We dachten even dat we bijna klaar waren met wilgen snoeien. Afgelopen maandag kwam mijn jeugdvriend Mick een dag op bezoek met de wens om een flinke klus buiten op te pakken. Toen we een eerste rondje liepen zagen we al dat er nog een flink aantal wilgenstaken stonden, die vroegen om een stevige knotactie.

Omdat we twee accu-zagen hebben kunnen we allebei flink aan de slag. Behalve wilgen, zien we ook nog twee Boskrieken (of zoete kers) staan, die dicht bij elkaar staan maar zo gegroeid zijn dat ze niet allebei groot kunnen worden. Daarom vellen we de kleinste, die toch zeker zo'n zes meter hoog is en een stam heeft van zo'n tien centimeter doorsnede. Het gaat even aan m'n hart, om zo'n mooie boom om te zagen, maar als ik dan zie dat we een nog mooiere boom extra ruimte geven, dan is het duidelijk een goede beslissing.

Na het zagen moeten alle takken, of liever halve bomen naar de parkeerplaats gesleept en ontdaan van alle zijtakken. En dan ligt toch weer de hele parkeerplaats vol! Gelukkig lukt het om de meeste takken weg te werken, zodat de parkeerplaats ook weer vrij komt.

's Middags breekt nog heel even de zon door en zien we de berken en gezaagde takken mooi de zon reflecteren.

Uiteraard eten we 's avonds, en beëindigen we de dag met een brede discussie waarin filosofie, de wereldpolitiek en hele mensheid langskomen, maar daar hebben we geen foto's van.

Mick, dank en tot een volgende keer.