Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 februari 2021

En toen was het plotseling toch nog winter! Eigenlijk kwamen we afgelopen zaterdag tot niets. Lockdown en noodweer in aankomst. We waren, zeg maar, druk met wachten. De voorspellingen waren onheilspellend: tot 30 cm sneeuw. Dus toen we zondagochtend opstonden waren we wel een beetje opgelucht en teleurgesteld tegelijkertijd. Maar koud was het wel, vooral als je je kop in de wind stak. De miniscule sneeuwvlokjes kolkten rondom het huis. Toch is dat moeilijk vast te leggen op een foto. Zelfs een filmpje dat ik maakte uit het raam ziet er vaal uit in vergelijking tot 'the real thing'.

Bijzonder was ook dat de sneeuw in de luwte van de westgevel alle ruiten bedekt. Alsof we in een cocon zitten, met een paar gaatjes om doorheen te loeren naar het winterlandschap.

Vannacht ging het weer sneeuwen, en het sneeuwt nog door! De wind is niet meer zo sterk, dus ook een goed moment om even de deur uit te gaan en een kleine inspectie over de kavel te maken. Je kunt mooi zien, dat de sneeuw over de vlakte komt aanstriemen, en neerdaalt achter alle obstakels. Met name tussen de struiken en bij de greppel aan de kant van de Paradijsvogelweg ontstaat zomaar een hele golf, als een bevroren branding aan het strand!

Vogels hebben het niet makkelijk om eten te vinden. Leuk om voor het eerst een Graspieper te zien. En de Grote Bonte Specht is op zijn manier bezig om eten te vinden: hij hakt mijn vogelvoertafel om!

Onze kavelweg is door twee grote tractoren met schuivers begaanbaar gemaakt. Fantastisch, en ook bijzonder, want ik heb geen idee wie het zijn. Iemand een idee? Dat creëert ook sneeuwwallen naast de weg.

Voordat ik er met de auto uit kan, moet ik eerst nog een half uurtje scheppen. Maar als het niet hoeft, wachten we wel op tijden met iets meer rij-confort.

Hoewel we dus voor het grootste deel van de tijd binnen zitten, is het toch ook mooi om een paar kiekjes te maken en te delen. We willen toch alle seizoenen meemaken in Oosterwold?

Noot achteraf: inmiddels is bekend wie de held is die sneeuwschuivers heeft geregeld......

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 februari 2021

Vandaag heb ik het grote winterproject: wilgenknotten afgerond. Het is ieder jaar bijzonder, omdat je iedere boom aankijkt en kiest hoe je de boom snoeit. Zo zie je ieder jaar de bomen ook verder groeien. Door de dikke, tweejarige takken weg te snoeien blijven de bomen in principe dezelfde maat, maar de stam en de knot wordt steeds dikker. Daardoor zijn er nu al een paar echt karakteristieke knotwilgen gegroeid. Ook heb ik dit jaar weer een paar wilgen helemaal weggezaagd, waar ze een andere boom in de weg staan, zoals een beuk of berk. Er blijven er nog meer dan genoeg over. Ook in de winter zie je de verschillende soorten aan de kleur van de takken. Vooral de geel-oranje kleur van de Salix alba 'Chermesina' is nu heel mooi in de zon. Ook grauwe wilg, boswilg, geoorde wilg en amandelwilg zorgen voor de variatie. Ik kan bijna niet wachten totdat ze over een maandje of wat weer in bloei staan!

Vanwege Corona heb ik het meeste knotwerk alleen gedaan. In ieder geval het zagen. Dan ligt na een uurtje zagen het hele wandelpad vol met halve bomen. Want als de takken op de grond liggen lijken ze nog groter dan recht omhoog.

Die berg verschuift vervolgens naar de parkeerplaats waar een berg ontstaat waar je niet meer omheen kunt.

Bij het schonen van de takken heb ik hulp gehad van een paar vrijwilligers die ook graag wilgen willen stekken. Zodoende hebben een paar honderd royale takken van zo'n vier meter lang een andere eigenaar gevonden. Donderdag heb ik de laatste 40 takken via Marktplaats aangeboden om te planten, en er was zoveel belangstelling, dat ik helaas een paar mensen heb moeten teleurstellen. Wel heel leuk dat al die honderden gesnoeide takken in Oosterwold een plekje vinden om uit te groeien tot nieuwe wilgen. Laten we Oosterwold groener maken!

Alle takken die niet geschikt zijn om te stekken gebruiken we op de kavel. De dikke stukken zaak ik in stukken om volgend jaar in de Hout-CV kachel te branden. Dus was vanmiddag het houthok weer helemaal vol. Middelgrote takken versnipperen we om een paadje langs de vijver te bedekken. En de resterende takken en takjes gaan op de takkenril, die al een aardig formaat krijgt.

Deze week heb ik ook nog een pleidooi gestuurd naar de werkgroep / pilot doorwaadbare zone om

meer bomen in de doorwaadbare zone te planten. Als het nodig is

moet de gemeente daarvoor maar een plaatselijke verordening maken. Oosterwold wordt alleen groen, als er veel bomen in de doorwaadbare zones komen. Uiteraard wel met wederzijdse instemming van betrokken buren, maar dat heb je toch ook nodig om een leuk wandelpad aan te leggen.

Als het goed is krijgen alle wilgen

nog een plekje voordat komende week de winter losbarst. En dan maar weer snel naar het voorjaar.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2021

Afgelopen vrijdag hebben we weer de Boomplantaktie Oosterwold georganiseerd. Uiteraard samen met Stichting Heg en Landschap die het plantgoed levert met subsidie / korting met dank aan de Yves Rocher Foundation.

In Oktober hebben we een digitale informatieavond gehouden, en vervolgens hebben zich 99 Oosterwolders gemeld om planten te bestellen. Eigenlijk waren het er nog meer, want veel mensen hebben ook gezamenlijke met hun buren een bestelling geplaatst. Daardoor kwamen we op het duizelingwekkende aantal van 35.000 boompjes dit jaar. Dat is uiteraard veel te veel om in één dag te sorteren en uit te geven. Daarom hadden we 11 december al de eerste lichting met 17.500 boompjes. En vrijdag dus de resterende 17.500 stuks.

De vrachtwagen kwam even na 7.30 's ochtends vroeg, terwijl het nog donker was. Het plantgoed is opgepakt op 7 Ferro's stalen rekken, en ingepakt in plastic. Minpuntje is dat onze aanhanger nu nog vol met plastic ligt. De vrachtwagenchauffeur kan met zijn kooiaap de Ferro's uit de vrachtwagen tillen en bij ons op de parkeerplaats zetten. Het plantgoed wordt vervolgens op de onderliggende pallet uit de Ferro's getild. Dan kunnen die Ferro's weer mee terug in de vrachtwagen.

Gelukkig waren er vrijdag ook weer mensen die wilden meehelpen. We hebben wel regels bedacht zodat iedereen zo veilig mogelijk kan werken. Het is buiten, en iedereen kan zelfstandig taken uitvoeren, zodat je niet te dicht bij anderen hoeft te komen.

En wat hebben we een geluk, dat het prachtig winterweer is. Een lekker zonnetje en niet teveel wind. Wat wil je nog meer!

De eerste taak is om het plantgoed te sorteren op soort. Dat klinkt eenvoudig, maar de bossen met bosplantsoen liggen op elkaar gestapeld, en er is doorgaans maar één bos met een label eraan. Oppassen geblazen dus, en het uitsorteren doet Marien zelf, met hulp van twee of drie anderen: een die de bossen telt (ik kan niet bossen verplaatsen en tellen tegelijk) en anderen die de bossen in kruiwagens uitstallen langs de berm, op alfabet, van de A van Acer (esdoorn) tot de V van Viburnum / Gelderse Roos. De soorten met grote aantallen laten we liggen op de parkeerplaats, maar ook dan nog liggen de planten over honderd meter uitgespreid langs de berm.

Gelukkig klopt de bestelling deze keer vrij goed. Dus om half elf kunnen we aan de koffie met koek omdat alle planten op soort klaar liggen. Daarna gaan we de bestellingen klaar leggen, per besteller dus. En dat zijn er deze keer 53, een record voor één dag. Om 11 uur komt er ook weer een nieuwe lichting helpers bij om bestellingen klaar te maken. Er zijn hele grote bestellingen met 1500 stuks, en ook mensen die vorig jaar al hebben besteld en nu nog een paar bosjes erbij willen. Zo lopen er de hele tijd helpers met kruiwagens bestellingen te rapen. Wij doen ook zoveel mogelijk mee met rapen.

Vanaf 13.00 uur komen de eerste klanten om hun bestellingen op te halen. En de helpers nemen ook hun eigen bestelling mee naar huis.

We hebben langzaam aan ervaring opgedaan met een procedure. Marien controleert alle bestellingen samen met de klant, zodat we beiden weten dat de bestelling klopt. Eventuele afwijkingen kunnen we corrigeren of aftrekken van de rekening als er te weinig is. Helaas klopt het toch niet bij alle klanten. Vervelend, maar onvermijdelijk als je 17.500 boompjes van eigenaar verwisselt. Helaas ook een klein foutje van ons, met gevolgen voor een paar klanten: één bestelling was twee regels verschoven in de Excel. Daardoor kwamen we 75 hulstplantjes tekort. Helaas zullen een paar klanten een jaartje moeten wachten.

En er was nog een afwijking: een besteller bleek buiten ons om dubbel geadministreerd, waardoor er 500 boompjes over waren. Daarom hebben we zaterdag op Marktplaats Oosterwold de restanten aangeboden. En binnen een half uur was alle uitverkocht. Wat werken de informatie verspreiding in Oosterwold toch fantastisch! En het is heel leuk als je nog een tiental Oosterwolders onverwachts blij kunt maken me extra plantgoed.

Na zo'n Boomplantaktie zijn we allebei tamelijk gesloopt. Goed dat het dan ook weer voorbij is. Voor ons. Niet voor de bestellers: die kunnen nog dagen aan de slag om alles te planten. Succes gewenst ermee.

We hebben ook nog een mijlpaal bereikt: als we alle bestellingen bij elkaar optellen, van de afgelopen 6 jaar, dan zijn we nu over de 100.000 boompjes heen! Oosterwold wordt steeds groener. En dan hebben we nog niet de honderden wilgen meegeteld die we de afgelopen jaren als staak van het wilgenknotten aan andere Oosterwolders hebben meegegeven om als nieuwe bomen in de grond te steken.

Als laatste willen we graag alle helpers bedanken: Janny, Harry, Will, Patricia, Elian, Wendy, Ragna, Michèle, Stanford, Durk. En ook alle bestellers die zelf hun bestelling hebben verzameld.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 januari 2021

De winter is de tijd om wilgen te knotten. En ook om wilgenstaken te planten, zodat ze het volgend seizoen uitgroeien tot een nieuwe boom. Dat gaat heel gemakkelijk bij wilgen. Eigenlijk hebben ze alleen een beetje natte voeten nodig bij het wortelen. Wilgen hebben stoffen in hun bast, die werken als een soort stekpoeder. Zelfs andere planten gaan met deze stoffen beter wortelen. Maar wilgen zeker. Het is heerlijk dat je op nieuwe kavels met flinke wilgenstaken een begin kunt maken, zodat er nog hetzelfde jaar een pruik van zo'n anderhalve meter groeit op een nieuw geplante wilgenstaak.

Vanwege Coronatijd organiseren we niet een wilgenknot werkdag, omdat teveel mensen niet verantwoord is. Wel maken we met liefhebbers individuele afspraken om te helpen met knotten en wilgenstaken mee te nemen.

We waren deze winter al wat eerder dan gebruikelijk begonnen. Stagiaire Micha, onze zoon Roy en vriendin Anouk hebben even voor de kerst al een begin gemaakt.

En onze buurman aan de andere kant van de wijk, Joost kon de wilgen goed gebruiken om zijn grote kavel met nieuwe doorwaadbare zone aan te kleden.

Joris heeft twee keer een lading wilgen gesnoeid en meegenomen om een levende Wilgenhut te bouwen. De tweede keer hielpen zoons Lian en Tim dapper mee. Alle wilgenstaken passen natuurlijk niet in de auto, dus die moest Joris met een stevig elastiek vastbinden, zodat de takken net niet over de weg slepen. Niet helemaal volgens de verkeerswet, maar hemelsbreed 500 meter over een polderweg moet kunnen! De tweede keer mochten Lian en Tim op de wilgen zitten, dat is al weer een spannend avontuur. En 's middags krijg ik een foto toegestuurd van de hut met de nieuwe takken geplant en samengebonden. Die hut ziet er indrukwekkend uit!

Ook hebben we vijf flinke takken gesnoeid van de drie kronkelwilgen die we hebben staan. Die hebben we via Marktplaats Oosterwold aan een andere eigenaar geholpen. Het is heel leuk als deze kronkelwilgen kunnen uitgroeien tot nieuwe bomen.

 We hebben nog heel wat wilgen te gaan. Vanmiddag heb ik weer een nieuwe lichting geknot, en ligt de hele parkeerplaats weer vol met wilgentakken. Uiteindelijk wordt alles hergebruikt. Wat niet wordt meegenomen, hakken we klein voor de houtkachel, of versnipperen we op de paden, of leggen we als natuurlijke beschutting en composteren op een grote houtril op onze heuvel naar de aardwal van ons huis.

Als er dan aan het einde van de middag nog sneeuw valt, dan is het zeker de moeite om nog een paar plaatjes te schieten voor een fotoverslag.

Als er nog belangstellenden zijn voor wat wilgenstaken, kunnen we daarover de komende week nog afpraakjes maken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 04 januari 2021

De afgelopen twee weken hebben we de kerstvakantie met lockdown gebruikt om het laatste grote bouwproject voor onze kavel te realiseren: het ventilatiesysteem met de Warmte-terugwin-unit, gewoonlijk afgekort met WTW-ventilatie. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Ik zag ook wel tegen deze klus op: niet alleen een nieuwe techniek waarmee je vertrouwd moet raken, maar vooral omdat we dit project eigenlijk in de verkeerde volgorde aanpakken. Het was logischer geweest (tip voor alle toekomstige bouwers) om de ventilatie te ontwerpen en in te bouwen voordat alle kamers worden afgewerkt. Dus voordat badkamers zijn betegeld en voordat de slaapkamer al bewoond is, en voordat de woonkamer is afgewerkt. Nu moest dat achteraf, en dan moet je door alle nette afwerking heen werken. Dus dwars door de mooie witte badkamertegels en betimmering van de Tuinkamer.

Deze blog is lang, het is ook een ingewikkeld project, en het is vooral voor onszelf dat we de bevindingen in uitgebreidheid beschrijven. Wellicht hebben belangstellende lezers er iets aan, als ze zelf nog een WTW-ventilatie systeem willen aanleggen.

Het begint met het ontwerp, en dat is niet triviaal, omdat je alle ruimtes moet ventileren. Daarbij moeten de natte ruimtes worden afgezogen, de slaapkamer ingeblazen, en de woonkamer en Tuinkamer zowel ingeblazen als afgezogen. Een WTW-ventiliatie is een balans-ventilatie, wat betekent, dat er een evenwicht is tussen de toevoer en afvoer van lucht, waarbij de warme uitgaande lucht in de WTW-unit de koudere inkomende lucht opwarmt. Zo voorkom je dat er veel warmte verloren gaat. Maar waar laat je al die buizen? In onze woning zitten geen verlaagde plafonds waar je die buizen makkelijk kunt wegwerken. Alles moet dus zichtbaar. Toch hebben we ervoor gekozen om de installatie grotendeels weg te werken in de natte cel bij de Tuinkamer, en een deel van de buizen de leiden door de slaapkamer, zodat de Tuinkamer en woonkamer ontzien worden. Ondertussen ventileren we ook de installatieruimte waar vooral de hout-CV-kachel voor veel extra warmte zorgt.

Ik ben het project begonnen met aanleg van badkamerventilatoren in de toiletruimte en in de badkamer. Dat is een kleine maar bewuste afwijking van het traditionele balansventilatie-concept. Die actieve badkamerventilatoren drukken de lucht actief naar de installatieruimte. Omdat daar de afzuiger van de WTW-unit afzuigt, komt de lucht uit de toilet en badkamer dus uiteindelijk weer in de WTW-unit terecht. Die aparte ventilatoren zorgen ervoor dat de toilet en badkamer bij gebruik met hogere intensiteit worden afgezogen, zodat je niet eerst je ventilatie harder moet zetten voor je hele huis. De ventilator in de badkamer past de snelheid aan op basis van licht en vocht. Heel handig!

Het hart van de ventilatie is de WTW-unit, een flinke doos met twee verbindingen naar buiten: ingaande en uitgaande lucht. Dat betekent ook twee gaten in het dak zagen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ons dak bestaat uit sandwichpanelen van twee lagen staal met daartussen isolatieschuim. Eerst heb ik de WTW-unit opgehangen met de daarvoor beschikbare stalen houder (foto linksboven). Dat was al een uitzoekwerk, omdat de natte cel best klein is, en we zowel in hoogte als breedte alle ruimte nodig hebben.

Vervolgens heb ik de locatie van de gaten door het dak bepaald, en met een gatenzaag de onderste staalplaat weggezaagd. Daarna met een mes de isolatie laagje voor laagje weggehakt (daar loopt de gatenzaag op vast), totdat de bovenste stalen plaat in zicht komt. Die heb ik eerst doorgeboord, omdat we met de boorgaten kunnen bepalen waar we buiten, boven op het dak uitkomen. Daar moesten we eerst de kruidenlaag en grond verwijderen, om bij het dak met beschermende EPDM-laag en viltlaag uitkwamen. Zo konden we ook de bovenste staalplaat (met damwandprofiel) doorzagen, en kijk ik van onderuit naar de buitenlucht. Met enig slijpwerk waren de gaten groot genoeg om de RVS pijpen door te laten. Die heb ik vastgekit met HiTack kit.

Voor op het dak heb ik twee speciale EPDM hoezen gekocht, waarmee we het dak en de aansluiting van de pijpen weer waterdicht moeten maken. Daar hebben we vervolgens een

paar kitspuiten op leeggeknepen. Dat was ook een intensief klusje met z'n tweeën, vooral omdat in dit natte seizoen overal water vandaan sijpelt, die het kitten en afdichten bemoeilijkt. Dus toen we het dak waterdicht hadden, was het donker, en moesten twee plastic zakken voorkomen dat het naar binnen zou regenen. De volgende dag hebben we twee schoorsteenpijpen gemonteerd, op verschillende hoogte en verschillende richting, om te voorkomen dat de uitgaande lucht weer direct naar binnen wordt gezogen.

De verbinding van de stalen dakdoorvoerpijpen met de WTW-unit heb ik gemaakt met een flexibele buis, om ervoor te zorgen dat ik de WTW-unit kan demonteren als het nodig is. Met vaste pijpen had ik de WTW-unit vastgeklonken; nu is demontage voor onderhoud mogelijk.

Ventilatie wordt bepaald door de capaciteit van de ventilator en de weerstand. De weerstand ondervindt de lucht door het hele systeem. Je kunt de weerstand beïnvloeden door keuze van de diameter van de buizen, en regelen door het sluiten of openen van filters, of toevoegen van dempers. Die dempers zijn op zich weer van belang om geluidsoverlast te voorkomen, een veelgehoorde klacht van WTW-systemen. Daarom hebben wij gekozen voor brede kanalen: die beginnen met doorsnede van 180mm en vervolgen na de eerste splitsing met 160mm buis. Door die brede buizen hoeft de lucht niet hard te blazen om toch voldoende capaciteit rond te pompen.

Brede kanalen klinken logisch, maar hoe maak je een gat van 180 mm in een muur? Daar kan je gelukkig gatenzagen voor kopen. Maar dat zijn behoorlijk indrukwekkende apparaten. Die koppel je op een boor (liefst een betonboor die niet al te snel draait). Een probleem is dat de boor zelf een aardig gewicht heeft, en vanwege die diameter met flink geweld ronddraait. Grote kans dat die boor een paar keer vastslaat wanneer deze een hard stuk tegenkomt, of juist half door een wand heenzaagt. Ik heb een paar keer een flinke klap gekregen van de boor, en wist mij gelukkig staande te houden op een trap of ladder. Het heeft mij zelfs een boormachine gekost, omdat bij één zo'n klap het handvat doormidden brak. Inderdaad een ontzaglijke klus.

De gaten in de badkamer met witte tegels heb ik met een haakse slijper en diamantschijf gemaakt. Ook al zo'n ontzagwekkende machine. Zeker omdat je een enorme hoeveelheid stof produceert. En ik kan als brildrager niet werken met een stofmasker, want dan beslaat mijn bril ogenblikkelijk. Dat betekent dus een grote hap adem, dan zonder adem slijpen, en binnen zo'n twintig seconden proestend de badkamer uitstrompelen.

Na het uitzagen van de gaten begint het monteren van de kanalen. Omdat het ontwerp in ons schuine en scheve huis ingewikkeld is, was het ook lastig om in één keer alle juiste onderdelen te bestellen. Dus heb ik het in fases gebouwd, en telkens bijbesteld wat ik tekort kwam. Zo stond in de Tuinkamer wel een aardig assortiment aan Spirobuizen en hulpstukken beugels en bijbehorend gereedschap.

In de slaapkamer hebben we Spirobuizen met isolatie gekozen, om ervoor te zorgen dat de slaapkamer niet te warm of te koud wordt door de geleiding van de pijpen. En om wat geluidsoverlast te dempen. Voor de luchtinlaat in de slaapkamer zagen we een gat in de buis en monteren we een regelbaar rooster.

Met een uitgekiende bocht vanuit de slaapkamer in de Tuinkamer is het gelukt om zowel voor de Tuinkamer als de woonkamer lucht in te blazen. Daarvoor is het wel nodig om een gat te zagen in de glazen tussenwand. Gelukkig zijn de platen in de hoek en in de nok gemaakt van plexiglas, en kan ik daarin een gat zaken. Ook een bijzonder klusje, want het plexiglas smelt onder de warmte van het zagen, en als je niet oppast, smelt de zaag vast aan het glas. Gelukkig is het gelukt zonder het glas te breken.

Het afzuigen van de woonkamer en tuinkamer doen we in de nok: daar verzamelt zich in de zomer de meeste warmte. Daarvoor moet er wel zo'n zes meter buis opgetild worden tot vijf meter hoog. Ook

hier zagen we een gat in het plexiglas van de tussenwand om de woonkamer af te zuigen. Het is vervolgens wel passen en meten (op vijf meter hoogte op een wankele ladder) om de buis precies door dit gat te loodsen, en niet de hele stellage inclusief jezelf naar beneden te laten lazeren....

Het meest ingewikkeld was de montage van buizen in de natte cel, omdat daar zowel de buizen vanuit de slaapkamer uitkwamen, alsook de afzuigbuis vanuit de Tuinkamer. Er is zo weinig ruimte, dat ik een flexibele buis nodig heb om de buis uit de Tuinkamer te verbinden met de juiste buis naar de WTW-unit.

Bij de afwerking hoort uiteraard ook nog het vastzetten en afdichten van alle gaten, met pur-schuim en hybride kit. In de natte cel moet dat in de juiste volgorde gebeuren: eerst de buis van de luchttoevoer afkitten, want als de afzuigbuis wordt gemonteerd, kan je niet meer bij de andere buis. Het heeft iets van 'de kool en de geit...'

Tenslotte sluiten we de buizen (met de indrukwekkende geluidsdempers) aan op de WTW-unit. Eigenlijk wel gek dat de WTW-unit alleen openingen heeft van een soort hard piepschuim. Want daaraan kan je Spirobuis van staal niet vastmaken. Dat heb ik geïmproviseerd door het koppelstuk in te zagen en vervolgens met een klemring vast te klemmen. Je wordt wel inventief van zo'n project.

De natte cel is nu wel aardig vol met de WTW-unit en de buizen. Er is een panorama-montage nodig om alle buizen op één foto te krijgen. Zo krom als ze hieronder op de foto lijken, zo recht zijn ze gemonteerd!

Het systeem draait! En het geluid valt reuze mee. Alleen in de hoge stand is het duidelijk hoorbaar, maar dat gaan we alleen doen als het overdag in de zomer heet is. Ik ben mezelf tijdens deze klus wel een paar keer tegengekomen. Vloeken en smijten met spullen als het tien keer tegenzit. Dus trots? Zo voelt het niet. Wel blij dat met deze laatste grote klus het huis min of meer gereed is en overgaat in de fase van (achterstallig) onderhoud en restklusjes.

Gisteren hebben we de laatste vakantiedag benut om op te ruimen en de glazen tussenwand te wassen. Over achterstallig schoonmaakwerk gesproken. Maar wat een verschil! Het draagt wel bij aan een leefbaar huis.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 januari 2021

We hebben lange tijd geleefd met de positieve ervaring dat het 's nachts mooi donker is in Oosterwold. Dat is ook zo en moet ook zo blijven. Toch kan het geen kwaad om te laten zien waar je oprit loopt, en het wandelpad naar de kleine woning. Op menige donkere nacht ben ik van het pad de struiken in gestrompeld.

We hebben ons lange tijd beholpen met goedkope zonnepaneel-lampjes, maar uiteindelijk doen die het vooral in de zomer redelijk, en na een paar regenbuien houdt het merendeel er mee op, en in de winter dan zijn de lampjes een half uur na zonsondergang al uitgeteld. Dus toch maar een nieuw plan gemaakt.

Van de eerste bouwfase hebben we nog een honderd meter grondkabel overgehouden. Die kan zonder mantelbuis ingegraven worden in de grond. Het probleem om op te lossen is, hoe je lampen doorschakelt van de ene naar de andere lamp, zonder dat er water bij komt, en kortsluiting dreigt. En op z'n Paradijsvogelbosjes.... willen we niet de hoofdprijs betalen voor buitenlampen. Want een korte surfactie op het internet leert dat je daar een fortuin aan kunt uitgeven.

Dus hebben we gebrainstormd over de wensen en mogelijkheden: we willen dat eigenlijk alleen de grond wordt verlicht, dus geen lichtvervuiling in de omgeving. Het moet weinig stroom gebruiken: dus LED-lampjes. En het mag een beetje elegant, dus geen grote protserige armaturen.

Uiteindelijk hebben we bij de favoriete koopjeswinkel 21 glazen weckpotten gekocht, waar we de deksels vanaf haalden. En we hebben gekozen voor LED-spotjes met GU10-fitting. Daar heb je kleine keramische lamphouders bij. Met PVC buisjes, waar we aan de onderkant twee inhammen in zagen voor de taaie grondkabel, die we met enig geweld ombuigen, zodat ze in de goede richting terecht komen. En betonijzer om de paaltjes in de grond te verankeren. Dan zijn vervolgens alleen nog drie-voudige stroomklemmetjes nodig om de lamp aan te sluiten en de kabel door te verbinden naar de volgende lamp in de reeks.

Toch is het een flinke klus. Dat begint al met het doorsnijden van de gewapende grondkabel, en prepareren van de aansluitingen. 21x2 aansluitingen van zo'n stijve grondkabel, bedoeld om een verkeerd ingestoken tuinspade te weerstaan. Zo hebben we 15 lampjes achter elkaar geschakeld langs de oprit naar de grote woning. Bij de afslag naar de kleine woning hebben we een aftakking gemaakt zodat we verlicht tot aan de voordeur kunnen komen.

Bij de parkeerplaats aan de weg hebben we onlangs een nieuwe brievenbus gemaakt. Daaronder hangen we een breedstraler met een bewegingssensor. Die geeft een flinke hoeveelheid licht als je langsloopt of komt aanrijden met de auto. Ook fijn dat deze grote lamp na een paar minuten weer uitgaat. Anders zou het wel lichtvervuiling opleveren.

Als laatste hebben we nog roestvrijstalen bakjes als een spiegelend hoedje op alle lampen geplakt, die extra licht weerkaatsen naar de grond. Zo lijkt het niet of er een rijtje soldaatjes langs de weg op wacht staan 😸.

Tenslotte ben ik al begonnen met het rotste klusje: het ingraven van de kabel. Dat gaat nog wel even duren; iedere dag een paar meter met de hauweel. Helaas is bij de aanleg van het pad nogal wat puin naast het hoofdpad terechtgekomen. Dus spitten werkt niet. Degelijk handwerk, oftewel hauwwerk.

Tenslotte nog een impressie van de lampjes. Vrolijke foto's in de tijd van kerst en nieuwjaar.

.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 december 2020

Het einde van een bijzonder jaar nadert. Een jaaroverzicht gaan we niet maken. Ik stel voor dat jullie daarvoor onze blogs teruglezen. ;-)

We wilden dit jaar toch weer een heel aantal mensen een zo fysiek mogelijke wens sturen/brengen. Daarom hebben we dit jaar weer echt een fysieke nieuwjaarskaart gemaakt. Die kwamen gisteravond binnen. Dus vanochtend hebben we de kaarten geschreven.

Vanmiddag gingen de exemplaren met een postzegel op de bus. En we wilden Oosterwold het beste wensen. Dus hadden we speciaal mooi weer besteld, om met z'n tweeén fietsend door Oosterwold te fietsen. Ik moet zeggen dat het een fijne fietstocht was. Goed om voortgang en allerlei nieuwe huizen en buurten te zien.

En wie geen fysieke kaart heeft gehad: evengoed het allerbeste voor het nieuwe jaar!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 13 december 2020

Sinds 2016 geven wij namens Heg en Landschap bomen en struiken uit. Tot nog toe zo'n 75.000. Lijkt me een wezenlijke bijdrage aan de CO2 en stikstof reductie. Maar juist op zo'n uitgiftedag realiseer ik mij altijd dat dit geenszins onze verdienste is, maar de verdienste van heel veel Oosterwolders samen. Wij zijn (dat hopen we tenminste, daarover later meer) aan het eind van de dag klaar. De Oosterwolders die hebben besteld, beginnen dan pas, want wij moeten al dat plantgoed planten. Daar hebben ze gelukkig even de tijd voor. Voor eind maart moet alles erin zitten.

Aan de uitgiftedag gaat altijd  een en ander vooraf. En ik ben Marien en Micha (onze stagiair) heel dankbaar voor veel voorbereidingen. We hielden een informatie-avond. Dit jaar digitaal. Super kaal. Ik schenk echt veel liever koffie en thee in een net te vol zaaltje waar we mekaar kunnen zien. Maar minder gezellig, toch heel effectief. Dit jaar zijn er ca 90 bestellingen met ongeveer 35.000 bomen en struiken. Dt vraagt om twee uitgifte dagen. Min of meer op voorkeur wordt een deel half december en een deel 22 januari. (Let op heb je hierover op 19 november geen mail ontvangen laat dat Marien AT paradijsvogelbosje.nl even weten. Check wel echt even of je m hebt gekregen) Marien heeft van al die individuele lijsten een totaal lijst gemaakt. En de bestellingen met Lex van Heg en Landschap doorgesproken.

Ik vind het altijd grappig dat veel mensen happen op de betaalbaarheid van het plantgoed. Op de totale bouwkosten zouden de planten ook zonder korting prima in het bouwbudget passen. Wat gebeurt en veel meer betekent voor hoe groen Oosterwold wordt, is dat iedereen die meedoet hiermee nadenkt over het maken van doorgaande heggen en bosjes. Voor zowel de ecologie (geborgenheid van beestjes), als voor hoe groen de omgeving waarin je loopt/verblijft eruit ziet, zijn juist heggen en bosjes van veel grotere betekenis dan individuele bomen. En de fruit en notenbomen zijn ook heel belangrijk (begrijp me niet verkeerd), maar die kiest iedereen toch omdat men opbrengst wil.

Zelf vind ik deze uitgiftedagen iets om heel dankbaar voor te zijn. Mits je je kleed op de kou en het niet echt gaat regenen (en dat heeft het nog nooit gedaan).  Maar meest dankbaar ben ik altijd voor de vrijwilligers die meedraaien. Het leek in de voorbereiding even een klein ploegje te zijn. Maar uiteindelijk zijn er in de loop van de dag voldoende "aanklevers". Bijzonder om te melden vind ik twee groepjes: Jurre en Tim die met vanaf 's ochtends vroeg met stagair Micha meekwamen. Jurre en Micha bleven ook helemaal tot het bittere einde toen het alweer koud en donker was: TOP JONGENS. En verder zijn Zilla en Daan onmisbaar geweest, omdat zij de catering deden. Fijn als vrijwilligers naar binnen kunnen gaan en je weet dat er koffie, thee, cake en soep (laatste twee van de hand van Marien) warm zijn... En fijn dat de tuinkamer fors groot is en we er ook in een groep op afstand kunnen zijn.

De bomen en struiken komen op 6 grote pallets binnen en liggen dan weliswaar gesorteerd maar ook bovenop elkaar. Dat leggen we uit in een "winkel". Fijn dat we daarvoor de berm van de weg bij ons en onze buren kunnen gebruiken. Helaas is een van onze pallets verwisseld met een pallet die niet voor ons is. Daarmee zijn de elzen, de aalbessen en een deel van hazelaars nog niet geleverd. We gaan zien wanneer die nageleverd worden. Helaas hadden we hierdoor wel de hele dag 1500 esdoorns onnodig in de weg liggen. Laten we het een corona-rotonde noemen. De esdoorns zijn inmiddels ook op de definitieve bestemming.

Om 11 uur is de winkel gereed en kan het grote rapen starten. Samen met Micha instrueren we de vrijwilligers bij een kop koffie. We melden waar ze niet naar hoeven zoeken, omdat het er niet is. Hoe om te gaan met bossen van afwijkende aantallen etc. Fijn dat we ruim uit elkaaar kunnen zijn ook als we binnen zijn. 

En dan start het grote rapen. We werken sjouwend en soms met kruiwagens als winkelwagentjes. Dat gaat prima!

Vanaf 13 uur komt de eerste van de vier ploegen om de bestellingen op te halen. Marien en ik krijgen er een taak bij: we controleren de bestellingen en laten mensen betalen. Controleren kost even en zorgt soms voor rijen.... ook op de corona rotonde! Dank voor het geduld allemaal. En dan rapen we door.

Echt fijn dat Jurre en MIcha tot het einde blijven om mee te helpen opruimen, te kijken waar dingen fout zijn gegaan, wat teveel geleverd is etc. We tellen in het donker, bellen iemand die vergeten is op te halen (terwijl ie zelf heeft geraapt ;-) ) en bellen iemand die het bericht voor afhalen heeft gemist. Ook die bestelling wordt snel gehaald. De dag is over. Een potje bier en de laatste vier kommen soep doen ons goed!

Onderwijl is iedereen zijn plantgoed keurig aan het inkuilen of planten. Oosterwold is echt weer een stukje groener dit jaar!

Zaterdag regelen we de doorlevering met Lex van Heg en Landschap.

Dan rest nog een groot compliment voor de ploegen vrijwilligers: naast Micha, Jurre en Tim, Zilla en Daan, waren er (in ieder geval) Michelle, Sarah, Tara, Iris, Fred, Roswitha, Peter, Michel, Maaike en nog een Peter, Barbara en Emmy.  Een topploeg waren jullie! (PS: geef me even een seintje als ik een vrijwilliger oer het hoofd heb gezien... )

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 november 2020

Met een buurvrouw die in kaas doet en een voorraad duindoornbessen in de vriezer, pak ik eind oktober een nieuw heksenprojectje op. We gaan mosterd maken met duindoorns. Mosterd wordt gemaakt van mosterdzaadjes (goh!) en zuur. Daar kan je allerlei soorten azijn voor gebruiken, maar ook zure vruchten. De zaden die we gebruiken hebben we gekocht. Biologisch dat wel, maar het oogsten van dit soort zaadjes is handmatig echt een ongelofelijke klus. We maken drie mengsels: een mengsel met zwarte en witte mosterdzaden die we met duindoornbessen verrijken. Een deel zoeten we met honing van de imkers op ons land. Als de mosterd net klaar is, is ie ontiegelijk scherp! Niet te doen.

Na verloop van tijd wordt dat beter. Maar we maken een derde soort met alleen witte mosterdzaden. Dat moet milder zijn en dat is ook zo. Inmiddels hebben we de mosterd in potjes bij de buurvrouw afgeleverd. Mosterd met zo'n 10 % duindoorn is elders niet verkrijgbaar. (de waddenmosterd komt met 2% niet in de buurt). Biologische mosterzaden en azijn, duindoornbessen uit het Paradijsvogelbosje.Lekkerder kunnen we het niet maken. Wel makkelijker. U rijdt/fietst of wandelt namelijk naar Marjon en gaat zo'n potje kopen ;-) Eet smakelijk! 

Op naar 4little dreams!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 16 november 2020

En dan hebben we oogst en hele mooie oogst!

Bijgaande kweepeer is echt moeders mooiste! Kweeperen zijn tamelijk ouderwets fruit. Zo van de boom eigenlijk niet te eten. Maar gekookt.... super lekker. Het leuke van dit soort vruchten is dat we vaak niet meer weten hoe we ze moeten gebruiken en dan is het internet een goede leermeester.

Dus deze keer maak ik (naast kweeperen likeur...mmmm) membrillo: kweepeerpastei. De kweepeer aangelengd met suiker wordt schier eindeloos ingekookt. Je staat een paar uur te roeren.... jaja het brandt snel aan! Weer een echte heksenactie!

En hij is pas goed als ie zo stijf is geworden dat de pastei ook echt als pastei gestort kan worden.

Het is een gerecht uit de spaanse keuken en super lekker bij een pittige (schapen) kaas. Gewoon een blokje/schijfje zoet op de pittige kaas.

Ik heb zo'n voorraad dat Marjon mijn Membrillo verkoopt. Kom je ook proeven? Klik op het logo van 4 little dreams en vind informatie over de winkel!

En dan komen we verder in het seizoen. November treedt in en de oogst gaat door! Nu zijn de mispels aan de beurt!  We hebben een geënte in de moestuin staan die grote mispels geeft (zo'n  3 a 4 cm) en een aantal wilde die leuke kleintjes geven. We oogsten ze allemaal. We hebben gelukkig een kleine nachtvorst gehad. Dan worden de mispels zoeter. Nu hoeven ze niet in de vriezer. (want dat doe je als je geen nachtvorst krijgt.... gewoon simuleren. ) Ik laat ze een paar dagen liggen zodat ze lekker zacht worden... Zo rot als een mispel... Het betekent eigenlijk vooral zacht. Want rot is echt anders.

Aan de vorm van de vrucht kun je goed zien dat het familie is van de roos. Ik vind ze zelf best op grote rozenbottels lijken.

Als je ze zo uit de hand eet zijn ze zoet, melig en een beetje fris zuur. Je eet ze door de aanhechting van het stengeltje eraf te bijten en het vruchtvlees uit te zuigen. Zo blijven de grote pitten ook in het "zakje" achter en krijg je vooral het vruchtvlees in je mond. 

Ik heb van de helft lekkere mispelmoes gemaakt. (ook lekker bij kaas ) en de andere helft zijn op sterk water (wodka) gezet.... Die van vorig jaar was zo lekker!  De mispellikeur is voor eigen gebruik. De mispelmoes kun je ook bij Marjon kopen! Eet smakelijk.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 november 2020

Er is de afgelopen weken veel te doen over handhaving in Oosterwold. Nadat het rapport eind juli is gepubliceerd, ging er al enigszins lacherig maar ook verontwaardiging de ronde over normen voor een goede stadslandbouw. Hoeveel varkens en kippen passen op een vierkante meter......

Nu gaan afgelopen week twee berichten de ronde via Omroep Flevoland over handhaving op doorwaadbare zones en stadslandbouw. Het is op zichzelf al nieuws van Omroep Flevoland, dat de gemeente twee Boa's aanstelt om Oosterwold te controleren. Het was ook passend geweest, als we dat direct van de gebiedsorganisatie zouden vernemen. Maar dat is ook de functie van de media.

Ook horen we dat er drones over Oosterwold vliegen om de percelen in kaart te brengen.

Toen Oosterwold begon waren velen zeer verheugd, dat al bij de start een grote stap richting vrijheid was genomen: er zou geen Welstand zijn, die beoordeelt of bouwplannen al dan niet door de beugel kunnen. Wie kent niet de verhalen van enthousiaste plannen van bewoners, die oplopen tegen een negatief advies van een Welstandscommissie, die zich beroept op behoud van het beschermd gezicht van de stad, dorp of wijk. Een voormalig architect, die vind dat alleen die ene kleur groen de enige goede uitstraling geeft aan het straatbeeld. Of de dakkapel die tien centimeter te breed is.

Toen Marie-José en ik jaren geleden, als student nog, ons in onze eerste volkstuin gingen uitleven, kregen we te maken met een ballotage-commissie. Ze stoorden ons sinds het begin aan onze experimenten met gele mosterd (allemaal onkruid) en natuurlijke inrichting. Na een paar jaar ontvingen we een heuse brief in de bus, die begon met de voor ons ondertussen onsterfelijke aanhef: "Geachte heer Abspoel, u wist dat het er eens van moest komen.....". En daarna een litanie aan klachten over onkruid en zorgen van keurige buurtuiniers. Het moge duidelijk zijn dat dat het einde was van ons volkstuin avontuur in die Vereniging.

Nu gaan Boa's controleren of Oosterwolders wel op de goede manier aan stadslandbouw doen. Ik snap best dat je iets moet met handhaving, als er misstanden zijn, maar het idee dat Boa's met een centimeter en bonnenboekje in de hand de tuinen gaan langslopen doet mij aan als een gruwel.

Trouwens, wie gaat die Boa's betalen? Wordt dat ook betaald uit onze exploitatiebijdrage? Of gaat dat van de OZB belasting? Of moeten de Boa's zichzelf bedruipen met boetes, zoals dat ook bij de politie werkt? Kan die investering niet beter besteed worden?

Maar mijn grootste zorg is het gevoel van privacy. Privacy gaat niet alleen over het gevoel of je beroofd wordt, maar ook je gevoel dat je zelf kunt doen op de kavel wat jij wil en denkt nodig te hebben. Het idee dat er Boa's gaan rondlopen, waaraan je moet uitleggen wat je aan het doen bent, en waarom je nog niet tien procent van de Almeerders aan het voeden bent. Mijn energie lekt nu al weg.

Initiatiefnemers die niks aan stadslandbouw doen hebben niet mijn sympathie, maar als initiatiefnemers zich moeten gaan verdedigen tegen boetes van de gemeente, verdienen ze onze solidariteit. Laten we in plaats daarvan, elkaar helpen aan een mooie inrichting van kavels, met respect voor ieders wensen, en behoefte aan samenwerking.

Ook over omloopbaarheid is veel te doen. En wellicht terecht nog meer dan over stadslandbouw, want de omloopbaarheid bepaalt de kwaliteit van de publieke ruimte. Waar is het 'park van de wijk'? Maar mede door verwarring en negatieve berichtgeving vanuit de gebiedsorganisatie hebben velen het idee dat je niets mag in de doorwaadbare zones. Je moet toch niet in de situatie komen, dat de Boa's met een centimeter jouw paadjes gaan opmeten, en je gaan sommeren om bomen en struiken te rooien, omdat Werner met zijn shovel er niet door kan....

In de nieuwsbrief van afgelopen week schrijft Werner Brouwer: "een beetje Oosterwold bestaat niet". Maar wiens Oosterwold dan wel? Is dat het Oosterwold van Werners' shovel? De gemeente die exploitatiebijdragen van Oosterwolders inzet om riool aan te leggen en Boa's op de loonlijst te zetten?

Het idee over Boa's die handhaven versterkt een gevoel van onveiligheid, en belemmering van de mogelijkheden om zelf invulling te geven aan je kavel. Dat schuurt zeer tegen het idee van Oosterwold. Het doet me te veel denken aan het televisieprogramma van Jort Kelder: 'Hoe heurt het eigenlijk'.

Is de schade van wantrouwen en onveiligheid en privacy-schending niet veel groter dan de winst van handhaving? Gaat de handhaving niet teveel uit van een ouderwets idee van maakbaarheid van de samenleving. Als we genoeg financiële prikkels uitdelen, gaan mensen zich vanzelf goed gedragen...... Het is een klassieke denkfout dat we er vanuit gaan dat wat wenselijk is (verbeteren van stadslandbouw en doorwaadbaarheid) ook kan zonder dat de maatregelen erger zijn dan de kwaal. Of zoals de filosoof Badiou het uitdrukt: het is nu eenmaal zo in de wereld, dat veel zaken noodzakelijk zijn, en onmogelijk.....

Wat mij betreft kunnen de Keurmeesters van de gemeente wegblijven. Er is een veel bredere discussie over handhaving nodig voordat we als Oosterwolders met een warm gevoel gaan samenwerken om Oosterwold nog mooier te maken. Hoe zou de dialoog tussen de gebiedsorganisatie, de Boa's en Oosterwolders eruit moeten zien, om die Boa's op een zinvolle manier hun werk te laten doen?

Als ik in Oosterwold rondloop, dan laat ik mij graag verrassen door initiatieven van anderen. En ik stel mijn oordeel uit. Het maakt mij benieuwd naar de ideeën van mensen achter hun plannen. Die ideeën delen, dat is Oosterwold. Ik vraag mij ernstig af of de Boa's de linking pin zijn in deze ontwikkeling.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 oktober 2020

Sinds afgelopen week werkt er weer een nieuwe stagiaire van het Aeres MBO Toegepaste Biologie mee in het Paradijsvogelbosje: Micha.

Uiteraard is het fijn dat hij meewerkt met de lopende activiteiten in het Paradijsvogelbosje, waarbij we ons vooral richten op het beheer van bomen en struiken.

Maar hij richt zich vooral ook op het beheer van de grote vijver. Die begint behoorlijk vol te groeien met riet. Er staat een rietkraag van ruim twee meter rondom de vijver. Die ontneemt grotendeels het zicht op de vijver. Belangrijker is dat er op deze manier teveel verlanding ontstaat.

Als we niets doen, zal over een paar jaar de hele vijver één grote rietkraag zijn. Dat is ook niet optimaal voor de biodiversiteit. Het is fijn als meer oeverplanten en waterplanten een plek krijgen en behouden in en rondom de vijver.

Samen proberen we ook uit wat het beste werkt in het beheer. Daarmee zijn we deze week begonnen door de rietkraag te maaien. Eerst met de nieuwe maaimachine strak langs de oever, en daarna met de bosmaaier zo ver mogelijk reikend tot in het water. Dan blijft er evengoed nog een kleine meter rietkraag staan. Dat is de volgende uitdaging.

We zijn benieuwd met welke plannen en aanpak Micha komt. Hij maakt er ook een fotoverslag van, waarvan we graag gebruik maken in onze blog. Wordt vervolgd. Welkom Micha!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 25 oktober 2020

Marien blogde al eerder dat wij in september een enorme oogst duindoorns hadden. Maar liefst zo'n 13 kilo oogsten we in ons voedselbos! Een heerlijke voedzame en zure vrucht! Met zo'n enorme oogst moet je ook een beetje creatief worden in hoe je het verwerkt. Naast een grote oogst duindoorns, hadden we ook een enorme oogst aan appels in diverse soorten en formaten.

In ons voedselbos hebben we best veel wilde appels gezet. Goed voor de ecologische omgeving, goed om andere appels te bevruchten. Meestal leveren ze vrij klein appeltjes maar dit jaar zijn de appels bijna allemaal zo groot als een kleine handappel. Dus oogsten we ze ook echt.

En dan hebben we nog de rozen. Die hangen vol rozenbottels. Prachtig. Dus op veel plekken laten we ze netjes hangen. Om naar te kijken en voor de vogels. Rozen zijn in deze tijd heel belangrijk voor vogels. Zo tegen de winter zijn dit soort struiken veilige plekken voor vogels. Als ze zich namelijk tegen roofdieren (vossen, roofvogels en uhm katten) willen wapenen, hebben ze in de winter geen blad meer om zich te verschuilen. In de rozenstruiken kunnen ze dat wel. Daarom hebben wij op een aantal plaatsen in ons voedselbos een forse strook rozen staan. Dat maakt ook dat ik nu her en der fors kan oogsten. Dan dat doe ik net als bij de duindoorns rigoreus. Gewoon de takken afzagen (heggenschaar) en daarna de bottels plukken. Zo plukte ik een emmer vol. Goed wassen uitkoken en daarna door de passeerzeef. En dat ruik zo ontzettend lekker! Jullie kennen vast de reclame uit de jaren tachtig nog wel van Roosvicee: Mama mag ik pompen? Voor de lol heb ik m hierin de blog gehangen.

Er gaan nog wel een paar oogstjes komen komende weken.

Ook de druiven zijn binnengehaald. Geen enorme oogst, soms een beetje zuur. Om te verwerken lekkerder dan zo te eten.

En dan kan het grote heksen beginnen en trek ik mij een weekendje terug om brouwsels te maken. Daarbij haal ik laatste restjes oogst uit de tuin. Een paar handjes bramen, de bramen die in de likeur hebben gezeten, een paar takjes munt enzovoort.

En dan is aan het eind van het weekend mijn tafel tjokvol! Potjes groot en klein voorzien van etiketten, met wat erin zit en waar het vandaan komt.

Met Marjon van Maren (onze overbuurvrouw) van 4littledreams spreek ik af dat zij (een groot deel) van de jams verkoopt. Klik door op het logo van haar winkel en vind de gegevens over locatie en bereikbaarheid. Vanaf deze week staan de potjes ook bij haar in de winkel.

Zo kunnen jullie ook meegenieten van de oogst van Paradijsvogelbosje.

Laat jij je betoveren? Ik hoor graag wat jullie ervan vinden!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 oktober 2020

Het was spannend gisteravond, of het zou lukken, onze eerste online informatieavond gewijd aan de Boomplantactie samen met Stichting Heg en landschap.

Helaas moest Lex Roeleveld van Heg en Landschap om persoonlijke redenen afzeggen, dus moesten we het samen doen, Marie-José en ik.

Wel even geoefend van tevoren, hoe we moeten wisselen als spreker, zonder dat de microfoons en luidsprekers gierend gaan rondzingen, en hoe we presentaties kunnen laten zien. Het blijft improviseren, en lang niet zo gezellig als de drukbezochte bijeenkomsten in de Tuinkamer van voorgaande jaren. Maar toch lukte het.

En er waren een overweldigend aantal van 122 aanmeldingen voor bestellijsten. Uiteindelijk hadden we 51 bezoekers online. Een mooie groep. Vragen konden de mensen stellen via de Chat, en die konden we beantwoorden per onderwerp in de presentatie.

Het hele verslag met bijbehorende informatie kan je lezen op onze website onder deze link

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 03 oktober 2020

September en Oktober zijn de oogstmaanden. Dat hebben we veelvuldig gedaan, appels, peren, zelfs de drie amandelen hebben goede oogst opgeleverd.

Bijzonder voor ons is de oogst van duindoorns. Bij de inrichting van ons voedselbos hebben we bewust gekozen voor een aantal gewassen die bijzondere oogst opleveren die goed passen bij het voedselbos. En die bijzondere oogst biedt ook een mooie aanvulling op de reguliere oogst die je ook in de supermarkt kunt kopen. 

En ook was het een verrassing voor ons dat de duindoorns in de Oosterwoldse zeeklei uitgroeien tot forse struiken van meer dan drie meter hoog. Zeker dicht bij onze woning was dat eigenlijk niet helemaal de bedoeling. Maar de manier van oogsten van de duindoorn biedt uitkomst: om de imposante doorns een beetje te ontwijken zijn handschoenen, telescoop takkenschaar en accu-reciprookzaag onontbeerlijk. We zagen dus de uitgegroeide takken af tot snoeihoogte van zo'n anderhalve meter, en nemen de takken dan mee naar een tafel om ze vervolgens in stukjes te knippen. Van de kleine takjes kunnen we de bessen er veel gemakkelijker afrissen.

Een andere oplossing is om de hele takken met bessen in de vriezer te leggen, en de volgende dag te rissen. Het voordeel is dan dat de bessen hard bevroren zonder smet kunnen worden gerist. Maar onze vriezer is eigenlijk altijd te volg om deze takken kwijt te kunnen. Dus rissen we de bessen vers, en verwerken we ze meteen.

Dat gaat na het afspoelen eerst in een pan, en worden de bessen kort gekookt, tot de bessen stuk zijn. Dan kan de pulp door de roerzeef, waarbij de pitjes en een deel van de velletjes in de zeef achterblijven. 

Het snoeien van de duindoorns hebben we dit jaar gedaan met de stagiaires Finn en Senna. Duindoorns zijn tweehuizig. Dat betekent dat sommige planten vrouwelijk zijn en bessen dragen en de mannelijke planten wel voor bevruchting zorgen (vooral via de wind) maar uiteraard geen bessen dragen. Daarom hebben we nu voor de snoei de mannetjes en vrouwtjes apart gemerkt. Dan kunnen we daarmee ook in de toekomst beter rekening mee houden bij het snoeien. Je kunt ook meer vrouwtjes hebben tegenover de mannetjesplanten. 

Niet alle struiken dragen evenveel bes. Duindoorns zijn evidente zonneaanbidders. Hoe meer zon, hoe meer bessen. Er zijn er een paar die boordevol zitten met bessen. De takken lijken dan wel bijna op maaiskolven! Ook grappig om te zien dat er twee kleuren zijn, een licht-oranje en een donker-oranje variant, zoals je op deze foto kunt zien. Omdat het inheemse duindoorns zijn, is het toch verrassend dat er zulke verschillen zijn.

Het rissen van de bessen heeft vooral Marie-José gedaan, met wat hulp van Marien, Finn en Senna. Daar zijn heel wat uurtjes in gaan zitten. En vervolgens het koken en zeven. Daarbij komt de losse inductieplaat goed van pas (tip). Marie-José houdt ook de hoeveelheid bij, en de teller staat op ruim 13 kilo duindoorns!

Het sap is rijk aan zuur en vitaminen, en kan heel goed worden toegevoegd aan jam en gelei. Ook maakt Marie-José er likeur van, voegen we smaak toe aan appelmoes en stoofpeertjes, kweeperen en mispels. 

Bij de Brouwmarkt heeft Marie-José alle soorten potjes en flesjes gehaald, die vervolgens met mooie etiketjes zijn beplakt, op naam, datum en natuurlijk met onze naam en logo.

 Bedankt Senna en Finn voor jullie stage bijdrage!