Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

• helofytenfilter

Zoals beloofd een fotoreportage van het begin van de helofytenfilter. 

Het afbouwen en inplanten van de helofytenfilter volgt!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

• fundering
• beton

En alles wat daarbij misging......

Lees voor de toelichting een eerder blog

En dan ligt het erbij: alsof het niets is om zo'n fundering te storten!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 22 augustus 2016

• helofytenfilter
• fundering

Vandaag moest het eindelijk gebeuren! Het beton kon in de fundering. Toevallig kwam het zo uit dat vandaag ook het helofytenfilter en de septic tanks geplaatst zouden worden. De activiteiten starten in de miezerregen met het uitgraven van het helofytenfilter. Drie bij vijf meter en een meter diep Een geluk van deze zware zeeklei is dat de kraanmachinist Jair mooie rechte wanden kan uitgraven. Onder supervisie van Jonas van Global Wetlands, hebben we het folie ingevouwen, de buizen erin gelegd en een eerste laag grind erin gedaan. Daarover een dikke laag zand en als laatste de drainagebuizen die we afdekken met grind. De planten zetten we er morgen in. 

Toen waren de septic tanks aan de beurt. Buurman Henk (Held Henk noemt Marie-José hem) moest eraan te pas komen om de septic tanks op z'n plek te zetten en in de kuil te laten zakken.  De septic tanks wegen ieder twee en een halve ton! 

De gaten waren ongeveer twee meter diep, dus moesten de septic tanks meteen met water vol gezet worden omdat ze anders zouden gaan drijven, We waren nog maar net klaar toen de betonwagens aankwamen rijden. Een pompwagen met zo'n lange buis en een extra betonwagen met negen kuub, Tot zover ging het voorspoedig......

De betonwagen was in z'n eentje achteruit de oprit op gereden en stuurde naast de weg, zodat ie meteen dertig centimeter naar beneden zakte en vast zat...... Toen durfde de pompwater ook nog niet te pompen, omdat ie bang was dat het beton in z'n slurf hard zou worden. De chauffeur van de betonwagen klaagde dat een zware wagen hem eruit moest trekken. Dus ik weer naar buurman Henk.....  Die kwam met z'n traktor met ploeg. Omdat de betonwegen nog te zwaar was, werd eerst het beton voor de kleine woning met de bak van de kraan gestort. Pas daarna kon buurman Henk de vrachtwagen lostrekken. Toen de betonwegen eindelijk weer op de oprit stond bij de pompwagen, begaf de pompwagen het na vijf minuten. De gigantische arm was niet meer in beweging te krijgen. 

Er moest een monteur bij komen, maar die was niet meteen beschikbaar. Ondertussen stond dat beton oud te worden en dan is het niet meer bruikbaar. De monteur is tot ongeveer half zes bezig geweest. De aannemer, Gerard moest afdwingen dat er een betonwegen met nieuwe beton zou komen. Het duurde tot zes uur voor die arriveerde. Toen kon het storten eindelijk afgemaakt worden. Het storten met de slurf was zo gebeurd. In een half uurtje zat alles erin. Maar dan moet de bovenkant van de fundering gelijk met de kisten worden gemaakt en het beton met  de trilnaad worden verdicht. Het was half acht voor we de klus konden afronden En Gerard onderweg kon naar zijn hapje in de magnetron.  

De betonwagens hadden een ravage aangericht op de oprit, die we twee weken geleden een nieuwe laag hadden gegeven. Morgen doen we de rioolaansluitingen en fatsoeneren we de weg.... Dit was een dag om nooit te vergeten..... Een enerverende dag. 

Wij groeten u vanaf een kampvuurtje....

Voor de fotoreportage over het helofytenfilter klik dan hier voor fase 1

Voor de fotoreportage over het storten van de betonfundering, klik dan hier

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 augustus 2016

Gisteren is de fundering gekeurd door de inspecteur van Bouw en Woningtoezicht van Almere, Eric Fijma. Tot gisteren had de aannemer en ik de inspecteur alleen per email en telefoon gesproken. Er was wat gedoe geweest over de heipalen en een ankerplan, en dat soort afstemming gaat niet makkelijk via email. Dus het was goed om elkaar persoonlijk te ontmoeten op de bouwplaats. Ik mocht er ook bijzijn en heb mij daarna in mijn rol gevoegd om koffie te maken met gevulde koek. Ja, die afspraak ben ik nagekomen.

Het echte gesprek verliep uiteraard tussen onze aannemer Gerard van Wees en de inspecteur Eric Fijma. En die verstaan elkaar. En de fundering met piepschuim bakken en wapening ligt er ook strak bij. Dus na inspectie met de constructietekening erbij, werd de fundering goedgekeurd, en kunnen we maandag beton gaan storten.

Daarna kunnen we snel door met de aanleg van de riool en wapening van de vloer. Bij de grote woning steekt de wapening van de fundering uit, zodat het een geheel wordt met de vloer. Dat is sterker, en nodig om straks alle krachten van de betonnen muren en staalconstructie te kunnen dragen.

De inspectie is heel precies. Daarom was het ook goed dat de inspecteur aan ons heeft toegelicht hoe wij aanvullende informatie over het bouwproces moeten aanleveren. Het is bijvoorbeeld niet genoeg om te melden dat je een staalprofiel met een bout van 16 millimeter bevestigd. Je moet ook een berekening aanreiken waarom zo'n bout de te verwachten krachten op die constructie kan dragen. Daarvoor kunnen we dus nog een keer terug naar de constructeur om die specifieke informatie op te halen.

Mooi dat het contact met de inspecteur nu gelegd is, en dat daaruit vertrouwen spreekt dat we er een mooi project van maken.

Nu eerst op naar het betonstorten. Dan staat er tenminste iets solide.

Ik vind het als leek maar niets als die bouwers staan te balanceren op die piepschuim bakken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 augustus 2016

Almere bestaat binnenkort 40 jaar, en voor die gelegenheid wordt er een boek samengesteld met favoriete plekjes in Almere.

Toen wij deze aankondiging zagen, konden we de kans niet laten lopen om onze kavel als favoriete plekje in de picture te spelen.

En daarbij dachten we meteen aan de wilgenhut die onze dochter Irene heeft gemaakt. Met enig speurwerk kwam er uit onze fotoverzameling een mooi beeld tevoorschijn, dat we hebben ingezonden.

Na een interview met Carla van de gemeente stelde zij voor om een kort filmpje te maken van ons favoriete plekje. Daarvoor kwam maandag Richard langs met een enorme camera. We hebben een ronde gemaakt over de wandelpaden. Ik ben benieuwd wat hij ervan maakt. Wellicht dat hij ons begin van de Frederik van Eedenweg ook nog heeft gefilmd, want die ziet er met het zonnige weer uit als een ware Via Gladiola.

Helaas lopen we met de bouw een week vertraging op omdat de fundering gekeurd moet worden door bouw en woningtoezicht, en de pompwagen voor het beton een halve week van tevoren volgeboekt is. Het bouwproject wordt zo wel een soort marathon, of een vierdaagse die zijn slogan: de dood of de gladiolen eer aandoet.  

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 augustus 2016

We zijn deze week weer begonnen met de aannemer. Als eerste hebben we de baak opnieuw uitgezet. 

Doordat de heimachine en het grondwerk op de kavel zijn geweest, zijn de paaltjes waarmee de maten en het vloerpeil van het huis zijn uitgezet verschoven. Blijkbaar gaat het land "golven" als je zulke zware machines toelaat. 

De aannemer heeft funderingskisten van piepschuim laten bezorgen. Maar voordat deze de grond in kunnen, moet de grond onder de fundering heel precies gelijk gemaakt worden. Dus komt de laserwaterpas weer te voorschijn. Iedere meter wordt een plankje met twee pootjes (de aannemer noemt dit een bokje) in de grond geslagen, precies op het juiste niveau. En dan moet het omliggende zand op hetzelfde niveau worden gebracht. Dat betekent wegschrappen of aanvullen. Dat is een mooi klusje voor mij, waarmee ik toch ruim een dag ben zoet geweest. 

Om te zorgen dat de kisten precies in lijn komen te staan, wordt er een balk vastgeschroefd op de bokjes, Dan kunnen de piepschuimkisten erin die aan elkaar geschakeld worden als LEGO blokjes. 

De volgende dag komt de wapening. Dat zijn kooien van staal die de leverancier in een werkplaats in elkaar heeft gelast, volgens de specificatie van de constructeur. De kooien worden op kleine betonnen steentjes in de bekisting gezet en met plastic afstandhoudertjes in het midden van de kist gehouden. De leverencier van de wapening komt zelf al die kooien aan elkaar vledchten zodat het een geheel wordt. 

Daarna komen er beugels aan de bovenkant over het piepschuim, dat moet ervoor zorgen dat de bakken goed blijven staan als het zware beton erin gegoten wordt. Tenslotte komen er aan weerskanten van de kisten nog een rij houten balken die ook de bovenkant van de kist in het gareel houden.

Ondertussen hebben we ook de doorvoer gemaakt voor de riool en waterafvoer vanuit de keuken.

Laat nu het beton maar komen! Helaas moeten we nog een paar dagen wachten omdat bouw en woningtoezicht de fundering moet komen keuren. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 augustus 2016

Nu er voor de bouw steeds vaker werkers en leveringen komen en het werk vordert, moeten we (volgens onze vergunning) ook de aannemer kenbaar maken. 

Gerard heeft daarom vandaag naast ons bord dit doek geplaatst! Net echt! En heel mooi heeft hij de impressies van de woningen van de architect erop gezet. Dan kunnen jullie al een beetje zien hoe het gaat worden! 

Wij vinden het een mooi bord geworden!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 augustus 2016

We zijn terug van vakantie! We hebben zijn met kamerkoor Amuse Vocale voor een zing/werkvakantie in Frankrijk geweest! Maar wat ontving onze tuin ons vanochtend met een prachtige bloemenzee!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 juli 2016

Afgelopen maand werden we gebeld door Lex Roeleveld, organisator van de Stichting Heg en Landschap. Deze stichting heeft ons begin februari aan goed en zeer betaalbaar plantgoed geholpen. Heg en Landschap wordt voor het plantgoed gesponsord/gesubsidieerd door de Fondation Yves Rocher. De Fondation Yves Rocher in Frankrijk is een organisatie die allerlei natuurprojecten steunt door juist bomen en struiken wereldwijd te laten planten. Ze wilden ons project met deze delegatie komen bekijken.

Afgelopen donderdag was het dan zover!

Twee dames kwamen over uit Frankrijk bekeken allerlei projecten in Nederland die met hun middelen door de stichting Heg en Landschap zijn gesteund.

Wij waren één van de jongste projecten die de dames kwamen bekijken. Ze waren verbaasd dat we goed en wel zes maanden bezig zijn. In zekere zin zijn we dat zelf ook. Een flinke hoeveelheid plantgoed en zaaien en dan de boel laten groeien. Met de dames en Lex kwam ook Louis Dolmans,voorzitter van de stichting Van Akker naar Bos mee. Leuk om met elkaar ervaringen uit te wisselen.

Lex heeft voor de Stichting Heg en Landschap ook bergen werk verzet. En zelfs een prachtige rapportage met foto's in het frans gemaakt voor Yves Rocher. Met een paar toelichtingen op Almere Oosterwold en het Paradijsvogelbosje. Leuk om te lezen.

Volgend jaar kijken we met de stichting Heg en Landschap of we ook in het doorlopend landschap in Oosterwold (en dus met onze buren) het landschap uit kunnen breiden.

In het gesprek bij een kopje thee kwam ter sprake dat de Stichting Van Akker naar Bos veel doelstellingen gemeen heeft met onze Stichting Paradijsvogelbosje. Wij zijn natuurlijk meer op Oosterwold gericht, maar we willen graag samenwerken met veel dezelfde partijen. Er is vast nog meer gelegenheid om samen op te trekken. Een geslaagde middag!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 juli 2016

Gisteren kwamen de dronefoto's binnen. Door de foto's aan elkaar te plakken ontstaat een mooi overzicht van de kavel en zijn verhoudingen mooi zichtbaar.

Meer tekst lijkt mij niet nodig.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 juli 2016

En vrijdag middag, toen we goed en wel klaar waren met het stratenmaken en zandrijden, reed ineens een auto het erf op. Belangstellende Oosterwolders was mijn eerste gedachte. He twee koppels, gezellig. Maar het was het complete droneteam Oosterwold.

Ook gezellig. De foto's waren de vorige keer niet scherp genoeg geworden. Wij vinden het niet erg. Er is weer veel gebeurd. Daar kan nog wel een plaatje bij! En als ik even met de fotografe mee mag kijken, herken ik het plaatje op de ipad helemaal niet. Wat doet die malle grijze rechthoek op mijn kavel. Da's toch niet onze kavel..... Maar zo ziet de kavel eruit als je de uitgegraven fundering van een laagje zand voorziet.... Ik ben benieuwd naar de plaatjes!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 23 juli 2016

Nu de heipalen staan, en de paalkoppen zijn gesneld, zijn de bouwlocaties nog niet bouwrijp. Daarvoor moet de fundering nog worden uitgegraven en op hoogte gebracht.
Daarom hadden we afgelopen dagen nog twee dagen een rupskraan met machinist van loonbedrijf Bertil Hut gevraagd. Jair heeft een eigen kraan, waarvan de graafbak nog twee extra bewegingsmogelijkheden heeft.
Dat geeft de mogelijkheid om vanuit alle hoeken zo'n sleuf voor de fundering aan te snijden. Super handig! Maar je moet zo'n apparaat natuurlijk wel leren bedienen.

Ik heb een kleine Shovel gehuurd bij Gertjan Bon, en kan daarmee de grond die uit de bouwlocaties komt, verder brengen naar de aardwal die straks tegen de grote woning aan komt. Want daar moeten we nog veel meer grond hebben om de hele aardwal straks op dakhoogte van het huis te brengen. Het is spannend om op zo'n machine te zitten, en je moet eerst van alles uitproberen voordat het een beetje soepel loopt. Gelukkig kreeg ik ook nog een paar tips van Jair. Houd je lading zo laag mogelijk, dan is de machine stabieler. En rijd niet met klei aan je wielen over het pad, want dan komt er straks teveel klei in het granulaat, en dan hecht het niet goed aan elkaar.

Nadat de sleuven voor de funderingsbalken was uitgegraven moest er overal nog zo'n 5 centimeter zand worden opgebracht. Dat moest precies op hoogte in de funderingsbalk, dus het was een mooi klusje voor mij om met een simpele tuinhark het zand uit te harken. Met de laser-meting konden we vervolgens overal het zand zo precies mogelijk op hoogte brengen. Dat is best aardig gelukt. Als we begin augustus de fundering gaan zetten, zal er best nog wat zand heen en weer geharkt moeten worden om alles gelijk te krijgen.
Bij de kleine woning hebben we nog een kleine complicatie. Bij het uitgraven van de fundering kwam er op ongeveer 75 centimeter onder maaiveld al water omhoog. Dat verandert het ingestrooide zand al gauw in een nat papje. Zeg maar drijfzand. Ik dacht dat ik het water wel kon laten weglopen door een gat te boren met een grondboor. Maar na 30 centimeter klei krijg ik een meter lang niets meer omhoog. Daar zit dus een zeer natte en slappe laag veen, waarop de bovenste kleilaag als het ware drijft. Dat verklaart ook, dat de baak met het bouwpeil niet meer op goede hoogte stond. Toen de heimachine er stond heeft die de grond gewoon een stuk ingedrukt. Ik begrijp nu wel dat heien met lange palen nodig is in Almere. Als we straks de fundering gaan zetten moeten we daar nog een oplossing vinden voor dat water. Misschien is het dan wel zo droog dat het geen probleem is. Anders moet er wellicht een pomp aan te pas komen.

We hebben de aanwezigheid van de kraan ook benut om de weg en de oprit te verbeteren en het toekomstige terras rondom de grote woning te verharden met puingranulaat. Daarvoor kwamen er eerst twee kiepwagens met 22 kuub. De zoon van buurman Henk was ook ingeschakeld om de vrachten te brengen. Maar dat leek ons wat weinig, dus hebben we vrijdag nog een extra wagen besteld. Dan komt er toch weer 34 kuub ofwel rond de 50 ton op je kavel terecht, nog afgezien van de 21 kuub zand. Het gaat allemaal met hoeveelheden waarin ik niet gewend ben te denken! Bertil Hut had ook een trilplaat meegenomen, waarmee Marie-José en ik af en aan zijn gereden over de weg en de oprit. We hadden oorkappen vergeten, en de muziekoortjes hielpen niet genoeg. Dus moesten we nog even naar de Bouwmaat om gehoorbescherming te regelen, want zo'n trilplaat is niet bepaald geruisloos. Eigenlijk is het gewoon een massa van zo'n 400 kilo die heen en weer geschud wordt en daarmee zo'n 5 ton slagkracht op de weg uitoefend. Het is daarmee al een wonder dat je zo'n ding met de hand kan draaien. Wel stoer, Marie-José!

's Avonds ligt het er toch mooi bij. En vredig zonder al die lawaaige machines.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 juli 2016

Nu de heipalen erin zitten, moet de grond bouwrijp gemaakt worden. Dat wil zeggen, dat de vloer en de fundering dieper liggen dan het maaiveld, en dus moeten worden uitgegraven. Dat doen we in twee stappen.
Eerst graaft de machinist van een 13-tons graver de grond af tot het niveau van de vloer, Daar moet dan nog 5 centimeter zand op, 10 cm isolatie, en dan de betonnen vloer, en tenslotte de gietvloer om tot het vloerniveau in de uiteindelijke woning te komen.
Daarvoor moet in de grote woning toch ruim 35 centimeter worden afgegraven. Dat klinkt misschien als een beetje, maar op ruim 170 vierkante meter levert dat zo'n 60 kuub klei op.
Dat vloerniveau is nog niet genoeg om de palen vrij te maken voor de fundering. Die fundering komt uiteraard onder de vloer, en de palen moeten tot 2 centimeter boven de onderkant van de fundering worden afgeknepen.

Rondom de palen worden gaten gemaakt, zodat ze gesneld (=afgeknepen) kunnen worden.

Dat afknijpen doet de Heier Van Dieren met een soort koppensneller, die hangt aan een rupskraan. Die wordt hydraulisch bestuurd, zodat er vier vervaarlijke tanden in de heipaal worden gezet, die per 5 of 10 centimeter de kop afknabbelt. Dat beton moet vergruisd worden, omdat zo de bewapening van de paal vrijkomt.

Als de paal tot het afgestreepte niveau is afgeknepen, dan geeft de kraan een enorme ruk aan het restant paalkop, zodat die met flink geraas van de bewapening wordt gerukt. De restanten worden dan door een medewerker met een schep of met een hamer weggewerkt. In zo'n paal zitten eigenlijk twee soorten bewapening. In de lengte zitten in elkaar gedraaide staaldraden. Daar omheen zit als een spiraal een massief stalen draad. Die wordt weggeknipt, zodat de vertikale draden overblijven. Die kunnen later met de wapening van de fundering worden verbonden.

Van dit laatste hebben we ook een filmpje gemaakt:

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 juli 2016

• heien

 De heimachine stond al wel midden in de grote woning, maar de mast was niet lang genoeg voor de lange palen. Dus moest er eerst een verlengstuk worden tussengevoegd. Dat is met zo'n apparaat wel een virtuoos staaltje, zowel qua techniek als qua menselijke inzet.

Toen dat geregeld was lagen de heipalen nog 40 meter verderop. Die werden met twee tegelijk aan een lier over de grond naar de woning getrokken. Daarna wordt een paal met een kabel op ongeveer eenderde van de lengte vastgeklemd, en voorzichtig omhoog gehesen. Je ziet zo'n paal dan even beangstigend doorbuigen, maar buigen is nog niet barsten.

Het op z'n plek zetten van de paal is een spannende klus:

Als je met het heien begint, moet je dat doorgeven aan de gemeente. Er kwam bij het slaan van de eerste paal ook een ambtenaar van bouw- en woningtoezicht kijken. Daarbij heb ik ook een nieuw woord geleerd: kalenderen. Dat blijkt een manier te zijn om bij te houden hoe snel een paal in de grond zakt bij het heien. Er worden streepjes gezet en er wordt geteld hoeveel slagen er nodig zijn om de paal een streepje te laten zakken. Dat is een maat voor de weerstand die zo'n paal in de grond tegenkomt. Welnu, die weerstand stelt de eerste vijf meter niet zoveel voor. Eigenlijk zakt de paal op zijn eigen gewicht en de drie ton van het heiblok zo'n vijf meter, voordat er een slag heeft geklonken. Dan komt de heipaal het eerste zandlaagje tegen, maar dat is te dun om een woning te dragen. Dus dat wordt doormeppen tot dat die hele vijftien meter onder de grond is verdwenen.

Zo'n heipaal is dus van gewapend beton, en het heiblok is van metaal. Om te voorkomen dat het heiblok het beton afbreekt, wordt er een blok hout tussen het heiblok en de paal gelegd. Dat mag dus alle klappen opvangen en overbrengen op de paal. Ik ben blij dat het mijn vinger niet is. Niet alleen wordt dat blok hout samengeperst. Bij dat samenpersen komt zoveel energie vrij, dat het hout heel heet wordt, en spontaan (nou, spontaan?) begint te roken en te blakeren. Eens in de twee palen is het houtblok aan flarden en moet er een nieuw bok hout in. Het heiblok komt dan met een dikke rookpluim van de heipaal af, en het ruikt naar een goed kampvuur.

 Een video van het heien van één van de palen van het grote huis:

Het was al bijna drie uur voordat het heien in de grote woning klaar was. Omdat de medewerkers van Van Dieren vanochtend al zo vroeg begonnen waren was het de vraag of de vier palen in de kleine woning nog zouden lukken. Maar ze wilden blijkbaar de klus klaren, dus werd de hele kraan verplaatst naar de kleine woning.

Er moest nog een ander heiblok gemonteerd worden omdat de palen dunner waren.

Wij vinden ons kleine huis knus, een soort Landal vakantiehuisje. Maar als er zo'n kraan door je huisje rijdt, dan voelt dat wel een beetje als huisvredebreuk.

Hieronder kan je goed zien hoe de heibaas een paal recht draait met een zeer stevige vork.

De heier durfde het aan om deze laatste vier palen te slaan zonder rijplaten te plaatsen, en daardoor was alles wel rond kwart voor vier geheid, en is de kraan met veel gekrakeel uit de kleine woning gereden. Diepe voren zijn in de oprit getrokken, maar dat hoort erbij. Nadat de rijplaten zijn opgehaald, rijdt de kraan van de oprit, om de volgende ochtend weer de dieplader op te laden. 

Fantastisch dat het heien gebeurd is. En toch een beetje een opluchting dat die grote apparaten weer van het land zijn. Het heeft twee boompjes het leven gekost. Maar dat is collateral damage.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 17 juli 2016

 Het heien gaat beginnen. Maar dat gaat zo maar niet. Dat begint met het bezorgen van de heipalen. Die zijn 15 meter lang. Dat betekent dat de vrachtauto dus nog langer is dan 15 meter. Omdat die heipalen zo kunnen verschillen van lengte, gebruiken ze hiervoor een vrachtwagen waarvan ze het laadvlak kunnen verlengen. Een soort uitschuifauto dus. Als je daarmee wilt sturen dan heb je al gauw een enorme draaicirkel. Daarom kunnen bij die vrachtauto's de achterwielen afzonderlijk van de voorwielen gestuurd worden.
Zo'n apparaat stond dus dinsdagmiddag bij ons aan de afslag. Met 19 palen van 1100 tot 1700 kilo schoon aan de haak. De chauffeur keek wat zorgelijk naar onze kavelweg en de oprit, en zei toen tot mijn verbazing dat hij wel ging proberen de bocht te draaien onze oprit op. Uiteindelijk moest ik een wilg uitspitten op de hoek van onze parkeerplaats, en toen stond de wagen ineens naast de kleine woning!
De heipalen worden afgeladen met een kraan, die de heipalen op twee punten steunt. Het is merkwaardig om te zien dat die betonnen heipalen gewoon doorbuigen als ze worden opgepakt. De chauffeur wilde proberen om de heipalen voor de grote woning achterop de oprit af te laden, maar nadat de achterwielen even naast de oprit terechtkwamen, zakten ze meteen 30 centimeter in de klei. Gelukkig kon de wagen nog weer vooruit, en dus werden alle heipalen naast het kleine huis uitgeladen.

De heier Van Dieren zou de kraan woensdag brengen, om met heien te beginnen. Marie-José had een vrije dag genomen, en Roy was meegekomen om het spektakel te aanschouwen. Maar uiteindelijk kwam de kraan pas om drie uur 's middags, en moesten we nog een dagje langer wachten op het resultaat.

De kraan kwam op een reusachtige oplegger. De kraan zelf weegt zo'n 35 ton, dus met oplegger erbij kunnen we dit toch wel een gewichtig record noemen voor de Frederik van Eedenweg.

Ook deze vrachtwagen kon met afzonderlijk bestuurbare achterwielen de afslag naar de Frederik van Eedenweg opdraaien. De chauffeur reed zo ver achteruit, totdat de kraan recht tegenover de oprit stond. Deze kraan heeft rupsbanden van ieder 90 cm  breed en de totale breedte is meer dan drie meter. Breder dus dan onze oprit. Zo'n kraan draait door één rups stil te zetten en met de andere door te draaien. Zo draaide de kraan 90 graden op de oplader, zodat hij via een klein afrijblok zelfstandig van de oplader kon rijden. Dat klinkt eenvoudig, maar zo'n kraan heeft een mast van bijna 20 meter, die recht omhoog moet staan, omdat hij anders uit balans raakt.
Eenmaal op de oprit moest er nog een grote metalen kist worden meegehesen. Ook werd in de hei-machine een blok gemonteerd die past bij de afmetingen van onze heipalen (de grote heipalen zijn 22 cm breed). Toen ging het hele gevaarte over (of liever gezegd, door) de oprit naar de grote woning. Om te bekijken of de kraan op de grond kan staan, reed hij van de oprit naar het midden van de grote woning. Toen keek hij wat zorgelijk, omdat de kraan flinke sporen maakte. Daarom heeft de heier besloten om rijplaten neer te leggen. Die kwamen pas donderdagochtend. Dat zijn niet zomaar van die plaatstalen rijplaten, maar enorme dikke platen van meer dan tien centimeter. Die verdelen de druk zodanig dat de kraan goed kon blijven staan.
En dan moet het heien nog beginnen.