- Gegevens
- Geschreven door Marien
 |
De grote vijver wordt voortvarend gegraven.
 |
|
|
De kraan is zelfs al onzichtbaar achter de berg!
|
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Maandagmiddag plaats Marien de watermeterput en dinsdagochtend de bouwkast. En bericht volgt: we worden tijdelijk aangesloten.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
En dan kunnen we eindelijk aan de slag. Maandagochtend wordt de graafmachine uitgeladen en maken we kennis met Dennis, landschapskunstenaar.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vrijdagmiddag was het ijzig koud op ons landje. Toch hebben we toen een lijn om de contouren van ons landschap gezet.
Zaterdagmiddag was het een stuk aangenamer. Het was tenminste droog en bij vlagen ook zonnig. Bovendien kwamen er enthousiaste bijna buren langs. Je kan aan onze jonge buurvrouw zien hoe groot de brokken klei op het land zijn. Lopen op het land is dus tamelijk vermoeiend. Maar voor je eigen droom.... doe je heel veel. Bovendien kunnen we nu eindelijk iets DOEN.
Onze jonge bijna buurvrouw helpt met het planten van een wilg. Ze weet vast over een jaar nog waar ie stond.
Dit weekend zijn we druk geweest om de weg, de oprit en de grote vijver en de paddenpoel uit te zetten, zodat morgen de loonwerker een en ander kan graven en storten.
We hebben de plassen en wegen van paaltjes voorzien, maar voor het beeld alles omlijnt met roodwit lint. Niet zo milieuvriendelijk, maar wel duidelijk. Dat leidt tot de nodige bekijks van buren verderop (lees een kilometer verder). Veel auto's die even inhouden (leuk, gewoon doen) en mensen die even stoppen om te vragen wat we gaan doen of van de buurman al iets gehoord hebben of zelf initiatiefnemer zijn.
Kortom leuk! En eindelijk aan de slag! Leuk dat ineens een buurtje vorm krijgt. Dat komt er nou van met zo'n rare vorm, dan kun je ineens van alles zien.
Links zie je (helaas bij slecht licht, de grote vijver gemarkeerd. Hopelijk kun je dat hiervandaan aan het eind van de week niet meer zien, omdat er een (forse) bult voor ligt.
Rechts zie je de paddenpoel. Die lijkt heel groot, maar je ziet de nullijn, de waterrand wordt heel glooiend en het water dus veel kleiner.
Ook hebben we met de aanhanger de waterput gebracht, zodat deze morgen ingegraven kan worden.
Gisteren was het prachtig weer, maar vandaag zijn we al met al toch behoorlijk nat geregend. Alles voor het goede doel!
Spannend!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Na het tekenen bij de notaris konden we naar ons 'landje'. In de regen en windkracht 8. De Landmeter zat in zijn busje al op ons te wachten. Die had al een paar uur rondgelopen door de klei. De hoekpunten van de kavel heeft hij uitgezet met pvc buis, en voor de duidelijkheid een stokje met rode hoed erbij. En de hoekpunten van de beide huizen zijn uitgezet. Met een paaltje die bijna helemaal in de grond is geslagen. Met een spijkertje in het midden. Dat is dus het hoekpunt, en dat zou op 2 cm nauwkeurig zijn. Voor de zekerheid heeft de landmeter er telkens een tweede paaltje bijgezet, zodat er geen olifant langskomt, die zijn kleilaarzen erop zet, en weg-paaltje. We werden dus officieel langs alle paaltjes geleid. Toen mochten we een formulier tekenen, en was de landmeter klaar. Maar wij nog niet. 
Want we hadden stokken meegenomen. En die pasten precies in de PVC buisjes. Leuk als je de hoekpunten op afstand kunt zien. We hadden ons voorbereid op het uitmeten van alle 10-meter punten, maar het woei zo hard, dat zelfs de net gekochte elektriciteitsbuisjes krom bogen.
Ook hadden we snel wat wilgentakken uit onze sloot in Hoofddorp meegenomen, en die hebben we ritueel gepoot, vooral waar later de houtwal moet komen.
Om nog iets meer gevoel bij het landje te krijgen hebben we tenslotte een lange draad gespannen rond de hele kavel. Met wat hulppaaltjes, zodat je een idee krijgt wat een rechte lijn is. Of voor zover die niet krom waait door de striemende wind.
Toen werd het al donker. We brachten nog een azalea bij onze drie nieuwe buren langs de Paradijsvogelweg. Leuk om alvast een praatje te maken.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Na veel overleg over Verenigingsstatuten (waarbij wij weleens dachten, met wie zijn we nou vereniging, met de leden of met de gemeente), het nodige over artikelen in het koopcontract die wel of niet van toepassing zijn en voor ons onverwachte kosten, is het vandaag dan toch zover. Om kwart over elf ontvang ik (in de bouwmarkt) een appje dat alle stukken akkoord bij de notaris liggen. Pff dan kunnen we drie kwartier later toch tekenen.
We stonden met de auto op straat en dachten aan vijf kwartier genoeg te hebben, maar Marien moest nog even naar de automaat heen en weer....
We moeten het koopcontract beiden geheel ondertekenen en paraferen..... Alleen het tekenen kost al bijna een kwartier. Maar om 13 uur 20 richten we de Vereniging Frederik van Eedenweg op en om 13 uur 23 ondertekenen we de akte van levering. Daarna is er voor notaris John Heldoorn reden voor felicitaties.
Helaas krijgen we een half uur na de levering te horen dat de afslag van de Paradijsvogelweg naar de Frederik van Eedenweg voorlopig nog niet aangelegd wordt. Het is onduidelijk hoe lang dat nog gaat duren. Na een druk en een heftig telefoongesprek kunnen we nu toch rijplaten neerleggen, zodat maandag de loonwerker tenminste met de vijver en onze weg aan de slag kan.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanochtend waren we onderweg naar de notaris en krijgen over de app ineens van zus en zwager appjes:
Landmeten op de nieuwe locatie 29 januari 2016
Groeten van de landmeter
Gefeliciteerd en succes!
Ik snap er helemaal niets van. Wat doen zij nou op die plek en de landmeter zou er toch vanmiddag pas zijn?
Wilma en Kees blijken onderweg naar Harlingen (Vlieland) op de A27 te rijden en denken.: Huh een auto bij de kavel van Marien en Marie-José, wat doet die daar. Ze slaan af en maken een praatje. En leggen bovendien het werk van de landmeter vast. Wat een heerlijk hart onder de riem.
Een kwartier later krijg ik een sms berichtje van Guido.... "Off the record... De landmeter heeft paaltjes van het huis gezet" . Ik snap er helemaal niets van. Guido rijdt van Alkmaar naar Almere omdat ie naar Heemskerk moet voor een gastles. Zodat ie even naar het Paradijsvogelbosje kan.... Maar hij heeft geen tijd, hij moet weer door (naar die gastles) .
We gaan naar de notaris en zien later wat er aan de hand is op de facebook pagina van Anniek:
"Gesignaleerd:" (wat zien we een vreemde vogel in de bosjes)
Als we op het land arriveren vinden we de bovenstaande vreemde vogel: een Paradijsvogelbrievenbus staat in de bosjes.
Dank je wel Guido! We hebben 'm even meegenomen omdat er een klein ongelukje was gebeurd. Hij komt weer terug!
We voelen ons omringd door zoveel lieve betrokkenheid!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Van alle hectiek van afgelopen weken is zijn de bijkomende kosten van de koop van onze kavel de moeite van het vermelden waard.
Al is het alleen al om alle andere initiatiefnemers ervan te vergewissen dat je bij de koop van een kavel in Oosterwold nog zo'n 1225 euro extra kosten mag verwachten.
Het was vooral bijzonder dat wij van de Notaris moesten vernemen, dat wij niet de kosten van één levering, maar van twee leveringen moesten betalen. Niet alleen de levering aan ons, maar ook die van het rijk, die voor een splitsecond de kavel doorverkoopt aan de gemeente.
Vagelijk wisten we wel dat de grond van het rijk door de gemeente werd verkocht, maar niemand had ons erop gewezen dat daarvoor een aparte notariële akte moest worden opgesteld, en kadastraal geregistreerd. Dat klinkt voor ons als leek als een bureaucratisch gedrocht.
Al met al kost die dubbele acte dus (afhankelijk van de notaris) ca. 350 ex BTW plus 168 euro Kadasterkosten = 592 euro. Zonder dat wij als initiatiefnemer daarvan een meerwaarde ervaren.
Als we even doorrekenen, komen er zo'n 15000 woningen in Oosterwold. Zeg dat er 10.000 op rijksgrond komen. Dan vloeit er op grond van deze regeling de komende jaren bijna zes miljoen euro extra van particuliere initiatiefnemers weg in de portemonnee van de notarissen. Daar zou je een heel mooi landschap van kunnen inrichten.
Naast deze dubbele akte van levering, moet je er ook mee rekening houden, dat een kavel eerst moet worden afgesplitst van het terrein van het rijk. Dat is dus anders dan wanneer je een bestaand huis op een bestaande kavel koopt.
De gemeente kiest voor een methode waarbij er eerst voorlopige grenzen worden geregistreerd in het Kadaster. Kosten 90 euro. En daarna moet het kadaster (na enige tijd, onbekend hoe lang dat duurt) die grenzen verifiëren. Dan controleert het Kadaster dus of de grenzen in werkelijkheid wel precies zo zijn als dat de voorlopige grenzen waren beschreven. Klinkt logisch. Maar eigenlijk is het niet zo logisch.
Want in de moderne tijd kan een landmeter van de gemeente met een GPS zijn paaltje tot op de 5 cm nauwkeurig zetten zoals de grenzen in het kadaster staan. Vroeger zei de ene boer tegen de andere boer: zullen we de paal in het midden van de sloot slaan? OK, dan mag het Kadaster later meten waar die sloot precies ligt. De tijden veranderen. Het is toch wat gek als Kadaster mag controleren of de landmeter van de gemeente z'n werk wel goed heeft gedaan.
Ook is de situatie in Oosterwold anders dan in de rest van Nederland. Want normaal gesproken is de weg na oplevering van de gemeente en de tuin van de particulier. Maar in Oosterwold is de weg ook van de particulier, en je hoeft dus niet bang te zijn dat de Kadastergrens een stukje stoep aan de particulier toerekent.
Wat nu vooral jammer is, dat het werken met voorlopige grenzen 90 + 600 euro kost, terwijl het Kadaster ook in één keer definitieve grenzen kan invoeren, als de gemeente die digitaal aanlevert. Dat kost dan 338 euro. Het verschil: 352 euro, tsja, dat is gewoon ... jammer. Het zou toch mooi zijn als de gemeente de komende jaren overweg leert gaan met de nieuwe methode van het Kadaster.
Als we het totale rekensommetje voor Oosterwold ook voor Kadasterkosten maken, dan zou een goede regeling met definitieve grenzen voor 10.000 bewoners in Oosterwold ruim 3,5 miljoen euro opleveren, te investeren in een prachtig landschap. Misschien komt het ooit zover. Nu is het nog even slikken.
Zonder er nu verder cynisch bij neer te vallen, hoop ik dat alle initiatiefnemers hiermee rekening houden. En hopelijk zal de gebiedsregisseur voortaan nog voor het aangaan van een anterieure overeenkomst de initiatiefnemers informeren over deze kosten.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanmiddag mag ik naar de schouwburg in Almere. De voorstelling " 't Zal eens tijd worden" van Noortje en Egon gaat in première. Noortje en Egon kennen we als initiatiefnemers in Oosterwold met een echt earthship.
Alleen de titel al schept hoge verwachtingen. In de trein er naartoe is het vooral mistig. Een beetje zoals je je als initiatiefnemer kunt voelen, bedenk ik me: heel hard in beweging, maar niet altijd met uitzicht.
Hoewel ik wat mismoedig in de trein stapte, vanuit de hopelijk laatste perikelen rond het oprichten van de vereniging Frederik van Eedenweg en het koopcontract en de daaraan verbonden gedoetjes, ben ik heel blij dat ik ben ingestapt.
Na een prachtig duet waarbij Egon en Noortje samen een (wat mij betreft) op Bernstein liederen lijkende melodie spelen, steekt Noortje van wal en vertelt het spannende verhaal van hoe in de toekomst naar de huidige pioniers in Oosterwold, maar ook naar initiatiefnemers voor een betere wereld nu aangekeken kan worden. Het is een aangenaam midden tussen verbazing vanuit de toekomst hoe het toch in het verleden zo anders toeging en de problemen die pioniers met hun beide voeten in de klei ervaren. En die problemen gaan van ambtenaren die met veel geduld je plannen bekijken, tot praktische problemen bij een composttoilet waar je met een basstok roerend toch bijzondere dingen in vindt. Ze wisselen die af met prachtige stukken muziek, waarin de lol van samenspelen tot achterin de zaal duidelijk voelbaar is. De stem van Noortje geeft een klank aan de weerloosheid van de aarde waarop we leven, maar schetst ook de mogelijkheid die we nu hebben daar (als pioniers?) iets aan te doen.
Kortom: ik vond het jammer dat Marien niet mee was, dus ik denk dat we samen nog een keer komen kijken.
En voor wie er nu niet was: De voorstelling is voor initiatiefnemers in Oosterwold interessant, maar ook zeker leuk voor iedereen die zich over de wereld in het algemeen wil bekommeren. Daarom hieronder de speellijst van harte aanbevolen!
6 februari: Beverwijk Kennemertheater
17 februari: Arnhem Posttheater
21 februari: Austerlitz Beauforthuis
27 februari: Zoetermeer Stadstheater
28 februari: Weesp, Woonark (16.00 uur; Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.)
9 april: Olst, Aardehuizenproject (16.30 uur; Inclusief rondleiding. Aanmelden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.)
16 april: Leiden, Vrijplaats
21 april: Alphen aan de Rijn, Parktheater
23 april: Amsterdam, Het Perron
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Ik ben afgelopen week wilgen wezen knotten bij een kennis. Wim Sterk heeft een tuincentrum in Arkel: www.tuincentrumsterk.nl, maar is behalve professional ook een hartstochtelijk tuinier. Hij heeft in jaren achter zijn tuincentrum een prachtig landschap gecreëerd met veel verschillende bomen, een grote vijver. Een panoramafoto kan hopelijk de poldersfeer goed weergeven.
Het is een natuurlijke tuin met veel inheemse bomen, waaronder een flink aantal verschillende wilgen.
Omdat wij in ons Paradijsvogelbosje ook verschillende wilgensoorten willen, heb ik mij als vrijwilliger aangemeld om wilgen te knotten, en vervolgens wat snoeihout mee naar Almere te mogen importeren.
Wim kent alle soorten dus hij strooide ook alle namen om mijn oren. Gele wilg, Salix alba Chermesina, Ook wel oranje schietwilg genoemd.Katjeswilg, Salix Caprea of viminalis. 
Ik had mijn snoeischaar en handzaagjes meegenomen, en gelukkig kon Wim het waarderen dat ik de wilgen handmatig wilde snoeien.Ik vind het een sport om de wilg zo te snoeien, dat het dunne eenjarige hout zoveel mogelijk kan blijven staan. 
En er kwam genoeg hout van de wilgen om een paar flinke bossen takken te snijden.
Tsja, dan moeten ze ook nog in de auto. Uit alle macht dus de bossen naar de auto gesleept, en dan maar persen. De achterbank plat, en zelfs de voorstoel helemaal naar achteren, zodat de takken tot onder het dashboard staken. 
Bij zus Wilma en zwager Kees heb ik gelukkig twee bossen takken in de paddenpoel kunnen stallen. Want zo kon ik met nog steeds een volle auto naar huis.
Als we over twee weken op ons eigen landje terecht kunnen, dan mogen de wilgetakken meteen in de grond gestoken.
Met dank, Wim!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
We meldden al eerder dat het in Oosterwold ver lopen is naar de dichtstbijzijnde toilet, dat er weinig boompjes op ons land staan waarachter je al kunt schuilen, en dat je ook als vrouw toch een beetje lekker wilt kunnen zitten.
Vol trots laten we onze voorziening zien!
De doos in afgesloten toestand.
En als de deksel eraf gaat kun je keurig zitten!
Als je erin kijkt zie je vooraan de opvanger voor de urine en achterin die voor de fecaliën. Daar doe je nadat je hebt gepoept een schep zaagsel op en dan zou het niet moeten stinken.
En hier zicht op de opvangsystemen.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Een van de eerste dingen die op onze kavel gaat gebeuren (hopelijk in de eerste week) is het graven van onze vijver en alle bijbehorende wateren. We hebben in de kerstvakantie bij een heleboel papierwerk ook een ontgrondingsmelding gedaan, dus nu mogen de werkzaamheden beginnen. Dat betekent dat Marien met stoere praat thuiskomt als "hij gaat er met een 21 tons machine in" en dan kan ie wel x kuub tegelijk scheppen. En eigenlijk moet het land bevroren zijn (zoals nu dus....) want dan kan ie veel lekkerder rijden en zakt ie niet zo weg.
De graafmachine meneer gaat ook de weg aanleggen, dus na het eerste weekend kunnen we waarschijnlijk ook onze auto op het land neerzetten. Nu moet de gemeente alleen nog met de laatste aanwijzingen over de afslag van de Paradijsvogelweg over de brug komen en dan ... LOS!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Hoewel we het nog niet durven te geloven (statuten en huishoudelijk reglement van de Vereniging Frederik van Eedenweg zijn nog niet door de gemeente goedgekeurd (en ja wat kan je op het schrijven daarvan zwoegen, en wat kun je daar als gemeente veel van vinden....), besluit ik vandaag toch de voorbereidingen te treffen voor het plantseizoen.
Als er veel mensen komen helpen, moet ons gereedschap in goede conditie zijn, en met veel gereedschap van anderen in omloop is het best handig je eigen gereedschap te herkennen. Ik besluit ons logo erop te tekenen. 't Houdt een mens van de straat en lekker bezig zijn is beter dan piekeren over wat er allemaal mis kan gaan.
Ik ben best een beetje trots.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
In de kerstvakantie zijn F en R bij ons. In het huis van R. heeft Marien een mooie trap gemaakt, die tevens als kast dienst doet. Maar omdat ie nogal steil omhoog gaat, verspringt de trap links en rechts. je moet dus altijd de juiste voet naar boven of beneden zetten. Heel handig in een kleine ruimte (het is een trap in een kast naar een gemaakte zolderverdieping. 
Omdat de trap steil is (en studenten niet altijd stabiel naar boven gaan) is een trapleuning gewenst. Daarom zijn begin december al trapleuning houders met gaten voor een touw zelf gemaakt. Nu nog een touw.
Als actie voor in de vakantie verzinnen we dat dikke touw zelf te slaan van goedkoop henneptouw.
Twee accuboormachines (ja ja een beetje gemak is gewenst) in de aanslag en draaien maar! Als je een touw dubbel opdraait tot het veel spanning heeft, zal het wanneer je het dubbelvouwt weer in elkaar draaien en daarmee dikker en sterker zijn.
En elke keer kun je weer twee touwtjes verder in elkaar draaien en krijg je een steeds dikker touw.
Het resultaat stuurt R. ons een paar dagen later:
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren hebben we in een adviesgesprek met onze contactpersoon van de Rabobank de laatste plooien in de hypotheek afspraken gladgestreken. We krijgen binnen een week nog de officiële offerte, maar die zal er net zo uitzien als het rapportje dat we al meekregen. Weer een hobbel genomen. Voor ons wel een heel bedrag om te lenen. Gelukkig hebben we al aardig wat ingelegd in de bankspaarhypotheek van ons huidige huis, en kunnen we wat eigen geld inleggen, anders was het nooit gelukt. Maar ja, dit is natuurlijk ook een idioot plan van ons. 
Een van de kamers van de Rabo wordt opgesierd met een wandvullende foto van een koe in een boerenbedrijf. De Rabo is trots op zijn boerenverleden. Daarover werd ons in ons eerste gesprek toevertrouwd, dat de Rabo zich ook vanuit haar historie moreel aangesproken voelt om financiering voor initiatieven in Oosterwold te ondersteunen. Zo ging het vroeger ook toen de Rabo nog een coöperatieve Boerenleenbank was. Ik heb nog gegoogled, maar die ene foto kan ik niet vinden. Uit deze spreekt dezelfde ambitie, hoewel niet helemaal dezelfde sfeer; toch meer een marketingplaatje.
Onze contactpersoon heeft als een goede verkoopster ons er nog op gewezen, dat wij er goed aan doen, om ons ruimhartig te verzekeren alvorens we dood gaan, of onze baan zouden willen kwijtraken. Daarover moeten we dus nog nadenken, maar daar hangt het doorgaan van de hypotheek niet meer af.
Nu als de wiedeweerga verder aan het opstellen van een reglement voor de op te richten Vereniging van Eigenaren van de Frederik van Eedenweg. Want de gemeente gaat als eis opleggen aan toekomstige kopers, dat zij lid worden van zo'n vereniging die de zorg draagt over de aanleg en onderhoud van de kavelweg. Maar dat geldt dus ook voor ons als eerste initiatiefnemers. Geen lid, geen koop. Gelukkig gaat de notaris ons daarbij helpen, en kunnen we ook gebruik maken van het voorwerk dat deze notaris er samen met Frank Meijers in heeft gestoken.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
"Ik zal u iets (...) vertellen. Het heeft veel van een sprookje, mijn verhaal, maar het is toch alles werkelijk gebeurd. Zodra gij het niet meer gelooft, moet ge niet verder lezen, want dan schrijf ik niet voor u."
Als je in een nieuwe straat gaat wonen, dan moet die straat ook een naam krijgen. Daar heeft Almere een straatnaamcommissie voor in het leven geroepen. De motivatie van de straatnamencommissie was dat filosofen en sociologen bij een vernieuwend project als Oosterwold als "straatnaamgevers" zouden passen. Op zich best een sympathiek idee. In de zomer had de vorige gebiedsregisseur Esther had aangegeven dat initiatiefnemers hun voorkeur konden aangegeven; wij hebben toen een voorkeur voor de naam van Norbert Elias laten vallen. In november vernamen we bij de eerste stukken van de vergunning de aan onze wijk toegekende straatnaam: Robert Fruinweg.
We kenden Robert Fruin niet en vernamen dat hij de eerste wetenschappelijke geschiedschrijver was. En eerlijk gezegd 'bekt' Robert Fruin ook niet zo lekker. Maar goed, vastgesteld is vastgesteld, dachten we; daar zal wel niets aan veranderen. En eerlijk gezegd: de vergunningprocedure had ons (ook mentaal) behoorlijk uitgeput.
We vroegen de nieuwe gebiedsregisseur Ivonne hoe het was gegaan. Zij beantwoorde dat de Norbert Eliasweg al vergeven was voor een andere locatie. Jammer, omdat wij al maanden tevoor onze voorkeur hadden gemeld. Even later nam de secretaris van de straatnaamcommissie de moeite om in een email toe te lichten hoe zij tot de namenlijst en selectie van Robert Fruin waren gekomen.
We oriënteerden ons wat verder op Robert Fruin en ontdekten dat hij naast geschiedschrijver een liberaal politicus was in de lijn van Thorbecke, maar dat hij er ook weinig democratische opvattingen op nahield. Algemeen stemrecht vond hij bijvoorbeeld een slecht idee. Begeleid met de connotatie 'jammer, jammer' stuurden we dat als reactie naar de straatnaamcommissie.
De secretaris nodigde ons in een volgende bericht (tot onze verbazing, wij hadden daarop niet meer gerekend) uit om alternatieven voor te stellen. Omdat wij nog de enige in onze wijk met een vergunningsaanvraag en overeenkomst waren, zou de commissie verandering van naam nog kunnen overwegen. We snappen dat een naamsverandering niet zomaar kan als de gemeente via andere overeenkomsten aan een toekenning gebonden zit.
We stuurden in per ommegaande post (de vergunning moest binnenkort worden verzonden) een lijstje toe met namen van mensen die ons aanspreken als 'sociale vernieuwers', met een korte toelichtingen erbij.
Ons voorstel in volgorde van onze voorkeur is alsvolgt:
1. Frederik van Eeden weg (of straat) Frederik van Eeden was niet alleen een schrijver (die in het tweede boek van de Kleine Johannes een visioen beschrijft over een toekomstige parkachtige woonwijk). Hij heeft ook een sociaal experiment gestart dat hij Walden noemde, waarin hij een nieuwe manier van samenleven in praktijk wilde brengen. (Hij schreef ook ‘mijne ervaringen op sociologisch gebied in 1907).
2. Henri Thoreau weg (of straat), die in het boek Walden verslag doet van zijn experiment om zelfvoorzienend te leven. Hij was daarmee ook een inspiratiebron voor velen (waaronder Frederik van Eeden) om naar nieuwe vormen van samenleven en zelfvoorziening te streven.
3. Bertolt Brecht weg (of straat) duitse schrijver met verregaande invloed op ethiek en maatschappijkritiek. Voorvechter van niet-elitaire kunst.
4. Michel Foucault weg (of straat), franse socioloog en filosoof die in zijn studies over verandering in disciplinering en macht van instituties grote invloed heeft gehad in onze manier van kijken naar historie van organiseren van samenleven.
5. Jean Jacques Rousseau, franse filosoof, pedagoog met grote invloed ook op politiek. Hij schreef o.a. Het Maatschappelijk Verdrag, dat nog invloed heeft op Universele verklaring van rechten van de mens. In de pedagogiek was hij een pionier voor vrije natuurlijke opvoeding.
6. Hundertwasser weg (Voornaam Friedensreich lijkt ons niet geschikt) Schilder, architect en toegepast socioloog, beschreef het zgn. ‘vensterrecht’ en zelf vormgeven van directe woonomgeving, en pionier in organische architectuur.
Dat was een ruime week voordat we de vergunning konden verwachten. Die kwam. vreugde, met toch een teleurstelling. Want in de vergunning staat: Robert Fruinweg 6 en 12. Maar de blijdschap over de vergunning was zo groot, dat we het naast ons neerleggen. Toch sturen we in de kerstvakantie nog een mailtje: moeten we nog een besluit verwachten of gaan we bordjes bestellen?
Ondertussen is Loes druk met de petitie over de eigen straatnaamcommissie. Zou dat beweging in het stadhuis veroorzaken?
Tot onze grote verbazing krijgen we vandaag een email bericht: "we hebben de eerste naam van jullie lijst de Frederik van Eedenweg, gekozen om toe te kennen aan jullie straat in plaats van de Robert Fruinweg." Wow!!
Ondertussen begrijpen wij dat de straatnaamcommissie ook met vertegenwoordigers die de petitie hebben ondertekend in gesprek willen gaan. Dat lijkt ons een mooie stap.
Frederik van Eedenweg: klinkt ons als muziek in de oren! En we waarderen dat de gemeente zich heeft opengesteld voor onze voorkeuren. Hopelijk vinden ook al onze toekomstige buren deze gedaantewisseling een verbetering.
We hopen de naam Frederik van Eeden eer aan te doen en net als in zijn sociale experiment Walden een bijzondere plaats voor natuur en cultuur te laten ontstaan.
Bovenal heeft Frederik van Eeden met zijn boek De Kleine Johannes generaties lezers leren dromen. Zo begint het:"Ik zal u iets van de kleine Johannes vertellen. Het heeft veel van een sprookje, mijn verhaal, maar het is toch alles werkelijk gebeurd. Zodra gij het niet meer geloof, moet ge niet verder lezen, want dan schrijf ik niet voor u."
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
