We hebben al wel een paar jaar een lage kas geïmproviseerd, maar een echte kas is er tot op heden niet van gekomen. Een complicatie was ook dat we niet de ideale plek konden vinden. Daar is verandering in gekomen sinds het nieuwe bestemmingsplan toe gaat staan dat een kas (van max.15 m2) buiten de roodkavel mag staan. Daardoor konden we ons plan omgooien en een kas in de moestuin maken. Dat was wel precies de plek waar de lage kas stond, dus de eerste actie was om de lage kas te verplaatsen naar een ander veldje in de moestuin.

We wilden graag een kas met zwarte stijlen. Die hebben we gevonden bij ACD, een leverancier uit België, die via verschillende tuincentra in Nederland deze kas levert. De kas is 306 x 445 cm, maar die komt als een compakt pakket met zes dozen en een pallet met glas uit de vrachtwagen.

Ik heb hulp ingeroepen van onze zoon Roy, die zich een paar dagen kon vrijmaken. We hebben de afmetingen van de kas uitgezet in de moestuin, en de grond globaal losgemaakt en geëgaliseerd, en vervolgens zes putten gegraven voor de verankering van de kas. Daarna zijn we naar binnen gegaan om de panelen van de kas in elkaar te zetten.

Het is een zelf-bouw pakket met een uitvoerige maar daardoor ook onoverzichtelijke handleiding, en een grote berg onderdelen. Vrijwel alles zit met boutjes en moeren in elkaar. Het oogt niet super degelijk en stabiel, maar hopelijk wordt het steviger als alles straks in elkaar zit. De eerste uren gaan dus op aan het lezen en bestuderen van alle onderdelen. Daarna zijn we begonnen met de achtergevel en hebben we alle onderdelen uitgelegd om overzicht te krijgen. Vervolgens de zijgevels en voorgevel.

Daarna moeten de vier zijden aan elkaar worden geschroefd. Dat doen we uiteraard ter plekke, en met wat acrobatiek lukt het om twee zijden in elkaar te zetten. De andere twee zijn meer van hetzelfde. Vervolgens moeten de ankers worden aangeschroefd. Die zorgen ook voor extra stabiliteit, omdat daarmee de hoekpunten ook beter vast komen. De fabrikant heeft maar 4 ankers op de hoekpunten van deze kas. Over de lengte van de kas, 4,45 meter vond ik dat te weinig, dus ik heb aan iedere zijde een extra anker gemaakt van een draadstang met een hoekplaat.

Voordat we de kas kunnen vastzetten, moet die eerst horizontaal afgesteld worden. Dat doen we door de kas te stutten met stenen. Daarna storten we bij ieder anker een zak betonmortel.

De volgende dag is de verankering stabiel genoeg om verder te bouwen aan het dak. Eerst de stijlen, en daarna het glas. Het is wel fijn dat deze kas geleverd wordt met gehard glas. Dat maakt de kans groter dat het bij een storm heel blijft. In het dak zit gebareld glas om het licht te verstrooien. Handig dat er bij de werkset een goede zuignap zit, waarmee we het glas op z'n plek kunnen tillen. Dit is ook bepaald een klusje dat je niet in je eentje kunt klaren. Het is ook gezellig om samen te klussen en we hebben bovendien prachtig weer.

Het glas moet met rubbers worden vastgezet in de aluminium profielen. Dat vraagt wel een handigheid, die je pas na een paar keer leert uitvinden. En op het dak moet je je ook in bochten wringen om bij de nok het rubber te kunnen bevestigen.

 We hebben gekozen voor een dubbele schuifdeur. Ook heeft de kas twee ramen, die met een automatische raamuitzetter wordt uitgerust. Dat is een fantastische uitvinding: een cilinder met een soort olie reageert op de temperatuur en door het uitzetten drukt die cilinder het raam open als het warm wordt. Zonder verdere bediening of stroomgebruik!

Als de kas staat zijn er nog een aantal extra klussen. Om te beginnen hebben we ook een werktafel en zaaitafel bij de kas gekocht. Die hangen aan weerskanten aan de zijgevels. Dat is heel handig want daardoor blijft de grond vrij om te beplanten.

De kas zit wel met zes ankers vast, maar er zitten nog kieren onder de kas. Die vul ik in door betonnen opsluitbanden in te graven. Dat is toch nog een flinke klus, vooral om die banden goed te stellen. Ik heb de kunst een beetje afgekeken van de aannemer, die bij ons in de kavelweg de opsluitbanden met beton vastzet. Dat heb ik dus ook gedaan. Daarmee zijn nog niet alle kieren dicht, dus dat regel ik met montagekit en purschuim. Dat lijkt voldoende om slakken voorlopig buiten de kas te houden. Muizen kunnen wellicht onder de fundering doorgraven, maar we hebben het ze wel een beetje moeilijk gemaakt zo. Voordeel van de kit is ook dat de gevels niet meer zwabberen maar over de hele lengte aan de fundering vastzitten. Vooral bij de deur is dat geen overbodige luxe.

Rondom de kas moeten we een nieuw looppad door de moestuin aanleggen. Het vorige pad was ook door woelratten ondergraven en schots en scheef geworden. Met een stuk of 15 zakken zand egaliseren we de ondergrond. Via markplaats kon ik 24 grindtegels ophalen, waarmee we het looppad meteen wat konden upgraden. Ook in de kas komt een looppad met tegels.

Hoewel we van tevoren de grond hebben afgegraven en al een paar kruiwagens compost hebben neergelegd, is de kleigrond onder de kas in de twee droge weken weer heel hard geworden. Dat wordt dus spitten. En na een paar uur ligt de kas vol met kleibrokken. Gelukkig heb ik ook compost laten komen, en na zes kruiwagens compost ziet het er toch al weer bijna uit alsof je iets in de kas kunt planten.

Nu het plotseling weer winter wordt met sneeuwbuien, merk je meteen wat de kas doet. De olijfboompjes en een paar kwetsbare planten kunnen prima de nachten doorkomen. De kas is gereed om te zaaien. Nog wat zaaigrond mengen, maar dat komt zodra we aan het zaaien toezijn.

Roy, zeer bedankt voor je werk en assistentie.