlierbessenjam afgemaakt. En de druivengelei is lekker geworden... Mijn lekkerste creatie van deze zomer, al zeg ik het zelf. Dus in deze hoek ga ik nog wat experimenten. Zo'n prutje waar je lekker kaas bij kan eten... En waar gaat het eerste feestpotje naartoe? Naar het feestvarken Tjalf volgende week zaterdag. Tot dan Tjalf!

En o ja, natuurlijk gaat er een potje van dit spul naar mijn ouders, die vandaag 51! jaar getrouwd zijn... Gefeliciteerd Arie en Ria Oosterink!

En als ik klaar ben met etiketteren, ruimt Marien ze hoog in de kast op:

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 juli 2018

egenover de parkeerplaats (waar eerst onze container stond) is al een tijdje een kleine bouwplaats. Eind mei zijn we begonnen met bouwen. En het hok heeft een matige prioriteit, dus met horten en stoten bouwen we verder.

Op de eerste dag eind mei, zetten we paalhouders in de grond en plaatsen we de dwarshouten. Als je goed kijkt zijn ze heel kunstig aan de binnen en buitenkant van de plank geplaatst. Dat is nodig voor de uiteindelijke afwerking. Aan het eind van de dag plaatsen we de schuine houten voor het dak en de pergola.

Een week of wat later gaan we verder, we tegelen de paden. Het zijn stenen die we (inmiddels twee jaar geleden) hebben opgehaald bij een particulier in Bussum, die zijn tuin nieuw betegeld had. Mooie gekke steentjes die zich lenen voor een dergelijk pad. Inmiddels heeft Marien de hoeken van het dak bijgewerkt.

En paadje voor paadje gaan we verder. De stenen die bij het grote huis lagen ruimen we hiermee op. Zo doen we in zekere zin twee klussen in één keer.

En dan klust Marien iedere keer een klein beetje verder, maar vergeet daarbij foto's te maken.

Dan ineens is het houthok betimmerd. En komt Roy deze week helpen

Het houthok wordt aan de binnenkant "slagregendicht" gemaakt. Zo waait het hout lekker droog en heeft niet alle vocht vat op het hout.

Netjes worden alle zijden bespannen. En kan het overpakken en soms opnieuw verzagen van het resthout beginnen. 

Want van al het afval hout kunnen we nog we een wintertje branden.

En zeker de kant die Roy heeft gestapeld ziet er heel mooi uit...

Ik zaag nog een  paar stukjes en dan is het zagen echt klaar!

En halverwege het leeghalen van het hok, staat het oude hok ons toch wel erg in de weg... We beginnen te slopen. Nu moet het ook klaar.

En dan is het resultaat daar! En is het goed rusten. De bank staat op de plek van het oude houthok. Daar kunnen we dus nu zitten om van de voortuin te genieten.

Afijn! Wij vanuit het Oosterwoldse

groeten u!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 12 juli 2018

Vanmiddag hebben Roy en ik een klus aangepakt waar we al twee en een half jaar tegenaan kijken.

Toen de vijver gemaakt werd in februari 2016 en nog helemaal leeg stond, was er een grote landverschuiving ontstaan, waardoor zo'n 60 kuub klei, veen en modder

weer de vijver in gleed. Dat heeft de grondwerker toen wel zo goed als het lukte opnieuw uitgegraven, maar tot het midden van de vijver kon de kraan niet meer reiken, omdat de vijver te breed was en de oevers te week. Daardoor was er een soort eiland ontstaan onderwater. Nou, onderwater, met deze droogte was er zo weinig water, dat onze huiseend er op kon staan. En helaas ook de reiger, die het op mijn vissen gemunt heeft.

We hebben waterlelie, gele plomp en kikkerbeet gekocht via een mooie gezamenlijke actie van Marjolijn. Die Waterlelie en gele plomp moesten geplant worden. Nu het toch zulk mooi weer is, heb ik maar een zwembroek aangetrokken, en ben ik met waterschoentjes te water gegaan. En samen met Roy zijn we vervolgens het eiland gaan afgraven. Telkens een emmer of teil vol scheppen met modderige klei en veen, en dan een duw geven naar de oever. Daar stond Roy met een hark om de emmer aan land te brengen, en leeg te gooien op de aardwal. En na een klein uurtje hebben we de taken omgedraaid, zodat Roy te water mocht en ik de emmers mocht sjouwen.

Uiteindelijk hebben we wel een kuub grond uit de vijver gehaald en het eiland zo'n dertig centimeter afgegraven. En tegelijk heb ik een flinke hoeveelheid Lisdodde weggtrokken, zodat we goed bij de oever kunnen komen. En tevens hebben we nu weer een uitkijkje naar het kleine huis.

Je wordt er niet schoner van, zo'n klus. Nou, van binnen misschien, maar van buiten kan je wel een douchebeurt gebruiken. Maar eerst nog even als mudmasters op de foto gezet door Irene.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 11 juli 2018

Vandaag is een beetje een rare dag, die begint met een appje van medebestuurslid Marjon die laat weten dat de vlag op de kavel die vandaag van eigenaar verandert is geplaatst. Een foto van een wapperende vlag is mijn 'goedemorgen'.

Daarnaast zijn beide kinderen in huis en ben ik zelf (een soort van) vrij. Rond 11 uur komen Harry en Ineke om het over hun aanstaande lidmaatschap en verwarmingssystemen te hebben. Onderwijl is Roy begonnen aan het amfitheater....

Rond half twaalf komt de nieuwbakken buurman Jan om een kopje koffie en een gieter water.. Hij gaat als eerste echte daad, zijn vlaggenmast plaatsen. Achter elkaar maken we dezelfde flauwe grap over dat die stok bovenop Jans auto toch echt niet de beloofde 7 meter is. En Jan legt steeds geduldig uit dat de stok uit twee delen bestaat.... Leuk hoor buren...

We lopen rond in de wijk om te zien of de vlag van afstand te zien is. Sommige buren boeken grote voortgang:

De vijver bij Ron is inmiddels behoorlijk vol. Simon heeft voor het weekend de boel dicht....  En ja de vlag is op afstand te zien.

En dan... de vraag wat op de vlag staat. Het is de Nederlandse vlag... Maar bij ons ziet die er anders uit... rood wit en blauw. Bij Jan ook.. Maar dan in de NEN norm voor de Nederlandse Vlag.

Dan togen we naar de kavel van Jan. De vlaggenmast staat, maar de buurmannen Marien en Jan hebben bedacht dat de mast voor de wind met worden geschoord.

Maar eerst bubbels! Want er is iets te vieren. Ook Marjon en Simon schuiven even aan.

Proost Jan! Op een voorspoedige bouw! Op de foto hiernaast proberen de heren aan te tonen hoe groot de mast nou is....

En vanmiddag op facebook beloofde ik een a yo te filmpje.

Nou hierbij mijn Buurman en Buurman actie van vandaag:  A yo te!

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 07 juli 2018

Vanmiddag zijn tien mensen op bezoek geweest voor een excursie bij het Paradijsvogelbosje. Dit was een uitvloeisel van het Evenement Stadslandbouwplein Oosterwold Ontkiemt. Daar hebben wij samen met de Tineke van de Stadsboerderij en Johan van de Stadsbomerij een intekenlijst voor een excursie gemaakt.

Wij hebben regelmatig rondleidingen op onze kavel. Maar meestal gaan die over de wijze van ontwikkelen in Oosterwold, en niet over de inrichting van Stadslandbouw en ontwerp van de kavelbeplanting. Daarom vond ik het leuk om nu specifiek op die beplanting en stadslandbouw in te gaan.

Wij richten onze kavel in volgens ideeën van Voedselbos. Dat geeft ons de mogelijkheid om de grote delen publiek toegankelijk groen en natuur in te richten op zo'n manier dat het ook voedsel oplevert, in de vorm van noten en bessen.

De groei van de tuin is nu in het derde seizoen en ondanks de droogte laat de tuin zien wat voor oerkracht er in de planten zit. Ik moest dus ook nog wat planten wegknippen om de groep door de paden te leiden.

We hebben ook onze Tuinkamer nog even laten zien, want voor ons is stadslandbouw en Voedselbos niet alleen het planten van bomen maar ook het verbinden van natuur met de omgeving, en het verbinden van mensen in activiteiten die het landschap en de natuur ten goede komen, zoals Workshops Composteren en Fruitbomen Enten zoals die afgelopen maanden in de Tuinkamer zijn gehouden.

Na een uurtje verplaatste de groep zich naar de Stadsboerderij en vervolgens de Stadsbomerij. (met dank voor de foto van Guido Kerssens).

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 juli 2018

Als drager van een groene speld, biedt de organisatie Growing Green Cities ons een bordje aan om (waar wij dat willen) kenbaar te maken dat we bijdragen aan het maken van een groene stad. Dat laten wij graag en trots zien. Daarom vervoer ik vandaag mijn bordjes (Marien en ik hebben allebei een speld) in de auto naar huis. Thuis maak ik eerst nog wat werk af en daarna wil ik toch heel graag het bordje ophangen. Aan ons informatiebord is een mooie plek.

Ik monteer 'm eenvoudig met wat kit. Dan moeten er nog wel even klemmen op.

Maar als die er dan af zijn...

Dan ziet het er mooi uit toch?

Het bordje is volledig gemaakt gerecyclede materialen. Zo doe je dat growing green toch?

Een mooie entree voor ons gezonde en groene stukje Almere!

Wees welkom!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 juli 2018

Dit weekend was Roy weer een keer thuis. Goed dat kinderen uitvliegen, maar ook heel gezellig als ze dan weer even thuis zijn. Roy vindt het altijd lekker om helemaal los te gaan. Dus een klus als houthakken, of stevig graven.... Nou dit trof ik vanmiddag aan toen ik thuiskwam. De laarzen die hij aanhad bij het graven.  Verder hield hij alleen zijn onderbroek aan om lekker door te kunnen waaien tijdens het werken. Maar die foto's mogen niet op het net. Ze blijven er zo lang staan. Dus ... alleen de lege laarzen als "bewijs".

Marien zegt me dat Roy 15 kruiwagens uit de sloot onder de eendenkooi uitgegraven zodat hier nu echt water in staat. Als ik foto's ga maken van waar Roy heeft gegraven verraadt deze kruiwagen, dat Roy in haast is vertrokken.... Deze kruiwagen heeft het amfitheater niet gehaald.

Maar hier is te zien dat de sloot nu toch echt water bevat. Stoer!

Twee jaar geleden liep de (kleine) graafmachine hierop vast. We hebben toen besloten de sloot een greppel te laten, totdat we hier energie voor hadden. Daar heeft Roy nu een begin mee gemaakt.

Ondertussen loop ik langs de bosrand door. Staatsbosbeheer heeft net gemaaid, dus daar kan je prima uit de voeten. Ik geniet van het feit dat de walnotenlaan zo lekker vorm krijgt.

En hier is de grond terecht gekomen. Klaar om aan het amfitheater toe te voegen.

En dan loop ik nog even langs de Singel terug. Je kan er niet fietsen.... Maar ik vind 'm charmant en kan er erg van genieten!

Dank Roy voor je hulp!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 juli 2018

Afgelopen zaterdag was het weer zover en was de (bijna) maandelijkse buurtborrel. En als het zo zonnig is, hoef ik niet veel op te ruimen want dan blijven we gewoon lekker buiten. Twee schragen, twee steigerplanken en een tafelkleed en iedereen brengt zelf wat lekkers mee. Deze maand kregen Sietse en Janny hun kavel. Zij brachten taart mee. Maar... Marion ook, want die had vruchtjes over.. Lekker!!!

De bankjes die we vorig jaar hebben gemaakt, komen weer goed van pas.

En we zitten opnieuw in het zonnetje! Inmiddels is de zonnebrand standaard aanwezig op de borrel.

De volwassenen, maar ook de kinderen zorgen voor gezellige reuring.

En zowel jong als oud spelen op hun instrumentjes....

Op het laatste moment hebben we gemaild dat barbecuen leuk is. Dat bericht heeft niet iedereen op tijd bereikt, dus niet iedereen heeft zich voorbereid of tijd. Gelukkig mogen we de barbecue van Bert en Beatrijs gebruiken, zodat de worstjes lekker warm worden.

Mmmm lekker!

En ook deze jongens spelen er lustig op los!

Het was weer gezellig!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 01 juli 2018

Een aantal maanden geleden waren de hulpdiensten bij ons op bezoek. Ze kwamen toen kijken hoe ingewikkeld hulpverlening zou zijn in Oosterwold. Naast een aantal praktische uitleggen bleek dat allemaal wel te overzien. Wat wel een duidelijke aanbeveling was, is het heel duidelijk aangeven van de huisnummers. Daar hebben we vandaag wat helderheid in aan proberen te brengen. 

Maar ook willen we dat duidelijk is dat niet de hele Frederik van Eedenweg "Paradijsvogelbosje" is. Dus daarom hebben we bij de afrit ook een nieuw bord geplaatst. Ik ben niet ontevreden... Want letters schilderen met verf is nog niet zo eenvoudig!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2018

Vorige week had ik een Hoornaarnest weggehaald. Maar toen ik vanochtend mijn tuinschuurtje opende, werd ik meteen omringd door luid zoemende Hoornaars. Die hadden een tijdje opgesloten gezeten, maar waren toch in staat geweest om een klein nest te maken. Dus heb ik buurvrouw Marjon weer gevraagd. Zij heeft haar bijenpak aangetrokken, en heeft het nest (bijna) helemaal weggehaald.

En toen zagen we dat er aan de buitenrand boven de deur van het tuinhuisje nog een nest zat, maar niet van hoornaars maar van gewone wespen. Zo'n nest pal boven de deur is toch niet handig. Dus die hebben we toch ook maar weggehaald. De gewone wesp maakt een rond nest met een gat aan de onderkant. Toen we het nest ontmantelde, bleken er twee raten in te zitten. Een grote en een kleintje. Een beetje zielig wel: We zagen de larfjes ronddraaien in hun cel. We hebben ze toch maar in een emmer water gedrenkt...

Nog meer beestjes: Ik zag dat een in een perenboom een spinsel zat met een kaalgevreten tak. Bij nader onderzoek blijken er allemaal oranje rupsjes in te zitten. In de hoop dat ze niet de hele perenboom opeten heb ik

toch maar de rupsen verwijderd. Na wat googlen lijkt het de perenspinselbladwesp te zijn. Er zijn maar weinig oranje larfjes met zo'n zwart kopje.

En nog meer beestjes: Zwaluwen: ik zag deze week door elkaar huiszwaluwen, boerenzwaluwen en gierzwaluwen vliegen. Maar de huiszwaluwen waren in de meerderheid, en die kwetterden rond mijn hoofd. Toen ze op de bonestokken gingen zitten, kon je duidelijk zien dat het ouders waren met jongen, en de jongen werden gevoerd, op de bonestokken, en ook in de lucht. Sorry, die zwaluwen zitten zelden stil, dus het zijn vage foto's.

Tenslotte nog een plant met oerkracht: riet groeit normaal gesproken met stengels omhoog, maar als een stengel omvalt in het water, dan groeit die niet alleen door, maar gaat die stengel op ieder lid een nieuw plantje beginnen. In de afgelopen maand is zo een sliert van meer dan zes meter ontstaan, die de hele vijver oversteekt. In de hoop dat onze vijver nog een beetje vijver blijft zullen we deze toch maar couperen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 27 juni 2018

Op twitter wordt de hashtag #justanotherdayattheoffice gebruikt als mensen willen laten zien hoe leuk hun werk is. Nou heb ik een hele leuke baan, maar ja daar gaat deze blog niet over. Na een overvolle week vorige week, kan ik deze week een dagje rustig aan doen en de nodige dingen thuis doen. Another day not at the office dus...

En wat doet een mens in Oosterwold dan zoal? Nou allereerst komt Mick langs om zijn nieuwe bedrijfsauto opnieuw van een binnenwerk te voorzien. Mick is reislustig fotograaf en heeft een kist in zijn auto, met een bed erop. De oude bekisting, die hij bij ons had opgeslagen, past in zijn nieuwe auto, maar natuurlijk nooit precies.

Dus daar klust ie vandaag gezellig aan.

En ik, ik ontferm mij over de bessen... De zwarte bessen en de rode bessen zijn rijp. De rode bessen nog niet allemaal, want daarvan hebben we drie of vier soorten staan, die speciaal niet allemaal tegelijk rijp zijn. ..

De zwarte bessen staan deels in ons bos (zo durf ik het langzamerhand te noemn), dus die moet ik her en der opzoeken. De rode bessen staan allemaal in de boomgaarden, dus die vind ik makkelijk. Totaal oogst ik zo'n 4 kilo bessen. Daarvan maak ik 3 soorten jam, vries ik bessen in en eten we vandaag pannekoeken met bessen. Ook zitten er bessen in de salade en snoepen we er aan tafel van.

Met het invriezen van de bessen ben ik nog niet helemaal klaar. Daar heb ik namelijk een trucje voor. Ik maak een lade in de vriezer leeg en leg een zak op de bodem. Daar spreid ik de bessen op uit. Is de laag "vol" (de bessen mogelijk elkaar niet echt raken) dan volgt nog een plastic zak en spreid ik opnieuw de bessen uit. Over een dag of twee zijn de bessen bevroren en doe ik ze in een bakje. De bessen vriezen dan niet meer tegen elkaar aan. Zo kun je precies zoveel uit je doosje halen als je nodig heb en beschadigen je bessen niet bij het ontdooien.

De drie soorten jam krijgen natuurlijk allemaal hun eigen etiket. Ook daarin word je behendig als je het vaker doet.

Kortom: another day not at the office!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 juni 2018

Nu eens geen blog over planten of dieren of bouwen. Maar over radio. Ik hou ervan om te luisteren naar Radio 4, klassieke muziek. In de kleine woning, die met houtskeletbouw is opgetrokken, heb ik sinds de bouwfase een kleine installatie staan, met een lange stroomdraad als antenne. Maar die stoorde behoorlijk. Dus heb ik een nieuwe binnenantenne met ingebouwde versterker van König gekocht voor een kleine 25 euro. De ontvangst is redelijk maar helt niet over.

En toen kreeg ik glasvezel. Ik had mij er niet vantevoren in verdiept. Als je de ouderwetse kabelaansluiting hebt, dan kreeg je er altijd een zogenaamde analoog signaal bij, waarmee je via een coax kabel je radio-ontvanger kan voeden. Maar dat analoge signaal wordt niet meer geleverd via glasvezel.

Je koopt wel via je provider een digitale ontvanger, waarop je je TV aansluit. De provider biedt ook alle radiozenders via de glasvezel. Maar dan moet je de radio ontvangen via je TV, of je moet een aparte kabel van de digitale ontvanger naar je radio sturen. En dan kan je niet op je radio een zender zoeken, maar moet je via de afstandsbediening van je digitale ontvanger je zender kiezen. Dat wil ik helemaal niet. Mijn TV staat niet eens in dezelfde ruimte als mijn radio!

Terwijl ik mij nu in de kleine woning behelp met een redelijk signaal via de binnenantenne, biedt mijn grote woning een nieuwe uitdaging. Want die is gebouwd met een stalen frame en een stalen dak, en dat werkt min of meer als een kooi van Faraday. Die schermt dus alle straling, inclusief radiosignaal af. Dat zal de reden zijn, dat de nieuwe binnenantenne niet werkte. De prima Pioneer Receiver vond het signaal te zwak, en dan hoor je helemaal geen radio. Dus heb ik een extra antenneversterker gekocht, weer voor een paar tientjes, maar daarop alle hoop gevestigd. En..... niets. Waarschijnlijk versterkt zo'n antenneversterker de aanwezige ruis net zo hard als het signaal, en blijft er niet voldoende zuiver signaal over. Wat nu? Ik ben niet zo gevoelig voor reclame, maar op de TV zie je de afgelopen tijd regelmatig reclame voor digitale radio. Die reclame is meestal gericht op mensen die een aparte radio kopen met een kleine luidspreker erin, die digitale radio ontvangt. Werkmensen in de bouw gebruiken ze vaak omdat ze uiteraard een mobiele radio nodig hebben.

De techniek voor digitale radio wordt afgekort tot DAB+. Aan de website Digitalradio.nl ontleen ik de volgende uitleg:

De analoge ether FM wordt op termijn opgevolgd door het Digital Audio Broadcasting+. DAB+ werkt volgens het Single Frequency Network principe, waarbij verschillende zendmasten dezelfde data op dezelfde frequentie uitzenden. Dit heet een multiplex-kanaal. Hierdoor zijn er geen signalen die met elkaar in conflict komen, in tegenstelling tot fm-radio. Iedere geschikte ontvanger splitst het signaal op in individuele zenders op waardoor er naar radiozenders kan worden geluisterd.

Met enig zoeken op het internet kwam ik nu ook een DAB+ radio-ontvanger tegen die het signaal door kan sturen naar je eigen Versterker. Het merk DUAL roept nostalgie op, omdat vroeger heel veel mensen een Platenspeler van DUAL gebruikten. Maar blijkbaar bestaat deze firma of handelsnaam nog. Hij kost een kleine 70 euro. Toch maar uitproberen. In het pakket zit een zwart kastje met display, een afstandsbediening en een onooglijk draadje dat als antenne dienst moet doen.

Nu de opstelling uitproberen: Ontvanger aansluiten, en mijn mooie binnenantenne erin.

Niets. Extra antenneversterker ertussen .... Niets. Wat nu? Toch maar even dat onooglijke draadje proberen. Je moet de ontvanger een scan laten uitvoeren om de zenders op te zoeken. En ja, het werkt. Nadat ik de output in de aux ingang van de versterker plug, krijg ik radio ontvangst. Prachtig en zonder enige storing. Dat is het voordeel van digitaal. En wat nu het gekke is: Als ik vervolgens dat onooglijke draadje eruit trek, dan doet de radio het nog steeds: helemaal zonder antenne. Het is een mirakel. Toch maar dat draadje voor de zekerheid.

Wellicht is dit ook een goede tip voor anderen die radio willen ontvangen en niet afhankelijk willen zijn van de glasvezel ontvanger.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 juni 2018

Vorige week liep ik langs ons tuinhuisje in de moestuin, toen ik een Hoornaar wesp zag vliegen. Daaraan ben ik wel gewend geraakt. Vorig jaar hadden we immers een nest in het aangebouwde hokje met eco-toilet, dat in de loop van de zomer uitgroeide tot een enorm bouwwerk. Daarover heb ik een aantal keren eerder geblogd. We hebben het nest toen laten zitten, het is immers puur natuur, en in overleg met de imkers Hajo, Daphne en Marije leek het ons niet al te schadelijk voor de bijenvolken op de kavel. We hebben in begin november, toen alle wespen weg waren, het nest ontmanteld. Volgens welingelichte wespkenners bouwen Hoornaars nooit hun nest op dezelfde plaats als het vorige nest. Maar.....

Toen ik de deur van mijn eco-toilet opende vorige week, zag ik een klein nestje in aanbouw op exact dezelfde plek als het vorige nest. Er zwermden een stuk of tien Hoornaars rond het kleine nestje, waaromheen nog geen

mantel was gemaakt zoals vorig jaar. En ik vind Hoornaars leuk, maar toch ook niet zo leuk dat ik ze twee jaar achter elkaar in mijn toilet wil.

Dus heb ik bij mijn buurvrouw Marjon, die net imker is geworden een Bijenpak geleend, en heb ik met de schoffel het nestje van de plank gebroken. Daarvoor was niet zoveel nodig. Het nest hangt aan een soort pilaartje, dat de wespen uit vermolmd hout opbouwen. Dat wordt bij de groei van het nest steeds steviger gemaakt, maar nu was het nog broos. Je kunt het goed zien op de linker foto met wespen, en op het detail hieronder.

Pas toen ik het nest van de plank had afgetrokken, zag ik de koningin, een fantastisch beest, zeker anderhalf keer zo groot als de andere wespen. Die zijn toch verschillend van grootte. Een aantal van die Hoornaars vliegt bij ons de woning in, en probeert dan een uur lang door de ruit te vliegen totdat ze uitgeput neervallen. Dus kan ik ze in het stof fotograferen. Het schijnt heel lastig te zijn om de koningin, mannetjes en werksters goed op kenmerken te onderscheiden, dus daarop moet ik het antwoord schuldig blijven.

Ze zeggen wel dat Hoornaars agressief zijn, zeker als je te dicht bij hun nest komt. Maar nadat de koningin zich uit een spinneweb had ontworsteld (ja tegen zo'n olifant onder de wespen zijn die spinnewebben niet opgewassen), vloog die langs mij heen naar buiten. Daarna volgden andere hoornaars. Geen een heeft mijn geleende bijenpak op de proef gesteld.

Er kwamen het volgende uur nog een paar keer Hoornaars op zoek naar het nest, maar ik heb de afgelopen week geen Hoornaars meer gezien. Wellicht hebben ze een andere plek gevonden om een nest te proberen.

Ik wilde schrijven, dat ik er trots op was dat ik het nest heb weggehaald zonder Hoornaars om zeep te helpen, maar toen ik vandaag nog eens goed keek in het kleine raatje, zag ik dat er op de bodem van iedere cel wel degelijk een eitje is gelegd. Dus tja, daaruit zullen toch geen nakomelingen komen.

Maar ik reken erop dat er vorig jaar genoeg koninginnen zijn uitgevlogen om de populatie Hoornaars in Oosterwold de komende jaren zeker te stellen. En ze eten veel schadelijke insekten, dus laten we trots zijn op deze bio-diversiteit. Maar om met een variatie op 'not in my backyard' te zeggen: 'not in my toilet'.